Ιανουάριος 2020
Του Εύμολπου Τσάμη (*)
Η συχνή και δια ζώσης επικοινωνία μεταξύ των μελών, αποτρέπει το φαινόμενον της μοναχικότητος, ή τουλάχιστον το εξασθενεί. Ενίοτε παρατηρείται το φαινόμενον και στην τεκτονική αδελφότητα (κατά τα πρώτα έτη), και το αίτιον έχει την ίδια διττή μορφή, που έχει και στην κοινωνική ζωή, ήτοι:
1η περίπτωσις: λόγω ταπεινωμένης προσωπικότητος, (συνήθως προκαλείται κατά την παιδική ηλικία). Η ψυχή αυτή χρειάζεται αποσυμπίεση και έχει ανάγκη καθαρμού από τυχόν παιδικές ή άλλες προσβολές.
Αιτία συστολής της προσωπικότητος, μπορεί να είναι και μια τυχόν καθ' υπερβολήν έμφυτη σεμνότητα. Το άτομο αυτό αντιλαμβάνεται πολύ καλά το κοινωνικό περιβάλλον, αλλά διστάζει να εκφραστεί διότι έτσι αποφεύγει την άδικη επίκριση της βέβηλης κοινωνίας, ή ατελέσφορες και ανοήμονες συζητήσεις νουθεσίας προς χαμηλότερες αντιλήψεις.
2α περίπτωσις: λόγω αποξένου χαρακτήρος και αδιαφορίας προς το αντικείμενον της τεκτονικής μυητικής φιλοσοφίας.
Η πρώτη περίπτωσις τείνει προς την σεμνότητα, η οποία προσδίδει στο άτομο την δυνατότητα να οδηγηθεί στην κάθαρση/λύση, ενώ η δεύτερη τείνει προς την αλαζονεία, η οποία αυτοκαταργεί την διαδικασία απαλλαγής εκ των προβλημάτων, και είτε μεταμορφώνεται σε άλλο ελάττωμα, είτε ασκούμενο απλώς ισχυροποιείται.
Η διαφορά μεταξύ των ανωτέρω δύο περιπτώσεων, ευρίσκεται στον τρόπο εκδηλώσεως του εν λόγω ψυχικού φαινομένου. Αναλυτικώτερα:
• Στην πρώτη περίπτωση, ο μυούμενος έχει ισχυρό μύχιο κίνητρο πνευματικής οδοιπορίας και ψυχικής αναγεννήσεως, (Σοφοκλής). Η σιγή και η σεμνότητα συνάδουν με τις εσωτερικές διδασκαλίες και συμβάλλουν στην ορθή εσωτερική αναδόμηση. Εάν ο μυούμενος εργασθεί επί των αρετών, δύναται να αποκτήσει ακλόνητη ηθική υπόσταση. Επί πλέον, με την σχετική εσωστρέφεια δείχνει σεβασμό προς τις αρχές και τους πρεσβυτέρους. Ο σεμνός χαρακτήρας έλκεται από τις τέχνες και τα διανοήματα, σκέπτεται περισσότερο πριν λάβει σημαντικές αποφάσεις.
• Στην δεύτερη περίπτωση, ο μυούμενος ενδιαφέρεται περισσότερον δια επιβραβεύσεις και τίτλους τιμής, δια των οποίων προσδοκά εξωτερική αναβάθμιση της προσωπικότητος· βεβαίως και για οικονομικές και υλικές απολαβές.
Συχνά έλκεται από ελαττώματα ισχυρών [1] (που έχει ως πρότυπα) και τους μιμείται, προκειμένου να πετύχει παρόμοια κοινωνική αναγνώριση.
Αυτός ο χαρακτήρας χρειάζεται να κατανοήσει την έννοια της πειθαρχίας, την σημασία των θεσμών και των νόμων, ως συνεκτικό ιστό πάσης συλλογικής δραστηριότητος και κοινωνικής ζωής.
Πρέπει να αντιληφθεί, επίσης, ότι οι πονηροί δεν αναλαμβάνουν δια την περαιτέρω εξέλιξίν του, ούτε η γνώμη αυτών έχει μυητική φιλοσοφική αξία. Ακόμη, πως τα θεμέλια πάσης κτίσεως του κόσμου ευρίσκονται υπό τα φαινόμενα, και ότι κάθε προσδοκία του περί του κοινωνικού βίου, ως είδωλον, τείνει να μορφοποιηθεί κατ' εικόνα της ψυχικής του υποστάσεως. Διότι η δημιουργία του έξω κόσμου αρχίζει από το υποσυνείδητο, τον χώρο της σιγής, της πεποιθήσεως και της πίστεως.
Η δευτέρα περίπτωσις, χωρίς να αποκλείει την -εκ παραλλήλου- ύπαρξιν και της πρώτης αιτίας, εκδηλούται με ελαττώματα υπερβολής ή μειονεξίας και απογοητεύσεως, ως προς την πραγματοποίηση μιας προσδοκίας, με κύρια αιτία την ανεπαρκή προετοιμασία του μυημένου, συχνά και την υποτίμηση της νοημοσύνης και της ηθικής υποστάσεως των συνεργατών του.
Οι μιασματικές εκδηλώσεις της προσβεβλημένης ψυχής, θα υπερισχύουν στις επιλογές του ατόμου, έως ότου αυτή καθαρθεί. Δυστυχώς οι άνθρωποι συνετίζονται μόνον σε προχωρημένη ηλικία, ή μετά από τραγική εμπειρία, όπως παρουσιάζεται σε αρχαίες τραγωδίες.
[1] Λειτουργούν ως νοητικά τεχνάσματα δίδοντα πλεονεκτήματα κυριαρχίας ή κτήσεως αγαθών, συχνά δε κατά το «ὅμοιος ὁμοίῳ ἀεὶ πελάζει» οδηγούν σε άδικες πράξεις.
(*) Ο Μανώλης Τσάμης [Εύμολπος] είναι σκηνοθέτης και συγγραφέας, ερευνητής της αρχαίας ελληνικής παράδοσης.
Το βιβλίο του Μανώλη (Εύμολπου) Τσάμη, “Δοκίμιον Τεκτονικής Δεοντολογίας”,
κυκλοφορεί από τις εκδόσεις “Σεμέλη”,
τηλέφωνο επικοινωνίας: 210330 5168.