Απρίλιος 1996
Του Ησαΐα Κωνσταντινίδη
Οι τεράστιες διαφορές που υπάρχουν στη φιλοσοφική ουσία Ορθοδοξίας και Καθολικισμού, καθώς και η ιστορική παράμετρος, αποτελούν τα δυο σημαντικά στοιχεία, τα οποία δημιουργούν όχι ένα απλό αγεφύρωτο χάσμα, αλλά κυριολεκτικώς ένα χάος απέραντο μεταξύ των δυο θρησκειών.
Ο Καθολικισμός δεν είναι απλώς μια αίρεση εντός των ορίων του Χριστιανισμού. Είναι καθαρώς μια διαφορετική θρησκεία, μη έχουσα βεβαίως ουδεμία σχέση (θεωρητική ή πρακτική) με τον αληθινό Χριστιανισμό, γνήσιος και πραγματικός εκφραστής του οποίου είναι μόνον η Ορθοδοξία.
Τα παραπάνω σαφώς διαφαίνονται στο δογματικό θεμέλιο των δυο θρησκιών, το Σύμβολον της Πίστεως. Στο βασικότατο σημείο του οποίου είναι εμφανέστατη η τεράστια διαφορά. Σύμφωνα με την Ορθόδοξη εκδοχή το Άγιο Πνεύμα (που συμβολίζει το φιλοσοφικό - πνευματικό γίγνεσθαι του Χριστιανισμού) προέρχεται μόνον από τον Πατέρα (όπως και ο Υιός το ίδιο) - "το εκ του Πατρός εκπορευόμενον". Κάτι το απολύτως σύμφωνο με τη μονοθεϊστική υπόσταση του Χριστιανισμού. Ο Πατήρ, λοιπόν, ως απόλυτος γενεσιουργός αιτία, δημιουργεί τον Υιό (τον Λόγο) και κατόπιν ετούτου το Άγιο Πνεύμα. Σχηματίζεται έτσι η Αγία Τριάδα, με ισοτιμία πλήρη των 3 μελών της (Θεός: Πατήρ = Υιός = Άγιο Πνεύμα - 3=1, μια όντως θαυμαστή θεϊκή σύλληψη).
Ριζικά αντίθετα, το Καθολικό δόγμα, στο ίδιο ακριβώς σημείο του Συμβόλου της Πίστεως, αναφέρει πως το Άγιο Πνεύμα δεν προέρχεται μόνον εκ του Πατρός, αλλά και εκ του Υιού (το γνωστό FILIOQUE). Δηλαδή ο Καθολικισμός αποδέχεται ξεκάθαρα τη δυαρχία στον χριστιανισμό, τοποθετώντας σε ίση μοίρα Πατέρα-γενεσιουργό αιτία και Υιό-Λόγο (σε ίση μοίρα όσον αφορά την πηγή του Αγίου Πνεύματος). Με τον τρόπο αυτό, λοιπόν, ο Καθολικισμός δεν είναι μονοθεϊστική θρησκεία, δεν παραδέχεται και δεν πιστεύει σε μια και μόνο θεότητα όπως η Ορθοδοξία, αλλά αντιθέτως είναι θρησκεία πολυθεϊστική, δηλ. ειδωλολατρική! Συνεπώς και μη Χριστιανική...
Σχηματικώς, η χαώδης ετούτη και θεμελιακή διαφορά δύναται να παρασταθεί ως κάτωθι:
Εκτός της παραπάνω θεμελιακής διαφοράς, που από μόνη της γκρεμίζει τις όποιες γέφυρες ανάμεσα στην Ορθόδοξη λατρεία και τον Καθολικισμό, υπάρχει φυσικά και το λεγόμενο "αλάθητο" του Πάπα... Θεωρώ όμως ότι δε χρειάζεται ν’ ασχοληθούμε καθόλου μ’ αυτό. Προς τι άλλωστε να καταγίνουμε μ’ ένα φαινόμενο που εξισώνει τον εκάστοτε Πάπα με τον Χριστό (αλάθητος!); Φαινόμενο που αμφιβάλλω αν παρατηρήθηκε ποτέ για τόσο ευρύ χρονικό διάστημα και στις πιο υποανάπτυκτες ακόμη ανθρώπινες κοινωνίες - να θεωρείται δηλ. ως αλάνθαστος ένας κοινός θνητός (σαν να πρόκειται περί Θεού επί Γης!). Άλλη μια απόδειξη του ότι ο Καθολικισμός είναι ειδωλολατρεία...
Χαώδης, λοιπόν, και ασυμβίβαστη η διαφορά μεταξύ Ορθοδοξίας και Καθολικισμού εις ό,τι αφορά τα θρησκευτικά - φιλοσοφικά τους θεμέλια. Πλην όμως ετούτων, υπάρχουν και αμέτρητες ιστορικές διαφορές, που προήλθαν από την εχθρότητα και επιθετικότητα του εκάστοτε Πάπα εναντίον της Ορθοδοξίας. Καταρχάς, να αναφέρουμε πως το σημερινό φαινόμενο πολυδιάσπασης της Ορθοδοξίας (σε αντίθεση με τον συμπαγή χαρακτήρα του Καθολικισμού) είναι καθαρότατα έργο του Βατικανού. Απλούστατο παράδειγμα τα πατριαρχεία Σερβίας, Βουλγαρίας κλπ. - όπως και η Εκκλησία των Σκοπίων. Ετούτα απεκόπησαν από το Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως, ουσιαστικά για να διαφύγουν της ελληνικής επιρροής. Κι όλα αυτά με τις ραδιουργίες του Βατικανού!
Εκεί, όμως, που το μίσος των Καθολικών έναντι της Ορθοδοξίας καταφαίνεται κυριολεκτικά, είναι στις διαμέσου των αιώνων τρομερές σφαγές Ορθοδόξων. Και μάλιστα πολλές φορές ομιλούμε περί ολοκλήρων γενοκτονιών. Οι πάντες γνωρίζουν, ασφαλώς, την άλωση της Πόλης από τους Οθωμανούς το 1453. Πόσοι όμως γνωρίζουν ότι η πρώτη άλωση της Πόλης είχε πραγματοποιηθεί από τους παπικούς Σταυροφόρους το 1204;
Το τι σφαγές και βιαιοπραγίες πραγματοποίησαν οι Σταυροφόροι έναντι των Ορθοδόξων λαών αδυνατεί να συλλάβει ο ανθρώπινος νους! Πραγματικό ολοκαύτωμα. Εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς άφησε πίσω της η παπική λαίλαπα, καθώς και χιλιάδες βιαίως προσηλυτισθέντες Ορθοδόξους (πρόκειται για τους σημερινούς Έλληνες Καθολικούς).
Και στον αιώνα μας, όμως, η βιαιότητα και απανθρωπιά του Βατικανού έδωσε και πάλι το παρόν. 800.000 σφαγιασθέντες Ορθόδοξοι Σέρβοι το 1941-43 από τους παπικούς Κροάτες Ουστάσι! Με τόση δε μανία και φανατισμό σκότωναν οι Καθολικοί κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ώστε εύλογα να διερωτάται κανείς: ήσαν άραγε αυτοί οι φόνοι έργο ανθρώπων ή έργο κτηνών αιμοβόρων; Αλλά το χειρότερο στην εν λόγω περίπτωση είναι πως τα ίδια αίσχη - που ρεζιλεύουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και πολιτισμό - επαναλαμβάνονται και σήμερα (στη Γιουγκοσλαβία πάλι με τις ευλογίες, εκτός του Πάπα, της ΕΟΚ και των Αμερικανών)! Άραγε οι βιαιοπραγίες αυτές των Καθολικών είναι σύμφωνες με το πνεύμα και την παράδοση του Χριστιανισμού; Δεν το νομίζω... Φωτογραφίες-ντοκουμέντα απ’ τις σφαγές Ορθοδόξων Χριστιανών στη Γιουγκοσλαβία στη δεκαετία του '40 αλλά και σ’ αυτή του '90 δύναται κανείς να βρει στα βιβλία "Είναι Έλληνας Ορθόδοξος σφάξτε τον" του Κυριάκου Διακογιάννη και "Γιουγκοσλαβία 1992 - Η νέα παγκόσμια τάξη άρχισε" του Dragan Bunic. Ντοκουμέντα φρικιαστικά που σοκάρουν την κάθε ανθρώπινη ψυχή. Η οποία αναρωτιέται: είναι τα εν λόγω έργα του Βατικανού έργα Χριστού ή μήπως είναι έργα Αντιχρίστου;
Κλείνοντας, ας θυμηθούμε την προφητική φράση του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού: "Τον Πάπα να καταράσθε, διότι αυτός θα είναι η αιτία!"...