29.8.2013
Του Ησαΐα Κωνσταντινίδη
Η επιστήμη (ή και τέχνη) της ψυχοϊστορίας δεν έχει μεν ακόμη εξακριβωθεί στις πλήρεις διαστάσεις της, πλην όμως ορίζει τις μοίρες μας και το ίδιο μας το μέλλον και τις ζωές μας! Ακόμη περισσότερο, ορίζει τη μοίρα ολόκληρου του σύμπαντος χώρου, ο οποίος φαίνεται να κινείται μέσα σε ένα προκαθορισμένο σύνολο χρονικών γεγονότων, λες και είναι μια «ταινία» που κυλάει μέσα στο κοσμικό άπειρο και το χάος... Κάποτε ο Ιερός Αυγουστίνος είχε συλλάβει αυτή τη σπουδαιότητα της «αιωνιότητας», παρομοιάζοντας την όλη κατάσταση με μία ράβδο, η οποία περιλαμβάνει μαζί αυτό που εμείς νοούμε ως «παρελθόν», «παρόν» και «μέλλον». Για το Υπέρτατο Ον που θωρεί τα πράγματα έξω από τη ράβδο-χωροχρόνο όλα αποτελούν ένα αιώνιο «τώρα», γι’ αυτό και ανά πάσα στιγμή γνωρίζει ΟΛΑ τα γεγονότα, ακόμα και αυτά που είναι να συμβούν στο μέλλον!...
Φαίνεται ότι τις μοίρες των λαών, βασικά στην πολιτική, ορίζει ένας παράξενος και αόρατος μηχανισμός «επταετιών» (συν-πλην 7 χρόνια). Στην πραγματικότητα αυτός ο μηχανισμός κυμαίνεται από 6 έως και 8 χρόνια, μέσα στα οποία διαγράφεται ένας κύκλος δεδομένης κατάστασης. Π.χ. στη σύγχρονη Ελλάδα μιλούμε για την «επταετία» του στρατιωτικού καθεστώτος (1967-1974). Αλλά και πιο πριν, για την περίφημη «οκταετία» Καραμανλή (1955-1963). Αργότερα για την «οκταετία» του ΠΑΣΟΚ (1981-1989), αλλά και την «οκταετία» του Σημίτη (1996-2004). Και ούτω καθ’ εξής. Σημειώνουμε εδώ ότι αμέσως μετά τη λήξη της περιόδου διακυβέρνησης του Σημίτη, περάσαμε στην «οκταετία» επίσης (2004-2012), στη διάρκεια της οποίας απαξιώθηκε πλήρως και τελικά κατέρρευσε η ίδια η Μεταπολίτευση... Ήταν η περιβόητη «επανίδρυση του κράτους» που υλοποίησαν ο Κώστας Καραμανλής, ο οποίος διέλυσε τελείως τη σάπια Ελλάδα που παρέλαβε, και ο Γιώργος Παπανδρέου που έβαλε την «ταφόπλακα» στη μεταπολιτευτική περίοδο.
Από την άλλη, είναι γνωστή η επιρροή της Σελήνης πάνω στους ανθρώπους. Θα λέγαμε ότι κατά έναν τρόπο «μαγικό» (και πάντως επιστημονικά μάλλον ανεξερεύνητο) το Φεγγάρι ορίζει με τις κινήσεις του τις ζωές των ανθρώπων. Πόσο μάλλον που ομιλούμε για ένα εντελώς ασύνηθες ουράνιο σώμα, το οποίο ΔΕΝ ακολουθεί την τροχιά που ακολουθούν οι υπόλοιποι πλανήτες και δορυφόροι του γαλαξία μας και του πλανητικού μας συστήματος! Πράγματι, σ’ αυτή την παράξενη τροχιά του οφείλεται στο ότι ποτέ δεν φαίνεται η περίφημη «σκοτεινή πλευρά» του (ενώ εάν εκινείτο με κανονική τροχιά θα έπρεπε φυσικά να την βλέπαμε από τη Γη)...
Τις κινήσεις της Σελήνης τις παρατήρησαν από την αρχαιότητα οι αστρολόγοι της εποχής. Από εκεί και τα περιβόητα ζώδια, τα οποία βεβαίως έχουν επιστημονική βάση, άσχετα με το ότι στην εποχή μας τα έχουν τελείως εκχυδαΐσει μερικοί επιτήδειοι, με τις δήθεν «προβλέψεις» τους κτλ. Οι αστρολόγοι, που αρχικά ήταν και οι μάγοι των πρωτόγονων φυλών, όρισαν εδώ και χιλιάδες χρόνια ένα ημερολογιακό σύστημα, θεμελιωμένα πάνω στις κινήσεις της Σελήνης. Πάνω στον ιδιότυπο μηχανισμό του Φεγγαριού να διαγράφει μία μηνιαία τροχιά, διαιρεμένη σε τέσσερις φάσεις (έκαστη διαρκεί από 6 έως 8 ημέρες!): Νέα Σελήνη, Πρώτο Τέταρτο (Ημισέληνος εκ δεξιών), Πανσέληνος και Τελευταίο Τέταρτο (Ημισέληνος εξ αριστερών). Από εκεί προέκυψε και η έννοια του μήνα, που ορίζεται από την ολοκλήρωση των τεσσάρων σεληνιακών φάσεων. Γι’ αυτό και ένας μήνας έχει μεταξύ 28 και 31 ημερών.
Αλλά και οι λέξεις Μήνας και Σελήνη εννοιολογικά ταυτίζονται πλήρως. Σε πολλές γλώσσες του πλανήτη μάλιστα η ίδια λέξη σημαίνει και τις δύο αυτές έννοιες. Και στα ελληνικά η λέξη «Μην» σήμαινε αρχικώς τόσο τον Μήνα όσο και τη Σελήνη. Από εκεί π.χ. και η λέξεις “Moon” και “Month” στα αγγλικά, που σημαίνουν αντίστοιχα «Σελήνη» και «Μήνας» (είναι εμφανής η κοινή ελληνική τους ρίζα).
Οι φάσεις λοιπόν της Σελήνης είναι η βάση της επιστήμης της ψυχοϊστορίας, της επιστήμης του μέλλοντος (μέσω της οποίας πολύ απλά θα μπορεί να γίνεται επακριβής σχεδόν πρόβλεψη των μελλοντικών γεγονότων)! Στο βιβλίο του «Ψυχοϊστορία, η νέα επαναστατική μέθοδος πρόβλεψης του μέλλοντος», ο συγγραφέας Χρήστος Κώνστας αναλύει τον μηχανισμό των επταετιών ως εξής:
«Ένα ερώτημα, που δεν έχει απαντηθεί παρά ελάχιστα, είναι αυτό του υποσυνείδητου «μηχανισμού» που παράγει τα «κυκλικά» ιστορικά φαινόμενα όπως τις «επταετίες» στην Ελλάδα. Το μόνο που μπορώ να πω με κάποια βεβαιότητα αφορά τις περιόδους «αστάθειας». Την ασταθή περίοδο που μοιάζει να επανέρχεται για επτά χρόνια κάθε 21 χρόνια. Φαίνεται ότι ο «μηχανισμός» των επταετιών είναι πολύ ισχυρός, όποιοι και αν είναι οι λόγοι. Το θέμα είναι ότι κατά διαστήματα – προφανώς κάθε 20-21 χρόνια – αδυνατίζει κάπως. Όχι πολύ, αλλά αρκετά ώστε μια ισχυρή ανθρώπινη θέληση, συλλογική ή προσωπική, να μπορεί περιορισμένα να προξενήσει «χαοτικές» αλλαγές. Αυτό συμβαίνει εντός των «ασταθών» επταετιών και τις σημαδεύει με περίπλοκες πολιτικές εναλλαγές. Όπως π.χ. την περίοδο 1989-1996. Η «περιοδικότητα» των επταετιών προέβλεπε αλλαγές το 1989 και το 1996 μόνο. Αλλά η συνεκτική δύναμη της Ψυχοϊστορίας που κρατά τη σταθερότητα μέσα στα 7 χρόνια εμφανίστηκε ανήμπορη να συγκρατήσει την πίεση που ασκούσαν οι πολιτικές δυνάμεις που ζητούσαν την «εξουσία – ή την παραμονή στην εξουσία» με κάθε κόστος, ακόμα και αν αυτό έβλαπτε ή τάραζε τη χώρα. Το αποτέλεσμα ήταν η ήδη «ευαίσθητη» ισορροπία να μεταβάλλεται ακόμα και κάτω από μικρές πιέσεις, καρκινοβατώντας στην προσπάθειά της να διατηρηθεί».
Είναι εμφανής από τα παραπάνω ότι ο μηχανισμός των «επταετιών» είναι σε πλήρη αντιστοιχία με τον μηχανισμό των φάσεων της Σελήνης που ολοκληρώνονται στη διάρκεια ενός μήνα. Π.χ. η εξασθένιση του μηχανισμού των «επταετιών» για την οποία κάνει λόγο ο συγγραφέας του ως άνω έργου δεν είναι παρά η φάση της Νέας Σελήνης, όπου και «γεμίζει» σιγά-σιγά και πάλι το Φεγγάρι. Στην ψυχοϊστορία αυτό σημαίνει την επανεκκίνηση της ιστορίας, μέσω του «μηδενισμού» του πολιτικού χρόνου. Π.χ. στη σημερινή Ελλάδα, αμέσως μετά το τέλος της Μεταπολίτευσης, η Νέα Εποχή-επανεκκίνηση της ελληνικής ιστορίας θα λάβει σάρκα και οστά με την αναμενόμενη εμφάνιση Εκείνου που Πρέπει που θα συντρίψει το παλιό προδοτικό καθεστώς των Ανθελλήνων και θα φέρει ένα πράγματικά «νέο καθεστώς» στη χώρα!
Στην Αγία Γραφή βλέπουμε επίσης να υπάρχει ο μηχανισμός των «επταετιών». Γίνεται π.χ. λόγος περί ύπαρξης «εβδομάδος ετών» (= 7 χρόνια), άρα ο Θείος Λόγος αναγνωρίζει ότι κάθε επτά έτη σημειώνεται αλλαγή ιστορικής φάσης. Γνωστή είναι η ιστορία με το όραμα του Φαραώ στην Αίγυπτο (που το ερμήνευσε ο Ιωσήφ, μετέπειτα κυβερνήτης-«πρωθυπουργός» της Αιγύπτου υπό τον Φαραώ), όπου γινόταν λόγος για επτά χρόνια «παχέων αγελάδων» και για επτά χρόνια «ισχνών αγελάδων». Δηλ. για επτά χρόνια ευημερίας, αλλά και για επτά χρόνια φτώχειας, εξαιτίας της ξηρασίας που επικράτησε εκείνο το χρονικό διάστημα στην Αίγυπτο...