3.1.2020
Του Ησαΐα Κωνσταντινίδη
Η «αραβική άνοιξη» άνοιξε τον ασκό του Αιόλου…
Τώρα που το θέμα της τουρκο-λιβυκής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) κυριαρχεί στην επικαιρότητα, απειλώντας τον Ελληνισμό με συρρίκνωση, και που η Λιβύη κινδυνεύει με εδαφική διάσπαση, έρχονται ξανά στον νου μας τα δραματικά γεγονότα της περίφημης «αραβικής άνοιξης», του 2010-2011. Διότι φυσική συνέχεια και απόληξη των σημερινών γεωπολιτικών εξελίξεων στην περιοχή μας, αποτελεί η σχεδόν προ δεκαετίας αφετηρία τους στη βόρεια Αφρική. Με κεντρικό πρωταγωνιστή ένα μυστηριώδες, μυθικό ίσως, πρόσωπο: τον επί 42 έτη (1969-2011) ηγέτη της Λιβύης, συνταγματάρχη Μουαμάρ Καντάφι.
Πώς ξεκίνησε η «αραβική άνοιξη», που άνοιξε τον ασκό του Αιόλου για τον εξισλαμισμό της Δύσης και άλλαξε άρδην την εικόνα της περιοχής μας, διαλύοντας ολόκληρα κράτη; Από ένα εντελώς τυχαίο γεγονός, την αυτοπυρπόληση ενός νεαρού Τυνήσιου πλανόδιου πωλητή, ονόματι Μουχάμεντ Μπουαζίζι, στην πόλη Σιντί Μπουζίντ. Ο νεαρός υπέκυψε στα τραύματά του και ένα ογκώδες κύμα διαμαρτυριών της ισλαμικής νεολαίας ξεκίνησε, αυθόρμητα ή όχι και τόσο. Το εντυπωσιακό είναι πως το κύμα αυτό γρήγορα εξαπλώθηκε και σε άλλες χώρες, καλύπτοντας ένα γεωγραφικό φάσμα που ξεκινούσε από την Τυνησία και κατέληγε στην Υεμένη. Ήταν φανερό ότι ο ισλαμικός κόσμος γνώριζε μια δική του ιδιότυπη «άνοιξη», κατά το παλαιό υπόδειγμα του «γαλλικού Μάη» ή ακόμη και της «άνοιξης της Πράγας», που είχαν συγκλονίσει αμφότερα τα δύο τότε ψυχροπολεμικά μπλοκ την ίδια χρονιά: το ταραγμένο έτος 1968.
Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα καθεστώτα δεκαετιών, όπως του Καντάφι στη Λιβύη και του Μουμπάρακ στην Αίγυπτο, κατέρρευσαν και στη θέση τους ήρθαν ακραίες ισλαμιστικές κυβερνήσεις. Στη θέση του ήπιου κοσμικού Ισλάμ, που είχε καλές σχέσεις με Δύση κι Ανατολή, αναδύθηκε το Ψευτοϊσλάμ εξτρεμιστικών κύκλων, όπως ο «Πράσινος Πρίγκιπας» και η «Αλ Κάιντα», με σαφή επεκτατική διάθεση. Ενώ έως τότε το επίσημο Ισλάμ περιόριζε την επιρροή του αποκλειστικά στις μουσουλμανικές χώρες, ο ανερχόμενος τζιχαντισμός -που το ίδιο το Ισλάμ καταδίκασε ως φοβερή αίρεση και σατανική παρενέργεια- έθεσε ως κύριο στόχο του τη μετατροπή του πλανήτη Γη σε «πλανήτη του Προφήτη». Εύκολο θύμα του επεκτατικού αυτού Ψευτοϊσλάμ, που αναβίωνε την παράδοση των Ασσασίνων, υπήρξε η ισλαμική νεολαία, η οποία είχε περιθωριοποιηθεί από τα παλαιά καθεστώτα και ζούσε μέσα στη μιζέρια και το αδιέξοδο. Αυτή η νεολαία ήταν που στρατολογήθηκε από το Τζιχάντ, για να φέρει στην περιοχή μας μια νέα (ισλαμιστική) «τάξη πραγμάτων».
Φυσικά, το Τζιχάντ στις χώρες της βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής υποβοηθήθηκε τα μέγιστα από το «σύστημα Σόρος», που δρα παγκοσμίως, μέσω των τότε ανθρώπων του στην εξουσία των ΗΠΑ: του κρυπτοϊσλαμιστή και κομμουνιστή προέδρου Μπαράκ Ομπάμα και της άθεης αριστερίστριας υπουργού εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον, συζύγου του πρώην Αμερικανού προέδρου Μπιλ Κλίντον. Αυτά τα άτομα είναι που εκμεταλλεύθηκαν και υποδαύλισαν την «αραβική άνοιξη», ρίχνοντας τα παλαιά καθεστώτα στις χώρες αυτές. Στόχος τους, η εξάπλωση του νεανικού πληθυσμού των εν λόγω κρατών στις χώρες της Ευρώπης -με πρώτη την Ελλάδα-, έτσι ώστε οι νεαροί μουσουλμάνοι να αντικαταστήσουν τους γηρασμένους Ευρωπαίους και να δημιουργήσουν Ειδικές Οικονομικές Ζώνες (ΕΟΖ), με εξαιρετικά χαμηλά μεροκάματα και χωρίς κοινωνικό κράτος. Ένα νέο προλεταριάτο, το μουσουλμανικό προλεταριάτο, άρχισε να κατασκευάζεται.
Ειδικότερα για την ελληνική περίπτωση, αυτό που συμβαίνει από το 2015 και ύστερα είναι άνευ προηγουμένου. Ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας, Αλέξης Τσίπρας, άνοιξε στην κυριολεξία τα σύνορα, μέσω του δόγματος «δεν υπάρχουν σύνορα στη θάλασσα», και το Αιγαίο κατάντησε σουρωτήρι ισλαμικής εισβολής. Ολόκληρες μουσουλμανικές πολιτείες (τα περιβόητα «hot spots») στήνονται δίπλα στις ελληνικές πόλεις και χωριά, και η Ελλάδα κινδυνεύει με ισλαμιστική «νύχτα του αγίου Βαρθολομαίου». Την πολιτική ΣΥΡΙΖΑ στο μεταναστευτικό, την συνεχίζει και η νέα κυβέρνηση του νεοφιλελεύθερου Κυριάκου Μητσοτάκη, αποδεικνύοντας ότι κομμουνιστές και νεοφιλελεύθεροι συγκλίνουν στα πάντα, σε ό,τι αφορά τον διεθνισμό και ανθελληνισμό τους. Λεπτομέρεια: τόσο ο Τσίπρας όσο και ο Μητσοτάκης ανήκουν εξ ολοκλήρου στο «σύστημα Σόρος».
Είναι φανερό ότι η «αραβική άνοιξη» λειτούργησε συμπληρωματικά με την ελληνική κρίση χρέους (που μετατράπηκε σε οικονομική κρίση ολόκληρης της Ευρωζώνης), η οποία είχε ξεσπάσει λίγο πιο πριν. Μια σειρά χωρών -Λιβύη, Συρία, Υεμένη κτλ.- διαλύθηκαν, όπως ακριβώς τα περασμένα χρόνια είχαν διαλυθεί κι άλλες χώρες της ευρύτερης περιοχής: ο Λίβανος, η Γιουγκοσλαβία, το Ιράκ… Παράλληλα, η Ευρωπαϊκή Ένωση εξασθένισε και το ευρώ υποχώρησε έναντι του αμερικανικού δολαρίου. Ένα γιγάντιο σχέδιο ανακατάταξης συνόρων και δυνάμεων εξελίσσεται γύρω μας, ασχέτως εάν το καθεστώς Άσαντ στη Συρία ανθίσταται ακόμη, εννέα σχεδόν χρόνια μετά την έναρξη του συριακού εμφυλίου πολέμου. Σήμερα, έχοντας κατά νου τον σχεδιασμό γεωπολιτικής ανάπλασης της περιοχής μας, ο μείζων Ελληνισμός κινδυνεύει τόσο με γεωγραφικό ακρωτηριασμό όσο και με ισλαμοποίησή του, ακόμη και με βιολογική εξαφάνιση του ελληνικού έθνους.
Κι όμως, στη Λιβύη υπήρχε ένας ηγέτης που είχε μιλήσει για όλα αυτά τα δραματικά σε ανύποπτο χρόνο! Ήταν ο συνταγματάρχης Καντάφι (1942-2011), που κατέστη μάρτυρας του λαού του, με το δραματικό τέλος που είχε στα χέρια των εχθρών του. Ο Καντάφι, ο οποίος μετά τα ανατριχιαστικά γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 στην Αμερική προσέγγισε τη Δύση και το Ισραήλ -αυτός, ο άλλοτε φανατικός τους πολέμιος- και εκστόμισε την «προφητική» φράση: «Εάν πέσω, η Ευρώπη θα πέσει στα νύχια του Ισλάμ»! Στις 20 Οκτωβρίου του 2011, ο Καντάφι έπεσε οριστικά. Ο εξισλαμισμός των Ευρωπαίων είχε μόλις αρχίσει.
Οριάνα Φαλάτσι: «Η Ευρώπη μετατρέπεται σε αποικία του Ισλάμ, σε Ευραραβία»
Η αείμνηστη Ιταλία δημοσιογράφος και συγγραφέας παγκοσμίου βεληνεκούς, Οριάνα Φαλάτσι (1929-2006), είχε επίσης προειδοποιήσει έγκαιρα για τον κίνδυνο μετατροπής της «γηραιάς ηπείρου» σε τεράστιο ισλαμικό χαλιφάτο. Αριστερών καταβολών η ίδια, εν τούτοις μετά τις τρομοκρατικές ενέργειες της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001 στις ΗΠΑ πέρασε σε καθαρά αντιϊσλαμικές θέσεις, μέσα από άρθρα της, αλλά και δυο βιβλία που έκαναν αίσθηση: «Η οργή και η περηφάνια» και «Η δύναμη της λογικής». Οι θέσεις της αυτές, που αμέσως κατηγορήθηκαν ως ισλαμοφοβικές, έκρουαν ήδη από τότε τον κώδωνα του κινδύνου για το πώς η Ευρώπη μεταβάλλεται αργά αλλά σταθερά σε «αραβική επαρχία», σε Ευραραβία όπως την ονόμασε.
Έγραφε χαρακτηριστικά: «Πρόκειται για μία Σταυροφορία από την ανάποδη. Εδώ συμβαίνει ένας πόλεμος θρησκειών… ένας πόλεμος που αυτοί αποκαλούν Τζιχάντ». Για να συνεχίσει: «Ένας πόλεμος που επιδιώκει την εξαφάνιση της ελευθερίας μας και του πολιτισμού μας. Επιδιώκει την εξάρθρωση του τρόπου ζωής και θανάτου μας, του τρόπου που προσευχόμαστε, που τρώμε, που πίνουμε, που ντυνόμαστε, που διασκεδάζουμε»… Και ολοκλήρωνε με τα εξής δραματικά: «Καταλάβετε ότι, αν δεν αντισταθούμε, αν δεν υπερασπιστούμε τον εαυτό μας, το Τζιχάντ θα νικήσει… Η συναλλαγή μαζί τους είναι αδύνατη… Το να τους συμπεριφέρεται κανείς με ανοχή ή επιείκεια ή ελπίδα, είναι αυτοκτονία. Και όποιος νομίζει το αντίθετο, αυταπατάται».
Αυτά έγραφε η Φαλάτσι, και να που σήμερα η απίστευτη υπογεννητικότητα των ευρωπαϊκών εθνών, σε συνδυασμό με το τρομακτικό πλεόνασμα πληθυσμού των ασιατικών-μουσουλμανικών κρατών («πολλαπλασιάζονται σαν αρουραίοι», έγραφε η Φαλάτσι για τις μουσουλμάνες!), οδηγεί τα πράγματα με μαθηματική ακρίβεια σε ισλαμοποίηση της Ευρώπης. Το ακραίο και επιθετικό Ψευτοϊσλάμ, ως αίρεση και διαστρέβλωση του επίσημου Ισλάμ του ελέους και της γαλήνης, εξαπλώνεται παντού πάνω στον πλανήτη. Οι εξτρεμιστές του Τζιχάντ δε, αναμένουν με ανυπομονησία την εμφάνιση του «τελευταίου ιμάμη» της παράδοσής τους, του προσώπου δηλαδή εκείνου που η χριστιανική Εκκλησία αποκάλεσε ως «Αντίχριστο».