30.11.2020
Του Ησαΐα Κωνσταντινίδη
Πραγματικό έργο ζωής είναι αυτό το δίτομο έργο, συνολικού όγκου 1.300 σελίδων, του γιατρού, διανοούμενου και συγγραφέα Παναγιώτη Μαρίνη! Κι ετούτο, επειδή στις σελίδες της εργασίας που τιτλοφορείται -όχι άδικα- “Άρρωστες κοινωνίες” αναλύεται με ακριβέστατη ιστορική καταγραφή και ισχυρά επιχειρήματα ολόκληρη η παγκόσμια, ευρωπαϊκή και ελληνική περίοδος της περίφημης “Νεωτερικότητος”: από όπου, άλλωστε, ξεπήδησαν οι σύγχρονες (ψευδο)αξίες, γνωστές ως “πολιτική ορθότητα” και “προοδευτικό αφήγημα της Ιστορίας”. Οι “αξίες”, δηλαδή, που τυραννούν σήμερα τα έθνη και τους λαούς, οδηγώντας τη λευκή φυλή, ιδιαίτερα, στην πολιτισμική αλλοίωση και τη βιολογική εξαφάνιση...
Η πλήρης παρακμή, σε κάθε επίπεδο: πολιτισμικό, κοινωνικό, πολιτικό, θρησκευτικό, ακόμη και ψυχολογικό... Αυτό είναι το γενικό συμπέρασμα που εξάγει κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος, αντικρίζοντας τη σημερινή κατάσταση -αυτή την αθλιότητα των καιρών μας-, η οποία επικρατεί στον δυτικό κόσμο, την ευρωπαϊκή ήπειρο και τη δύσμοιρη Ελλάδα, την κοιτίδα του πανανθρώπινου πολιτισμού. Φαινόμενα, όπως η υπογεννητικότητα των ευρωπαϊκών λαών, σε συνδυασμό με την ολοένα και μεγαλύτερη λαθρομετανάστευση, ατόμων τριτοκοσμικών προερχομένων από χώρες της Ασίας και της Αφρικής, μουσουλμανικού θρησκεύματος στο σύνολό τους, έχουν επιταχύνει τα τελευταία χρόνια την πτώση της Ευρώπης (και της Ελλάδας), με διαλυτικές και σχεδόν θανατηφόρες συνέπειες.
Το πρόβλημα αυτό, που είναι κατ' ουσίαν υπαρξιακό πρόβλημα του δυτικού πολιτισμού, έχει τις σύγχρονες ρίζες του στην εποχή που οι ιστορικοί καλούν ως “Νεωτερικότητα”· πρόκειται, σε γενικές γραμμές, για την ιστορική περίοδο η οποία καταλαμβάνει χρονικά την περίοδο που ξεκινά από τον περίφημο “Διαφωτισμό” των ευρωπαϊκών λαών και απολήγει στις ημέρες μας, όπου και γινόμαστε ζώντες μάρτυρες της μετάβασης προς μια Νέα (υδροχοϊκή) Εποχή, όπου το προηγούμενο αξιακό σύστημα καταρρέει με πάταγο. Υπήρξε, άραγε, “Διαφωτισμός” αυτό που έλαβε χώρα πριν από μερικούς αιώνες στη δυτική Ευρώπη, ή μήπως ήταν εν πολλοίς Συσκοτισμός και διαστρέβλωση των πανάρχαιων και αέναων ελληνικών αξιών; Είναι ένα κεντρικό ερώτημα, που θα έπρεπε κανονικά να απασχολεί τους στοχαστές των καιρών μας, πλην όμως αυτοί -με θολωμένο, στην κυριολεξία, τον νου από τις σάπιες ιδέες της “προοδευτικής” Αριστεράς- περί άλλων τυρβάζουν.
Ο Παν. Μαρίνης, όμως, δεν διστάζει να θίξει άμεσα αυτόν ακριβώς τον κεντρικό προβληματισμό. Γιατί, δηλαδή, η εποχή που σηματοδοτήθηκε, από τον 18ο αιώνα και ύστερα, από την έξαρση της τεχνολογίας, με την ευρεία χρήση των μηχανών και την ανάπτυξη της επιστήμης, έχει οδηγήσει εν τέλει στα τωρινά αδιέξοδα του ανθρώπου; Τι ήταν αυτό που προκάλεσε τη σημερινή κατάπτωση του ανθρώπινου γένους, με όλα τα επακόλουθα που -ως φυσική συνέπεια- σημαίνουν για την πορεία του σύγχρονου κόσμου; Με δυο λόγια: γιατί ο δυτικός άνθρωπος, ως “ορθολογική” μονάδα με τη δυτικότροπη έννοια του “ratio”-(αντι)λόγου, κατήντησε ένα δυστυχισμένο ον, βορά σήμερα στα πάθη του ανατολίτικου μεσσιανισμού;
Ερωτήματα συγκλονιστικά, αναμφίβολα. Αμείλικτα. Που ως πρώτη απάντηση θα μπορούσαν, οπωσδήποτε, να εστιάσουν στην αστυφιλία που κατέλαβε τον “Homo Occidentalis”, με την υπερ-ανάπτυξη των αστικών κέντρων εις βάρος της υπαίθρου, καθώς και τη συνακόλουθη ανάδυση των πολυεθνικών επιχειρήσεων (του καπιταλισμού), η οποία έθεσε νέους οικονομικούς κανόνες σε παγκόσμιο επίπεδο. Τα παραπάνω είναι, βεβαίως, ορθά· συνιστούν όμως μία επιφανειακή ερμηνεία των πραγμάτων. Έτσι, ο συγγραφέας του έργου “Άρρωστες κοινωνίες” εισδύει στα βαθύτερα αίτια που διαμόρφωσαν την εικόνα του κόσμου μας, τα οποία ασφαλώς περιλαμβάνουν ένα ολόκληρο πλέγμα έντονων παρασκηνιακών διεργασιών και κοινωνικών αλλαγών: γεννήθηκε, κατ' αυτό τον τρόπο, μία στρεβλή πολιτισμική πραγματικότητα -θεμέλιο της δυστυχίας μας-, πλήρως ισοπεδωτική κάθε πατροπαράδοτου πνευματικού αγαθού δημιουργημένου άλλοτε από τους θεόπνευστους προγόνους μας.
Ιδού τι γράφει, χαρακτηριστικά, ο κ. Μαρίνης στην Εισαγωγή του δίτομου συγγράμματός του: “Μετά την εποχήν ακμής του Δυτικού Πολιτισμού, επηκολούθησε η εποχή της Νεωτερικότητος, η οποία άλλαξε κυριολεκτικώς τα πάντα. Πρόκειται διά μίαν Εποχήν δεινών και παρακμής επακολουθούσα την εποχήν ακμής του Πολιτισμού, κατά την Φιλοσοφίαν της Ιστορίας! Τα δεινά τα οποία επέφερε είναι πολλά. [...] Όλα τα στοιχεία που αποκαλούμε «πολιτισμό» χλευάζονται και λοιδορούνται καθώς ορθόν θεωρείται η μίμησις των κοινωνιών των πρωτογόνων, οπότε φυσικώ τω τρόπω ενεφανίσθη και ο πολιτιστικός σχετικισμός, ο φιλομεταναστευτισμός, η πολυπολιτισμικότης και ο εποικισμός της Ευρώπης από Αλλογενείς που η φιλοσοφία της παρακμής μάς τούς εμφανίζει ως καλυτέρους από εμάς! Το πλέγμα του κακού που ονομάζεται Πολιτιστικός Μαρξισμός περισφίγγει την κοινωνία μας και επιταχύνει την διάλυσιν και την παρακμήν!“.
“Άρρωστες κοινωνίες”... 10η Αυγούστου του 1793. Αυτή είναι η, κατά τον συγγραφέα, ημερομηνία γεννήσεως της Νεωτερικότητος. Ημέρες της περιβόητης Γαλλικής Επαναστάσεως (1789 - 1799), που τόσο πολύ παρερμήνευσε έναν διανοητή των διαστάσεων του Jean-Jacques Rousseau... Έναν ακριβώς χρόνο πιο πριν, στις 10 Αυγούστου 1792, οι ένοπλοι επαναστάτες εισέβαλαν στο παλάτι του Κεραμεικού· ήταν η αρχή του τέλους της μοναρχίας. Από εκεί και πέρα, οι εξελίξεις υπήρξαν καταιγιστικές. Η 10η Αυγούστου 1793 είναι, επίσης, η ημερομηνία κατά την οποία άνοιξε επίσημα τις θύρες του το ξακουστό Μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι, με ό,τι μπορεί να συμβολίζει κάτι τέτοιο για τις μετέπειτα ευρωπαϊκές εξελίξεις...
Ο Παν. Μαρίνης περιγράφει ως εξής τα κοσμοϊστορικά γεγονότα που πλαισιώνουν τη χρονολογία-σταθμό της 10ης Αυγούστου του 1793: “Ο Bertrand Barère, δικηγόρος από την Tarbes των Πυρηναίων, μέλος της Comité de salut public, έχων εκπληκτικήν ρητορικήν ικανότητα πειθούς της Εθνοσυνελεύσεως αλλ' εισηγούμενος πάντοτε θανατώσεις και αγριότητας, διό ωνομάσθη «Anacréon de la guillotine», ο Ανακρέων της λαιμητόμου, κατά την συνεδρίασιν της 31ης Ιουλίου 1793 εισηγήθη να εορτασθή η επέτειος της 10ης Αυγούστου 1792, της ημέρας της δευτέρας και πραγματικής «Επαναστάσεως», διά της επιθέσεως εναντίον των τάφων των βασιλέων· s'attaquer aux «cendres impures» des tyrans, όπως είπε! Ούτως, εις το Διάταγμα αρ. 2 της 10ης Αυγούστου 1793, ορίζεται εις το άρθρον 11: Οι τάφοι και τα μαυσωλεία των ως άνω βασιλέων, τα εγκαθιδρυμένα εντός του ναού του Saint-Denis ως και άλλων τυχόν ναών ή θέσεων, εις απάσαν την έκτασιν της επικρατείας, θα καταστραφούν την 10ην προσεχούς Αυγούστου...”.
“Άρρωστες κοινωνίες”... Έτσι, λοιπόν, γεννήθηκε η Νεωτερικότητα, μες στη βεβήλωση μνημείων, μες στην προσβολή νεκρών, μες στο κακό! Γράφει ο κύριος Μαρίνης: “Ούτως εχόντων των πραγμάτων, την 10ην Αυγούστου 1793 γεννάται ο νεωτερικός άνθρωπος· πράγματι το γνωστόν μας άνευ ταυτότητος άτομον της Νεωτερικότητος αποτελεί το κύριον χαρακτηριστικόν της εποχής της Νεωτερικότητος και εξ αυτής της καταστάσεώς του συμπαρέλκονται μύρια όσα δεινά! Ο άνθρωπος ο άνευ ταυτότητος, ιστορίας και προγόνων φυσικόν είναι να αισθάνεται ανάξιος και μηδαμινός και ανίκανος να αμυνθή εναντίον οιουδήποτε επιβούλου!”.
Τα παραπάνω γραφόμενα υπό του Παν. Μαρίνη έχουν τεράστια σημασία. Κι ετούτο, διότι πραγματικά έκτοτε ο δυτικός άνθρωπος -ο Ευρωπαίος- υπέστη ασύλληπτη πνευματική λοβοτομή: “δεν έχω κουλτούρα”, απαντούν συνήθως οι νέοι λευκοί Ευρωπαίοι, όταν ερωτώνται σχετικώς στα πανεπιστήμια της Ευρώπης και της Αμερικής (“ποια κουλτούρα έχετε;”, είναι μία βασική ερώτηση που γίνεται στους φοιτητές αυτών των πανεπιστημίων). Ο πολιτιστικός μαρξισμός, αυτή η μάστιγα που έφερε η Νεωτερικότητα στις ζωές μας, γέννησε τα σύγχρονα κοινωνικά παράσιτα της διεθνούς τοκογλυφίας, ως ο George Soros, αλλά και την εκτρωματική “πολυπολιτισμική κοινωνία”, πίσω από το κάλυμμα της οποίας βρίσκουμε καλά κρυμμένο τον στόχο ισλαμοποίησης της Ευρώπης. “Άνευ ταυτότητος” άτομο, όπως τον ονομάζει ο κ. Μαρίνης, είναι η γενική απεικόνιση, την οποία δύναται να κάνει κάποιος για τον νεωτερικό άνθρωπο των δύο και πλέον τελευταίων αιώνων, οδεύοντας πλέον σήμερα (δυστυχώς) προς τον άνθρωπο-υβρίδιο, τον μετα-άνθρωπο της Νέας εφιαλτικής Εποχής που αναδύεται γύρω μας...
“Άρρωστες κοινωνίες”... Ένα έργο, στις σελίδες του οποίου θα βρούμε, χωρίς υπερβολή, τα πάντα τα οποία οδήγησαν με μαθηματική ακρίβεια στην πτώση των ημερών μας. Από την εγκατάσταση της Νεωτερικότητος μέσω της Γαλλικής Επαναστάσεως και τη γέννηση του σοσιαλισμού-κομμουνισμού που προξένησε τη Ρωσική Επανάσταση του 1917, έως τον Β΄ παγκόσμιο ή Μεγάλο πόλεμο με το “Ολοκαύτωμα” και τον σημερινό θρίαμβο του πολιτιστικού μαρξισμού ο οποίος προτάσσει τη δημιουργία μικτής φυλής υπανθρώπων (και την εξόντωση της λευκής ράτσας). Ένα πλήρες, με δυο λόγια, έργο των παρακμιακών ημερών μας.
Τι συμπεραίνει ο συγγραφέας, ως (δραματικό) επιμύθιο του έργου του; Την πλήρη απάθεια, αδράνεια και αναισθησία των νεώτερων γενεών του δυτικού κόσμου ενώπιον του κινδύνου γενικής σφαγής τους, εξ αιτίας του πνευματικού ευνουχισμού που έχουν υποστεί οι σημερινοί Ευρωπαίοι-Έλληνες μέσω της χημικής αλλοιώσεως των εγκεφάλων τους από τις νεωτεριστικές μπούρδες που διδάχτηκαν στα σχολεία τους. Με τόνο αρχαίας ελληνικής τραγωδίας, επισημαίνει-προειδοποιεί, αλλά -τι κρίμα- προς πολύ λίγα “ώτα ακουόντων” και μελλοντικών επιβιωσάντων Ελλήνων: “Το αποτέλεσμα όλης αυτής της προπεριγραφείσης καταστάσεως είναι η δημιουργία μιάς κοινωνίας η οποία μη έχουσα Υπερεγώ, δεν έχει νόμους, αξίες, κανόνες και ιερά θέσφατα διά να την στηρίζουν αλλά και διά να αξίζη να πολεμήση διά να τα υπερασπισθή! Είναι μία ηθικώς διαλελυμένη κοινωνία! Η κοινωνία αυτή είναι εύκολον θύμα έναντι του οιουδήποτε επιβούλου! Ούτω τώρα το Ισλάμ εσκέφθη να κατακτήση την Ευρώπην και το ζήτημα δεν είναι τό τίνι τρόπω οφείλουν οι Ευρωπαίοι να αποκρούσουν την εισβολήν αλλά το ότι δεν βλέπουν τον λόγον χάριν του οποίου οφείλουν να αποκρούσουν την εισβολήν!”...
Οι γνώσεις του συγγραφέως, πραγματικά εκπλήσσουν τον μέσο αναγνώστη, ο οποίος έχει την τύχη -μελετώντας τους δύο ογκωδέστατους αυτούς τόμους- να ενημερωθεί πλήρως για τις αιτίες παρακμής των σύγχρονων “πολιτισμένων” κοινωνιών μας, καθώς και για το παρασκήνιο των όσων φοβερών και τρομερών συνέβησαν στο διάστημα των τελευταίων 230 περίπου ετών της Ιστορίας της ανθρωπότητας. Σημειώνουμε, ότι αμέσως προηγουμένως είχε κυκλοφορήσει ένα ακόμη σημαντικό και λίαν επίκαιρο έργο του κυρίου Μαρίνη, υπό τον τίτλο “Ευρώπη και Ισλάμ”, το οποίο ερμηνεύει την ισλαμική διείσδυση στη Δύση, κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου εν όψει του επερχομένου εξισλαμισμού της Ευρώπης.
Το εξαιρετικό και άκρως ενδιαφέρον δίτομο έργο του κυρίου Παναγιώτη Μαρίνη, “Άρρωστες κοινωνίες”, εξεδόθη και κυκλοφόρησε (Δεκέμβριος 2019) από τις εκδόσεις “Θούλη” του Φωτίου Η. Ξηροκώστα (τηλ.: 210 3250091 και 6976 799344 – ηλεκτρονικό ταχυδρομείο: thulebooks@gmail.com). Αποτελεί, όντως, μία μοναδική εργασία, χωρίς προηγούμενο στην ελληνική βιβλιογραφία, και γι' αυτό έχει θέση σε κάθε ενημερωμένη ελληνική πατριωτική βιβλιοθήκη. Αξίζουν δε, πολλά συγχαρητήρια στον εκλεκτό κ. Μαρίνη για το συγκεκριμένο του πόνημα, το οποίο διαβάζεται ευχάριστα και αποτελεί μία πραγματική Εγκυκλοπαίδεια ερμηνειών των δραματικών ιστορικών διαδικασιών, οι οποίες έλαβαν σάρκα και οστά επί του πλανήτη, από τον 18ο αιώνα έως και πολύ πρόσφατα.