Περί Κορανίου

31.1.2024

Γράφει ο Σοφοκλής Έξαρχος 

ΠΡΟΛΟΓΟΣ 

Το κίνητρο για την διεκπεραίωση και τη γραφή αυτής της Μελέτης ήταν ο δημογραφικός και ο πολιτισμικός κίνδυνος που διατρέχουν οι χώρες της Δυτικής Ευρώπης, μεταξύ αυτών και η Ελλάδα, από χιλιάδες ή εκατομμύρια λαθρομετανάστες μουσουλμανικού θρησκεύματος, προερχόμενους κυρίως από τις χώρες της Μέσης Ανατολής, όπου σήμερα διεξάγεται ένας θρησκευτικός πόλεμος μεταξύ Ισραήλ και Ισλαμικών χωρών. Τον ίδιο κίνδυνο για την Ευρώπη παρουσιάζει και η παρούσα οικονομική και στρατιωτική διείσδυση της Τουρκίας στα Βαλκάνια. 

Στην Αλβανία του σήμερα, τα τζαμιά έχουν φυτρώσει σαν μανιτάρια και σε περιοχές που ο πληθυσμός τους δεν κατείχε την πλειοψηφία στους μουσουλμάνους. Οι Αλβανοί γενικώς μετά από μία Άθεη Δικτατορία για 45 χρόνια, δεν έχουν ιδέα τι πρεσβεύει και τι διδάσκει το Κοράνι ή η «Βίβλος» του Ισλάμ, επειδή ήταν απαγορευμένα με νόμο τα θρησκευτικά βιβλία από το καθεστώς. 

Ίσως σήμερα να έχει μεταφραστεί το Κοράνι και στην Αλβανική γλώσσα, αλλά πόσοι μπορεί να το διαβάσουν και να το κατανοήσουν; Οι χοτζάδες και οι Ντερβίσιδες συνεχίζουν να απαγγέλουν και να κηρύσσουν στα φωναχτά προσευχές στη Αραβική γλώσσα, που κανείς Αλβανός δεν καταλαβαίνει τίποτα. 

Αυτή η Μελέτη λοιπόν είναι μια σύνοψη του Κορανίου, η οποία κρίνεται από εμένα, όπως και συγκρίνεται το περιεχόμενό του με τις Ιερές Γραφές Παλαιά και Καινή Διαθήκη του Ιησού Χριστού. 

Σε μια μικρή πόλη του Κοσυφοπεδίου, ονόματι Ντετσάν Γκιακώβα, μία οργάνωση κατοίκων έλαβε την απόφαση να εγκαταλείψει το θρήσκευμα του Ισλάμ και να στραφεί προς εκείνο που οι ίδιοι το ονομάζουν «Σκιπταρίζεμ» ή μεταφρασμένο στην ελληνική «Αλβανισμός». Αυτή η λέξη όμως δεν μπορεί να εκφράσει την έννοια και το περιεχόμενο ενός θρησκεύματος, επειδή είναι ένα «σλόγκαν» του περασμένου αιώνα, που περιλαμβάνει πατριωτικά στοιχεία, αναμεμειγμένα με εθνικισμό. 

Κατά τη γνώμη μου, εάν πράγματι αυτή η κοινότητα θα ήθελε να αλλάξει το θρήσκευμα της, το καλύτερο που πρέπει να κάνει, θα πρέπει να επιστρέψει στις παλαιές ρίζες της Ορθοδοξίας, η οποία κυριάρχησε στο Βυζάντιο και τα Βαλκάνια για περισσότερους από δέκα αιώνες. Την ίδια άποψη έχει και ο μεγάλος λόγιος των Αλβανικών Γραμμάτων Ισμαήλ Κανταρέ, ο οποίος συνιστά στους Αλβανούς να στρέψουν το βλέμμα τους προς τη Δυτική Ευρώπη και να πάρουν απόσταση από την Τούρκικη Κουλτούρα και Παράδοση. 

Διαβάζοντας αυτή τη Μελέτη, η οποία θα δημοσιευθεί και στην Αλβανική Γλώσσα, ο αναγνώστης θα έχει μια πλήρη εικόνα τι πρεσβεύει και τι διδάσκει το Κοράνι στον Ισλαμικό Κόσμο, χωρίς να έχει την ανάγκη να διαβάσει όλο το βιβλίο. Αποτυπώνονται όλες οι νουθεσίες, εντολές και διαταγές που δίνει ο Θεός προς τον Προφήτη Μωάμεθ δια μέσου του Αρχαγγέλου Γαβριήλ που θεωρείται πως είναι το Πνεύμα του Θεού. Όλες αυτές οι εντολές πρέπει να μεταφερθούν στους πιστούς μουσουλμάνους ως τελευταίους αποδέκτες. 

Επειδή το βιβλίο του Κορανίου υπέστη αρκετές παρεμβάσεις και επεξεργασίες στη διαδρομή του μέχρι το σημερινό γραπτό κείμενο, υπάρχουν καταγραφές και απόψεις που φαίνονται να είναι παράλογες, περίεργες και παράξενες για τον σύγχρονο αναγνώστη. Πάνω σ’ αυτές τις  απόψεις ασκείται από εμένα μία ήπια κριτική στάση, πάντα συγκρίνοντας το περιεχόμενο του βιβλίου με τις δοξασίες των Ιερών Γραφών, αλλά και με σύγχρονες φιλοσοφικές και επιστημονικές γνώσεις. 

Το θρησκευτικό συναίσθημα και η πίστη των ανθρώπων προς τον Θεό, πηγάζει κυρίως από το φόβο του ευαίσθητου άνθρωπου προς τον Κύριο, τον οποίο το Κοράνι τον θεωρεί Παντοδύναμο, Πάνσοφο και Παντογνώστη που ρυθμίζει τα πάντα στους Ουρανούς και τη Γη. 

Η Κεντρική Ιδέα του Κορανίου είναι ότι κάθε πιστός μουσουλμάνος (υποταγμένος) πρέπει να φοβάται τον Θεό του Κορανίου, να πιστεύει σ’ αυτόν ολοκληρωτικά, ν’ αφιερωθεί σ’ Εκείνον και να τον λατρεύει χωρίς όρια. Αυτό πρέπει να εκδηλώνεται με καλές πράξεις και εκτελείται καθημερινά με την προσευχή προς τον Κύριο, με νηστεία και με το μοναδικό υποχρεωτικό Προσκύνημα (Χάτζι) στο Ιερό Τέμενος στην Καάμπα Μέκκας. 

Το θρησκευτικό συναίσθημα του ανθρώπου δεν εξαρτάται μόνο από τα προσωπικά βιώματα και εμπειρίες, αλλά και από την κληρονομική θρησκευτική παράδοση της οικογένειας και κοινότητας. Εξαρτάται και από την κατήχηση θρησκευτικών μαθημάτων σε μικρή η σχολική ηλικία. Όπως και να έχει, το θρησκευτικό Δόγμα πρέπει να καλλιεργεί στον άνθρωπο την Αγάπη, όπως και την Έννοια της Αμαρτίας με στόχο την επίτευξης μίας Σταθερής Ειρήνης που τόσο πολύ λείπει από τον σύγχρονο Κόσμο. 

Όποιος αναγνώστης θα έχει την ευκαιρία να διαβάσει όλο το κείμενο αυτής της Μελέτης και θα έχει διαφορετική άποψη από τις δικές μου, ας κρατήσει τις θετικές πλευρές του Κορανίου, όπως και τις θετικές Εντολές του προς τους Πιστούς Μουσουλμάνους. 

Σοφοκλής Έξαρχος

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ 

Ισλάμ και Ιερό Κοράνι 

του Ησαΐα Κωνσταντινίδη

Το Ιερό Κοράνι είναι το άγιο βιβλίο της θρησκείας του Ισλάμ, μιας θρησκείας της ερήμου, η οποία εξαπλώνεται με ολοένα επιταχυνόμενο ρυθμό -λόγω υπεργεννητικότητας των μουσουλμανίδων γυναικών- και ήδη επεκτείνεται προς τον δυτικό κόσμο: στο Παρίσι, πρωτεύουσα της Γαλλίας, αυτή τη στιγμή (2024) οι μουσουλμάνοι κάτοικοι είναι πια περισσότεροι από τους χριστιανούς! Εάν συνεχισθεί αυτή η τάση, είναι βέβαιο ότι κάποτε ο 21ος αιώνας θα χαρακτηρισθεί ως «ο αιώνας του Ισλάμ». Γι’ αυτό και η μελέτη του Ιερού Κορανίου έχει τώρα, περισσότερο από ποτέ, μεγάλη σημασία για τον αντικειμενικό ερευνητή. 

Το άγιο αυτό για τους μωαμεθανούς βιβλίο γράφθηκε από τον Προφήτη Μωάμεθ υπό συνθήκες μυστηριακές: λέγεται ότι ο συγγραφεύς του υπέπεσε σε κατάσταση επιληπτικής κρίσης, όπου -σαν μέσα σε όνειρο- ήρθε σε επαφή με τον «άλλο κόσμο», τον πνευματικό, με αυτό που καλούμε «υπερπέραν» ή κόσμο των αγγέλων. Εξ’ ού και δεν είναι λίγες οι φορές, κατά τις οποίες φράσεις ή αποσπάσματα της μουσουλμανικής αυτής Γραφής θεωρούνται ακατάληπτα ή ακόμη και παράδοξα. Πρέπει, βεβαίως, να επισημανθεί εδώ ότι οφείλουμε να λαμβάνουμε πάντοτε υπ’ όψιν μας, εις ό,τι αφορά την περί του Ιερού Κορανίου έρευνα, τις τοπικές και χρονικές συνθήκες κατά τις οποίες αυτό συνεγράφη υπό του Μωάμεθ τον 7ο μ.Χ. αιώνα. 

Ως θρησκεία της ερήμου, το Ισλάμ πρέπει να νοείται ως μία μονοθεϊστική παράδοση, τρόπον τινά συνέχεια και «τελειοποίηση» των άλλων δύο κυρίαρχων θεολογικών ρευμάτων της περιοχής της Μέσης Ανατολής, δηλαδή του ιουδαϊσμού και του χριστιανισμού. Συνεπώς, και το Ιερό Κοράνι στηρίζεται και συνεχίζει την περίφημη ιουδαιοχριστιανική Βίβλο της Παλαιάς Διαθήκης, αλλά και την Καινή Διαθήκη των χριστιανών, απορριπτέα όμως από τον λαό Ισραήλ. Και, όπως συμβαίνει με το Ταλμούδ των Εβραίων, έτσι και το Ιερό Κοράνι συνιστά τον «τελικό Λόγο» του Θεού-Αλλάχ προς την πορεία θέωσης του ανθρώπου. 

Η έρευνα του αξιολόγου ερευνητή, γιατρού κυρίου Σοφοκλή Έξαρχου, που ακολουθεί, κινείται μέσα ακριβώς στο παραπάνω πνεύμα, επιχειρώντας μία συγκριτική μελέτη αυτών των παραδόσεων, με άξονα την εξέταση βασικών πτυχών του Ιερού Κορανίου. Η εν λόγω έρευνα χωρίζεται σε δύο, ισομερή περίπου, μέρη, όπου επιχειρείται να αναλυθεί ενδελεχώς και διεξοδικώς η ουσία της Γραφής του Προφήτη Μωάμεθ, τόσο σε επίπεδο μεταφυσικό (στη ζωή, δηλαδή, μετά θάνατον) όσο και σε επίπεδο καθημερινής πρακτικής των πιστών μουσουλμάνων. Πρόκειται, κατά συνέπεια, για έρευνα πρωτοποριακή, η οποία τολμά να θίξει ένα μείζον θέμα για την επιστημονική κοινότητα -που άλλοτε αποτελούσε μάλλον θέμα-«ταμπού»-, και μάλιστα σε μία χρονική συγκυρία, κατά την οποία είναι φανερό πως το Ισλάμ μας χτυπά την πόρτα.  

ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ: 

MΙΑ ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΜΕΤΑΞΥ ΚΟΡΑΝΙΟΥ ΚΑΙ ΙΕΡΩΝ ΓΡΑΦΩΝ

(Τι πρεσβεύει και τι διδάσκει το Κοράνι) 

Το Κοράνι ή  Βιβλίο του Θεού θεωρείται από τους μουσουλμάνους (υποταγμένους) να είναι ο Αληθινός και ο Αλάθητος λόγος του Θεού. Αυτό το βιβλίο έχει προκύψει από τις ομολογίες του Προφήτη Μωάμεθ, εμπνευσμένες και υπαγορευμένες από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ, ο οποίος ταυτίζεται με το Πνεύμα του Θεού. Αυτές οι ομιλίες ή ομολογίες προς τον Προφήτη έχουν καταγραφεί από το γραμματέα του Μωάμεθ Ζείδ-Ιμπν Τάμπες, κατά το έτος 610 μ.Χ., την 27η νύχτα του Ραμαζανιού. Οι ομολογίες και οι αποκαλύψεις του Θεού προς τον Προφήτη Μωάμεθ συνεχίστηκαν σε όλη τη διάρκεια της ζωής του. 

Κατά τους μουσουλμάνους το Κοράνι είναι ο οδηγός και η Αληθινή Θρησκεία του Μοναδικού Θεού και θεωρείται ως η Τρίτη Διαθήκη μετά την Παλαιά και Καινή Διαθήκη του Ιησού Χριστού. 

Ο Μωάμεθ θεωρείται να είναι ο τελευταίος και ο μεγαλύτερος Προφήτης, καθοδηγούμενος και σταλμένος από το Θεό με σκοπό να διορθώσει και να επαναφέρει τους ανθρώπους στην Αληθινή Θρησκεία. 

Το Κοράνι ισχυρίζεται ότι οι προηγούμενες θρησκείες δεν κατανόησαν, παρανόησαν ή αλλίωσαν το περιεχόμενο των αποκαλύψεων από τους προηγούμενους προφήτες. 

     Ο Μωάμεθ γεννήθηκε το 570 μ.Χ., με πατέρα υον Αμπντάλ-Μόταλεμπ από τη φυλή των Κορειστών της Μέκκας. Έμεινε ορφανός από τους δύο γονείς σε μικρή ηλικία και τον ανέθρεψε ο παπούς του Αβδές-Μοταλέμπ. Αργότερα τον ανέλεβε ο θείος του Αμπού-Τολέμπ. Ο πρώτος γάμος του Μωάμεθ ήταν με τη χήρα Χατιτζά που τύχενε να είναι 15 χρόνια μεγαλύτερη του. 

    Μετά τις πρώτες καταγραφές του Κορανίου, αυτό υπέστη αρκετές διορθώσεις και συμπληρώσεις καταλήγοντας στο τελικό κείμενο κατά τη διάρκεια του Χαλίφη Αμπού-Μπέκρ, συνοδηπόρου του Προφήτη, όπως και του δεύτερου Χαλίφη Ομάρ, ο οποίος κυκλοφόρησε αρκετά αντίγραφα. Ο τρίτος Χαλίφης Οσμάν επεξεργάστηκε ξανά το πρωτότυπο κείμενο, αφού είχαν παρεισφρήσει πολά λάθη και παρεμβολές. Αυτός εξέδωσε τελικά το Πραγματικό Κοράνι, το οποίο παραμένει εώς και σήμερα ο αναλλίωτος Επίσημος Αληθινός Λόγος του Θεού. 

Το Κοράνι μεταφράστηκε στην Ελληνική γλώσσα το 1885 από τον Κ.Τ.Πεντάκη, ενώ στην Τούρκικη Γλώσσα η μετάφραση έγινε τον εικοστό αιώνα και είναι περίεργη η εύκολη διάδωση του. Για αιώνες η μετάφραση του από την αραβική σε άλλες γλώσεις ήταν απαγορευμένη, επειδή οι άραβες  τη θεωρούσαν αλλοίωση του γνήσιου Λόγου του Θεού. Πράγματι ο δυτικός τρόπος σκέψης και η εννοιολογία των λέξεων μπορεί να διαφέρει από εκείνων των αράβων. 

Το Κοράνι περιλαμβάνει εξ αρχής νουθεσίες, εντολές και συμβουλές που πηγάζουν από το Πνεύμα του Θεού μεταφερόμενες στον Προφήτη Μωάμεθ δια μέσου Αρχάγγελου Γαβριήλ, ο οποίος απευθύνεται σε ευθύ λόγο στον πρώτο ενεστώτα χρόνο ή μαζί με το Θεό στον πρώτο πληθυντικό. Πολλές φορές οι εντολές δίνονται απευθίας από το Θεό στον Μωάμεθ ή προς τους πιστούς. Τελικά αυτές οι εντολές πρέπει να μεταφερθούν στους απλούς ανθρώπους και  αποτελούν ή εκφράζουν καλούς τρόπους συμπεριφοράς. Εκφράζουν και δείχνουν την στάση που πρέπει να έχουν οι πιστοί απέναντι στο Θεό, αλλά και απέναντι στον συνάνθρωπο ή κοινωνικό σύνολο ανθρώπων. 

   Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ δηλώνει εξ αρχής ότι στο Κοράνι δεν υπάρχει τίποτα το αμφισβητούμενο και τα κείμενα απευθύνονται σε ανθρώπους που φοβούνται τον Κύριο και πιστεύουν απόλυτα σε Αυτόν. Απευθύνεται σε όσους πιστεύουν στα μυστήρια και στα θαύματα του Κυρίου, όπως και σ’ εκείνους που προσεύχονται και πιστεύουν στην Συντέλεια του Κόσμου και στην Ημέρα της Μεγάλης Κρίσεως. Απευθύνεται σε πιστούς και ταπεινούς ανθρώπους που έχουν τη διάθεση να μοιραστούν τα αγαθά του με άλλους ανθρώπους.

Το Κοράνι κηρύσσει τη Μοναδικότητα του Θεού και απαιτεί από τους πιστούς την Αποκλειστικότητά του. Δεν δέχεται την πίστη και τη λατρεία ειδώλων ή άλλων θεοτήτων. 

Ο Θεός του Κορανίου είναι Παντοδύναμος, Παντογνώστης, είναι σπλαχνικός και ευνοϊκός προς τους πισστούς, αλλλά είναι εξίσου αποφασιστικός και τιμωρός προς τους Άπιστους. Προστάζει καλοσύνη, τιμιότητα και δικαιοσύνη προς τους ανθρώπους, όπως και βοήθεια προς τα ορφανά ή ελεημοσύνη προς τους φτωχούς. 

Τα σημαντικότερα καθήκοντα ενός μουσουλμάνου είναι η απόλυτη πίστη στον Μοναδικό Θεό, η προσευχή και η νυστεία, όπως και το σημαντικό και μοναδικό υποχρεωτικό Προσκύνημα στο Ιερό Τέμενος Καάμπα στη Μέκκα. 

Οι δηλώσεις του Αρχάγγελου Γαβριήλ εξ αρχής ξεχωρίζουν και κάνουν διάκριση στους ανθρώπους, κατατάσσοντάς τους σε δύο μεγάλες κατηγορίες που η πρώτη περιλαμβάνει τους πιστούς μουσουλμάνους ή υπαταγμένους στο Θεό και στον Προφήτη Μωάμεθ, ενώ η δεύτερη κατηγορία περιλαμβάνει ειδωλολάτρες, άπιστους Άραβες και μη, θεωρώντας τους εξαπατημένους, παραπλανημένους, τυφλούς, κουφούς και ανόητους. Τη δεύτερη κατηγορία την παρομοιάζει με άνθρωπο που άναψε φωτιά για να φωτίσει τον τόπο τριγύρω του, αλλά ο Κύριος -λέει το Κοράνι- γρήγορα του την έσβησε και τον άφησε στο σκοτάδι. Και σ’ αυτό το σημείο προκύπτει η ερώτηση: «Εφόσον ο Κύριος είναι Παντογνώστης, Πάνσοφος και Σπλαχνικός, γιατί θέλησε να αφήσει στο σκοτάδι έναν άνθρωπο που θέλησε να φωτίσει το περιβάλλον του;». Την κατηγορία ανθρώπων που είναι Άπιστοι ο Θεός του Κορανίου θα τους καταστρέψει και θα τους παραδώσει στη φωτιά της Κολάσεως. Δεν κάνει καμία προσπάθεια να τους διορθώσει και να τους φέρει στο σωστό δρόμο. Ενώ για τους πιστούς, τους ταπεινούς και εκείνους που κάνουν αγαθοεργείες, ο Θεός τους προστατεύει και τους τοποθετεί την Ημέρα της Κρίσεως σε κήπους με τρεχούμενα νερά και με πολλούς καρπούς. Θα είναι κοντά στο Θεό και θα έχουν γυναίκες αγνές και παρθένες. Οι πιστοί θα μείνουν εκεί στον αιώνα τον άπαντα (25). Εδώ βέβαια γίνεται λόγος και άντρες και όχι για γυναίκες, οι οποίες και αυτές θα ήθελαν να έχουν αγνούς και τίμιους άντρες. 

Αυτό το Μοτίβο του Κορανίου που κατατάσσει τους ανθρώπους σε δύο κατηγορίες, πιστούς και άπιστους, διαπερνά όλο το βιβλίο και επαναλαμβάνεται δεκάδες αν όχι με εκατοντάδες φορές. 

Η Μοναδικότητα και η Αποκλειστικότητα του Θεού 

Η πρώτη εντολή του Αρχάγγελου Γαβριήλ προς τον Προφήτη Μωάμεθ είναι για τους πιστούς ανθρώπους που πρέπει να φοβούνται και να λατρεύουν τον Μοναδικό Θεό του Ισλάμ και δίπλα του να μην βάζουν κανένα άλλον. Αυτή η εντολή τονίζεται και επαναλαμβάνεται πλειστάκις σε όλο το περιεχόμενο του βιβλίου. Η επανάληψη, ίσως η μητέρα της γνώσης και μάθησης, γίνεται κατά τη γνώμη μου με σκοπό εμπέδωσης και Ρίζωσης στη συνείδηση των πιστών της Μονοθεϊστικής Θρησκείας του Ισλάμ, αλλά δεν ήταν καινούργια και ριζοσπαστική Ιδέα. Αν ρίξουμε μιά ματιά στην Παλαιά Διαθήκη των Εβραίων, βλέπουμε το εξής γεγονός.  Όταν ο Μωυσής λαμβάνει από το Θεό τις δέκα εντολές δίπλα στν αναμένη βάτο στο όρος Σινά, ακούει το Θεό να του λέει:  «Δεν επιτρέπεται να προσκυνήσετε άλλο Θεό, γιατί εγώ ο Κύριος δεν δέχομαι άλλους αντίζηλους Θεούς. Το όνομά μου είναι Θεός που απαιτεί Αποκλειστικότητα, ταπεινότητα και τυφλή πίστη. Εγώ είμαι ο Αληθινός Θεός!». Ο Μωυσής ήταν ο Προφήτης που μεσολάβησε μεταξύ Εκείνου και ανθρώπων λέγοντάς τους: «Ο Θεός με διέταξε να μην διαφθαρείτε ποτέ, να μην κατασκευάσετε κάποια εικόνα οποιασδήποτε μορφής, ομοίωμα άντρα ή γυναίκας, κάποιο ζώο ή πτερωτό. Εσάς επέλεξε ο Θεός να γίνετε ο λαός του και η Ιδιοκτησία του». Η ίδια εντολή επαναλαμβάνεται και όταν ο Μωυσής ανεβαίνει στο βουνό με άλλους συνανθρώπους του, λαμβάνοντας οδηγίες για την κατασκευή του Θυσιαστηρίου, της Επίχρησης Κιβωτού της Διαθήκης και την απαράγραπτη τήρηση της ‘’Αργείας του Σαββάτου’’. 

  Τη Μοναδικότητα του Κυρίου στην Παλαιά Διαθήκη τη συναντάμε επίσης και στην πρώτη επαφή του Μωυσή με το Θεό στην Αίγυπτο, όταν ο Θεός του δίνει εντολή να καθοδηγήσει την Έξοδο των Εβραίων στην Έρημο δια μέσου της Ερυθράς θάλασσας και μετά στη γή της Επαγγελίας, χαρακτηρίζοντας αυτόν το λαό περιούσιο και δική του Ιδιοκτησία. Διαμηνύει ο Θεός ότι θα είναι το ‘’Βασίλειο των Ιερέων και το έθνος το ξεχωριστό’’. 

Η Μοναδικότητα του Θεού στο Κοράνι επαναλαμβάνεται και στην Πίστη του Αβραάμ, ο οποίος μαζί με τους γιούς του βασίζεται στον Μοναδικό Θεό, ενώ οι πρόγονοι του ήταν Ειδωλολάτρες. Για την εποχή που μιλάμε στην Εγγύς Ανατολή και Μεσοποταμία λάτρευαν και άλλες θεότητες όπως ο Θεός Βάαλ και Ασάρτη. 

Το Κοράνι είναι ξεκάθαρο  για τη Μοναδικότητα του Θεού όταν  ο Αχάγγελος Γαβριήλ λέει στον Μωάμεθ: «Μην λατρέυετε άλλους Θεούς, γιατί φοβάμαι για εσάς την τιμωρία της Μεγάλης Ημέρας της Κρίσεως.» (21/38) 

Το Κοράνι επικυρώνει τη Βίβλο του Μωυσή σε γλώσσα Αραβική για να διδαχτούν οι κακοί άνθρωποι και οι καλοί να λάβουν χαρμόσυνες ειδήσεις. (12/382) Ενώ το Κοράνι διεξάγει ένα σταθέρο εκφοβισμό για τη Μοναδικότητα του Θεού και την μη ύπαρξη άλλων θεοτήτων, άθελά του, τους δίνει υπόσταση και ύπαρξη όταν γράφει: «Υπάρχει κανείς πιο πλανημένος από αυτόν που επικαλείται κάποια άλλη θεοήτα αντί για το Θεό;(5/38) Οι θεότητες αυτές δεν δίνουν προσοχή σε αυτές τις επικλείσεις.» (5/385) Και συνεχίζει άμεσα: « Όταν οι άνθρωποι θα ενωθούν για να κριθούν, οι θεότητες αυτές θα γίνουν εχθροί τους και θα τους συμπεριφερθούν με αχαριστία» (6/381). Δηλαδή οι θεότητες αυτές έχουν ύπαρξη και υπόσταση.

  Στους διάλογους του Γαβριήλ με τον Μωάμεθ απευθυνόμενοι προς τους ανθρώπους το Κοράνι προσπαθεί με εκβιαστικό και πονηρό τρόπο να αφοπλίσει πιστούς και άπιστους, παρουσιάζωντας ως παράδειγμα την πίστη των απογόνων των Ισραηλιτών προς τις ομολογίες του Μωυσή, ενώ οι υποψιασμένοι άραβες λένε: « Ο ίδιος ο Μωάμεθ επινόησε το Κοράνι». Τότε παρεμβαίνει ο Μωάμεθ και λέει: «Αν εσείς δεν πιστεύετε ότι αυτό το Βιβλίο πηγάζει από το Θεό, ενώ εκείνοι πίστευαν, τότε πια ποινή σας αρμόζει στην υπεροψία και περιφρόνησή σας;» (10/381) Το Κοράνι, ενώ δηλώνει κατ’ επανάληψη ότι ο Θεός ειναι Παντοδύναμος, Παντογνώστης και Πάνσοφος, δεν μας μια ξεκάθαρη εικόνα του. Με τι μοιάζει και ποιά είναι η μορφή του. 

Σε μία από τις περιγραφές της Παλαιάς Διαθήκης αναφέρεται ότι όταν ο Μωυσής μαζί με τον αδελφό του Ααρών, τον Ναβάδ, τον Άβιου και τους 70 πρεσβύτερους ανέβηκαν στο Όρος Σινά, αντίκρισαν τον Θεό κι έφαγαν και ήπιαν. Αργότερα ο Μωυσής αναφέρει ότι ο Θεός του είπε: «Θα έρθω να σε δω προσωπικά και μην ανησυχείς. Δεν θα μπορέσεις όμως να δεις το πρόσωπο μου, γιατί κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να με δει και να μείνει εν ζωή». 

Ο Μωυσής συμπληρώνει λέγοντας: «Σας μίλησε ο Θεός μέσα από τη φωτιά, τον ακούγατε να μιλάει, αλλά δεν βλέπατε τη μορφή του. Σας αποκάλυψε τη Διαθήκη του με τις δέκα εντολές. Τις έγραψε σε δύο πέτρινες πλάκες και διέταξε να τις τηρείτε. Διέταξε να μην διαφθαρείτε ποτέ, να μην κατασκευάσετε κάποιο είδωλο, κάποια εικόνα οποιασδήποτε μορφής, ομοίωμα άντρα ή γυναίκας, κάποιο ζώο ή πτερωτό.» Επομένως και στο Κοράνι ο Θεός δεν παρουσιάζεται ως εικόνα, παρά μόνο ο Μωάμεθ ακούει τη φωνή του δια μέσου της φωνής του Αρχάγγελου Γαβριήλ. 

Στην Ελληνική Μυθολογία και σε άλλα πολλά κείμενα για τους Θεούς του Ολύμπου ή το Δώδεκαθεο των Αρχαίων Ελλήνων, οι Θεοί έχουν ανθρώπινη μορφή, ασφαλώς με υπερφυσικές δυνάμεις, αλλά και με ανθρώπινα χαρακτηριστικά προσόντων και ελαττωμάτων. Οι γλύπτες και οι καλιτέχνες τις Αρχαιότητας αποτύπωσαν την εικόνα και τη μορφή τους. Σήμερα αυτοί οι Θεοί ταυτίζονται από κάποιους συνομοσιωλόγους ως εξωγήινα όντα.

Τα Χριστιανικά δόγματα ισχυρίζονται ότι ο άνθρωπος κατασκευάστηκε από το Θεό κατ’ ομοίωση και κατ’ εικόνα του. Στο Σύμβολο της Χριστιανικής Πίστεως ο Θεός είναι ασύλληπτος και αόρατος για τις ανθρώπινες αισθήσεις. Έμμεσα όμως, ο Θεός έχει ανθρώπινη υπόσταση όταν δηλώνει ότι, όταν ο Ιησούς Χριστός ανελήφθη εις τους Ουρανούς μετά την ανάσταση του, κάθησε δεξιά του Πατρός. Αυτό σημαίνει ότι είναι δύο προσωπικότητες, αλλά ταυτόχρονα χαρακτηρίζει τον Χριστό να είναι ομοούσιος του Πατρός (identical). Εάν το σύμβολο της πίστεως θεωρούσε το Χριστό ταυτόσημο με το Θεό, έπρεπε να γράφει: «Όταν ο Ιησούς Χριστός ανεστήθη και ανελήφθη εις τους Ορανούς κάθησε και έπιασε το Θρόνο του.»  Κατά κάποιο τρόπο ο Θεός του Χριστιανισμού έχει σχετική Ανθρώπινη Υπόσταση και αυτό εκφράζεται καλύτερα με την τριαδική μορφή του Πάτερ Υιός και το Άγιο Πνεύμα.

Ο Θεός του Κορανίου, οι Άγγελοι Κυρίου και οι βάσεις του Βιβλίου

Ο Θεός του Κορανίου δεν έχει κανένα πρόβλημα με τους πιστούς μουσουλμάνους και τους υπόσχεται τον Παράδεισο, ενώ τους άπιστους τους παραπλανά να τους Θανατώσει και να τους επαναφέρει στη ζωή για να απολογηθούν την Ημέρα της Κρίσεως.(28)

Δεν είναι ξεκάθαρη ούτε η αντιπαράθεση του Θεού με τους Αγγέλους, όταν εκείνοι έχουν αντίθετη γνώμη σχετικά με την τοποθέτηση ενός τοποτηρητή στο ανθρώπινο γένος. Ο Θεός περιβάλεται και εκφράζεται δια μέσω αγγέλων όταν εκείνοι τον δοξάζουν και του λένε: «Εσύ είσαι Παντογνώστης και Πάνσοφος, Εσύ είσαι αυτός που γνωρίζει τα πάντα, αυτός που έπλασε τη γη και ανεβαίνοντας στον Ουρανό δημιούργησες τους Εφτά Ουρανούς.» (29) Ο Θεός απαντά: «Εγώ ξέρω, εσείς δεν ξέρετε.» Σ’ αυτή την περίπτωση ο Θεός του Κορανίου παρουσιάζεται αυταρχικός.  Τώρα γιατί ο Ουρανός αποτελείται από άλλους Εφτά και όχι από λιγότερους και περισσότερους, δύσκολη θα είναι η απάντηση από κάποιον που έχει υπόψη του τις σύγχρονες γνώσεις Αστρονομίας. Το Εφτά θεωρείται μυστικηστικός αριθμός και προσδιορίζει εφτά Σάλπιγγες, Εφτά Πύλες του Παραδείσου και της Κόλασης.

Στο Κοράνι για πρώτη φορά στην παράγραφο 3 του πρώτου κεφάλαιου αναφέρεται ο Σατανάς με την ονομασία ‘’Ίμπλις’’, ο οποίος με αλαζονία αρνήθηκε να προσκυνήσει τον Αδάμ και τότε ο Θεός τον έδιωξε από τον Παράδεισο εκσφενδονίζοντάς τον από τους Ουρανούς στη Γη για να συνεχίζει να διαβάλει τους ανθρώπους ενάντια στο Θεό.

Το Κοράνι αναγνωρίζει και βασίζεται στις Ιερές Γραφές, δηλώνοντας κατ’ επανάληψη, ότι αυτό το Βιβλίο με Εντολές για τους πιστούς εστάλει από το Θεό με σκοπό να ενισχύσει τις Γραφές. Αυτή η ιδέα είναι ταυτόσημη και τη δήλωση του Ιησού Χριστού όταν είπε: «Δεν ήρθα να καταργήσω τους προφήτες, αλλά να τους συμπληρώσω.» 

Το Κοράνι αναφέρεται επίσης στους πρωτόπλαστους της Γης Αδάμ (Αντέμ) και Έυα (Χαβά), όπως και στο προπατορικό Αμάρτημά τους, το οποίο υποχρέωσε το Θεό να τους διώξει από τον Παράδεισο. Το Κοράνι αναγνωρίζει τη μετάνοια του Αδάμ επειδή ο Κύριος είναι φιλεύσπλαχνος, ενώ για την Έυα δεν κάνει κανένα σχόλιο.

Το Κοράνι καταγράφει: «Όσοι άνθρωποι θα πιστέψουν στις Εντολές του Κυρίου, ποτέ δε θα κυριευθούν από φόβο και ούτε θα λυπηθούν.» (38) Και ενώ υπόσχεται αυτό το Κοράνι, μόλις τρεις παραγράφους παρακάτω συνεχίζει: «Να φοβάστε την παρουσία μου (του Κυρίου).» (41) «Κανείς δεν γνωρίζει τα Μυστήρια του Ουρανού και της Γης εκτός από το Θεό. Δεν υπάρχει Μυστήριο στον Ουρανό και στη Γη που να μην είναι γραμμένα στο Ένδοξο Βιβλίο του Θεού, αντίφραφο του οποίου είναι το Κοράνι.» Φαίνονται ξεκάθαρα οι αντιφάσεις. 

Ο Θεός του Κορανίου δια μέσου του Αρχάγγελου Γαβριήλ απευθύνεται στον Μωάμεθ να του υπενθυμήσει τις ευεργεσίες και τις θυσίες του προς τους Ισραηλίτες για να τους φέρει στο σωστό δρόμο βέβαια με την προϋπόθεση να τον λατρεύουν και να τον ευεργετούν. (56) Έτσι και ο Θεός του Κορανίου δεν είναι κανένας άλλος εκτός από Έκείνον των Εβραίων της Παλαιάς Διαθήκης που αναφέρεται με το όνομα  ‘‘Ιεχωβάς’’.  

Το Κοράνι υπενθυμίζει στους απογόνους του Ισραήλ τις ευεργησίες προς αυτούς, την απελευθέρωση από τον Φαραώ της Αιγύπτου, το άνοιγμα της Ερυθράς Θάλασσας, την περιπλάνησή τους στην Έρημο και τη διατροφή τους με Μάνα και ορτύκια, όπως και τη σύναψη της Διαθήκης μεταξύ Θεού και Εκείνων από τον Μωυσή.

Οι Ισραηλίτες όμως δεν πίστεψαν στα λόγια του Μωυσή και τις ενέργειες του Θεού, αλλά συνέχισαν να παρανομούν και να λατρεύουν το ‘’Μοσχάρι’’. Οι Ισραηλίτες δεν πίστεψαν ούτε στα θαύματα του Μωυσή, όταν Εκείνος χτύπησε το βράχο με το ραβδί του για να αναβλύσει νερό και να σβήσει τη δίψα των κατοίκων στην Έρημο. Δεν πίστεψαν ούτε στα σημάδια που κατά καιρούς εμφάνιζε ο Θεός, αλλά συνέχισαν να θανατώνουν τους Προφήτες. Όλη αυτή η συμπεριφορά προκάλεσε την οργή του Θεού, η οποία αργότερα θα ξεσπάσει σε τιμωρία αυτού του Υπέροχου Λαού, που ο Θεός είχε επιλέξει και είχε υψώσει πάνω απ’ όλους τους άλλους. (47) Αναφερόμενο σ’ αυτά τα παραδέιγματα από τις Γραφές, το Κοράνι κάνει ένα διαχωρισμό μεταξύ ανθρώπων που τήρησαν τους νόμους της Διαθήκης και σ’ εκείνους που απομακρύθηκαν από τις Εντολές του Θεού και παραβίασαν την ‘’Αργία του Σαββάτου’’. Στη δεύτερη κατηγορία θα ξεσπάσει η Οργή του Θεού την Ημέρα της Κρίσεως. Και για να γίνει πιο πιστευτό το Κοράνι αναφέρει το θαύμα της ‘’Ξανθιάς Αγελάδος’’ υποδεικνυόμενη από τον Μωυσή. ‘’Όταν οι Ισραηλίτες χτύπησαν με το σκέλος της το πτώμα ενός φονεμένου συμπατριώτη, εκείνος ανεστήθη κατά βούληση Θεού, για να πείσει τους ανθρώπους στην παντοδυναμία του και να τους φέρει στο σωστό δρόμο.’’

Κατ’ επανάληψη το Κοράνι αναφέρεται στην Ημέρα της Κρίσεως και στην Ανάσταση νεκρών, μια δήλωση και αντίληψη καταγεγραμμένη πλειστάκις στην Παλαιά και Καινή Διαθήκη.  

Στη δεύτερη κατηγορία ήταν άνθρωποι που οι καρδιές τους ήταν σκληρές (74), που δεν πίστεψαν και παραποίησαν το λόγο του Θεού, συνέχισαν να γράφουν βιβλία με ψευτοαφηγήσεις, φάνηκαν απείθαρχοι (83) σκοτώνοντας ο ένας τον άλλον και διέπραξαν το κακό βυθισμένοι στις αμαρτίες τους. Ο Αληθινός Θεός όμως που γνώριζε τι έκαναν στα κρυφά και φανερά τους υπέβαλε σκληρά βασανιστήρια (88) και τους καταδίκασε στις αιώνιες φλόγες της Κολάσεως, ειδικά την Ημέρα της Κρίσεως και της Ανάσταση Νεκρών. 

Το Κοράνι αναφέρεται επίσης στον Απεσταλμένο και Απόστολο του Θεού Ιησού Χριστό τον γιό της Μαρίας του οποίου οι ασεβείς και οι άδικοι του συμπεριφέρθηκαν άδικα, παρόλο που ήταν προικισμένος με το Άγιο Πνεύμα (87). Οι άνθρωποι δεν πίστεψαν σ’ αυτόν, τον περιφρόνησαν, τον χλεύασαν και τον δολοφόνησαν, όπως είχαν κάνει και στον προηγούμενο Προφήτη, τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο. Επομένως το Κοράνι δέχεται τη Θεϊκή προέλευση του Χριστού, ως προφήτη ενισχυμένου με το Άγιο Πνεύμα, αλλά όχι γιου του Θεού και ταυτιζόμενο με τον Κύριο του Κορανίου. ‘’Ο πραγματικός Θεός του Κορανίου είναι Μοναδικός και δεύτερος δεν Υπάρχει.’’ 

«Το Κοράνι λοιπόν είναι αληθώς το μεταγενέστερο Βιβλίο του Θεού, το οποίο επικυρώνει τις Ιερές Γραφές. (91/27). Απεχθάνεται τους άπιστους και τους απειλεί λέγοντας: «Όποιος κηρυχθεί εχθρός του Κυρίου, Αγέλων και Αοστόλων θα έχει Εχθρό το Θεό.»(98/28) 

Οι Άγγελοι της Βαβυλώνας και η προσπάθεια του Κορανίου για ενσωμάτωση στη Θρησκεία των Εβραίων και Χριστιανών 

Ακατανόητες και μπερδεμένες είναι οι αναφορές του Κορανίου στους Άγγελους της Βαβυλώνας Χαρούτ και Μαρούτ, οι οποίοι μετέφεραν στους άπιστους ανθρώπους την τέχνη της Μαγείας, εξαπατώντας το βασιλιά Σωλομόντα, ο  οποίος δεν ήταν άπιστος. Αυτοί οι Άγγελοι που έγιναν Δαίμονες έμαθαν τους ανθρώπους πώς να κάνουν το κακό και να βάζουν τα ζευγάρια σε διχόνοια. Κατά περίεργο τρόπο όμως, ήταν και ειλικρινείς με τους ανθρώπους, όταν δήλωναν τα εξής: «Εμείς είμαστε ο Πειρασμός, πρόσεχε μην γίνεις Άπιστος.» Και το περίεργο είναι ότι στην ίδια παράγραφο αναφέρεται: «Οι Άγγελοι αυτοί κανέναν δεν έβλαψαν χωρίς εντολή Κυρίου.» (102/28) Καταλαβαίνει ο αναγνώστης ότι και οι Δαίμονες έγιναν κατ’ εντολή Κυρίου. Και πάλι προκύπτει ο εκφοβισμός από τον Κύριο γιατί οι άνθρωποι που θα μάθουν την τέχνη της Μαγείας θα θεωρηθούν Άπιστοι και Ασεβείς τους οποίους τους περιμένει σκληρή τιμωρία. 

Το Κοράνι ακολούθως ασχολείται με το διαχωρισμό και τη διαφοροποίηση των Μουσουλμάνων από τους οπαδούς των Γραφών και Ειδωλολατρών. Η δεύτερη κατηγορία αποτελείται από ζηλοφθόνους μη αποδεχόμενους τη Χάρη Του Θεού.

Παρόλα αυτά και Αυτός ο σκληρός Θεός του Κορανίου, Παντοδύναμος, Παντογνώστης και Πανάγαθος, δια μέσου του Προφήτη Μωάμεθ, προσπαθεί να προσεγγίσει τους Εβραίους και Χριστιανούς και να τους οδηγήσει στην Αληθινή Πίστη και Θρησκέια. (120/30) Δεν ξεχνάει να υπενθυμίσει στους Ισραηλίτες τις ενέργειες του Θεού για την εξύψωση αυτού του λαού πάνω απ’ όλους τους άλλους. Διαφοροποιείται όμως και θεωρεί ‘’βλασφημία’’ το να πιστεύει κανείς ότι ο Ιησούς Χριστός, ο γιός της Μαρίας να είναι ταυτόχρονα και γιός του Θεού.

«Μόνο ένας είναι ο Θεός του Κορανίου, Παντοδύναμος και δημιουργός των πάντων στον Ουρανό και στη Γη. Σ’ αυτόν ανοίκουν και υπακούν τα πάντα. Όταν Εκείνος αποφασίσει και λέει: «Ας γίνει, και γίνεται.» (117/30) Όσοι διαβάσουν σωστά και πιστέψουν στο Κοράνι θα ευεργετηθούν, ενώ όσοι δεν θα πιστέψουν θα αφανιστούν. (121) Αυτή είναι με λίγα λόγια η Κεντρική Ιδέα του Κορανίου. Και καρότο και μαστίγιο που εξασκείται στην Ανθρωπότητα από κάθε μορφή Εξουσίας. 

Ο Αβραάμ, ο γενάρχης Ισραηλιτών και Αράβων μαζί με τους γιούς του είχαν θεμελιώσει τον Ιερό Ναό στη Καάμπα Μέκκα, απευθύνονται στον Κύριο και απαιτούν από Εκείνον να τιμήσει τους απογόνους, κάνοντας ασφαλή τη χώρα και δίνοντας τροφή από τους καρπούς της. Ο Θεός αποκρίνεται λέγοντας: «Εγώ θα τα παραχωρήσω στούς Άπιστους, αλλά θα τα απολαύσουν για καθορισμένο χρόνο, έπειτα θα τους ρίξω στην Κόλαση της Φωτιάς. Πόσο τρομερή θα είναι η πορεία τους.»(126/31) Αυτή η σκέψη κυριαρχεί στο Νου του Προφήτη Μωάμεθ, εννοώντας την δοκιμασία που θα επιβάλει ο Θεός στους ανθρώπους για να τους κάνει καλύτερους και πιστούς, αλλά είναι δυνατόν ο Αληθινός Θεός να κάνει πειράματα και να περιπαίζει με τις τύχες των Ανθρώπων;

Ο λόγος του Θεού προς τον Μωάμεθ βάζει όρους στην επιστροφή και παραδοχή από τους Εβραίους και Χριστιανούς της Καινούργιας Θρησκείας, η οποία θα τους θέσει στο σωστό δρόμο, διαφορετικά ως αιρετικοί τους περιμένει η Φωτιά της Κόλασης. Αυτή θα είναι Θρησκεία του Ισλάμ και το αληθινό βάπτισμα των ανθρώπων των ανθρώπων από το Θεό. 

Το Κοράνι χρησιμοποιεί τη λέξη’’ Κίμπλα’’, που σημαίνει την κατεύθυνση της της Προσευχής, η οποία πρέπει να είναι προς το Τέμενος της Καάμπα Μέκκας και όχι προς τα Ιεροσόλυμα. Το Κοράνι υποχρεώνει τις μουσουλμάνους να στρέψουν το πρόσωπό τους προς το Ιερό Τέμενος και να μη φοβούνται τους ασεβείς, αλλά μόνο τον Κύριο, ο οποίος με τις ευεργεσίες του θα φέρει τους άπιστους σωστό δρόμο. (150/33)

Σε αυτή την παράγραφο ο Θεός μιλάει προς τον προφήτη Μωάμεθ με ευθύ λόγο στον πρώτο ενεστώτα χρόνο (Εγώ), διαμέσου Αρχαγγέλου Γαβριήλ και κατ’ ακολουθία ο Μωάμεθ θα μεταφέρει τις εντολές του Θεού προς τους πιστούς. Ο Θεός του Κορανίου μιλάει επίσης ευθέως προς τους ανθρώπους λέγοντας: «Γι’ αυτό σας έστειλα τον Απόστολο Μωάμεθ από τις δικές σας τάξεις για να διδάξει το Κοράνι και τη Σοφία. (152/33) Και για να γίνει πιο πειστικός συνεχίζει: «Να ζητήσετε καταφύγιο στην υπομονή και στην προσευχή. Μην λέτε ότι όσοι σκοτώθηκαν για την πίστη τους, απέθαναν, Αυτοί ζουν αλλά εσείς δεν τους βλέπετε.» (154) «Θα σας δοκιμάσουμε με την πείνα, με τη φτώχια με την απώλεια των συγγενών σας και των εισόδημάτων σας. Και εσύ Μωάμεθ ανήγγειλε τα χαρμόσυνα μηνύματα σε όσους υποφέρουν καρτερικά». (155/37) «Ο Θεός είναι με τους καρτερικούς.» Και το συμπέρασμα θα ήταν: Ο Θεός του Κορανίου δοκιμάζει ξανά όλους και περιμένει να τον δοξάζουν και να τον λατρεύουν. Θεωρεί ζωντανούς όλους εκείνους που σκοτώθηκαν για την πίστη τους.(154/33) Με εκείνους που μετανιώνουν και διδάσκουν την Αλήθεια, ο Θεός θα είναι μεγαλόψυχος, ενώ με εκείνους που θα πεθάνουν άπιστοι θα πέσει απάνω τους η κατάρα του Θεού και των Αγγέλων. (161/34)

Σε αυτά τα κείμενα του Κορανίου φαίνεται να υπάρχει μιά ασυναρτησία ποιός μιλάει και σε ποιόν απευθύνεται, χρησιμοποιώντας πότε τον ενικό και πότε τον πληθυντικό. Αυτή η ασυναρτησία ίσως μπορεί να εξηγηθεί με τη δυσκολία της μετάφρασης στην Ελληνική Γλώσσα από την Αραβική, αλλά μπορεί να σχετίζεται με την επεξεργασία των κειμένων από διάφορους μελετητές σε διάφορα χρονικά διστήματα, αφού το τελικό κείμενο του Κορανίου εξεδόθη από τον Χαλίφη Οσμάν χρόνια αργότερα από τον Μωάμεθ.

Η προσευχή, η Ελεημοσύνη και οι ανθρώπινες συμπεριφορές

Το Κοράνι δίνει ιδιαίτερη σημασία στην προσευχή και στην Ελεημοσύνη προτρέποντας τους πιστούς να σέβονται και να βοηθούν του φτωχούς, τους γονείς, τα ορφανά, τις χήρες, τους ζητιάνους, τους οδοιπόρους και τους αιχμαλώτους πολέμου. Αυτές θεωρούνται καλές πράξεις και αμοίβονται από το Θεό. (215/40) «Μην κακολογείτε και μην κατασκοπεύετε τις πράξεις άλλων ανθρώπων γράφει το Κοράνι.» (12/391) Η προσευχή πρέπει να γίνεται καθημερινά από τη στιγμή που γέρνει ο Ήλιος προς τη Δύση εώς ότου αρχίσει το σκοτάδι της νύχτας. Το Κοράνι πρέπει να διαβάζεται το Πρωί και η ανάγνωση του πρέπει να γίνεται παρουσία μαρτύρων. (75/216)

«Προσευχήσου και επικάλασε το Θεό με οποιαδήποτε Επωνυμία. Μην εκφωνείς την προσευχή μεγαλόφωνα, αλλά και ούτε με χαμηλή φωνή. Αναζητήστε το μέσον όρο». (110/219) «Κάνε Ύμνο στο Θεό που δεν έχει παιδιά και ούτε συντρόφους στην Εξουσία του». (111/219)

Σε αντιπαράθεση με την Ελεημοσύνη το Κοράνι θεωρεί ασυγχώρετη Αμαρτία την αισχροκέρδεια και την απόκρυψη της Αλήθειας. Θεωρεί Έγκλημα την αλλοίωση Διαθήκης ετοιμοθάνατων κληροδοτών. Η Διαθήκη πρέπει να συντάσσεται παρουσία δύο μαρτύρων, οι οποίοι δίνουν όρκο στο Θεό για την αλήθεια της πράξεως τους. 

Το Κοράνι απαγορεύει την Τοκογλυφία και καταδικάαζει με Φωτιά της Κόλασης όσους ξαναγυρίζουν σ’ αυτήν. Αναφέρεται επίσης στους δανειοδότες, οι οποίοι θα έχουν την εύνοια του Θεού αν παραιτηθούν από το δάνειό τους. Δίνει λεπτομέρειες σχετικά με την καταγραφή των δανείων και ποια θα είναι η σχέση μεταξύ οφειλέτη και δανειοδότη. Και σε αυτόν τον τομέα πρέπει  να κυριαρχεί η ειλικρίνεια και ο φόβος του Κυρίου. Τόποτα πρέπει να αποκρύπτεται από το Θεό, γιατί Εκείνος βλέπει και ελέγχει τα πάντα. Οι παραβάτες θα επισύρουν την Κατάρα του Θεού. (279/49) Ο Θεός δεν επιβάλει σε καμία ψυχή βάρος μεγαλύτερο από αυτό που μπορεί να αντέξει και οι άνθρωποι πρέπει να προσέχουν και να ζητούν από το Θεό να σβήσει τα λάθη τους που έγιναν από άγνοια, τύχη ή πλάνη. (286/50) Ο Θεός απεχθάνεται την ψευδορκία και τα τυχερά παιχνίδια. Ο Θεός δεν συμπαθεί ιδιαίτερα τους ανθρώπους που είναι άπληστοι για υλικά αγαθά αυτού του Κόσμου, εκείνοι που προκαλούν ταραχές και ζητούν να δοξασθούν για τα ανθραγαθήματά τους. Αυτούς τους τύπους το Κοράνι τους θεωρεί Άσπονδους Εχθρούς και τους περιμένει η Κόλαση.

Το Κοράνι καταδικάζει με σκληρή τιμωρία όσους κλέβουν. « Κόψτε το χέρι του κλέφτη και της κλέφτρας ως τιμωρία για το έγκλημα τους», λέει το Κοράνι.

Και ενώ ο Θεός του Κορανίου είναι κάθετα αντίθετος με τους κλέφτες, τους ζηλοφθόνους και μ’ εκείνους που εμπαίζουν τούς πιστούς, αφήνει και ένα παράθυρο συγχώρεσης σε όσους Εκείνος θέλει. (40/92)

Μπερδέυουν τον αναγνώστη οι φράσεις που βγαίνουν από το στόμα του Αρχάγγελου Γαβριήλ όταν εκείνος λέει: «Ο Θεός χαρίζει τα πλούτη του χωρίς μέτρο σε όποιον Εκείνος θέλει.» (213/40) Αυτές οι δηλώσεις προβάλουν την Παντοδυναμία του Θεού, αλλά δείχνουν και αυθαρχικότητα και απολυταρχία εκ μέρους του. 

Το Κοράνι δίνει μια πλήρη περιγραφή της Ευσέβειας προς τον Θεό λέγοντας: «Ευσέβεια δεν είναι να στρέφετε το πρόσωπο σας προς την Ανατολή ή Δύση. Ευσεβείς είναι εκείνοι που πιστεύουν στο Θεό και στούς Αγγέλους, στούς Προφήτες και στην Ημέρα της Κρίσεως.» Η Ευσέβεια συνδέεται με την Προσευχή και τη Νηστεία. Συμβουλεύει τους πιστούς να νηστέψουν το μήνα του Ραμαζανιού που ξεκινάει με τη Σελήνη. Αφήνει ένα περιθώριο μη εφαρμογής από κάποιον που δεν μπορεί, αλλά για να μην θεωρηθεί αμαρτωλός πρέπει να δώσει αρκετή τροφή σε έναν φτωχό και να μην νηστέψει. Το Κοράνι απαγορεύει στους μουσουλμάνους να τρώνε ψόφια ζώα, αίμα και χοιρινό κρέας. (145/25)

Αυτό το έθιμο όμως έρχεται από την Παλαιά Διαθήκη, καθώς ο Μωυσής διατάζει τους Εβραίους να μην τρώνε κρέας καμήλας, ποντίκια, λαγούς και κουνέλια, όπως και τα γουρούνια. Είναι περίεργη η αναφορά του Κορανίου στη βρώση έμβρυων ζώων: «Τα έμβρυα που βρίσκονται στη Μήτρα των τάδε ζώων επιτρέπονται στούς άντρες, αλλά απαγορέυονται στις γυναίκες. Αν το έμβρυο του ζώου αποβληθεί, όλοι μπορούνε να το φάνε.»

Το Προσκύνημα στον Ιερό Ναό στη Μπαάκα Μέκκας

Το Κοράνι κάνει ιδιαίτερη μνεία στο Ιερό και υποχρεωτικό Προσκύνημα στη Μέκκα. Εκεί οι πιστοί θα μπορέσουν ολόψυχα να προσκυνήσουν και να λατρέψουν το Θεό, αφιερώνοντας επίσης κάποια θυσία σε ζώα και τάματα. Υπάρχουν δύο είδη προσκυνημάτων, το μεγάλο (Χάτζι) που γίνεται κατά το μήνα του Ραμαζανιού και το μικρό (Ούμα), το οποίο γίνεται σε οποιαδήποτε εποχή.

Το προσκύνημα συνδέεται με νηστεία και με ξύρισμα του κεφαλιού. Βέβαια το προσκύνημα αφορά τους άντρες και όχι τις γυναίκες. Συμβουλεύει τους άντρες να απέχουν τις επαφές με τις γυναίκες και τους αποτρέπει από παραβάσεις, φιλονικίες σ’ αυτή την περίοδο του προσκυνήματος. (197/38)

Και πάλι στις συμβουλές του Μωάμεθ προς τους πιστους κατα τη διάρκεια του προσκυνήματος υπάρχει κάποιος εκφοβισμός λέγοντας: «Να προσεύχεστε στο Θεό και να ξέρετε πως Αυτός είναι φοβερός στις ποινές προς αυτούς που δεν θα τηρήσουν την Προσευχή στον Ιερό Ναό του Οίκου του Θεού που βρίσκεται στην Καάμπα της Μέκκας.»(196/38)

Το Κοράνι αναφέρεται κατ’ επναληψη στον Ιερό Τέμενος της Μέκκας, το οποίο χτίστηκε από τον Αβραάμ και τους γιούς του. Το θεωρεί ευλογημένο και εξασφαλισμένο από κάθε κίνδυνο για τους πιστούς προσκυνητές που μπαίνουν στον περίβολό του. (97/58) Το Προσκύνημα θεωρείται απαραίτητο χρέος προς το Θεό. Το μέρος του Ναού θεωρείται πολύ ασφαλές, αλλά το Κοράνι γραμμένο πριν 14 αιώνες δεν θα μπορούσε να προβλέψει το χαμό που γίνεται εκεί στη διάρκεια του Μεγάλου Χάτζι, όταν παδοπατούνται και πεθαίνουν χιλιάδες προσκυνητές από κακή οργάνωση αρχών και έλλειψη μέτρων ασφαλείας.

Το Κοράνι, η βία και οι Μάχες του Μωάμεθ

Αν και το Κοράνι αποτρέπει τη βία και την αδελφοκτονία, στην παράγραφο 178/35 επιβάλει το νόμο της Αντεκδίκησης στους ανθρώπους χωρίς να δίνει λεπτομέρειες. Λέει: «Ο ελεύθερος θα πεθάνει για τον ελεύθερο, ο δούλος για τον δούλο και η γυναίκα για τη γυναίκα.» Αυτή η άποψη ενισχύεται στη σελίδα 7 (190-191) λέγοντας: «Να πολεμάτε για την πίστη σας σε όσους σας πολεμούν, όμως μην επιτίθεστε πρώτοι. Ο Κύριος αποστρέφεται τους αδίκους. Να σκοτώνετε τους αδίκους όπου τους βρείτε και να τους διώχνετε από εκεί που σας έδιωξαν. Μην πολεμάτε κοντα στο Ιερό Τέμενος της Μέκκας, εκτός αν οι εχθροί αρχίσουν πρώτοι τη μάχη. Αν κάνουν κάτι τέτοιο σκοτώστε τους. Τέτοια θα είναι η τιμωρία των απίστων». (191/37) «Όταν συναντάτε του απίστους να τους σκοτώνετε, να τους σφάζετε και να κρατάτε γερά τα δεσμά της Αιχμαλωσίας τους». (4/385)

Το Κοράνι κάνει όμως και μία παραχώρηση για τους αντιπάλους όντας επιεικές: «Μετά το τέλος της μάχης, αφήστε  ελεύθερους τους αντιπάλους ή αλλάξτε τους με λύτρα.» (4/385) Και συνεχίζει: « Αν κανείς ασκήσει βία εναντίον σας, κάντε το ίδιο κι εσείς εναντίον του.» Δεν ξεκαθαρίζει όμως τι πρέπει να γίνει όταν οι αντιμαχόμενες πλευρές είναι πιστοί της ίδιας παρατάξεως. Συνιστά ότι όλες οι βίαιες και πολεμικές καταστάσεις πρέπει να γίνονται με γνώμονα τη λατρεία και το φόβο από το Θεό: «Να φοβάστε το Θεό και να ξέρετε ότι ο Θεός είναι μαζί με όσους τον φοβούνται.» (194/37) «Να φοβάστε τον Θεό και να ξέρετε ότι όλοι οι άνθρωποι θα παρουσιαστούν μιά μέρα ενώπιόν του.» (202/39) Δυστυχώς σε αυτά τα κείμενα του Κορανίου προβάλεται η πολεμική διάθεση του Μωάμεθ, η οποία ερμηνεύεται ως θέλημα Θεού. 

Το Κοράνι συνιστά στους πιστούς να μην συνάπτουν σχέσεις με άπιστους παρά μόνο μεταξύ τους. (119/61) Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ υπενθυμίζει στον Προφήτη ότι ο Θεός γνωρίζει και ρυθμίζει τα πάντα. Εκείνος τιμωρεί και συγχωρεί όποιον θέλει. Υπενθυμίζει επίσης τη βοήθεια του Θεού στη μάχη προς τον Μωάμεθ με 3-5000 οπλισμένους αγγέλους (125/63), οι οποίοι μπόρεσαν να νικήσουν και να κατατροπώσουν ένα πολυπληθέστερο στρατό. Παροτρίνει τους πιστούς να βοηθίσουν υον Μωάμεθ στη μάχη, καθώς και ο Θεός θα κατευθύνει τα βήματά τους. (7/385) Ο Θεός προστατεύει τον Μωάμεθ γιατί αν σκοτωθεί στις μάχες οι πιστοί και οι οπαδοί του θα γυρίσουν στις ανομίες τους. (144/62) Μόνο στις μάχες που η νίκη είναι αμφίρροπη, ο Θεός θα μπορέσει να γνωρίσει και να ξεχωρίσει τους πιστούς και να ξεχωρίσει τους μάρτυρες. (140/162)

Ενώ το Κοράνι θεωρείται ως Θεϊκή Αποκάλυψη, στο περιεχόμενό του φαίνεται και πάλι ο Θεός να παίζει με τις τύχες των ανθρώπων και οι τύχες τους να είναι προκαθορισμένες από Εκείνον. Δηλώνει: «Καμία ψυχή δεν πεθαίνει χωρίς θέλημα Θεού και όπως είναι γραμμένο στο Βιβλίο του, Αυτός προσδιορίζει τη διάρκεια ζωής καθενός». (145/62) Και πάλι το ίδιο μοτίβο: «Ο Θεός του Κορανίου αγαπά και προστατεύει τους πιστούς και τους παροτρύνει να σπείρουν τον τρόμο στις καρδιές των Απίστων, επειδή τον εξομοιώνουν με άλλες θεότητες, χωρίς να έχουν κανένα δικαίωμα.» (151/63) Ο Θεός του Κορανίου θα είναι αμείλικτος με όσους πιστούς αμφιταλαντεύονται στην πίστη τους και σε όσους προσελκύονται από τα λάφυρα πολέμου, ή όταν εγκαταλείπουν τη μάχη από το φόβο και τρέπονται σε φυγή. Στη μάχη δοκιμάζει ο Κύριος τους πιστούς το τι κρύβουν στην καρδιά τους. Αμφιλεγόμενες και ακατανόητες είναι οι παρακάτω φράσεις:  «Πιστοί μην γίνετε σαν τους άπιστους. Ο Θεός θέλησε με αυτά τα συμβάντα ‘’οι θάνατοι στη μάχη των πιστών’’ να αισθανθούν τύψεις και πίκρες συνειδήσεως. Ο Θεός δίνει τη ζωή και το θάνατο, επιβλέποντας τα έργα σας». (256/64) «Αν σκοτωθείτε ή πεθάνετε πάνω στη μάχη για την πίστη σας, σας περιμένει άφεση αμαρτιών είτε πεθάνετε είτε σκοτωθείτε. Ο Θεός θα σας αναστήσει και θα σας ξανανεώσει την Ημέρα της Κρίσεως.» (158/64) Το Κοράνι δεν αφήνει κανένα κενό στους πιστούς και καμία αμφιβολία όταν έχουν απόλυτη πίστη στο Θεό. «Εκείνος τα γνωρίζει όλα.» Ο Θεός δελεάζει τους πιστούς λέγοντας: «Μην νομίζεται ότι πέθαναν όσοι σκοτώθηκαν για την πίστη τους στη μάχη. Αυτοί ζούν κοντά στον Κύριο και λαμβάνουν από Εκείνον την τροφή τους.»  (169/65)

  Βέβαια καθε θρησκεία καλλιεργεί στους πιστούς την προσδοκία της ζωής μετά τον θάνατο, αλλά εδώ ο Θεός του Κορανίου παρουσιάζεται ως Τροφός στους πεθαμένους αναστημένους πιστούς μουσουλμάνους. Στο τέλος καθε μάχης ο Θεός θα έχει ξεχωρίσει τους πιστούς και τους άπιστους που τους περιμένει βάσανο και τιμωρία.

  Στο εδάφιο 216/40, το Κοράνι καταγράφει: «Σας επιβάλεται ο πόλεμος όσο κι αν εσείς τον απεχθάνεστε. Ο Κύριος ξέρει, εσείς δεν ξέρετε τίποτα.» Δεν εξηγεί όμως, ποιός επιβάλει τον πόλεμο στους πιστούς; Ο Θεός απαγορεύει τον πόλεμο στην περίοδο του Ραμαζανιού, θεωρώντας τον βαριά αμαρτία. ‘’Το να γίνεις άπιστος  όμως και να αρνηθείς το Ιερό Τέμενος είναι πιο βαρύ αμάρτημα από το να σκοτώσεις το μήνα του Ραμαζανιού», λέει το Κοράνι. (217/40)

Δυστυχώς στις παραπάνω αρχές και στα απόλυτα πιστεύω του Κορανίου βασίζεται εν μέρει ο σύγχρονος Φονταμενταλισμός των μουσουλμάνων, όταν αυτά καλλιεργούνται από μικρή ηλικία και όταν αυτές οι πεποιθήσεις συνδυάζονται με δύσκολες και ανυπόφορες συνθήκες διαβίωσης. 

Ο Θεός στο πλευρό του Προφήτη Μωάμεθ

Στο κεφάλαιο Η, ‘’Τα Λάφυρα’’(Εκ-Φαλ), το Κοράνι επανέρχεται σε καταστάσεις πολέμου και συγκρούσεων συμβουλεύοντας και απαιτώντας από τους πιστούς να φοβούνται το Θεό και να στηρίζουν την ελπίδα τους μόνο στον Κύριο. Συνεχώς πρέπει να προσεύχονται και να παρέχουν Ελεημοσύνη. Οι πιστοί πρέπει να μείνουν κοντά στον Κύριο κι’ Εκείνος θα τους εξασφαλίσει άφθονη τροφή. (4/136) Το κεφάλαιο ασχολείται με τη μάχη του Μπέντερ που έγινε μεταξύ αραβικών στρατευμάτων της Μεδίνας καθοδηγούμενα από τον Μωάμεθ και της Μέκκας αποτελούμενα από απίστους. Το στράτευμα του Μωάμεθ αν και μικρότερο σε αριθμό για να νικήσει είχε τη βοήθεια του Θεού. Με 10.000 γενναίους Αγγέλους (9/136) μπόρεσε να κατατροπώσει τους άπιστους και να τους εξαφανίσει μέχρι τον τελευταίο. (7/136) Είναι καταφανές ότι ο Κύριος ήταν στο πλευρό του Μωάμεθ και των πιστών. Ο ίδιος ο Θεός εμψυχώνει και καθοδηγεί τους πιστούς στη μάχη, αλλά τη δόξα τη θέλει ο ίδιος λέγοντας: «Τους άπιστους δεν τους σκοτώσατε εσείς, αλλά εγώ ο Θεός.» (17/131) Και αφού ο Θεός είναι με την πλευρά του Μωάμεθ και των πιστών, σίγουρα η νίκη θα είναι με το μέρος τους, ανεξαρτήτως μεγαλύτερης στρατιάς των αντιπάλων. (19/137)

Όπως έχουμε πει, ο Θεός έχει τη δυνατότητα να ξεχωρίσει στη μάχη τους πιστούς και τους άπιστους ξεπλένοντας τα σφάλματα τους, όπως και να συγχωρέσει τις ανομίες τους χάρη στη γεναιοδωρία του. (29/138)

Ο Θεός είναι δυνατός, αυστηρός τιμωρός, αλλά και εύσπλαχνος και γενναιόδωρος. Έχει τη δυνατότητα ν’ ανατρέψει τη συνομωσία που εξύφαναν οι άπιστοι εναντίον του Μωάμεθ, με σκοπό να τον συλλάβουν και να τον σκοτώσουν. (30/138) Ο Θεός επίσης είχε αναλάβει την υπόσχεση να απομακρύνει τους άπιστους από τον Ιερό Ναό της Μέκκας με τη βοήθεια των έμπιστων φυλάκων. Ξεκαθαρίζει επίσης ο Θεός με τα λάφυρα που θα κερδίσουν οι πιστοί στη μάχη με τους άπιστους, ότι το 1/5 αυτών θα ανήκει στον ίδιο τον Θεό και στον Απόστολο του, τα υπόλοιπα ανήκουν στούς συγγενείς του Μωάμεθ, στα ορφανά, στους φτωχούς και οδηπόρους. 

Ο Γαβριήλ μιλάει προς τον Μωάμεθ και του λέει: «Να θυμάσαι Μωάμεθ ότι ο Θεός σου έδειξε στον ύπνο ολιγάριθμο εχθρικό στράτευμα για να μην δειλιάσεις και προκύψουν συζητήσεις στο Στράτευμα. Ο σκοπός ήταν η εμψύχωση των πιστών για να είναι ακλόνητοι και για να νικήσουν πρέπει να έχουν υπομονή. Όχι όπως οι κάτοικοι της Μέκκας (αντίπαλοι του Μωάμεθ) που ξεκίνησαν από την πόλη με αυθάδεια και επιδεικτικά καθοδηγούμενοι από τον Σατανά. Όταν όμως τα στρατεύματα ήρθαν σε σύγκρουση ο Σατανάς τους γύρισε την Πλάτη. Δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει τη δύναμη του Θεού.» Με τους παραπάνω ισχυρισμούς το Κοράνι θέλει να πείσει τους πιστούς ανθρώπους, ότι καθετί ελέγχεται και κατευθύνεται από τον Παντοδύναμο Θεό. Ο Θεός θεωρεί τους άπιστους ως τα χειρότερα όντα και τους κατονομάζει απερίφραστα προδότες.

Ο Θεός συμβουλεύει τον Προφήτη Μωάμεθ να ενθαρρύνει και να εμψυχώνει τους πιστούς στη μάχη. Αν ο Κύριος είναι στο πλευρό τους, μπορεί να νικήσουν δεκαπλάσιο στράτευμα από απίστους εχθρούς. (66/41) Και συμπληρώνει: «Κανείς από τους Προφήτες, συμπεριλαμβανόμενου και του Μωάμεθ δεν μπορεί να επιβληθεί στους πιστούς και να κερδίσει τις μάχες χωρίς τη βοήθεια του Κυρίου του. Μόνο με τη βοήθειά του οι νικητές θα μπορέσουν να χειριστούν και να μοιράσουν τα λάφυρα των μαχών. Επειδή ο Θεός είναι μεγαλόψυχος και εύσπλαχνος συμβουλεύει τον Μωάμεθ να είναι επιεικής με τους αιχμαλώτους που θα έχουν καλή καρδιά. Και το κεφάλαιο καταλήγει: «Όσοι πίστεψαν και εγκατέλειψαν τις εστίες τους για να πολεμίσουν για την πίστη τους και πρόσφεραν άσυλο ή βοήθεια στον Μωάμεθ είναι οι αληθινοί πιστοί. Δίκαια αυτούς τους περιμένει η συγχώρεση και η γεναιδωρία του Κυρίου.» (74/142)

«Όποιος θυσιάζει τη ζωή του στον κόσμο ετούτο, θα κερδίσει τη μέλουσα, πολεμόντας στο δρόμο του Θεού, είτε ηττηθεί είτε νικήσει. Θα ανταμειφθεί πλουσοπάραχα.» (74/142) Δεν υπάρχει άλλος Θεός εκτός από το Θεό του Κορανίου, ο οποίος θα ενώσει τους ανθρώπους κατά την Ημέρα της Κρίσεως και της Ανάστασης Νεκρών. Σχετικά με αυτό το γεγονός δεν υπάρχει καμία αμφιβολία.» 

Η θέση των γυναικών στο Κοράνι και στη ζωή του Μωάμεθ 

Το Κοράνι αναφέρεται διεξοδικά στις γυναίκες και στις σχέσεις που πρέπει να έχουν με τους άντρες. Συμβουλεύει τους πιστούς μουσουλμάνους να μην παντρέυονται με ειδωλολάτρες, αλλά μπορούν με χριστιανές. Απαγορεύει την επαφή των αντρών με τις γυναίκες στην περίοδο της έμμηνης ρήσης και θεωρεί γενικώς τη γυναίκα να είναι ένα χωράφι αναπαραγωγής του αντρός, ο οποίος μπορεί να πηγαίνει εκεί με όποιο τρόπο του αρέσει.(222/41)

Οι γυναίκες οφείλουν να εκτελούν τα καθήκοντα τους, όπως τους ταιριάζει και οι άντρες να συμπεριφέρονται προς αυτές με δικαιοσύνη, έχοντας όμως εξουσία πάνω σ’ αυτές. (228/42)

Το Κοράνι αναφέρεται επίσης στην προίκα των ζευγαριών, την εγκυμοσύνη, τον θηλασμό και την κληρονομιά με όρους ευνοϊκούς και με την καλή συμπεριφορά που πρέπει να έχουν τα ζευγάρια. Κάθε παράβαση και απόκλιση από αυτούς τους όρους, θεωρείται Αμαρτία και ο Θεός βλέπει τα πάντα και γνωρίζει τα έργα των ανθρώπων. (234/43)

Το Κοράνι αναφέρεται και στα διαζύγια για τα οποία δίνει συμβουλές, οι οποίες σήμερα φαίνονται παράξενες, αλλά αυτές αντικατροπτίζουν κοινωνικές σχέσεις των Αράβων τον έκτο και έβδομο αιώνα μετά Χριστού. Π.χ. λέει: «Όσοι χωρίζουν τις γυναίκες σύμφωνα με το Έθιμο και ανακαλούν το λόγο τους, οφείλουν πριν κοιμηθούν μαζί τους να απελευθερώσουν έναν δούλο, να νηστέψει δύο μήνες συνεχώς ή να θρέψει 60  φτωχούς.» (3-4/415)

Το Κοράνι όπως και η Παλαιά Διαθήκη ομολογεί ότι ο Θεός έπλασε πρώτα τον άντρα και μετά τη γυναίκα. Από αυτούς προέκυψαν οι επόμενες γενιές.

Το Κοράνι τονίζει τον σεβασμό των παιδιών προς τους γονείς και ειδικά των ανθρώπων προς τις χήρες και τα ορφανά παιδιά. Μία περίεργη δήλωσή του είναι: «Αν φοβάστε ότι δεν θα συμπεριφερθείτε τίμια στις ορφανές κοπέλες, τότε θα παίρνετε δύο, τρείς ή τέσσερεις συζύγους της αρέσκειάς σας, ή όποια άλλη γυναίκα αιχμάλωτη που θα υποτάξει η δύναμη του χεριού σας.» Τι θα πει η δύναμη του χεριού σας; Δηλαδή ένας δυνατός σωματικά άντρας και με εξουσία μπορεί να έχει όσες γυναίκες θέλει; Η εννοεί τον βιασμό γυναικών από έναν δυνατό άντρα με σεξουαλικές ορμές και επιθυμίες; Και συνεχίζει, λέγοντας ότι αυτή η συμπεριφορά θα σας ανυψώσει.(3/6 κεφ Δ)

Το Κοράνι θέτει κανόνες και νόμους σχετικά με τα περιουσιακά στοιχεία καθορίζοντας ότι το αρσενικό παιδί υπερέχει στην κληρονομιά σε σύγκριση με τα κορίτσια και του δίνει μερίδια δύο θυγατέρων. Το Κοράνι απαγορεύει την αιμομειξία σε συγγενικά πρόσωπα, όπως και το γάμο παιδιών με γυναίκες πατεράδων και αντίστροφα. 

Το Κοράνι φαίνεται να είναι πιο προχωρημένο σχετικά με ττην αιμομειξία σε συγκριση με όσα καταγράφονται στην Παλαιά Διαθήκη. Οι Εβραίοι είχαν χαλαρά ήθη και η πολυγαμία ήταν συνηθισμένο φαινόμενο. Μπορούσαν να παντρευτούν τις ξαδέλφες ή να κρατούσαν 2-3 ή και περισσότερες γυναίκες από τις οποίες προέκυπταν πολλοί απόγονοι. Οι άντρες μπορεί να είχαν σχέσεις με δούλες ή άλλες παλλακίδες. Το έθιμο της πολυγαμίας το βρίσκουμε και στην Αρχαία Ελλάδα. Ήταν κληρονομιά και στον αραβικό Κόσμο, στον οποίο το έθιμο έχει ισχύ ακόμα και σήμερα στους μουσουλμάνους.

Σχετικά με τη μοιχεία εκ μέρους των συζύγων γυναικών, το Κοράνι συμβουλεύει τους εξαπατημένους άντρες να καλέσουν τέσσερεις μάρτυρες και αν αυτοί βεβαιώσουν την πράξη, τότε διατάζει: «Κλείστε τη γυναίκα στο σπίτι μέχρι να πεθάνει ή μέχρι ο Θεός να της χαρίσει κάποιο μέσο συντήρησης.»(15/70) Οι γυναίκες καταδικάζονται σε θάνατο, ενώ οι άντρες μπορεί να έχουν όσες γυναίκες θέλουν. Αυτοί που έχουν χρήματα μπορεί να αγοράσουν δούλες. 

Το Κοράνι συμβουλεύει να μην παντρεύονται οι άντρες αδελφές γυναίκες, αλλά αν αμαρτήσουν μαζί τους ο Θεός θα είναι επιεικής και σπλαχνικός. (27/71) Όπως είπαμε το Κοράνι επιτρέπει το γάμο με οπαδές των Γραφών και με χριστιανές. (5/88) Το Κοράνι συνεχίζει να καταγράφει περίεργες συμβουλές για το σήμερα όταν λέει: «Οι άντρες είναι ανώτεροι από τις γυναίκες λόγω ιδιαιτερότητας που τον ανύψωσε ο Θεός πάνω από αυτές. Επιπλέον, επειδή οι άντρες δίνουν προίκα στις γυναίκες, αυτές πρέπει να είναι πιστές και υπάκουες. Και αν είναι ανυπάκουες, να τις μαλώνετε, να τις απομακρύνετε από το κρεβάτι σας και να τις δέρνετε! Ο Κύριος είναι ύψιστος και Μέγας.» Δυστυχώς αυτή η υποβάθμιση των γυναικών δεν συμβαίνει μόνο στις μουσουλμανικές κοινωνίες, αλλά σποραδικά συμβαίνει και στη Δύση. 

Το Κοράνι αναφέρει και την περίπτωση της Αϊσάς, μίας εκ των συζύγων του Μωάμεθ, η οποία συκοφαντήθηκε για απιστία με τον Σαφουάν, αλλά ήταν αθώα και κατακρίνει τους συκοφάντες, οι οποίοι θα βασανιστούν σ’ αυτόν και τον άλλον Κόσμο. (19/264)

Ο Μωάμεθ παρουσιάζεται ως εξαίρεση στις σχέσεις του με τις γυναίκες και ο Θεός του δίνει πολλά δικαιώματα. Στο γάμο του είχε πολλές γυναίκες και ήταν συγχωρεμένος όταν τις απατούσε με την παλλακίδα Μαρία. Όταν οι νόμιμες γυναίκες δυσανασχέτησαν, τότε ο Προφήτης ενισχυμένος από το Γαβριήλ και το Θεό τις απειλεί με διαζύγιο. Ο Γαβριήλ απευθυνόμενος προς αυτές τους λέει: «Ο Θεός όχι μόνο συγχωρεί τον Μωάμεθ, αλλά μπορεί να του δώσει και άλλες γυναίκες όπως υπάκουες, χήρες και παρθένες» (5/429). Και απευθυνόμενος προς τον Μωάμεθ ο Γαβριήλ του λέει: «Ορκίζομαι στη γραφίδα και στα γραφούμενα, ότι εσύ Μωάμεθ με τη χάρη του Θεού είσαι σαλός. Είσαι σπουδαίος χαρακτήρας και θα έχεις γενναία αμοιβή.» (2/433)

Προς τις γυναίκες του Μωάμεθ ο Αρχάγγελος Γαβριήλ συμβουλεύει τα εξής: «Αν καμιά από σας κριθεί ένοχη αισχρότητας, ο Θεός θα διπλασιάσει την ενοχή της». (30/317) «Μην χαριεντίζεστε»! Αντιθέτως καλοπιάνει τον Μωάμεθ όταν ο Ζεϊδ, ο θετός γιός του Μωάμεθ προσφέρει τη σύζυγο του στο θετό πατέρα του τον Μωάμεθ. (318) Ο Γαβριήλ και ο Θεός θεωρούν σωστή αυτή την πράξη, όταν ο Προφήτης παντρεύτηκε τη χωρισμένη γυναίκα του γιού του αν και το Κοράνι απαγόρευε μια τέτοια πράξη. (37/38) Το θεωρούν προσφορά προς το Θεό και όχι αμάρτημα.

Το Κοράνι δίνει εντολή στις γυναίκες να μην κουνιούνται προκλητικά, όταν βαδίζουν και να καλύπτουν τα στήθη και τα κάλλη τους. Να μην τα δείχνουν σε κανέναν εκτός από το σύζυγό τους. Ο διάβολος παρακινεί τους ανθρώπους στην ατιμία και οι άντρες πρέπει να είναι ευσεβείς και εγκρατείς, κατεβάζοντας το βλέμμα τους από τον πειρασμό. (21/264) Λοιπόν, οι αμφίεση και η ολοκληρωτική κάλυψη του σώματος στις Ισλαμικές χώρες έχει παλιές ρίζες.

Οι Υπερφυσικές δυνάμεις του Θεού και η Νεκρανάσταση

Το Κοράνι για να ριζώσει την πίστη των μουσουλμάνων ανθρώπων προς τον Θεό, πρέπει ν’ αποδείξει τις υπερφυσικές δυνάμεις του Θεού. Εκτός από τα θαύματα του Μωυσή στην Παλαιά Διαθήκη, αναφέρεται απίσης στην περίπτωση του Ιεζεκιήλ, όταν χιλιάδες Εβραίοι έφυγαν πανικόβλητοι από τη χώρα τους, φοβούμενοι το θάνατο. Δήθεν τότε ο Θεός τους είπε: «Πεθάνετε! Όποιος θέλει να δανίσει το Θεό, ο Κύριος θα πολλαπλασιάσει άπειρες φορές το Δάνειο από τους ανθρώπους, επειδή περιορίζει και αυξάνει τις χάρες του. (245/44)

Τέτοιες διαταγές και εντολές δεν θα έδινε ο Θεός στους πιστούς του και ούτε θα ζητούσε Δάνεια. Το Κοράνι δεν διευκρινίζει τι είδους θα ήταν αυτό το Δάνειο και με ποιον τρόπο θα προσφέροταν στο Θεό. Επομένως είναι ακατονόητες φράσεις που προστέθηκαν στο Κοράνι μετέπειτα στις επεξεργασίες του.

Αναφερόμανο το Κοράνι στους Ισραηλίτες μετά το Θάνατο του Μωυσή, προκαταβολικά μειώνει την διάθεση και την αφοσίωσή τους προς τον Κύριο, χακτηρίζοντάς τους ασεβείς, όπως και στην περίπτωση του βασιλιά Σάουλ (μετά τον Δαυίδ), ο οποίος είχε δυσαρεστήσει τον Κύριο, προσκολλημένος στην Ειδωλολατρεία. 

           Για να δείξει το Κοράνι την ακαταμάχητη δύναμη του Θεού γράφει: «Ο Θεός δίνει εξουσία σε όποιον Εκείνος θέλει. Είναι ανεξάντλητος και πάνσοφος.» (247/44) Αναφέρεται στην περίπτωση της νίκης του Δαυίδ που σκότωσε τον Γολιάθ, καθώς και την περίπτωση ενός ολιγάριθμου στρατού που νίκησε μια ολόκληρη στρατιά με τη δύναμη της πίστης. (249/45) Επαναλαμβάνεται για πολλοστή φορά η Έλευση του Ιησού Χριστού με ολοφάνερα σημάδια και με ενισχυμένο το Άγιο Πνεύμα. Το Κοράνι όμως μπερδεύει και αμφισβητεί τη διάθεση και τη συμπεριφορά του Κυρίου σχετικά με τους απόγονους του Ισραήλ, οι οποίοι δολοφόνησαν τους προφήτες, μεταξύ αυτών και τον Ιησού. Το Κοράνι γράφει: «Αν ήθελε ο Κύριος δεν θα αλληλοσκοτώνονταν οι Ισραηλίτες μετά την έλευση τω προφητών και την εμφάνιση θαυμάτων. Άλλοι πίστεψαν στο Θεό και άλλοι έμειναν άπιστοι. Αν ήθελε ο Κύριος δεν θα είχαν αλληλοσφαχθεί. Ο Θεός όμως ενεργεί όπως Εκείνος θέλει.»(253/45) Από τις παραπάνω καταγραφές προκύπτει η ερώτηση: ‘’Για να πιστέψει κανείς στον Κύριο, Εκείνος πρέπει να είναι τόσο εγωιστής και νάρκισσος, ώστε να βάζει τους ανθρώπους να αλληλοσπαράζονται’’; Και το Κοράνι συνεχίζει ακάθεκτα: «Ο Θεός είναι ένας, είναι ζωντανός και αιώνιος, ούτε κόπωση και ούτε νυσταγμός τον πιάνει. Όλα ανήκουν σ’ Εκείνον. Αυτός είναι ύψιστος, αυτός είναι Μέγας. Αυτός γνωρίζει και ακούει τα πάντα.» (256/46) Φοβάται όμως τον Ταγούτ (θεός αράβικης ειδωλολατρείας). «Όποιος πιστεύει στο Θεό του Μωάμεθ και όχι στον Ταγούτ, θα λάβει στα χέρια του το σπαθί που ποτέ δεν θα σπάσει.» (256/40) Αυτούς που πιστεύουν στον Ταγούτ τους περιμένει η φωτιά της Κόλασης. (257/46) Και για να γίνει πιο πιστευτό, το Κοράνι αναφέρει ένα αφελή περιστατικό, όταν ο Θεός θανάτωσε κάποιον άνθρωπο και έμεινε νεκρός για εκατό χρόνια. Μετά ο Θεός τον ανέστησε και τον ρώτησε: «Πόσο καιρό έμεινες εδώ; Ο άνθρωπος απάντησε: «Μιά μέρα ή μερικές ώρες.» Όχι απάντησε ο Θεός: «Πέρασαν 100 χρόνια, κοίτα τα κόκαλα που έμειναν από το γαϊδούρι σου.» Αυτό το περιστατικό θεωρείται από το Κοράνι ως παράδειγμα για τους άπιστους ανθρώπους. Είναι από τις αφελείς περιγραφές, πρόσθετες τα μετέπειτα χρόνια κατά την επεξεργασία του πρωτότυπου κείμενου. 

 ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ:

ΜΙΑ ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΜΕΤΑΞΥ ΚΟΡΑΝΙΟΥ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ

(ΤΙ ΠΡΕΣΒΕΥΕΙ ΚΑΙ ΤΙ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΤΟ ΚΟΡΑΝΙ)

Ο Παράδεισος του Κορανίου. Αντιπαράθεση των πιστών του Κορανίου και των Ιερών Γραφών

Στο τρίτο κεφάλαιο του Κορανίου, ο ‘’Οίκος Ιμράν’’ (Ιωακείμ), επαναλαμβάνονται οι συμβουλές και οι εντολές που υπαγορεύει ο Αρχάγγελος Γαβριήλ συν τω Θεώ προς τον Μωάμεθ, αλλά κάπως με διαφορετικές φράσεις το περιεχόμενο των οποίων μένει το ίδιο. Π.χ. «Ο Θεός είναι Μοναδικός και άλλος δεν υπάρχει. Είναι ζωντανός, αιώνιος, παντοδύναμος, πάνσοφος, πολυέσπλαχνος και μαγαλόψυχος. Γνωρίζει και ελέγχει τα πάντα.» Το Κοράνι λέει ότι σ’ αυτό υπάρχουν αναλλοίωτα ρητά, υπάρχουν όμως και αλληγορίες που διχάζουν τους ανθρώπους.(7/51) Ο Θεός όμως γνωρίζει την ερμηνεία τους. Κάποιες τέτοιες καταγραφές ζαλίζουν τον αναγνώστη.

Κατ’ επανάληψη ο Θεός υπόσχεται στους πιστούς τη διαμονή του κοντά στο Θεό σε κήπους με ρυάκια και αγνές παρθένες (Ουρί), όπου οι πιστοί θα μείνουν εκεί αιώνια κάτω απο την ευμένεια του Θεού. (15/91) Στα επόμενα κεφάλαια το Κοράνι εξειδικεύει τις συνθήκες διαβίωσης του Παραδείσου, δίνοντας απίθανες περιγραφές. Ο Θεός λέει στους πιστούς: «Μπείτε με τις γυναίκες σας στον Παράδεισο και χαρείτε. Εκεί θα υπάρχουν κήποι και ποτάμια με τρεχούμενα νερά, αμπέλια με καρπούς και άλλα πολλά. Εκεί θα σας προσφέρουν κανάτες με κρασί, κύπελα από χρυσάφι και ποτήρια γεμάτα με ποτό.(71/374) Εκεί θα βρείτε αγνές παρθένες και κοπέλες με μεγάλα στήθη, με μεγάλα μαύρα μάτια.(20/398) Το χρώμα του δέρματός τους θα μοιάζει με αυγό στρουθοκάμηλας. (30-34/452) Ο Παράδεισος του Κορανίου έχει ποτάμια που η ροή τους δεν σταματάει ποτέ. Έχει ποτάμια με γάλα που η γεύση του δεν αλλοιώνεται ποτέ, ποτάμια καθαρού μελιού, ποτάμια με κρασί που ανακουφίζει όσους το πίνουν και κάθε λογής καρπών, όπως και άφεση αμαρτιών.»(15/385) Πώς να μην πιστέψει κανείς με όλη αυτή την προσφορά!

Και σε αντιπαράθεση με τον Παράδεισο, οι μολυσμένοι άπιστοι θα βρίσκονται στην Κόλαση όπου θα πίνουν βραστό νερό, το οποίο θα κατακαίει τα σωθικά τους.(15/385) 

Το Κοράνι συμβουλεύει τους πιστούς μουσουλμάνους να μην γίνουν φίλοι με τους άπιστους. Ενώ τα επιχειρήματά του βασίζονται πλήρως σε όσα περιγράφονται στην Παλαιά και Καινή Διαθήκη, ο τελικός στόχος του είναι ο διαχωρισμός των μουσουλμάνων από του πιστούς και οπαδούς των Γραφών.

Το Κοράνι ισχυρίζεται ότι ο Αβραάμ, ο γενάρχης των Εβραίων και Αράβων, δεν ήταν Χριστιανός και όχι ειδωλολάτρης. Ήταν ο πρώτος μουσουλμάνος. Αναφέρεται ξανά στην ιστορία της γέννησης του Ιησού Χριστού με κάποια επιπρόσθετα στοιχεία όπως: «Η Άννα, η μητέρα της Μαρίας και ο σύζυγος της Ιωακείμ (Ιμράν) είχε αφιερώσει στον Κύριο τη θυγατέρα της και ήταν προορισμένη να γεννήσει ένα σπουδαίο τέκνο. Αυτό θα γενιόταν ταυτόχρονα με το Γιάχια (Ιωάννης ο Πρόδρομος), γιός του Ζαχαρία, ο οποίος θα συμβάδιζε με το Χριστό και θα ήτααν ενάρετος Προφήτης.(39/54) Η Μαρία ήταν επιλογή Θεού μεταξύ άλλων γυναικών και ήταν καθαρή και αγνή από κάθε κηλίδα.(42/54)

Το Κοράνι θεωρεί θαύμα την άμμωμη σύλληψη του Ιησού, τον θεωρεί Απόστολο του Θεού, η έλευση του οποίου θα έσωζε τον κόσμο από την αμαρτία. Θεωρεί ότι οι μαθητές του Ιησού Χριστού, οι δώδεκα Απόστολοι του Θεού, ήταν και οι πρώτοι μουσουλμάνοι. Οι Εβραίοι όμως επινόησαν δόλους εναντίον του Ιησού Χριστού, επειδή δεν πίστεψαν σ’ αυτόν, ενώ ο Θεός ήταν πιο ευφυής από αυτούς και επινόησε άλλους δόλους εναντίον τους. Αυτά ισχυρίζεται το Κοράνι και παρακάτω καταγράφει: «Ο Ιησούς ενώπιον του Θεού είναι σαν τον Αδάμ. Ο Θεός τον έπλασε από χώμα και έπειτα είπε: “Να γίνει και έγινε.(59/55) Οι Εβραίοι συκοφάντησαν τη Μαρία τη μητέρα του Ιησού και γεμάτοι αμφιβολίες τον σταύρωσαν και τον σκότωσαν.» (155/55) Το Κοράνι όμως αμφιβάλλει γι’ αυτήν την πράξη και συμπληρώνει με αφέλεια: «Οι Εβραίοι δεν σκότωσαν τον Ιησού, αλλά κάποιον άλλον που του έμοιαζε. Στην πραγματικότητα αυτοί δεν σκότωσαν τον Χριστό». (155/85) Θεωρεί τον Ιησού Χριστό ως Μεσία, Απόστολο του Θεού και Προφήτη, αλλά δεν δέχεται την ύπαρξη της Αγίας Τριάδας, «επειδή ο Θεός δεν μπορεί να έχει γιό.»

Και ενώ το Κοράνι βασίζεται και αποδέχεται πολλές αλήθειες που προκύπτουν από την Παλαιά και Καινή Διαθήκη, θέτει σε αντιπαράθεση τους πιστούς του Κορανίου με όλους τους οπαδούς των Ιερών Γραφών. Όλους τους Χριστιανούς τους θεωρεί άπιστους επειδή δεν τήρησαν τις υποσχέσεις τους στον Κύριο και δεν πίστεψαν στα θαύματα και στους προφήτες. Οι ομολογίες του Αρχάγγελου Γαβριήλ που πηγάζουν από τον ίδιο αληθινό Κύριο, λειτουργούν ως επιχειρήματα προς τους πιστούς του Κορανίου και τους προτρέπουν να ξεκοπούν από την προηγούμενη πίστη τους στην Παλαιά και Καινή Βίβλο. Βάζει μια κόκκινη γραμμή μεταξύ μουσουλμάνων και Εβραίων ή Χριστιανών. Δηλαδή ο Προφήτης και η Νέα Θρησκεία που προτείνει είναι κάτι καινούργιο και ξεχωριστό. Ο Γαβριήλ δηλώνει και ισχυρίζεται ότι: «Δεν υπάρχει άλλος Θεός εκτός από τον Κύριο μας που είναι Πάνσοφος. Μην εξομοιώνουμε άλλους θεούς μ’ Εκείνον.» Αυτή η φράση επαναλαμβάνεται στο Κοράνι εκατοντάδες φορές και η Επανάληψη ίσως να είναι το εργαλείο της Ρίζωσης στην καρδιά των πιστών της Νέας Θρησκείας. Συμπληρώνοντας ότι ο πειρασμός της Ειδωλολατρείας είναι χειρότερος και από τη σφαγή στον πόλεμο. Συνεχώς ο Θεός του Κορανίου απειλεί με τιμωρία όλων των απίστων με τις φριχτές φωτιές της Κόλασης. (77/57) Το Κοράνι δεν ανέχεται την λατρεία των πιστών στον Ιησού Χρστό, παρόλο που Εκείνος έδωσε τη Βίβλο, τη Σοφία και είχε το χάρισμα της προφητείας.(79/57)

Ο Θεός του Κορανίου απειλεί ξανά: «Πιστοί, να φοβάστε το Θεό γιατί είναι φοβερός. Πρέπει ν’ αφοσιωθείτε θερμά σ’ αυτόν ολοκληρωτικά για να μην πεθάνετε. (102-103/59)

Την Ημέρα της Κρίσεως ο Θεός θα ρωτήσει τους άπιστους με τα σκοτεινά πρόσωπα: «Δεν είστε εσείς Εκείνοι που αρχικά πιστέψατε, ενώ κατόπιν ξαναγυρίσετε στις απιστίες σας; Κατευθυνθείτε τώρα στις φλόγες της Κολάσεως ως ποινή για την απιστία σας.» (106/59) Οι περισσότεροι οπαδοί των Γραφών είναι αμαρτωλοί και θα προκαλέσουν την Οργή του Θεού. (110/60) Αφήνει όμως το Κοράνι ένα περιθώριο αποφυγής της τιμωρίας τους. Θεωρεί αυτούς να μην είναι όλοι το ίδιο μεταξύ τους. Εκείνοι που θα μετανιώσουν και θα επιστρέψουν στη λατρεία του Μοναδικού Θεού, θα έχουν κάποια ανταμοιβή. Ο Θεός που είναι Μεγαλόψυχος θα δεχτεί την προσευχή μερικών οπαδών των Γραφών που θα ασπαστούν το Κοράνι. Και αυτοί θα έχουν μιά θέση στον Παράδεισο, μακρυά από τις απολαύσεις της επάνω Γης. (185/67)

Το Κοράνι θεωρεί άπιστους και παραπλανημένους όσους λένε για το ‘’Μεσσία’’, το γιό της Μαρίας, ότι είναι Θεός και συνεχίζει την απαξία στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού λέγοντας: «Ο Θεός που είναι Παντοδύναμος μπορεί να καταστρέψει τον ‘’Μεσία’’ και τη Μητέρα του, χωρίς να μπορεί κανένας να τον σταματήσει. (17/90)

Στο κεφάλαιο ‘’Το Στρωμένο Τραπέζι’’, το Κοράνι αναφέρει την περίπτωση της προσευχής του Ιησού Χριστού προς τον Κύριο για να κατεβάσει στους μαθητές ένα ολόκληρο τραπέζι με φαγητά. «Ο Θεός είπε: ‘’Θα κατεβάσω το τραπέζι σε σας, αλλά αλίμονο σε όποιον δεν θα πιστέψει στο Θαύμα τούτο. Θα ετοιμάσω γι’ αυτόν το πιο σκληρό βασανιστήριο του κόσμου».(115/100) Και με ένα παιδαριώδες επιχείρημα το Κοράνι συνεχίζει λέγοντας: «Ο ίδιος ο Θεός απευθύνθηκε προς τον Ιησού Χριστό και τον ρώτησε: ‘’Είπες Εσύ ποτέ στους ανθρώπους ότι θεωρείτε Εμένα και τη μητέρα μου Θεούς;’’ Και ο Ιησούς δήθεν απαντάει: ‘’Πώς θα μπορούσα να πω κάτι που δεν είναι αλήθεια; Αν έλεγα κάτι τέτοιο Εσύ θα το ήξερες. Εσύ γνωρίζεις τα μυστικά και τα απόκρυφα».(116/101) Βάζοντας στο στόμα του Χριστού τέτοιες φράσεις, το Κοράνι και εκείνοι που το κατασκέυασαν ίσως να πίστευαν ότι θα ήταν πιο εύκολα οι πιστοί να δεχτούν τη Νέα Θρησκεία του Ισλάμ, αφού την παραδέχεται και ο ίδιος ο Ιησούς χριστός.

Αμφιβολίες, υποψίες και αμφιταλαντεύσεις στο Κοράνι 

Στο κεφάλαιο ‘’ Τα Κοπάδια’’ οι περιγραφές του Κορανίου φαίνεται να είναι μπερδεμένες στις συνομιλίες του Αρχαγγέλου Γαβριήλ προς τον Μωάμεθ, καθώς εμφανίζονται ξανά απειλές από το Θεό προς τους ανθρώπους και υπάρχουν επίσης αμφιβολίες και αμφιταλαντεύσεις εάν οι άνθρωποι θα κερδίσουν μια καθαρή πίστη προς το Θεό,  πάντοτε στο πλαίσιο του φόβου από Εκείνον για τις άλλες θεότητες. Ο θεός απειλεί: «Όσοι άνθρωποι πριν της εποχής του Μωάμεθ πήγαν ενάντια στο θεό, αυτοί εξαφανίστηκαν. (6/102 Αν ο θεός σου στέλνει κάποια συμφορά μόνο Εκείνος μπορεί να σε σώσει απ’ αυτήν». Το Κοράνι αφοπλίζει τελείως τον άνθρωπο από τη δύναμη της βούλησής του, καθιστώντας τον ανίκανο να αντιμετωπίσει τη συμφορά του. Τα αφήνει όλα στο χέρι του Θεού. Λοιπόν μπερδεύουν αυτές οι δηλώσεις του Αρχάγγελου Γαβριήλ. Για τους άπιστους λέει: «Αυτοί δεν θα αλλάξουν γνώμη και θα θεωρήσουν το Κοράνι μη κατανοητή διατύπωση ή ‘’Συλλογή Αρχαίων Μύθων’’ (25/103). Αυτοί θα είναι οι αμφιταλαντευόμενοι μπροστά στο Θεό και δεν θα γλυτώσουν την τιμωρία για την απιστία τους». (30/104) Ο Θεός του Κορανίου θεωρεί παιχνίδι αυτή τη ζωή, ενώ η μέλλουσα ζωή κοντά στον Κύριο θα είναι η αληθινή ευτυχία για τους ευσεβείς. (32/104) Όλοι σ’ Εκείνον θα επιστρέψουν και Αυτός θα τους αναστήσει από τους νεκρούς.

Το αντίθετο θα πράξει ο Σατανάς με σκοπό ν’ αποπλανήσει τους πιστούς και να τους στρέψει ενάντια του Θεού. Και προκύπτει η ερώτηση: ‘’Δεν θα μπορούσε ο Παντοδύναμος θεός να αποτρέψει ή να τιμωρήσει τον Σατανά αν το ήθελε;’’. Ο Γαβριήλ και ο Μωάμεθ άμεσα δηλώνουν ότι το Κοράνι είναι πιστό Αντίγραφο ενός άλλου Μεγάλου Βιβλίου, όπου είναι καταγεγραμμένα τα σχέδια του Θεού για τους ανθρώπους.(59/106)

  Από τη στιγμή που οι άπιστοι εξισώνουν τον Αληθινό Θεό με άλλες θεότητες, ο Θεός εκδικείται. Μπορεί να σπείρει μεταξύ τους διχόνοια και να τους υποβάλλει σε δοκιμασία με βιαιοπραγίες.(65/107) Το Κοράνι συμβουλεύει τους πιστούς να απομακρύνονται από εκείνους που θεωρούν τη Θρησκεία  ασήμαντο παιχνίδι. Οι άπιστοι θα καταλήξουν στην Κόλαση και εκεί τους περιμένει βραστό νερό και βασανιστήρια.(70/107) Και για να γίνει το Κοράνι πιο πιστευτό σε όσα πρεσβεύει, αναφέρει αρκετά ονόματα πιστών από την Παλαιά και Καινή Διαθήκη, όπως τον Ζαχαρία, τον Ιωάννη, τον Ηλία, τον Ισμαήλ, τον Ελισσαίο, τον Λώτ και άλλους. Αυτοί ήταν στο σωστό δρόμο και δεν είχαν μπερδέψει τον Αληθινό Θεό με άλλες θεότητες.  

Το Κοράνι κατ’ επανάληψη θεωρείται γενικώς ‘’Ευλογημένο Βιβλίο’’ που στάλθηκε για τους ανθρώπους από ψηλά και το οποίο επικυρώνει τις προηγούμενες Γραφές.  Δεν ήταν τυχαίο που εστάλη στη Μέκκα ή στην πατρίδα του Αβραάμ. Το Κοράνι συνεχίζει να εκφοβίζει και να απειλεί τους απίστους με την Παντοδυναμία του Θεού αναφερόμενο σε φυσικά φαινόμενα, όπως της αλλαγής της ημέρας με τη νύχτα, τις κινήσεις του Ήλιου και του Φεγγαριού, τη θέση των αστεριών, καθώς όλα αυτά τα φαινόμενα τα ελέγχει και τα ρυθμίζει ο Κύριος. 

Ένα επιπλέον στοιχείο του Κορανίου προς ενίσχυση της πίστης στο Θεό του είναι η αναφορά στους Μύθους και στα Θαύματα ή στις υπερφυσικές δυνάμεις του Κυρίου. Το Κοράνι κατ’ επανάληψη αναφέρει τους μύθους των Εβραίων για τα θαύματα του Μωυσή. Αναφέρεται στην προσπάθεια του Μωυσή για την έξοδο των Εβραίων από την Αίγυπτο και την αντίσταση του Φαραώ, ο οποίος  πλήρωσε βαρύ τίμημα με τις ανομβρίες και κακουχίες στο λαό της Αιγύπτου μετά από τη σφαγή των μικρών παιδιών των Εβραίων από το Φαραώ. Το ίδιο συνέβη και με την καταστροφή ή τον πνιγμό της στρατιάς του Φαραώ στην Ερυθρά Θάλασσα κυνηγώντας τους Εβραίους. Αναφέρεται στα θαύματα του Μωυσή, μεταξύ των οποίων είναι το ραβδί του Μωυσή που γίνεται φίδι και καταπίνει τα ραβδιά των μάγων. Αναφέρει τη διαταγή του Μωυσή πίσω από την οποία ενεργεί ο Θεός για το άνοιγμα της Ερυθράς θάλασσας και τη δημιουργία μιας λωρίδας γης από την οποία περνούν οι Εβραίοι προς την έρημο του Σινά. Αναφέρεται επίσης το θαύμα του Μωυσή ακόμα όταν εκείνος χτυπά με το ραβδί του το βράχο και από εκεί ξεπηδάει νερό για να ξεδιψάσει τους ανθρώπους και να ποτίσει τα ζώα. Όλοι αυτοί οι μύθοι και τα θαύματα ενισχύουν την πίστη προς το Θεό και αποδεικνύουν ότι Εκείνος είναι ο Παντοδύναμος και κατορθώνει τα πάντα. Ιδιαίτερη σημασία δίνει το Κοράνι και σε άλλους μύθους, όπως εκείνο του Νώε και των συμπατριωτών του που είχαν αρνητική στάση και τους οποίους κατάπιε και καταπόντησε ο κατακλυσμός. Αναφέρεται ο μύθος των συμπατριωτών του Λωτ οι οποίοι εξαφανίστηκαν από το Θεό επειδή συνουσιάζονταν άνδρες με άνδρες. (165/28)(55/288) Ο Θεός θεωρούσε μεγάλη αμαρτία  αυτά τα συμβάντα  και το ίδιο συμβαίνει και με τους λαούς των Αδιτών, Θαμουδιτών, κάτοικων του Ράς, όπως και τα Σόδομα και Γόμορρα.  Αναφερόμενο στους μύθους και τα θαύματα το Κοράνι καταλήγει λέγοντας: «Ο Θεός διαχειρίζεται τα θαύματα όπως Εκείνος θέλει». (109/111) Αλλά του μπαίνει άμεσα υποψία και αμφιβολία αν οι άνθρωποι θα πιστέψουν στα θαύματα. Και συνεχίζει με την υποψία και την αμφιβολία των ανθρώπων λέγοντας: «Και ποιός μπορεί να μας βεβαιώσει πως αν ο Θεός κάνει θαύματα, αυτοί θα μας πιστέψουν;»(10/11). Αυτή η αμφιβολία του Κορανίου στην πίστη των ανθρώπων προς το Θεό επαναλαμβάνεται δεκάδες φορές και είναι δύσκολος και ακατανόητος ο τρόπος σκέψης και της συμβουλής του Κορανίου προς τον αναγνώστη. Ο Θεός φαίνεται σκληρός στη φράση: «Όποίος αμφιταλαντεύεται στην πίστη του προς το Θεό,  Εκείνος, ο Θεός δηλαδή, είναι έτοιμος να απομακρύνει τις καρδιές και τα μάτια τους από την αλήθεια, επειδή δεν πίστεψαν από την αρχή. Θα τους αφήσουμε να πλανώνται μέσα στην απάτη τους».(110/111) Και το χειρότερο είναι, όταν ο Θεός του Κορανίου χάνει την ελπίδα και αυτό-ενοχοποιείται ή χάνει τη δύναμή του λέγοντας: «Ακόμα και αν στείλουμε Άγγέλους από ψηλά, ακόμα και αν τους μιλήσουν οι νεκροί, ακόμα και αν συγκεντρώσουμε ενώπιόν τους όλα όσα υπάρχουν, αυτοί δεν θα πιστέψουν χωρίς θέλημα Κυρίου. Οι περισσότεροι όμως δεν γνωρίζουν την αλήθεια αυτή.» (11/111) Ο Γαβριήλ και ο Θεός μαζί χάνουν την ελπίδα να φέρουν στο σωστό δρόμο αυτούς που έχουν παραστρατήσει. Και πάλι η φράση: «Αυτό δεν θα γινόταν αν ο Κύριος δεν το ήθελε ή έγινε χωρίς τό θέλημα του.» Επομένως ο Κύριος που είναι Παντοδύναμος και Παντογνώστης γιατί να θέτει σε δίλημμα και σε δοκιμασία τους ανθρώπους; 

Έτσι και ο Κύριος του Κορανίου ανίκανος συνεχίζει και λέει: « Έτσι δημιουργήσαμε έναν εχθρό για κάθε προφήτη,  τον πειρασμό των ανθρωπίνων πνευμάτων για να υπαγορεύσει στους ανθρώπους λόγια υπεροπτικά που εκστομίζουν μέσα από την τυφλότητά τους.» Αν ο Κύριος ήθελε δεν θα το έκανε αυτό. (112/111) Ο Θεός ξανά παίζει με τις τύχες των ανθρώπων και καθοδηγεί στο σωστό δρόμο του Ισλαμισμού όποιον Εκείνος θέλει.(119/111)

Σχετικά με τα φυσικά φαινόμενα το Κοράνι συχνά δίνει περίεργες ερμηνείες για τη σημερινές επιστημονικές γνώσεις,  αλλά τυχαίνει να  ξεφεύγει τελείως από τη λογική σκέψη μέχρι και καταγραφής ευτράπελων ή ακατανόητων καταστάσεων. Δηλώνει κατ’ επανάληψη ότι το Κοράνι είναι Αντίγραφο του Ιερού Βιβλίου του Θεού, είναι το πρωτότυπο όλων των θεϊκών Βιβλίων.  Ο Θεός εκτός που είναι Παντοδύναμος και Πάνσοφος κρατάει στα χέρια του τα  κλειδιά του Ουρανού και της Γης. Ο Θεός και ο Γαβριήλ, έτσι όπως δημιούργησαν τον κόσμο από το μηδέν, έτσι μπορούν και να τον εξαφανίσουν. (104/249) Χαρακτηριστικά συνεχίζει: «Ο Θεός στηρίζει τους ουρανούς με αόρατους στήλους». (10/309) «Ο Θεός στηρίζει τον Ουρανό και τον εμποδίζει να γκρεμιστεί, πράγμα που θα γίνει αν Εκείνος το επιτρέψει».(65/255) «Ο Θεός έπλασε τους 7 ουρανούς οι οποίοι είναι τοποθετημένοι ο ένας επάνω στον άλλο». (15/439)

«Κάναμε τον Ουράνιο Θόλο γερά κτισμένο. Ο Θεός έριξε τα βουνά στη γη για να μένει ακίνητη. Οι άπιστοι δεν γνωρίζουν ότι ο Ουρανός και η Γη είναι ένα συμπαγές σώμα. Ένα από τα σημάδια του Θεού είναι και τα πλοία που ταξιδεύουν γρήγορα υψωμένα σαν βουνά».(23/367) «Ο Θεός στέλνει ανέμους και καθοδηγεί τα πλοία. Αν θελήσει ο Θεός σταματά τον άνεμο και τα πλοία μένουν ακίνητα». (33/367) «Τελικά ο Θεός δημιούργησε τη Νύχτα και την Ημέρα, τον Ήλιο και τη Σελήνη για να φωτίζουν όπως και κάθε αστέρι που περιφέρεται στη δική του σφαίρα».(33/245) «Δεν επιτρέπεται στον Ήλιο να πλησιάσει τη Σελήνη και ούτε η Νύχτα τη Μέρα. Το μέρος των Ουρανών που είναι κοντά στη Γη το στολίσαμε με στολίδια αστέρων και το προφυλάσσουμε από τους αποστάτες δαίμονες». (6-7/3350) Όπως φαίνεται από τις παραπάνω καταγραφές οι γνώσεις των ανθρώπων που κατασκεύασαν τα κείμενα του Κορανίου πρέπει να ήταν σε χαμηλό επιστημονικό επίπεδο και βασίζονται στα δεδομένα της εποχής του έκτου και έβδομου αιώνα μετά Χριστόν, που οι άνθρωποι πίστευαν ότι η Γη είναι επίπεδη και το κέντρο του Σύμπαντος,  ενώ για τον Ουρανό πίστευαν ότι είναι ένας σταθερός γυάλινος υλικός θόλος.

Υπάρχουν και άλλες ασυναρτησίες και κουταμάρες όπως: «Ορκίζομαι στο όρος Σινά, ορκίζομαι στο Κοράνι γραμμένο στην περγαμηνή, ορκίζομαι στον Ουράνιο Θόλο, ορκίζομαι στη φουσκωμένη θάλασσα. Αν κατεβάζαμε τούτο το Κοράνι σε κάποιο βουνό θα έβλεπες το βουνό να σκύβει και να κομματιάζεται από το φόβο που θα είχε από το Θεό». (21/449) «Οι άνθρωποι, τα ερπετά και τα ζώα έχουν διάφορα χρώματα. Πάνω στα βουνά βρίσκονται δρόμοι άσπροι κόκκινοι και άλλων χρωμάτων ενώ υπάρχουν και κοράκια μαύρα».(27/328) 

«Ο Θεός δεν αγαπά τη ματαιοδοξία και τους αλαζόνες. Στείλαμε από ψηλά, λέει ο Γαβριήλ, μαζί με το Θεό τον σίδερο (εννοώντας τα όπλα). Σε αυτό υπάρχει μεγάλο κακό αλλά και όφελος».(25/444) «Ο Θεός ύψωσε τον Ουρανό και καθόρισε την ισορροπία του για να μην παρανομείτε στο ζύγισμα και να μην κλέβετε στο ζύγι».(89/406) «Ο Ήλιος και ηΣελήνη κινούνται με βάση κάποιον υπολογισμό». (5/406) «Τα αστέρια και τα δέντρα προσκυνούν το Θεό».(7/406) «Αν ο Θεός ήθελε να τιμωρήσει τους ανθρώπους σύμφωνα με τις πράξεις τους δεν θα άφηνε μέχρι σήμερα ούτε ένα ερπετό απάνω στην επιφάνεια της γης.» 

Συμβουλές και Υποταγή των πιστών προς τον Μωάμεθ

Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ και ο Θεός μαζί δηλώνουν προς τον Μωάμεθ: «Ο Θεός αποκάλυψε σε σένα Μωάμεθ την ίδια Θρησκεία που είχε συστήσει και στον Νώε, στον Αβραάμ στο Μωυσή και στον Ιησού. Έδωσε σε αυτούς την εντολή με τα εξής λόγια: «Τηρήστε τη Θρησκεία αυτή και μην χωριστείτε σε Αιρέσεις.»(13/366) Ο Θεός έλεγε στους Ισραηλίτες: « Εγώ ο Θεός είμαι μαζί σας αν τηρήσετε με ακρίβεια τους τύπους της προσευχής, αν προσφέρετε ελεημοσύνη αν πιστεύετε στους Αποστόλους μου, αν τους σέβεστε και αν προσφέρετε στον Θεό τις καλές πράξεις και πλούσια δάνεια, Εγώ θα παραβλέψω τις ανομίες σας και θα σας μπάσω σε κήπους με καθαρά τρεχούμενα νερά.» Όποιος δεν πιστέψει σ’ αυτές τις εντολές, θα πλανηθεί μακριά από τον ίσιο δρόμο.»(12/89)

Ενώ το Κοράνι θεωρεί τον Μωσαϊκό νόμο ως ορθή καθοδήγηση και θεωρεί τους Προφήτες ως τους πρώτους πιστούς μουσουλμάνους στο κεφάλαιο ‘’Το στρωμένο τραπέζι’’ ο Αρχάγγελος Γαβριήλ μαζί με το Θεό προς τον Μωάμεθ ομιλούν στον πρώτο πληθυντικό χρόνο σε ευθύ λόγο. Προβάλλει όμως άμεσα η παρουσία του Θεού και λέει: «Μην φοβάστε λοιπόν τους ανθρώπους, αλλά εμένα τον Κύριο τον Θεό σας και μην ξεπουλάτε τα λόγια μου σε τιμή εξευτελιστική.» (44/92) Και πάλι ο Θεός γίνεται σκληρός και υπενθυμίζει την εκδίκηση: «Ζωή αντί ζωής, οφθαλμός αντί οφθαλμού, ρίνα αντί ρινός, ούς αντί ωτός και οδόντας αντί οδόντος.» Το Κοράνι θεωρείται να είναι το Βιβλίο της Αλήθειας, το οποίο επικροτεί και επικυρώνει τις Γραφές που ήρθαν πριν από αυτό και διατήρησαν την καθαρότητά τους. Πάλι στις συνομιλίες του Γαβριήλ μαζί με το Θεό προς τον Μωάμεθ  προκύπτει αμφισβήτηση λέγοντας: «Αν ήθελε ο Θεός θα έκανε τους Ισραηλίτες ενιαίο Εθνος, θέλησε όμως να δοκιμάσει την πίστη τους ως προς την τήρηση όσων τους αποκάλυψε.» (48/93) Εκδηλώνει μιά αυταρχικότητα και συστήνει στους μουσουλμάνους να μη συνάπτουν σχέσεις με τους Εβραίους και Χριστιανούς, επειδή εκείνοι είναι φίλοι μεταξύ τους και διεφθαρμένοι. (51/93) Όλοι οι Εβραίοι και οι ειδωλολάτρες είναι οι πιο άσπονδοι εχθροί των μουσουλμάνων, ενώ οι αποκαλούμενοι Χριστιανοί είναι πιο διαφορετικοί  και είναι  διατεθειμένοι να αγαπήσουν τους πιστούς μουσουλμάνους. (82/97) Αυτό συμβαίνει επειδή έχουν ιερείς, μοναχούς που δεν είναι υπερόπτες.

Το Κοράνι απειλεί πάλι τους πιστούς λέγοντας: «Πιστοί, αν κανείς από σας αρνηθεί τη Θρησκεία του Μωάμεθ, ο Θεός θα καλέσει άλλον λαό στη θέση σας, αγαπώντας το λαό εκείνον και ο λαός εκείνος το Θεό.»(54/95) Όσοι επιλέγουν ως φίλο και προστάτη το Θεό του Κορανίου και τον Απόστολο Μωάμεθ θα είναι νικητές στις μαχες.»(56/94) Απειλεί ξανά τους άπιστους, τους διεφθαρμένους τους ειδωλολάτρες του Ταγούτ, οι οποίοι προκαλούν την οργή του Κυρίου, ο οποίος θα τους καταραστεί. Όλοι θα έχουν ένα φρικτό τέλος. 

Πάλι στο Γαβριήλ μπαίνει υποψία και λέει προς τον Μωάμεθ: «Το βιβλίο του Κορανίου που στάλθηκε από ψηλά σε σένα Μωάμεθ, άμεσα θα αυξήσει την απιστία και την ανυπακοή πολλών αμθρώπων. Μην ανησυχείς όμως για τον άπιστο λαό. Γιατί ο Θεός εφόσον είναι Παντοδύναμος πρέπει να αυξήσει την απιστία πολλών ανθρώπων.» Δεν θα ήταν πιο λογικό όμως να κάνει το αντίθετο, αναρωτιέται ο αναγνώστης;

Οι αντιφάσεις, οι αμφισβητήσεις και αμφιβολίες που προκύπτουν στους διαλόγους του Θεού με τον Γαβριήλ  απευθυνόμενοι προς τον προφήτη Μωάμεθ μπορεί να συμβαίνουν και λόγω μεταφράσεων του Κορανίου από την Αραβική γλώσσα σε άλλες ξένες γλώσσες.  Εξαρτάται και από την ακρίβεια και την ποιότητα της μεταφράσεως, καθώς η Αραβική γλώσσα όπως και η Κινέζικη μπορεί να εκφράζουν με διαφορετικές αποχρώσεις τον τρόπο σκέψης των ανθρώπων που πιστεύω να μην είναι το ίδιο με τους Ευρωπαίους. Αυτό αφορά περισσότερο τις αφηρημένες έννοιες σε πνευματικό επίπεδο διαλόγων και συζητήσεων. Πολλά φιλοσοφικά έργα από την Αρχαία Ελλάδα, όπως από τον Ερμή τον Τριμέγιστον, ή κείμενα της Κινέζικης φιλοσοφίας, έχουν πολλές φορές ακατανόητες φράσεις και νόηματα για τους δυτικούς. Οι μεταφράσεις και οι ερμηνείες τω ίδιων αρχαίων κειμένων στις σημερινές γλώσσες μπορεί να είναι πολύ διαφορετικές η μία από την άλλη. Το ίδιο μπορεί να συμβαίνει και με τις μεταφράσεις του Κορανίου στις σημερινές ευρωπαϊκές γλώσσες.  

Στο κεφάλαιο ‘’Η μετάνοια’’ (Ελ-Τέβμπε) γίνεται λόγος για τις μάχες που διεξάγει ο Προφήτης Μωάμεθ και τις κερδίζει ενάντια των απίστων ειδωλολατρών συμπατριωτών της Μέκκας. Ενώ οι μουχατζερίν (οι φυγάδες) και οι Ανσαριανοί της Μεδίνας που υποδέχτηκαν  τον Μωάμεθ ήταν οι οπαδοί του. 

Ο Θεός δίνει μια προθεσμία των 4 μηνών στους ειδωλολάτρες που νικήθηκαν, να έχουν δικαίωμα να κυκλοφορούν ελεύθερα και ανενόχλητοι. Εάν δεν μετανιώσουν μετά από αυτή την προθεσμία, ο Θεός θα παροτρύνει τους πιστούς μουσουλμάνους να σκοτώσουν τους ειδωλολάτρες όπου τους συναντήσουν, να στήσουν ενέδρες να τους πολιορκήσουν και να τους υποδουλώσουν. (5/143) Αυτοί πρέπει να συνθηκολογήσουν με τον Προφήτη στο Ιερό Τέμενος. Αν παραβιάσουν τον όρκο τους, οι πιστοί έχουν το δικαίωμα να τους φονεύσουν. Αυτή θα είναι η τιμωρία από το Θεό και ικανοποίηση για τις καρδιές των πιστών.

Για τους ειδωλολάτρες απαγορεύεται η επίσκεψή τους στο Ιερό Τέμενος. Οι πιστοί που θυσιάζουν την περιουσία τους και τους εαυτούς τους στη μάχη, θα είναι Μακάριοι. Ο Θεός υπόσχεται να στείλει αόρατες δυνάμεις στη μάχη των πιστών με τους ειδωλολάτρες, και έτσι να εξασφαλίσει τη νίκη. Πάλι το Κοράνι υπενθυμίζει την προθεσμία των 4 μηνών, χωρίς να δίνει κάποια εξήγηση, γιατί να είναι τέσσερεις και όχι άλλοι. Θεωρεί αμαρτία την μεταφορά αυτών των μηνών σε άλλη εποχή.

Το Κοράνι τονίζει την προστασία του Προφήτη Μωάμεθ, όταν Εκείνος βρέθηκε στη σπηλιά μόνος με τον βοηθό του Αμπού Μπέκρ, ο οποίος αργότερα έγινε ο πρώτος Χαλίφης. Ο Θεός απαιτεί από τους πιστούς να είναι πλήρως αφιερωμένοι και υποταγμένοι στον Προφήτη, πρέπει να είναι έτοιμοι να προσφέρουν τις περιουσίες τους στη μάχη και να θυσιάσουν τη ζωή τους. Όσους περισσότερους θα έχει τόσο καλύτερα γιατί θα κερδίσει πιο εύκολα τις μάχες και θα βγει νικητής. Δεν εμπιστεύοταν όμως τους Άραβες της Ερήμου τους οποίους τους θεωρεί τους πιο Άπιστους και υποκριτές που αγνοούν τις εντολές που αποκάλυψε ο Θεός στον Απόστολο του Μωάμεθ. Το Κοράνι συμβουλεύει επίσης ότι δεν πρέπει να πηγαίνουν στη μάχη όλοι οι πιστοί ταυτόχρονα. Ο Γαβριήλ μαζί με το Θεό δηλώνουν, ότι ο Μωάμεθ δεν επινόησε το Κοράνι από μόνος του, αλλά ο Θεός του το έστειλε από ψηλά. (2/312) Και ο Μωάμεθ κάνει το ίδιο λέγοντας: «Εγώ διατάχθηκα να λατρεύω τον Κύριο, να είμαι μουσουλμάνος και να διδάξω στους ανθρώπους το Κοράνι.»(91/290) Για να ελαττώσει την καχυποψία των πιστών προς τον Μωάμεθ ο Αρχάγγελος Γαβριήλ έρωτα: «Μήπως ο Μωάμεθ επινόησε ένα τέτοιο ψέμα και το απέδωσε στο Θεό;»  Για να πάρει την απάντηση: «Όχι. Ο Μωάμεθ δεν λέει ψέματα με τίποτα.»

Στο Κοράνι αναφέρεται επίσης η συμμαχία κάποιων Ιουδαίων με Άραβες εναντίων του Μωάμεθ, ματαξύ των οποίων ήταν και ο Θείος του Προφήτη ο Άμπου-Λαχάντ, ο οποίος ήταν σφοδρός εχθρός του. ‘Ηταν όμως καταραμένος από το Θεό για να καεί στις φλόγες της Κολάσεως. Η φυλή του Μπένι Μάδερ (εβραίοι) είχε προδώσει επίσης τη συμμαχία με τον Προφήτη και ως εκδίκηση αυτή η φυλή εκδιώχθηκε από την πόλη της.(2/418)

Και πάλι ο Ίμπλις, η Μοναδικότητα του Θεού και η Καταστροφολογία 

Στο κεφάλαιο Ζ του Κορανίου, ‘’Τα ύψη’’ (Ελ Ααράφ), με τρόπο αυθαίρετο και αδιευκρίνιστο γίνεται λόγος για ένα χώρο επίπεδο μεταξύ Κολάσεως και Παραδείσου, όπου τοποθετούνται οι ψυχές των παιδιών και παραφρόνων, καθώς και εκείνων που δεν έχουν συναίσθηση των πράξεών τους, οι οποίες προορίζονται και προετοιμάζονται να μπουν στον Παράδεισο με τη μεσολάβηση του Προφήτη Μωάμεθ. (46/121) 

Υπάρχει ένας περίεργος διάλογος μεταξύ του Ααράφ και των ψυχών της Κολάσεως τονίζοντας την απελπιστική κατάστασή τους, οι οποίες ζητούν λίγο νερό να σβήσουν τη δίψα τους από τη φωτιά της Κόλασης. Και για να φοβίσει περισσότερο τους απίστους το Κοράνι  συνεχίζει: «Δεν υπάρχει  εκεί ελεημοσύνη. Ο Κύριος απαγόρευσε τα πάντα στους άπιστους, (50/122) γιατί αυτοί χλεύαζαν τη Θρησκεία του Κορανίου. (50-51)

Η Κόλαση υπενθυμίζεται συχνά στο Κοράνι και δραματοποιείται επίσης η κατάσταση εκεί με σκοπό να φοβίσει περισσότερο τους απίστους. Λέει: «Οι πατέρες σας ζούσαν αδιάφοροι για την πίστη τους προς τον Κύριο. Τους φορτώσαμε αλυσίδες, βάλαμε φράγμα μπροστά και πίσω τους, καλύψαμε τα μάτια τους.  Είτε τους νουθετήσεις, είτε όχι αυτοί δεν θα πιστέψουν.» (10/331) Υπάρχει και ένας παιδιακίσιος διάλογος μεταξύ Γαβριήλ συν Θεού και Κόλασης, η οποία προσωποποιείται: Εκείνη θα ερωτηθεί για τους άπιστους: «Γέμισες ή όχι;» και η Κόλαση δήθεν απάντησε: «Μήπως υπάρχουν και άλλοι ακόμα;» Επαναλαμβάνεται το δηλητηριώδες δέντρο Ζακούμ, το βραστό νερό της Κόλασης που κοχλάζει και κατακαίει τα σπλάχνα των απίστων. (46/37) 

Από κανένα κεφάλαιο του Κορανίου δεν λείπει η αναφορά στη Μοναδικότητα του Θεού στη συνείδηση των πιστών, τονίζοντας ότι οι πιστοί δεν πρέπει να ακολουθήσουν άλλους προστάτες, εκτός από Εκείνον. Αν δεν το κάνουν τους απειλεί με αφανισμό λέγοντας: «Πόσες χώρες αφανίσαμε;» 94/118) Επαναλαμβάνεται η περίπτωση του Σατανά ή του Ίμπλις, τον οποίο ο Θεός τον έδιωξε από τους Ουρανούς μαζί με το τάγμα Αγγέλων. Ο λόγος ήταν δήθεν η διαμαρτυρία του Ίμπλις προς το Θεό: «Εγώ είμαι ανώτερος από τον Αδάμ, εμένα μ’ έπλασες από φωτιά εκείνων από χώμα.» Και αφού ο Ίμπλις αυθαδίασε, ο Θεός τον έδιωξε από τον Παράδεισο. Ο Ίμπλις όμως ζήτησε από το Θεό αναβολή μέχρι τη συντέλεια των αιώνων. Πόσοι αιώνες όμως πέρασαν από τότε και ο Σατανάς συνεχίζει να βρίσκεται μεταξύ ανθρώπων και να τους διαβάλλει συνεχώς... Όταν ο Ίμπλις εξαπάτησε τους πρωτόπλαστους της Γης, τότε ο Θεός  έδιωξε τους πρωτόπλαστους από τον Παράδεισο και τους είπε: «Φύγετε! Εχθρότητα βάζω μεταξύ σας. Θα έχετε τη Γη για κατοικία σας και για πρόσκαιρο μέσο συντήρησης.»

Παρακάτω το Κοράνι συνεχίζει με αντιφάσεις και απλουστεύσεις για το τι έπραξε ο Θεός με τον Ίμπλις και τους Αγγέλους του. Λέει: «Εμείς δώσαμε τους διαβόλους ως προστάτες σε όσους δεν πιστεύουν στο Θεό.»(27/119) Παρόλο που το Κοράνι συμβουλεύει τους απόγονους του Αδάμ να προσέχουν για να μην εξαπατηθούν από τον Ίμπλις, όπως έπαθαν οι πατεράδες τους, συμπληρώνει: «Άλλους ο Θεός τους καθοδηγεί στο σωστό δρόμο και άλλους τους αφήνει στην καταστροφή.» και η απλή ερώτηση που προκύπτει στον αναγνώστη είναι: Αν το ήθελε ο Παντοδύναμος Θεός  δεν θα είχε προστατεύσει όλους τους ανθρώπους, πείθοντας και τους άπιστους για σωστή συμπεριφορά τους, εφόσον όλοι οι άνθρωποι ήταν δημιουργήματα του; 

Επαναλαμβάνεται η Μοναδικότητα του Θεού και η Κεντρική Ιδέα του Κορανίου είναι να απαγορεύει την εξομοίωσή του με άλλες θεότητες. Εκφοβίζει πάλι τους πιστούς που τον περιφρονούν με τη φωτιά της Κόλασης και το τέλος του κόσμου. Δεν θα μπορέσουν οι άνθρωποι ούτε να αναβάλουν ούτε να επισπεύσουν το τέλος του κόσμου. (34/12) Το Κοράνι συνεχίζει να απειλεί  εκείνους που ασπάστηκαν ή προσηλώθηκαν σε άλλες θεότητες με βαριά τιμωρία και καταστροφή. (72/124)

Το Κοράνι αναφέρεται σε αρκετά παραδείγματα εξαφάνισης λαών επειδή δεν πίστεψαν, έκαναν ανομίες και φόνευσαν τους προφήτες. Υπενθυμίζει ξανά την περίπτωση του προφήτη Χούδ, τον οποίο αγνόησαν οι συμπατριώτες του, το ίδιο συνέβη και με τους Θαμωδύτες, εφόσον δεν πίστεψαν στον προφήτη Σάλεχ και σκότωσαν την καμήλα. Το ίδιο συνέβη και με τον λαό του Λώτ, ο οποίος λαός ήταν επιρρεπής στην ομοφυλοφιλία. Καταστροφή υπήρχε και στους Μαδιανίτες, επειδή δεν πίστεψαν στον προφήτη Σουαχίμπ και λάτρεψαν άλλες θεότητες. Όλοι τους καταστράφηκαν και έπεσαν νεκροί. (91-92/12)

Στο κεφάλαιο ‘’Η αράχνη’’ (Ελ-Ανκερμπούτ) το Κοράνι περιγράφει τον τρόπο που ο Θεός εξαφάνισε μερικούς από αυτούς τους άπιστους λαούς. Ο Γαβριήλ λέει στον Μωάμεθ ότι στείλαμε άνεμο ο οποίος εξσφενδόνιζε πέτρες, άλλοι χτυπήθηκαν από την κραυγή μου, και σε άλλους διατάξαμε τη Γη να τους καταπιεί. Άλλους τους πνίξαμε.» (40/302) Όσοι ζητούν άλλον προστάτη εκτός από το Θεό του Κορανίου μοιάζουν με την αράχνη που υφαίνει την κατοικία της. Άραγε υπάρχει άλλη κατοικία πιο εύθραυστη; (41/302) Και στο τέλος πολλών κεφάλαιον το Κοράνι τονίζει: «Οταν ο Θεός αποφασίζει να καταστρέψει μια χώρα στέλνει κάποιον Απόστολο να την ειδοποιήσει.»(13/113) 

Στα κεφάλια με τίτλο ‘’Ιωνάς’’ (Γιουνού) και ‘’Χούδ’’ (προφήτης των Αδιτών) τονίζεται ξανά ότι το κατασκεύασμα που λέγεται άνθρωπος επινοήθηκε μόνο από το Θεό. Μένει στο χέρι των ανθρώπων να πιστέψουν ή όχι. Ισχυριζόμενο το Κοράνι ότι ο Θεός δεν αδικεί τους ανθρώπους, αλλά οι ίδιοι αδικούν τον εαυτό τους.(44/160) 

Αναφερόμενο το Κοράνι στα σημεία της δημιουργίας της φύσης από τον Παντοδύναμο Θεό, απευθύνεται κυρίως σε αμφιταλαντευόμενους ανθρώπους και σε κακοήθεις που μηχανεύονται ψευδείς συκοφαντίες κατά της Θρησκείας του Μωάμεθ και ειδικά απεχθάνεται εκείνους που εξισώνουν το Θεό με άλλες θεότητες. Με αυτούς ο Θεός θα είναι αδίστακτος στην τιμωρία του. Αναφέρεται επίσης στη μη σταθερότητα των ανθρώπων, όταν εκείνοι κάνουν επίκληση στο Θεό, όταν βρίσκονται σε δύσκολη θέση και μόλις ξεπεράσουν το κακό ξεχνούν τον όρκο τους και τις υποσχέσεις, επιδίδονται ξανά σε κακές πράξεις. Όλους αυτούς τους περιμένει η Κόλαση. Επαναλαμβάνοντας το φόβο για την εξίσωση του Θεού με άλλες θεότητες, ίσως ο Προφήτης Μωάμεθ να πίστευε ότι με αυτό τον τρόπο θα ήταν πιο εύκολο να ριζωθεί βαθιά στην καρδιά των πιστών η νέα Θρησκεία του. Υπενθυμίζεται στο Κοράνι και η περίπτωση του Ιωνά ο οποίος μέσα από την κοιλιά του ψαριού που τον είχε καταβροχθίσει φωνάζει «Δεν υπάρχει άλλος Θεός εκτός από Εσένα, Δόξα στον Κύριο! Με συγχωρείτε, υπήρξα ασεβής.»(87/248) 

Επαναλαμβάνονται τα αξιώματα του Κορανίου: «Ό,τι υπάρχει στον Ουρανό και πάνω στη Γη ανήκει στο Θεό. Ο Θεός είναι χορηγός της ζωής και του θανάτου. Το καθετί της υπάρξεως είναι καταγεγραμμένο στο Λαμπρό Βιβλίο του Θεού και το Κοράνι είναι Αντίγραφο του». (61/16) «Όλα τα πλάσματα στη Γη τρέφονται με τη φροντίδα του Θεού. Ο Θεός είναι κάτοχος του ένδοξου Θρόνου.  Ο Θεός είναι η αρχή και το τέλος κάθε όντος. Ο Θεός είναι επιεικής και φιλόστοργος. Ο Θεός κάνει ό,τι θέλει και ό,τι του αρέσει. Ο Θεός ορίζει τη μοίρα καθενός και διευθύνει τα πάντα. Ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο από μια σταγόνα σπέρματος που περιέχει στοιχεία και των 2 φύλων. Ο άνθρωπος πλάστηκε από μια σταγόνα ρευστού υγρού, το οποίο βγαίνει από τα νεφρά και από τα οστά της λεκάνης.» (7/460) 

Η τελευταία φράση κατοπτρίζει τις περιορισμένες γνώσεις περί ανατομίας του ανθρώπου που επικρατούσαν τον έκτο και τον έβδομο αιώνα μ.Χ., όταν έζησε ο Προφήτης Μωάμεθ στον Αράβικο Κόσμο.

Το Κοράνι ισχυρίζεται και δικαιολογεί την Αιτιοκρατία (determination) για διάφορα γεγονότα που συνέβησαν στο παρελθόν με τους κατοίκους της εποχής των Γραφών, πάντα υπό τον έλεγχο για την επίβλεψη του Κυρίου. Ταυτόχρονα προβάλλεται και η αλαζονεία και η αυθαιρεσία του Κυρίου στις αποφάσεις του. «Για εκείνους που τον αμφιβάλλουν και το διαψεύδουν, το Κοράνι λέει ότι, αν ο Θεός σου στέλνει κάποια δυστυχία, κανείς άλλος εκτός από Εκείνον δεν μπορεί να σε απαλλάξει. Ανα ο Θεός ορίσει για σένα την ευτυχία, κανείς δεν μπορεί να την αφαιρέσει. Την στέλνει σε όποιον λειτουργό Εκείνος θέλει. Είναι επιεικής και ελεήμονας. Με τους λαούς όμως που έχουν παραστρατήσει ο Θεός τους θέτει σε εκκρεμότητα. Κάποιους λαούς των απογόνων σας λέει ο Θεός του Κορανίου θα τους αφήσουμε να απολαμβάνουν τα αγαθά του κόσμου, αργότερα όμως σκληρή τιμωρία θα τους χτυπήσει.» Ο Θεός του Κορανίου δηλαδή έχει προκαταβολικά σχέδια ποιούς θα ευνοήσει και ποιούς θα παραστρατήσει με συνέπεια να τους τιμωρήσει σκληρά. (48/169)

Αναφέρεται πάλι το παράδειγμα των λαών του Νώε, του Λώτ, του Μωυσή τους Μαδιανίτες, Θαμουδίτες που παραστράτησαν, διέπραξαν το κακό και ο Θεός ήταν υποχρεωμένος να τους εξαφανίσει από προσώπου Γης. Αν πίστευαν στη Μοναδικότητα  και την Αποκλειστικότητα του Κυρίου ίσως θα είχαν γλιτώσει από την εξαφάνιση. Αυτό το μήνυμα θέλει να περάσει το Κοράνι. Οι πιστοί πρέπει να λατρεύουν καθημερινά το Θεό και να προσεύχονται από το πρωί μέχρι το βράδυ. (114/75) 

Στο κεφάλαιο ‘’Ιωσήφ’’ (Γιουσούφ] αναπαράγεται σύντομα ο μύθος του μικρότερου γιού του Ιακώβου (Ισραήλ) του Ιωσήφ, τον οποίο τα αδέλφια του που τον ζήλευαν γιατί ο πατέρας του τον αγαπούσε περισσότερο, τον ρίχνουν σε ένα πηγάδι για να πεθάνει, ενώ το παιδί το βρίσκει ένας αιγύπτιος Αξιωματούχος και το θέτει υπό την προστασία του. Ο Ιωσήφ μεγαλώνει και συμπεριφέρεται άψογα με το αφεντικό του, μη πέφτοντας σε πειρασμό να κοιμηθεί με τη σύζυγό του, εφόσον εκείνη του το ζητούσε επίμονα. Αφού κατέχει μια θέση στην Αίγυπτο, ο Ιωσήφ γίνεται ωφέλιμος για την οικογένειά του και τον πατέρα του, αφού του επαναφέρει το φως του δωρίζοντας το χιτώνα του με θαυματουργή επίδραση. 

Σ’αυτό το κεφάλαιο σχολιάζονται οι αδελφική ζήλια, ο πειρασμός,  η ειλικρίνεια και ο σεβασμός για τους γονείς, αλλά πάνω από όλα ο φόβος και η λατρεία προς τον Κύριο. 

Στο τέλος του διηγήματος ο Γαβριήλ συν ο Θεός καταλήγουν και λένε: «Σώζουμε όποιον εμείς θέλουμε και η Εκδίκησή μας θα πέσει κατακέφαλα στους ενόχους που κατασκευάζουν δολοπλοκίες.» 

Φυσικά φαινόμενα και η ερμηνεία τους από το Κοράνι

Στο κεφάλαιο ‘’Η βροντή’’ (ελ-Ραάντ) το Κοράνι καταγράφει  αστρονομικές γνώσεις και αντιληψεις που είχαν αποτυπωθεί στην Αρχαιότητα και στην Ελληνιστική εποχή.  Αναφέρει ότι ο Θεός αφού στήριξε τους Ουρανούς πάνω σε αόρατους στύλους, κάθισε στο Θρόνο του. Τοποθετησε κάτω από αυτόν τον Ήλιο και τη Σελήνη, όπως και κάθε πλανήτη από αυτούς που διαγράφουν τροχιά σε καθορισμένα σημεία.  Τους κομήτες που το Κοράνι τους θεωρεί πύρινα βέλη του Θεού υπάρχουν για χτυπούν τον Σατανά, όταν Εκείνος εμπλέκεται με τα Ζώδια του Ουρανού, δηλαδή τον Ζωδιακό Κύκλο. Αυτές οι αντιλήψεις του Κορανίου ασφαλώς και βασίζονται στις Γαιοκεντρικές αντιλήψεις του Αριστοτέλη και του Πτολεμαίου, ταυτιζόμενες με τις σημερινές συνωμοσιολογίες περί ‘’Επίπεδης Γης’’ και του’’ Γυάλινου Θόλου’’ του Ουρανού που δεν έχουν καμία σχέση με τις σημερινές αστρονομικές επιστημονικές γνώσεις. 

Αλλά υπάρχουν άνθρωποι φανατισμένοι με το Κοράνι, που πιάνονται από κάποια τυχαία λέξη του Κορανίου στην Αραβική γλώσσα, την διατυμπανίζουν μεγαλόφωνα  σ’αυτή τη γλώσσα, χωρίς κανένας να την καταλαβαίνει (ειδικά στην Αλβανία), και μετά την ερμηνεύουν ως πρόγνωση ή προφητική και τη συνδέουν με την περιγραφή του Σύμπαντος, αραδιάζοντας πολλές σημερινές επιστημονικές γνώσεις της  Αστρονομίας. 

Το Κοράνι αναφέρει ότι ο Κύριος ο Θεός ρίχνει Κεραυνό σε όσους αμφισβητούν την ύπαρξή του και αυτή η ιδέα προέρχεται από την Αρχαιότητα ή από την Μυθολογία, που ο ίδιος ο Δίας είχε σαν έμβλημα τον Κεραυνό και τον χρησιμοποιούσε όταν ήθελε να χτυπήσει και να καταστρέψει,

Περιέργεια μου έχει προκαλέσει ένα ανάλογο γεγονός από την Αρχαία Ελλάδα, όταν ο διάσημος γλύπτης Φειδίας φιλοτέχνησε το άγαλμα του Δία στο Ναό της Αρχαίας Πόλης Ολυμπίας στην Πελοπόννησο, εκεί που γίνονταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Αφού είχε τελειώσει το άγαλμα, λένε πως ο καλιτέχνης ζήτησε από τον Δία ένα σημάδι να του δείξει αν του άρεσε η καλλιτεχνική του εργασία. Τότε ο Δίας άμεσα χτύπησε με κεραυνό το οικοδόμικό συγκρότημα και το σημάδι του Κεραυνού φαινόταν στο δάπεδο του Ναού για αιώνες αργότερα.  Δεν ξέρω πόση αλήθεια υπάρχει σε αυτό το γεγονός, αλλά ο μύθος έφτασε και μέχρι τις ημέρες μας. 

Ο Θεός του Κορανίου όντας Παντοδύναμος μπορεί να δημιουργήσει τους Ουρανούς και τη Γη, αλλά μπορεί να καταστρέψει και το Σύμπαν και να φτιάξει μια καινούργια κτίση.919/192) Αναφέρει επίσης ο Ουρανός και Κόλαση έχουν από εφτά Πύλες, χωρίς να αναφέρει πού βρίσκονται αυτές οι Πύλες και ποιά η λειτουργία τους. 

Στο κεφάλαιο ‘’Η μέλισσα’’ αναφέρεται εν συντομία στην οργάνωση, στη λειτουργία και στην ωφελιμότητα των μελισσών, αλλά πάλι ξεφεύγει από τον τίτλο και αυτό που ενδιαφέρει το Βιβλίο είναι οι σχέσεις του Θεού με τις άλλες θεότητες. Λέει: «Οι θεοί τους οποίους επικαλούνται οι ειδωλολάτρες δεν μπορούν να δημιουργήσουν τίποτα, αντιθέτως αυτές δημιουργήθηκαν από το Θεό».(20/201) Άρα αυτές υπάρχουν. 

Συνεχίζει παρακάτω: «Οι ειδωλολάτρες αποδίδουν κόρες στον Θεό. Θεωρούσαν τους αγγέλους ως κόρες Θεού, ενώ κατεβαίνει σε ανθρώπινο επίπεδο με τη σκέψη και συμπληρώνει: «Αν σε κάποιον από τους Ειδωλολάτρες του αναγγέλλουν τη γέννηση μιας κόρης, αυτοί άμεσα κιτρινίζουν στο πρόσωπό τους κεραυνοβολημένοι από τη λύπη τους.»(18/204) Στην Παγανιστική Αραβία πριν από τον Μωάμεθ, οι άνθρωποι συνήθιζαν να θυσιάζουν και να θάβουν τα μικρά κορίτσια εξαιτίας της έλλειψης μέσων συντήρησης και αυτό το θεωρούσαν θυσία προς τις θεότητες.(37/114) 

Και ο Θεός του Κορανίου συνεχίζει: «Μην παραδέχεστε δύο Θεούς, υπάρχει μόνο Ένας. Εμένα να λατρεύετε.»(51/203) Ακολουθεί όμως η εμμονή του Θεού με τις άλλες θεότητες, προβάλλοντας φόβο, καχυποψία και αμφιβολία στην ύπαρξή τους. Έμμεσα ο αναγνώστης καταλαβαίνει ότι αυτές οι θεότητες υπάρχουν γιατί ο ίδιος ο Θεός τις κατασκεύασε, αν βασιστούμε σε όσα συμπληρώνει το Κοράνι. 

Οι Ειδωλολάτρες θα δουν τις θεότητες με τις οποίες εξισώνεται ο Θεός και θα πουν: «Κύριε να τα όντα τα οποία λατρεύουμε εμείς αντί για Εσένα.» Τα όντα αυτά θα αναφωνήσοουν και θα πουν: ‘’Λέτε ψέματα’’. Την ημέρα εκείνη οι ειδωλολάτρες θα υποταχθούν στο Θεό, ενώ οι θεότητες που είχαν επινοήσει θα εξαφανιστούν». (87/206)

Επανάληψη των μύθων από το Κοράνι. Άγγελοι, Ημέρα Κρίσεως 

Στο κεφάλαιο το ‘’Το νυχτερινό ταξίδι’’ (Ελ-Εσρα) ή «Τα τέκνα του Ισραήλ» (Μπεν-Ισραήλ) το Κοράνι μιλάει στον ευθύ λόγο πρώτο ενεστώτα χρόνο με την ιδιότητα του Αρχαγγέλου Γαβριήλ που δοξάζει το Θεό όταν Εκείνος μεταφέρει τον Προφήτη Μωάμεθ στον απομακρυσμένο Ναό της Ιερουσαλήμ, από τον οποίο ανελήφθη στον έβδομο Ουρανό. Δεν διευκρινίζει όμως αν αυτό ήταν πραγματικό ή νοερό ταξίδι.(1/210)

Συνεχίζει ο Γαβριήλ λέγοντας: «Δώσαμε στο Μωυσή τη Βίβλο του Νόμου για να καθοδηγήσει τους απογόνους του Ισραήλ.» Άμεσα ο Γαβριήλ εξαφανίζεται και προβάλλει ο ίδιος ο Θεός που λέει στους ανθρώπους: «Μην δέχεστε άλλον προστάτη εκτός από Εμένα. (2/210)

Όπως έχουμε αναφέρει ξανά στις προηγούμενες σελίδες, αυτός ο τρόπος ομιλίας που πότε μιλάει ο Γαβριήλ από μόνος του, πότε μαζί με το Θεό απευθυνόμενοι προς τον Προφήτη Μωάμεθ ή προς τους πιστούς, είναι ένας συνηθισμένος τρόπος αφήγησης όχι πάντα κατανοητός για τους αναγνώστες. Αυτό προκύπτει από τις μετέπειτα παρεμβάσεις που έχουν γίνει στο πρώτο κείμενο του Κορανίου. Πολλές φράσεις και προτάσεις επαναλαμβάνονται δεκάδες φορές και έχουν το ίδιο όνομα αλλά αποτυπωμένες με διαφορετικές λέξεις.

Λέει ο Γαβριήλ στους απογόνους του Ισραήλ: «Θα ασεβείτε 2 φορές επάνω στη Γη.» Η πρώτη καταστροφή των κατοίκων του Ισραήλ συνέβη όταν εκείνοι θανάτωσαν τον προφήτη Ησαϊα κατά τον έκτον αιώνα προ Χριστού και ακολούθησε η υποδούλωση και η αιχμαλωσία των Εβραίων από τους Βαβυλώνιους. Τότε συνέβη και η καταστροφή του πρώτου Ναού της Ιερουσαλήμ ενώ η δεύτερη ακολούθησε την  θανάτωση του Ιησού Χριστού με την καταστροφή της Ιερουσαλήμ μαζί με το Δεύτερο Ναό του Σολομώντα κατά το έτος 70 μ.Χ. 

Το Κοράνι θέλει να πει, ότι και οι δύο αυτές καταστροφές και ο διασκορπισμός των Εβραίων κατά τον κόσμο ήταν προσχεδιασμένες ή προβλεπόμενες από τον Κύριο. Πάλι προκύπτει η σκέψη: Λες και ο Θεός να έπαιζε με τις ψυχές αυτών των ανθρώπων και έπραξε όπως του κάπνισε; 

Το μήνυμα που θέλει να περάσει το Κοράνι είναι ξεκάθαρο: «Ήσασταν άπιστοι, κάνατε κακές πράξεις, για αυτό και σας καταστρέψαμε.» Ο τρόπος αφήγησης εκφοβίζει πιστούς και απίστους. Οι άνθρωποι είναι βίαιοι από τη φύση τους και κάπου χαρακτηρίζονται στο Κοράνι να είναι και χειρότεροι από τα ζώα.(10-11/201) Αυτό συνέβη ειδικά σε Άθεες κοινωνίες, όπως ήταν η Κομμουνιστική Αλβανία στην οποία είχε χαθεί το νόημα της λέξης Αμαρτία.  

Λέει επίσης ο Γαβριήλ στο Θεό: «΄Όσες φορές είχαμε αποφασίσει να εξολοθρεύσουμε μια χώρα την προειδοποιήσαμε για το κακό που έρχεται δια μέσω Προφητών ή δια μέσω πλουσιότερων κατοίκων.»(16/211)

Ο Σατανάς είναι ο κηρυγμένος εχθρός των ανθρώπων, λέει το Κοράνι κατ’ επανάληψη.(83/214) Αρνείται την ύπαρξη άλλων θεοτήτων και παροτρύνει τους πιστούς να μην πιστέψουν σ’ αυτές. Να μην εξισώσουν τον αληθινό Θεό με αυτές. Αλλά ο τρόπος αφήγησης πάλι δημιουργεί υποψίες στους αναγνώστες, ότι δια μέσου άρνησης ο αναγνώστης εισπράττει την άποψη ότι οι θεότητες υπάρχουν. Λέει ο Γαβριήλ: «Αυτές που εσείς χαρακτηρίζετε Θεότητες επιθυμούν και οι ίδιες να πλησιάσουν το Θεό προσδοκώντας την Ευσπλαχνία του και φοβούμενες την τιμωρία τους, καθώς η τιμωρία του Θεού θα είναι σκληρή.»(57/215)

Στο μεθεπόμενο εδάφιο ο Θεός κι ο Γαβριήλ απευθύνονται στον ίδιο τον Προφήτη Μωάμεθ και του λένε: «Ο Κύριος περιβάλλει τους ανθρώπους από παντού. Δεν σου στείλαμε το Όραμα το οποίο είδες, δεν σου δείξαμε το καταραμένο Δέντρο μέσα στο Κοράνι με σκοπό να δώσουμε στους ανθρώπους αφορμή έριδας και διχόνοιας;»  Δύσκολη η ερμηνεία αυτών των φράσεων. Ο Θεός πρέπει να είναι Θεός αγάπης και όχι ερίδων και διχόνιας μεταξύ ανθρώπων.

Στα κεφάλαια ‘’Η σπηλιά’’ και ‘’Μαρία’’ (ή Μεριέμ), το Κοράνι καταγράφει γεγονότα με απλουστευμένο τρόπο, αλλά όχι πάντα με ξεκάθαρο νόημα για το μήνυμα που θέλει να περάσει. Π.χ. Αναφέρει την περίπτωση του μύθου του κλεισίματος για 300 χρόνια πιστών ανθρώπων σε μια σπηλιά μαζί με ένα σκύλο.  Μετά ο Θεός τους μεταφέρει στη ζωή την Ημέρα της Κρίσεως. Αφού ο Θεός θεράπευσε τους κλεισμένους στη σπηλιά, τους ζήτησε μετά να μετρήσουν σωστά τα χρόνια του αποκλεισμού τους.(12/220) Αυτό το πείραμα έγινε για να μην πιστέψουν οι συμπατριώτες τους άλλες θεότητες, αλλά για να πιστέψουν στην Ημέρα της Κρίσεως, που μόνο Θεός γνώριζε καλά πόσα χρόνια έμειναν οι άνθρωποι στη σπηλιά. Ο μύθος είναι ακατανόητος για τον απλό αναγνώστη και το ίδιο συμβαίνει με δύο ανθρώπους, καθώς ο πρώτος είναι αλαζονικός και υπερόπτης που πίστευε σε άλλες θεότητες, ενώ ο δεύτερος που ήταν ταπεινός δεν εξίσωνε τον Θεό με άλλες θεότητες. Ο δεύτερος θα είχε την εύνοια του αληθινού Κυρίου.

Στα τελευταία κεφάλαια το Κοράνι επανέρχεται για πολλοστή φορά σε διάφορους μύθους μεταξύ των οποίων αφορούν την Καινή διαθήκη. Π.χ. Λέει: «’Ολοι αυτοί που αρνήθηκαν και περιφρόνησαν τον Κύριο του Κορανίου θα έχουν τη δυνατότητα να μπούν στον Παράδεισο, όσο έχει δυνατότητα μία καμήλα να περάσει από την τρύπα μίας βελόνας.»

Αναφέρεται πάλι ο μύθος του Ζαχαρία και της Μαρίας, της μητέρας του Ιησού που ήταν σε επικοινωνία με το Άγιο Πνεύμα και το οποίο για το Κοράνι δεν είναι άλλο από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ. Αναφέρει το θαύμα για το βρέφος της Μαρίας, ότι δήθεν μιλούσε νωρίς από την κούνια και είπε: «Έίμαι ο δούλος του Θεού. Ο Κύριος μου χάρισε τη Βίβλο και με έκανε Προφήτη.» Ο γιος της Μαρίας για το Κοράνι δεν ήταν παρά ένας Προφήτης και θεωρεί ‘’βλασφημία’’ την Ιδέα ότι ο Ιησούς να ήταν ο γιος του Θεού.»(34/230)

Επαναλαμβάνεται ότι ο Θεός του Κορανίου σώζει όσους τον φοβούνται και καταστρέφει όσους είναι άπιστοι. ‘’Φοβάται όμως και πάλι τις θεότητες και λέει ότι αυτές οι θεότητες θα φανούν αχάριστες προς τη λατρεία που τους απέδωσαν και θα στραφούν ενάντια σε όσους τις λάτρεψαν.’’(82/233)

Λέει ο Γαβριήλ προς τον Μωάμεθ: «Δεν βλέπεις οτι στέλνουμε πειρασμούς προς τους απίστους για να τους σπρώξουν το κακό»; (83/233)

Και το Κοράνι στις ομολογίες του νομίζοντας ότι αποτρέπει ή απομακρύνει τους πιστούς από τη λατρεία των θεοτήτων, άθελα πέφτει σε παγίδα ομολογίας με αντίθετο αποτέλεσμα στην υπόσταση και στην ύπαρξη αυτών οι θεότητήτων. Λέει: «Αυτές οι θεότητες θα φανούν αχάριστες και θα στραφούν ενάντια σε όσους λατρεύουν.» Αφού δεν υπάρχουν, πώς θα στραφούν ενάντια σε όσους τις πιστεύουν;

Και πλησιάζοντας προς το τέλος του βιβλίου διαβάζουμε κατ’ επανάληψη τη δήλωση: «Το Κοράνι αναμφίβολα είναι το Αντίγραφο του Μεγάλου Βιβλίου του Θεού που αποκαλύφθηκε στον Προφήτη Μωάμεθ. Την Ημέρα της Κρίσεως ενώπιον του Θεού ο καθένας θα κρατήσει ανοιχτό το Βιβλίο, στο οποίο θα είναι γραμμένες όλες οι πράξεις του. Ο Θεός έχει καταγράψει σε αυτό όλες τις πράξεις των ανθρώπων καλές και κακές, μεγάλες και μικρές.»(49/223) 

«Οι άπιστοι θα ριχτούν στη φωτιά της κόλασης»

Στο Κοράνι κατ’ επανάληψη αναφέρονται επίσης και οι Άγγελοι Κυρίου. Σε διάφορες Θρησκείες εκτός από την παρουσία του Θεού υπάρχουν και οι Άγγελοι που συνεργούν μαζί, ή κάτω από την εποπτεία του Θεού, όπως και η Στρατιά των Δαιμόνων με αρχηγό το Σατανά (Ίμπλις), ο οποίος βέβαια ενεργεί  και αυτός κατά τη βούληση του Θεού διαβάλλοντας τους ανθρώπους.

Και στην Παλιά Διαθήκη προβάλλουν συχνά οι Άγγελοι που καθοδηγούν σωστά τους ανθρώπους, μεσολαβώντας μεταξύ αυτών και Θεού. Ακόμα και στις σημερινές πνευματικές αντιλήψεις περί Αγγέλων υπάρχουν αρκετά παραδείγματα ανθρώπων που ισχυρίζονται ότι νιώθουν και επικοινωνούν με τον άγγελό τους. Οι Άγγελοι του Κορανίου όπως αναφέρει το βιβλίο τρέμουν από το φόβο ενώπιον του Θεού. «Αυτοί μεσολαβούν μεταξύ ανθρώπων και Θεού όταν Εκείνος το επιτρέπει.»(28/245) 

Ο Σύτζης είναι ο Άγγελος που μαζεύει και καταγράφει τις πράξεις των ανθρώπων στο Βιβλίο του Θεού και όταν ο άνθρωπος πεθάνει την Ημέρα της Κρίσεως, ο Άγγελος θα ανοίξει το Βιβλίο του Θεού και θα κρίνει τους ανθρώπους.

Σε άλλο εδάφιο το Κοράνι μιλάει για δύο Αγγέλους που συγκεντρώνουν τα λόγια του ανθρώπων. ‘’Ο ένας κάθεται δεξιά και ο άλλος αριστερά στον άνθρωπο.  Ο δεξιός ακούει και καταγράφει τα πάντα, ο άλλος συνοδεύει την ψυχή του.’’ Αυτοί οι δύο Άγγελοι θα παρουσιάσουν την ψυχή του ανθρώπου την Ημέρας της Κρίσεως. Ο Άγγελος που διαπίστωσε και κατέγραψε τις κακές πράξεις, όπως παράβαση νόμων, ή εξίσωση του Θεού με άλλες θεότητες θα πει στον Κύριο: «Ρίξτε τον στην Κόλαση και στα βασανιστήρια κάθε σκληρό και άπιστο.»(23-26/3940)

Το Κοράνι αναφέρεται κατ’ επανάληψη και διεξοδικά στην Ημέρα της Κρίσεως φοβίζοντας περισσότερο τους άπιστους. Γράφει: «Την Ημέρα της Κρίσεως η Γη θα κλονιστεί από φοβερό σεισμό και θα αποτινάξει από πάνω της τα βάρη της. Οι άνθρωποι θα ρωτήσουν τι έχει και Αυτή θα τους διηγηθεί ό,τι ξέρει. Εκείνη την ημέρα όποιος έκανε καλό θα βρει καλό και όποιος έκανε κακό  θα βρει κακό. Την Ημέρα της Κρίσεως και ο Ουρανός θα ραγίσει και θα σκιστεί. Ο Ήλιος και η Σελήνη θα ενωθούν».(6-9/446) «Τα αστέρια θα σκορπιστούν και θα πέσουν από τον Ουρανό. Οι θάλασσες θα ενώσουν τα νερά τους οι τάφοι θα ανοίξουν.  Τότε οι ψυχές θα δουν τις προηγούμενες και πρόσφατες πράξεις τους.» «Εκείνη την ημέρα θα ενώσουμε τα οστά του ανθρώπου, μάλιστα μπορούμε να τα ενώσουμε με ακρίβεια ως τις άκρες των δαχτύλων».(4/446)

«Την Ημέρα της Κρίσεως ο Ουρανός θα σπάσει σε κομμάτια και θα πέσει κάτω».(16/435) «Την Ημέρα της Κρίσεως το βρέφος θα πέσει από τα χέρια του τροφού, η γυναίκα θα αποβάλλει το έμβρυο, και οι άνθρωποι θα είναι σαν μεθυσμένοι». (1/250) «Των απίστων τα σπλάχνα και το δέρμα τους θα καούν στην Κόλαση. Οι άπιστοι θα χτυπιούνται με σιδερένια καρφιά». (21/212) «Εκείνη την ημέρα οι  Άγγελοι θα φέρουν τον Θρόνο του Κυρίου». (17/436) Θα οδηγηθείτε ενώπιον του Θεού, ο οποίος θα πει: «Πάρτε και διαβάστε το Βιβλίο μου για τις πράξεις σας. Για τους πιστούς του δεξιού χεριού θα πει: ‘’Φάτε πιείτε και χαρείτε! Για τους απίστους του αριστερού χεριού θα πει: Πάρτε τους, δέστε τους και φορτώστε τους με αλυσίδες. Κάψτε τους στο πυρ το εξώτερο». (31/436) «Τήν Ημέρα της Κρίσεως ο Θεός θα αναστήσει τους νεκρούς, μήν αμφιβάλλετε για αυτή την πράξη».(2/250) «Εκείνη την Ημέρα ο Ουρανός θα ραγίσει και τα αστέρια θα σβήσουν. Τα βουνά θα σκορπίσουν σαν άμμο. Αλίμονο στους άπιστους εκείνη την ημέρα.» Αυτή η φράση επαναλαμβάνεται 8 φορές στην ίδια σελίδα.(450)

«Το Κοράνι είναι η προειδοποίηση της Έσχατης Ημέρας της Συντέλειας του κόσμου και Αυτή θα έρθει όταν ηχήσει η Σάλπιγγα. Η Γη μαζί με τα βουνά θα ανέβουν στους αιθέρες και θα σκορπιστούν.» Όπως φαίνεται η τελευταία φράσει είναι παρμένη από την Αποκάλυψη του Αγίου Ιωάννη του θεολόγου, γραμμένη στο Ελληνικό νησί του Αιγαίου, την Πάτμο.