Σεπτέμβριος 2000
Του Ησαΐα Κωνσταντινίδη
[* χαρακτηρισμός του Βούλγαρου πρωθυπουργού Ιβάν Κόστοφ για τον εναντίον της κυβέρνησής του πόλεμο/προπαγανδιστική εκστρατεία]
ΟΠΟΙΟΣ ΕΛΕΓΧΕΙ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ, ΚΥΒΕΡΝΑΕΙ ΤΗ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ!
Εισαγωγικό σημείωμα
Η υπόθεση Τσόρνι είναι άμεσα συνδεδεμένη με το σκάνδαλο «Φίλτσεφ-γκέιτ». Χωρίς αυτό δεν θα μπορούσε να υπάρξει ποτέ τέτοια υπόθεση... Αλλά και το «Φίλτσεφ-γκέιτ» δεν θα είχε κανένα νόημα χωρίς να ακολουθήσει η υπόθεση Τσόρνι!
Ποιος είναι ο Τσόρνι;
Ο Μάικλ Τσόρνι, αποκαλούμενος ως ο «βασιλιάς του αλουμινίου» στις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, είναι Εβραίος του Ουζμπεκιστάν και κατάγεται από την Τασκένδη. Υπήκοος του Ισραήλ και των ΗΠΑ, ήδη από την δεκαετία του 1980 θεωρήθηκε ισχυρός άνθρωπος της λεγόμενης ρωσικής μαφίας: με επίφαση το αλουμίνιο ο Τσόρνι εντάχθηκε στις υπόγειες δομές της παγκόσμιας ρωσικής μαφίας, η οποία κινείται και συντονίζεται στον άξονα Μόσχα-Τελ Αβίβ, με απώτατη προέκταση τη Νέα Υόρκη.
Ο όλος σχεδιασμός της πλανητικής δράσης της ρωσικής μαφίας επινοήθηκε αμέσως μετά τον θάνατο του Λεονίντ Μπρέζνιεφ το 1982 και υπήρξε απευθείας δημιούργημα των εργαστηρίων της KGB του Γιούρι Αντρόποφ. Την περίοδο ακριβώς εκείνη παρατηρήθηκε «ύποπτη» μαζική μετανάστευση Εβραίων από διάφορες σοβιετικές δημοκρατίες προς το κράτος του Ισραήλ, όπου και έλαβε σάρκα και οστά το όλο «πείραμα»: πανίσχυρος οικονομικός πυρήνας με βάση το Τελ Αβίβ, διείσδυση στα παρασκήνια των πολυεθνικών εταιριών και καρτέλς (πετρέλαιο, αέριο, τηλεπικοινωνίες) και εικονική κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού στην Ανατολική Ευρώπη και τη Ρωσία. Το βασικότερο όμως: δημιουργία ελεγχόμενης πολιτικής τάξης, η οποία να χτίσει στις χώρες του πρώην κομμουνιστικού μπλοκ «καπιταλισμό», σύμφωνα με το πρόγραμμα των σοβιετικών μυστικών υπηρεσιών!
Μόνο στα παραπάνω πλαίσια μπορεί να ερμηνευθεί η παρουσία και δράση του Τσόρνι στη Βουλγαρία. Σύμφωνα με τον διευθυντή της Εθνικής Υπηρεσίας Ασφαλείας της Βουλγαρίας, Ατανάς Ατανάσοφ, ο άνθρωπος που έφερε τον Τσόρνι στη χώρα είναι ο Ρώσος μεγαλομεγιστάνας Γκριγκόρι Λουτσάνσκι μέσω της εταιρείας του, NORDEX. Και μόνο το γεγονός πως ο Τσόρνι είναι συνδεδεμένος με τον Λουτσάνσκι αρκεί για να γίνουν κατανοητές οι δυνάμεις που τον ώθησαν στη Βουλγαρία: ο Τσόρνι απεστάλη στη Βουλγαρία, για να κρατήσει τη χώρα στον γεωπολιτικό ζωτικό χώρο της Ρωσίας/Νέας Σοβιετικής Ένωσης, κάνοντας τα πάντα για να υπονομεύσει την ένταξή της στο ΝΑΤΟ! Αυτή είναι η μόνη σωστή όψη της υπόθεσης Τσόρνι: ο Τσόρνι υπήρξε γεωπολιτικό όργανο της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής στη Βουλγαρία. Η οικονομική του δράση στη χώρα εντάσσεται απευθείας στη νέα ρωσική γεωοικονομία...
Τη μορφή του νέου (μετά το 1989) βουλγαρικού πολιτικού σκηνικού επεξεργάστηκε ο πρώην πρωθυπουργός της χώρας Αντρέι Λουκάνοφ, ο άνθρωπος που στις 10 Νοεμβρίου 1989 ανέτρεψε πραξικοπηματικά τον Ζίβκοφ. Τον οικονομικό σχεδιασμό της «καπιταλιστικής» Βουλγαρίας ανέλαβε ο (πρόσφατα αποθανών) Ογκνιάν Ντόινοφ. Οι ιδρυτές της Multigroup, Λουκάνοφ και Ντόινοφ, είναι οι πνευματικοί πατέρες/προστάτες του Τσόρνι. Χωρίς αυτούς ο Τσόρνι δεν θα εισχωρούσε ποτέ στα άδυτα της βουλγαρικής πολιτικής σκηνής...
Τυπικά ο Τσόρνι ξεκίνησε τη δράση του στη Βουλγαρία το 1992, όταν μαζί με τον Ντιμίταρ Ντιμιτρόφ εμφανίστηκαν πίσω από την πετρελαϊκή εταιρεία της Βάρνας “Festa”. Τότε παρουσιάζονται και οι πρώτες αποδείξεις, ότι οι εταιρείες του Τσόρνι “Cherny Trading” και “Blonde Management” ουσιαστικά χρησιμοποιούν τη “Festa” για ξέπλυμα βρώμικου χρήματος: τα 2.1 εκατομμύρια δολάρια που οι Τσόρνι-Ντιμιτρόφ μετέφεραν από την τράπεζα “American Express” της Βιέννης στον λογαριασμό της “Festa” για αγορά πετρελαίου εξαφανίζονται μυστηριωδώς... Παρά το σκάνδαλο, η υπόθεση δεν φτάνει ποτέ στο δικαστήριο...
Το δεύτερο σκάνδαλο που ξέσπασε το 1995 γύρω από τον Τσόρνι αφορούσε την υπόθεση των 6 εκατομμυρίων δολαρίων (με τους τόκους 9 εκ. $), τα οποία ο Τσόρνι ισχυριζόταν πως του χρωστούσε η Κεντρική Συνεταιριστική Τράπεζα (Κ.Σ.Τ.): το 1995 η εταιρεία του Τσόρνι “Blonde Investment Corporation” κατέθεσε στην Κ.Σ.Τ. 6 εκ. $. Το συμβόλαιο με την τράπεζα, σύμφωνα με το οποίο τα χρήματα έπρεπε να επιστραφούν μετά από μια εβδομάδα, υπογράφθηκε από τον Πάβελ Τρένεφ, ο οποίος όμως δεν είχε καμία σχέση με την Κ.Σ.Τ.! Υπάλληλοι της τράπεζας κατέθεσαν τα χρήματα σε λογαριασμούς εταιρειών της «Οριόν» (φιλικός κύκλος του πρώην σοσιαλιστική πρωθυπουργού Ζαν Βίντενοφ), ενώ μέρος αυτών συμπλήρωσε το κεφάλαιο της Βουλγαρικής Αγροτικής και Βιομηχανικής Τράπεζας, δηλ. της τράπεζας της «Οριόν»!
Ο κύκλος του ξεπλύματος αυτού των βρώμικων χρημάτων έκλεισε με την επιστροφή το 1999 5 εκ. δολαρίων από την Κ.Σ.Τ. στον Τσόρνι μετά από εξωδικαστική συμφωνία του υπουργού οικονομικών της Ένωσης Δημοκρατικών Δυνάμεων (Ε.Δ.Δ.), Μουραβέι Ράντεφ, με τον ίδιο τον Τσόρνι! Η δε συμφωνία έγινε μετά από πρωτοβουλία του ίδιου του υπουργού!!!
Το παράλογο της κατάληξης του σκανδάλου Κ.Σ.Τ. (ενίσχυση του Τσόρνι με πρωτοβουλία της Ε.Δ.Δ.) εξηγείται ως εξής:
1. Ο Τσόρνι χρηματοδότησε το 1996-97 την Ε.Δ.Δ., για να κερδίσει τις εκλογές, έχοντας στην κυβέρνηση τον δικό του άνθρωπο- τον υπουργό εσωτερικών Μπογκομίλ Μπόνεφ.
2. Ο Τσόρνι έπραξε ετούτο μόνο μετά τη σύγκρουση «Οριόν»-Μούλτιγκρουπ και τη δολοφονία Λουκάνοφ (Οκτώβριος 1996).
3. Το όλο σχέδιο αποσκοπούσε στην κατάληψη – σταδιακά – της εξουσίας (τόσο της Ε.Δ.Δ., όσο και της κυβέρνησης) από τον ρωσικό πυρήνα μέσα στην Ε.Δ.Δ.: Μπακαρτζίεφ/Σοφιάνσκι, με αιχμή του δόρατος τον στρατηγό Μπόνεφ!
δ. μέχρι το 1999 η Ε.Δ.Δ. (δηλ. η ηγεσία του, ο κύκλος του πρωθυπουργού Κόστοφ) ήταν φιλικά διακείμενη προς τον Τσόρνι, γι’ αυτό και το υπουργείο οικονομικών υποστήριξε τον Τσόρνι στη διαμάχη του με την Κ.Σ.Τ.!
ε. ο Κόστοφ απέσυρε την υποστήριξή του από τους Τσόρνι-Μπόνεφ, όταν κατάλαβε πως αυτοί ετοίμαζαν «πραξικόπημα» στα τέλη 1999/αρχές 2000! Γι’ αυτό και προέβη στον ξαφνικό και βιαστικό ανασχηματισμό της κυβέρνησης (20 Δεκεμβρίου 1999), εκδιώκοντας απ’ αυτήν όλη τη ΣΚΙΩΔΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ Μπόνεφ («Παρακυβέρνηση» ή «Κυβέρνηση μέσα στην Κυβέρνηση»). Απλά, ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης Κόστοφ υπήρξε η αποτροπή του «πραξικοπήματος» Μπόνεφ, που χρονικά θα συνέπιπτε με το πραξικόπημα του Πούτιν στη Ρωσία/εκδίωξη του Γέλτσιν (31.12.1999)!...
Δεν είναι λοιπόν τυχαία η δήλωση του Σοκόλοφ πρόσφατα, πως ο Μπόνεφ δεν έπρεπε να παραμείνει υπουργός επί τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα! Με τη δήλωσή του αυτή ο Νο 1 εχθρός του Μπόνεφ (πόλεμος για τις δομές του Υπ. εσωτερικών) αναγνώρισε δημόσια τον προβοκατόρικο ρόλο του Μπόνεφ, του «Δούρειου Ίππου» της πρώτης κυβέρνησης Κόστοφ.
Όλα αυτά δημιουργούν σειρά ερωτημάτων, κρίσιμων για την κατανόηση της όλης υπόθεσης. Προβαίνουμε κάτωθι σε αναλυτική εξέταση όλων των οπτικών γωνιών του ζητήματος:
1. Ο Τσόρνι είναι ο δημιουργός του φιλικού κύκλου Κόστοφ, «Ολίμπ» (αντίστοιχο της «Οριόν» επί πρωθυπουργίας Βίντενοφ). Η «Ολίμπ» εικονικά μόνο υποστήριζε τον Κόστοφ. Ουσιαστικά προετοίμαζε τον δρόμο για το «πραξικόπημα» Μπόνεφ.
2. Ως υπουργός εσωτερικών ο Μπόνεφ έκανε τα πάντα για να απομονώσει τον κύκλο Κόστοφ-Σοκόλοφ, δημιουργώντας τεχνητή ένταση (ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΑ) στις σχέσεις της Ε.Δ.Δ. με το Κίνημα Δικαιωμάτων και Ελευθεριών (των Τούρκων μειονοτικών) και του κόμματος της Ευρωαριστεράς.
3. Οι Μπόνεφ/Ντογκάν αποτελούν τις 2 όψεις του ιδίου νομίσματος. Οι μεταξύ τους «διαμάχες» ήταν ψεύτικες (όπως αποδείχθηκε τελευταία) και μόνο σκοπό είχαν να βλάψουν την κυβέρνηση της Ε.Δ.Δ. (πτώση ή κηδεμονία Κόστοφ).
4. Ο επικεφαλής της «Ολίμπ», Σλάβτσο Χρίστοφ, συνδέεται με εταιρείες (όπως η “Selecta”), όπου μετέχουν ο επικεφαλείς της πάλαι ποτέ «ασφαλιστικής εταιρείας» (=μαφίας) SIC, Νικολάι Μαρίνοφ και Μιροσλάβ Αλεξάντροφ. Πίσω απ’ την «Ολίμπ» λοιπόν βρίσκεται η SIC!
5. Ο άνθρωπος που έφερε τον Τσόρνι στη Βουλγαρία, Λουτσάνσκι (δισεκατομμυριούχος της Ρωσίας), χρηματοδοτούσε την Ε.Δ.Δ. μέσω του ιδρύματος «Μέλλον για τη Βουλγαρία» της συζύγου του πρωθυπουργού, Ελένα Κόστοβα, όπως αποκαλύφθηκε δημόσια τελευταία! Στην ουσία το ίδρυμα «Μέλλον για τη Βουλγαρία» στηρίχθηκε στα χρήματα της ρωσικής μαφίας!
6. Το κόμμα της Ευρωαριστεράς του Αλεξάντερ Τόμοφ δημιουργήθηκε στις αρχές του 1997 (λίγο μετά το «Μέλλον για τη Βουλγαρία»!) με τη χρηματοδότηση του ιδίου του Τσόρνι!
7. Η Εθνική Υπηρεσία Δίωξης του Οργανωμένου Εγκλήματος επί ηγεσίας του στρατηγού Κίριλ Ράντεφ υπήρξε η πρώτη γραμμή του «πραξικοπήματος» Μπόνεφ! Δεν είναι υπερβολή σήμερα να πούμε πως χωρίς την εν λόγω υπηρεσία (επί Ράντεφ) ο Μπόνεφ θα ήταν άοπλος στον υπόγειο πόλεμο για το Υπ. εσωτερικών. Τον ρόλο του Ράντεφ (ο οποίος απολύθηκε μετά τον Μπόνεφ) υπαινίχθηκε ΣΑΦΩΣ ο σημερινός υπουργός εσωτερικών Γιορντανόφ, ο οποίος δήλωσε πως «ο Ράντεφ έπρεπε να απολυθεί πολύ νωρίτερα»! [πρβλ. δήλωση του Σοκόλοφ για τον Μπόνεφ]...
Η ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΒΟΛΗΣ ΤΟΥ ΜΠΟΝΕΦ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΟΣΤΟΦ ΤΟΝ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟ ΤΟΥ 1999 ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΥΠΗΡΞΕ Ο ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ ΤΗΣ KGB ΜΕΣΑ Σ’ ΑΥΤΗΝ. ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΑΦΟΡΜΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΙΩΞΗ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΑΛΥΤΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ ΤΟΥ ΣΛΑΒΤΣΟ ΜΠΟΣΙΛΚΟΦ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΙΝΑΚΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΤΗΣ ΡΩΣΙΚΗΣ ΜΑΦΙΑΣ-ΣΥΝΕΡΓΑΤΩΝ & ΦΙΛΩΝ ΤΟΥ ΜΠΟΝΕΦ. Ιδού ο λόγος του ξαφνικού ανασχηματισμού της κυβέρνησης τον Δεκέμβριο του 1999!!!
Για τον Μποσίλκοφ, αξίζει ν’ αναφερθεί πως ανέλαβε γενικός γραμματέας του Υπ. εσωτερικών τον Αύγουστο του 2000 (μετά την απόλυση του Μποζιντάρ Ποπόφ, λόγω του σκανδάλου «Φίλτσεφ-γκέιτ»). Ο Μποσίλκοφ θεωρείται άνθρωπος του περιβάλλοντος του Κόστοφ και δημιουργός της ιδέας της ένωσης όλων των ειδικών υπηρεσιών του Υπ. εσωτερικών σε κοινό φορέα: ίδρυση Ενιαίας Εθνικής Αστυνομίας, όπου υπηρεσίες όπως η Εθνική Υπηρεσία Δίωξης Οργανωμένου Εγκλήματος, η Αστυνομία Συνόρων και η Χωροφυλακή θα παραμείνουν δομικά ως έχουν, ενταγμένες όμως σε ανώτερη Αρχή. Ο Μποσίλκοφ βρίσκεται πίσω από τις απολύσεις των Μπόνεφ-Ράντεφ. Ως σύμβουλος του πρωθυπουργού Κόστοφ εισηγήθηκε έρευνές του, οι οποίες κατέδειξαν τον ρόλο των Μπόνεφ-Ράντεφ και τη σχέση τους με τον Τσόρνι. Ακρογωνιαίος λίθος της έρευνας του Μποσίλκοφ υπήρξε η απέλαση του Τσόρνι και των συνεργατών του από τη χώρα, η οποία συνέπεσε χρονικά με τη δική του άνοδο στη γενική γραμματεία του Υπ. εσωτερικών!
MOBILTEL: σφηκοφωλιά της KGB;
Ο κυριότερος συνεργάτης του Μάικλ Τσόρνι στη βουλγαρική επιχειρηματικότητα υπήρξε ο διευθυντής της τηλεπικοινωνιακής εταιρείας MOBILTEL, Βλαντιμίρ Γκρασνόφ. Για τον «πυρήνα Τσόρνι» στη Βουλγαρία μόνο ένα ακόμη όνομα έχει την ίδια με τον Γκρασνόφ σημασία: ο τραπεζίτης (διευθυντής της “Rosexim Bank”) Εμίλ Κιούλεφ. [ΣΗΜΕΙΩΣΗ 2001: Ο Κιούλεφ, που ήταν άμεσα συνδεδεμένος με τη μασονία και άλλες «μυστικές» αδελφότητες, δολοφονήθηκε το φθινόπωρο του 2005 στον ακήρυχτο και ανελέητο πόλεμο της μαφίας. Προηγουμένως είχε κατηγορηθεί για πλήθος σκανδάλων, δωροδοκιών, διαφθοράς κτλ.]. Οι Γκρασνόφ-Τσόρνι συνεργάζονται τουλάχιστον από τα τέλη της δεκαετίας του 1980, όταν ίδρυσαν από κοινού στη Μόσχα την εταιρεία “Columb”. Άλλωστε υπάρχουν και οικογενειακοί μεταξύ τους δεσμοί, αφού ο Γκρασνόφ και η σύζυγός του, Λόρα Βιντενλίεβα, είναι κουμπάροι της κόρης του Τσόρνι...
Στην ουσία λοιπόν ιδιοκτήτης της MOBILTEL (μοναδική εταιρεία κινητής τηλεφωνίας το 2000 στη χώρα!) είναι ο Μάικλ Τσόρνι!... Αρχικός ιδιοκτήτης της MOBILTEL είναι όμιλος εταιρειών, ελεγχόμενος από τον... Γκριγκόρι Λουτσάνσκι (!), διευθυντή της NORDEX, με οικονομικό σύμβουλο το πρώην μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του Βουλγαρικού Κομμουνιστικού Κόμματος Ογκνιάν Ντόινοφ [ΣΗΜ.: σκοτεινή μορφή, «πατέρας» της βουλγαρικής κυβερνητικής και ρομποτικής, άνθρωπος των μυστικών υπηρεσιών, που απεβίωσε τον Φεβρουάριο του 2000, όντας αυτοεξόριστος στη Βιέννη. Φοβερό θόρυβο είχαν προκαλέσει τα απομνημονεύματά του, όταν είχαν πρωτοκυκλοφορήσει πριν από καμιά δεκαριά χρόνια]! Η NORDEX επομένως γίνεται ο αγωγός πρακτόρων της KGB στη Βουλγαρία στα πρώτα κιόλας χρόνια της βουλγαρικής «δημοκρατίας»! Αργότερα ο Λουτσάνσκι πούλησε τη MOBILTEL σε εταιρείες, ελεγχόμενες από τον Τσόρνι. Έτσι, πράγματι ο Λουτσάνσκι είναι αυτός που έφερε τον Τσόρνι στη Βουλγαρία, άρα ο κύκλος του Τσόρνι σηματοδοτεί στο εφεξής την πορεία της KGB στη Βουλγαρία!...
Η αξία της MOBILTEL έγκειται στα κάτωθι:
1. Η εν λόγω εταιρεία υπέγραψε συμβόλαιο με το υπουργείο εσωτερικών, σύμφωνα με το οποίο εξασφάλιζε τη διενέργεια ειδικών τηλεφωνικών παρακολουθήσεων και τον έλεγχο επί αυτών στο υπουργείο! [ΣΗΜ.: Απίστευτο!!! Ιδού πώς διεισδύουν τα πλανητικά παρασκηνιακά κυκλώματα μέσα στην «καρδιά» των μικρών κρατών!... Τα ίδια ακριβώς έγιναν και στην Ελλάδα με την... ισραηλινή εταιρεία “Efrat”, περί τα τέλη της δεκαετίας του 1990, επί διακυβέρνησης Κώστα Σημίτη!]
2. Επομένως, η MOBILTEL αποκτά τη δυνατότητα άμεσης, συνεχούς και ανεξέλεγκτης παρακολούθησης του ίδιου του βουλγαρικού υπουργείου εσωτερικών!...
3. Άνθρωποι που κατά καιρούς έφυγαν από το υπουργείο εσωτερικών, παραιτούμενοι, πήγαν κατόπιν να εργαστούν (φυσικά με πολλαπλάσιους μισθούς...) στη... MOBILTEL! Και φυσικά «κουβαλούσαν» μαζί τους στο νέο εργασιακό τους περιβάλλον όλη την τεχνογνωσία, τα μυστικά κτλ. που γνώριζαν μέσα από το τόσο νευραλγικό αυτό υπουργείο...
4. Η MOBILTEL λοιπόν δημιούργησε ένα παράλληλο κέντρο κατασκοπείας και παρακολούθησης των πάντων για λογαριασμό της KGB!... Και όλα αυτά έγιναν νομότυπα, άψογα και χωρίς να ακουστεί ψίθυρος αντίρρησης ή αμφιβολίας! Ίσα-ίσα κάποιοι κρατικοί φορείς... ευχαρίστησαν κι από πάνω τον Τσόρνι για το ότι επένδυσε τα χρήματά του στη χώρα!!! Δηλ. τον ευχαριστούσαν, την ώρα που εκείνος (αποδεδειγμένα, όπως έδειξαν κατόπιν τα γεγονότα...) δημιουργούσε δίκτυο ρωσικής κατασκοπείας μέσα στον βαθύ πυρήνα του βουλγαρικού κράτους!
Να σημειωθεί πως η ενίσχυση αυτή της MOBILTEL έγινε ακριβώς κατά το διάστημα που υπουργός εσωτερικών ήταν ο Μπογκομίλ Μπόνεφ [ποιος άλλος; Ο «δούρειος ίππος» του Κόκκινου Ιερατείου!], ο οποίος από τη θέση του βοήθησε τα μέγιστα στη μεταμόρφωση της MOBILTEL σε κύρια αντικυβερνητική αιχμή [φυσικά, αυτό έγινε μετά την ξαφνική απομάκρυνση των επίδοξων «αποστατών» από την κυβέρνηση στις 20 Δεκεμβρίου του 1999]. Η απάντηση της κυβέρνησης Κόστοφ ήταν επίσης δυναμική: ως μόνη λύση στη συνωμοσία της MOBILTEL αντιτάχθηκε η εθνικοποίηση της εταιρείας, καθώς και η απέλαση μέρους του πρακτορείου της KGB στη Βουλγαρία, μεταξύ των οποίων και ο ίδιος ο Τσόρνι!...
Παραθέτουμε εδώ εν συντομία το χρονικό της αποκάλυψης του ρόλου του Μάικλ Τσόρνι και της απέλασής του από τη Βουλγαρία.
Τον Αύγουστο του 2000 ο Τσόρνι και μερικοί άλλοι επιχειρηματίες από την πρώην Σοβιετική Ένωση (από τη Ρωσία, την Εσθονία κτλ.) απελάθηκαν από τη Βουλγαρία, κατόπιν προσωπικής εντολής του τότε διοικητή της Εθνικής Υπηρεσίας Ασφαλείας, Ατανάς Ατανάσοφ, με την αιτιολογία ότι αποτελούσαν «κίνδυνο για την εθνική ασφάλεια» της χώρας. Οι βουλγαρικές αρχές προέβησαν σ’ αυτή την κίνηση, διότι – όπως δηλώθηκε επίσημα – τα άτομα αυτά, προεξάρχοντος του Μάικλ Τσόρνι, ήταν αναμεμειγμένα σε βαριά «διεθνή εγκλήματα» (βασικά οικονομικής φύσης) και από καιρό συνδεδεμένα με τη μαφία (οργανωμένο έγκλημα) διάφορων χωρών, μεταξύ των οποίων με τη ρωσική και τη βουλγαρική μαφία. Σε όλους αυτούς επιβλήθηκαν διάφορες κυρώσεις: στον ίδιο τον Τσόρνι απαγορεύτηκε η είσοδος στη Βουλγαρία για διάστημα 10 ετών...
Ο Τσόρνι, αφού έφυγε από τη Βουλγαρία, κατέφυγε στο Ισραήλ και από τότε ζει μόνιμα εκεί. Σημειώνεται ότι στην καταγωγή είναι Ρωσοεβραίος και γεννήθηκε το 1951 στην Τασκένδη, πρωτεύουσα του Ουζμπεκιστάν. Στη δράση που είχε αναπτύξει έως το 2000 στη Βουλγαρία συμπεριλαμβάνεται η χρηματοδότηση στις εκλογές του 1997 της Ένωσης Δημοκρατικών Δυνάμεων (με αρχηγό τότε τον Ιβάν Κόστοφ) και της δημοφιλούς ποδοσφαιρικής ομάδας της Λέφσκι.
Ενδοκυβερνητικά οικονομικά συμφέροντα-λόμπυ και συγκρούσεις
[ΣΗΜΕΙΩΣΗ 2011: στην παρακάτω ενότητα παρατίθενται χαρακτηριστικά σημεία από τις εσωκομματικές κόντρες που έλαβαν χώρα περί το 2000 στο εσωτερικό της κυβερνώσας Ένωσης Δημοκρατικών Δυνάμεων. Αυτά τα σημεία είναι ενδεικτικά του πώς χτίστηκε η «ψευτοδημοκρατία» όχι μόνο στη χώρα της Βουλγαρίας, αλλά και σ’ άλλες χώρες του πρώην κομμουνιστικού μπλοκ και δείχνουν επίσης πώς οι δήθεν «δημοκράτες» βοήθησαν τα μέγιστα στην εμπέδωση της μαφίας στην κοινωνική και οικονομική ζωή αυτών των χωρών.]
Είναι γεγονός πως η κυβέρνηση του Ιβάν Κόστοφ (και γενικότερα η κυεβρνώσα Ένωση Δημοκρατικών Δυνάμεων-Ε.Δ.Δ.) ταλανίζονται από φοβερές παρασκηνιακές συγκρούσεις ανάμεσα σε ομάδες-φράξιες, που επιφανειακά αντιπροσωπεύουν συγκρουόμενα οικονομικά συμφέροντα. Βαθύτερα βέβαια η διαφοροποίηση αυτή έχει ρίζες γεωπολιτικές, εντάσσεται δηλ. στη γενικότερη πλανητική διαμάχη για τον έλεγχο νευραλγικών γεωγραφικών περιοχών.
Ιδού οι κυριότερες εστίες οικονομικών συγκρούσεων μέσα στο σημερινό κυβερνόν κόμμα:
1. ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ. Ο δήμαρχος Σόφιας και πρώην υπηρεσιακός πρωθυπουργός, Στέφαν Σοφιάνσκι, ήταν απ’ τους βασικούς δημιουργούς της Δημοτικής Τράπεζας (Δ.Τ.) το 1996. Η διεύθυνση της Δ.Τ. αμέσως καταλήφθηκε από τον έμπιστο άνθρωπο του Σοφιάνσκι, Λιουμπομίρ Παβλόφ. Από τότε η Δ.Τ. βρίσκεται οικονομικά πίσω από τον Σοφιάνσκι. Η Δ.Τ., το επενδυτικό “holding” «Αγία Σοφία» και η «Βουλγαρική Μητρική Εταιρεία» είναι από κοινού μέτοχοι του Βουλγαρικού Συνταξιοδοτικού Ταμείου. Όλα αυτά μαζί αποτελούν την οικονομική ισχύ όχι μόνο του Σοφιάνσκι, αλλά και του πρώην αντιπροέδρου της κυβέρνησης Αλεξάντερ Μπόζκοφ.
Η είσοδος του Δημαρχείου Σόφιας στο Βουλγαρικό Συνταξιοδοτικό Ταμείο προκάλεσε την αντίδραση του κύκλου του προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου της πόλης, Αντοάν Νικόλοφ. Η αντίδραση προήλθε από το ότι η ομάδα του Νικόλοφ ήθελε για την ίδια τον έλεγχο του Ταμείου εξ ονόματος του Δήμου...
[ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Να παρατηρήσουμε εδώ ότι ο Σοφιάνσκι αποχώρησε από την Ε.Δ.Δ. και ίδρυσε το δικό του κόμμα (Ελεύθεροι Δημοκράτες), ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΠΕΡΙΟΔΟ που στην Ελλάδα ο τότε δήμαρχος Αθηναίων, Δημήτρης Αβραμόπουλος, ίδρυε το Κίνημα Ελεύθερων Πολιτών! Ειπώθηκε – χωρίς να διαψευσθεί – ότι αμφότεροι ήταν άνθρωποι του τότε δημάρχου Μόσχας, Γιούρι Λουζκόφ! Ο ρόλος που ο Αβραμόπουλος έπαιξε το 2009 στην εκλογή Σαμαρά στην προεδρία της ΝΔ μας «φωτίζει» κατά πολύ την υπόθεση...]
2. “ROSEXIM BANK”. Στην τράπεζα “Rosexim Bank” του Εμίλ Κιούλεφ [ΣΗΜ.: δολοφονήθηκε το 2005] κύριος μέτοχος είναι η MOBILTEL. Η τράπεζα αυτή μαζί με τη MOBILTEL χρηματοδότησαν απευθείας τα θλιβερά γεγονότα-έκτροπα του Ιανουαρίου του 1997, που οδήγησαν στην πτώση των σοσιαλιστών από την εξουσία. Ο Κιούλεφ είναι άνθρωπος των [κρυπτοφιλορώσων] Μπακαρτζίεφ και Μπόνεφ και υπήρξε «φίλα διακείμενος» προς την Ε.Δ.Δ. έως την αποβολή των παραπάνω από την κυβέρνηση Κόστοφ (Δεκέμβριος 1999).
Βασικός χρηματοδότης της “Rosexim Bank” (όπως και της MOBILTEL) υπήρξε ο ίδιος ο Τσόρνι! Με την ουσιαστική βοήθεια του κράτους εταιρείες του Τσόρνι αγόρασαν πολλές επιχειρήσεις και τράπεζες. Χωρίς τη βοήθεια του κρατικού Τραπεζικού Επιτηρητή η “NAFTEX” (που τότε λεγόταν “YUKOS Petroleum”) και η “Festa” ποτέ δεν θα μπορούσαν να καταλάβουν εξ ολοκλήρου την τράπεζα «Άγιος Νικόλαος», την οποία και μετονόμασαν σε “NeftinvestBank”. Επίσης η τότε “YUKOS Petroleum” κατάφερε να υπερκεράσει την περίφημη “LUK Oil”, όσον αφορά την προμήθεια της “Petrol” και παραλίγο να τα καταφέρει και με τη “NEFTOHIM”… [δηλ., για να γίνει πιο κατανοητό, η ρωσική μαφία – μέσω των παραπάνω «σχημάτων» – μπόρεσε και άρπαξε τη «μίζα» από τη μεταφορά του ρωσικού πετρελαίου προς τη Δύση («Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει»!!!), ενώ λίγο έλειψε να ελέγξει και την αντίστοιχη μεταφορά αερίου...]
3. ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ (ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΟΣ ΟΤΕ). Μέχρι τον ανασχηματισμό της κυβέρνησης τον Δεκέμβριο του 1999 στις συνομιλίες της κυβέρνησης με το κονσόρτσιουμ ΟΤΕ (Ελλάδα)-KPN (Ολλανδία), μοναδικές υποψήφιες επιχειρήσεις-αγοραστές του βουλγαρικού ΟΤΕ, επικεφαλής ήταν ο τότε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Εβγκένι Μπακαρτζίεφ. Τον Μπακαρτζίεφ και τους ανθρώπους του αντικατέστησαν τον περασμένο Δεκέμβριο [1999] άνθρωποι της εμπιστοσύνης του Κόστοφ (όπως π.χ. ο σημερινός αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Πέταρ Ζότεφ).
Το ουσιαστικό επίκεντρο του ανταγωνισμού μεταξύ των λόμπυ των Κόστοφ και Μπακαρτζίεφ δεν είναι φυσικά για τη φύση της ιδιωτικοποίησης του βουλγ. ΟΤΕ (η οποία θεωρείτα βέβαια και αναγκαία), αλλά για το ποιος θα καρπωθεί τις «μίζες» από την όλη συναλλαγή!
4. BULGARTABAK. Για την πώληση της δημόσιας επιχείρησης παρασκευής καπνού BULGARTABAK σε ιδιώτες ξεκίνησαν ένας σωρός από φήμες, οι οποίες οριοθέτησαν και σ’ αυτή την περίπτωση τις εσωκομματικές διαμάχες οικονομικών συμφερόντων μέσα στην Ε.Δ.Δ. Οι φήμες ξεκινούσαν απ’ τα συμφέροντα του υφυπουργού εμπορίου Χρίστο Μιχαηλόφσκι (γαμπρός του προέδρου της βουλής και κουμπάρος του πρωθυπουργού!) και έφταναν ως την πιθανότητα τη BULGARTABAK να την αγοράσει ο ίδιος ο... Τσόρνι!
Σόφια: Βαλκανικό κέντρο της CIA ή της KGB;...
Εκείνο το πράγμα που ουσιαστικά «φωτίζει» η όλη υπόθεση Τσόρνι δεν είναι απλά το οικονομικό της «επικάλυμμα», αλλά κάτι πολύ-πολύ βαθύτερο: τον ανελέητο γεωπολιτικό (συνεπώς και γεωοικονομικό) πόλεμο μεταξύ των δύο βασικών παγκοσμίων ανταγωνιστών-υπερδυνάμεων του πλανήτη- της ατλαντικής υπερδύναμης των ΗΠΑ και της αντίστοιχης ηπειρωτικής (Ρωσία)...
Η κρίσιμη σημασία μιας από τις περιοχές-κλειδιά της Γης, όπως είναι η Βαλκανική χερσόνησος, επιτάσσει στις μεγάλες δυνάμεις: 1. να επιθυμούν στο διηνεκές τον πραγματικό της έλεγχο και 2. για να πετύχουν το παραπάνω είναι αναγκαία η – σε πρώτη φάση – δημιουργία κέντρου συντονισμού της περιοχής, δηλ. κέντρου κατασκοπείας!...
Έτσι, γεννήθηκε στα Βαλκάνια η εκ των πραγμάτων ανάγκη ίδρυσης τέτοιου κέντρου σε μια από τις πρωτεύουσες ή έστω μεγαλουπόλεις της χερσονήσου. Ειδικοί γεωστρατηγικοί λόγοι (γεωγραφία, δομή του εδάφους, τηλεπικοινωνίες) κατέστησαν τη βουλγαρική επικράτεια ως την καταλληλότερη τοποθεσία για τη θεμελίωση αυτού του κέντρου. Επιλέχθηκε λοιπόν η Σόφια ως η πόλη-βάση της βαλκανικής κατασκοπείας. Το εκπληκτικό εδώ είναι πως τη Σόφια επέλεξαν αμφότερες οι μεγάλες μυστικές υπηρεσίες του πλανήτη, τόσο η CIA όσο και η KGB! Συνεπώς, επιδόθηκαν σε έναν αδυσώπητο ανταγωνισμό για το ποια απ’ αυτές θα καταφέρει να «δικτυώσει» καλύτερα τις δομές της μέσα στο «βεληνεκές» της βουλγαρικής πρωτεύουσας...
Η υπόθεση Τσόρνι αποτελεί την κορυφή ενός πολύπλοκου και σκοτεινού μηχανισμού, ο οποίος δεν σταματάει βέβαια στην απέλαση των Ρώσων και Γιουγκοσλάβων επιχειρηματιών-ανθρώπων της KGB! Γύρω απ’ την υπόθεση Τσόρνι σταδιακά περιπλέχθηκαν:
1. Η κρυφή (!) επίσκεψη του αρχηγού της ισραηλινής MOSSAD στη Σόφια στα μέσα Ιουλίου 2000.
2. Η επίσημη επίσκεψη του διοικητή της αμερικανικής CIA στη Σόφια τον Δεκαπενταύγουστο του 2000.
3. Το σκάνδαλο της τηλεφωνικής (και όχι μόνο...) παρακολούθησης του αρχιεισαγγελέα της χώρας, Νικολάι Φίλτσεφ («Φίλτσεφ-Γκέιτ»).
4. Οι κατηγορίες που εκτοξεύθηκαν από κύκλους του Βουλγαρικού Σοσιαλιστικού Κόμματος (με θητεία στην κομμουνιστική Κρατική Ασφάλεια) περί παρακολούθησης του Ρώσου πρέσβη Βλαντίμιρ Τιτόφ σε συνομιλίες του με ένα από τα δύο ηγετικά στελέχη των σοσιαλιστών, τον Κρασιμίρ Πρεμιάνοφ ή τον Γκεόργκι Πίρινσκι.
5. Οι φήμες περί δημιουργίας... «παράλληλου Υπουργείου Εσωτερικών» (!!!) από στελέχη της άλλοτε Κρατικής Ασφάλειας...
Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες προέκυψε ένας πόλεμος προπαγάνδας ανάμεσα στη CIA και την KGB. Καταρχάς ο ίδιος ο διοικητής της CIA, Τζορτζ Τένετ, υπαινίχθηκε σαφώς πως η Σόφια αποτελεί το ρωσικό κέντρο κατασκοπείας... Ανέφερε συγκεκριμένα ο Τένετ ότι οι Ρώσοι κατάσκοποι εργάζονται στην πόλη αυτή υπό την κάλυψη των «επιχειρηματιών». Η Μόσχα μάλιστα άρχισε να διευρύνει ακόμη περισσότερο το δίκτυό της στη Βουλγαρία σε όλες τις δυνατές σφαίρες επιρροής. Τέλος, είπε πως για τη ρωσική κατασκοπεία εργάζονται ακόμη και Βούλγαροι βουλευτές!
Από την άλλη (κι αφού τις κατηγορίες του Τένετ ακολούθησε το σκάνδαλο Τσόρνι) το Βελιγράδι κατηγόρησε τη Σόφια ότι στα όριά της έχει δημιουργηθεί πανίσχυρο κέντρο κατασκοπείας των ΗΠΑ. Συγκεκριμένα, το ειδησεογραφικό πρακτορείο TANJUG ανέφερε πως στη Σόφια βρίσκονται δεκάδες Αμερικανοί πράκτορες, ειδικευμένοι στην ψυχολογική προπαγάνδα και κατασκοπεία. Μάλιστα με τη CIA συνεργάζονται και 15 Βούλγαροι αξιωματικοί των πληροφοριών στρατού, οι οποίοι θα προσπαθήσουν να μπουν στη Γιουγκοσλαβία, για να μαζέψουν πληροφορίες πριν τις εκεί εκλογές, αλλά κυρίως για να ελέγξουν την κατάσταση και την πολεμική ετοιμότητα του γιουγκοσλαβικού στρατού!...
[ΣΗΜΕΙΩΣΗ 2011: Όταν γράφονταν οι παραπάνω γραμμές, τον Σεπτέμβριο του 2000, πλησίαζαν οι γενικές εκλογές στη Γιουγκοσλαβία, οι οποίες τελικά οδήγησαν στην πτώση του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς από την εξουσία, τον Οκτώβριο του ίδιου χρόνου...]
ΠΡΟΣΘΗΚΗ (Οκτώβριος 2011): Ιδού ένα από τα τελευταία «κατορθώματα» του τυφλού οργάνου του Κόκκινου Ιερατείου της Μόσχας, που ακούει στο όνομα Μάικλ Τσόρνι. Να τι αναφέρει ρεπορτάζ που μας έρχεται τώρα τελευταία από το Ισραήλ:
«Ο γενικός εισαγγελέας του Ισραήλ Γιεχούντα Ουέινστεϊν ενημέρωσε τον υπουργό εξωτερικών της χώρας Άβιγκντορ Λίμπερμαν, ότι ετοιμάζεται να του απαγγείλει κατηγορίες για απάτη, «ξέπλυμα χρημάτων» που προέρχονται από παράνομες δραστηριότητες και κατάχρηση εξουσίας!
Δεν είναι ακόμη σαφές αν το κείμενο θα πρέπει να περιλαμβάνει και κατηγορίες για διαφθορά, αλλά κατά πάσα πιθανότητα θα εξαλειφθεί, γιατί πολλοί πιθανοί μάρτυρες ζουν στο εξωτερικό και είναι πολύπλοκη η όλη διαδικασία συμμετοχής και εμφάνισής τους ενώπιον του ισραηλινού δικαστηρίου.
Σύμφωνα με τα πορίσματα μιας έρευνας της αστυνομίας του Ισραήλ πριν από περίπου 2 χρόνια ο Λίμπερμαν έλαβε δωροδοκία ύψους 10 εκατομμυρίων σέκελ [ΣΗΜ.: το ισραηλινό εθνικό νόμισμα] από τον επιχειρηματία Μάικλ Τσόρνι. Τα χρήματα αυτά «ξεπλύθηκαν» μέσα από μια σειρά εικονικών εταιρειών και τραπεζικών λογαριασμών στο εξωτερικό, όπως δήλωσε ο Γιοάβ Σεγκάλοβιτς, επικεφαλής της αστυνομικής έρευνας.
Ο Σεγκάλοβιτς μάλιστα επέμεινε ο Λίμπερμαν να δικαστεί και για παρενόχληση μαρτύρων και παρεμπόδιση της απονομής δικαιοσύνης...
Η ανάκριση πιστεύει ότι τα εγκλήματα διαπράχθηκαν, ενώ ο Λίμπερμαν κατείχε τρία κυβερνητικά αξιώματα (υπουργός εξωτερικών, αλλά και υπουργός μεταφορών, καθώς και υπουργός εθνικών υποδομών).
Σύμφωνα με τους νόμους του κράτους του Ισραήλ ο Λίμπερμαν (γεννημένος κι ο ίδιος στην πρώην ΕΣΣΔ!) έχει το δικαίωμα να καταθέσει τις απόψεις του για την υπόθεση και να υπερασπιστεί τον εαυτό του, αλλά σ’ αυτή την περίπτωση θα πρέπει να παραιτηθεί από την κυβέρνηση.
Η κίνηση αυτή, ωστόσο, θα αποκαλύψει την πιθανή στρατηγική προστασίας του, αν πρόκειται η υπόθεση να φτάσει ως το δικαστήριο. Αν τελικά ο Λίμπερμαν επιλέξει να μην μιλήσει, τότε η θέση του στο υπουργικό συμβούλιο θα γίνει πολιτικά μη βιώσιμη...
Υπενθυμίζουμε ότι, σύμφωνα με απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου του Ισραήλ από το 1993, σε περίπτωση που υπάρχει κατηγορητήριο κατά υπουργού, αυτός θα πρέπει να απολυθεί από την κυβέρνηση με απόφαση του πρωθυπουργού. Στο Ισραήλ το «ξέπλυμα χρήματος» τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι και 10 χρόνια»...