16.12.2012
Του Ησαΐα Κωνσταντινίδη
Ο Σπάρτακος, αυτό το σύμβολο της επαναστατικότητας των αρχαίων χρόνων, είναι σήμερα σύμβολο δύο άκρως αντίστροφων (φαινομενικά) ιδεολογικών τοποθετήσεων: από τη μία, της άκρας Αριστεράς του διεθνισμού και της εργατιάς και από την άλλη, του επαναστατικού εθνικοσοσιαλισμού, δηλ. του εθνικού προλεταριάτου. Αμφότερες οι εν λόγω ιδεολογικές θέσεις των «άκρων», που κατατρομάζουν το σάπιο και διεφθαρμένο πολιτικάντικο σύστημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δηλ. της Ένωσης των διεθνών τοκογλύφων-καπιταλιστών και ιμπεριαλιστών, έχουν ως μεταμοντέρνο σύμβολό τους τη μορφή του Σπάρτακου. Η υψωμένη γροθιά, σε κόκκινο ή μπλε φόντο, συμβολίζει την ιστορική αναγκαιότητα μιας σύγχρονης εξέγερσης, προκειμένου να ανατραπεί το παλιό μοντέλο των πολιτικάντηδων και να αναδυθεί το Νέο, η κυρίαρχη ιδεολογία του 21ου αιώνα: ο εθνικομπολσεβικισμός.
Πράγματι, ολόκληρη η ήπειρος της Ευρασίας κινείται πλέον στον ρυθμό του διαρκώς ανερχόμενου εθνικομπολσεβικισμού [ΣΗΜ.: για το θέμα βλέπε και το βιβλίο του καθηγητή Δημήτρη Κιτσίκη «Εθνικομπολσεβικισμός, πέραν του φασισμού και του κομμουνισμού», με εισαγωγή την εκλαϊκευμένη σύνοψη της διδακτορικής διατριβής του Ησαΐα Κωνσταντινίδη «Ευρασιανισμός και εθνικομπολσεβικισμός»]. Ήδη η ανατολική και η κεντρική Ευρασία κυριαρχούνται από ανοιχτά εθνικομπολσεβικικά καθεστώτα (εθνικομπολσεβικισμός = εθνικοσοσιαλισμός + κομμουνισμός): στην Άπω Ανατολή-Κίνα το εκεί Κομμουνιστικό Κόμμα μετατράπηκε πλέον σε μία «σοσιαλφασιστική» δύναμη, με στοιχεία καπιταλιστικής επεκτατικής ιδεολογίας, που συντρίβει κάθε τοπική εξέγερση (π.χ. Ξιν Γιανγκ, Θιβέτ), και με καθαρά ιμπεριαλιστικές διαθέσεις. Στη δε Ρωσία του Πούτιν η ανατροπή του Γέλτσιν στις 31 Δεκεμβρίου του 1999 από τις δομές της KGB σήμανε την απαρχή αναγέννησης της Ρωσίας και της επικράτησης ενός πολιτικού μοντέλου-μείξης στοιχείων ακραίου εθνικισμού και «πατριωτικού» μαρξισμού. Η εθνικομπολσεβικική Κίνα και η επίσης εθνικομπολσεβικική Ρωσία απαρτίζουν από κοινού τον Ευρασιατικό Άξονα, που σύντομα θα συντρίψει τη Δύση και θα κυβερνήσει στον πλανήτη Γη...
Στη Δύση τα πράγματα είναι σαφώς πιο περίπλοκα. Οι εγγενείς δομές των κοινωνιών της Δυτικής Ευρώπης (καθώς και της Βόρειας Αμερικής) δεν επιτρέπουν μία λιγότερο επίπονη διαδικασία μετάλλαξης του πολιτειακού συστήματος των χωρών αυτών, όπως δηλ. συνέβη στην Κίνα και τη Ρωσία. Απ’ τη μία, οι ενώσεις που έχουν σχηματίσει τα κράτη της Δύσης (η ΕΟΚ στην Ευρώπη και η NAFTA στη Βόρεια Αμερική) και απ’ την άλλη, η διείσδυση του μεγάλου κεφαλαίου στην κοινωνική τους πραγματικότητα κάνουν σαφώς τις όποιες διεργασίες μετάβασης – ή και μετάλλαξης – του αξιακού τους συστήματος πολύ πιο σύνθετες. Κι όμως, αποτελεί ιστορική αναγκαιότητα η πραγμάτωση αυτής της Μεγάλης Αλλαγής, δηλ. του θανάτου της Δύσης και του στρεβλού καπιταλισμού που απορρέει από την «ασθένεια» των δυτικών κοινωνιών (διότι είναι όντως «ασθένεια» να ζεις σε κοινωνίες ακραίων ανισοτήτων, όπως π.χ. σήμερα στην Ελλάδα, αλλά και μέσα σε υπερκρατικές «ενώσεις» δύο ή και περισσότερων ταχυτήτων, σαν αυτή της ΕΟΚ/ΕΕ, με τον υποβαθμισμένο Νότο να είναι άθυρμα στα χέρια του αναπτυγμένου Βορρά)...
Η κοινωνιολογική, πολιτική και ιστορική ανάλυση λοιπόν μας διδάσκει ένα πράγμα: ότι (δυστυχώς) η ανατροπή που αυτή τη στιγμή «εγκυμονείται» στον κόσμο της Δύσης, μέσω των πρωτοφανών εξελίξεων που βιώνουμε, δηλ. την περιβόητη Κρίση, θα είναι μία ανατροπή βίαιη, συγκρουσιακή και σκληρή! Πόσο μάλλον που το μεγάλο κεφάλαιο, απομονωμένο από την πραγματικότητα και αποξενωμένο από τις λαϊκές μάζες-λαομίσητο, δεν λέει να βάλει μυαλό και συνεχίζει ακόμα πιο αναίσθητο την πάγια τακτική του: να διευρύνει δηλ. την όποια δυναμική του σε βάρος των ασθενέστερων κοινωνικών στρωμάτων (του προλεταριάτου, της αγροτιάς και της μικροαστικής τάξης)... Αντί οι στυγνοί καπιταλιστές-δολοφόνοι των εθνών να προχωρήσουν – για τα μάτια του κόσμου έστω – σε μια ριζική αναδιανομή του κέρδους που προέρχεται από την υπεραξία της εργατικής δύναμης την οποία εκμεταλλεύονται στο έπακρο, αυτοί πράττουν το ακριβώς αντίθετο: «σφίγγουν» ακόμα πιο πολύ τα «λουριά» του βασανισμένου «λαουτζίκου» (όπως αποκαλούν ειρωνικά τους λαούς του κόσμου)! Αντί για εκτόνωση της Κρίσης έχουμε λοιπόν την όξυνσή της... Σύμμαχος του μεγάλου κεφαλαίου στη διαδικασία αυτή συντριβής της ανθρωπότητας είναι η λεγόμενη – κατά 17 Νοέμβρη – «Λούμπεν Μεγαλο-Αστική Τάξη» (ΛΜΑΤ), οι κάφροι δηλ. νεόπλουτοι και οι «συνοδοί» τους.
Η συμμαχία λοιπόν μεγάλου κεφαλαίου-ΛΜΑΤ οδηγεί τα πράγματα στα άκρα! Τα αιμοβόρα κεφαλαιοκρατικά θηρία μαζί με τους υποστηρικτές τους προτιμούν στη θέση της κοινωνικής γαλήνης και της ειρήνης των εθνών τον διαρκή πόλεμο, την αέναη συγκρουσιακή διαδικασία... Ακόμα και με τις «δικές» τους εκλογικές διεργασίες εμποδίζουν τον υποτιθέμενο «εχθρό» να καταλάβει την εξουσία. Αυτό δηλ. που έγινε στις εκλογές της 17ης Ιουνίου του 2012 στην Ελλάδα, όπου οι εκπρόσωποι του παλαιοκομματισμού παραμέρισαν προσωρινά τις οποιεσδήποτε μεταξύ τους διαφορές και έδωσαν ρέστα στον «ιερό» αγώνα εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου ο τελευταίος να μην ανέλθει στην εξουσία! Εμπόδισαν έτσι το ομαλό πέρασμα προς μια Νέα Εποχή για τον τόπο μας και διαμόρφωσαν τη σημερινή τρικομματική «κυβέρνηση», που πέρασε πρόσφατα τα βάρβαρα και εθνοκτόνα «νέα μέτρα» δια του άτυπου νέου Μνημονίου.
Όμως το «καζάνι» της ιστορίας βράζει. Τίποτα και κανένας δεν μπορεί να εμποδίσει την επικράτηση της καινούριας κατάστασης στον τόπο μας και στην Ευρώπη όλη! Αυτό φανερώνει η ραγδαία άνοδος των «άκρων» του ΣΥΡΙΖΑ και της Χρυσής Αυγής, που πανικόβαλλε τους εκπροσώπους της Μεταπολίτευσης σε τόσο μεγάλο βαθμό, ώστε να φτάσουν στο σημείο ακόμα και να παραμερίσουν τα όσα τους χώριζαν επί σειρά δεκαετιών και να προωθήσουν την ιδέα δημιουργίας ενός δήθεν «ευρωπαϊκού κόμματος» (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και – ίσως – και ΔΗΜΑΡ)!
Είναι πλέον πασιφανές ότι οδεύουμε σε μια εντελώς Νέα Εποχή για την Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο όλο. Αλλά το παλαιό καθεστώς δεν παραδίδει εθελούσια τα προνόμια που απέκτησε στην πλάτη του έθνους και του λαού μας... Προτιμά ως νέος «Σαμψών» να καταστρέψει τα πάντα, προκειμένου να μην γευτούν οι λαοί του κόσμου την αλλαγή. Η σύγκρουση που έρχεται θα είναι σφοδρότατη! Και η Ελλάδα θα αποτελέσει το επίκεντρο των ευρωπαϊκών εξελίξεων, με την αναβίωση του πνεύματος του μεγάλου Θράκα επαναστάτη του παρελθόντος, του Σπάρτακου, που τόλμησε και τα έβαλε με την πανίσχυρη ρωμαϊκή αυτοκρατορία...
Ο πρώτος Σπάρτακος τελικά δεν τα κατάφερε. Στα χρόνια προ του Χριστού ήταν ο «Λένιν», ενώ ο Ιησούς ο Ναζωραίος υπήρξε ένας «Γκάντι» της εποχής. Τώρα έρχεται η ώρα του νέου Σπάρτακου: αυτός είναι καταδικασμένος να επιτύχει. Σε διαφορετική περίπτωση ο ελληνισμός θα πεθάνει, η Ευρώπη θα σαπίσει ολοκληρωτικά και ο πλανήτης θα ανατιναχθεί από τον επερχόμενο αναπόφευκτο «Αρμαγεδδώνα».