ΕΞΕΛΙΣΣΕΤΑΙ ΣΕ «ΕΥΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ» ΤΩΝ 5,5 ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ!
17.12.2017
Του Ησαΐα Κωνσταντινίδη
Στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλες χώρες του λεγόμενου «δυτικού» κόσμου -βέβαια η πατρίδα μας ΔΕΝ είναι «Δύση», αλλά πιθηκισμός και στείρα αντιγραφή-μίμηση του δυτικότροπου μοντέλου!- διανοούμενοι, δημοσιογράφοι και πολιτικοί φαίνεται να αγνοούν πλήρως τις δραματικές γεωπολιτικές διεργασίες και εξελίξεις που λαμβάνουν χώρα εδώ δίπλα μας, στον αχανή ευρασιατικό χώρο! Το γεωγραφικό εκείνο φάσμα, που καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος της συνολικής έκτασης του πλανήτη (ξεκινάει από την Αδριατική θάλασσα και απολήγει στις ακτές της Ιαπωνίας!), αλλά και τη συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων του κόσμου τούτου, αφού ο πληθυσμός των χωρών της ευρασιατικής υπερ-ηπείρου είναι περίπου 5,5 δισεκατομμύρια ψυχές! Επειδή τώρα τελευταία έγινε λόγος για πιθανότατη συμμετοχή της Τουρκίας του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στο λεγόμενο Σύμφωνο της Σαγκάης (εγκαταλείποντας η γειτονική μας χώρα οριστικά τις ενταξιακές της διαπραγματεύσεις με την ΕΕ, αλλά και αποχωρώντας από το ΝΑΤΟ), ας δούμε μερικά βασικά πράγματα για το τι ακριβώς είναι αυτός ο «άγνωστος» για τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων διεθνής οργανισμός και για το τι σημαίνει για το μέλλον του κόσμου μας η διεύρυνση και ισχυροποίησή του… Η επίσημη ονομασία του οργανισμού αυτού, ο οποίος φιλοδοξεί να ενώσει τις οικονομίες και τους στρατούς των χωρών της Ευρασίας (Κεντρικής Ασίας και Άπω Ανατολής) κάτω από ένα κοινό «κέλυφος», είναι: Οργάνωση Συνεργασίας της Σαγκάης. Λέγεται έτσι, διότι η ιδρυτική του πράξη υπογράφτηκε εν έτει 2001 στην ομώνυμη κινεζική μεγαλούπολη, τη Σαγκάη (είναι η μεγαλύτερη σε πληθυσμό πόλη της Κίνας!), και προς τιμήν της συμφωνήθηκε να φέρει το όνομά της· άλλωστε η Κίνα της μετα-μαοϊκής εποχής -από τη διακυβέρνηση του Ντεν Σιάο Πινγκ και ύστερα- αποτελεί την «ατμομηχανή» της ασιατικής οικονομίας εν γένει, όντας η πλέον αναπτυσσόμενη χώρα του κόσμου τα τελευταία 40 χρόνια! Μέρα με τη νύχτα η σημερινή Κίνα της αχαλίνωτης ανάπτυξης (με χαμηλότατα βέβαια ημερομίσθια και με συνθήκες δουλείας στα κινεζικά εργοστάσια…) με την Κίνα της «πολιτιστικής επανάστασης» των μέσων της δεκαετίας του 1970 του Μάο Τσε Τουνγκ… Όλα ξεκίνησαν στις αρχές της δεκαετίας του 1990 από ένα φαινομενικά τυχαίο γεγονός. Όπως μετά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο η ΕΟΚ (Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα), ο οργανισμός συνεργασίας των χωρών της Δυτικής Ευρώπης, χτίστηκε πάνω στη θέληση για ειρήνη των δύο πολέμιων του παρελθόντος -της Γαλλίας και της Γερμανίας-, έτσι ακριβώς και στο άλλο άκρο του ευρασιατικού χώρου οι δύο φανατικές τοπικές αντίπαλοι (η Κίνα και η Ρωσία) αποφάσισαν να ορίσουν ειρηνικά τις όποιες συνοριακές τους διαφορές. Ήταν η ώρα που η Σοβιετική Ένωση διαλυόταν (25 Δεκεμβρίου 1991) και σε Πεκίνο και Μόσχα αποφάσισαν να έρθουν σε συνεννόηση προκειμένου να μην υπάρξουν νέες συνοριακές μεταξύ τους διενέξεις. Με τον τρόπο αυτό εμφανίστηκε το «σπέρμα» μιας ευρύτερης διακρατικής, αλλά και υπερεθνικής αργότερα, συνεργασίας βάσει κάποιων συγκεκριμένων κανόνων και πλαισίων. Την περίοδο 1996-97, έπειτα από πολλές συναντήσεις και διαπραγματεύσεις, πέντε χώρες συμφώνησαν «κατ’ αρχάς» να θέσουν το γενικό περίγραμμα μιας οργανωμένης μελλοντικής τους συμφωνίας που να περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα ενδιαφερόντων (κατά βάση: στρατιωτικών, αλλά και οικονομικών, πολιτισμικών, ενεργειακών, επιστημονικών κτλ.). Οι χώρες αυτές ήταν οι εξής: η Ρωσία, η Κίνα, το Καζακστάν, η Κιργιζία και το Τατζικιστάν. Η πρώτη συμφωνία των πέντε χωρών ονομάστηκε «Πεντάδα της Σαγκάης» από τον αριθμό των χωρών που συμμετείχαν στη συμφωνία (των οποίων η πρώτη συνάντηση είχε γίνει στη Σαγκάη) και βέβαια οι τέσσερις εξ αυτών -πλην της Κίνας- ήταν έως το 1991 αυτόνομες σοβιετικές σοσιαλιστικές Δημοκρατίες στο πλαίσιο της Σοβιετικής Ένωσης. Το αρχικό «πείραμα» φάνηκε να πετυχαίνει και έτσι το 2001 μία ακόμη πρώην σοβιετική σοσιαλιστική Δημοκρατία, το Ουζμπεκιστάν, περιελήφθη στον όλο σχεδιασμό, ο οποίος πλέον θεσμοθετήθηκε ως Σύμφωνο της Σαγκάης, με την υπογραφή της σχετικής ιδρυτικής συμφωνία στις 14-15 Ιουνίου 2001 στην ομώνυμη κινεζική μεγαλούπολη. Και ενώ στην Ασία συνέβαιναν τότε αυτά τα συγκλονιστικά, στη Δύση και την Ευρώπη είχαν… μαύρα μεσάνυχτα! Ειδικά στην Ελλάδα, μάταια θα ψάξει κανείς στις ειδικές αναλύσεις της εποχής κάποια σοβαρή αναφορά στον σχηματισμό ενός οργανισμού που εξ αρχής ήταν φανερό πως λάμβανε τη μορφή «αντίβαρου» στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Έκτοτε, κάθε χρόνο γίνεται συνάντηση κορυφής των χωρών-μελών του Συμφώνου της Σαγκάης, όπου επίσης συμμετέχουν τόσο οι χώρες-παρατηρητές, όσο και οι προς ένταξη σ’ αυτό χώρες. Για την ιστορία η δεύτερη συνάντηση έλαβε χώρα τον Ιούνιο του 2002 στη Ρωσία (Αγία Πετρούπολη), ενώ η πλέον πρόσφατη διοργανώθηκε μεταξύ 7 και 10 Ιουνίου του 2017 στην πρωτεύουσα του Καζακστάν, Αστάνα. Με τον καιρό η οργάνωση διευρύνθηκε και σήμερα απαριθμεί οκτώ πλήρη μέλη-κράτη, τα ακόλουθα: Ρωσία, Κίνα, Καζακστάν, Κιργιζία, Τατζικιστάν, Ουζμπεκιστάν, Ινδία και Πακιστάν. Ενώ χώρες-παρατηρητές είναι το Ιράν (που λέγεται πως σύντομα θα γίνει πλήρες κράτος-μέλος του Συμφώνου), η Μογγολία, το Αφγανιστάν και η Λευκορωσία. Στις συνόδους του οργανισμού συμμετέχουν και οι χώρες-συνεργάτες (που συνδέονται με επίσημες συμφωνίες με το Σύμφωνο της Σαγκάης), οι οποίες είναι η Αρμενία, το Αζερμπαϊτζάν, η Σρι Λάνκα, το Νεπάλ, η Καμπότζη και (πρόσφατα)… η Τουρκία! Είναι φανερό λοιπόν ότι το Σύμφωνο της Σαγκάης, πολύ προσεκτικά, τείνει να συμπεριλάβει στους κόλπους του το σύνολο των χωρών της Ευρασίας, από τις πρώην σοβιετικές σοσιαλιστικές Δημοκρατίες που δεν προσχώρησαν στις δομές της Δύσης (ΝΑΤΟ και ΕΕ) έως τις χώρες της ισλαμικής Κεντρικής Ασίας και της «κίτρινης» Άπω Ανατολής… Το Σύμφωνο της Σαγκάης διοικείται από το Συμβούλιο των επικεφαλών των κρατών-μελών του, όπου και λαμβάνονται με συναίνεση οι κρίσιμες αποφάσεις που αφορούν το μέλλον των χωρών και των λαών τους, αλλά και της ευρύτερης περιοχής και του κόσμου. Οι ηγέτες των χωρών αυτών δεν κρύβουν ότι με τη δημιουργία του Συμφώνου περιορίστηκε δραστικά ο κυρίαρχος ρόλος του ΝΑΤΟ σε παγκόσμιο επίπεδο, ο οποίος με την ξέφρενη επέκταση του Βορειοατλαντικού Συμφώνου προς ανατολάς (στις χώρες της πρώην κομμουνιστικής Ανατολικής Ευρώπης και κάποιες πρώην σοβιετικές σοσιαλιστικές Δημοκρατίες) ήταν ιδιαίτερα απειλητικός για την ασφάλεια κυρίως της Ρωσίας, αλλά και των άλλων χωρών της Ευρασίας. Το 2009, πριν από τη συνάντηση των ηγετών του Συμφώνου της Σαγκάης στο Πεκίνο, ο Ρώσος ηγέτης Βλαντίμιρ Πούτιν (τότε ήταν πρωθυπουργός της Ρωσίας) είπε την εξής φράση-«κλειδί» που αποτελεί το επίκεντρο της ιδέας για τη δημιουργία του Συμφώνου: «Όπως είχε πει ο Λάο Τσε, κανείς δεν μπορεί να ρίξει κάτω όποιον μπορεί και στέκεται σταθερός· και κανείς δεν μπορεί να ρίξει κάτω όποιον μπορεί και στηρίζεται κάπου. Έτσι κι εμείς, μαζί με εσάς, στεκόμαστε σταθερά και στηριζόμαστε ο ένας στον άλλο εδώ και αιώνες. Είμαι βέβαιος ότι Ρωσία και Κίνα πάντοτε θα μπορούν να στέκονται και να στηρίζουν η μία την άλλη, θα μπορούν να απολαμβάνουν μεταξύ τους την αμοιβαία αλληλεγγύη και βοήθεια». Κατασκευάζεται μια «Ευρασιατική Ένωση» που θα καταστρέψει τη Δύση; Είναι ολοφάνερο ότι Σύμφωνο και Σαγκάης και ΝΑΤΟ νομοτελειακά θα οδηγηθούν μια μέρα των ημερών σε θερμή σύγκρουση, πιθανότατα σε έναν καταστρεπτικό θερμοπυρηνικό πόλεμο με ανυπολόγιστες συνέπειες για την ανθρωπότητα και το μέλλον του πλανήτη μας… Εάν δει κανείς στον χάρτη, θα διακρίνει ότι δύο ριζικά διαφορετικοί κόσμοι θα αναμετρηθούν στο εγγύς ή απώτερο μέλλον: ο κόσμος των θαλασσών (το ΝΑΤΟ, με επίκεντρο τον Ατλαντικό ωκεανό) και ο κόσμος της ξηράς, δηλ. το Σύμφωνο της Σαγκάης που περιλαμβάνει τις ηπειρωτικές δυνάμεις της Ασίας. Το πλεονέκτημα όμως, ειδικά όσο περνάει ο καιρός, το έχει το Σύμφωνο της Σαγκάης, με δυο λόγια ο κόσμος της Ανατολής. Γιατί; Διότι, κατ’ αρχάς, διαθέτει το απόλυτο πληθυσμιακό προτέρημα· έχει μαζικούς (5,5 δις!) και, κυρίως, νεανικούς πληθυσμούς, που αυξάνονται διαρκώς με γεωμετρική πρόοδο! Αντίθετα, ο κόσμος της Δύσης παρακμάζει ραγδαία, με την υπογεννητικότητα που τον χαρακτηρίζει, αλλά και με την αθρόα ισλαμική εισβολή στην Ευρώπη που αλλοιώνει τα χαρακτηριστικά του δυτικοευρωπαϊκού πολιτισμού. Επίσης, οι οικονομίες των χωρών-μελών του Συμφώνου της Σαγκάης (αν και σαφώς με χαμηλότερο μέσο όρο του ΑΕΠ από εκείνο των δυτικών χωρών) βρίσκονται σε διαρκή ανάπτυξη, με τους οικονομολόγους να τις χαρακτηρίζουν ως αναπτυσσόμενες· συνεπώς, η ανοδική τους πορεία θα συνεχιστεί και τα επόμενα χρόνια. Το αντίθετο ισχύει για τον κόσμο της Δύσης, που αποτελείται από αναπτυγμένες χώρες, των οποίων δηλ. η ανάπτυξη έχει πια σταματήσει και δεν ακολουθούν πια εδώ και καιρό πορεία ανόδου (το αντίθετο: βυθίζονται σε μια υπαρξιακή κρίση του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος). Τέλος, δεν μπορεί να αναμετρηθεί σοβαρά, σε στρατιωτικό επίπεδο, μία Δύση που -αν εξαιρεθούν οι ΗΠΑ- δεν διαθέτει τις ανθρώπινες εφεδρείες που χρειάζονται σε βάθος χρόνου σε μία μελλοντική πλανητική πυρηνική αναμέτρηση Δύσης-Ανατολής· η Δύση διαθέτει μόνο τον οπλισμό και την τεχνολογία, που όμως χωρίς αριθμητικά ισχυρές ένοπλες δυνάμεις θα είναι άχρηστα στην κρίσιμη καμπή του μελλοντικού πλανητικού πολέμου. Το τελείως αντίστροφο παρατηρείται στις χώρες του Συμφώνου της Σαγκάης: με ένοπλες δυνάμεις… ίσως και 1 δις στρατιωτών-«μηχανών θανάτου», πόσες άραγε απώλειες θα πρέπει να έχει η Ανατολή στα πεδία των μαχών για να εξισορροπηθεί η απόλυτη πληθυσμιακή ανισορροπία της με τη Δύση (σε βάρος της τελευταίας);