15.1.2012
Του Ησαΐα Κωνσταντινίδη
Το 2004 υπήρξε για την Ελλάδα, κι ας μην έγινε εντελώς αντιληπτό τότε, μία χρονιά-κλειδί: η χρονιά, θα λέγαμε, που έκρινε τις εξελίξεις στη χώρα μας και γενικότερα στην ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης για τις επόμενες δεκαετίες! Κι αυτό, διότι τα όλα όσα συνέβησαν στη διάρκεια του 2004 (ενός δραματικού κατά τη γνώμη μας έτους!) απελευθέρωσαν καλά κρυμμένες έως τότε δυνάμεις, που ταρακούνησαν ολόκληρο το ελληνικό σύστημα – κράτος, πολιτική, οικονομία, κοινωνία, θρησκεία – και αποτέλεσαν την εκκίνηση βαθύτατων και ραγδαίων αλλαγών, που απολήγουν στα εξίσου δραματικά συμβάντα που, πιστεύουμε, θα λάβουν χώρα εντός των επομένων ετών.
Βέβαια, οι τρομακτικής υφής και δυναμικής αλλαγές που συνέβησαν το 2004 έχουν τις απαρχές τους πιο πριν. Ειδικά δε μετά το συνέδριο της «Νέας Εποχής» του ΠΑΣΟΚ, τον Οκτώβριο του 2001, όταν και έγιναν στο «Κίνημα» και την κυβέρνηση μεταλλάξεις σε πολλά επίπεδα και έτσι άρχισε το ελληνικό πολιτικό σύστημα να περνάει σε μια άλλη φάση εξέλιξής του. Η ήττα του ΠΑΣΟΚ στις τοπικές εκλογές του 2002 (την περίοδο μάλιστα που συλλαμβανόταν η ελλαδική τρομοκρατία της “17 Νοέμβρη” και του ΕΛΑ) προηγήθηκε της κρίσιμης ελληνικής προεδρίας στην Ε.Ε. το πρώτο εξάμηνο του 2003 και... αμέσως μετά τα πράγματα άρχισαν να τρέχουν με ανεξέλεγκτη πλέον ταχύτητα. Ανασχηματισμός της κυβέρνησης, νέες δραματικού χαρακτήρα αλλαγές στο ΠΑΣΟΚ («θυσία της Ιφιγένειας» του Λαλιώτη από τη θέση του γ.γ. του κόμματος), το «κοινωνικό πακέτο» του Σημίτη του φθινοπώρου του 2003, όταν και... γέλασε και το «παρδαλό κατσίκι» μαζί του (!), όλα αυτά δεν μπόρεσαν να οδηγήσουν σε ανάκαμψη των πεσμένων ποσοστών του ΠΑΣΟΚ, που οδηγούνταν με μαθηματική ακρίβεια σε εκλογική συντριβή...
Και τότε μπήκε το 2004. Και άλλαξαν τα πάντα! Στις αρχές κιόλας της χρονιάς ο έως τότε υπουργός εξωτερικών, Γιώργος Παπανδρέου, αντικατέστησε ξαφνικά τον Σημίτη στην προεδρία του ΠΑΣΟΚ και ανακοίνωσε ότι θα διεκδικήσει την πρωθυπουργία στις εκλογές που ορίστηκαν για τις 7 Μαρτίου. Η διαφορά υπέρ της ΝΔ στις δημοσκοπήσεις, τεράστια μέχρι τότε, εκμηδενίστηκε και ο Γ.Α.Π. άρχισε τις απίστευτες κινήσεις του, όπως π.χ. με την εκλογή του από τον λαό στις 8 Φεβρουαρίου 2004 ή με το ψηφοδέλτιο επικρατείας του ΠΑΣΟΚ, κτλ. Τελικά η ΝΔ κέρδισε στις εκλογές της 7ης Μαρτίου 2004 και έγινε η μεγάλη αλλαγή στη διακυβέρνηση του τόπου.
Αλλά τα γεγονότα συνέχισαν να τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Αμέσως μετά, την κοινή γνώμη απασχόλησε το περίφημο σχέδιο Ανάν για την Κύπρο, το οποίο τελικά απέρριψαν οι Ελληνοκύπριοι. Τότε το ΠΑΣΟΚ και πάλι διχάστηκε, λόγω της επιμονής του Γ.Α.Π. υπέρ του σχεδίου, την ώρα που ο νέος πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής έλεγε ένα πολύ χαλαρό «ναι». Και όλα αυτά τα ακολούθησε το «καλοκαίρι της μαγείας» του 2004, τόσο με την κατάκτηση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου από την εθνική Ελλάδας όσο και με τη διοργάνωση των Ολυμπιακών αγώνων στην Αθήνα. Το καλοκαίρι όμως του 2004, όταν και η εθνική υπερηφάνεια και η αισιοδοξία των Ελλήνων έφτασε στα ύψη, αποτέλεσε ουσιαστικά το «κύκνειο άσμα» της Ελλάδας που έφευγε...
Στην πραγματικότητα όλα τα παραπάνω, ο υπέρμετρος δηλ. ενθουσιασμός του ελληνικού έθνους του καλοκαιριού του 2004, δεν αποτελούσαν παρά μια εικονική πραγματικότητα. Κι αυτό διότι την ώρα ακριβώς που ο ελληνικός λαός ήταν βυθισμένος μες στην καταναλωτική του ευημερία και ποθούσε ακόμα πιο «λαμπρές» ανάλογες στιγμές, στο πλανητικό παρασκήνιο κύκλοι που βρίσκονται πίσω απ’ τις μεγάλες δυνάμεις απεργάζονταν το «ξήλωμα» της Ελλάδας που ξέραμε! Και τη δημιουργία μιας χώρας τελείως διαφορετικής από την προηγούμενη... Ξεκινούσε δηλ. μια σειρά τραγικών γεγονότων, τα οποία θα σφράγιζαν την οκταετία 2004-2012, μεταλλάσσοντας τελείως τη χώρα.
Στις 11 Σεπτεμβρίου του 2004 ξεκίνησε η αρχή της πτώσης της σύγχρονης – μεταπολιτευτικής – Ελλάδας. Μιας περιόδου, την οποία πολύ σύντομα τα ίδια τα επίσημα σχολικά και πανεπιστημιακά εγχειρίδια της πατρίδας μας θα καταγράφουν ως την πλέον σάπια και διεφθαρμένη περίοδο της ελληνικής ιστορίας... Κι ετούτο, διότι στη διάρκεια αυτών των ετών καταπλακώθηκε στην Ελλάδα κάθε έννοια αξιοκρατίας και δικαιοσύνης στο όνομα μιας κατ’ επίφαση μόνο «δημοκρατίας» (αλλά στην ουσία ολιγαρχίας...), αλλά και το ελληνικό έθνος έφτασε στα πρόθυρα της βιολογικής εξαφάνισης, λόγω της πρωτοφανούς υπογεννητικότητας που μαστίζει τον τόπο μας.
Τι συνέβη στις 11 Σεπτεμβρίου του 2004; Ήταν μία σημαδιακή όντως ημέρα, αφού ήταν η τρίτη επέτειος από τα τρομοκρατικά χτυπήματα που έλαβαν χώρα στις ΗΠΑ το 2001... Έξω λοιπόν από το Άγιο Όρος, πάνω από τη θαλάσσια περιοχή κοντά στη Σιθωνία (τη μεσαία χερσόνησο της Χαλκιδικής), ελικόπτερο του ελληνικού στρατού τύπου Chinook (στα ελληνικά το προφέρουν, λανθασμένα, ως Σινούκ), το οποίο μετέφερε τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας Πέτρο και άλλα 16 πρόσωπα κατέπεσε στα ύδατα! Τότε φάνηκε πόσο διαλυμένος ήταν ο ελληνικός κρατικός μηχανισμός, αφού επί σειρά πολλών ωρών στην κυβέρνηση δεν ήξεραν ούτε καν τι είχε συμβεί. Το ελικόπτερο παρέμενε εξαφανισμένο, χωρίς να το «πιάνει» κανένα ραντάρ, και κανένας δεν μπορούσε να πει τι ακριβώς είχε απογίνει... Τελικά, έγινε γνωστό ότι 8 ναυτικά μίλια προτού αυτό προσγειωθεί στον Άθω κατέπεσε στη θάλασσα, στη θαλάσσια περιοχή του Πόρτο Κουφό. Όλοι οι επιβαίνοντες, 17 στον αριθμό (που περιλάμβαναν εκτός του Πατριάρχη και άλλους μητροπολίτες και επισκόπους, αλλά και πολιτικά πρόσωπα), μαζί με το πλήρωμα, σκοτώθηκαν...
Επρόκειτο σαφέστατα για πολύ κακό οιωνό, λίγες μάλιστα μόνο ημέρες μετά τη λήξη της Ολυμπιάδας των Αθηνών. Ένα ατύχημα περίπου ανεξήγητο, εφόσον οι περισσότεροι δεν έχουν πειστεί από τις εξηγήσεις που δόθηκαν επίσημα (για την ενδεχόμενη μηχανική βλάβη του ελικοπτέρου) και, αν ιδωθεί υπό το πρίσμα των όσων ακολούθησαν, αλλά και ειδικών αναφορών από τον βαθύ κόσμο του παρασκηνίου, αποκτά εντελώς άλλες διαστάσεις! Και φανερώνει ότι εκείνη ακριβώς την ημέρα, με την τραγωδία του Πατριάρχη Αλεξανδρείας (ο οποίος ήταν κυπριακής καταγωγής), ξεκίνησε η σύγχρονη ελληνική κακοδαιμονία...
Καταρχάς έγινε ήδη από τότε γνωστό ότι με το συγκεκριμένο ελικόπτερο επρόκειτο να ταξιδέψει στο Άγιο Όρος ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν, προερχόμενος από επίσκεψή του στην Τουρκία. Πολύ μυστηριωδώς όμως αυτός ανέβαλλε την προγραμματισμένη του εκείνη επίσκεψη στο «περιβόλι της Παναγίας» και... παρέτεινε για λίγο την παραμονή του στην Τουρκία! Και έτσι το ελικόπτερο αυτό, το ίδιο ακριβώς, δόθηκε στον Πατριάρχη Αλεξανδρείας με τη γνωστή τραγική κατάληξη...
Τι συνέβη τότε; Πολλά ειπώθηκαν. Όπως για παράδειγμα ότι ο παλιός μεγαλοπράκτορας της KGB Πούτιν, με άριστη πάντοτε πληροφόρηση, έμαθε την τελευταία στιγμή για... επικείμενη δολοφονία του μέσω «ατυχήματος» με το εν λόγω ελικόπτερο! Ή και ότι... οι ίδιοι οι Ρώσοι οργάνωσαν αυτή τη δολιοφθορά (;) για άδηλους μέχρι στιγμής σκοπούς! Πολλές φορές βέβαια η αλήθεια χάνεται μέσα στην υπερβολή και το ψέμα...
Κάποιοι βέβαια παρατήρησαν ότι ο Κύπριος Πατριάρχης Πέτρος, που αγωνιζόταν για τα δίκαια του ελληνισμού και της Ορθοδοξίας, είχε το ίδιο παράξενο τέλος που είχε λίγα χρόνια πριν (και πάλι μήνα Σεπτέμβριο, του 1999) ένας άλλος Κύπριος, ο αναπληρωτής υπουργός εξωτερικών της Ελλάδας και γνωστός ικανός διπλωμάτης, Γιάννος Κρανιδιώτης, με τη «βύθιση» στον αέρα του πρωθυπουργικού αεροπλάνου «Φάλκον» λίγο πριν αυτό φτάσει στο Βουκουρέστι της Ρουμανίας... Αλλά και έκτοτε ξεκίνησαν μια σειρά δραματικών γεγονότων, με επίκεντρο την Ορθοδοξία, και με παγκόσμια και γεωπολιτική σημασία τεράστιας πραγματικά αξίας!
Ακολούθησε, λίγους μόλις μήνες μετά, η πολύκροτη υπόθεση Βαβύλη, που ήταν τόσο πολυπλόκαμη και σύνθετη, ώστε προκάλεσε ισχυρές «σεισμικές δονήσεις» στους χώρους της εκκλησίας και της πολιτικής. Προκάλεσε την καθαίρεση, μετά από φοβερές περιπέτειες, του Πατριάρχη Ιεροσολύμων Ειρηναίου, την άνοιξη του 2005, αλλά και την παρ' ολίγο πτώση του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χριστόδουλου! Φυσικά εκείνη και μόνο η υπόθεση, η τόσο σκοτεινή και – ακόμα και σήμερα – αδιευκρίνιστη, έδειξε πόσο παρασκηνιακό βάθος υπήρχε από πίσω της, αλλά και τι είδους παιχνίδια ευρύτερης πλανητικής σπουδαιότητας παίζονταν με επίκεντρο την Ελληνορθοδοξία...
Πρώτα λοιπόν ο Πέτρος Αλεξανδρείας... Και ύστερα ο Ειρηναίος Ιεροσολύμων! Με στόχο τον... Χριστόδουλο; Θαρρείς και κάποιο χέρι αόρατο «διέγραφε» μία προς μία τις κεφαλές μιας «ενοχλητικής» σε «κάποιους» ορθόδοξης διάστασης του ελληνισμού!
Ποιος λοιπόν είχε συμφέρον από μια τέτοια κατάσταση; Ποιοι ωφελήθηκαν; Κάποιοι άραγε που έμειναν «άθικτοι» από τα θανατικά – υπενθυμίζουμε εδώ τον μυστηριώδη θάνατο του Χριστόδουλου τον Ιανουάριο του 2008 – και τις καθαιρέσεις; Δηλαδή, Πατριαρχεία πίσω από τα οποία κρύβονται ξεκάθαρες δομές μεγάλων δυνάμεων, όπως αυτό της Μόσχας ή εκείνο της Κωνσταντινούπολης; Άρα... αναπόφευκτα ξεπροβάλλει η γιγάντια σύγκρουση που διαδραματίζεται αυτή την ώρα πάνω στον πλανήτη: το Καλό ενάντια στο Κακό! Ή – για τους πιο μυημένους στα μυστικά της γεωπολιτικής – η Φύση ενάντια στην Παρα-Φύση!...