Αύγουστος 2000
Του Ησαΐα Κωνσταντινίδη
ΟΠΟΙΟΣ ΕΛΕΓΧΕΙ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ, ΚΥΒΕΡΝΑΕΙ ΤΗ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ! Πόλεμος κατά της κυβέρνησης
Κοινό συμπέρασμα των πολιτικών αναλύσεών μας του τελευταίου καιρού [1999-2000] ήταν σε γενικές γραμμές η υπόγεια συνωμοσία ετερόκλιτων κύκλων συμφερόντων κατά της κυβέρνησης του Ιβάν Κόστοφ. Η συνωμοσία αυτή απέβλεπε βέβαια στη φθορά και τελική πτώση του συνασπισμού των Ενωμένων Δημοκρατικών Δυνάμεων, κάτι που ήδη φαίνεται ξεκάθαρα στον ορίζοντα. Η συνιστώσα της αντικυβερνητικής αυτής συνωμοσίας αποσκοπούσε στην «αλλαγή πλεύσης» της βουλγαρικής εξωτερικής πολιτικής και την τελική της ένταξη στην πλανητική πολιτική της αναγεννημένης (ως υπερδύναμη) Ρωσίας. Κατά το σκέλος αυτό βοήθησε βέβαια τα μέγιστα η άνοδος στην προεδρία της Ρωσίας του Βλαντίμιρ Πούτιν, του ανθρώπου που αμέσως έβαλε σε εφαρμογή το σχέδιο σοβιετικοποίησης (εκ νέου) της Ανατολικής Ευρώπης και της Κεντρικής Ασίας. Πρόκειται για το «Δόγμα Πούτιν», το οποίο σηματοδότησε την κατάληψη της κεντρικής εξουσίας στη Ρωσία από την πάλαι ποτέ κραταιά KGB…
Η KGB θα υπάρχει όσο υπάρχει ανθρωπότητα! Η βασική αυτή αρχή δράσης κινεί πλέον έναν τεράστιο μηχανισμό στελεχών (κατασκόπων, πρακτόρων, συνεργατών) τόσο στη Ρωσία και στα εδάφη της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, όσο και στον ψυχροπολεμικό γεωγραφικό χώρο του πρώην κομμουνιστικού μπλοκ στην Ανατολική Ευρώπη (Σιδηρούν Παραπέτασμα). Το εκπληκτικότερο όμως είναι πως η δράση αυτή δεν περιορίζεται μόνο μέσα σ’ αυτά τα όρια, αλλά εξαπλώνεται και στον λεγόμενο Τρίτο Κόσμο, καθώς και στη Δυτική Ευρώπη! Ο λύκος με την προβιά δεν είναι παρά η παγκόσμια ρωσική μαφία, η οποία και ελέγχει βασικές αρτηρίες της οικονομίας του κόσμου και της Δύσης. Ο άξονας του σχεδίου αυτού εντοπίζεται στο Ισραήλ, όπου ήδη από τη δεκαετία του 1980 υφίσταται η βάση των σημαντικότερων παραγόντων της ρωσικής μαφίας. Με την καθοδήγηση του ταλμουδομαρξιστικού ιερατείου της Μόσχας το Τελ Αβίβ κινεί σήμερα τα νήματα άκρως ευαίσθητων πολυεθνικών εταιρειών (κονσόρτσιουμς) και προσπαθεί να καλύψει τους πραγματικούς σκοπούς του πίσω από ελεγχόμενες κυβερνήσεις...
Εναντίον της κυβέρνησης Κόστοφ στράφηκε ένας φοβερά συγκροτημένος μηχανισμός ανατροπής της, ο οποίος περιλαμβάνει τα κάτωθι δομικά στοιχεία:
1. Το κόμμα της τουρκικής μειονότητας (Κίνημα Δικαιωμάτων και Ελευθεριών – Κ.Δ.Ε.), υπό την ηγεσία του σοβιετικού πράκτορα Αχμέτ Ντογκάν, αρχηγού της τουρκικής τρομοκρατίας στη δεκαετία του 1980, συνιδρυτή της μαφιόζικης Multigroup (μαζί με τον πρώην πρωθυπουργό Αντρέι Λουκάνοφ, υπό την προεδρία του μασόνου Ιλία Παβλόφ) και ουσιαστικού κυβερνήτη της Βουλγαρίας το 1992-1994 (κυβέρνηση Λιούμπεν Μπέροφ), όταν και τέθηκαν τα θεμέλια μαφιοποίησης της χώρας. Το Κ.Δ.Ε. αποτελεί «εκτρωματικό γέννημα» της KGB στις αρχές του 1990!
2. Το Βουλγαρικό Σοσιαλιστικό Κόμμα (Β.Σ.Κ.), άμεσος διάδοχος του Βουλγαρικού Κ.Κ., το οποίο αφού «αυτοκτόνησε» (μεταλλαγή του σε σοσιαλδημοκρατικό φορέα) έγινε «αθάνατο». Η νεκρανάσταση αυτή του κομμουνισμού αποτελεί βέβαια το κεντρικό συστατικό στοιχείο του «Δόγματος Πούτιν» και στη Βουλγαρία εισήχθη από τον πολίτη της Σοβιετικής Ένωσης (Ρώσος υπήκοος, γεννημένος στη Μόσχα) Αντρέι Λουκάνοφ. Ο Λουκάνοφ πάντως δολοφονήθηκε το 1996, θύμα του τρομερού εσωκομματικού πολέμου, που ξεκίνησε όταν η λεγόμενη “Orion” (φιλικός κύκλος Βίντενοφ) προσπάθησε να υποσκελίσει τη Multigroup. Σήμερα στο Β.Σ.Κ. επικράτησε τελικά η «γραμμή Λουκάνοφ» με την επικράτηση του Παρβάνοφ (ηγετική ομάδα) επί της άκρας Αριστεράς (Βίντενοφ, Πρεμιάνοφ, Μαρξιστική Πλατφόρμα, Οργάνωση «Τσε Γκεβάρα κτλ.).
3. Την περίφημη ομάδα των «Στρατηγών», η οποία περικλείει κορυφαία στελέχη της πρώην Κρατικής Ασφάλειας (DS) και της KGB στη Βουλγαρία. Οι «Στρατηγοί» βρίσκονται μέσα ή πλησίον του Β.Σ.Κ., καθώς και στην οργάνωση «Άμυνα», η οποία αποτελείται από πρώην ανθρώπους των μυστικών υπηρεσιών, της αστυνομίας και του στρατού. Πάνω από τους «Στρατηγούς» βρίσκεται ο πρώην διευθυντής του 6ου τμήματος της DS, Ντιμίταρ Ιβανόφ (αντιπρόεδρος της Multigroup την περίοδο 1990-1996) και βασικά τους πρόσωπα είναι ο πρώην διεθυντής της Εθνικής Υπηρεσίας [εξωτερικών] Πληροφοριών, Μπρίγκο Ασπαρούχοφ, ο πρώην άνθρωπος της DS και γενικός γραμματέας του υπουργείου εσωτερικών, Τσβιάτκο Τσβετκόφ, και ο πρώην διευθυντής της Εθνικής Υπηρεσίας Ασφαλείας, Γιούλι Γκεοργκίεφ. Στο σημείο αυτό να προστεθεί πως ο ίδιος ο πρωθυπουργός Κόστοφ κατηγόρησε δημόσια τόσο τον Ιβανόφ, όσο και την «Άμυνα» πως σκοπός τους είναι να ρίξουν την κυβέρνησή του και να υπονομεύσουν τη δημοκρατία στη Βουλγαρία...
4. Τον «Δούρειο Ίππο» της κυβέρνησης Κόστοφ από τον Μάιο του 1997 έως τον Δεκέμβριο του 1999, Μπογκομίλ Μπόνεφ, ο οποίος ουσιαστικά δημιούργησε στα πλαίσια εκείνης της κυβέρνησης δική του «σκιώδη» κυβέρνηση (Κυβέρνηση μέσα στην κυβέρνηση ή Παρακυβέρνηση), με άξονα το Υπουργείο Εσωτερικών. Ο Μπόνεφ (γενικός γραμματέας του Υπουργείου Εσωτερικών επί Γιορντάν Σοκόλοφ το 1991-1992) προετοίμαζε συνεχώς το έδαφος, προκειμένου να κηρύξει ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ εναντίον του Κόστοφ και της βουλγαρικής δημοκρατίας έως την ημέρα του ξαφνικού ανασχηματισμού της κυβέρνησης (20 Δεκεμβρίου 1999), δηλ. της αποτροπής του ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΟΣ Μπόνεφ! Ο Μπόνεφ με εκδικητική μανία από τον Απρίλιο του 2000 και μετά αποτελεί την αιχμή της αντικοστοφικής συνωμοσίας...
5. Tην εσωτερική αντιπολίτευση της Ένωσης Δημοκρατικών Δυνάμεων (Ε.Δ.Δ.), η οποία συγκροτήθηκε γύρω από τους Εβγκένι Μπακαρτζίεφ, Χρίστο Μπίσεροφ και Γιορντάν Τσόνεφ. Οι τρεις αυτοί έχουν ένα κοινό κίνητρο: τυφλή εμπάθεια και μίσος κατά του Κόστοφ, τον οποίον σκοπεύουν να «γκρεμίσουν» για να καταλάβουν έτσι την ηγεσία του κόμματος και τη (μελλοντική) διακυβέρνηση της χώρας. Πίσω από την τριάδα κρύβεται το ρωσικό σχέδιο στη Βουλγαρία και συγκεκριμένα η κρατική επιχείρηση αερίου “GAZPROM”, ο όμιλος εταιρειών του Μάικλ Τσόρνι και το νέο «αστέρι» της ρωσικής επιχειρηματικότητας Λεφ Λεβάεφ. Να αναφέρουμε πως πράγματι στον ανασχηματισμό του Δεκεμβρίου 1999 ο Κόστοφ έδιωξε απ’ την κυβέρνηση τους διεφθαρμένους (άλλωστε γιατί έγινε εκείνος ο ανασχηματισμός; ο Κόστοφ ποτέ δεν απάντησε!!!). Για την έξοδό του απ’ την κυβέρνηση και τον στιγματισμό του ως διεφθαρμένου ο πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Μπακαρτζίεφ, τρέφει άσβεστο μίσος και δίψα για εκδίκηση κατά του πρωθυπουργού Κόστοφ. Δεδομένης της σύγκρουσης του Κόστοφ με την οργάνωση Σόφιας της Ε.Δ.Δ. (της οποίας ο Μπακαρτζίεφ προΐσταται) και την παραίτηση του Μπακαρτζίεφ από το Εθνικό Εκτελεστικό Συμβούλιο (ανώτατο όργανο του κόμματος) αναμένονται συγκλονιστικές εξελίξεις, οι οποίες θα υπογραμμίσουν την εξάπλωση του ΑΝΤΑΡΤΙΚΟΥ στην Ε.Δ.Δ. και τη μετατροπή του σε ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ!...
Η Ε.Δ.Δ. και η κυβέρνησή της (κυβέρνηση αποτυχημένη και ανίκανη) έχουν πια ξοφλήσει. Τα χτυπήματα απανωτά:
- συντριπτική ήττα (απώλεια πάνω από 1.000.000 ψηφοφόρων!) στις δημοτικές εκλογές του Οκτωβρίου του 1999.
- ανασχηματισμός της κυβέρνησης/αντίδραση στον ύποπτο ρόλο Μπόνεφ (Δεκέμβριος 1999), ο οποίος άνοιξε τους «ασκούς του Αιόλου».
- αποτυχία απελπισίας του Κόστοφ στην Εθνική Συνδιάσκεψη (Συνέδριο) της Ε.Δ.Δ. τον Φεβρουάριο του 2000.
- άγρια επίθεση Μπόνεφ κατά της κυβέρνησης από τη Γερμανία (Απρίλιος 2000).
- υπόθεση «Μ.Μ.», δημιουργημένη από τον συνδικαλιστή πρόεδρο της «Στήριξης», Τρέντσεφ, και η οποία οδήγησε σε παραίτηση δύο από τους στενότερους συνεργάτες του Κόστοφ, τους Μαρίν Μαρίνοφ και Μιχαήλ Μιχάιλοφ (που έτυχε να έχουν τα αρχικά «Μ.Μ.», που αποδώθηκαν στον άγνωστο υπερπράκτορα στο πλάι του πρωθυπουργού).
- επανεμφάνιση του «φαντάσματος του παρελθόντος», Έντβιν Σουγκάρεφ [το 2000 πρέσβης της Βουλγαρίας στην Ινδία], ο οποίος με συνέντευξή του προκάλεσε ΣΕΙΣΜΟ στην κυβέρνηση.
- διπλή «γκάφα» του βουλευτή της Ε.Δ.Δ. και προέδρου της κοινοβουλευτικής επιτροπής για την εξωτερική πολιτική, Ασέν Άγκοφ, ο οποίος 2 (ΔΥΟ) ΦΟΡΕΣ μίλησε δημόσια για ανεξαρτησία του Κοσόβου, κάτι που ΚΑΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ δεν μπορεί πια να «μπαλώσει».
- «παραίτηση» (δηλ. άγριος διωγμός) του Αλεξάντερ Μπόζκοφ από τη θέση του υπεύθυνου διαπραγματεύσεων της Βουλγαρίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση (9 Ιουνίου 2000).
Η ουσία είναι πως η πτώση της κυβέρνησης της Ε.Δ.Δ. (που αναμένεται) αποτελεί συνέπεια του υπογείου πολέμου για τον αληθινό έλεγχο του Υπουργείου Εσωτερικών και των δομών του. Πίσω από τη σημερινή κρίση της κυβέρνησης Κόστοφ κρύβεται η υπόγεια σύγκρουση Μπόνεφ-Σοκόλοφ για τον πραγματικό έλεγχο των μυστικών υπηρεσιών, της αστυνομίας και των οργάνων δίωξης του οργανωμένου εγκλήματος. Ο πόλεμος Μπόνεφ-Σοκόλοφ και κάθε παρόμοιος πόλεμος του παρελθόντος, του παρόντος ή του μέλλοντος υποκινείται από το θεμελιώδες ρητό: ΟΠΟΙΟΣ ΕΛΕΓΧΕΙ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ, ΚΥΒΕΡΝΑΕΙ ΤΗ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ!
Η σκοτεινή υπόθεση «Φίλτσεφ-γκεϊτ» αποτελεί τον νέο και τελευταίο γύρο της συνωμοσίας κατά της κυβέρνησης Κόστοφ, που εκπονήθηκε στη Μόσχα. Οι μέρες της κυβέρνησης αυτής είναι πια μετρημένες και κάθε ώρα που περνάει είναι ώρα οπισθοδρόμησης και πόνου για τον Κόστοφ, ο οποίος πέφτει απ’ την εξουσία τραγικότερα και με μεγαλύτερο θόρυβο απ’ ότι έπεσαν ο Φιλίπ Ντιμιτρόφ (το 1992) και ο Ζαν Βίντενοφ (το 1997)...
Χρονικό του σκανδάλου «Φίλτσεφ-γκέιτ»
Την Παρασκευή 28 Ιουλίου 2000 ο Βούλγαρος αρχιεισαγγελέας Νικόλα Φίλτσεφ κατήγγειλε πως στο σπίτι του βρέθηκαν μηχανισμοί παρακολούθησής του! Ανάλογοι μηχανισμοί («κοριοί») υπήρχαν επίσης στο σπίτι μιας βουλευτή του Βουλγ. Σοσ. Κόμματος (Β.Σ.Κ.) και κάποιου άλλου – ανώνυμου – εισαγγελέα, των οποίων τα διαμερίσματα βρίσκονται στην ίδια με τον Φίλτσεφ πολυκατοικία. Σε διαμέρισμα της οικοδομής αυτής βρέθηκε βάση υποκλοπών, από την οποία τα σήματα εκπέμπονταν απευθείας στο υπουργείο εσωτερικών. Αμέσως συνελήφθησαν ο υποδιευθυντής της Εθνικής Υπηρεσίας Δίωξης του Οργανωμένου Εγκλήματος και ένας συνταγματάρχης ε.α., πρώην διευθυντής της Υπηρεσίας Επιχειρησιακής-Τεχνικής Παρακολούθησης.
Μετά τα γεγονότα αυτά ξέσπασε έντονος πολιτικός θόρυβος: σύσσωμη η αντιπολίτευση κατήγγειλε την κυβέρνηση, ο Τύπος αφιέρωσε στο θέμα ολόκληρα πρωτοσέλιδα, η δε κυβέρνηση δήλωσε άγνοια επί του θέματος! Ο υπουργός εσωτερικών ανέφερε πως δεν τον είχαν ενημερώσει για την ύπαρξη «κοριών» στο σπίτι του Φίλτσεφ, ο δε γ.γ. του ίδιου υπουργείου είπε πως υπεύθυνοι είναι όλοι εκτός από τον ίδιο... Στο τέλος η κυβέρνηση όρισε επιτροπή διερεύνησης του σκανδάλου, η οποία κατέληξε στα εξής συμπεράσματα: 1. Το κτίριο όπου διαμένει ο αρχιεισαγγελέας χτίστηκε μεταξύ 1992-1994. 2. Ο Φίλτσεφ διαμένει εκεί από τον Δεκέμβριο του 1999. 3. Η διαταγή τοποθέτησης των μηχανισμών παρακολούθησης δόθηκε το 1993. 4. Οι «κοριοί» υπήρχαν μεν στο διαμέρισμα, δεν τέθηκαν όμως σε λειτουργία!
Όντως, πρόκειται περί αμήχανης αντίδρασης και ανάλογης δικαιολόγησης των αδικαιολόγητων, γεγονός που αποδεικνύει πως η κυβέρνηση πιάστηκε κυριολεκτικά στον ύπνο! [Αυτό μας θυμίζει την ανάλογη κατάσταση στην οποία περιήλθε η κυβέρνηση Κωστάκη Καραμανλή στην Ελλάδα, το 2006, με την υπόθεση των υποκλοπών] Την υπόθεση περιέπλεξε ακόμα περισσότερο η περίεργη δεκαήμερη σιωπή του Φίλτσεφ, η φυγή του στο εξωτερικό και η δημόσια δήλωσή του μόλις στις 7 Αυγούστου...
Στην έκτακτη συνεδρίαση της βουλής στις 3 Αυγούστου φάνηκαν ξεκάθαρα αφενός τα διαλυτικά συμπτώματα στην κυβέρνηση, αφετέρου το κοινό μέτωπο σοσιαλιστών-Τούρκων μειονοτικών [υπό τις ευλογίες του Κόκκινου Ιερατείου της Μόσχας]. Στην κρίσιμη αυτή συνεδρίαση δεν παραβρέθηκε – εκτός του απουσιάζοντος στο εξωτερικό Φίλτσεφ – ούτε ο πρόεδρος της χώρας, ο οποίος προτίμησε τις διακοπές στην Τουρκία, πιστεύοντας έτσι πως θα μείνει αλώβητος από τη φθορά που υφίσταται το κόμμα του...
Στο μεταξύ έγινε γνωστό το συγκλονιστικό νέο: λίγο πριν την καταγγελία του αρχιεισαγγελέα τον επισκέφτηκε στο σπίτι του ένας εν ενεργεία συνταγματάρχης, ο οποίος και τον ενημέρωσε για την ύπαρξη των «κοριών». Επίσης, σύμφωνα με μια εκδοχή, τον Φίλτσεφ προειδοποίησαν για την παρακολούθησή του ένας άλλος συνταγματάρχης (στενός συνεργάτης του «Δούρειου Ίππου» της KGB Μπογκομίλ Μπόνεφ), καθώς και ο υποδιοικητής της Εθνικής Υπηρεσίας [εξωτερικών] Πληροφοριών. Ακόμη, έγινε γνωστό πως στις 27 Ιουλίου στο σπίτι του Φίλτσεφ συναντήθηκε με τον αρχιεισαγγελέα ο πρώην διευθύνων σύμβουλος της βουλγαρικής εταιρείας αερίου “BULGARGAZ” Βασίλ Φίλιποφ, παρουσία ανθρώπων των μυστικών υπηρεσιών... Οι παράξενες αυτές συναντήσεις του αρχιεισαγγελέα λίγες μόλις ώρες πριν το ξέσπασμα του σκανδάλου και τα πρόσωπα που αναμείχθηκαν σ’ αυτές, αλλά και οι άνθρωποι που φέρεται να ενημέρωσαν τον Φίλτσεφ για την ύπαρξη των «κοριών», βάζουν σίγουρα τα πράγματα σε μια σειρά.
Να σημειωθεί πως πρόσφατα ο Φίλτσεφ κατηγορήθηκε για υπεξαιρέσεις δεκάδων εκατομμυρίων βουλγαρικών λέβα, ο δε πρώην διευθύνων σύμβουλος της “BULGARGAZ” θεωρείται από τους ανθρώπους-κλειδιά στη σκανδαλώδη υπόθεση του ρωσικού αερίου, γι’ αυτό και απολύθηκε από τον πρώην αντιπρόεδρο της κυβέρνησης (1997-1999) Εβγκένι Μπακαρτζίεφ.
Στον όλο θόρυβο προστέθηκε και η καταγγελία των σοσιαλιστών ότι το υπουργείο εσωτερικών παρακολουθεί και τον Ρώσο πρέσβη στη χώρα Βλαντίμιρ Τιτόφ. Συγκεκριμένα ειπώθηκε πως συνάντηση ανάμεσα στον Τιτόφ και τον Κρασιμίρ Πρεμιάνοφ (ηγέτη του «Ανοιχτού Φόρουμ» στο Β.Σ.Κ., θεωρούμενου ως «σκληροπυρηνικού», αλλά και δεδηλωμένου φιλέλληνα) καταγράφτηκε από «κοριό» σε γνωστό εστιατόριο της Σόφιας. Ο διάλογος μεταξύ των δύο αντρών παρουσίαζε εξαιρετικό ενδιαφέρον και έτσι αναλύθηκε διεξοδικά από τις «ειδικές» υπηρεσίες, οι οποίες μάλιστα τον παρουσίασαν με λεπτομέρειες προσωπικά στον ίδιο τον πρωθυπουργό Ιβάν Κόστοφ.
Κατά μία άλλη εκδοχή, η συνάντηση ήταν μεταξύ του Τιτόφ και του πρώην υπουργού εξωτερικών [και μετέπειτα προέδρου της βουλής] Γκεόργκι Πίρινσκι, και όχι του Πρεμιάνοφ. Επρόκειτο φυσικά για κατασκευασμένη καταγγελία, με σκοπό να επιβαρυνθούν αρνητικά οι βουλγαρο-ρωσικές σχέσεις, οι οποίες ήδη λίγες μέρες πιο πριν είχαν υποστεί σκληρό χτύπημα, μετά την ψήφιση στη βουλή της εισήγησης «Εθνική Ασφάλεια 1999», στην οποία η Ρωσία φερόταν να συνιστά... απειλή για τη Βουλγαρία! Και βέβαια λίγες μέρες μετά την παραπάνω καταγγελία των σοσιαλιστών ήρθε η σκληρή απάντηση της Μόσχας στον Κόστοφ... [ΣΗΜΕΙΩΣΗ 2011: Έτσι δουλεύει πάντα το βαθύ σοβιετικό παρακράτος. Έχοντας ανθρώπους του παντού – όχι μόνο στα αριστερά, αλλά και στα δεξιά κόμματα – κατασκευάζει δήθεν «εχθρικές ενέργειες» κατά της Ρωσίας και έπειτα έχει το «δικαίωμα» να επεμβαίνει όπου θέλει, τάχα για να «υπερασπίσει» τα ρωσικά εθνικά συμφέροντα! Την τακτική αυτή την είδαμε και στην Ελλάδα, όπου – με άξονα την περιβόητη «γενιά του Πολυτεχνείου» – η ρωσική προβοκατόρικη-ανθελληνική πολιτική υποδούλωσε τη χώρα μας και την οδήγησε στη διάλυση, μέσω της αντιανάπτυξης, της διαφθοράς και της αναρχίας, πράγματα αδιανόητα μέχρι το 1974...]
Μετά από ανεξήγητη σιωπή 10 ημερών, στις 7 Αυγούστου 2000 ο Νικόλα Φίλτσεφ, αρχιεισαγγελέας της Βουλγαρίας, απέστειλε στα έντυπα και τα ηλεκτρονικά Μ.Μ.Ε. ανακοίνωσή του, η οποία αν και φαινομενικά «κενή περιεχομένου», εντούτοις αν ιδωθεί πιο προσεκτικά διαφαίνεται αρκετή δόση θυμού και οργής κατά της κυβέρνησης. Ουσιαστικά με την ανακοίνωσή του ο Φίλτσεφ αφήνει την κυβέρνηση Κόστοφ να λύσει μόνη της το όλο πρόβλημα και να υποστεί όλη την ανάλογη φθορά. Παράλληλα εμφανίζεται έντεχνα και ως «θύμα» της όλης υπόθεσης...
Εκδοχές και υποθέσεις για το σκάνδαλο
Για το σκάνδαλο «Φίλτσεφ-γκέιτ» ένα πράγμα είναι απόλυτα σίγουρο: ότι δημιουργήθηκε για να βλάψει την κυβέρνηση Κόστοφ, δίνοντας έτσι το σύνθημα για την τελική αναμέτρηση πριν την πτώση της από την εξουσία. Ο πρωθυπουργός και οι άνθρωποί του βγαίνουν έτσι ανεξίτηλα λαβωμένοι από το τελευταίο τους καλοκαίρι στην κυβέρνηση της χώρας [ΣΗΜΕΙΩΣΗ 2011: όντως, το επόμενο καλοκαίρι άλλη ήταν πια η κυβέρνηση!]. Το φθινόπωρο που έρχεται αναμένεται καθοριστικό και γεμάτο εκπλήξεις...
Γύρω από το τεράστιο αυτό σκάνδαλο αναπτύχθηκαν γρήγορα διάφορες εκδοχές και ερμηνείες. Σημειώνουμε παρακάτω τις κυριότερες απ’ αυτές:
1. Αχμέτ Ντογκάν: «Ο αρχιεισαγγελέας παρακολουθείτο, διότι γνωρίζει πολλά για τους διεφθαρμένους». Η δήλωση αυτή του αρχηγού του κόμματος της τουρκικής μειονότητας αποτελεί απευθείας χτύπημα στην καρδιά της κυβέρνησης, αφού χωρίς πολλά την κατηγορεί ότι βρίσκεται πίσω απ’ τις εν λόγω παρακαλουθήσεις. Ο Ντογκάν συνέχισε την επίθεσή του, αναφέροντας ότι σύσσωμη η κυβέρνηση ευθύνεται για το σκάνδαλο! Έθεσε έτσι ξανά έμμεσα θέμα παραίτησης του Κόστοφ. Και κάτι άλλο: οι αναλύσεις του Ντογκάν περί υποκλοπών και κατασκοπείας είναι τόσο επιβλητικές και λεπτομερείς, ώστε να απορεί κανείς αν γράφτηκαν από ανώτατο αξιωματούχο ισχυρών μυστικών υπηρεσιών...
2. Ντραγκομίρ Ντραγκάνοφ: «Οι ΄΄στρατηγοί΄΄ έβαλαν την παγίδα». Ο βουλευτής του κόμματος της Ευρωαριστεράς έδωσε μια πράγματι πολύ «δυνατή» εξήγηση. Σύμφωνα με την ανάλυσή του, το όλο σκάνδαλο το δημιούργησαν οι άνθρωποι του Μπρίγκο Ασπαρούχοφ [παλιού αρχικατασκόπου, που εργάστηκε στη δεκαετία του 1980 και στην Αθήνα!], ώστε να «εξουδετερώσουν» το υπουργείο εσωτερικών και τους μηχανισμούς του εν όψει των ερχόμενων εκλογών. Συγκεκριμένα το «Φίλτσεφ-γκέιτ» αποτελεί έργο ενός μυστικού κέντρου, που συγκροτείται από αναλυτές του νευραλγικού πρώην 1ου τμήματος της – υπό τον Ασπαρούχοφ – κομμουνιστικής Κρατικής Ασφαλείας, καθώς και του περιβόητου 6ου τμήματος [παρακολούθηση αντιφρονούντων και πολιτική προπαγάνδα], που είναι άμεσα συνδεδεμένο με το... Βουλγαρικό Σοσιαλιστικό Κόμμα (Β.Σ.Κ.)! Επίσης, ο Ντραγκάνοφ [πρώην στέλεχος του Β.Σ.Κ., που αποσκίρτησε] έκανε την κάτωθι συγκλονιστική παρατήρηση: «το μυστικό αυτό κέντρο ελέγχει πλήρως τη δραστηριότητα του προέδρου του Β.Σ.Κ. Γκεόργκι Παρβάνοφ, ο οποίος δεν αποτελεί παρά μαριονέτα των παντοδύναμων ΄΄στρατηγών΄΄»! [ΣΗΜΕΙΩΣΗ: αργότερα ο Παρβάνοφ βγήκε δύο φορές πρόεδρος της Δημοκρατίας... Τυχαίο;]
3. Γιούλι Γκεοργκίεφ: «Η CIA θα ζητήσει την παραίτηση του Κόστοφ»! Ο πρώην διοικητής της Εθνικής Υπηρεσίας Ασφαλείας Γκεοργκίεφ, αφού ξεκαθάρισε πως το υπ. εσωτερικών γνώριζε τα πάντα για τους «κοριούς» στο σπίτι του Φίλτσεφ, δήλωσε πως ο αρχιεισαγγελέας επίτηδες τοποθετήθηκε στο εν λόγω σπίτι, έτσι ώστε να μπορούν να τον παρακολουθούν και (γιατί όχι;) ακόμα και να τον εκβιάζουν... Επίσης, ο Γκεοργκίεφ συνδύασε το ζήτημα με την επίσκεψη του διοικητή της CIA, Τζορτζ Τένετ [Έλληνας της Βορείου Ηπείρου], που πραγματοποιήθηκε στα μέσα Αυγούστου του 2000 στη Σόφια...
4. Βίκτορ Μιχάιλοφ: «Ο Φίλτσεφ... κατέδωσε κρατικά μυστικά»! Ο πρώην υπουργός εσωτερικών [1992-1994] παρέθεσε μια πιο συγκεκριμένη ερμηνεία. Αφού κατηγόρησε τον αρχιεισαγγελέα για βιαστική και απαράδεκτη δημόσια αντίδραση, που έθεσε τα συμφέροντα της χώρας σε κίνδυνο, δήλωσε πως δεν γνωρίζει αν οι «κοριοί» τοποθετήθηκαν στο διαμέρισμα επί δικής του υπουργίας. Πέραν αυτού επιτέθηκε πλάγια στον Γιορντάν Σοκόλοφ [πρόεδρο τότε της βουλής και πρώην επίσης υπ. εσωτερικών], κατηγορώντας τον ουσιαστικά ως τον μέγα υπεύθυνο του σκανδάλου. Το υπονοούμενο σαφές: ο Σοκόλοφ διεκδικεί για λογαριασμό του τον έλεγχο των δομών του υπ. εσωτερικών [δηλ. των μυστικών υπηρεσιών], συνεπώς... την απόλυτη εξουσία στο κράτος! [ΣΗΜΕΙΩΣΗ 2011: να πώς μπορούμε λοιπόν να διαβάσουμε τη σύγχρονη ιστορία και τις πολιτικές εξελίξεις μέσα από τα παρασκήνια. Η φοβερή «υπόγεια» σύγκρουση Σοκόλοφ-Μπόνεφ, που οδήγησε σε πολιτική αστάθεια, ήταν στην πραγματικότητα μια σύγκρουση Τιτάνων, της CIA εναντίον της KGB, για το ποιος θα ελέγξει πλήρως το βουλγαρικό κράτος.]
5. Μποζιντάρ Ποπόφ: «Όχι οι υποκλοπές, αλλά η κουβέντα γι’ αυτές βλάπτει το κράτος»! Με τη θέση του αυτή ο γ.γ. του υπ. εσωτερικών υπονοεί σαφέστατα πως το σκάνδαλο κατασκευάστηκε για τον θόρυβο και μόνο που επρόκειτο να προκαλέσει. Χαρακτήρισε επίσης παράλογες τις κατηγορίες του Β.Σ.Κ. για παρακολούθηση και του Ρώσου πρέσβη... Τέλος, υπαινίχθηκε πως κάποιος «καλοθελητής» μέσα από το υπουργείο εσωτερικών ξεκίνησε το σκάνδαλο, ο οποίος όμως θα βρεθεί και θα τιμωρηθεί σκληρά, όπως προβλέπεται απ’ τον νόμο [ΣΗΜΕΙΩΣΗ 2011: τα χρόνια πέρασαν και, φυσικά, ποτέ δεν βρέθηκε...].
6. Μπογκομίλ Μπόνεφ: «Ακόμα και ο πρόεδρος της Δημοκρατίας ή ο πρωθυπουργός δεν είναι προστατευμένοι σε περίπτωση παρακολούθησής τους»!... Πολύ έξυπνα ο «Δούρειος Ίππος» της πρώτης κυβέρνησης Κόστοφ [1997-1999] προσπάθησε να αποποιηθεί των ευθυνών του. Στις κατηγορίες κυβερνητικών κύκλων ότι επί ημερών του στο υπ. εσωτερικών τοποθετήθηκαν οι «κοριοί» στο σπίτι του Φίλτσεφ απάντησε ότι... «εκείνο που έχει σημασία δεν είναι το αν υπάρχουν ΄΄κοριοί΄΄, αλλά το αν χρησιμοποιούνται»!!! Υπαινίχθηκε επίσης ότι το σκάνδαλο αυτό θα αποτελέσει αφορμή έναρξης πολέμου ανάμεσα στην κυβέρνηση και τις μυστικές υπηρεσίες...
7. Προσπάθεια κάποιων να εξωθήσουν τον αρχιεισαγγελέα σε σύγκρουση με την κυβέρνηση. Σύμφωνα με την εκδοχή αυτή το όλο σκάνδαλο «στήθηκε» με στόχο να δημιουργήσει χάος στις σχέσεις Φίλτσεφ-κυβέρνησης. Έτσι, ο αρχιεισαγγελέας από ουσιαστικός υποστηρικτής του πρωθυπουργού Κόστοφ θα μετατραπεί σε φανατικό του εχθρό... Ήδη βέβαια το πρώτο ρήγμα έχει γίνει (ανακοίνωση Φίλτσεφ στις 7 Αυγούστου 2000), αλλά υπάρχει και μια άλλη, αθέατη, πλευρά: υφίσταται μυστική σύγκρουση του Φίλτσεφ με τον Σοκόλοφ, στην προσπάθεια του αρχιεισαγγελέα να αποσπάσει περισσότερα δικαιώματα για την υπηρεσία του, τα οποία σήμερα κατέχει ο πρόεδρος της βουλής. Επίσης, σύμφωνα με την εκδοχή αυτή, ο Φίλτσεφ είναι που δημιούργησε το όλο θέμα «εκ του μηδενός», αμέσως μόλις έμαθε ότι η κυβέρνηση σχεδίαζε για το φθινόπωρο την ψήφιση ειδικού νόμου για την άρση της ασυλίας των δικαστικών...
8. Δημιουργία «σκιώδους» υπουργείου εσωτερικών. Η εκδοχή αυτή κινείται στα πλαίσια που θέλουν τη δημιουργία ανάλογων σκανδάλων με σκοπό την αποβολή από τις μυστικές υπηρεσίες προσώπων που είναι «ανεπιθύμητα». Το «ξεκαθάρισμα» όμως αυτό του υπ. εσωτερικών από στελέχη της πρώην [κομμουνιστικής] Κρατικής Ασφαλείας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην ίδρυση «σκιώδους» υπουργείου εσωτερικών, που θα είναι αντίβαρο και αντίπαλο του κανονικού! Στην περίπτωση αυτή γεννιούνται δύο ερωτήματα: α) ποιο θα είναι τότε το «πραγματικό» υπ. εσωτερικών; Το νόμιμο που θα αποτελείται από άπειρους (και ουσιαστικά αδιάφορους...) δημοσίους υπαλλήλους ή το «σκιώδες», μέσα στο οποίο θα συσπειρωθούν όλα τα παλιά και έμπειρα στελέχη, με προϋπηρεσία πολλών ετών στις μυστικές υπηρεσίες τόσο επί κομμουνισμού όσο και επί δημοκρατίας; [και, βέβαια, όλα αυτά τα στελέχη της πρώην Κρατικής Ασφαλείας επί κομμουνισμού, που όχι απλά επιβίωσαν επί «δημοκρατικού» καθεστώτος, αλλά βρέθηκαν και με... εκατομμύρια στις τσέπες (!), τελούν υπό την πλήρη καθοδήγηση της KGB…]. β) τελικά ποιον εξυπηρετεί αυτή η κατάσταση; Την κυβέρνηση Κόστοφ ή μήπως κάποιον άλλο;... [ΣΗΜΕΙΩΣΗ 2011: σήμερα ξέρουμε πια την απάντηση... Τόσο το παραπάνω σκάνδαλο όσο και όλα όσα ακολούθησαν εξυπηρέτησαν μία και μοναδική πλανητική δύναμη, το – ελεγχόμενο 100% από τους Χαζάρους – Κόκκινο Ιερατείο της Μόσχας!]
Οργουελικό κράτος!...
Στο τελευταίο αυτό κεφάλαιο της πρώτης ενότητας της ανάλυσής μας παρατίθεται μια δική μας σύντομη ερμηνεία, εκπορευόμενη από την έρευνα που πραγματοποιήσαμε γύρω από το σκάνδαλο «Φίλτσεφ-γκέιτ». Ξεκινούμε, κάνοντας ένα νοητό σχήμα των γεγονότων που προϋπήρξαν, αλλά και εμφανίστηκαν μετά την περίπτωση παρακολούθησης του αρχιεισαγγελέα Φίλτσεφ. Η μέθοδος αυτή πιστεύουμε ότι τακτοποιεί τον κρίκο του «Φίλτσεφ-γκέιτ» στο επίκεντρο που του αρμόζει.
Τοποθετούμε λοιπόν το σκάνδαλο «Φίλτσεφ-γκέιτ» στο κέντρο του συλλογισμού μας. Και σκεφτόμαστε: γύρω απ’ αυτό ξεδιπλώνεται ολόκληρη σειρά μοιραίων συμβάντων, καθοριστικών για το μέλλον της Βουλγαρίας. Κι όλα αυτά μαζί, με άξονα το «Φίλτσεφ-γκέιτ», συνθέτουν μία σαφή εικόνα: Στο υπόβαθρο του σκανδάλου κρύβεται ο υπόγειος πόλεμος για τον έλεγχο του υπουργείου εσωτερικών! Τι κρύβεται όμως πίσω απ’ αυτόν τον πόλεμο; Στα άδυτα του πολέμου για τον έλεγχο του υπουργείου εσωτερικών βρίσκεται η KGB!!! Η Ρωσία δεν θα επιτρέψει ποτέ να βρεθεί η Βουλγαρία στο αντίπαλο απ’ αυτήν γεωπολιτικό πεδίο-σφαίρα επιρροής. Γι’ αυτό και η ουσία του βουλγαρικού μέλλοντος είναι απλή: η χώρα αποτελεί πεδίο ανελέητης σύγκρουσης δυτικών-ρωσικών σχεδιασμών γεωστρατηγικής, που θα κυριαρχήσουν στον 21ο αιώνα!
Γύρω από το «Φίλτσεφ-γκέιτ» σταδιακά δημιουργήθηκε ένα πλέγμα, το οποίο περιλαμβάνει τα κάτωθι σημεία:
1. Εισήγηση Εθνικής Ασφάλειας 1999, που έφερε προς ψήφιση στη βουλή η κυβέρνηση. Πρόκειται για ένα καθαρά αντιρωσικό κείμενο, το οποίο προκάλεσε την αντίδραση τόσο παραγόντων μέσα απ’ τη χώρα (σοσιαλιστές, Ντογκάν κτλ.) όσο και – κυρίως – της ίδιας της Ρωσίας. Πράγματι, στις 7 Αυγούστου το ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων “ITAR-TASS” διέδωσε την οξύτατη δήλωση του ρωσικού υπουργείου εξωτερικών όσον αφορά τις «εχθρικές προς τη Ρωσία ενέργειες της κυβέρνησης Κόστοφ». Στη ρωσική δήλωση γίνεται επίσης αναφορά στην άρνηση της βουλγαρικής κυβέρνησης να επιτρέψει τη διαμεταβίβαση ρωσικού πολεμικού υλικού κατά τη διαρκεια της κρίσης στο Κόσοβο το 1999...
2. Δηλώσεις υπουργού εσωτερικών για την εγκληματικότητα. Στα τέλη Ιουλίου του 2000 ο υπ. εσωτερικών, Εμμανουήλ Γιορντανόφ, πραγματοποίησε επίσημη ενημέρωση για την εγκληματικότητα στη χώρα. Οι δηλώσεις του αυτές έγιναν μέσα σ’ ένα κλίμα πραγματικά επικίνδυνο. Σε όλη τη χώρα ξεκίνησε νέο κύμα τρομοκρατίας (βομβιστικές επιθέσεις, δολοφονικές απόπειρες κτλ.), που αμαύρωσε τις όποιες επιτυχίες του υπουργού...
3. Αποτυχία των διαπραγματεύσεων για την πώληση του βουλγαρικού ΟΤΕ. Οι διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης με το κονσόρτσιουμ ΟΤΕ (Ελλάδα)-KPN (Ολλανδία) για την ιδιωτικοποίηση των βουλγαρικών τηλεπικοινωνιών κατέληξαν σε αδιέξοδο. Η κυβέρνηση Κόστοφ επικαλέστηκε λόγους εθνικής ασφαλείας και δήλωσε πως το φθινόπωρο θα ξεκινήσει νέος σχετικός διαγωνισμός...
4. Υπόθεση Σέντοφ. Λίγες μόνο μέρες πριν ξεσπάσει το «Φίλτσεφ-γκέιτ», το κοινοβούλιο (με τις ψήφους μόνο της κυβερνητικής Δεξιάς) καθαίρεσε από το πόστο του τον αντιπρόεδρο της βουλής, Μπλαγκοβέστ Σέντοφ (του σοσιαλιστικού κόμματος). Αφορμή υπήρξε η αποστολή επιστολής του προς την κυβέρνηση του Ισραήλ, προκειμένου αυτή να αφαιρέσει το μνημείο του βασιλιά Μπόρις [συμμάχου του Χίτλερ], που είχε «σώσει» τους Εβραίους της Βουλγαρίας στον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο! Το Ισραήλ τελικά... δέχτηκε την πρόταση του Σέντοφ (!) και απέσυρε το εν λόγω μνημείο (στη θέση του έβαλε άλλο, προς τιμή γενικά του βουλγαρικού λαού). [ΣΗΜΕΙΩΣΗ 2011: Είναι εμφανές ποια υπερδύναμη βρίσκεται πίσω απ’ το παραπάνω πρωτοφανές περιστατικό... Επρόκειτο για διαταγή του Κόκκινου Ιερατείου της Μόσχας, την οποία έσπευσε αμέσως έντρομη να εκτελέσει η κυβέρνηση του Ισραήλ!]
5. Κοινός εορτασμός των κομμάτων της βουλγαρικής Αριστεράς. Στις 29 Ιουλίου 2000 όλα τα κόμματα της Αριστεράς (πλην της Ευρωαριστεράς του Τόμοφ) συγκεντρώθηκαν για πρώτη φορά όλοι μαζί μετά τη διάσπαση της παράταξης πριν από 100 σχεδόν χρόνια, για να γιορτάσουν την 109η επέτειο από την ίδρυση του Βουλγαρικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος [«μήτρα» της βουλγαρικής Αριστεράς, αντίστοιχο του ΣΕΚΕ στην Ελλάδα]. Η ατμόσφαιρα που επικράτησε ήταν ενωτική. Οι αρχηγοί και εκπρόσωποι όλων των κομμάτων μίλησαν για μελλοντική κυβέρνηση συνεργασίας της Αριστεράς με το Κίνημα Δικαιωμάτων και Ελευθεριών του Αχμέτ Ντογκάν, επιβεβαιώνοντας έτσι τις εξελίξεις που – αναπόφευκτα – έρχονται...
[ΣΗΜΕΙΩΣΗ 2011: Πέσαμε 100% «μέσα»! Αυτό που κάποτε έμοιαζε... πολύ περισσότερο από σενάριο επιστημονικής φαντασίας (!), δηλ. η κυβέρνηση πρώην κομμουνιστών-τουρκικής μειονότητας, έγινε αργότερα μία εφιαλτική πραγματικότητα... Κι όλα αυτά υπό τις «ευλογίες» των Χαζάρων του Κόκκινου Ιερατείου, που με τον τρόπο αυτό απομάκρυναν τον κίνδυνο η Βουλγαρία να αποσκιρτήσει από το ανατολικό στρατόπεδο και να προσχωρήσει αποκλειστικά στη Δύση. Διότι το ότι μπήκε αργότερα στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. τίποτα απολύτως δεν λέει! Αλλού είναι ο πραγματικός έλεγχος των δομών ενός κράτους και η διείσδυση της KGB στα περισσότερα κράτη της Ανατολικής Ευρώπης (και στην Ελλάδα...) είναι πραγματικά απίστευτη... Γι’ αυτό και οργανώθηκαν όλα τα παραπάνω σκάνδαλα (το «Φίλτσεφ-γκέιτ» και τα όσα ακολούθησαν), ακριβώς για να φύγει η φιλοδυτική (αν και αποτυχημένη) κυβέρνηση Κόστοφ... Και επειδή την εποχή εκείνη δεν έβγαιναν «τα κουκιά» για κυβέρνηση συνεργασίας σοσιαλιστών-Τούρκων, επιστρατεύτηκε από τη Μόσχα ο... πρώην βασιλιάς Συμεών Σαξκομπουργκότσκι!!!]
Όλα τα παραπάνω γεγονότα κινούνται γύρω από την υπόθεση «Φίλτσεφ-γκέιτ» και της προσδίδουν ιδιαίτερη δυναμική. Στον πυθμένα όμως όλων αυτών των γύρω από το υπουργείο εσωτερικών σκανδάλων βρίσκεται – όπως προαναφέραμε – ο υπόγειος «πόλεμος της πληροφορίας», το ποιος δηλ. θα ελέγξει την τεχνολογία και τις δομές του υπουργείου εσωτερικών (δηλ. τις μυστικές υπηρεσίες)...
Σήμερα [το 2000, που γράφτηκε η ανάλυση], στην επιφάνεια της σύγκρουσης για τον έλεγχο του υπουργείου εσωτερικών αναδύεται η μάχη Μπόνεφ-Σοκόλοφ, δύο ανθρώπων εξειδικευμένων σε θέματα μυστικών υπηρεσιών, που ανήκουν σε αντίπαλα πεδία συμφερόντων. Υπό αυτή την έννοια, το σκάνδαλο «Φίλτσεφ-γκέιτ» αποτελεί έργο του «σαμποτέρ» Μπογκομίλ Μπόνεφ, ο οποίος και εκδικήθηκε έτσι έναν ακόμα εχθρό του, τον Μποζιντάρ Ποπόφ, γ.γ. του υπουργείου εσωτερικών (ο οποίος και απολύθηκε από το πόστο του στις 9 Αυγούστου του 2000).
Ο Μπόνεφ αποτελεί τον «αφρό» ενός τεράστιου μηχανισμού, όπως αυτός περιγράφτηκε στην αρχή της ανάλυσης. Σκοπός του μηχανισμού αυτού είναι να μετατρέψει τη Βουλγαρία σε κράτος οργουελικού τύπου, με απόλυτο έλεγχο και παρακολούθηση των πάντων [αυτό δηλ. που σιγά-σιγά γίνεται πλέον και σ’ όλον τον πλανήτη...]. Κεντρικό σύνθημα παραμένει το απόφθεγμα του Τζωρτζ Όργουελ (από το έργο του «1984»): «Αυτός που ελέγχει το παρελθόν ελέγχει το μέλλον. Αυτός που ελέγχει το παρόν ελέγχει το παρελθόν»! Μπορούμε λοιπόν άνετα να συμπληρώσουμε: όποιος ελέγχει το υπουργείο εσωτερικών ελέγχει το παρόν (τις μυστικές δομές του υπουργείου), άρα και το παρελθόν (τα πολύ «καυτά» του αρχεία)...