Σεπτέμβριος 2008
Του Ησαΐα Κωνσταντινίδη
Το 1960 Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής εξελέγη ένας νέος άνθρωπος, ο οποίος με τη γενικότερη εικόνα και τις ιδέες του, εμφύσησε μία καινούρια ελπίδα σε δεκάδες δεκάδων εκατομμύρια Αμερικανούς: ο Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι, που προσπάθησε να δημιουργήσει ένα νέο πρόσωπο για τις ΗΠΑ. Γενικότερα συμπαθής, ο Κένεντι δεν απέφυγε πάντως την κριτική, ειδικότερα στα θέματα της εξωτερικής του πολιτικής και των θέσεών του σε επιμέρους ζητήματα των διεθνών σχέσεων. Η ανάμειξη των ΗΠΑ στον μακροχρόνιο – όπως αποδείχτηκε – πόλεμο του Βιετνάμ, που τραυμάτισε βαριά το εθνικό φιλότιμο κάθε Αμερικανού, καθώς και η παραλίγο θερμοπυρηνική σύγκρουση με τη Σοβιετική Ένωση με αφορμή το θέμα της Κούβας υπήρξαν τρανταχτά παραδείγματα της πολιτικής του Δημοκρατικού Προέδρου στο πεδίο των πλανητικών και γεωπολιτικών εξελίξεων.
Είχαν πια περάσει τρία χρόνια μετά τη μεγάλη του νίκη στις εκλογές του 1960 και βέβαια το μεγαλύτερο μέρος της τετραετούς του θητείας, όταν ο Πρόεδρος Κένεντι βρισκόταν στην πόλη του Ντάλας, διασχίζοντάς την με το αυτοκίνητό του, με τη συνοδεία της όμορφης γυναίκας του, της Τζάκι. Χαιρετούσε τον κόσμο και φαινόταν να απολαμβάνει την όμορφη ημέρα, όταν ξαφνικά όλος ο κόσμος είδε το φρικιαστικό γεγονός: ο Πρόεδρος των ΗΠΑ έπεφτε νεκρός μπροστά στα μάτια των ανήμπορων να δράσουν πολιτών και της φρουράς του, σημαδευόμενος από ελεύθερο σκοπευτή! Ο θάνατος του Κένεντι, τα μυαλά του οποίου «χύθηκαν» κυριολεκτικά πάνω στη γυναίκα του – που φυσικά περιήλθε σε κατάσταση σοκ – ήταν ακαριαίος... Το πλήγμα για τους Αμερικανούς και τις Αμερικανίδες ήταν τεράστιο: ο δημοφιλής νεαρός Πρόεδρός τους, αυτή η ελπίδα του μέλλοντος των ΗΠΑ, δεν υπήρχε πια... Τώρα, όλα θα ήταν και πάλι όπως παλιά, το κακό είχε καταφέρει να σκοτώσει για μια ακόμη φορά το φως του μέλλοντος...
Αφού πέρασε η φυσιολογική πρώτη ώρα, κατά την οποία κυριάρχησαν ο πανικός και ο φόβος, άρχισαν πια να τίθενται πιο πραγματιστικά ερωτήματα, με κυρίαρχο βέβαια το: ποιος και γιατί σκότωσε τον αγαπημένο Πρόεδρο των Αμερικανών; Οι περισσότεροι μάρτυρες ήταν σύμφωνοι ότι οι πυροβολισμοί που έκοψαν πρόωρα το νήμα της ζωής του, 46χρονου τότε, Κένεντι είχαν προέλθει από ένα μικρό λόφο εκεί κοντά. Παρόλα αυτά η επίσημη θεωρία, όπως προέκυψε από τις εργασίες της περίφημης επιτροπής Γουόρεν, που συστήθηκε από το αμερικανικό Κογκρέσο για να εκδόσει το οριστικό πόρισμα σχετικά με τη δολοφονία του Κένεντι, έκανε λόγο για διάπραξη του εγκλήματος από τον συλληφθέντα κατόπιν Λη Χάρβεϊ Όσβαλντ. Κι όλα αυτά, παρά τη χαρακτηριστική φράση του ίδιου του προέδρου της επιτροπής αυτής, του Ερλ Γουόρεν, ο οποίος είπε μετά την κατάθεση του πορίσματός του: «Ίσως να μη μάθουμε ποτέ ολόκληρη την αλήθεια κατά τη διάρκεια της δικής μας ζωής»!...
Το ημιεπίσημο συμπέρασμα που έβγαινε για τη δολοφονία του Κένεντι (σε συνθήκες, να μην το ξεχνάμε, αδυσώπητου Ψυχρού πολέμου) έκανε λόγο για τον Όσβαλντ, ως έναν επικίνδυνο κομμουνιστή, πράκτορα μάλλον των Σοβιετικών, πρώην Αμερικανό πεζοναύτη, ο οποίος όμως είχε αποσκιρτήσει στην πλευρά της Μόσχας το 1959 και μάλιστα έφτασε στο σημείο να αρνηθεί την αμερικανική του υπηκοότητα. Έζησε για μερικά χρόνια στο Μινσκ της Λευκορωσίας, αλλά ξαφνικά το 1962 αποφάσισε να επιστρέψει και πάλι στις ΗΠΑ˙ το πολύ παράξενο, αν και ο Ψυχρός πόλεμος ήταν ακόμη αρκετά «ζεστός», ήταν ότι δε συνάντησε κανένα απολύτως εμπόδιο από πλευράς αμερικανικών αρχών στην επιστροφή του και ούτε κατηγορήθηκε ποτέ για κατασκοπεία εις βάρος του αμερικανικού έθνους, παρά το ότι υπήρχαν σαφώς οι αφορμές για κάτι τέτοιο... Μία ακραία θεωρία κάνει λόγο ότι ο Όσβαλντ έμεινε «ατιμώρητος», διότι στην πραγματικότητα ήταν πράκτορας της CIA, σταλμένος επίτηδες στη Σοβιετική Ένωση, για να πραγματοποιήσει υψηλού επιπέδου κατασκοπεία και, αφού τελείωσε το έργο του, επέστρεψε στη χώρα του σα να η συνέβαινε απολύτως τίποτα...
Ό,τι και να υποθέτει κάποιος για την τόσο μυστηριώδη αυτή υπόθεση και για τα αίτιά της, είναι γεγονός ότι τελικά ο κατηγορούμενος για τη δολοφονία του Κένεντι δεν μπόρεσε να μιλήσει. Του έκλεισαν γρήγορα το στόμα κι έτσι πήρε για πάντα το μυστικό του στον τάφο του... Μόλις δύο ημέρες είχαν περάσει από το γεγονός που σόκαρε τον πλανήτη, όταν ο Όσβαλντ, ενώ βρισκόταν με αστυνομική συνοδεία και με δεμένα τα χέρια μέσα στο αστυνομικό τμήμα του Ντάλας, δέχτηκε από πολύ κοντινή απόσταση έναν εν ψυχρώ πυροβολισμό και ξεψύχησε σχεδόν αμέσως! Ο δολοφόνος του, που δεν φρόντισε να λάβει κανένα μέτρο κάλυψης ή διαφυγής, πιάστηκε αμέσως˙ επρόκειτο για τον Τζακ Ρούμπι, ιδιοκτήτη νυχτερινού κέντρου της πόλης, ο οποίος αργότερα δήλωσε ότι σκότωσε τον Όσβαλντ, επειδή ήταν αγανακτισμένος από τη δολοφονία του Προέδρου και ήθελε να εκδικηθεί τον άδικο θάνατό του... Υπό τις συνθήκες εκείνες βέβαια ελάχιστοι ήταν οι Αμερικανοί και οι ξένοι που πίστεψαν ότι αυτός ήταν ο λόγος που σκότωσε τον Όσβαλντ. Ακόμα και τα μικρά παιδιά υποπτεύονταν ότι ο πραγματικός λόγος που έγινε ο δεύτερος αυτός φόνος ήταν το κλείσιμο του στόματος του Όσβαλντ «άπαξ και δια παντός»... Τελικά ο Ρούμπι πέθανε μερικά χρόνια αργότερα, στις 3 Ιανουαρίου 1967, στο νοσοκομείο, όντας ακόμη φυλακισμένος, χωρίς ποτέ να δώσει εξήγηση για το τι πραγματικά συνέβη (αν βεβαίως ήξερε), με επίσημη αιτία θανάτου του την ασθένειά του από καρκίνο.
Για τη δολοφονία του Κένεντι ειπώθηκαν κατά καιρούς πολλά και διάφορα, τα οποία είναι αλήθεια ότι «έθρεψαν» τα περίεργα περιστατικά που επακολούθησαν του θανάτου του, όπως π.χ. η μυστηριώδης δολοφονία του Όσβαλντ. Φυσικά, δεν ήταν καθόλου λίγοι εκείνοι που κατηγόρησαν για το φόνο του Προέδρου τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ και συγκεκριμένα – ποια άλλη; – την περίφημη CIA, που σχεδόν πάντοτε την «πληρώνει» στο παιχνίδι της κοινής γνώμης, αφού όλοι την χτυπάνε, αν και τις περισσότερες φορές τα όσα λέγονται σε βάρος της μάλλον είναι άδικα και υπερβολικά. Κατά τη θεωρία αυτή, η CIA «έβγαλε απ’ τη μέση» το δημοφιλή πολιτικό, επειδή υποτίθεται αυτός ήταν εξαιρετικά «μαλακός» απέναντι στον κομμουνισμό και τη Μόσχα και το φιλελεύθερο πρόγραμμά του ενοχλούσε σφόδρα τους υπερσυντηρητικούς κύκλους των ΗΠΑ. Επίσης λέγεται (αν και αναπόδεικτα) ότι ο Κένεντι είχε απειλήσει ότι θα διαλύσει τη CIA και στη θέση της θα δημιουργούσε μια σειρά νέων, μικρών και ευέλικτων, υπηρεσιών, αντικαθιστώντας τη «βαριά» και «δυσκίνητη» αυτή υπηρεσία... Όλα αυτά θεμελιώνουν (δήθεν) μια πολύ πιθανή ανάμειξη της CIA στη δολοφονία του Κένεντι.
Ύποπτος για τη δολοφονία του Αμερικανού Προέδρου θεωρήθηκε και ο ηγέτης της Κούβας, Φιντέλ Κάστρο, που υποτίθεται ότι προώθησε μια τέτοια ενέργεια για να πάρει εκδίκηση για τις πολλές δολοφονικές απόπειρες εναντίον του που είχαν σχεδιάσει και εκτελέσει οι Αμερικανοί (χωρίς ποτέ τους να τον πετύχουν!). Εξάλλου είχε προηγηθεί η κρίση των πυραύλων της Κούβας, που παραλίγο να οδηγήσει σε παγκόσμιο ολοκαύτωμα και μια πιθανή ανάμειξη του Κάστρο και των υπηρεσιών του έβρισκε πρόσφορο έδαφος και πάντως ήταν για πολλούς Αμερικανούς μια βολική εξήγηση για το βίαιο θάνατο του Προέδρου τους...
Φυσικά από τη λίστα των υπόπτων δε θα μπορούσε να λείψει η σοβιετική KGB, που – αν γίνει δεκτό αυτό το σενάριο – με τη δολοφονία του Κένεντι προκαλούσε αναταραχή και κλίμα φόβου στις ΗΠΑ, ενώ ακούστηκαν πολλά και για πιθανή εμπλοκή της μαφίας˙ πράγματι, πολλοί υποστηρίζουν ότι η μαφία, που συνέχιζε να δρα υπόγεια στις ΗΠΑ, είδε στο πρόσωπο του Αμερικανού Προέδρου, αλλά και του αδελφού του, του Ρόμπερτ, μια σαφή απειλή για τα συμφέροντά της, αφού η οικογένεια Κένεντι είχε σαν πρώτιστο στόχο την πάταξη του οργανωμένου εγκλήματος στη χώρα. Προσέλαβε έτσι το δολοφόνο της μίας χρήσης, τον Όσβαλντ, που γρήγορα τον έβγαλε από τη μέση, για να «μη μιλήσει». Άλλωστε και μετά από τεσσεράμιση χρόνια, η δολοφονία και του Ρόμπερτ Κένεντι, υποψήφιου για την προεδρία στις εκλογές που έπονταν το 1968, κατέστησε τα μέλη της οικογένειας αυτής «μάρτυρες του δικαίου» σε έναν σκοτεινό πόλεμο κατά του σκότους και του κακού...
Τέλος, να σημειωθούν οι παρακάτω εκπληκτικές ομοιότητες που σημείωσαν από παλιά κάποιοι, αναφορικά με τις δολοφονίες δύο πολύ αγαπημένων από το λαό τους Αμερικανών Προέδρων˙ του Έιμπρααμ Λίνκολν και του Τζον Κένεντι. Οι συμπτώσεις αυτές είναι οι εξής: ο πρώτος εξελέγη Πρόεδρος το 1860, ο δεύτερος το 1960˙ ο πρώτος πρωτοεκλεχτηκε στο Κογκρέσο το 1846, ο δεύτερος το 1946˙ και οι δύο δολοφονήθηκαν ημέρα Παρασκευή, αμφότεροι πυροβολημένοι θανατηφόρα στο κεφάλι˙ και των δύο τα ονόματα (Lincoln, Kennedy) έχουν από επτά γράμματα˙ και των δύο οι διάδοχοι ονομάζονταν Τζόνσον˙ ο διάδοχος του Λίνκολν, Άντριου Τζόνσον, γεννήθηκε το 1808, ο δε διάδοχος του Κένεντι, Λίντον Τζόνσον, γεννήθηκε το 1908˙ η ιδιαίτερη γραμματέας του Λίνκολν λεγόταν Κένεντι, η δε ιδιαίτερη γραμματέας του Κένεντι λεγόταν Λίνκολν˙ ο Τζον Γουάιλκς Μπουθ (δολοφόνος του Λίνκολν) γεννήθηκε το 1839, ενώ ο Λη Χάρβεϊ Όσβαλντ (δολοφόνος του Κένεντι) γεννήθηκε το 1939˙ ο Μπουθ σκότωσε τον Λίνκολν στο θέατρο και κατόπιν κρύφτηκε σε μια αποθήκη, ενώ ο Όσβαλντ σκότωσε τον Κένεντι πυροβολώντας από μια αποθήκη και κρύφτηκε σε ένα θέατρο˙ και οι δύο εκτελεστές δολοφονήθηκαν κι αυτοί με τη σειρά τους, προτού προλάβουν να οδηγηθούν στο δικαστήριο...