20.5.2020
Του Ησαΐα Κωνσταντινίδη
“Έστι δίκης οφθαλμός ός τα πάνθ' ορά”.
(Μένανδρος, αρχαίος Έλληνας ποιητής)
Ο περιθωριακός Τύπος και οι μεθοδεύσεις του δεν θα έπρεπε κανονικά να μας εκπλήσσουν. Ακρότητες, κιτρινισμός, υβρεολόγιο οχετού, κι όλα αυτά ανάμεικτα με απειλές, εκβιασμούς -άμεσους ή έμμεσους- κι άθλια υπονοούμενα, διαμορφώνουν τον χαρακτήρα φυλλάδων, που υπό φυσιολογικές συνθήκες θα είχαν θέση μόνο στον κάλαθο των αχρήστων. Πόσο μάλλον, όταν οι “υπεύθυνοί” τους έχουν το απύθμενο θράσος, για να μην πούμε την αναίδεια, να κάνουν χρήση στα πρωτοσέλιδά τους εννοιών ιερών για εμάς τους Έλληνες, όπως η πίστη και η πατρίδα, μόνο και μόνο για να εξαπατούν τον αναγνώστη και να πουλήσουν κανένα φύλλο παραπάνω· όταν βεβαίως δεν διαπλέκονται με την εκάστοτε εξουσία, για να λαμβάνει ο εκδότης τους καμιά χορηγία και να επιβιώνει έτσι επαγγελματικά, ξεπερνώντας τις μηδαμινές πωλήσεις του...
Χαρακτηριστικό δείγμα αυτού του κιτρινισμού στον ελλαδικό Τύπο αποτελεί η ακροδεξιά φυλλάδα “Ελεύθερη Ώρα”. Γνωστή η ιστορία της, όπως άλλωστε και η κατάληξη του ιδρυτή της και επί σειρά ετών εκδότη της, του μακαρίτη Γρηγόρη Μιχαλόπουλου. Για τον εν λόγω, αποφάνθηκε άλλοτε τελεσίδικα η Δικαιοσύνη, αλλά δεν είναι το θέμα μας σήμερα το χρονικό των συκοφαντιών και χυδαιολογιών στον Τύπο. Θέμα μας είναι η εξακολουθούμενη εξαπάτηση του, περιορισμένου έστω, αναγνωστικού κοινού, όταν η συγκεκριμένη εφημερίδα μπαίνει στην υπηρεσία σκοτεινών πολιτικάντικων σχεδιασμών.
Την Κυριακή 17 Μαΐου 2020, με “βαθυστόχαστο” άρθρο του στη φυλλάδα, “χτύπησε” ξανά ο γνωστός και μη εξαιρετέος Κωστής Αϊβαλιώτης, ο παριστάνων τον υπαρχηγό του, ανύπαρκτου πλέον, καρατζαφερικού ΛΑΟΣ. Βεβαίως, είναι δικαίωμά του να παριστάνει ό,τι θέλει, όπως δικαίωμά του είναι και να αυτοεξευτελίζεται. Δεν είναι όμως δικαίωμά του να διαστρεβλώνει την πραγματικότητα, απλώς για να εκτονώσει το μίσος που αισθάνεται μέσα του, όπως και να υπηρετήσει άδηλα πολιτικάντικα συμφέροντα.
“Η ώρα των δικαστών”, έτσι τιτλοφορείται το άρθρο του πρώην βουλευτή Β΄ Αθηνών Αϊβαλιώτη. Που δεν είναι η πρώτη φορά κατά την οποία αποκλειστικός στόχος της κακίας του είναι το κόμμα της Ελληνικής Λύσης, ο πρόεδρός της Κυριάκος Βελόπουλος και ο ευρωβουλευτής του κόμματος Εμμανουήλ Φράγκος. Σε ουκ ολίγα άρθρα του, από το καλοκαίρι του 2019 και έπειτα, ο Αϊβαλιώτης στράφηκε σφόδρα κατά της Ελληνικής Λύσης, πάντοτε με ένα, μοναδικό, “επιχείρημα”: ότι... η έδρα της Ελληνικής Λύσης στο ευρωκοινοβούλιο είναι προϊόν, τάχα, απάτης κι ότι ανήκει σε κάποιον άλλο, και όχι σ' εκείνον που έλαβε τους περισσότερους σταυρούς από τους ψηφοφόρους! Σε ώρες κρίσιμες για το μέλλον της χώρας, ο γραφικός αρθρογράφος και πρώην βουλευτής παραβλέπει τα προβλήματα που πνίγουν τον ελληνικό λαό και ασχολείται αποκλειστικά, μετά μανίας θα λέγαμε, με την ευρωέδρα της Ελληνικής Λύσης!
Ίσως το πρόβλημα του Αϊβαλιώτη να εκφεύγει της πολιτικής κρίσης και να έχει ψυχολογικό υπόβαθρο, ας δούμε όμως το ένα και μοναδικό του ψευδο-επιχείρημα, τη βάση του “συλλογισμού” του. Γράφει στο ως άνω άρθρο του, ανάμεσα σε άλλες κενές περιεχομένου λέξεις, τα ακόλουθα: “Η ουσία: την έδρα την χάνει ο νυν ευρωβουλευτής γιατί το τρυκ που έκανε το κόμμα για να βοηθήσει τον κ. Φράγκο είναι ΣΚΑΣΤΟ, μιλάμε (χωρίς ίχνος αμφιβολίας) για χειραγώγηση του εκλογικού σώματος και κοροϊδία ψηφοφόρων, ώστε να νομίσει ο κόσμος ότι ψηφίζει τον γνωστό στρατηγό Φραγκούλη Φράγκο. Ο πραγματικός Φραγκούλης Φράγκος, εξάλλου, διαμαρτυρήθηκε αγανακτισμένος, καθώς και όσοι ήταν υποψήφιοι στο ίδιο ψηφοδέλτιο της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΥΣΗΣ. Κανένας άλλος υποψήφιος σε άλλο κόμμα δεν έβαλε δήθεν παρατσούκλι δίπλα στο όνομά του, μόνο ο Μανώλης Φράγκος του κόμματος του Βελόπουλου”.
Αυτό είναι, λοιπόν, το “σκεπτικό” του Αϊβαλιώτη. Κι όλα αυτά, εν όψει της εκδίκασης της υπόθεσης στο εκλογοδικείο, η οποία -εξαιτίας της πρόσφατης κρίσης με την πανδημία του κοροναϊού- πρόκειται να λάβει χώρα στις 3 Ιουνίου 2020. Όσο για τον στρατηγό Φράγκο, ουδέποτε “διαμαρτυρήθηκε αγανακτισμένος”, όπως γράφει ψευδώς ο αρθρογράφος· απλώς, επισήμανε ότι δεν ήταν υποψήφιος στις ευρωεκλογές με κανέναν συνδυασμό...
Έχουν έτσι όμως τα πράγματα, όπως ισχυρίζεται ο Αϊβαλιώτης και φιλοξενεί με ιδιαίτερη χαρά η περιθωριακή “Ελεύθερη Ώρα”; “Υπάρχει το μάτι της Δικαιοσύνης που βλέπει τα πάντα”, έγραφε ο αρχαίος Έλληνας συγγραφέας Μένανδρος (342 - 291 π.Χ.). Ας δούμε και την άλλη πλευρά, αναλύοντας τη δική μας θέση, με πραγματικά όμως επιχειρήματα και όχι με κάλπικα όπως κάνουν οι περιθωριακοί και αποτυχημένοι. “Audiatur et altera pars”, έλεγαν οι σοφοί Ρωμαίοι νομικοί της αρχαιότητας...
Για εμάς το θέμα που προέκυψε με την «ένσταση» του Σάββα Γεωργιάδη, υποψηφίου ευρωβουλευτή της Ελληνικής Λύσης στις ευρωεκλογές της 26ης Μαΐου 2019 και δεύτερου επιλαχόντος (βγήκε τρίτος σε σειρά ψήφων), είναι ανύπαρκτο. Με την εν λόγω ένσταση επιχειρείται η αμφισβήτηση της νομιμότητας της εκλογής του ευρωβουλευτή της Ελληνικής Λύσης, κ. Εμμανουήλ Φράγκου, με ένα εντελώς αναπόδεικτο και γελοίο σκεπτικό, πρωτοφανές στα νομικά και πολιτικά χρονικά του ελληνικού και ευρωπαϊκού πολιτισμού. Το γιατί, θα το αποδείξουμε στη συνέχεια, επί τη βάσει ισχυρών λογικών και νομικών επιχειρημάτων.
ΣΥΝΤΟΜΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ
Στις εκλογές που διεξήχθησαν για το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο (Κυριακή 26 Μαΐου 2019), το κόμμα της Ελληνικής Λύσης, έχοντας στη λίστα του 42 συνολικά υποψηφίους ευρωβουλευτές, έλαβε 236.347 ψήφους. Αυτό αντανακλάται σε ποσοστό 4,18% επί των ψήφων και, ως εκ τούτου, στην κατάληψη μίας έδρας από το κόμμα στην ευρωπαϊκή βουλή.
Πιο συγκεκριμένα, σε ό,τι αφορά τους υποψηφίους ευρωβουλευτές και την ατομική τους εκλογική επίδοση, πρώτος σε ψήφους υποψήφιος αναδείχθηκε ο κ. Κυριάκος Βελόπουλος (πρόεδρος, εξάλλου, του κόμματος) με 159.319 ψήφους, δεύτερος ο κ. Εμμανουήλ Φράγκος με 27.665 ψήφους, τρίτος δε ο προαναφερόμενος Γεωργιάδης με 15.570 ψήφους. Κατά συνέπεια, εφόσον η Ελληνική Λύση εξασφάλισε μία έδρα στο ευρωκοινοβούλιο, ευρωβουλευτής του κόμματος εξελέγη ο πρώτος σε ψήφους κ. Βελόπουλος.
Εν τω μεταξύ, αμέσως μετά τις εκλογές για το ευρωκοινοβούλιο, η κυβέρνηση Αλέξη Τσίπρα εισηγήθηκε στον πρόεδρο της Δημοκρατίας τη διάλυση του εθνικού κοινοβουλίου και την προκήρυξη πρόωρων εθνικών εκλογών, έστω και μερικούς μήνες πριν την κανονική λήξη της θητείας της προηγούμενης βουλής (οι εκλογές, εάν έληγε κανονικά η ως άνω θητεία, θα διεξάγονταν τον μήνα Οκτώβριο του 2019). Η εισήγηση αυτή της τότε κυβέρνησης προέκυψε ως επακόλουθο της δυσαρμονίας που φανέρωσε το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, εις βάρος του κυβερνώντος κόμματος. Έτσι, πρόωρες εθνικές εκλογές προκηρύχθηκαν και, τελικά, πραγματοποιήθηκαν την Κυριακή 7 Ιουλίου 2019.
Επειδή όμως ο κ. Βελόπουλος εξελέγη και στο εθνικό κοινοβούλιο, αποφάσισε να κρατήσει την έδρα στην ελληνική βουλή, παραιτούμενος από εκείνη της ευρωβουλής (τα δύο αξιώματα είναι, κατά τον νόμο, ασυμβίβαστα). Ως φυσική συνέπεια, στη θέση του ως ευρωβουλευτής αναδείχτηκε ο δεύτερος σε σειρά ψήφων κ. Εμμανουήλ Φράγκος. Κάτι το εντελώς λογικό και δικαιωματικό, πόσο μάλλον που στις εκλογές της 26ης Μαΐου έλαβε σχεδόν διπλάσιες ψήφους από τον αμέσως επόμενο υποψήφιο, τον εν λόγω Γεωργιάδη.
ΚΑΤΑΡΡΙΨΗ ΤΗΣ ΣΥΛΛΟΓΙΣΤΙΚΗΣ ΣΑΒΒΑ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ
Όμως στα γεγονότα αυτά αντέδρασε, για καθαρά προσωπικά κίνητρα ως αποδεικνύεται από την εξέλιξη των πραγμάτων, ο Σάββας Γεωργιάδης… διεκδικώντας ο ίδιος για τον εαυτό του την ευρωέδρα! Με βάση τον πρωτοφανή συλλογισμό αυτού του ανθρώπου, την έδρα έπρεπε να την λάβει όχι ο δεύτερος σε ψήφους επιλαχών ευρωβουλευτής, αλλά ο τρίτος!!! Δεν υπάρχει πουθενά αλλού στα χρονικά των εκλογών αυτού του πλανήτη περίπτωση ανάλογη, να υπερσκελίζεται και να παρακάμπτεται ο πρώτος επιλαχών βουλευτής, για να πάρει την έδρα του ο δεύτερος επιλαχών! Αναμφίβολα, η συλλογιστική του Γεωργιάδη έγραψε «ιστορία» ως μοναδική στα πανανθρώπινα χρονικά…
Τα “επιχειρήματα” που αναπτύσσει ο Σάββας Γεωργιάδης -και αναπαράγουν και οι υποστηρικτές του στην “Ελεύθερη Ώρα”- είναι έωλα και αστήρικτα, ακριβώς επειδή το όλο σκεπτικό πάνω στο οποίο θεμελιώνονται είναι σαθρό. Η «ένσταση» του Γεωργιάδη πέφτει στο απόλυτο κενό, για τους εξής λόγους:
α) Δεν είναι δυνατόν να ληφθεί σοβαρά τέτοιου είδους «ένσταση», από τη στιγμή που το ποσοστό της Ελληνικής Λύσης έχει ξεπεράσει κατά πολύ το εκλογικό όριο του 3% των ψήφων. Νόημα θα είχε η «ένσταση» μόνο κατά την περίπτωση που το εκλογικό ποσοστό του κόμματος είχε υπερβεί οριακά το 3%, συνεπώς τότε θα μπορούσε να τεθεί ζήτημα επανακαταμέτρησης ψήφων. Αυτό δεν υφίσταται.
β) Δεν υπάρχει θέμα «εξαπάτησης» των ψηφοφόρων με το ονοματεπώνυμο του ευρωβουλευτή κυρίου Εμμανουήλ Φράγκου, εφ’ όσον ο ίδιος δεν δήλωσε κανενός είδους ψευδές ονοματεπώνυμο, αλλά κατήλθε στις εκλογές με τα πραγματικά του στοιχεία. Η υπόδειξη του ονόματος «Φραγκούλης» σε παρένθεση, αμέσως μετά το επώνυμό του, που τον προσδιορίζει, είναι πέρα για πέρα νόμιμη και δικαιωματική. Εξάλλου το ίδιο ακριβώς συμβαίνει ή έχει συμβεί και με εκατοντάδες υποψηφίους βουλευτές ή ευρωβουλευτές άλλων συνδυασμών κατά καιρούς, που έκαναν χρήση του ίδιου δικαιώματος.
γ) Δεν τίθεται καν θέμα επανακαταμέτρησης των προσωπικών ψήφων των υποψηφίων ευρωβουλευτών, από τη στιγμή που ο δεύτερος κος Φράγκος ξεπέρασε κατά πολύ σε ψήφους τον τρίτο υποψήφιο ευρωβουλευτή.
Για τους πιο πάνω λόγους, η «ένσταση» δεν θα έχει, λογικά, καμία απολύτως τύχη και όσοι επενδύουν σ’ αυτή πραγματοποιούν ένα ακόμη πολιτικό λάθος.
ΝΟΜΙΜΗ Η ΕΥΡΩΕΔΡΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΥΣΗΣ
Η έδρα στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο που κατέλαβε η Ελληνική Λύση με τις ψήφους 236.347 Ελλήνων ψηφοφόρων και προσωπικά ο κ. Κυριάκος Βελόπουλος με τις ψήφους 159.319 ψηφοφόρων είναι πέρα για πέρα νόμιμη. Ετούτο, όχι μόνο διότι το κόμμα ξεπέρασε κατά πολύ το εκλογικό όριο του 3% προκειμένου να εκπροσωπηθεί στο ευρωκοινοβούλιο -έλαβε, συγκεκριμένα, ποσοστό 4,18%-, αλλά και διότι ο εν ενεργεία ευρωβουλευτής του κόμματος, κ. Εμμανουήλ Φράγκος, έλαβε σχεδόν διπλάσιες ψήφους από τον αμέσως επόμενο επιλαχόντα, Σάββα Γεωργιάδη.
Η «ένσταση» του Γεωργιάδη δεν μπορεί -υπό κανονικές συνθήκες- να ληφθεί σοβαρά από κανένα δικαστήριο, ειδικό ή τακτικό, από κανένα εκλογοδικείο, διότι ακόμη και οι λεπτομέρειες στις οποίες αναφέρεται είναι φαιδρές. Ως παράδειγμα, αναφέρουμε το «επιχείρημά» του ότι το προσδιοριστικό όνομα «Φραγκούλης» μπήκε στο ψηφοδέλτιο μετά το όνομα του κ. Φράγκου (Εμμανουήλ) και όχι μετά το επώνυμό του (Φράγκος). Όμως ο νόμος είναι σαφής, ότι τυχόν προσδιοριστικό υποψηφίου βουλευτή ή ευρωβουλευτή μπαίνει ύστερα από το ονοματεπώνυμο! Δεν γίνεται λόγος για διαφοροποίηση ονόματος ή επωνύμου, αλλά αναφέρεται ρητά: ονοματεπώνυμο. Συνεπώς, το προσδιοριστικό «Φραγκούλης» ορθά μπήκε αμέσως μετά το πλήρες ονοματεπώνυμο του κ. Εμμανουήλ Φράγκου.
ΕΠΙΛΕΓΟΜΕΝΑ, ΩΣ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Για τους λόγους που αναπτύξαμε παραπάνω, δεν είναι καθόλου δύσκολο να προκύψει το συμπέρασμα ότι η ευρωέδρα της Ελληνικής Λύσης, και προσωπικά του ευρωβουλευτή κ. Εμμανουήλ Φράγκου, δεν δύναται να αμφισβητηθεί σοβαρά από κανέναν. Ταυτόχρονα, σύμφωνα με την ίδια ως άνω ανάλυσή μας, η «ένσταση» που κατέθεσε ο Σάββας Γεωργιάδης είναι καταδικασμένη να πέσει στο απόλυτο κενό.
Ο συλλογισμός που αναπτύξαμε οδηγεί σε ένα ασφαλές (διπλό) συμπέρασμα:
α) Ότι η έδρα που κατέχει ο κ. Εμμανουήλ Φράγκος στο ευρωκοινοβούλιο είναι πέρα για πέρα νόμιμη και αναμφισβήτητη, βάσει κάθε έννοιας γραπτού και άγραφου δικαίου, αλλά και σύννομη με την ισχύουσα εκλογική διαδικασία που ακολουθήθηκε·
β) Ότι η αμφισβήτηση της έδρας του κ. Φράγκου από τον Σάββα Γεωργιάδη και η απόπειρα κατοχύρωσής του στον ίδιο στερείται ουσιαστικού νομικού υποστρώματος, ενώ δεν έχει ούτε την πρακτική αλλά και ηθική βάση που μόνο από την αποδοχή του εκλογικού σώματος μπορεί να προκύψει.
Άλλωστε, ο κ. Φράγκος, με την έως σήμερα παρουσία του στην ευρωβουλή, αναδεικνύεται ως ο πλέον επιτυχημένος Έλληνας ευρωβουλευτής (είναι δεύτερος σε δραστηριότητα στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο!) και ο μοναδικός που υπερασπίζεται τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα! Είναι η μόνη ελληνική πατριωτική φωνή στην ευρωβουλή, κι αυτό είναι που δεν αρέσει στους “Αϊβαλιώτηδες”.