1.12.2016
Του Ησαΐα Κωνσταντινίδη
- «Όχι μόνο θα διαλυθεί η Σοβιετική Ένωση, αλλά η Γεωργία, η Αρμενία και το Κουρδιστάν θα γίνουν ανεξάρτητα κράτη. Τρέμουν τα πόδια του κομμουνιστού, το θεριό σωριάζεται!»
- «Δώδεκα χαλιά ακόμα και αν τα ράψεις, δεν γίνονται ένα. Η ΕΟΚ είναι το κράτος του Ισραήλ! Λίγα όμως είναι τα ψωμιά της…»
(ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ)
Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΟΚ/ΕΕ) όπως… Σοβιετική Ένωση (ΕΣΣΔ); Αν αυτό το έλεγε κάποιος πριν από μερικά μόνο χρόνια, θα εθεωρείτο τρελός, φαντασιόπληκτος. Οι πολλοί -η άβουλη μάζα- αδυνατούσαν να διακρίνουν ομοιότητες στις δύο περιπτώσεις και πίστευαν ότι, αντίθετα από την κομμουνιστική Σοβιετία, η «ενωμένη Ευρώπη» θα άντεχε, θα διευρυνόταν εσαεί και θα οδηγούσε τους λαούς της στην «ευημερία», τη «γαλήνη» και την «προκοπή». Μερικοί νεοφιλελεύθεροι πολιτειολόγοι, όπως ο Φράνσις Φουκουγιάμα, βιάστηκαν να μιλήσουν για «τέλος της ιστορίας»: ένα σύστημα πλέον θα επικρατούσε, κατά τη γνώμη τους, από εδώ και πέρα πάνω στον πλανήτη, το οικονομικό και πολιτικό σύστημα του φιλελευθερισμού (καπιταλισμού). Δεν πέρασε ούτε μία γενιά από αυτές τις εκτιμήσεις και η «ελεύθερη αγορά» του Δυτικού κόσμου (Βόρεια Αμερική + Ευρώπη) καταρρέει με πάταγο…
Και σήμερα, με όλα αυτά που συμβαίνουν στην Ευρώπη (βλ. Brexit του Ιουνίου 2026 και το «Όχι» στο ιταλικό δημοψήφισμα που ακολούθησε την ίδια χρονιά), αλλά και στον κόσμο, με την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στις ΗΠΑ κτλ., η τύχη της ΕΕ θυμίζει όλο και περισσότερο την παρακμή και, εν τέλει, την πτώση της ΕΣΣΔ. Δικαιώνεται έτσι και επαληθεύεται για πολλοστή φορά ο πατερικός-γεροντικός Λόγος της πίστης μας, όπως οι ρήσεις του Αγίου Παϊσίου από τη δεκαετία του 1980, ότι δηλ. τόσο η Σοβιετική Ένωση όσο και η ΕΟΚ είναι δυνάμεις σατανοκίνητες και δεν θα αργήσουν να καταρρεύσουν! Στην περίπτωση της ΕΣΣΔ αυτό ήδη συνέβη. Αναμένουμε τώρα και το τέλος της ΕΕ, ένα τέλος που θα απελευθερώσει τους λαούς της από τη σκλαβιά των διεθνών τοκογλύφων, όπως πριν από ένα τέταρτο του αιώνα η διάλυση της ΕΣΣΔ απελευθέρωσε τους βασανισμένους λαούς της από τη στυγνή τυραννία του «ερυθρού αστέρα» του κομμουνιστικού Ιερατείου της Μόσχας…
Φυσικά ανάμεσα στις δύο «Ενώσεις», την ΕΣΣΔ και την ΕΕ, υφίστανται αρκετές διαφορές, σε ό,τι αφορά το οικονομικό και κοινωνικό τους σύστημα, τις αρχές και τις αξίες, τον τρόπο ζωής κτλ. Πρόκειται για δύο ξεχωριστά σίγουρα συστήματα, τα οποία όμως έχουν ορισμένες θεμελιώδεις ομοιότητες. Πράγματι, οι βασικές τους αρχές είναι ταυτόσημες, διότι τόσο το κομμουνιστικό σύστημα της ΕΣΣΔ (και κατ’ επέκταση της ΚΟΜΕΚΟΝ που υπήρξε η αντίστοιχη «ΕΟΚ» του κομμουνιστικού μπλοκ) όσο και το καπιταλιστικό σύστημα της ΕΕ είναι αφενός αθεϊστικά και, αφετέρου, διεθνιστικά. ΕΣΣΔ και ΕΕ βασίστηκαν στην άρνηση της πίστης στον Θεό και στην απόρριψη και καταπολέμηση της εθνικής ταυτότητας και της έννοιας της πατρίδας. Άθεοι και απάτριδες οι κομμουνιστές Σοβιετικοί, άθεοι και απάτριδες και οι φιλελεύθεροι Ευρωπαίοι. Συνεπώς, εχθροί των ελληνορθόδοξων ιδανικών, αμφότεροι!
Στο εξαιρετικό του πόνημα «Έρχεται το ποθούμενο» (εκδ. «Αγαθός Λόγος», Αθήνα 2016), ο εν Χριστώ αδελφός μας Μιλτιάδης Γ. Βιτάλης γράφει ανάμεσα σε άλλα πολλά και ψυχωφελή και τα εξής: «Ο γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης ήδη από τις αρχές του 1980 μιλούσε ξεκάθαρα για τη διάλυση της Σοβιετικής Ενώσεως και για την κατάρρευση επίσης των κομμουνιστικών καθεστώτων σε όλα τα κράτη του Ανατολικού Μπλοκ. Τότε που το έλεγε φαινόταν στους πολλούς αδύνατο να συμβεί, γιατί τότε η Σοβιετική Ένωση φαινόταν πανίσχυρη»!
Στο δε βιβλίο μας «Άγιος Παΐσιος. Τα μελλούμενα», που επανακυκλοφόρησε σε νέα, εμπλουτισμένη έκδοση το καλοκαίρι του 2016 από τις εκδόσεις «M-Press», αναφέρουμε τα εξής: «Δεν είναι λίγοι εκείνοι που θεωρούν ότι πίσω από τις απόπειρες ενοποίησης της Ευρώπης βρίσκονται ύπουλα σχέδια διεθνιστικών κύκλων, που, στο όνομα της παγκοσμιοποίησης, θέλουν να επιβάλουν υπερεθνικά σχήματα και να ισοπεδώσουν έτσι τις κατά τόπους εθνικές παραδόσεις των λαών… στην πραγματικότητα όσα σήμερα συμβαίνουν δεν είναι παρά το πρόπλασμα μιας μελλοντικής στυγνής δικτατορίας, της οποίας θα ηγείται ο Μεγάλος Αδελφός-Αντίχριστος! Ιδιαίτερα στην περίπτωση της Ελλάδας, πέρα από τις παραπάνω ενστάσεις, ήδη πριν την προσχώρηση της χώρας στην ΕΟΚ (Ευρωπαϊκή Ένωση) υπήρχε ένας επιπρόσθετος προβληματισμός ότι η ελληνορθόδοξη διάσταση του σύγχρονου ελληνισμού όχι απλά είναι ασύμβατη με τα δεδομένα της Δυτικής Ευρώπης, αλλά επιπλέον υφίσταται ο κίνδυνος να αλλοιωθεί ο εθνικός και θρησκευτικός χαρακτήρας του λαού μας, μέσω της αθρόας εισβολής στην Ελλάδα αυτών των ξένων ηθών και εθίμων. Και πραγματικά ήδη από τη δεκαετία του 1980 η Ελλάδα άρχισε σταδιακά να απεμπολεί τον παλιό της εαυτό και να μιμείται ανόητα ό,τι πιο σάπιο και άχρηστο ερχόταν από τη Δύση. Σε σημείο πλέον σήμερα η πατρίδα μας να έχει χάσει πια μεγάλο μέρος της αυτοσυνείδησής της, αλλά και της εθνικής της κυριαρχίας»…
Ποιοι υπήρξαν σε γενικές γραμμές οι βασικοί λόγοι για τους οποίους η Σοβιετική Ένωση, αυτή η κραταιά παγκόσμια υπερδύναμη, σταδιακά παρήκμασε και τελικά διαλύθηκε; Οπωσδήποτε οι αιτίες είναι πολλές και περίπλοκες. Έχουν να κάνουν τόσο με εσωτερικά, όσο και με εξωτερικά δεδομένα, στοιχεία και καταστάσεις. Οι λόγοι για τους οποίους μία αυτοκρατορία οδηγείται στην αποσύνθεση και την πτώση δεν είναι ποτέ μονοσήμαντοι και μονοδιάστατοι, αλλά έχουν να κάνουν με ένα ολόκληρο πλέγμα ζητημάτων, τα οποία σε βάθος χρόνου (κι ενώ το «σαράκι» εν τω μεταξύ δουλεύει αθόρυβα και υπόκωφα) αποδεικνύονται μοιραία για την πορεία της αυτοκρατορικής δόμησης. Έτσι κατέρρευσε άλλοτε η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, η Οθωμανική κτλ. Ιδού όμως συνοπτικά οι σημαντικότεροι λόγοι για τους οποίους η ΕΣΣΔ αποδυναμώθηκε και, τελικώς, πέθανε:
α) Η σοβιετική οικονομία δεν κατάφερε να ακολουθήσει τους δυναμικούς ρυθμούς ανάπτυξης της δυτικής (καπιταλιστικού τύπου) οικονομίας από ένα σημείο και έπειτα. Η είσοδος στη διεθνή αγορά νέων τεχνολογιών, κυρίως μετά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο, από τις δυτικών συμφερόντων πολυεθνικές βιομηχανίες άφησαν σημαντικά πίσω την οικονομική ανάπτυξη της ΕΣΣΔ. Το ανατολικό μπλοκ, ενώ έως τότε βρισκόταν σε ενός είδους «ισορροπία» με την οικονομική ανάπτυξη του δυτικού κόσμου, σιγά-σιγά άρχισε να χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια του· θέμα χρόνου ήταν να επέλθει η οικονομική καταστροφή…
β) Ο διαστημικός ανταγωνισμός ανάμεσα σε ΗΠΑ και ΕΣΣΔ ήταν ένας εξίσου επιβαρυντικός παράγοντας για τις πραγματικές σοβιετικές δυνατότητες. Ενώ οι Αμερικανοί σχετικά ευημερούσαν και είχαν τη δυνατότητα να επενδύσουν πάνω στο δικό τους διαστημικό πρόγραμμα, οι Σοβιετικοί… άφηναν τον δικό τους λαό σχεδόν να πεινάει, σπαταλώντας αδιανόητα ποσά για το διάστημα (πυραύλους, δορυφόρους, διαστημικούς σταθμούς κτλ.)! Τελικά, ενώ και το αμερικανικό διαστημικό πρόγραμμα τελικώς ατόνησε, για την ΕΣΣΔ η κατάληξη ήταν να πεταχθούν στα σκουπίδια οι διαστημικές της προηγμένες τεχνολογίες, επειδή απλά δεν μπορούσαν να τις συντηρήσουν…
γ) Το ίδιο περίπου συνέβη και με τον ανταγωνισμό των δύο τότε υπερδυνάμεων πάνω στον πλανήτη, σε στρατιωτικό επίπεδο. Ενώ και οι ΗΠΑ ξόδευαν ποσά απίστευτα για στρατιωτικούς εξοπλισμούς κτλ., την ίδια ώρα οι Σοβιετικοί (και ενώ η οικονομία τους πήγαινε από το κακό στο χειρότερο) εξοπλίζονταν ως «αστακοί», επένδυαν υπέρμετρα στο οπλοστάσιό τους, με υπερσύγχρονα πυρηνικά όπλα κτλ. Κι όλα αυτά, ενώ στο εσωτερικό της οι άνθρωποι των διαφόρων σοβιετικών «Δημοκρατιών» (αλλά και των δορυφορικών κρατών της Μόσχας) ζούσαν κάτω από το επίπεδο της φτώχειας, συγκριτικά τουλάχιστον με τα τότε δεδομένα της Δύσης. Όλα αυτά φόρτωσαν υπερβολικά την ήδη βεβαρυμμένη οικονομική κατάσταση της ΕΣΣΔ και συνέβαλαν στον τελικό της οικονομικό όλεθρο…
δ) Ένας άλλος αρνητικός παράγοντας για τη συνοχή της Σοβιετικής Ένωσης ήταν ο υποβόσκων εθνικισμός των λαών που την αποτελούσαν, στο εσωτερικό της χώρας. Με την πάροδο των ετών το σοβιετικό «όραμα» ξεθώριαζε και ο κόσμος στις διάφορες σοβιετικές «Δημοκρατίες» άρχισε να αναπολεί τις εθνικές και θρησκευτικές του παραδόσεις. Π.χ. οι βαλτικοί λαοί ήθελαν όλο και περισσότερο την ανεξαρτησία και κυριαρχία τους, οι μουσουλμάνοι της Κεντρικής Ασίας ανακάλυπταν ξανά το Ισλάμ κτλ. Έτσι, μετά τη «φιλελευθεροποίηση» της ΕΣΣΔ με την «Περεστρόικα» του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 και έπειτα, ξύπνησε τελείως το πατριωτικό αίσθημα των λαών της Σοβιετίας και οι πρώτες φωνές για αυτοδιάθεση άρχισαν να ακούγονται…
ε) Τέλος, ένας άλλος παράγοντας καθόλου αμελητέος είναι η χαλάρωση των δεσμών ανάμεσα στη «μητροπολιτική» ΕΣΣΔ και τις «περιφερειακές» της χώρες, τις δορυφορικές προς τη Μόσχα. Ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 οι δεσμοί αυτοί άρχισαν να «σπάζουν», με την «Αλληλεγγύη» στην Πολωνία, ενώ είχαν προηγηθεί βεβαίως αντισοβιετικές εξεγέρσεις στον ανατολικό κόσμο, όπως της Βουδαπέστης το 1956, της Πράγας το 1968 κτλ. Τελικά, μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1980 ακόμα και σε πιστές στη Μόσχα χώρες, όπως η Βουλγαρία, αναπτύχθηκαν αντικαθεστωτικές δυνάμεις, που πίεζαν για αυτονομία έναντι της ΕΣΣΔ και για δημοκρατικοποίηση του συστήματος. Η «ενότητα» του ανατολικού συνασπισμού είχε γνωρίσει ρωγμές που αποδείχθηκαν ανεπανόρθωτες…
Θα μπορούσαν όλα τα παραπάνω να ταιριάζουν και στην περίπτωση, σήμερα, της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Παρ’ όλες τις διαφοροποιήσεις, χρονικές κτλ., που υπάρχουν μεταξύ των δύο περιπτώσεων, θα λέγαμε πως, ναι: απολύτως! Διότι, εκτός του ότι τα θεμελιώδη χαρακτηριστικά γνωρίσματα των δύο συστημάτων είναι -όπως ήδη δείξαμε- εντελώς κοινά (ο αθεϊσμός και η αρνησιπατρία), θα λέγαμε ότι και οι κύριοι λόγοι για τους οποίους η ΕΣΣΔ οδηγήθηκε σταδιακά στη φθορά και, έπειτα, σε μια απότομη καθίζηση και κόλαφο, ισχύουν ΚΑΙ για την ΕΕ! Μήπως δεν είναι η ΕΕ εκείνη που με τα αλόγιστα οικονομικά της «άλματα» -χωρίς να προηγηθεί μία ισότιμη ενοποίηση ανάμεσα στους λαούς της-, όπως π.χ. το ενιαίο νόμισμα του ευρώ, οδήγησε στη σημερινή βαθύτατη (και αξεπέραστη) κρίση; Η ΕΕ δεν είναι άραγε που, με τη συνολική της πολιτική, όχι μόνο δεν «ένωσε» τις χώρες που την απαρτίζουν, αλλά δημιούργησε μια «ΕΕ των δυο ταχυτήτων», με τον προηγμένο Βορρά έναντι του αναπτυσσόμενου Νότου; Η ΕΕ δεν είναι, ακόμη, που δίστασε να προχωρήσει σε μία πραγματική ενοποίηση, π.χ. στρατιωτική, αφήνοντας τις περιφερειακές της χώρες (Ελλάδα, Κύπρο…) εντελώς ανοχύρωτες σε εχθρική επιβουλή, όπως της Τουρκίας; Η ΕΕ δεν είναι που δεν είχε καν έτοιμο ένα στοιχειώδες σχέδιο αντιμετώπισης πιθανής κρίσης, όπως αυτής που ξέσπασε το 2009-10, και έκανε την τελευταία στιγμή άρον-άρον έναν δήθεν «μηχανισμό διάσωσης», με τα Μνημόνια κτλ.; Τέλος, η ΕΕ δεν είναι που, ενώ οι λαοί της υποφέρουν από την κρίση, δίνει προτεραιότητα στους μουσουλμάνους «πρόσφυγες» που την κατακλύζουν, παρέχοντάς τους τα πάντα δωρεάν, ενώ από τους πολίτες της στερεί ακόμη και τα βασικά που παρέχει το κοινωνικό κράτος;
Τι ΕΕ και… κουραφέξαλα, λοιπόν; Για ποια «ενωμένη Ευρώπη» μας μιλούν οι ευρωδωσίλογοι, όσοι δηλ. ακόμη και μετά την πρωτοφανή καταστροφή που βιώνουμε εξακολουθούν να τσιρίζουν «πάση θυσία στο ευρώ»; Για ποια «κοινή ευρωπαϊκή ιστορία» μας μιλούν οι ευρωλάγνοι; Έχουμε εμείς «κοινή ιστορία» με την Ευρώπη του Καρλομάγνου; Για ποιες «κοινές αξίες» μας μιλούν τα ευρωγιουσουφάκια;
Και να λοιπόν, καταρρέει με πάταγο το ευρωπαϊκό σαθρό οικοδόμημα, όπως πριν 25 χρόνια κατέρρευσε και το σοβιετικό: επειδή δεν βασίζεται στο κοινό καλό των λαών, αλλά επειδή υπηρετεί μία άθλια γραφειοκρατία. Επειδή την ΕΕ ΔΕΝ την θέλουν πια οι λαοί της, όπως ΔΕΝ ήθελαν και την ΕΣΣΔ οι δικοί της λαοί! Επειδή, τέλος, ΕΕ και ΕΣΣΔ είναι αμφότερες «ενώσεις» που δημιουργήθηκαν από τον ίδιο σκοτεινό εγκέφαλο του Κακού: τον ίδιο τον Σατανά…