20.10.2012
Του Ησαΐα Κωνσταντινίδη
Πέρασε κιόλας ένας χρόνος από τη θυσία του Ήρωα της Λιβύης, Μουαμάρ Καντάφι (1942-2011). Του ανθρώπου που ανέστησε τη Λιβύη και που υπήρξε ο βασικός παράγοντας σταθερότητας στη Μεσόγειο επί δεκαετίες! Του Έλληνα (και όχι απλά Φιλέλληνα), που λάτρευε τον ελληνικό πολιτισμό και το ελληνικό έθνος, και που εφάρμοσε στην πατρίδα του το πολιτικό σύστημα της άμεσης δημοκρατίας των αρχαίων Αθηνών! Του πιστού συμμάχου της Ελλάδας σε όλα της τα εθνικά ζητήματα! Του υπ’ αριθμόν Ένα Εχθρού των σιωνιστών και του Ισραήλ στην περιοχή! Του θεωρητικού-φιλοσόφου που ανέπτυξε το πλέον ορθό σύστημα άμεσης δημοκρατίας στην εποχή μας! Του Μάρτυρα, που δεν δίστασε να δώσει και τη ζωή του ακόμα στον Αγώνα για: Εθνική Ανεξαρτησία, Κοινωνική Δικαιοσύνη, Λαϊκή Πρόοδο! Αυτού που τον πρόδωσαν οι δήθεν «σύντροφοί», οι οποίοι τον άφησαν μόνο του να δώσει την (άνιση) τελική μάχη...
Για να καταλάβουμε το πόσο τραγική υπήρξε για την ειρήνη στην περιοχή, για το μέλλον του κόσμου, αλλά και για τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα η απώλεια του Μουαμάρ Καντάφι, θα πρέπει να την εντάξουμε στις γενικότερες πλανητικές συνθήκες που επικρατούσαν τότε και τώρα. Θα πρέπει δηλ. να δούμε αυτό το τραγικό συμβάν σε συνάρτηση με: την Αραβική Ψευτοάνοιξη, την Ευρωπαϊκή Κρίση, την Αμερικανική Παρακμή, την Ευρασιατική Άνοδο και... την εμφάνιση του Αντίχριστου, που έρχεται σύντομα για να κυβερνήσει τον κόσμο! Και εξηγούμεθα.
Όπως έχουμε πολλές φορές αναλύσει, οτιδήποτε το τοπικό μέσα σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης θα πρέπει οπωσδήποτε να βλέπεται ως μέρος του όλου: των γενικότερων δηλ. πλανητικών εξελίξεων. Αυτό άλλωστε εξηγεί και το γεγονός ότι η σημερινή π.χ. Ελληνική Κρίση ανά πάσα στιγμή μπορεί να συμπαρασύρει μαζί της στον γκρεμό και ολόκληρη την ανθρωπότητα! Διότι τα πάντα σήμερα είναι στον κόσμο μας αλληλένδετα: πολιτικές αποφάσεις και κοινωνικές αναδιατάξεις, οικονομικές βουλήσεις και γεωπολιτικές ανακατατάξεις... Έτσι λοιπόν και στη Λιβύη.
Τι συνέβη λοιπόν στη Λιβύη το 2011; Αμέσως μετά το ξέσπασμα της Αραβικής Ψευτοάνοιξης (που θα αποδειχτεί ΑΡΑΒΙΚΗ ΒΑΡΥΧΕΙΜΩΝΙΑ του πλέον ακραίου ισλαμοφασισμού!), που δήθεν θα έφερνε τη «δημοκρατία» και την «ελευθερία» στη Βόρεια Αφρική, σε Τυνησία (Δεκέμβριος 2010) και σε Αίγυπτο (Ιανουάριος 2011), ήρθε τον μοιραίο μήνα Φεβρουάριο του 2011 και η σειρά της Λιβύης. Της Λιβύης του Καντάφι, με τη γνωστή ταραχώδη ιστορία, τις ιμπεριαλιστικές αμερικανονατοϊκές επεμβάσεις ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 (με αποκορύφωμα την επίθεση των ΗΠΑ κατά της Λιβύης την άνοιξη του 1986), αλλά και τις ύπουλες σιωνιστικές μεθοδεύσεις.
Αυτά όλα υπήρξαν σε έναν βαθμό λογικά, εφόσον ο μέγας Λίβυος πατριώτης Καντάφι – που έφτασε τη Λιβύη από χώρα φτωχών βεδουΐνων να την μετατρέψει σε υπερσύγχρονο κράτος, με το ίδιο ακριβώς ΑΕΠ της «ευρωπαϊκής» Ελλάδας! – ήταν το βασικότερο εμπόδιο στα βρωμερά σχέδια του αμερικανικού «καουμπόικου» επεκτατισμού της δεκαετίας του 1980 (με πρόεδρο τότε των ΗΠΑ, τον Ρόναλντ Ρέιγκαν), αλλά και διαρκές «αγκάθι» στα μάτια των τοπικών «χωροφυλάκων» του σιωνισμού και του κράτους-«υποϊμπεριαλιστικού σταθμού» της περιοχής, δηλ. του Ισραήλ.
Τον Φεβρουάριο λοιπόν του 2011, ήδη μέσα σε συνθήκες γενικευμένης πλανητικής κρίσης, οι ανόητοι Αμερικανοί έπαιξαν και πάλι... το παιχνίδι των αντιπάλων τους! Δηλ. του ανερχόμενου Ευρασιατικού Άξονα, που σύντομα θα καταστρέψει τις ΗΠΑ και θα κυβερνήσει τον πλανήτη!... Τι ακριβώς συνέβη; Ως γνωστόν – το έχουμε αναλύσει και άλλοτε – το γεωπολιτικό σχέδιο της Ανατολής για μελλοντική της κυριαρχία πάνω στον πλανήτη (σε βάρος της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής) περιλαμβάνει στον σχεδιασμό του την υπέρ του χρήση του ισλαμικού φονταμενταλισμού. Διότι βολεύει αφάνταστα στον Ευρασιατικό Άξονα τόσο η διάβρωση της Ευρώπης από το ισλαμικό στοιχείο – με συνέπεια την ισλαμοποίηση της «γηραιάς ηπείρου» – όσο και η γενικότερη άνοδος του ακραίου ισλαμισμού (δηλ. του ισλαμοφασισμού), τον οποίο η Ανατολή θα μπορεί να χρησιμοποιεί ως «μπαμπούλα» κατατρομοκράτησης Ευρωπαίων και Αμερικανών...
Όμως η Ανατολή συναντούσε στο ως άνω σχέδιό της ένα πολύ σημαντικό εμπόδιο, σχεδόν ανυπέρβλητο επί δεκαετίες. Τα παλαιά αυταρχικά καθεστώτα σε Αίγυπτο, Λιβύη, Τυνησία, Συρία, Υεμένη και αλλού. Αυτά ακριβώς τα καθεστώτα, υπαγόμενα στη θεωρία του Τρίτου Δρόμου και των Αδεσμεύτων, ήταν οι πλέον σημαντικοί αντίπαλοι του ισλαμοφασισμού στον αραβικό κόσμο (ας μην ξεχνούμε εδώ τη συμμαχία του Καντάφι με τις ΗΠΑ κατά του εξτρεμιστικού Ισλάμ μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001). Και τον Ευρασιατικό Άξονα πολύ θα τον βόλευε η πτώση τους και η άνοδος στην εξουσία αυτών των χωρών των ακραίων-φανατικών ισλαμιστών!
Τι έκανε λοιπόν η πονηρή προπαγάνδα της Ανατολής; Μέσω των πρακτόρων της σε Ευρώπη-ΗΠΑ και σε αραβικό κόσμο αφενός κατάφερε να πείσει τους ηλίθιους «ηγέτες» της Δύσης ότι... έπρεπε να ρίξουν τα καθεστώτα αυτά και να φέρουν την «Αραβική Άνοιξη» στην περιοχή (!) και αφετέρου ξεσήκωσε τους ευρισκόμενους σε φτώχεια και αδιέξοδο νεανικούς πληθυσμούς αυτών των χωρών κατά των κυβερνήσεών τους!
Το τελικό (υπέρ της Ανατολής) αποτέλεσμα: χωρίς να ρίξει ούτε μία τουφεκιά ο Ευρασιατικός Άξονας μπόρεσε και ισλαμοποίησε πλήρως τη Βόρεια Αφρική (με την πτώση διαδοχικά των καθεστώτων Μπεν Αλί στην τυνησία, Χόσνι Μουμπάρακ στην Αίγυπτο και Καντάφι στη Λιβύη)! Έπεσε έτσι για μια ακόμα φορά η Δύση στην παγίδα της Ανατολής και έπαιξε πλήρως το παιχνίδι του Ευρασιατικού Άξονα... Διότι η Ανατολή ήταν που ήθελε σφόδρα την πτώση των παραπάνω αντιϊσλαμιστών ηγετών και το θέλημά της το υλοποίησαν βλακωδώς ψευτοηγέτες όπως ο Αμερικανός Ομπάμα, ο Γάλλος Σαρκοζί κτλ.
Απόδειξη ότι όλα όσα ισχυριζόμαστε ως άνω είναι πέρα για πέρα αληθινά είναι το σημερινό σοκ των Δυτικών από τη στάση των νέων κυβερνήσεων στις χώρες της Βόρειας Αφρικής. «Πώς είναι δυνατόν», αναρωτιούνται σε ΗΠΑ και Ευρώπη, «να έχουν έρθει στη θέση των παλαιών καθεστώτων οι... φανατισμένοι και έξαλλοι του Αλλάχ»; Μα αυτό ακριβώς ήταν το παιχνίδι του Ευρασιατικού Άξονα, που αδυνατούσαν να δουν Αμερικανοί και Ευρωπαίοι! Και βλέπουν σήμερα οι μεν Ευρωπαίοι να τους κλέβει σιγά σιγά το Ισλάμ τις πατρίδες τους, οι δε Αμερικανοί να πνίγονται κυριολεκτικά από το χρέος τους έναντι της Κίνας (σε λίγο οι Κινέζοι δεν θα αφήσουν ούτε χρυσάφι ούτε ασήμι στους μελλοντικούς πάμφτωχους Αμερικανούς!)...
Να όμως και τα γεγονότα που αποδεικνύουν το ύπουλο παιχνίδι Κίνας και Ρωσίας κατά του Μουαμάρ Καντάφι. Κίνα και Ρωσία ψήφισαν στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ – μαζί με τους εκπροσώπους των ΗΠΑ και της Ευρώπης – ΟΛΑ τα μέτρα που τελικά «στραγγάλισαν» τη Λιβύη και ξεσήκωσαν κατά του Καντάφι τις αγράμματες μάζες (όχι πάντως όλους, αφού το μεγαλύτερο μέρος του λιβυκού λαού παρέμεινε στο πλάι του αρχηγού του!)... Να τι έπραξαν κατά σειρά η Κίνα κι η Ρωσία κατά του Καντάφι:
1. Ψήφισαν στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ υπέρ του εμπάργκο στην πώληση όπλων στη Λιβύη, καθώς και υπέρ της δέσμευσης των καταθέσεων του Καντάφι και της κυβέρνησής του στο εξωτερικό, αλλά και υπέρ της απαγόρευσης του Καντάφι να ταξιδεύει σε άλλες χώρες, πέραν της Λιβύης.
2. Στις 28 Φεβρουαρίου του 2011 συνυπέγραψαν για πρώτη φορά στην ιστορία τους στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ την παραπομπή ενός ολόκληρου καθεστώτος, αυτού της Λιβύης, στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, του οποίου τη δικαιοδοσία ως τότε... ποτέ δεν αναγνώριζαν!
3. Στις 2 Μαρτίου του 2011 αποφάσισαν – μαζί με όλες τις χώρες του κόσμου – στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ να διώξουν τη Λιβύη από μέλος της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Οργανισμού...
4. Στις 28 Μαρτίου του 2011 στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και πάλι, μαζί με όλες τις αραβικές και αφρικανικές ισλαμοφασιστικές χώρες-συμμάχους της Ανατολής, ψήφισαν ξανά κατά του Καντάφι, ουσιαστικά δίνοντας το ΟΚ σε πιθανή αμερικανική-δυτική επέμβαση εναντίον της Λιβύης!...
5. Παράλληλα, ο Ευρασιατικός Άξονας εξόπλιζε λάθρα τους «αντάρτες» προβοκάτορες σε Τυνησία, Λιβύη και Αίγυπτο, αλλά και πίσω από τους λογαριασμούς στο Facebook (που ξεσήκωσαν τους λαούς, ειδικά δε τους νέους, αυτών των κρατών) βρίσκονταν οι μυστικές υπηρεσίες της Ανατολής! [πράγματι, από το Facebook ξεκίνησε η ανατροπή των παλαιών καθεστώτων, ενώ το γεγονός εκείνο που αποτέλεσε την αρχή του τέλους τους ήταν η αυτοπυρπόληση στο Σιντί Μπουζίντ της Τυνησίας ενός πλανόδιου πωλητή φρούτων και λαχανικών, του Μοχάμεντ Μπουαζίζι, επειδή... η αστυνομία του κατάσχεσε το εμπόρευμα!!! Έπειτα, σαν «έτοιμοι από καιρό» μυστικές υπηρεσίες και εξεγερθέντες ισλαμιστές έδρασαν για την πτώση των κυβερνήσεων αυτών των χωρών...].
Και ερωτούμε επίσης: Είναι άραγε τυχαίο ότι με το που στράφηκαν οι Ρωσία-Κίνα κατά του Καντάφι ΑΜΕΣΩΣ οι «αντάρτες» της Λιβύης ύψωσαν την παλιά σημαία της χώρας τους, αλλά και άρχισε επίσης να «παίζεται» ο παλιός της εθνικός ύμνος (αμφότερα από την εποχή του βασιλιά Ιντρίς); Είναι επίσης τυχαίο ότι την ίδια εκείνη ημέρα αποσκίρτησαν ξαφνικά ολόκληρες μονάδες του λιβυκού στρατού σε όλα τα σημεία της χώρας και τάχθηκαν στο πλευρό των ψευτοεπαναστατών; Και, τέλος, είναι τυχαίο ότι η βασική οργάνωση της «αντιπολίτευσης» του Καντάφι ήταν η ακραία ισλαμιστική «Λιβυκή Μαχόμενη Ισλαμική Ομάδα», με διασυνδέσεις με την Αλ Κάιντα, που ως κεντρικό της σύνθημα είχε το: «Αλλάχ Ακμπάρ» («Ο Αλλάχ είναι Μέγας»);...
Το ζήτημα είναι ότι το τραγικό τέλος του Καντάφι στις 20 Οκτωβρίου του 2011 άνοιξε πια τους «ασκούς του Αιόλου» στη Μεσόγειο... Για μια ακόμα φορά γίνεται η αιματοβαμμένη αυτή λιμνοθάλασσα το θέατρο των παγκόσμιων εξελίξεων. Ό,τι όμως και να συμβεί, ο Μουαμάρ Καντάφι κράτησε την υπόσχεσή του: «Δεν φεύγω, θα γίνω Μάρτυρας!!!», φώναξε δυνατά την τελευταία φορά που εμφανίστηκε ενώπιον του πλήθους στο μπαλκόνι! Και έτσι ακριβώς συνέβη...