“ΣΚΟΥΛΗΚΟΤΡΥΠΕΣ” ΚΑΙ ΚΑΤΩ ΚΟΣΜΟΣ
21.1.2017
Του Ησαΐα Κωνσταντινίδη
Η επιστήμη, ακόμη και σήμερα, σηκώνει τα χέρια ψηλά στο μυστήριο του περιβόητου Τριγώνου των Βερμούδων. Δεν μπορεί να εξηγήσει τι ακριβώς συμβαίνει σ’ αυτή τη μυστηριώδη θαλάσσια περιοχή του Βορείου Ατλαντικού ωκεανού, στην οποία έχουν χαθεί για πάντα αρκετά πλοία και αεροπλάνα. Λες και κάποια διαβολική «μαύρη τρύπα» απορροφάει αυτά τα αντικείμενα και τα εξαφανίζει, μαζί με το πλήρωμα και τους επιβάτες τους… Παρ’ όλα τα αινιγματικά περιστατικά που κατά καιρούς σημειώθηκαν, ποτέ δεν βγήκε ένα επίσημο επιστημονικό πόρισμα που να ερμηνεύει το φαινόμενο. Γι’ αυτό και έχουν αποκαλέσει το Τρίγωνο των Βερμούδων και ως «Τρίγωνο του Διαβόλου».
Το περίφημο Τρίγωνο των Βερμούδων εντοπίζεται στη θαλάσσια περιοχή που έχει ως «κορυφές» τις νήσους Βερμούδες (σύμπλεγμα νήσων), το Μαιάμι της Φλόριντα στις ΗΠΑ και την πρωτεύουσα του Πουέρτο Ρίκο, Σαν Χουάν. Μέσα στην υδάτινη έκταση που περικλείεται στο «τρίγωνο» αυτό έχουν λάβει χώρα κατά καιρούς τα παράξενα συμβάντα με τις εξαφανίσεις των καραβιών και των αεροσκαφών, προκαλώντας δέος και μυστήριο. Μυστήριο, το οποίο εξακολουθεί να παραμένει πυκνό, αφού κανένας δεν κατάφερε ποτέ να δώσει μία πειστική απάντηση για το τι ακριβώς συμβαίνει εκεί πέρα, πού τέλος πάντων πηγαίνουν όσοι εξαφανίζονται στο σημείο αυτό του μεγάλου ωκεανού. Κι ο τρόμος εξακολουθεί να υφίσταται για όποιον πλησιάζει στην περιοχή…
Αν και υπήρξαν απόπειρες από πλευράς των αρμοδίων αρχών να καθησυχάσουν τον κόσμο, εν τούτοις οι προσπάθειες αυτές μάλλον έπεσαν στο κενό. Για παράδειγμα, η επιστημονική κοινότητα κάποτε ανέφερε ότι ναι μεν έχουν σημειωθεί ανεξήγητες εξαφανίσεις στο Τρίγωνο των Βερμούδων, όμως το ποσοστό τους είναι πάνω-κάτω το ίδιο με εκείνο των όσων εξαφανίσεων έχουν σημειωθεί σε οποιοδήποτε άλλο σημείο του Ατλαντικού. Επίσης, η Αμερικανική Ακτοφυλακή έχει δηλώσει εδώ και χρόνια ότι όσα έχουν ειπωθεί από πολλούς και διάφορους για ύπαρξη «εξωγήινων όντων» ή άλλων μυστηριωδών πλασμάτων στον εν λόγω γεωγραφικό χώρο δεν ισχύουν σε καμία περίπτωση· τίποτε το εξαιρετικά ύποπτο δεν έχει ποτέ βρεθεί που να πιστοποιεί κάτι τέτοιο. Κι όμως, οι καθησυχασμοί των επιστημόνων και τα στοιχεία των αρχών δεν έχουν ακόμη πείσει σοβαρά τον κόσμο...
Ο πρώτος που φέρεται να κατέγραψε το Τρίγωνο των Βερμούδων ήταν… ο Οδυσσέας! Ο πολυμήχανος Έλληνας ήρωας του Τρωικού πολέμου και θαλασσοπόρος, ο οποίος χιλιάδες χρόνια πριν την εποχή μας έζησε την ανεπανάληπτη περιπέτεια της δεκαετούς του Οδύσσειας. Ο Οδυσσέας λοιπόν, όπως έχουμε αποδείξει και εμείς σε σχετική εργασία μας (βλ. το δίτομο έργο του γράφοντος «Πλοηγός Οδύσσεια», που έκανε διαδοχικές εκδόσεις), αλλά και πολλοί μεγάλοι Έλληνες και ξένοι ερευνητές πριν από εμάς, είναι απολύτως εξακριβωμένο ότι περιπλανήθηκε στον Ατλαντικό ωκεανό και πάτησε στην αμερικανική ήπειρο. Σύμφωνα με μία άποψη, το Τρίγωνο των Βερμούδων δεν είναι παρά ο ίδιος ο Άδης των αρχαίων Ελλήνων· στο κέντρο του Τριγώνου βρίσκεται η Μεγάλη Πυραμίδα, που χρησίμευε για χωροχρονικά ταξίδια και ως είσοδος στον Άδη. Μέσω αυτής ο Οδυσσέας κατήλθε τελικά στον Κάτω Κόσμο, όπου και συνομίλησε με τις σκιές των νεκρών συντρόφων του, λαμβάνοντας και τον χρησμό από τον μάντη Τειρεσία.
Πολλούς αιώνες αργότερα, στις 8 Οκτωβρίου του 1492, στο θρυλικό ταξίδι του στην Αμερική, ο Χριστόφορος Κολόμβος έγραψε στο ημερολόγιό του ότι στην περιοχή αυτή συμβαίνουν διάφορα περίεργα πράγματα, όπως για παράδειγμα ότι «τρελαίνονται» οι πυξίδες! Θαρρείς και ο γεωγραφικός αυτός χώρος δεν υπάγεται στον χώρο και τον χρόνο, όπως τον αντιλαμβανόμαστε στην υπόλοιπη Γη… Έκτοτε, το μυστήριο συνεχίστηκε, η περιοχή άρχισε να γίνεται πολύ διάσημη σε ολόκληρο τον πλανήτη, ειδικά δε από την εποχή που τα υπερπόντια ταξίδια από τον «παλαιό κόσμο» (Ευρώπη και Αφρική) προς τον «νέο κόσμο» της αμερικανικής ηπείρου έγιναν πολύ συχνότερα. Η περιοχή του Τριγώνου των Βερμούδων «κατάπινε» όλο και περισσότερα πλοία, αεροπλάνα, μαζί και ανθρώπους, πνίγοντας στα παγωμένα νερά της ανείπωτες τραγωδίες…
Σύμφωνα με μια θεωρία, η οποία απέκτησε σύντομα παγκόσμια εξάπλωση, στον βυθό του Τριγώνου των Βερμούδων κρύβεται η χαμένη Ατλαντίδα! Η αινιγματική πανάρχαια ήπειρος, η οποία -σύμφωνα με την ελληνική και τη διεθνή παράδοση- καταποντίστηκε στον ωκεανό, παρασέρνοντας μαζί της και έναν απίστευτα προηγμένο πολιτισμό της προϊστορίας… Βέβαια για την Ατλαντίδα και την πιθανή περιοχή όπου βρίσκεται βυθισμένη έχουν ειπωθεί κατά καιρούς αρκετές θεωρίες. Πάντως το Τρίγωνο των Βερμούδων βρίσκεται στον Ατλαντικό, όπου και πολλοί πιθανολογούν ότι υπήρχε η Ατλαντίδα (εξ και το όνομά της, από τον Ατλαντικό και τον αρχαίο Άτλαντα)· κατά μία αντίληψη, η Ατλαντίδα βρισκόταν στο ενδιάμεσο της Ευρώπης και της Αμερικής, στο βόρειο ημισφαίριο του πλανήτη, και δέσποζε στον Ατλαντικό.
Πριν από μερικά χρόνια, ένα ντοκιμαντέρ του «Science Channel» έκανε λόγο ότι στην περιοχή του Τριγώνου των Βερμούδων υπάρχουν κάποια πυκνά και παράξενα σύννεφα, τα οποία και καλύπτουν ολόκληρο τον σχετικό χώρο. Όπως αναφέρθηκε χαρακτηριστικά, τα νέφη αυτά δημιουργούν ανέμους 106 χιλιομέτρων/ώρα, που δρουν ως «βόμβες αέρα», βυθίζοντας πλοία και ρίχνοντας αεροπλάνα… Δορυφόροι της NASA εντόπισαν όντως σύννεφα εξαγωνικού σχήματος, τα οποία έχουν πλάτος από 32 έως 88 χιλιόμετρα. Ο Αμερικανός μετεωρολόγος Στιβ Μίλλερ ανέφερε στο ντοκιμαντέρ πως πράγματι η εμφάνισή τους είναι πολύ ασυνήθιστη.
Μπορεί το Τρίγωνο των Βερμούδων να έχει αποκτήσει, ειδικά μετά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο, μεγάλη αναγνωρισιμότητα παγκοσμίως, υπάρχει όμως και ένα… άλλο παρόμοιο, στην ακριβώς αντίστροφη μεριά του βορείου ημισφαιρίου της υφηλίου! Πρόκειται για το Τρίγωνο του Δράκου (ή Θάλασσα του Διαβόλου), που περιλαμβάνει τον θαλάσσιο χώρο ανάμεσα στις νοτιοανατολικές ακτές της Ιαπωνίας -κοντά στην πρωτεύουσα Τόκιο-, τη νήσο Γκουαχάν του Ειρηνικού ωκεανού, πάνω από τη Μικρονησία και τη νήσο Φορμόζα (το κράτος της Ταϊβάν) απέναντι από τις κινεζικές ακτές. Ακριβώς όμοια φαινόμενα και καταστάσεις με το Τρίγωνο των Βερμούδων έχουν καταγραφεί και σ’ αυτή την περιοχή.
Για το Τρίγωνο του Δράκου υπάρχουν πανάρχαιοι θρύλοι της Άπω Ανατολής, οι οποίοι κάνουν αναφορές για έναν περίεργο τόπο και τα αλλόκοτα όντα που ζούσαν σ’ αυτόν· επρόκειτο για τεράστιους και φοβερούς δράκους, οι οποίοι καταβρόχθιζαν ό,τι τολμούσε να περάσει από το μέρος που τους ανήκε… Οι σημερινές αναφορές μιλούν για μαγνητικές ανωμαλίες, ανεξήγητα φώτα και αντικείμενα που εμφανίζονται από το πουθενά και, φυσικά, για πολλές εξαφανίσεις πλοίων και αεροσκαφών. Τα ίδια δηλ. με το Τρίγωνο των Βερμούδων, στον πλανητικό αντίποδα: ανεξήγητα «ηλεκτρομαγνητικά πεδία». Κι από εκεί και πέρα, το βαθύ σκοτάδι.
Ένας αξιόλογος ερευνητής, διεθνούς φήμης, που ασχολήθηκε και με τα δύο Τρίγωνα, εκδίδοντας και σχετικά βιβλία-μελέτες του, είναι ο αείμνηστος Αμερικανός συγγραφέας Τσαρλς Μπέρλιτζ. Ανάμεσα στα πολλά ενδιαφέροντα βιβλία που εξέδωσε, είναι και τα τιτλοφορούμενα ως «Το Τρίγωνο των Βερμούδων» («The Bermuda Triangle») και «Το Τρίγωνο του Δράκου» («The Dragon’s Triangle»). Ο Μπέρλιτζ στο πρώτο εκ των ως άνω βιβλίων υποστήριξε ότι η χαμένη Ατλαντίδα βρισκόταν κοντά στο νησί Μπίμινι στις Μπαχάμες, στη δυτική δηλ. κορυφή του Τριγώνου των Βερμούδων. Στο δε δεύτερο, εστιάζει στα συνεχόμενα ανεξήγητα δυστυχήματα του ιαπωνικού πολεμικού ναυτικού, το οποίο μόλις μέσα σε μια διετία (1952-54) έχασε πέντε πολεμικά του πλοία και 100 περίπου άριστοι επιστήμονες εξαφανίστηκαν μαζί με αυτά…
Είναι λοιπόν «ηλεκτρομαγνητικό» το θέμα με τα Τρίγωνα των Βερμούδων και του Δράκου; Ας δούμε τι λέει η επίσημη επιστημονική προσέγγιση… Η Γη συμπεριφέρεται ως τεράστιος μαγνήτης, του οποίου οι μαγνητικοί πόλοι δεν συμπίπτουν με του αντίστοιχους γεωγραφικούς πόλους. Μία πυξίδα έχει τη διεύθυνση βόρειου-νότιου μαγνητικού πόλου. Γνωρίζουμε ακόμη ότι η διεύθυνση γεωγραφικού βορρά-νότου λέγεται γεωγραφικός μεσημβρινός, ενώ η διεύθυνση μαγνητικού βορρά-νότου λέγεται μαγνητικός μεσημβρινός. Οι διευθύνσεις αυτές δεν συμπίπτουν ποτέ.
Στα Τρίγωνα των Βερμούδων και του Δράκου όμως συμβαίνει το εξής καταπληκτικό: Η πυξίδα, ενώ κανονικά θα έπρεπε να δείχνει τον μαγνητικό βορρά, εντούτοις δείχνει τον γεωγραφικό βορρά! Πώς εξηγείται αυτό; Αν κρεμάσουμε, για παράδειγμα, έναν μαγνήτη από μία κλωστή, τότε ο ένας πόλος του θα κατευθυνθεί προς τον μαγνητικό βορρά και ο άλλος προς τον μαγνητικό νότο. Όμοια προσανατολίζεται και μία μαγνητική βελόνα. Όταν η πυξίδα βρίσκεται κοντά σ’ ένα αντικείμενο που αποτελείται από σιδηρομαγνητικό υλικό, τότε η βελόνα δεν ισορροπεί στη διεύθυνση βορρά-νότου. Αυτό το σφάλμα της πυξίδας δημιουργεί σύγχυση και οφείλεται στις διαφορές της ποσότητας του μαγνητικού σιδήρου που βρίσκεται κοντά στην επιφάνεια της Γης, παραμορφώνοντας το μαγνητικό της πεδίο.
Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται μαγνητική ανωμαλία. Προσωρινές μαγνητικές ανωμαλίες μπορούν επίσης να προκληθούν εξαιτίας του μάγματος που ρέει κοντά στην επιφάνεια της Γης, καθώς και εξαιτίας υποθαλάσσιων σεισμών και ηλεκτρικών καταιγίδων. Έτσι λοιπόν -λέει η θεωρία αυτή- εξηγούνται κάποια λάθη πλοήγησης που γίνονται στα Τρίγωνα των Βερμούδων και του Δράκου…
Υπάρχει όμως και μια πιο μεταφυσική ερμηνεία. Μια ερμηνεία που έχει κερδίσει έδαφος σε κύκλους της έρευνας, αλλά και του αποκρυφισμού, ειδικά τις τελευταίες δεκαετίες. Σύμφωνα μ’ αυτή, το Τρίγωνο των Βερμούδων και το Τρίγωνο του Δράκου… επικοινωνούν μεταξύ τους με «σκουληκότρυπα», δηλ. μπορείς να μπεις από τη μία πλευρά αυτού του «διαύλου» και να βγεις στην εντελώς «αντίπερα όχθη»! Ίσως πίσω απ’ αυτές τις σύγχρονες έννοιες, όπως η «σκουληκότρυπα», να κρύβεται εκείνο που οι αρχαίοι Έλληνες αποκαλούσαν «αντίποδας της Γης». Θέλοντας να δείξουν ότι υπάρχουν σημεία πάνω στην υδρόγειο, τα οποία βρίσκονται μεν σε τελείως αντίθετες μεταξύ τους κατευθύνσεις, όμως υφίσταται ανάμεσά τους κάποια αόρατη σύνδεση…
Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο ορισμένοι μιλούν περί των Τριγώνων των Βερμούδων και του Δράκου ως «πύλες» για την Κάτω Γη (αυτό συνδυάζεται με την περίφημη θεωρία της κούφιας γης). Και ποιοι ζουν στην Κάτω Γη; Οι λεγόμενοι… εσωγήινοι, οι οποίοι μάλιστα πιθανότατα να είναι και πολύ πιο προηγμένοι από εμάς, σε πολιτισμό και τεχνολογία, και έρχονται σε επικοινωνία με την επιφάνεια του πλανήτη μέσα από τέτοιες «πύλες», όπως είναι τα ως άνω μυστηριώδη Τρίγωνα. Οι ερμηνείες παραμένουν ακόμη ανοιχτές. Και το μυστήριο δίνει και παίρνει…