18.2.2017
Του Ησαΐα Κωνσταντινίδη
Είναι γνωστή η φιλολογία, αλλά και η παραφιλολογία, που έχει αναπτυχθεί κατά καιρούς γύρω από το φαινόμενο της περίφημης «Ομάδας Έψιλον». Ειπώθηκαν, μέσα σε κάποιες αλήθειες, και κάμποσα ψέματα, υπερβολές ή διαστρεβλώσεις της πραγματικότητας, ενώ φθάσαμε στο σημείο να σφετερίζονται το όνομά της τρομοκράτες (οι Ψευτοέψιλον της λεγόμενης ομάδας «Έψιλον-ΕΥ» που έβαλαν τις βόμβες στον Μυστρά και την Καλαμάτα το 2015), αλλά και ψυχοπαθείς με αρρωστημένη ψυχοσύνθεση, γνωστοί εχθροί της Ελληνορθοδοξίας. Όλοι αυτοί, φυσικά, ουδεμία σχέση έχουν με τους (υπαρκτούς) «Έψιλον» και την ιστορία τους. Διότι οι «Έψιλον» έχουν πρόσωπα, και μάλιστα κοντά στις όσες μορφές κατά καιρούς ακούστηκαν υπάρχουν και πασίγνωστες προσωπικότητες, που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ανήκαν στη μυστική αυτή οργάνωση του ελληνισμού.
Ο μέγας Έλλην λογοτέχνης και μύστης Άγγελος Σικελιανός (1884-1951) ανήκε σε μια «μυστική φρατρία (αδελφότητα) Πανελλήνων» και το όλο του έργο, ποιητικό κτλ., δύναται να χαρακτηριστεί «μυητικό». Μαζί με την Αμερικανίδα σύζυγό του, Εύα Πάλμερ, αποπειράθηκαν να αναβιώσουν στους Δελφούς -όπου και το γνωστό αντίρροπο ή διπλό «Ε»- τους αρχαίους δελφικούς αγώνες. Στην πραγματικότητα, επρόκειτο για τα πανάρχαια δελφικά μυστήρια, τα οποία το ζεύγος Σικελιανού θέλησε να αναδείξει εκ νέου, για να προβληθεί ευρύτερα ο ιερός χώρος των Δελφών, ο περίφημος «ομφαλός της Γης». Δεν είναι τυχαίο ότι ο μεγάλος μας εθνικός ποιητής, ο Κωστής Παλαμάς, χαρακτήρισε τον Άγγελο Σικελιανό περισσότερο ΦΙΛΟΣΟΦΟ, παρά ποιητή με τη συνήθη έννοια του όρου.
Ο στρατάρχης Αλέξανδρος Παπάγος (1883-1955) ήταν ως γνωστόν ο μεγάλος νικητής του εμφυλίου πολέμου ή συμμοριτοπολέμου, όταν ο Ελληνικός Στρατός έδινε πάνω στα βουνά, μεταξύ 1946 και 1949, τον αγώνα της εθνικής μας επιβίωσης. Λιγότερο γνωστό όμως είναι ότι ο Παπάγος, που έγινε μετέπειτα πρωθυπουργός για να πεθάνει υπό ανεξιχνίαστες συνθήκες (ως εν ενεργεία πρωθυπουργός, τον διαδέχτηκε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής), υπήρξε κι αυτός ένας «Έψιλον»! Μάλιστα υπάρχει ένα περιστατικό του 1945, όταν οι κομμουνιστές είχαν συμφωνήσει να εφαρμοστεί ένα αγγλικό σχέδιο… αποκοπής της Ελλάδας στα δύο και ίδρυσης μιας «σοσιαλιστικής δημοκρατίας της Μακεδονίας»!!! Τότε ο Παπάγος έσπευσε στους Άγγλους αρμοδίους και, με πολύ δυναμισμό, τους έπεισε να αποσύρουν αμέσως το εν λόγω ανθελληνικό σχέδιο.
Έχει γραφτεί αρκετές φορές (π.χ. στην εργογραφία του αειμνήστου Ιωάννη Φουράκη) ότι ο θρυλικός και παγκοσμίως φημισμένος Έλληνας εφοπλιστής Αριστοτέλης Ωνάσης (1906-1975) ήταν ένα από τα σημαντικότερα μέλη των «Έψιλον» και χρηματοδότης της ομάδας. Ο Ωνάσης υπήρξε επίσης για πάρα πολλά χρόνια φόβος και τρόμος των Τούρκων, αφού είχε δηλώσει δημόσια ότι αποσκοπούσε στην καταστροφή της Τουρκίας και την απελευθέρωση των χαμένων πατρίδων του ελληνισμού! Ο «μυστηριώδης» θάνατος (ή… δολοφονία;) του μονάκριβού του υιού, Αλέξανδρου, το 1973, κατάντησε τον μεγάλο εφοπλιστή ψυχικό ράκος, με συνέπεια να πεθάνει από τη στενοχώρια του… Η κόρη του, Χριστίνα, πέθανε επίσης πρόωρα, υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες, στην Αργεντινή, το 1988.
Ο «αρχηγός» της δυναστείας Βαρδινογιάννη, Παύλος Βαρδινογιάννης (1925-1984), ήταν επίσης γνωστός Έλληνας πολιτικός και επί σειρά ετών βουλευτής στο ελληνικό κοινοβούλιο. Ανήκε στην παράταξη του Κέντρου και συνεργάστηκε στενά με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Όπως έχει κατά καιρούς αναφερθεί, ήταν εκτός από υψηλόβαθμο στέλεχος των «Έψιλον», και σημαντικός τους χρηματοδότης επί σειρά ετών. Βοηθούσε, με πληροφορίες και όχι μόνο, τον πολύ καλό του φίλο Ιωάννη Φουράκη να εκδίδει τα μυητικού χαρακτήρα βιβλία του.
Δεν χρειάζονται ίσως να ειπωθούν πάρα πολλά για το ότι ο Ιωάννης Πασσάς (1899-1987), δημιουργός της εκπληκτικής «Εγκυκλοπαίδειας του Ηλίου» και συγγραφέας ελληνοπρεπών έργων που έμειναν στην ιστορία, ήταν ένας από τους μεγάλους μύστες των «Έψιλον». Ο Πασσάς είναι ο άνθρωπος που παρουσίασε για πρώτη φορά στη σύγχρονη ελληνική βιβλιογραφία τα «Ορφικά» κείμενα, τα οποία και εξέδωσε σε μία πολυτελέστατη έκδοση, όπου και είναι συγκεντρωμένη όλη η προϊστορική γνώση των Ορφικών. Κατά τον Ιωάννη Φουράκη, ο Πασσάς είναι ο άνθρωπος που τον μύησε στον πανελληνισμό.
Ο διάσημος δημοσιογράφος και καθηγητής Παύλος Μπακογιάννης (1935-1989) ήταν ένας από τους «Έψιλον» και εθεωρείτο ως άνθρωπος που γνώριζε πολλά μυστικά! Γαμπρός του μετέπειτα πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη (νυμφεύθηκε την κόρη του, Ντόρα), πρωτοεξελέγη βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας τον Ιούνιο του 1989, για να δολοφονηθεί από την τρομοκρατική οργάνωση «17 Νοέμβρη» τρεις μήνες αργότερα… Σύμφωνα με αξιόπιστες μαρτυρίες το προηγούμενο βράδυ της δολοφονίας του, πιέστηκε να κάνει κάτι το πολύ «σκοτεινό», αλλά εκείνος αντέδρασε λέγοντας «Εγώ είμαι Έλληνας!». Σύμφωνα και πάλι με τον Ιωάννη Φουράκη, πίσω από τη δράση της «17 Νοέμβρη» βρισκόταν η ισραηλινή μυστική υπηρεσία «Μοσάντ»…
Ο «εκκεντρικός» Έλληνας πολιτικός της δεκαετίας του 1980 Αντώνης Τρίτσης (1937-1992) είχε προκαλέσει πολλά και ποικίλα σχόλια για τις σκέψεις και το έργο του. Στα νιάτα του υπήρξε πρωταθλητής στίβου, ενώ αργότερα ασχολήθηκε με την αρχιτεκτονική και την πολιτική. Μέλος των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, την περίοδο 1981-89, αποχώρησε από το «κίνημα» καταγγέλοντάς το, για να ακολουθήσει έκτοτε μοναχική πορεία. Το 1990, με τη στήριξη της Νέας Δημοκρατίας του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, εξελέγη δήμαρχος Αθηναίων. Πέθανε πρόωρα, έπειτα από βαρύ εγκεφαλικό επεισόδιο που υπέστη στο γραφείο του στο δημαρχείο. Μετά θάνατον έγινε γνωστός ο ρόλος του στους «Έψιλον», από όπου και προέρχονταν οι πρωτοποριακές του ιδέες για τη διαμόρφωση του αστικού περιβάλλοντος και για τον ελληνικό πολιτισμό.
Ίσως και να προκληθεί έκπληξη, αλλά υπάρχουν οι αποδείξεις ότι μέλος των «Έψιλον» ήταν και ο γνωστός αριστερός διανοούμενος Μιχάλης Ράπτης ή Πάμπλο (1911-1996)! Η πορεία του, ομολογουμένως εντυπωσιακή. Από μαθητής του τροτσκιστή πατέρα του Αλέξανδρου Γιωτόπουλου της «17 Νοέμβρη», του Δημήτρη Γιωτόπουλου, έγινε αργότερα σύμβουλους ηγετών του Τρίτου Κόσμου: του Αχμέντ Μπεν Μπελά της Αλγερίας, του Μουαμάρ Καντάφι της Λιβύης και του Αρχιεπίσκοπου Μακάριου (Μούσκου) της Κύπρου. Στενός φίλος του Ανδρέα Παπανδρέου, κατηγορήθηκε από τον δημοσιογράφο Δήμο Μπότσαρη ως… αρχηγός της «17 Νοέμβρη»!!! Ο ρόλος του στους «Έψιλον» βγήκε στη δημοσιότητα, μετά από σχετική αναφορά που έγινε στο συλλογικό βιβλίο «Το αίνιγμα των Έψιλον» (σε επιμέλεια Κωνσταντίνου Κούρου), το οποίο κυκλοφόρησε στις αρχές της δεκαετίας του 2000.
Ο Αρχιεπίσκοπος Ιάκωβος (1911-2005), της Βορείου και Νοτίου Αμερικής, υπήρξε κατά πολλούς μία «παράξενη» όσο και αμφιλεγόμενη προσωπικότητα. Τον κατηγόρησαν ακόμη και για υψηλόβαθμο πράκτορα της CIA! Πολύπλοκη και πολυεπίπεδη μορφή, με πολλές διεθνείς επαφές, άφησε ανεξίτηλο το «στίγμα» του στην ομογένεια της υπερατλαντικής ηπείρου. Ήταν κι εκείνος ένας «Έψιλον», και μάλιστα κάποτε σε εορταστικό του επίσημο μήνυμα έκανε ευθέως λόγο για… «το φως του Απόλλωνα που φωτίζει τον ελληνισμό», αφήνοντας πολλές απορίες στους αδαείς για το τι πραγματικά εννοούσε!
Τέλος, πρέπει να ειπωθεί ότι και ο Ιωάννης Φουράκης (1937-2010), μέσα από το έργο του, φανερώθηκε ως ένας αθάνατος μύστης των Πανελλήνων! Βιβλία του, ξεκάθαρα μυητικού ύφους, όπως το κλασικό πλέον «Τα (προ)μηνύματα των Δελφών» (1989), έχουν αφήσει ιστορία για τις απίστευτες πληροφορίες τους! Πράγματι, ο αείμνηστος Φουράκης ήταν πάρα πολύ μπροστά από την εποχή του. Στο έργο του ο Δάσκαλος αυτός του σύγχρονου ελληνισμού αναφέρει πολλά και διάφορα για τους «Έψιλον» που χάρη στον Φουράκη έγιναν ευρύτερα γνωστοί. Ο Φουράκης έκανε επίσης λόγο στην εργογραφία του για μεγάλες μορφές του ελληνισμού της εποχής μας, όπως ο σπουδαίος εφευρέτης Γεώργιος Γκιόλβας και ο πρωτοποριακός ερευνητής Θεόδωρος Αξιώτης…
Όπως βλέπουμε λοιπόν, οι «Έψιλον» έχουν υπόσταση και συγκεκριμένη μορφή. Ως μία νέα «Φιλική Εταιρεία» του ελληνισμού, συνέχισαν την πορεία αιώνων του ελληνικού πνεύματος, με την προσφορά τους να είναι στην εποχή μας πραγματικά ανεκτίμητη. Ας μην ξεχνάμε μόνο πόσο πολύ Συνέλληνές μας έχουν επηρεαστεί, άλλος λιγότερο κι άλλος περισσότερο, από τα πρόσωπα αυτά. Και πόσοι ακόμη μαθητές αυτών πήραν αμέσως μετά τη «σκυτάλη» του ελληνικού πνεύματος και συνεχίζουν τώρα και στο μέλλον τον «μαραθώνιο» (που δεν τελειώνει ποτέ) του προαιώνιου συμπαντικού ελληνισμού…