Η εξόντωση του κατηγορούμενου ή ο κολασμός και ο σωφρονισμός του;
7.3.2013
Του Φώτιου Μπαμπάνη
Τις τελευταίες μέρες, απασχόλησε την κοινή γνώμη της χώρας μας, η καταδικαστική απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης, κατά του πρώην Δημάρχου της πόλης, ενός εκ των κορυφαίων πολιτικών και αθλητών της Σύγχρονης Ιστορίας της χώρας μας του άλλως επονομαζομένου «φτερωτού γιατρού» Βασιλείου Παπαγεωργοπούλου.
Δεν είναι η καταδικαστική απόφαση εκείνη που συγκλόνισε τόσο την κοινή γνώμη, όσο η ποινή της ισοβίας καθείρξεως και μάλιστα χωρίς το παραμικρό ελαφρυντικό που επεβλήθη στον κορυφαίο αθλητή – πολιτικό – επιστήμονα – πρώην Δήμαρχο Θεσσαλονίκης.
Δεν αποτελεί ασφαλώς πρόθεση του γράφοντος να εγκωμιάσει τον «φτερωτό γιατρό» - πρώην Δήμαρχο, ούτε να τοποθετηθεί σχετικά με την απόφαση του ποινικού δικαστηρίου για το εάν είναι αθώος ή ένοχος ο πρώην Δήμαρχος.
Αυτό όμως που σίγουρα αποτελεί κέντρο του ενδιαφέροντος είναι η μη αναγνώριση εκ του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Θεσσαλονίκης, του ελαφρυντικού του προτέρου εντίμου βίου δια τον πρώην Δήμαρχο.
Είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο ότι η Δικαιοσύνη είναι τυφλή. Και έτσι πρέπει να είναι.
Παράλληλα όμως η Θεά Θέμις αν και τυφλή, κρατά στα χέρια της τη Ζυγαριά του Δικαίου. Και αυτή η Ζυγαριά πρέπει και στις δύο πλευρές της να ισορροπεί. Τότε και μόνο τότε έχει απονεμηθεί Δικαιοσύνη. Εάν ο Ζυγός της Δικαιοσύνης γέρνει ή στην μία πλευρά ή στην άλλη, τότε η Δικαιοσύνη έχει απονεμηθεί πλημμελώς. Και ασφαλώς ο σκοπός της απονομής της Δικαιοσύνης δεν είναι η πλήρης και απόλυτη εξόντωση του κατηγορουμένου αλλά ο κολασμός αυτού, εάν είναι ένοχος, προκειμένου να πραγματοποιηθεί ο σωφρονισμός αυτού και η επανένταξή του στο κοινωνικό σύνολο.
Στην προκειμένη περίπτωση το εάν ο πρώην Δήμαρχος είναι αθώος ή ένοχος, είναι αντικείμενο της ποινικής δικαιοσύνης και του Δικαστηρίου που τον δίκασε. Η αναγνώριση όμως είναι ελαφρυντικών στο πρόσωπό του ναι μεν αποτελεί επίσης αντικείμενο του Δικαστηρίου που τον δίκασε, πλην όμως άπαντες στη χώρα αυτή, γνωρίζουμε, αν μη τι άλλο, τον βίο και την πολιτεία του Ανδρός.
Δεν είναι δυνατόν να μην λαμβάνεται υπόψη από ένα, έστω και το πλέον αυστηρό ποινικό Δικαστήριο, η αθλητική σταδιοδρομία του κατηγορουμένου, η επιστημονική του ιδιότητα ως ιατρού, καθώς και η επίσης, επί μακρόν, πολιτική του σταδιοδρομία.
Δεν είναι δυνατόν, ένας άνθρωπος που τίμησε το εθνόσημο, που υπήρξε σημαιοφόρος της αθλητικής αποστολής της χώρας, και που σήκωσε τη σημαία της Ελλάδος σε τόσες διεθνείς διοργανώσεις, να μην δικαιούται το ελαφρυντικό του προτέρου εντίμου βίου.
Και δεν είναι επίσης δυνατόν, σωρεία αλλοδαπών εγκληματιών, να απολαμβάνουν από εξίσου αυστηρά ποινικά δικαστήρια της χώρας μας, όχι μόνο του ως άνω ελαφρυντικό του προτέρου εντίμου βίου, αλλά και πλείστων όσων άλλων, που προβλέπονται στο άρθρο 84 του Π.Κ.
Πρέπει βέβαια, στο σημείο αυτό, να κατανοήσουμε και την θέση των Δικαστών που συμμετείχαν στη σύνθεση του ως άνω Δικαστηρίου. Αδιαμφισβήτητα, και ο κλάδος των Δικαστικών Λειτουργών, υφίσταται τις τραγικές συνέπειες των Μνημονίων. Άλλωστε, και οι Δικαστές όπως και άλλες κοινωνικές και επαγγελματικές ομάδες της κοινωνίας μας, είχαν κηρύξει αποχή από τα καθήκοντά τους και κατά τη γνώμη του γράφοντος ΑΠΟΛΎΤΩΣ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΜΈΝΑ. Δεν είναι δυνατόν το επίσημο Κράτος να απαιτεί από τους Δικαστικούς Λειτουργούς να ανταποκρίνονται στα καθήκοντά τους όταν συρρικνώνονται οι μισθοί τους σε τέτοια απαράδεκτη έκταση και βαθμό.
Αυτό όμως σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί δικαιολογία, για την ως άνω απόφαση του Δικαστηρίου να μην αναγνωρίσει κανένα απολύτως ελαφρυντικό στον πρώην Δήμαρχο, ενώ οι αλλοδαποί κατηγορούνται για σειρά κακουργημάτων απολαμβάνουν της ακριβώς αντίθετης μεταχειρίσεως.
Δόθηκε έτσι η εντύπωση στην κοινή γνώμη ότι υποβόσκω μία σύγκρουση Δικαστικής και Εκτελεστικής Εξουσίας. Και αυτή η απόφαση, δικαιολογεί την ύπαρξη μιάς τέτοιας παρασκηνιακής σύγκρουσης, η οποία εάν συνεχιστεί θα οδηγήσει σε καταστροφικές συνέπειες, την κοινωνία και τη χώρα.
Ευελπιστούμε λοιπόν το Πενταμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και να απονείμει Δικαιοσύνη.
Άσχετα με το εάν ο «φτερωτός γιατρός» ετέλεσε η όχι τις αξιόποινες πράξεις που του αποδίδονται, κανείς δεν μπορεί να το αρνηθεί ότι ως αθλητής ήταν ένας εκ των κορυφαίων της Αθλητικής Ιστορίας τόσο της χώρας μας, όσο και ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ, και ΔΟΞΑΣΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ σε σωρεία διεθνών διοργανώσεων.
Ένας Σημαιοφόρος της Ελληνικής Αποστολής που δόξασε την Ελλάδα και ως Αθλητής ακόμη και εάν είναι ένοχος για όποια κακουργηματική πράξη του αποδίδεται ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ ΤΟ ΕΛΑΦΡΥΝΤΙΚΟ ΤΟΥ ΠΡΟΤΕΡΟΥ ΕΝΤΙΜΟΥ ΒΙΟΥ.