ΙΜΙΑ, 20 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ
31.1.2016
Του Ησαΐα Κωνσταντινίδη
Είκοσι ολόκληρα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την αποφράδα εκείνη ημέρα (31 Ιανουαρίου 1996), όταν στις 5:30 τα ξημερώματα έπεσαν νεκροί στις βραχονησίδες Ίμια οι τρεις Έλληνες ήρωες αξιωματικοί του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού: ο υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, ο υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος και ο αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός. Το δραματικό εκείνο περιστατικό οδήγησε σε όξυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων, ενώ ο πόλεμος απεφεύχθη μόνο χάρη στην άτακτη υποχώρηση της προδοτικής ελληνικής (;) κυβέρνησης του πολιτικού νάνου Κώστα Σημίτη! Πέραν του άδικου χαμού των τριών Ελλήνων σύγχρονων εθνομαρτύρων, το επεισόδιο στα Ίμια είχε απίστευτα αρνητικές παρενέργειες για τα ελληνικά γεωπολιτικά συμφέροντα…
Το όλο ζήτημα των Ιμίων και όσων ακολούθησαν θα πρέπει να βλέπεται από την οπτική γωνία μίας διαχρονικής επιθετικής πολιτικής της Τουρκίας ως προς την Ελλάδα (και όχι μόνο στο Αιγαίο). Η Τουρκία διεκδικεί σε βάθος χρόνου έναν νέο «ζωτικό χώρο» για την ίδια προς δυσμάς, που περιλαμβάνει την επέκταση της επιρροής της σε τρία στρατηγικά σημεία του μείζονος χώρου του ελληνισμού: τη Δυτική Θράκη, το Αιγαίο πέλαγος και τη νήσο της Κύπρου. Ο τριπλός της αυτός στόχος σε βάρος των συμφερόντων του ελληνικού έθνους έχει σε πολύ μεγάλο βαθμό αποφέρει καρπούς, εφόσον οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις κατέχουν ήδη το 37% της Κύπρου, ενώ σε Θράκη και Αιγαίο έχουν προωθήσει επιτυχώς τις μέχρι στιγμής επιδιώξεις τους.
Ειδικότερα για το Αιγαίο, δεν είναι τυχαίο ότι η πρώτη ελληνοτουρκική κρίση στην περιοχή του Αρχιπελάγους ξέσπασε αμέσως μετά την κυπριακή τραγωδία του 1974. Ήταν το καλοκαίρι του 1976, όταν το τουρκικό πλοίο «Χόρα» βγήκε ανοιχτά του Αιγαίου, εισχωρώντας στα ελληνικά χωρικά ύδατα, με στόχο να προκαλέσει την όξυνση ανάμεσα στις δύο χώρες και να μετρήσει τα όποια ελληνικά αντανακλαστικά. Και τα μέτρησε: ο ψευτοεθνάρχης Κωνσταντίνος Καραμανλής, πρωθυπουργός την εποχή εκείνη της Ελλάδας, πραγματοποίησε υποχώρηση σε όλα τα μέτωπα, υπογράφοντας την περίφημη συνθήκη της Βέρνης. Φυσικά οι Τούρκοι πανηγύριζαν, διότι με τον τρόπο αυτό μία ανύπαρκτη έως τότε «διαφορά» Ελλάδος-Τουρκίας στο Αιγαίο αποκτούσε υπόσταση!...
Έντεκα χρόνια αργότερα, και ενώ μεσολάβησε η νέα τουρκική πρόκληση με την ανακήρυξη του ψευδοκράτους της ΤΔΒΚ (στα κατεχόμενα βορειοκυπριακά εδάφη) στις 15 Νοεμβρίου 1983, Ελλάδα και Τουρκία έφθασαν ξανά στο χείλος του πολέμου: ήταν τον Μάρτιο του 1987, όταν το τουρκικό ερευνητικό πλοίο «Σισμίκ» βγήκε στο Αιγαίο για να ψάξει πετρέλαιο. Πέρασε και πάλι στα ελληνικά χωρικά ύδατα και η τότε «σοσιαλιστική» κυβέρνηση των Αθηνών, υπό τον Ανδρέα Παπανδρέου, αναγκάστηκε να συρθεί σε πλήρη συμβιβασμό: τον Ιανουάριο του 1988, στο Νταβός της Ελβετίας, ο Παπανδρέου αποδέχθηκε την πολιτική του Τουργκούτ Οζάλ πάνω στο δόγμα «μη πόλεμος». Πέρασαν μόλις πέντε μήνες, όταν -τον Ιούνιο του 1988- ο τότε Έλληνας πρωθυπουργός αναγκάστηκε να ομολογήσει ότι αυτό υπήρξε λάθος του (το περιβόητο «mea culpa»)…
Έτσι φθάσαμε στα Ίμια. Την ημέρα των Χριστουγέννων του 1995 δημιουργήθηκε η πρώτη τουρκική πρόκληση στην περιοχή, προφανώς άριστα σχεδιασμένη από καιρό. Ένα τουρκικό φορτηγό πλοίο προσάραξε κοντά στις βραχονησίδες, εκπέμποντας σήμα κινδύνου. Το ελληνικό λιμεναρχείο της Καλύμνου έστειλε ρυμουλκό προκειμένου να αποκολλήσει το πλοίο της γειτονικής χώρας, όμως ο πλοίαρχος του τελευταίου… αρνήθηκε! Γιατί; Διότι, κατ’ αυτόν, το πλοίο του βρισκόταν σε τουρκική περιοχή, συνεπώς οι αρχές της δικής του χώρας έπρεπε να προστρέξουν προς βοήθεια!... Κατ’ αυτόν τον τρόπο άρχισε η τραγωδία των Ιμίων…
Ακολούθησε ένα διπλωματικό θρίλερ ημερών, με το τουρκικό υπουργείο εξωτερικών να θέτει για πρώτη φορά επίσημα θέμα Ιμίων και, γενικότερα, βραχονησίδων στις -κατά τους Τούρκους- λεγόμενες «αμφισβητούμενες περιοχές». Έως τότε εθεωρείτο αυτονόητο ότι πρόκειται για περιοχές της ελλαδικής επικράτειας και η Τουρκία ουδέποτε είχε δηλώσει επίσημα την αντίρρησή της γι’ αυτές. Ξαφνικά όμως, στα τέλη του 1995, η στάση της Άγκυρας άλλαξε και έτσι άρχισε ένα νέο μεγάλο πρόβλημα στις σχέσεις των δύο χωρών…
Στις 28 Δεκεμβρίου του 1995 σημειώθηκε ένα επεισόδιο, παραλίγο μοιραίο, που όμως αποτέλεσε κακό προμήνυμα για την τραγωδία που θα ακολουθούσε. Τουρκικό μαχητικό αεροσκάφος, πλήρως εξοπλισμένο, κατέπεσε κοντά στη Λέσβο· ο πιλότος του διασώθηκε, έπειτα από προσπάθειες των ελληνικών αρχών να τον ανασύρουν από το πέλαγος. Όμως την επόμενη μέρα το τουρκικό υπουργείο εξωτερικών επέδωσε στο αντίστοιχο ελληνικό διακοίνωση, σύμφωνα με την οποία «αποδεικνυόταν» ότι οι βραχονησίδες Ίμια ήταν καταχωρισμένες στο κτηματολόγιο της πόλης Μούγλα του νομού Μπόντρουμ (Αλικαρνασσός), άρα… ανήκουν στην Τουρκία! Την ίδια ώρα που οι Τούρκοι επίσημοι αμφισβητούσαν την ελληνική κυριαρχία στα Ίμια, ο Έλληνας υπουργός εξωτερικών, Θεόδωρος Πάγκαλος, καταβρόχθιζε προφανώς τη χριστουγεννιάτικη γαλοπούλα!!! Δεν έβγαλε άχνα…
Βλέποντας όλα αυτά, ότι δηλ. τα Ίμια χάνονταν για την Ελλάδα λόγω της πλήρους αδιαφορίας της εθνοπροδοτικής κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, ο δήμαρχος Καλύμνου ύψωσε την ελληνική σημαία στη μεγαλύτερη των βραχονησίδων. Κάτι το απολύτως νομοταγές, αφού τα Ίμια αποτελούσαν (έως τότε τουλάχιστον…) επίσημο ελληνικό έδαφος. Στις 25 Ιανουαρίου 1996, έναν ακριβώς μήνα μετά το ξέσπασμα της κρίσης, η κρίση αναζωπυρώθηκε: όλα τα τουρκικά τηλεοπτικά κανάλια έδειχναν την εικόνα με την ελληνική σημαία υψωμένη στα Ίμια, προσπαθώντας να δημιουργήσουν σοκ στην κοινή γνώμη της γειτονικής χώρας. Μάλιστα τρεις δημοσιογράφοι της τουρκικής εφημερίδας «Χουριέτ» (που συνδέεται με την υπηρεσία πληροφοριών της Τουρκίας, τη ΜΙΤ) έστησαν πάνω στα Ίμια ένα ολόκληρο «σόου»: οι εν λόγω πράκτορες μετέβησαν με ελικόπτερο στα Ίμια, κατέβασαν την ελληνική σημαία και ύψωσαν την τουρκική! Το όλο συμβάν βιντεοσκοπήθηκε. Η προβοκάτσια κατά της Ελλάδας ήταν απίστευτη…
Τις επόμενες ημέρες επαναλαμβάνονταν το ακόλουθο σκηνικό: Έλληνες κατέβαζαν την τουρκική σημαία και ύψωναν την ελληνική, ενώ Τούρκοι έκαναν το αντίθετο! Το όλο θέμα περιπλεκόταν, διότι στην Αθήνα ένας νέος πρωθυπουργός ανέλαβε, ο Κώστας Σημίτης, στη θέση του ασθενούντος Ανδρέα Παπανδρέου που παραιτήθηκε μόλις λίγες μέρες προηγουμένως (15 Ιανουαρίου 1996). Ο Σημίτης διάβαζε τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησής του στη βουλή, στις 29 Ιανουαρίου 1996, ενώ στα Ίμια το σκηνικό περιπλεκόταν με τρόπο δραματικό. Όπως πάντα, οι άθλιοι γραικύλοι πολιτικάντηδες κοιτούσαν αποκλειστικά τα δικά τους ιδιοτελή συμφέροντα και όχι αυτά του έθνους… Αντί λοιπόν ο Σημίτης να κηρύξει τη χώρα σε κατάσταση συναγερμού, ως όφειλε, αυτός έβλεπε μόνο πώς να επιβληθεί επί του κόμματός του και επί του κοινοβουλίου!
Και στις 31 Ιανουαρίου 1996, τα χαράματα, συνέβη το κακό… Τρεις ήρωες Έλληνες αξιωματικοί έπεσαν για την πατρίδα. Και τι έπραξε η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ; Τεμενάδες μπροστά στην Τουρκία, μόνο και μόνο για να μην οδηγηθούμε σε πόλεμο και κινδυνεύσουν τα πράσινα λαμόγια να χάσουν την «κουτάλα» της εξουσίας!!! Το τι ειπώθηκε εκείνες τις ημέρες είναι πραγματικά αδιανόητο… Ο υπουργός εξωτερικών Πάγκαλος έφθασε στο σημείο της απόλυτης ξεφτίλας να πει ότι… το ελληνικό ελικόπτερο με τους τρεις νεκρούς έπεσε επειδή κάποιο πουλί είχε μπει στον έλικά του!!! Επίσης, ο ίδιος αυτός υπουργός είπε για το θέμα της σημαίας στα Ίμια: «Αν κατεβάσουν οι Τούρκοι την ελληνική σημαία, ας πούμε ότι την πήρε ο άνεμος»!... Ο δε πρωθυπουργός-«αρχιερέας της διαπλοκής» Σημίτης έκανε το πλέον απίθανο: χωρίς αιδώ, χωρίς ντροπή ευχαρίστησε από το βήμα της βουλής των Ελλήνων την… κυβέρνηση των ΗΠΑ για την «αποκλιμάκωση» της κρίσης με την Τουρκία!
Και τι εννοούν οι «αλήτες προδότες πολιτικοί» (όπως τους αποκαλεί με μίσος ο ελληνικός λαός!) ως «αποκλιμάκωση»; Μα, την ολική οπισθοχώρηση της Ελλάδας σε όλα τα ελληνοτουρκικά ζητήματα, δηλ. στις παράνομες τουρκικές διεκδικήσεις έναντι της Ελλάδας! Όπως ακριβώς οι Σαμαροβουβουζέλοι και οι Τσιπροκαμμένοι έπεσαν «στα τέσσερα» μπροστά στην Τρόικα, έτσι διαχρονικά οι προδότες της Μεταπολίτευσης πέφτουν… «μπρούμυτα» μπροστά στους ιμπεριαλιστές της Άγκυρας!... Σε όλα απολύτως τα θέματα… Γι’ αυτό και οδηγηθήκαμε σήμερα στην κατοχή της μισής σχεδόν Κύπρου από τον «Αττίλα», στον κίνδυνο τουρκοποίησης της ελληνικής Θράκης, αλλά και στις περίφημες «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο.
Πράγματι, αυτό ακριβώς έφεραν τα Ίμια. Οδήγησαν τους προδότες Σημίτη-Πάγκαλο και την παρέα τους σε «διαπραγματεύσεις» με την Τουρκία σχετικά με… τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο! Όχι, δεν πήγαν ποτέ σε «διαπραγμάτευση» με τους Τούρκους για τον στρατό κατοχής στην Κύπρο ή για τη διωγμένη ελληνική μειονότητα της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου… Πήγαν όμως σε «διαπραγμάτευση», γιατί; Για να «διαπραγματευθούν» το μέλλον του ελληνικού Αιγαίου! Για να παραδώσουν δηλ. ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα στον επεκτατικό γείτονα…
Η κατάληξη; Η κατάπτυστη συμφωνία της Μαδρίτης, τον Ιούλιο του 1997, όταν ο Σημίτης αποδέχτηκε στην πράξη (το αναφέρει μέσα το κείμενο της συμφωνίας!), για πρώτη φορά στην ιστορία, την τουρκική θεώρηση περί «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο!!! Τι σημαίνει «γκρίζες ζώνες»; Ότι υπάρχουν περιοχές «αμφισβητούμενες», που δεν ανήκουν ΟΥΤΕ στην Ελλάδα ΟΥΤΕ στην Τουρκία! Περιοχές που μέχρι το 1996, τουλάχιστον, ανήκαν στην ελλαδική επικράτεια… Έκτοτε όμως, πρακτικά μετά το επεισόδιο των Ιμίων και τυπικά μετά τη συμφωνία της Μαδρίτης, ΔΕΝ ανήκουν πλέον στην Ελλάδα!
Για να δούμε τι ακολούθησε την ελληνική ταπείνωση στα Ίμια και την υπογραφή της προδοτικής συμφωνίας της Μαδρίτης (χωρίς δικά μας σχόλια…): α) το απίστευτο «φιάσκο», το παγκόσμιο όνειδος με τους ρωσικούς πυραύλους S-300, όταν οι Τούρκοι… ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΑΝ να πάνε στην Κύπρο και οι γραικύλοι, έντρομοι τους έκρυψαν στην Κρήτη! και β) η προδοσία στους Τούρκους από τους γραικύλους του ΠΑΣΟΚ του Κούρδου ηγέτη Αμπντουλάχ Οτζαλάν, που συνελήφθη και οδηγήθηκε στις τουρκικές φυλακές!... Σημίτη και Πάγκαλε, η ιστορία του ελληνικού έθνους σας έχει ήδη κατατάξει με τα πιο μελανά γράμματα στα κατάστιχα με τους μεγαλύτερους προδότες της ιστορίας μας, πλάι στον Εφιάλτη και τον Πήλιο Γούση!