8.12.2013
Του Φώτιου Μπαμπάνη
Το Δεκέμβριο του 1944, γράφτηκε μία σελίδα δόξας και ηρωισμού στην ίδια την πρωτεύουσά μας την Αθήνα, η οποία απετέλεσε ορόσημο για την μεταπολεμική πορεία του λαού και του έθνους μας.
Μία χούφτα ηρωικών εθνικοφρόνων πατριωτών αγωνιστών με αρχηγό και ηγέτη το κορυφαίο και απαράμιλλο Γεώργιο Γρίβα Διγενή, συνεπικουρούμενοι από μία χούφτα ελαχίστων ηρωικών αλλά με υψηλό το αίσθημα του καθήκοντος, που εμφορούντο από τα αισθήματα της ανδρείας, του θάρρους και της αγάπης προς την πατρίδα, χωροφυλάκων και αστυνομικών απέκρουσαν θυσιάζοντας ακόμη και αυτή την ίδια τη ζωή τους την ύπουλη και αιφνιδιαστική επίθεση των Κομμουνιστοσυμμοριτών του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ κατά της πόλεως των Αθηνών.
Επισημαίνουμε ότι τις πρώτες μέρες του Δεκεμβρίου του ’44 εκτός από τους άνδρες της οργάνωσης Χ του Γεώργιου Γρίβα Διγενή και τους ελάχιστους αλλά ηρωικούς χωροφύλακες και αστυνομικούς στη περιοχή Μακρυγιάννη, δεν υπήρχαν άλλες ένοπλες εθνικοπατριωτικές δυνάμεις.
Αναμένονταν μεν, αλλά δεν είχαν φτάσει ακόμα, από την Αίγυπτο τόσο ο Ιερός Λόχος, όσο και τα Βρετανικά στρατεύματα.
Τότε λοιπόν οι Σταλινικοί σκληροπυρηνικοί Κομμουνιστοσυμμορίτες θεώρησαν ότι ήταν η κατάλληλη στιγμή να επιτεθούν αιφνιδίως και να καταλάβουν το κέντρο των Αθηνών, γεγονός το οποίο πέρα από τα πλεονεκτήματα που θα τους προσέφερε θα αποτελούσε και πρόκριμα για την τελική έκβαση του αιματηρού εμφυλίου πολέμου που ακολούθησε.
Πράγματι και έτσι έγινε. Οι ορδές των Κομμουνιστοσυμμοριτών, που σημειωτέον και πολυπληθέστεροι και πιο οργανωμένοι και πιο άρτια εξοπλισμένοι ήσαν, λογάριαζαν χωρίς τον ξενοδόχο. Και εννοούμε ασφαλώς, ποιους άλλους, τους ηρωικούς εκείνους εθνικόφρονες αγωνιστές που προέταξαν τα στήθη τους, αντιστάθηκαν και έφραξαν μια για πάντα το δρόμο στη λαίλαπα του Κομμουνισμού.
Χάρη στην απαράμιλλη ανδρεία και αποφασιστικότητά τους κράτησαν την Αθήνα μας ελεύθερη, και πράγματι αυτή η Νίκη ήταν Νίκη – Ορόσημο, όχι μόνο για τη σωτηρία των Αθηνών, αλλά και για τη σωτηρία αυτής καθ’ αυτής της Ελλάδας.
Και το λέμε αυτό διότι η μάχη των Αθηνών το Δεκέμβρη του ’44 αποτέλεσε την άτυπη έναρξη του εμφυλίου πολέμου, και η πρώτη μάχη που αφορούσε τον έλεγχο της πρωτεύουσας χάθηκε μια για πάντα για τους κομμουνιστές.
Αποτέλεσε λοιπόν πρόκριμα, διότι από τότε άπαντες εις αμφότερα τα στρατόπεδα είχαν αρχίσει να διαισθάνονται και ποια θα ήταν η τελική έκβαση του εμφυλίου πολέμου που θα ακολουθούσε.
Και αυτή δεν ήταν άλλη από το θρίαμβο των Ενόπλων Δυνάμεων της Χώρας μας στην τελευταία και πολύνεκρη μάχη του εμφυλίου πολέμου στο Βίτσι και στο Γράμμο.
Έτσι λοιπόν η αρχή του νικηφόρου αγώνα κατά του Κομμουνισμού που ακολούθησε εκείνον κατά του Φασισμού και του Ναζισμού ξεκίνησε από την Αθήνα και κατέληξε στο θρίαμβο της μάχης στο Βίτσι και στο Γράμμο.
Γι’ αυτό, το Δεκέμβριο του ’44, δε σώθηκε μόνο η Αθήνα, αλλά σώθηκε ολόκληρη η Ελλάδα.
Αυτά τα «Δεκεμβριανά» θα παραμείνουν στη σύγχρονη ιστορία της χώρας μας ως εκείνα τα γεγονότα που θεμελίωσαν το θρίαμβο της Ελευθερίας κατά του Σταλινικού Κομμουνισμού και απέτρεψαν το Διαμελισμό της Χώρας στον οποίον απέβλεπαν οι Κομμουνιστοσυμμορίτες και οι Βαλκάνιοι σύμμαχοί τους.
Όμως εκτός από τα γεγονότα του Δεκεμβρίου του ’44, πρόσφατα είχαμε και τα γεγονότα του Δεκεμβρίου του 2008.
Την 6η Δεκεμβρίου του 2008 είχαμε το άτυχο περιστατικό, του θανάτου ενός νέου παιδιού, του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Πολλά γράφτηκαν και πολλά ειπώθηκαν σχετικά με τις συνθήκες θανάτου του νεαρού Αλέξη. Ασχολήθηκε άλλωστε σχετικά και η Δικαιοσύνη.
Πλην όμως αυτό το πραγματικά ατυχές και τραγικό γεγονός -αφού ο θάνατος κάθε νέου ανθρώπου είναι από μόνος του τραγικό γεγονός-, ήταν ο καταλύτης που προκάλεσε μια σειρά από αλυσιδωτές αντιδράσεις. Ακολούθησε κυριολεκτικά ένα πρωτοφανές κύμα εξέγερσης, το οποίο συμπαρέσυρε τα πάντα στο διάβα του. Εξελίχθηκε βασικά από κύμα σε τυφώνα λαϊκής εξέγερσης.
Το πρώτο θύμα αυτού του τυφώνα ήταν να καεί ολόκληρη η Αθήνα, γεγονός πρωτοφανές το οποίο έφερε στη μνήμη όλων μας το Δεκέμβριο του 1944, γιατί από τότε είχε να συμβεί στην πρωτεύουσα κάτι ανάλογο.
Και σαν να μην έφτανε μόνο αυτό, αυτός ο τυφώνας της λαϊκής εξέγερσης παρέσυρε στο διάβα της και την τότε κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή η οποία αναγκάστηκε όχι μόνο γι’ αυτό αλλά και για άλλους λόγους να παραιτηθεί και ανακηρύξει πρόωρες εκλογές το 2009, τις οποίες όπως ήταν φυσικό και επόμενο τις έχασε.
Έτσι λοιπόν τα Δεκεμβριανά του 2008 είχαν απρόβλεπτες και αναπάντεχες συνέπειες για τη μετέπειτα πορεία του τόπου.
Τα γεγονότα που ακολούθησαν στη πολιτική πορεία της χώρας είναι τραγικά, δραματικά και τα βιώνουμε μέχρι και σήμερα.
Υπενθυμίζουμε την άνοδο στην εξουσία του Γ.Α.Π. και την είσοδο της Ελλάδος στα Μνημόνια που μας τα επέβαλαν η κυρία Μέρκελ και το ΔΝΤ, που είχαν ως επακόλουθο την εξόντωση και εξαθλίωση του λαού μας που τη βιώνουμε μέχρι και σήμερα. Και δυστυχώς οι συνέπειες δεν σταματούν εδώ. Ακολουθούν και άλλα πιο δραματικά γεγονότα.
Σύντομα θα έχουμε πάλι εκλογές τις οποίες θα κερδίσει κατά πάσα πιθανότητα ο ΣΥΡΙΖΑ, στελέχη του οποίου διακηρύττουν ότι αν συμβεί ένα τέτοιο ενδεχόμενο και εξαιτίας αυτού ανέλθει στην εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτό θα σημαίνει την ρεβάνς του ευρύτερου Αριστερού – Κομμουνιστικού Χώρου για την ήττα των Κομμουνιστοσυμμοριτών το Δεκέμβριο του 1944 στην Αθήνα.
Βλέπουμε λοιπόν ότι ο Δεκέμβρης του ’44, διαφύλαξε την εδαφική ακεραιότητα της χώρας, την ελευθερία και τη δημοκρατία και οδήγησε στην μεταπολεμική ανασυγκρότηση της πατρίδας μας με αποκορύφωμα την περίοδο της επαναστάσεως 1967-1974 όπου άνθισε οικονομικά η χώρα και όταν ήρθε η μεταπολίτευση η Ελλάδα δεν όφειλε τίποτα σε κανέναν. Είχαμε μηδενικό χρέος ως χώρα.
Όμως ο Δεκέμβρης του 2008, οδήγησε ήδη σε τόσα δεινά και αναμένονται άλλα τόσα. Αναμένεται η έλευση του ΣΥΡΙΖΑ η οποία θα αποτελέσει την εκδίκηση και την ανταπόδοση για την ήττα του Δεκεμβρίου του 1944.
Ας ελπίσουμε ότι ο Θεός της Ελλάδας που πάντα μας προστατεύει στις δύσκολες και τραγικές στιγμές μας θα μας προστατεύσει και τώρα, και ο βασανισμένος λαός μας θα βρει τις ψυχικές εκείνες δυνάμεις και το κουράγιο να αντισταθεί για μια ακόμη φορά στα Μνημόνια της κυρίας Μέρκελ και του ΔΝΤ, αλλά και στην Κομμουνιστική λαίλαπα που βρίσκεται προ των πυλών!