2.4.2022
Του Ησαΐα Κωνσταντινίδη
Λέξεις-κλειδιά: Εθνικιστική Κίνα, Μάο Τσε Τουνγκ, Τσιάνγκ Κάι Σεκ, Ειρηνικός ωκεανός, Κ.Κ. Κίνας.
Φορμόζα... Μ' αυτή την πορτογαλική λέξη, που σημαίνει “Όμορφη” (από τη φράση “Ilha Formosa”, δηλ. “Όμορφη νήσος”), χαρακτηρίστηκε το νησί που δεσπόζει απέναντι ακριβώς απ' την ηπειρωτική Κίνα και είναι γνωστό σήμερα ως Ταϊβάν. Το ονόμασαν έτσι οι Πορτογάλοι θαλασσοπόροι-εξερευνητές της αναγεννησιακής περιόδου, εντυπωσιασμένοι από τα ωραία της παράλια, το τροπικό της κλίμα, αλλά και τους πολλούς ποταμούς που την διασχίζουν, καθώς και τις δύο μεγάλες οροσειρές της, με κορυφές που ξεπερνούν τα 3.000 μέτρα. Κι όμως, αυτό το ωραιότατο νησί δύναται σύντομα να μετατραπεί σε ανείπωτο εφιάλτη για όλη την ανθρωπότητα...
Λίγη ιστορία... Από τότε που οι λευκοί Ευρωπαίοι αποικιοκράτες την ανακάλυψαν, η Φορμόζα-Ταϊβάν μεταβλήθηκε σε αποικία των δυνάμεων της “γηραιάς ηπείρου” στη νευραλγική περιοχή της Άπω Ανατολής. Οι “πολιτισμένοι” Δυτικοί γενοκτόνησαν τους αυτόχθονες πληθυσμούς της νήσου -κατοικούσαν εκεί πριν από το 6.000 π.Χ. και ήταν Αυστρονήσιοι, που είχαν μεταναστεύσει από την Ινδονησία- και, ταυτόχρονα, μετέφεραν όλες τις έκφυλες συνήθειές τους, μολύνοντας (και) εκείνον τον αγνό άλλοτε τόπο με το πνεύμα της κερδοσκοπίας και του καπιταλισμού. Όταν όμως στην αντίκρυ Κίνα έπεσε η δυναστεία των Μινγκ (μέσα του 17ου αιώνα), Κινέζοι μετανάστες άρχισαν να κατακλύουν το Όμορφο Νησί· τον καιρό εκείνο η Φορμόζα ήταν ολλανδική κτήση. Μέσα σε μερικές δεκαετίες το νησί απελευθερώθηκε και πέρασε πια στη δικαιοδοσία της Κίνας.
“Ο πόλεμος του οπίου”. Τα ίδια χρόνια, οι Άγγλοι προσπαθούσαν να εκμεταλλευτούν στο έπακρο τα κινεζικά λιμάνια, εισάγοντας και διαδίδοντας στους ντόπιους το όπιο (κοινώς, αφιόνι: ναρκωτικό που παράγεται από ένα είδος παπαρούνας). Όμως οι Κινέζοι αντέδρασαν, έστω και καθυστερημένα, και έτσι το 1840 ξέσπασε ο περίφημος “πόλεμος του οπίου”. Οι Άγγλοι κατατρόπωσαν τους “θρασύτατους κιτρινιάρηδες”, που τόλμησαν να αμφισβητήσουν την αγγλική ανωτερότητα, και έτσι πέρασε το Χονγκ Κονγκ -το σημαντικότερο κινεζικό λιμάνι- στην ιδιοκτησία της “γηραιάς Αλβιώνας” (έως το 1997, που τελικά επιστράφηκε στην Κίνα). Απόρροια αυτού του πολέμου υπήρξε, μερικές δεκαετίες αργότερα, ο Α΄ σινοϊαπωνικός πόλεμος, στον οποίο νίκησαν οι Ιάπωνες, και ως επακόλουθό του η Κίνα αναγκάστηκε να παραχωρήσει τη Φορμόζα στη “χώρα του ανατέλλοντος ηλίου”...
Η ρήξη. Η γιαπωνέζικη κατοχή του νησιού διήρκεσε έως το 1945 και την καταστροφή της αυτοκρατορικής Ιαπωνίας στον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο (ατομικές βόμβες σε Χιροσίμα και Ναγκασάκι). Την επόμενη χρονιά η Κίνα έγινε κομμουνιστική, με ηγέτη τον Μάο Τσε Τουνγκ, ενώ ο εχθρός του και πρόεδρος της χώρας από το 1928, Τσιάνγκ Κάι Σεκ, κατέφυγε στη Φορμόζα, μαζί με δύο εκατομμύρια εθνικιστές Κινέζους οπαδούς του, διώχνοντας τους εναπομείναντες Ιάπωνες, και εκεί αυτοανακηρύχτηκε σε επικεφαλής της Εθνικιστικής Κίνας: ήταν η αρχή της διάσπασης της Κίνας σε δύο κράτη, το κάθε ένα εκ των οποίων υποστηρίζει ότι αποτελεί την αυθεντική Κίνα. Δεν είναι τυχαίο ότι και σήμερα ακόμη η επίσημη ονομασία της Ταϊβάν είναι “Δημοκρατία της Κίνας”, ενώ της ηπειρωτικής Κίνας είναι “Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας”, κατά την πάγια τακτική των κομμουνιστικών χωρών να αποκαλούνται “λαϊκές δημοκρατίες”. Αν και εξ αρχής η Εθνικιστική Κίνα (η άλλοτε Φορμόζα) τέθηκε υπό την προστασία των ΗΠΑ, εν τούτοις σχεδόν καμία χώρα στον κόσμο δεν την αναγνωρίζει ως ξεχωριστό κράτος· ως νόμιμη κυβέρνηση της Κίνας θεωρούν εκείνη που εδρεύει στο Πεκίνο, δηλ. τους ελεγχόμενους από το Κομμουνιστικό Κόμμα πολιτειακούς θεσμούς. Φυσικά, το ίδιο το Πεκίνο ισχυρίζεται ότι η Ταϊβάν αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της κινεζικής επικράτειας κι ότι αυτό που συμβαίνει εκεί (το ξεχωριστό δηλ. κράτος) είναι παρανομία και παραβίαση της διεθνούς νομιμότητας.
Η γεωστρατηγική σημασία της Ταϊβάν και του Ειρηνικού ωκεανού. Σήμερα η Φορμόζα (ή Εθνικιστική Κίνα) είναι πλέον ευρέως γνωστή ως Ταϊβάν. Αυτό το όνομα προέρχεται από τη σύνθεση των κινεζικών λέξεων “Τάι” (“υψίπεδος”) και “Γουάν” (“κόλπος”), άρα παράγεται η σύνθετη λέξη “Τάι-Γουάν”, που στα ελληνικά μεταφράζεται ως “υψίπεδος κόλπος” [τα κινεζικά ιδεογράμματα της λέξης αυτής είναι τα εξής: 臺灣]. Το όνομά της αντιπροσωπεύει και τη γεωγραφική και γεωπολιτική της σπουδαιότητα: βρίσκεται στη δυτική -ως προς την Αμερική- απόληξη του Ειρηνικού ωκεανού, απέναντι ακριβώς από την Κίνα, και σε ικανοποιητική απόσταση τόσο από την Ιαπωνία και τις δύο Κορέες προς βορρά όσο και από τα νησιώτικα συμπλέγματα των Φιλιππίνων και της Ινδονησίας προς νότο. Η εγκατάσταση στο νησί αμερικανικών θερμοπυρηνικών κεφαλών (κατά το παλαιότερο πρότυπο της φιλοσοβιετικής Κούβας απέναντι από τις ΗΠΑ) αυτομάτως θα καθιστούσε την Κίνα όμηρο της Ουάσιγκτον σε μία μελλοντική σύγκρουση ΗΠΑ-Κίνας...
“Γ' παγκόσμιος πόλεμος θα μπορούσε να ξεσπάσει ανά πάσα στιγμή”... Αυτά αναγράφονταν σε άρθρο της κρατικής κινεζικής αγγλόφωνης εφημερίδας “Global Times”, με αφορμή το ζήτημα της Ταϊβάν, ήδη στις αρχές Οκτωβρίου του 2021, δηλ. μήνες ολόκληρους προτού η νεοϊμπεριαλιστική Ρωσία του Πούτιν εισβάλλει στην Ουκρανία. Στο άρθρο αυτό, μεταξύ άλλων, διαβάζουμε: “Η συμπαιγνία ΗΠΑ και Ταϊβάν είναι τόσο θρασεία, που η κατάσταση έχει σχεδόν χάσει κάθε περιθώριο ελιγμών, που βρίσκεται στα όρια μιας αντιπαράθεσης. [...] Ο λαός της Κίνας είναι έτοιμος να υποστηρίξει τον ολοκληρωτικό πόλεμο με τις ΗΠΑ, οι οποίες στηρίζουν την Ταϊβάν. [...] Η Ταϊβάν δεν πρέπει να παίζει με τη φωτιά”. Είναι σαφές, λοιπόν (η παραπάνω εφημερίδα εκφράζει απολύτως τις απόψεις του Πολιτικού Γραφείου του Κ.Κ. Κίνας, δηλ. του ανωτάτου κυβερνητικού οργάνου της χώρας), ότι οδεύουμε προς δραματικές εξελίξεις, αργά ή γρήγορα, γύρω από την Ταϊβάν. Ήδη, εδώ και μήνες, άλλωστε, κινεζικά πολεμικά αεροσκάφη παραβιάζουν συστηματικά τον εναέριο χώρο της Ταϊβάν, της οποίας όμως η κυβέρνηση δηλώνει “ανυποχώρητη”: ο πρόεδρος της χώρας, Τσάι Ινγκ Γουέν, δεσμεύθηκε στον λαό του πως “θα κάνει ό,τι χρειαστεί” για να προστατεύσει την Ταϊβάν από την κινεζική εισβολή, συμπληρώνοντας μάλιστα με νόημα ότι “χωρίς τη βοήθεια των συμμάχων της χώρας ο αυταρχισμός έχει το πάνω χέρι στη δημοκρατία”...
Από την άλλη, ο Κινέζος πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ απάντησε ότι, μετά από πολλές δεκαετίες, “η επανένωση πρέπει να εκπληρωθεί”, προειδοποιώντας ότι “ο κινεζικός λαός έχει μια λαμπρή παράδοση στο να αντιτίθεται σε οποιονδήποτε αυτονομισμό”. Διευκρίνησε, βέβαια, ότι η επανένωση πρέπει να γίνει “ειρηνικά”, όπως προειδοποιούσε παλαιότερα και ο Βλαντίμιρ Πούτιν τους Ουκρανούς -ότι δηλ. θα πρέπει “ειρηνικά” να αποδεχτούν τους όρους του για διαμελισμό της Ουκρανίας-, όταν δε εκείνοι αρνήθηκαν δεν δίστασε να αποστείλει τα ρωσικά στρατεύματα στα ουκρανικά εδάφη. Γι' αυτό, εξάλλου, ο Τζινπίνγκ θεώρησε απαραίτητο να συμπληρώσει ότι, για κάθε ενδεχόμενο, “είναι πολύ πιθανή η χρήση βίας για την επίτευξη της ενοποίησης”. Μπροστά στα μάτια μας, δηλαδή, μιλάνε για την πιθανότητα μεγάλης κλίμακας πολέμου στον Ειρηνικό, που θα μπορούσε άριστα να μετεξελιχθεί σε παγκόσμια σύρραξη!
Έρχεται άραγε όντως θερμοπυρηνικός Αρμαγεδδών από την Ταϊβάν; Είναι, πλέον, σχεδόν βέβαιο. Γιατί; Διότι ούτε η Κίνα ούτε οι ΗΠΑ σκοπεύουν να κάνουν πίσω. Δεν είναι τυχαίο ότι αμέσως μετά τις απειλές των Κινέζων κατά της Ταϊβάν βγήκε δημόσια ο Αμερικανός υπουργός εξωτερικών, Άντονι Μπλίνκεν, και κάλεσε τη διεθνή κοινότητα “να στηρίξει την ουσιαστική συμμετοχή της Ταϊβάν στους θεσμούς των Ηνωμένων Εθνών” (νομιμοποιώντας έτσι την ύπαρξη και δεύτερης Κίνας πέραν εκείνης του Πεκίνου), δηλώνοντας παράλληλα τα εξής: “Η Ταϊβάν είναι ένας σημαντικός σύμμαχος των ΗΠΑ και μία δημοκρατική επιτυχία. [...] Η συμβολή της είναι αναγκαία για να αντιμετωπιστεί ένας άνευ προηγουμένου αριθμός παγκόσμιων προκλήσεων”. Φυσικά, ο υπαινιγμός του υπουργού εξωτερικών των ΗΠΑ κατά της Κίνας αλλά και της Ρωσίας είναι σαφέστατος για το πού οδηγούνται πλέον τα πράγματα...
Τι μπορεί να σημαίνει μία μελλοντική απορρόφηση της Ταϊβάν από την Κίνα; Όπως μία ενσωμάτωση της Ουκρανίας σε μια “μεγάλη Ρωσία”, ή έστω ο διαμελισμός της, θα σημάνει αυτόματα την έναρξη ανακατασκευής της Σοβιετικής Ένωσης υπό νέα μορφή (Ουκρανία-Νέα Ρωσία, Λευκορωσία, Καζακστάν, Κιργιζία, Μολδαβία, και πιθανότατα Γεωργία, Αρμενία, και ίσως και Φινλανδία, Σουηδία, κάτω από τη ρωσική ηγεμονία), έτσι ακριβώς και η κατάληψη της Ταϊβάν από τα κινεζικά στρατεύματα θα αποτελέσει την απαρχή του κινεζικού ιμπεριαλισμού στην Άπω Ανατολή: το Πεκίνο θα καταπνίξει κάθε μορφή αντίστασης στις περιοχές του Ξιν Γιανγκ [Ανατολικό Τουρκεστάν] και του Θιβέτ, ενώ την ίδια στιγμή θα προσπαθήσει να επεκτείνει την ισχύ του προς τους “ζωτικούς χώρους” της Ιαπωνίας και της κορεατικής χερσονήσου, αλλά και βορειότερα (ένταξη της Μογγολίας στη “μεγάλη Κίνα”), καθώς και στις νότιες θάλασσες, εκεί δηλ. που βρίσκεται η Νοτιοανατολική Ασία (χερσόνησος Ινδοκίνας και σύμπλεγμα νησιών του Ινδικού ωκεανού ως τη νήσο της Παπούα-Νέας Γουϊνέας). Αποτέλεσμα: ο ευρασιατικός άξονας Μόσχας-Πεκίνου θα ενισχυθεί τρομακτικά, με παράλληλες κινήσεις στα δύο άκρα της Ευρασίας, και αποτέλεσμα την παρακμή και εξαφάνιση των καπιταλιστικών χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Ιαπωνίας και της Νότιας Κορέας. Μία άλλη Τάξη Πραγμάτων θα γεννηθεί επί του πλανήτη.
Σενάριο Γ΄ παγκοσμίου πολέμου! Ήδη κυκλοφορούν (ως “υποθέσεις”) στρατιωτικά σχέδια για το πώς θα μπορούσε να εξελιχθεί ένας παγκόσμιος πόλεμος που θα ξεκινήσει με αφορμή την Ταϊβάν... Ένα τέτοιο σενάριο είναι το εξής: Η Κίνα εισβάλλει ξαφνικά στην Ταϊβάν, στις 8 Οκτωβρίου 2026, και την καταλαμβάνει! Οι δυνάμεις της Ταϊβάν περνούν σε αντάρτικο, ενώ στον πόλεμο επεμβαίνουν στο πλευρό τους οι ΗΠΑ, η Ιαπωνία και οι Φιλιππίνες. Ο πόλεμος αυτός όμως δεν παραμένει τοπικός, αλλά εξελίσσεται σε πλανητικό. Γιατί; Διότι την ίδια στιγμή η Ρωσία έχει ήδη καταλάβει την Ουκρανία και εξαπλώνεται ραγδαία προς το άλλοτε σοβιετικό περιβάλλον (τις χώρες που ανεξαρτητοποιήθηκαν από την πρώην ΕΣΔΔ), αλλά και τη Δυτική Ευρώπη. Έτσι, ρωσικές και κινεζικές στρατιωτικές δυνάμεις συνεργούν -στο πλαίσιο του CSTO ή ΟΣΣΑ: Οργανισμός Συνθήκης Συλλογικής Ασφάλειας-, μαζί με τον ισλαμικό κόσμο, για να κυριαρχήσουν στον πλανήτη! Ποιες χώρες, πάντα κατά το σενάριο, συμμετέχουν στον ΟΣΣΑ ή “ευρασιατικό άξονα”; Εκτός από τη Ρωσία, και την Κίνα, μαζί είναι οι πιο σημαντικές μουσουλμανικές χώρες (Ιράν, Πακιστάν, Αίγυπτος κτλ.), η Βόρεια Κορέα, η Βενεζουέλα, η Κούβα, η Σερβία, αλλά και... η Ελλάδα!!! Αντίθετα, με τις “συμμαχικές δυνάμεις” (“The Allied Forces”) είναι, πέραν των ΗΠΑ και του Ηνωμένου Βασιλείου, ΟΛΕΣ -πλην Ελλάδας- οι χώρες της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ, η Ιαπωνία, οι Φιλιππίνες, καθώς και η Γεωργία, η Σαουδική Αραβία, το Βιετνάμ και το Κουρδιστάν (που έχει γίνει, λοιπόν, ανεξάρτητο). Εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι χάνονται στα πεδία των μαχών, δισεκατομμύρια πεθαίνουν από τις παρενέργειές του και χώρες ολόκληρες καταστρέφονται, ως συνέπεια ενός τρομακτικού πολυπλόκαμου πολέμου, ο οποίος περιλαμβάνει όλα τα δυνατά πεδία: είναι ταυτόχρονα καθαρά στρατιωτικός, υβριδικός, πυρηνικός, χημικός, ψυχρός, ασύμμετρος, πληροφοριακός, ψυχοτρονικός, βιολογικός, αλλά και κυβερνοπόλεμος... Ο Μεγάλος Πόλεμος διαρκεί έως τις 15 Αυγούστου 2029, με νικήτριες τις δυνάμεις του ΟΣΣΑ, δηλ. της Ανατολής· οι ΗΠΑ αποσύρονται ηττημένες και ταπεινωμένες από τον “παλιό κόσμο”, η Δύση καταστρέφεται...
Παρενέργειες για τον ελληνισμό. Ταϊβάν, όπως Κύπρος; Η αντιπαραβολή μοιάζει να είναι σωστή. Και στις δυο περιπτώσεις έχουμε κυβερνήσεις που ΔΕΝ αναγνωρίζονται διεθνώς (κυβέρνηση της Ταϊπέι, πρωτεύουσας της Ταϊβάν - “Τουρκική Δημοκρατία Βόρειας Κύπρου”/”Τ.Δ.Β.Κ.”, δηλ. “ψευδοκράτος του Ντενκτάς”), ενώ Κίνα και Ελλάδα-Κύπρος αντίστοιχα κάνουν λόγο για πλαστεπίγραφες κρατικές οντότητες και για παράνομη κατοχή δικών τους εδαφών. Αν, λοιπόν, έχουμε απόπειρα διεθνούς αναγνώρισης της κρατικής υπόστασης της Ταϊβάν, τότε αυτομάτως τίθεται θέμα μη εδαφικής ακεραιότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας με de jure απόσπαση του βορείου τμήματος του νησιού προς όφελος της λεγόμενης “Τ.Δ.Β.Κ.”. Άλλωστε, με τη γλώσσα της διπλωματίας, de facto ήδη υπάρχουν εδώ και πολλές δεκαετίες (από το 1946 στην Άπω Ανατολή και από το 1974 στην Κύπρο) δύο ξεχωριστές χώρες, που αν και δεν είναι μέλη του ΟΗΕ, εν τούτοις λειτουργούν ως κανονικές πολιτείες, διενεργούν εκλογές, έχουν αυτοτελή δημόσια διοίκηση κτλ. Θα πρέπει λοιπόν, για τον ελληνισμό, να λάβουμε υπ' όψιν τα εξής: ότι κάθε αποσχιστική ενέργεια που τυγχάνει νομιμοποίησης, σε μέλλοντα εύθετο χρόνο και στο μεταβαλλόμενο πλαίσιο διεθνών συσχετισμών, είτε πρόκειται για την ανεξάρτητη Ταϊβάν είτε για τις αποσχισθείσες από την Ουκρανία νέες “λαϊκές δημοκρατίες” του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ, φέρνουν πολύ πιο κοντά την αναγνώριση των κυπριακών κατεχόμενων ως “Τ.Δ.Β.Κ.”, αλλά και την απόσπαση της Δυτικής Θράκης (Έβρος, Ροδόπη, Ξάνθη) από τον ελληνικό κορμό μέσω μουσουλμανικού αιτήματος για αυτοδιάθεση και ανακήρυξης του ήδη εκκολαπτόμενου (τουρκικού) αυτόνομου κρατιδίου της Θράκης...