1.3.2011
Του Ησαΐα Κωνσταντινίδη
Η κινητικότητα που παρατηρείται τελευταία γύρω από τα ελληνοαλβανικά, ιδιαίτερα μετά την πρωτοβουλία μας για διεθνοποίηση του ιερού εθνικού ζητήματος της Βορείου Ηπείρου, έβγαλε εκ νέου στην επιφάνεια το περίφημο Πρωτόκολλο της Κέρκυρας, που καθορίζει σε μεγάλο βαθμό τις σχέσεις Αθηνών-Τιράνων. Πρόκειται για μια διεθνή συμφωνία, η οποία όχι μόνο διατηρεί στο έπακρο την επικαιρότητά της σε πολιτικό επίπεδο, αλλά επιπλέον έχει πλήρη νομική ισχύ και σήμερα, έστω και αν από τη διατύπωση και την υπογραφή της έχουν περάσει 97 ολόκληρα χρόνια!
Πιστεύουμε ότι σήμερα, με δεδομένη τη ρευστότητα που παρατηρείται στον αλβανικό (αλλά και τον ελληνικό) χώρο, πρέπει η συμφωνία αυτή να ανασυρθεί από το «χρονοντούλαπο της ιστορίας», όπου την είχαν καταδικάσει να βρίσκεται ΟΛΕΣ οι ελληνικές κυβερνήσεις, και να τεθεί επί τάπητος σε όλα τα διεθνή «φόρα» και οργανισμούς! Πραγματικά, οι συνθήκες των ημερών μας είναι τέτοιες που να ευνοούν τη «νεκρανάσταση» του Πρωτοκόλλου της Κέρκυρας και να συντείνουν στην αποκατάσταση μιας ιστορικής αδικίας, αλλά και της διεθνούς δικαιοσύνης, εφόσον η μη εφαρμογή του από την πλευρά της Αλβανίας είναι πράξη εντελώς παράνομη: μια πράξη που – σύμφωνα με το επικρατούν διεθνές δίκαιο – μπορεί να επιφέρει άμεσα αυστηρότατες κυρώσεις κατά των Τιράνων, αφού παραβιάζονται κατάφωρα τα ανθρώπινα δικαιώματα και το αυτονόητο κεκτημένο της εθνικής αυτοδιάθεσης και αυτοπροσδιορισμού των λαών...
Το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας υπογράφτηκε στις 17 Μαΐου 1914 ανάμεσα στην αλβανική κυβέρνηση (με επικεφαλή τον πρίγκιπα Βιντ) και την «Αυτόνομη Δημοκρατία της Βορείου Ηπείρου» (δηλ. της κυβέρνησης που ανακήρυξαν μόνοι τους οι Έλληνες, μη ανεχόμενοι την αδικία που τους έγινε να μην ενωθούν με την μητέρα-πατρίδα Ελλάδα, με επικεφαλής τον Γεώργιο Χρηστάκη-Ζωγράφο). Επρόκειτο για μια κίνηση των μεγάλων δυνάμεων, η οποία αποσκοπούσε στην εκτόνωση των ελληνοαλβανικών σχέσεων, που δοκιμάζονταν εξαιτίας του βορειοηπειρωτικού ζητήματος, και προέβλεπε σε γενικές γραμμές τα εξής:
1. Η περιοχή της Βορείου Ηπείρου (Νότια Αλβανία) αποκτούσε την αυτονομία της, εντός βεβαίως των ορίων του αλβανικού κράτους, με ηγεμόνα τον πρίγκιπα Βιντ.
2. Διασφαλιζόταν ο αυτοδύναμος εθνικός βίος των Ελλήνων του αλβανικού Νότου, με πλήρη εξασφάλιση της διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας και ιστορίας, της ελεύθερης θρησκευτικής πίστης και όλων των ηθών και εθίμων της προαιώνιας ελληνικής παράδοσης.
3. Απαγορευόταν ρητά η εγκατάσταση αλβανικού στρατού στην περιοχή (παρά μόνο μονάδων αποτελούμενων από Έλληνες μειονοτικούς), ενώ η χωροφυλακή της περιοχής θα απαρτιζόταν αποκλειστικά από ελληνικής καταγωγής Αλβανούς πολίτες.
4. Ενώπιον των δημόσιων αρχών και των δικαστηρίων οριζόταν η χρήση της ελληνικής γλώσσας, από κοινού και ισοδύναμα με την αλβανική.
5. Η περιοχή της Βορείου Ηπείρου-Νότιας Αλβανίας θα καταλαμβανόταν όχι από την Αλβανία (αν και τυπικά θα ανήκε στα όριά της), αλλά από τη Διεθνή Επιτροπή που επέβλεπε την τήρηση του Πρωτοκόλλου, εν ονόματι της αλβανικής κυβέρνησης.
Δηλαδή, με δυο λόγια, τόσο οι Αλβανοί όσο και οι μεγάλες δυνάμεις αναγνώριζαν με το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας την πραγματικότητα που επικρατούσε στην περιοχή: ότι επρόκειτο για έναν γεωγραφικό χώρο που κατοικούνταν από ελληνικό πληθυσμό, με δεδομένη εθνική, πολιτισμική και θρησκευτική ταυτότητα, κι όλα ετούτα διαφορετικά από την υπόλοιπη αλβανική επικράτεια (αλλιώς δεν θα είχε κανένα νόημα η υπογραφή αυτού του πρωτοκόλλου...). Επομένως, αναγνωριζόταν έμμεσα η τεράστια ανομία που έγινε σε βάρος των κατοίκων της περιοχής, οι οποίοι χωρίς κανέναν απολύτως λόγο (αφού ποτέ η Αλβανία δεν κατέκτησε στρατιωτικά ή με άλλον τρόπο τη συγκεκριμένη περιοχή...) υποχρεώθηκαν να διαβιούν μέσα στα όρια ενός ξένου κράτους, αντίθετα σε κάθε ηθική, νομική και ιστορική αρχή!!!
Πολλοί είναι αυτοί σήμερα στην Ελλάδα (και φυσικά και στην Αλβανία), οι οποίοι αμφισβητούν ότι το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας ισχύει ακόμα και σήμερα. Λένε ότι τάχα το ακυρώνουν μεταγενέστερες συνθήκες που υπογράφτηκαν ανάμεσα στις δύο χώρες (π.χ. η αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων του 1971 ή το 20ετές σύμφωνο ειρήνης και φιλίας του 1996) ή και η μονομερής άρση της εμπόλεμης κατάστασης στην οποία προέβη η Ελλάδα το 1987. Δυστυχώς όμως για όλους αυτούς ΠΟΥΘΕΝΑ και ΠΟΤΕ δεν υπάρχει έννομη πράξη (ένα έστω εδάφιο, μια λέξη!), η οποία να ακυρώνει ή έστω να θέτει υπό αμφισβήτηση το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας! Γιατί, αλήθεια, δεν μας το λένε και σ’ εμάς, για να μάθουμε κι εμείς οι... αφελείς πού βρίσκεται και να σταματήσουμε έτσι να υποστηρίζουμε τα όσα υποστηρίζουμε;;; Προκαλούμε λοιπόν όλους αυτούς να βγούνε δημόσια και να μας δείξουν πώς και γιατί δεν ισχύει το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας!...
Για μια ακόμα φορά λέμε ότι όλες οι κινήσεις μας το μόνο στο οποίο αποσκοπούν είναι η βελτίωση των ελληνοαλβανικών σχέσεων και το άριστο κλίμα που πρέπει να δημιουργηθεί ανάμεσα στους δύο φίλους λαούς. Άλλωστε αυτός ο οποίος υπογράφει το παρόν κείμενο βγήκε στο παρελθόν δημόσια και υποστήριξε την Αλβανία στη διαμάχη της με τη Σερβία, αφού πίστευε και πιστεύει ότι η Ελλάδα γεωπολιτικά ανήκει στο ίδιο μπλοκ δυνάμεων με τον βορειοδυτικό γείτονα και όχι με τη Σερβία (η οποία, ως ηπειρωτική δύναμη, επιθυμεί τη διέξοδο στο Αιγαίο...). Αγαπάμε τον φίλο αλβανικό λαό και κάθε άλλο παρά αποσκοπούμε σε κάποιου είδους πολιτική ανωμαλία στην τόσο βασανισμένη περιοχή μας. Γι’ αυτό και δεν θέτουμε θέμα αλλαγής συνόρων, αλλά πιστεύουμε ότι η ελληνική μειονότητα της Αλβανίας είναι η «γέφυρα» που συνδέει για πάντα τα δύο έθνη. Όσο όμως τα Τίρανα δεν εφαρμόζουν τον νόμο είναι υπόλογα απέναντι στο διεθνές δίκαιο και πρέπει οπωσδήποτε να συμμορφωθούν!...
Και κάτι άλλο: βαθιά στο υποσυνείδητο του ελληνικού λαού είναι χαραγμένος ο πόθος επανάκτησης της βορειοηπειρωτικής γης! Το ιστορικό DNA του έθνους δεν λησμονεί ότι σ’ αυτή τη γη πρωτογεννήθηκε ο ελληνισμός, ενώ παράλληλα η διαίσθησή μας, μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι εδώ θα κριθεί το ελληνικό αύριο στην επερχόμενη σύγκρουση των πολιτισμών Ανατολής και Δύσης... Γι’ αυτό και στον ελληνικό στρατό ακούγονται τα γνωστά συνθήματα και τραγούδια που (συμβολικά βέβαια) υποδηλώνουν τον εθνικό αυτό πόθο, ενώ και στην ΕΥΠ η βασική θέση πάνω στα ελληνοαλβανικά κινείται στο ίδιο πλαίσιο. Αυτή η θέση είναι κυρίαρχη και στην Ελληνική Αστυνομία, συνεπώς σε όλα τα σώματα ασφαλείας του κράτους μας...
Συνοψίζουμε, καλώντας την Αλβανία να εφαρμόσει επιτέλους το διεθνές δίκαιο, έστω και με την ανάληψη πρωτοβουλίας εκ μέρους της επικαιροποίησης του Πρωτοκόλλου και προσαρμογής του στις νεώτερες συνθήκες. Έτσι θα δείξει ότι είναι όντως ευρωπαϊκή χώρα, που ανήκει στον πολιτισμένο κόσμο και απορρίπτει πρακτικές πεπαλαιωμένες και ξεπερασμένες ενός άρρωστου εθνικισμού και αλυτρωτισμού. Περιμένουμε λοιπόν την κυβέρνηση των Τιράνων να μας εκπλήξει ευχάριστα! Σε διαφορετική περίπτωση μια εθνική κυβέρνηση στην Αθήνα δεν θα αργήσει να διεκδικήσει τα αυτονόητα δίκαια του ελληνισμού!...