1.8.2013
Του Φώτιου Μπαμπάνη
Σήμερα, 1η Αυγούστου του 2013, συμπληρώνονται 40 χρόνια από το θάνατο του ιστορικού ηγέτη του ΚΚΕ, Νίκου Ζαχαριάδη. Μιας άκρως αμφιλεγόμενης προσωπικότητας, η οποία δυστυχώς με τις πολιτικές επιλογές της, με τα έργα και τις ημέρες της, οδήγησε τον τόπο μας σε πάρα πολλά δεινά, των οποίων οι συνέπειες ακόμα και σήμερα υφίστανται στον δύσμοιρο και βασανισμένο λαό μας...
Πρόκειται πράγματι για μια προσωπικότητα, η οποία προκάλεσε ποικίλες αμφισβητήσεις... Πολλοί τον πολέμησαν, αλλά και πολλοί τον λάτρεψαν! Τον καθαίρεσαν και τον αποκατέστησαν μετά θάνατον!... Σε κάθε περίπτωση ο Νίκος Ζαχαριάδης είναι ένας πραγματικά ιστορικός ηγέτης του ΚΚΕ, ο οποίος με τις πολιτικές του επιλογές και ενέργειες δίχασε τον τόπο μας και τον λαό μας, κάτι το οποίο υφίσταται μέχρι και στις ημέρες μας, μέχρι και στην δική μας την γενιά...
Ειδικότερα, θα πρέπει εδώ να τονίσουμε το πραγματικά πρωτοποριακό και εκπληκτικό πόνημα του Μέγα Φίλου και Διδασκάλου, Ησαΐα Κωνσταντινίδη, ο οποίος στο εξαιρετικό του σύγγραμμα με τίτλο «Τα αρχεία του Νίκου Ζαχαριάδη», ουσιαστικά προβαίνει σε μια γεωπολιτική βιογραφία του ιστορικού ηγέτη του ΚΚΕ! Σ’ αυτή την ουσιαστικά γεωπολιτική βιογραφία του Ζαχαριάδη θέτει ο Ησαΐας ο Κωνσταντινίδης «τα δάχτυλα στον τύπο των ήλων»!
Το συγκεκριμένο σύγγραμμα ξεκινά με έναν εκπληκτικό πρόλογο του Ιφικράτη Αμυρά και στην συνέχεια έχει ως αφετηρία το... τέλος! Αρχίζει δηλ. από τον θάνατο του Νίκου Ζαχαριάδη... Που κι αυτός ακόμη δίχασε: δολοφονία ή αυτοκτονία; Τι συνάγεται από τα δύο τελευταία ιδιόχειρα κείμενα του Ζαχαριάδη; Κι όχι μόνο αυτό. Οι περισσότεροι βέβαια πιστεύουν ότι αυτοκτόνησε, διότι δεν είχε κάποια άλλη εναλλακτική λύση. Είναι έτσι όμως; Σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να επισημάνουμε ορισμένα βασικά στοιχεία του χαρακτήρα του ιστορικού ηγέτη του ΚΚΕ.
Πρώτα-πρώτα την καταγωγή του. Ο ίδιος προήρχετο από πατέρα Αρμένιο, το πραγματικό επώνυμο του οποίου ήταν Σεκεριάν και μετεφράσθη εις Ζαχαριάδη... Και από μητέρα Ελληνίδα, την Ερατώ το γένος Πρωτόπαπα από τον Άγιο Νικόλαο Κυνουρίας. Γεννήθηκε σε μία περιοχή, κοντά στην Μερσίνα, όπου εκεί υπάρχουν ακόμα και σήμερα πάρα πολλοί Αρμένιοι (περιοχή Κιλικίας και Ατταλείας). Και βέβαια, επρόκειτο για έναν άνθρωπο ο οποίος, λόγω αυτής της καταγωγής του, ήταν αρκετά μυστικιστικός και μεταφυσικός... Ήταν ένας άνθρωπος κλεισμένος στον εαυτό του, φοβερά φιλόδοξος, αλαζόνας, ήθελε πάντα ο ίδιος να επιβάλλεται, πάντα να επικρατεί και να κυριαρχεί... Θεωρούσε ως αξεπέραστο και μοναδικό πρότυπό του τον γνωστό «Πατερούλη» Ιωσήφ Βισαριόνοβιτς Τζουγκασβίλι ή αλλιώς Στάλιν...
Και βέβαια, γύρω από την προσωπικότητά του, λόγω ακριβώς αυτής της μυστικιστικής και μεταφυσικής του ψυχοσύνθεσης, υπήρχε πάντα ένα μυστήριο. Και λόγω ασφαλώς των επιλογών του, των ενεργειών του και των δράσεών του. Επισημαίνουμε εδώ χαρακτηριστικά το τι έγραψε γι’ αυτόν ο μεγάλος ιστορικός Περικλής Ροδάκης (στο έργο του «Νίκος Ζαχαριάδης»): «Άνθρωπος της δράσης, με δαιμονικό πραγματικά δυναμισμό, με ελάχιστη μόρφωση, αλλά με εντυπωσιακή εξυπνάδα και ευστροφία, κατόρθωσε να επιβληθεί σε φίλους και εχθρούς ως μέγας ηγέτης. Κουβαλούσε μέσα του τον έντονο ανατολίτικο μυστικισμό. Πίστευε πως είχε το χάρισμα να βλέπει πίσω από τα πράγματα και αυτή ακριβώς την πίστη του την μετέδωσε και στους γύρω του, γι’ αυτό και προσπάθησε να αντιγράψει για τον εαυτό του το πρότυπο του Στάλιν, το οποίο κατά τη γνώμη μας ήταν ένα αποτυχημένο πρότυπο. Στην πραγματικότητα ο Νίκος Ζαχαριάδης στάθηκε σε όλη του τη ζωή ένας μανιακός τυχοδιώκτης, ο οποίος έπαιζε το ίδιο κυνικά και αδίστακτα με τους χαρτοπαίκτες με ένα κίνημα σαν αυτό της Αριστεράς της Ελλάδας. Αν ζούσε σε άλλες εποχές θα μπορούσε να συγκριθεί με τους κατακτητές της Αμερικής, οι οποίοι κατέσφαξαν και ρήμαξαν τους ιθαγενείς Ινδιάνους κατοίκους της. Υπάρχει τεράστιο μυστήριο γύρω από τη ζωή του και γύρω από αυτό προσπάθησαν να δημιουργήσουν ένα θρύλο. Δεν ήταν όμως έτσι. Ο ίδιος στην πορεία αποκαθηλώθηκε και διεγράφη από το ίδιο του το κόμμα, το οποίο ο ίδιος πίστευε ότι υπηρέτησε πιστά μέχρι το τέλος της ζωής του»...
Στην πραγματικότητα όμως όλα αυτά τα συμπτώματα τα οποία περιγράφει εύστοχα ο Περικλής ο Ροδάκης, όσο και ευστοχότατα τα επισημαίνει ο Ησαΐας ο Κωνσταντινίδης στο εξαιρετικό πόνημά του, καταδεικνύουν μία προσωπικότητα σχιζοφρενική, η οποία ακριβώς έπασχε από όλα τα ελαττώματα ενός κλασικού κακοήθους σχιζοφρενούς ατόμου! Δηλ. έβλεπε γύρω του παντού εχθρούς, ο ίδιος καταλαμβάνετο από μανία καταδιώξεως, θεωρώντας ότι όλοι γύρω του τον καταδιώκουν και τον επιβουλεύονται, δεν εμπιστευόταν κανένα και θεωρούσε τον εαυτό του χαρισματικό...
Επισημαίνουμε εδώ, ότι οι σχιζοφρενείς είναι πράγματι σχιζοφρενείς και έχουν αναλαμπές, γι’ αυτό ακριβώς και εκείνος, αντιλαμβανόμενος αυτές τις αναλαμπές, θεωρούσε ότι αυτές είναι μόνιμο φαινόμενο, ενώ απλά ήταν παροδικό και εμφανίζονταν κατά καιρούς και εξαφανίζονταν! Εξέλαβε λοιπόν τις αναλαμπές της σχιζοφρένειάς του ως τρομερά προτερήματα και χαρίσματά του, θεωρώντας ο ίδιος τον εαυτό του ως κορυφαία φυσιογνωμία και προσωπικότητα.
Θα ήθελα να επισημάνουμε, ως χαρακτηριστικά παραδείγματα, την στάση του όταν ο Ιωάννης Μεταξάς είπε το ιστορικό ΟΧΙ προς τους Ιταλούς. Τότε λοιπόν ο Ζαχαριάδης, με μία διακήρυξή του, συντάχθηκε απόλυτα με τον Μεταξά! Αργότερα όμως, προσπάθησε να ανασκευάσει όταν διαπίστωσε ότι ακόμη τότε ίσχυε η συμφωνία Ρίμπεντροπ-Μολότοφ, δηλ. η συμφωνία Χίτλερ-Στάλιν!... Διότι προφανώς του «τράβηξαν» το αυτί από την Μόσχα. Ενώ δηλ. αρχικά λειτούργησε ως καθαρά Πατριώτης και εξέφρασε αυτό που όλοι οι Έλληνες, Δεξιοί και Αριστεροί, κάτω από την ηγεσία του Ιωάννη Μεταξά ένιωθαν και γι’ αυτό ακριβώς πολέμησαν, αμέσως μετά... υπαναχώρησε!
Βέβαια, ως κλασική περίπτωση σχιζοφρενούς την «πάτησε» από τον αντικειμενικά εξυπνότερό του (ορθολογιστή ασφαλώς και καθόλου σχιζοφρενή) τον γνωστό υπουργό Μανιαδάκη. Ο θρυλικός αυτός υπουργός τον παγίδευσε και αχρήστευσε όλο του τον κομματικό μηχανισμό, αφού ίδρυσε ένα άλλο «κομμουνιστικό» κόμμα... μέσα στο κομμουνιστικό κόμμα!!! Μέσα λοιπόν απ’ αυτόν τον Δούρειο Ίππο ήλεγχε τα πάντα και κατήυθυνε τα πράγματα όπου ο ίδιος ήθελε...
Εν συνεχεία, τι να πρωτοπεί κανείς για τη συμπεριφορά και τη στάση του Ζαχαριάδη στον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο; Ο ίδιος καλούσε τον λαό να επιτεθεί και να αγωνιστεί για τον εθνοαπελευθερωτικό αγώνα, από την άλλη μεριά όμως ζητούσε να σταματήσει ο πόλεμος όλως αιφνιδίως και (άκουσον, άκουσον!) να προχωρήσουμε σε μία συνθήκη ειρήνης με την Ιταλία! Ποιοι δηλ., εμείς που νικήσαμε να ζητήσουμε συνθήκη ειρήνης (σαν να ήμαστε ηττημένοι!) με την παρέμβαση της Σοβιετικής Ένωσης!... Και όλα αυτά πριν γίνει η επίθεση της ναζιστικής Γερμανίας κατά της Σοβιετικής Ενώσεως...
Επίσης, είναι ύποπτη η συμπεριφορά και η στάση του στο Νταχάου! Επιστρέφοντας ο Ζαχαριάδης από το Νταχάου, δεν θύμιζε κανέναν από εκείνους τους σκελετωμένους και εξαθλιωμένους ανθρώπους που γύρισαν από τα ναζιστικά κολαστήρια-στρατόπεδα συγκεντρώσεως... Ήταν ένας άνθρωπος που διατηρούσε στο ακέραιο την επιδερμίδα του και (επειδή ήταν γνώστης της γερμανικής γλώσσας) τίθεται το μέγα ερώτημα: μήπως συνεργάστηκε με τους Γερμανούς ως διερμηνέας; Και, αν ναι, τι κακό προξένησε στους δύσμοιρους αιχμαλώτους;...
Αλλά και τι να πρωτοπεί κανείς για τον εμφύλιο πόλεμο; Όπου, βλέποντας μετά τη συνθήκη της Βάρκιζας τις εξελίξεις, προκάλεσε ο ίδιος την άνανδρη σφαγή του Άρη Βελουχιώτη, τον οποίο μισούσε και ζήλευε θανάσιμα! Και, σαν να μην έφτανε μόνο αυτό, αιματοκύλισε την χώρα μας με έναν ολέθριο διχασμό, ηγούμενος ο ίδιος μιας ομάδας συμμοριτών, οι οποίοι βασικό τους στόχο είχαν – με την συνδρομή ξένων δυνάμεων – τον διαμελισμό της χώρας και τη δημιουργία ανεξαρτήτων «κρατών» Μακεδονίας και Θράκης!!! Πραγματικά, όλα όσα έγιναν σ’ αυτόν τον άθλιο συμμοριτοπόλεμο, μέχρι και σήμερα ταλαιπωρούν την κοινωνία μας...
Και όχι μόνον. Παρά το γεγονός ότι υπεγράφη η συμφωνία της Γιάλτας, με την οποία η Ελλάδα προσχωρούσε στη Δύση, ο Ζαχαριάδης έπεισε τον Στάλιν να οδηγήσει τον ελληνικό λαό σε ένα εμφύλιο αιματοκύλισμα! Κάτι που τελικά το έπραξε... Βέβαια, και οι επιλογές του ακόμη σε κρίσιμες στιγμές του εμφυλίου, καταδεικνύουν ότι τελικά ο ίδιος οδηγούσε απευθείας στην ήττα το ίδιο του το κόμμα και τον αυτοαποκαλούμενο «Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδος»! Όλες αυτές τις επιλογές τις καυτηρίασε έντονα ο Μάρκος Βαφειάδης και οι εναντίον του Ζαχαριάδη κατηγορίες έγιναν αργότερα δεκτές και γι’ αυτό άλλωστε και διεγράφη από το ίδιο του το κόμμα, το ΚΚΕ!... Μάλιστα, εξορίστηκε και στο Σοργκούτ της Σιβηρίας...
Πέραν αυτών, τι να πρωτοπεί κανείς και για τις απόψεις του Νίκου Ζαχαριάδη για τα περίφημα «εθνικά θέματα»; Το 1931 στην Γ΄ Κομιντέρν συνεφώνησε με τους συντρόφους του των Βαλκανίων (Τίτο, Δημητρόφ) στη δημιουργία... ανεξάρτητου «μακεδονικού» και «θρακικού» κράτους!!! Δηλ. σκόπευε από τότε στην αποκοπή τμήματος της ελλαδικής επικράτειας προς όφελος μιας ανεξάρτητης σοσιαλιστικής «Μακεδονίας»! Άλλωστε, αργότερα ο ίδιος επιδοκίμασε το «βέτο» που έθεσαν ο Στάλιν και ο Τίτο στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, με αποτέλεσμα να χαθεί οριστικά η Βόρειος Ήπειρος για την Ελλάδα...
Κατόπιν, σαν να μην έφταναν όλα αυτά τα εγκλήματα που διέπραξε κατά του ελληνικού έθνους, ο σχιζοφρενής ιστορικός ηγέτης του ΚΚΕ άρχισε μετά να θυσιάζει και τους δικούς του πιστούς στον «Μολλώχ» της σχιζοφρενικής του παράνοιας! Οδήγησε τον Μπελογιάννη στο απόσπασμα, έναν Μπελογιάννη που – αν και πολιτικός μας αντίπαλος – θα πρέπει να του αναγνωρίσουμε την αυταπάρνηση που έδειξε μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα!... Και το ίδιο ισχύει και για τον Πλουμπίδη, εναντίον του οποίου ο άθλιος σχιζοφρενής Ζαχαριάδης έριξε τόνους λάσπης... Αυτά τα έπραξε ο Ζαχαριάδης προκειμένου να καταδείξει ότι οι άνθρωποι αυτοί ήταν «υπονομευτές» και «προβοκάτορες»!
Αυτός ήταν λοιπόν ο ιστορικός ηγέτης του ΚΚΕ, ο Νίκος Ζαχαριάδης. Ένας δαίμονας, ένας Σατανάς της νεώτερης ιστορίας μας, που μόνο δεινά, δάκρυα, καταστροφές και πόνο προκάλεσε στον δύσμοιρο λαό μας, από τότε που αναμείχθηκε στην πολιτική... Μια κλασική περίπτωση σατανικού εκπεσόντος αγγέλου, ενός προδότη, ο οποίος μπροστά στην εγωιστική σχιζοφρένειά του δεν σταματούσε μπροστά σε τίποτα! Προτιμούσε να καταστραφούν τα πάντα γύρω του προκειμένου να αναδειχθεί ο ίδιος, αγνοώντας μέσα στη δίνη της σχιζοφρένειάς του το πιο βασικό: τι να το κάνει κανείς και αν ακόμη πετύχει να είναι ηγέτης, όταν δεν υπάρχει τίποτα δίπλα του;...
Προσπάθησε λοιπόν ο Ζαχαριάδης να αναδειχθεί πάνω στα ερείπια. Ευτυχώς όμως για την Πατρίδα μας οι Εθνικές Δυνάμεις αντιστάθηκαν σθεναρά και δεν επέτρεψαν τον διαμελισμό της χώρας μας!!! Και αυτή τη στιγμή έχουμε ως κατάλοιπο το άθλιο και εγκληματικό κρατίδιο των Σκοπίων, που σφετερίζεται το όνομα και την ιστορία της Μακεδονίας μας, βρίσκοντας «πάτημα» σ’ αυτό τον άθλιο προδότη, ο οποίος είχε συμφωνήσει στη δημιουργία ενός τέτοιου κρατικού εκτρώματος!
Και, παρ’ όλα αυτά, το ΚΚΕ έσπευσε να τον... αποκαταστήσει!!! Αλήθεια, να αποκαταστήσει ποιον; Τον άνθρωπο που κατέστρεψε και αυτό το ίδιο το κόμμα του; Και ο οποίος ήθελε να αναρριχηθεί επί των ερειπίων; Χρήσιμο θα ήταν άπαντες να προβληματιστούμε από την ιστορική πορεία, τον χαρακτήρα και την ψυχοσύνθεση, τα έργα και τις ημέρες του Νίκου Ζαχαριάδη με την δέουσα περίσκεψη και φρόνηση. Και βέβαια θα πρέπει να εκφράσουμε ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ στον Ησαΐα Κωνσταντινίδη για το εξαιρετικό του πόνημα, αυτή την κατ’ ουσίαν γεωπολιτική βιογραφία του Νίκου Ζαχαριάδη!