Από την Ουκρανία και τη Βουλγαρία στο Ιράκ και τη Μεσοποταμία
22.6.2014
Του Φώτιου Μπαμπάνη
Τις τελευταίες ημέρες συγκλονίζεται όχι μόνο η ελληνική αλλά και η παγκόσμια κοινή γνώμη από τα γεγονότα τα οποία λαμβάνουν χώρα στην Ενδιάμεση Περιοχή της Ευρασίας. Πιο συγκεκριμένα, στην Ουκρανία η κρίση καλά κρατεί, και όλα αποδεικνύουν ότι ο εμφύλιος πόλεμος είναι πλέον γεγονός αδιαμφισβήτητο. Από τη μία πλευρά έχουμε τη κυβέρνηση του προέδρου κυρίου Ποροσένκο, η οποία στηρίζεται από τον Δεξιό Τομέα (δηλαδή από τους Ουκρανούς Ναζί), και από την άλλη στα Ανατολικά της χώρας οι ρωσόφωνοι κάτοικοι με επίκεντρο το Σλαβιάνσκ, εξηγέρθησαν, οργάνωσαν δημοψήφισμα, αποφάσισαν την ένωση με τη Μητέρα Ρωσία, πλην όμως η επίσημη κυβέρνηση της Ουκρανίας αμφισβήτησε όλα τα ανωτέρω και προχώρησε σε στρατιωτική επέμβαση.
Πρέπει όμως να επισημανθεί το γεγονός ότι οι εξεγερθέντες ρωσόφωνοι δεν απλοί άοπλοι πολίτες–επαναστάτες. Είναι καλά εξοπλισμένοι, κλασικό παράδειγμα η πρόσφατη κατάρρευση ουκρανικού πολεμικού αεροσκάφους, και είναι πολύ δύσκολο (αν όχι αδύνατο) να καταβληθούν από τον κατ’ ουσίαν διαλελυμένο κυβερνητικό ουκρανικό στρατό.
Από την άλλη μεριά η Μόσχα πετάει ευθέως το γάντι στο Κίεβο σχετικά με την παροχή φυσικού αερίου. Υπενθυμίζουμε εδώ το τεράστιο χρέος της Ουκρανίας προς τη Ρωσία, το γεγονός δε αυτό σε συνδυασμό με όλα τα ανωτέρω, οδήγησαν στην αδιάλλακτη ρωσική στάση η οποία συνοψίζεται στην αξίωση της Ρωσίας, να καταβάλει προκαταβολή η Ουκρανία προκειμένου να εξακολουθεί να την εφοδιάζει με φυσικό αέριο.
Οι ΗΠΑ και η Ε.Ε., στηρίζουν απροκάλυπτα την στηριζόμενη από τους Ναζί κυβέρνηση του Κιέβου και θέλουν με αυτό τον τρόπο να ασκήσουν ισχυρή πίεση στη Μόσχα προκειμένου να αναχαιτίσουν τον επεκτατισμό της, ιδίως μετά την πανεύκολη και αναίμακτη προσάρτηση της Κριμαίας η οποία απετέλεσε αδιαμφισβήτητο ρωσικό θρίαμβο. Γι’ αυτό λοιπόν δεν αρκούνται μόνο στην υποστηριζόμενη από τους Ναζί κυβέρνηση του Κιέβου. Αποφάσισαν να δώσουν ένα ισχυρότερο χτύπημα στα ρωσικά συμφέροντα, και στη ρωσική κυριαρχία σε θέματα φυσικού αερίου και πετρελαίου.
Έτσι λοιπόν τις προάλλες αιφνιδιαστικά η Βουλγαρική κυβέρνηση του πρωθυπουργού κυρίου Πλάμεν Ορεσάρσκι κατέρρευσε κατόπιν της απόσυρσης της εμπιστοσύνης δύο βουλγαρικών κομμάτων που στήριζαν την κυβέρνηση Ορεσάρσκι, μετά την υποχώρηση της κυβέρνησης στις πιέσεις ΗΠΑ και ΕΕ για «πάγωμα» του South Stream κι ενώ το κόμμα του πρώην πρωθυπουργού και ανθρώπου του βουλγαρικού υποκόσμου Μ. Μπορίσοφ, είχε καταθέσει πέντε προτάσεις μομφής (η τελευταία καταψηφίστηκε πριν δύο ημέρες με 114-109) κατά της κυβέρνησης.
Η απερχόμενη βουλγαρική κυβέρνηση κάτω από της ασφυκτικές πιέσεις των ΗΠΑ και της Ε.Ε. είχε ανακοινώσει στις 8 Ιουνίου ότι «παγώνει» την συμμετοχή της στον South Stream, μπλοκάροντας ουσιαστικά το έργο αφού είναι η χώρα «κλειδί» από την οποία το ρωσικό φυσικό αέριο θα όδευε προς τη νότια και κεντρική Ευρώπη ως εναλλακτική οδός σε σχέση με την Ουκρανία. «Έως ότου λάβουμε το «πράσινο φως» από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή σταματάμε την πρόοδο του έργου» ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός της χώρας Πλάμεν Ορεσάρσκι. Καταστάσεις που δεν αποκλείεται να εξελιχθούν σε ανάλογες με αυτές της Ουκρανίας, δεδομένης και της πρωτοφανούς και συνεχιζόμενης επί 25 χρόνια τώρα, εξαθλίωσης του βουλγαρικού πληθυσμού.
Η ΕΕ και οι ΗΠΑ επιστράτευσαν το κόμμα GERB του, μέχρι πέρυσι, πρωθυπουργού Μπόικο Μπορίσοφ για να «πλαγιοκοπήσει» την κυβέρνηση του Πλάμεν Ορεσάρσκι όπως ακριβώς είχαν κάνει το 2008-2009 με το ΠΑΣΟΚ που «πλαγιοκόπησε» τη ΝΔ για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Η κατάρρευση της βουλγαρικής κυβέρνησης, προοιωνίζει τραγικές γεωπολιτικές εξελίξεις στην Ενδιάμεση Περιοχή, τις συνέπειες των οποίων θα υποστούν όχι μόνο ο βουλγαρικός λαός αλλά ολόκληροι οι πληθυσμοί όλων των κρατών που βρίσκονται στο επίκεντρο του σύγχρονου ενεργειακού πολέμου. Όσον αφορά την Βουλγαρία η χώρα μετά τη κατάρρευσή της έχει κυριολεκτικά «εκλείψει» γεωπολιτικά και πληθυσμιακά μετά το 1990. Τώρα ήρθε η στιγμή της πλήρους κατάρρευσής της.
Στην άλλη πλευρά της Ενδιάμεσης Περιοχής, οι Τζιχαντιστές της Αλ Κάιντα προελαύνουν από θρίαμβο σε θρίαμβο καταλαμβάνοντας την μία πόλη μετά την άλλη στο νότιο Ιράκ. Υπενθυμίζουμε βέβαια ότι η περιοχή της Μεσοποταμίας δηλαδή η περιοχή μεταξύ των δύο ποταμών Εφράτη και Τίγρη, στην οποία βρίσκεται και το σημερινό κράτος του Ιράκ, ήταν ανέκαθεν μία περιοχή όπου ελάμβαναν χώρα γεωπολιτικές εξελίξεις με συνέπειες πλανητικές.
Τον Ιούνιο του 323 π.Χ. πέθανε ο κορυφαίος στρατηλάτης και εκπολιτιστής ολόκληρου του Σύμπαντος Κόσμου: ο Μέγας Αλέξανδρος. Οι συνέπειες του θανάτου του είναι λίγο έως πολύ γνωστές. Πάντως η ελληνιστική περίοδος που ξεκίνησε, άνθησε και αποτέλεσε μία ακόμη κορύφωση του συμπαντικού ελληνικού πολιτισμού, και έθεσε τις βάσεις για να ακολουθήσει ο ελληνορωμαϊκός πολιτισμός και κατόπιν ο ελληνοχριστιανικός πολιτισμός. Και προ του Μεγάλου Αλεξάνδρου η Περσική Αυτοκρατορία στηρίχθηκε και εκείνη στη περιοχή της Μεσοποταμίας, γι’ αυτό και ο ιδρυτής της Κύρος, μετέφερε τη πρωτεύουσα της Αυτοκρατορίας στη Βαβυλώνα δηλαδή κοντά στη σημερινή Βαγδάτη.
Μετά τα πρόσφατα γεγονότα που σημάδεψαν όχι μόνο την ιστορία του Ιράκ αλλά και τη παγκόσμια σύγχρονη ιστορία, δηλαδή τη στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ, τον απαγχονισμό του Σαντάμ Χουσεΐν και τη πρόσφατη αποχώρηση των αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων, έρχεται τώρα η αναγεννημένη Αλ Κάιντα να σαρώσει τα πάντα στο διάβα της. Βέβαια η εξτρεμιστική οργάνωση ISIS τα αρχικά της οποίας σημαίνουν Ισλαμικό Κράτος Ιράκ και Συρίας, ξεκίνησε τη δράση της από τον Συριακό εμφύλιο, και τώρα βρήκε πρόσφορο έδαφος στο Ιράκ με αποκορύφωμα τη κατάληψη της δεύτερης μεγαλύτερης πόλης της Μοσούλης. Η προέλαση των Τζιχαντιστών της οργάνωσης ISIS, οι οποίοι είναι Σουνίτες Μουσουλμάνοι, πέραν όλων των άλλων θα δημιουργήσει και ένα ντόμινο εξελίξεων στη περιοχή. Διότι στο Ιράκ δεν κατοικούν Σουνίτες Μουσουλμάνοι αλλά και Σιίτες. Οπότε όταν η σύγκρουση μεταξύ τους θα καταστεί αναπόφευκτη το Ιράν θα σπεύσει να παρέμβει προκειμένου να προστατεύσει τους ομοδόξους Σιίτες του Ιράκ.
Επισημαίνουμε δε ότι στο βόρειο Ιράκ οι Κούρδοι θεωρούν ότι μετά από πολλούς αιώνες, έχουν ωριμάσει οι συνθήκες για να ανακηρύξουν ανεξάρτητο Κουρδικό Κράτος γεγονός που και αυτό θα προκαλέσει ντόμινο εξελίξεων, αφού στο ανεξάρτητο Κουρδικό Κράτος θα θελήσουν να ενσωματωθούν οι Κούρδοι της Τουρκίας του Ιράν και της Συρίας. Έτσι λοιπόν οι αγωγοί του φυσικού αερίου και των πετρελαίων καθορίζουν τις γεωπολιτικές εξελίξεις όχι μόνο της ενδιάμεσης της περιοχής αλλά και ολόκληρου του πλανήτη.
Συνεπώς αυτή τη στιγμή οι εστίες κρίσεις που υπάρχουν ξεκινούν από την Ουκρανία, συνεχίζονται στη Βουλγαρία και καταλήγουν στο Ιράκ–Μεσοποταμία, δηλαδή περιλαμβάνουν όλες εκείνες τις χώρες, που είτε παράγουν φυσικό ή πετρέλαιο ή οι αγωγοί διέρχονται μέσα από αυτές. Κατόπιν όλων αυτών, καταλήγουμε στα παρακάτω συμπεράσματα:
1) Έχουμε εξάπλωση της Ουκρανικής κρίσης και στη Βουλγαρία.
2) Είναι η τρίτη κυβέρνηση που καταρρέει λόγω του πολέμου των αγωγών. Η πρώτη ήταν η κυβέρνηση Καραμανλή του 2009, η δεύτερη η κυβέρνηση του εκλεγμένου προέδρου Γιανούκοβιτς της Ουκρανίας τον περασμένο Φεβρουάριο, και η τρίτη η κυβέρνηση Ορεσάνσκι στη Βουλγαρίας σήμερα.
3) Η αναγέννηση της νέας Αλ Κάιντα, που ονομάζεται ISIS και η οποία φιλοδοξεί να επαναφέρει τον ισλαμικό νόμο δηλαδή τη Σαρία σε όλες εκείνες τις περιοχές που είχε επικρατήσει το Ισλάμ. Σε χάρτες που είδαν το φως της δημοσιότητας οι Τζιχαντιστές φιλοδοξούν σε επικράτηση του Ισλάμ σε μία τεράστια περιοχή που ξεκινά από την Ισπανία, περιλαμβάνει τη βόρια Αφρική, ολόκληρα τα Βαλκάνια μέχρι και την Αυστρία και την Ουγγαρία καθώς και όλα τα Ισλαμικά κράτη της Μέσης Ανατολής. Δηλαδή μιλάμε ουσιαστικά για μία επανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, συνεπώς λοιπόν η Ελλάδα αποτελεί μέρος των σχεδίων των Τζιχαντιστών.
Συμπτωματικά τις προάλλες επισκέφτηκε τη χώρα μας ο πρόεδρος του Αζερμπαϊτζάν και υπογράφησαν συμφωνίες σχετικά με την υλοποίηση του αγωγού TAP δια του οποίου θα μεταφέρεται φυσικό αέριο από το Αζερμπαϊτζάν μέσω Τουρκίας, Ελλάδας και Αλβανίας προς την Ιταλία και την υπόλοιπη Ευρώπη. Η σύμπτωση αυτή, δηλαδή η ταυτόχρονη επίσκεψη του προέδρου του Αζερμπαϊτζάν με την ταυτόχρονη κατάρρευση της Βουλγαρικής κυβέρνησης, ασφαλώς μόνο τυχαία δεν είναι. Αποτελεί τη δυναμική απάντηση της ΕΕ και των ΗΠΑ προς τη Ρωσία μετά την προσάρτηση της Κριμαίας.
Μετά την Ελλάδα και η Βουλγαρία σταματά τη κατασκευή του αγωγού South Stream και το ρωσικό φυσικό αέριο δεν μπορεί να κατέλθει στη Νότιο Ευρώπη. Η δε Ελλάδα αποτελεί πλέον κομμάτι του αγωγή TAP, αφού η ΕΕ και οι ΗΠΑ έχουν επιλέξει ως στρατηγικό ενεργειακό ετέρο το Ισλαμικό Αζερμπαϊτζάν αντί της Χριστιανικής Ρωσίας.
Όλα τα ανωτέρω αποτελούν κομμάτια του παζλ τα οποία αναδεικνύονται αργά και σταθερά και όταν αυτά ενωθούν θα έχουν ως αποτέλεσμα την υλοποίηση του σχεδίου «Φάρος της Ανατολής», δηλαδή τη γεωπολιτική ανάπλαση των συνόρων των κρατών της ΝΑ Μεσογείου. Και τούτο διότι η Ρωσία δεν θα μείνει αδιάφορη σε όλα αυτά και ασφαλώς θα αντιδράσει. Και η αντίδρασή της θα γίνει μόνο με ένα τρόπο. Με τη κάθοδό της στην Κωνσταντινούπολη και στη Μεσόγειο!