Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΕΙΣΗΛΘΕ ΣΤΗ ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ
31.12.2017
Του Ησαΐα Κωνσταντινίδη
Στις 8 Νοεμβρίου του 2016, ημέρα των τόσο κρίσιμων από κάθε άποψη αμερικανικών προεδρικών εκλογών, ο κόσμος μας εισήλθε σε μια Νέα Εποχή. Την ημέρα εκείνη στις ΗΠΑ θριάμβευσε ο Αμερικανός μεγαλοεπιχειρηματίας Ντόναλντ Τραμπ, 70 ετών, και στις 20 Ιανουαρίου του 2017 ορκίστηκε ως ο 45ος πρόεδρος των ΗΠΑ. Το φαινόμενο αυτό η γνωστή διεθνούς φήμης πολιτική επιθεώρηση «The Economist», στην καθιερωμένη ετήσια έκδοσή της για το 2017 που κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 2016, χαρακτήρισε ως «πλανήτης Τραμπ»· με τον «πλανήτη Τραμπ» η ιστορία της υφηλίου πέρασε από τη Νέα Παγκόσμια Τάξη που οικοδομήθηκε σταδιακά μετά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο στην περίφημη Νέα Εποχή, εντός της οποίας θα λάβουν χώρα τα μεγάλα αναμενόμενα συγκλονιστικά και κοσμοϊστορικά γεγονότα…
Ο Ντόναλντ Τραμπ ΔΕΝ παίζει! Όντας ο ίδιος ξένος προς τα βρωμερά παιχνίδια των πολιτικάντηδων και προερχόμενος από τον κόσμο των επιχειρήσεων, τηρεί τις προεκλογικές του δεσμεύσεις και εφαρμόζει το κυβερνητικό του πρόγραμμα! Πρώτα μέσα στις ίδιες τις ΗΠΑ: α) κατάργησε το περιβόητο «Obamacare», δηλ. το νομοσχέδιο-σύμβολο του Μπαράκ Ομπάμα για την ασφάλιση υγείας· β) αναζωογόνησε την αμερικανική οικονομία, ενισχύοντας την εγχώρια ζήτηση και μειώνοντας σημαντικά τη φορολόγηση των Αμερικανών πολιτών, ενώ ταυτόχρονα επέβαλε δασμούς σε ξένα προϊόντα (προστατευτισμός π.χ. από την κινεζική οικονομική διείσδυση)· γ) έκλεισε τα σύνορα με το Μεξικό (τείχος ενάντια στην παράνομη μετανάστευση), ενώ απέλασε τους μουσουλμάνους λαθρομετανάστες από την πατρίδα του· δ) διόρισε νέους δικαστές στο Ανώτατο Δικαστήριο, φέρνοντας τα πάνω-κάτω στο σύστημα απονομής δικαιοσύνης των ΗΠΑ· ε) έσπασε τα ντόπια και ξένα επιχειρηματικά συμφέροντα που επηρέαζαν την κρατική πολιτική σε βάρος των πολιτών («ο βάλτος», όπως τα είχε αποκαλέσει προεκλογικά), προωθώντας μια νέα επιχειρηματικότητα και «αποξηραίνοντας τον βάλτο», όπως ήταν ένα βασικό του σύνθημα από το 2016.
Τα ίδια και σε επίπεδο εξωτερικής πολιτικής: α) έσπρωξε τη Ρωσία στη γωνία, πάνω στην προσπάθειά του να της επιβάλλει μια «νέα συμφωνία της Γιάλτας» που θα προσδιορίζει τις παγκόσμιες ισορροπίες· β) αναγνώρισε την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ, αλλάζοντας συθέμελα τα δεδομένα στη Μέση Ανατολή· γ) ακύρωσε τη διεθνή συμφωνία για την υπερθέρμανση του πλανήτη, οδηγώντας τις ΗΠΑ εκτός συμφωνίας· δ) στρίμωξε γεωπολιτικά το κομμουνιστικό καθεστώς της Βόρειας Κορέας, προειδοποιώντας ουσιαστικά την Κίνα που βρίσκεται πίσω από την Πιονγκγιάνγκ· ε) αμφισβήτησε τη συμφωνία για τα πυρηνικά με το θεοκρατικό ισλαμιστικό Ιράν, απομονώνοντας έτσι ακόμη περισσότερο την Τεχεράνη.
Όλα τα παραπάνω, και πολλά ακόμη μικρότερης ισχύος, που έλαβαν σάρκα και οστά μέσα σε ελάχιστους μόλις μήνες δείχνουν ότι ο πλανήτης μας, υπό την «πλανηταρχία» του Ντόναλντ Τραμπ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΖΕΤΑΙ. Ο κόσμος μας περνάει πια οριστικά σε μια Νέα Εποχή και τίποτε δεν είναι ικανό, τούδε και στο εξής, να σταματήσει αυτή την πορεία! Οι ως άνω εντυπωσιακές κινήσεις του Τραμπ δείχνουν ότι ο 45ος πρόεδρος των ΗΠΑ είναι αποφασισμένος να προχωρήσει σε ακόμη μεγαλύτερες αλλαγές, ενώ όλο και περισσότεροι πλέον κατανοούν ότι η ανθρωπότητα θα αλλάξει μορφή επί προεδρίας Τραμπ και η παγκόσμια κατάσταση δεν θα έχει καμία σχέση όταν αυτός φύγει μια μέρα από τον Λευκό Οίκο με την κατάσταση που παρέλαβε. Μπροστά μας διαδραματίζεται σίγουρα η μεγαλύτερη αλλαγή, σε παγκόσμια κλίμακα, των τελευταίων 60-70 ετών…
Ήδη το «έτος 1» της Νέας Εποχής του «πλανήτη Τραμπ», δηλ. το 2017, πάνω στην υφήλιο έχουν συμβεί ΣΗΜΕΙΑ ΚΑΙ ΤΕΡΑΤΑ! Η Ρωσία αιφνιδιάστηκε από την επιθετική στρατηγική Τραμπ και τώρα ο Βλαντίμιρ Πούτιν εξετάζει την επόμενη πλανητική του κίνηση στο μέγα δίλημμα που τον απασχολεί: με τη «νέα Γιάλτα» του Τραμπ υπό τους όρους του Αμερικανού προέδρου ή με την Κίνα και τις άλλες δυνάμεις της Ευρασίας σε μια αντιδυτική και αντιαμερικανική «σταυροφορία»; Το ίδιο και η Κίνα, αντέδρασε μάλλον «μουδιασμένα» στην επιθετικότητα Τραμπ έναντι της Βόρειας Κορέας, με το Πεκίνο να φοβάται ότι μια αντιπαράθεσή του με την Ουάσιγκτον σε κεντρικό επίπεδο (π.χ. με έναν θερμοπυρηνικό παγκόσμιο πόλεμο στον Ειρηνικό ωκεανό) θα τερματίσει την ανοδική πορεία της κινεζικής οικονομίας και του βιοτικού επιπέδου του κινεζικού λαού. Όσο για τους ισλαμιστές, και ιδιαίτερα τους Άραβες, η άμεση πολιτική Τραμπ υπέρ του κράτους του Ισραήλ και των συμφερόντων του διεθνούς σιωνισμού έδειξε τη «γύμνια» της διεθνούς υπόστασής τους, αλλά και την πλήρη έλλειψη ενότητας στους κόλπους του μουσουλμανικού και του αραβικού κόσμου…
Απ’ την άλλη, ο «πλανήτης Τραμπ» είχε ιδιαίτερες παρενέργειες στην Ευρώπη. Παντού στη «γηραιά ήπειρο» ανεβαίνουν τα πατριωτικά και εθνικιστικά κινήματα, ενώ οι τρεις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές χώρες γνωρίζουν παράλληλα κοσμογονικές αλλαγές: α) η Γερμανία βιώνει επί μήνες την ακυβερνησία και φαίνεται πως η «εποχή Μέρκελ» τελειώνει πια οριστικά για το Βερολίνο· β) στη Γαλλία το παλαιοκομματικό σύστημα διαλύθηκε, αφού δύο νέες δυνάμεις -ο νεοεποχίτης Μακρόν και η εθνικίστρια Λε Πεν- αντικατέστησαν στις προεδρικές εκλογές του Μαΐου 2017 τις «παραδοσιακές» παρατάξεις της Κεντροαριστεράς και της Κεντροδεξιάς· γ) στο Ηνωμένο Βασίλειο το λεγόμενο «Brexit» αναμορφώνει ολόκληρο το πολιτικό σύστημα της χώρας, αλλά και τη θέση της Μεγάλης Βρετανίας στο δυτικό γεωπολιτικό σύστημα (ΕΕ, ΝΑΤΟ), την ώρα που οι τοπικοί εθνικισμοί -π.χ. της Σκωτίας- αναδύονται εκ νέου, απειλώντας τη βρετανική κρατική ενότητα.
Τις ίδιες στιγμές τοπικά δημοψηφίσματα απειλούν να αλλάξουν ριζικά τον χάρτη ολόκληρων κρίσιμων περιοχών της υδρογείου σφαίρας! Στις 25 Σεπτεμβρίου του 2017 τέθηκαν οι βάσεις μελλοντικής δημιουργίας ενός ανεξάρτητου κουρδικού κράτους, αφού οι Κούρδοι του βορειοδυτικού Ιράκ ψήφισαν υπέρ της αυτοδιάθεσής τους· μελλοντικά η περιοχή αυτή θα μπορούσε να ενωθεί με τις όμορες κουρδικές περιοχές της Τουρκίας και άλλων γειτονικών χωρών, σχηματίζοντας ένα σχετικά ισχυρό κράτος του Κουρδιστάν. Την 1η Οκτωβρίου του 2017 έγινε και το δημοψήφισμα στην Καταλονία, όπου η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων αποφάσισε την απόσχιση της περιοχής από την Ισπανία! Όμως η άμεση επέμβαση των ισπανικών αρχών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποσόβησε κάτι τέτοιο. Ποιος όμως μπορεί να αποκλείσει στο άμεσο μέλλον να ξανατεθεί παρόμοιο ζήτημα, πόσο μάλλον που οι θιασώτες της αυτοδιάθεσης της Καταλονίας βγήκαν ενισχυμένοι στις τοπικές εκλογές της 23ης Δεκεμβρίου 2017;…
Το παιχνίδι των υδρογονανθράκων της Ανατολικής Μεσογείου, στο οποίο μετάσχει παρασκηνιακά ο λόρδος Ρότσιλντ του ομώνυμου διεθνούς οικονομικού οίκου, απειλεί να αναμορφώσει τελείως την εικόνα της περιοχής μας! Ήδη η Τουρκία, με τις σπασμωδικές ενέργειες του προέδρου της Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, οδηγείται νομοτελειακά στη διάλυσή της, κάτι που θα έχει καταλυτικές συνέπειες και στην Ελλάδα, ειδικά στον χώρο του Αιγαίου πελάγους, αλλά και στην Κύπρο. Η Συρία του Μπασάρ αλ Άσαντ συνέτριψε τους ισλαμιστές του ISIS και ο συριακός εμφύλιος πόλεμος τερματίστηκε, επτά σχεδόν χρόνια μετά την έναρξή του. Η αναγνώριση της Ιερουσαλήμ από τον Τραμπ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ πυροδότησε νέα αραβική «Ιντιφάντα», με ανυπολόγιστες συνέπειες στο μέλλον. Είναι φανερό ότι ένα γεωστρατηγικό τετράγωνο Ελλάδας-Αιγύπτου του αντιϊσλαμιστή στρατηγού Αλ Σίσι-Ισραήλ-νέας Τουρκίας των Αλεβήδων, με επίκεντρο την Κύπρο, σχηματίζεται στην περιοχή μας· το εν λόγω γεωστρατηγικό τετράγωνο θα αντλήσει και θα εκμεταλλευτεί τους υδρογονάνθρακες (αξίας πολλών τρις δολαρίων!), υπό την υψηλή επίβλεψη του Ντόναλντ Τραμπ και… του λόρδου Ρότσιλντ!
Για την Ελλάδα, ο ερχομός του «πλανήτη Τραμπ» σήμανε ραγδαίες παρασκηνιακές αλλαγές, οι οποίες αν και αόρατες δια γυμνού οφθαλμού θα σημάνουν τεράστιες ανακατατάξεις στο εσωτερικό πολιτικό σύστημα της χώρας μας. Μόλις τις πρώτες μέρες μετά την ορκωμοσία Τραμπ (20 Ιανουαρίου 2017) σημειώθηκαν δύο ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ σημασίας γεγονότα, τα οποία θα μεταλλάξουν την ελληνική πολιτική ζωή στο άμεσο μέλλον: α) την επόμενη μέρα (21 Ιανουαρίου 2017) ο Έλληνας Διάδοχος πρίγκιπας Παύλος εγκατέλειψε το Λονδίνο, όπου είχε την έδρα του στον «πύργο Ρότσιλντ» και πήγε στη Νέα Υόρκη, εγκατασταθείς πλέον στον «πύργο Τραμπ»· β) στα τέλη Ιανουαρίου του 2017 ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Αλέξης Τσίπρας σε μυστική του συνάντηση στο Παρίσι με τους Ρότσιλντ ΠΟΥΛΗΣΕ το ελληνικό χρέος στον ομώνυμο διεθνή οικονομικό οίκο, κι έτσι η Τρόικα έφυγε πλέον απ’ την Ελλάδα (τέλος των Μνημονίων)! Τι σημαίνουν αυτά; Ότι ο Διάδοχος Παύλος πήγε στις ΗΠΑ, δίπλα στο «σύστημα Τραμπ», για να ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΤΕΙ να αναλάβει την ηγεσία της Ελλάδας το επόμενο χρονικό διάστημα, κι όσο για το ελληνικό χρέος η λεξαριθμία-αριθμοσοφία του ελληνικού Λόγου το είχε προβλέψει: Η ΤΡΟΪΚΑ ΘΑ ΦΥΓΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ = 2017!!!
Συμπέρασμα: ο «πλανήτης Τραμπ», με όλα όσα συμβαίνουν πλέον πάνω στην τεράστια «σκακιέρα» του πλανήτη Γη, οδηγεί νομοτελειακά στην αναμενόμενη «αναλαμπή της Ορθοδοξίας» μας, αφού το σχέδιο Τραμπ προβλέπει διάλυση της Τουρκίας και ενοποίηση του Αιγαίου με πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη («νέο Βυζάντιο») και ΒΑΣΙΛΙΑ τον «νεκραναστηθέντα Ιωάννη Βατάτζη» των θρύλων! Έτσι, θα λάβει χώρα το Ποθούμενο των προρρήσεων των Αγίων Γερόντων μας, ενώ την ίδια στιγμή θα προετοιμάζεται το έδαφος για ανοικοδόμηση του ναού του Σολομώντα στην Ιερουσαλήμ και τον ερχομό του Ψευδοπροφήτη-Θηρίου της Αποκαλύψεως. Είναι λοιπόν φανερό ότι με τη Νέα Εποχή του «πλανήτη Τραμπ» περάσαμε πια στους έσχατους ή αποκαλυπτικούς καιρούς της πίστης μας, οι οποίοι θα αποκορυφωθούν με τον περίφημο «Αρμαγεδδώνα» (το θερμοπυρηνικό ολοκαύτωμα που θα ανατινάξει τον πλανήτη) και τη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, με «καινή γη» και «καινό ουρανό»…
«Πλανήτης Τραμπ» - Μια Νέα Τάξη Πραγμάτων
Ακολουθούν χαρακτηριστικά αποσπάσματα από το άρθρο της Ζάνι Μίντον Μπέντοους, διευθύντριας του «The Economist», στην ετήσια έκδοση της γνωστής βρετανικής επιθεώρησης για το 2017 (Δεκέμβριος 2016):
«Για τους φιλελεύθερους το 2016 ήταν μια άσχημη χρονιά. Ένα κύμα λαϊκιστικής οργής σάρωσε τη Δύση, οδηγώντας τους Βρετανούς να ψηφίσουν υπέρ του διαζυγίου με την Ευρωπαϊκή Ένωση και τους Αμερικανούς να εκλέξουν ως 45ο πρόεδρό τους έναν μεγιστάνα ακινήτων χωρίς προηγούμενη κυβερνητική εμπειρία και ο οποίος διεξήγαγε την πιο διχαστική και άσχημη προεκλογική εκστρατεία στη σύγχρονη αμερικανική ιστορία. Μέσα σε λίγους μήνες, οι ψηφοφόροι και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού προέβησαν σε μια ισχυρή αποκήρυξη της πολιτικής καθεστηκυίας τάξης τους, μετατόπισαν τις διαχωριστικές γραμμές της Δυτικής πολιτικής από τη διαμάχη Αριστεράς εναντίον Δεξιάς στη διαμάχη ανοιχτής εναντίον κλειστής κοινωνίας και εξέφρασαν μια συλλογική κραυγή αποδοκιμασίας της παγκοσμιοποίησης, την οποία πλέον θεωρούν συντομογραφικό συνώνυμο ενός «στημένου συστήματος που ωφελεί μόνο μια αυτοεξυπηρετούμενη ελίτ. Αυτά αποτελούν βαριά χτυπήματα στη φιλελεύθερη παγκόσμια τάξη. […]
[…] Το πιο σημαντικό στοιχείο θα είναι το τι είδους πρόεδρος θα αποδειχθεί ο Ντόναλντ Τραμπ. Αν πάρουμε τοις μετρητοίς τα όσα είπε πριν και κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας, οι προοπτικές είναι δυσοίωνες. Ο κ. Τραμπ είναι εδώ και χρόνια ένας οικονομικός εθνικιστής, ένας άνθρωπος που πιστεύει ότι το ελεύθερο εμπόριο έχει καταστρέψει την αμερικανική οικονομία, ένας άνθρωπος που θέτει υπό αμφισβήτηση τις δεσμεύσεις της Αμερικής έναντι των συμμάχων της και ο οποίος ζητά την ανύψωση τείχους στα σύνορα με το Μεξικό, καθώς και περιορισμούς στους μουσουλμάνους μετανάστες.
Αν και φαίνεται απίθανο ο πρόεδρος Τραμπ να προσπαθήσει να εφαρμόσει ολόκληρο το μη φιλελεύθερο πρόγραμμά του, μέρος του θα επιβιώσει. […] Το αποτέλεσμα θα ήταν μια συνταγή παρόμοια με εκείνη του Ronald Reagan, ενός ανθρώπου η απροσδόκητη νίκη του οποίου το 1980 σήμανε συναγερμό στο μεγαλύτερο μέρος του κόσμου. […]
[…] Η έλξη που ασκεί ο κ. Τραμπ έχει τις ρίζες της στον θυμό και τον διχασμό. Με τους Ρεπουμπλικανούς να έχουν τον έλεγχο και των δύο σωμάτων του Κογκρέσου, το λιγότερο που περιμένουν οι υποστηρικτές του είναι να κλείσει τα σύνορα, να απελάσει τους παράνομους μετανάστες και να διορίσει αυστηρούς συντηρητικούς στο Ανώτατο Δικαστήριο. Η Αμερική θα κλειστεί στον εαυτό της.
Στον ευρύτερο κόσμο, εν τω μεταξύ, τα αυταρχικά καθεστώτα θα παρουσιάσουν ανοδική πορεία και προθυμία να εκμεταλλευτούν την εσωστρέφεια της Αμερικής. Στην Κίνα ο Xi Jinping, ήδη o ισχυρότερος Κινέζος ηγέτης τουλάχιστον από την εποχή του Deng Xiaoping, θα χρησιμοποιήσει το συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος -το οποίο λαμβάνει χώρα ανά πενταετία- για να εδραιώσει το αυταρχικό του εκτόπισμα, ενώ θα σπεύσει να γεμίσει το γεωστρατηγικό κενό που αφήνει στην Ασία η αποτυχία του Συμφώνου Συνεργασίας των Δύο Πλευρών του Ειρηνικού (ΤΡΡ). Στη Ρωσία ο Βλαντίμιρ Πούτιν θα απολαύσει την προσοχή του κ. Τραμπ, αλλά θα συγκαλύψει την ευθραυστότητά του στο εσωτερικό με εξωτερική επιθετικότητα. Δεν αναμένεται τερματισμός των προσπαθειών του για αποσταθεροποίηση της Ουκρανίας και του «εγγύς εξωτερικού» της Ρωσίας.
Ενισχυμένος από τη νίκη του κ. Τραμπ, ο λαϊκιστικός μηχανισμός της Ευρώπης θα αυξήσει τις δυνάμεις του […] Ακροδεξιά κόμματα θα αναδυθούν […] Σε κάτι που θα μοιάζει με μια μακρά, συγκρουσιακή προεκλογική περίοδο, η ευρωπαϊκή πολιτική θα κυριαρχείται από κινδυνολογία περί των απειλών από τους μετανάστες, τα δεινά των εμπορικών συμφωνιών και τη φαυλότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης»…