Μάρτιος 2001
Του Ησαΐα Κωνσταντινίδη
Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός, ότι το υπέδαφος της ελληνικής γης είναι καταπληκτικά πλούσιο σε ποικίλων ειδών θησαυρούς και ορυκτό πλούτο.
Και όντως: χρυσός, διαμάντια, ρουμπίνια ουράνιο, αλλά και πετρέλαιο, συνθέτουν την εκπληκτική δομή μιας εικόνας που δείχνει την εξαιρετική πλουτοπαραγωτική σημασία των ελληνικών εδαφών. Έτσι η Ελλάδα σαφώς κατατάσσεται στην κλίμακα των σπουδαιότερων σε πλουτοπαραγωγική αξία χωρών παγκοσμίως και μάλιστα σε μια από τις κορυφαίες θέσεις. Να σημειωθεί πως η εικόνα αυτής της ευνοημένης από τη φύση ελληνικής γης, παρατηρείται μεν σε όλη σχεδόν την περιφέρεια της χώρας, βρίσκει όμως την αποκορύφωσή της στο βόρειο τμήμα της και ειδικότερα στην περιοχή της Μακεδονίας και της Θράκης. Επίσης υψίστης σημασίας θεωρείται και το ευρύτερο γεωγραφικό φάσμα του Αιγαίου πελάγους, όσον αφορά την ύπαρξη σ' αυτό αμύθητων ποσοτήτων “μαύρου χρυσού”, δηλ. πετρελαίου (εξ' ου και οι γνωστές διαμάχες για τη θάλασσα αυτή και κυρίως για τις γεωτρήσεις σ αυτή!).
Πρέπει ακόμη να αναφερθεί, πως η κατάσταση αυτή που επικρατεί στην ελληνική γη, έρχεται σε πλήρη συμφωνία και με την ανάλογης σπουδαιότητας κατάσταση, που χαρακτηρίζει το σύνολο σχεδόν της βαλκανικής χερονήσου (και ιδιαίτερα τη Βουλγαρία και τη Γιουγκοσλαβία). Απ' όλα αυτά προκύπτει, πως γενικά τα Βαλκάνια είναι “πριμοδοτημένα” με ασύλληπτες πραγματικά ποσότητες επίγειου πλούτου και η Ελληνική επικράτεια αποτελεί την Κορωνίδα του γεγονότος αυτού!
Πέραν, λοιπόν, του όποιου καθαρά ερευνητικού και επιστημονικού ενδιαφέροντος κρύβει το φαινόμενο των ελληνικών θησαυρών, μπορεί με βεβαιότητα να επιπωθεί πως επι του όλου ζητήματος υπεισέρχεται και ο γεωπολιτικός - γεωστρατηγικός παράγοντας, αφού είναι “ηλίου φαεινότερο” πως με τον έλεγχο μιας τέτοιας γης (που συν τοις άλλοις βρίσκεται και σε κρίσιμο γεωγραφικό σημείο) και μιας τέτοιας θάλασσας, όπως το Αιγαίο, μπορούν να αποκτηθούν τρομερά οικονομικά και στρατηγικά οφέλη.
Υπό το πρίσμα αυτό γίνεται απολύτως κατανοητός ο λόγος για τον οποίο η χερόνησος του Αίμου θεωρείται μεγίστης ασφαλείας και σημασίας, όπως επίσης και γιατί γύρω απ' αυτήν και γι' αυτή ξεσπούν κατά καιρούς έντονες “κόντρες” πολιτικής ή οικονομικής υφής.
Με το παραπάνω συμπέρασμα είναι συναφής και η θεωρία, η οποία θέλει τους θησαυρούς της ελληνικής γης να συνδέονται με περίεργα φαινόμενα και υπερφυσικές καταστάσεις! Έτσι προσθέτοντας στη γεωπολιτική σημασία των τόπων αυτών και την αντίστοιχη μεταφυσική, είναι πλέον εξαιρετικά δύσκολο να αποκρύψουμε την υπόνοια και μόνο πως κάτι το εκπληκτικά μυστηριώδες διαδραματίζεται στη γωνιά αυτή της Ευρωπαϊκής Ηπείρου.
Πιο κάτω προσπαθώ να περιγράψω τα γύρω από το θέμα αυτό μυστήρια, που σχετίζονται με τις αμερικανικές βάσεις στην Ελλάδα, καθώς και με τον πετρελαϊκό πλούτο της χώρας. Τέλος, καταγράφω μια δική μου προσωπική εμπειρία, που σχετίζεται με την ύπαρξη θησαυρών σε σπήλαια.
ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ
Είναι αλήθεια πως πάντα υπήρχαν από κάποιους εύλογες απορίες και υποψίες για την αιτία της εγκατάστασης των αμερικάνικων στρατιωτικών βάσεων στην Ελλάδα, για τη σημασία της περαιτέρω παραμονής τους, όπως και για το έργο που εντέλει αυτές πραγματοποιούσαν.
Οι όποιες υποψίες ξεκινούσαν φυσικά από την επιλογή θεμελίωσης των βάσεων αυτών σε γεωγραφικά σημεία και μέρη, όπου ανέκαθεν ήταν γνωστή και δεδομένη η σημαντική αξία του υπεδάφους τους. Από την άλλη, οι φήμες που ήθελαν κορυφαίους Αμερικανούς γεωλόγους (που καλύπτονται πίσω από το στρατιωτικό μανδύα), να μελετούν την Ελληνική φύση και τις ιδιαιτερότητες της γης της, είχαν ως αποτέλεσμα την ενίσχυση των υποψιών αυτών. Μερικές τηλεπικοινωνιακές βάσεις, όπως του Ακτίου, της Νέας Μάκρης και της Κρήτης, συνδέθηκαν αναπόφευκτα με το όλο διαπλεκόμενο μυστήριο· δημιουργήθηκε έτσι η εικόνα της υποψίας που προηγουμένως αναφέραμε, οι οποία ταυτίστηκε και με άλλες “ιδιότητες” των περιοχών αυτών (π.χ. θεωρήθηκε πως τα σημεία αυτά που εγκαταστάθηκαν οι βάσεις, δημιουργούν ένα μοναδικό ηλεκτρομαγνητικό και ηχοφασματικό πεδίο!). Ειδικότερα γράφτηκε πως η βάση της Νέας Μάκρης Αττικής υπήρξε ενιαία (συνδεόμενη) με μια άλλη υπόγεια (άρα μη ορατή) του όρους Πεντέλη. Η ύπαρξη λοιπόν αυτών των βάσεων, θεωρήθηκε πως εξυπηρέτησε, εκτός όλων των άλλων και μια γιγαντιαία μυστική επιχείρηση - έρευνα, για τους ενδεχόμενους θησαυρούς της περιοχής.
Γενικά πάντως τα όποια συμπεράσματα για θησαυρούς προέκυψαν από τη χρήση των βάσεων, παραμένουν “επτασφράγιστο μυστικό” και υπάγονται στα σύγχρονα γωπολιτικά “παιχνίδια”. Είναι δε βέβαιο, πως αυτά βρίσκονται ακόμη στο στάδιο της επεξεργασίας και της ανάλυσης...
ΤΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ
Το γεγονός της ύπαρξης πετρελαϊκών κοιτασμάτων σε πολλά σημεία της χώρας, αποτελεί επιστημονικό δεδομένο. Είναι όμως σαφές πως το θέμα αυτό παρουσιάζεται υποβαθμισμένο σε έντονο βαθμό· έτσι αφ' ενός οι γνώσεις μας γι' αυτό είναι αρκετά περιορισμένες και αφ' ετέρου παρεμποδίζεται η πλήρης αξιοποίηση των πετρελαίων.
Τα κυριότερα σημεία του ελληνικού χώρου όπου εντοπίζονται αξιόλογης προσότητας κοιτάσματα πετρελαίου είναι τα κάτωθι:
• ΠΡΙΝΟΣ (δυτικά της νήσου Θάσος και κοντά στην Καβάλα)·
• Ανατολικά της Θάσου, προς Σαμοθράκη·
• Θερμαϊκός κόλπος·
• Κρητικό πέλαγος (συγκεκριμένα, πάνω από το νομό Λασιθίου)·
• Ζάκυνθος·
• Γραμμενοχώρια Ιωαννίνων.
Με τα πετρέλαια της ευρύτερης περιοχής της Θάσου, συνδέεται άμεσα η Ελληνοτουρκική κρίση του Μαρτίου του 1987, όταν η όλη κατάσταση που διαδραματίστηκε έφτασε (θεωρητικά) σε διαστάσεις πολέμου μεταξύ των δύο χωρών, κάτι που πανηγυρικά επιβεβαιώνει τη σημασία του σημείου αυτού. Άλλωστε ακούγεται πως αρκεί το πετρέλαιο της Θάσου και μόνο για την επί πάρα πολλά έτη λύση του ενεργειακού ζητήματος της Ελλάδας!
Όμοια με το πετρέλαιο της Θάσου, πέπλος μυστηρίου καλύπτει και το αντίστοιχο μιας ελληνικής νήσου, αυτή τη φορά του Ιονίου πελάγους, της Ζακύνθου. Για το θέμα αυτό είναι πασίγνωστη η από δεκαετίας του '70 διαμάχη μεταξύ του ελληνικού δημοσίου και του Σωτ. Σοφιανόπουλου της ΧΡΩΠΕΙ. Η διαμάχη ξεκίνησε όταν ο τελευταίος ανέλαβε πρωτοβουλία για έρευνες στην περιοχή αυτή. Το αποτέλεσμα ήταν ο ελληνικό κράτος να τον στείλει... στα δικαστήρια! Φυσικά, παραμένει ακόμη άγνωστο το γιατί εμποδίζονται οι έρευνες στο σημείο εκείνο. Για την ιστορία θεωρώ σκόπιμο να αναφέρω οτι πριν το Β' παγκόσμιο πόλεμο, ο γερμανός δόκτωρ Ludwig Loczy πραγματοποίησε έρευνες σε συγκεκριμένες τοποθεσίες του νησιού και επιβεβαιώνει πως στη Ζάκυνθο υπάρχουν διόλου ευκαταφρόνητες ποσότητες πετρελαίου!
Πέρα των παραπάνω, σημαντικά αλλά και μυστηριώδη εμφανίζονται και τα σημεία νοτίως της Θεσσαλονίκης (Θερμαϊκός κόλπος), του Κρητικού πελάγους, καθώς και εκείνο κοντά στα Γραμμενοχώρια Ιωαννίνων, για το οποίο φημολογείται οτι χρησιμοποιήθηκε από τους Γερμανούς κατά το Β' Παγκόσμιο πόλεμο, για ανεφοδιασμό όλου του στρατού τους στη Β' Αφρική.
ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΩΝ ΣΠΗΛΑΙΩΝ
Μια άλλη χαρακτηριστική τοποθεσία που είναι ενδεχόμενο σημείο θυσαυρών και γενικά πηγών χρυσού στον ελληνικό χώρο, είναι τα σπήλαια. Εδώ παρατηρούνται και τα πλέον μυστηριώδη φαινόμενα. Υπάρχουν λοιπόν θρύλοι για σπήλαια που επικοινωνούν με τον κάτω κόσμο, ακόμη και με άλλες χωροχρονικές διαστάσεις (!), για άλλα που μέσω σηράγγων και μυστικών θυρών οδηγούν σε αμύθητους θησαυρούς κτλ. Ακούγονται έτσι διάφορες περίεργες ιστορίες για τα σπήλαια και τον πλούτο που κρύβουν πολλά από αυτά.
Μια τέτοια άκουσα και γω πριν μερικά χρόνια. Ο (σοβαρός κατά τα άλλα) συνομιλητής μου, μου την περιέγραψε με κάποιες λεπτομέρειες, οι οποίες όμως δεν ήταν σαφείς και πλήρεις για τη φύση του σπηλαίου για το οποίο έγινε λόγος. Έτσι κινούμενος από περιέργεια ανέτρεξα αργότερα και σε διάφορες άλλες πηγές, ούτως ώστε να ενημερωθώ καλύτερα για το όλο ζήτημα.
Το σπήλαιο λοιπόν αυτό βρίσκεται κοντά στην Αλιστράτη του νομού Σερρών. Μέσα σ' αυτό υπάρχει ένα ποτάμι (ύψους αρκετών μέτρων σε κάποια σημεία). Εντός του ποταμού θρυλείται ότι υπάρχει κάποια δίνη (κάτι σαν υδάτινη “μαύρη τρύπα”), μέσω της οποίας μεταφέρεσαι σε μέρος όπου υπάρχουν αμύθητοι θησαυροί, που πραγματικά δυσκολεύεται να συλλάβει το ανθρώπινο μυαλό!
Τι είναι όμως αυτή η δίνη και πώς γίνεται η μεταφορά κάποιου στους θησαυρούς αυτούς; Προσωπικά νομίζω ότι υπάρχουν οι εξής εκδοχές:
Α) Η Μεταφυσική Ερμηνεία:
Σύμφωνα με την παράδοξη και ίσως ακραία αυτή εξήγηση, η δίνη “απορροφά” κατά κάποιον τρόπο τον ερευνητή, ο οποίος μεταφέρεται σε κάποιο άλλο άγνωστο διαστασιακό επίπεδο. Εκεί υπάρχει κάποιος μαγικός τόπος, ίσως κάποιο δωμάτιο ή σπίτι, μέσα στο οποίο βρίσκονται οι αμύθητοι θησαυροί (διαμάντια, ρουμπίνια, μπριλάντια, χρυσάφι κτλ.). Για να επιστρέψει δε πίσω στον “κανονικό” κόσμο θα πρέπει να βρει την “έξοδο” του συστήματος αυτού (του οποίου η είσοδος είναι φυσικά η δίνη), ώστε να γυρίσει σώος και αβλαβής και βεβαίως, με την συνοδεία της τεράστιας περιουσίας!
Β) Η Εμπειρική Ερμηνεία:
Πρόκειται σαφώς για πιο προσγειωμένη εξήγηση από την προηγούμενη, αφού βλέπει το ζήτημα από καθαρά “εμπειρική” οπτική γωνία. Κατά την εκδοχή αυτή η δίνη που υπάρχει στο εσωτερικό του ποταμού δε δημιουργείται παρά από την πρόσκρουση του νερού σε κάποια ανώμαλη, δηλ. προεξέχουσα επιφάνεια (τοίχωμα)· έτσι δημιουργείται το φαινόμενο αυτής της “ρουφήχτρας” (εξάλλου γιατί να υπάρχει δίνη μόνο σ αυτό το σημείο, δεδομένης της ομαλής ροής του νερού στον υπόλοιπο ποταμό;. Άρα θα πρέπει λογικά να υφίσταται πρόσκρουση του νερού στην ακριβώς κάτω από την ακτή χέρσα επιφάνεια). Απ' όλα αυτά συμπεραίνουμε πως η δίνη αυτή είναι τελικά ένα “νερομάζωμα” (= ταραχώδης εκδήλωση του νερού) σε μια γωνιά του ποταμού, που προέρχεται από την “σύγκρουση” του ύδατος με μια μη ομαλή επιφάνεια.
Τι συμβαίνει όμως σ' αυτό το τοίχωμα; Η απάντηση που μπορεί (με τόλμη) να δοθεί είναι πως η δίνη αυτή δημιουργείται λόγω του ότι στο σημείο εκείνο υπάρχει μια πόρτα ή κάτι τέτοιο, με δυο λόγια ένα “πέρασμα” στο οποίο και προσκρούει το νερό. Ανοίγοντας αυτή την πόρτα που μπορεί νά 'χει τη μορφή μιας πέτρας ή βράχου, περνάς πλέον σε στερεό έδαφος και βρίσκεσαι πιθανόν σε κάποιο μικρό τούνελ, μέσω του οποίου μεταφέρεσαι στο σημείο όπου υπάρχουν και “περιμένουν” οι θρυλικοί θησαυροί!
Πολλά απ' όσα σ' αυτό το άρθρο αναφέρθηκαν είναι σίγουρα και βεβαιωμένα όπως και πολλά από αυτά κινούνται στο χώρο των ψίθυρων, της εικασίας και του θρύλου.
Το βέβαιο απ' όλα αυτά είναι, πως τα μυστήρια και οι θρύλοι που συνδέονται με τους θησαυρούς του ελληνικού χώρου, είναι πολύ γοητευτικά και άκρως ενδιαφέροντα, προσδίδουν δε στο όλο θέμα και μια άλλη φανταστική και μαγευτική διάσταση, που σίγουρα με τον τρόπο της συγκινεί και συγκλονίζει. Όσοι πιστοί και λάτρεις της περιπέτειας λοιπόν ας προσέλθουν στη μαγεία της.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1. Κ. Διακογιάννης: Οι σαρκοφάγοι του Ελληνισμού.
2. Α. Στριγάς: Η μαύρη βίβλος των Ελλήνων πολιτικών.
3. Ι. Φουράκης: Τα Προμηνύματα των Δελφών.
Δημοσιευμένες μελέτες του Ησαΐα Κωνσταντινίδη για το ζήτημα των Θησαυρών:
1) Μακεδονία και Θράκη είναι πλούσιες σε χρυσό (περιοδ. “Τότε”, Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 1995).
2) Ο πλούτος της ελληνικής γης (Εφημ. “Ελεύθερη Ώρα Κυριακής”, 29 Δεκεμβρίου 1996).