19.11.2015
Του Ησαΐα Κωνσταντινίδη
Το ελληνικό πολυτονικό σύστημα γραφής είχε τα λεγόμενα «πνεύματα». Αυτά ήταν: ο τόνος (οξεία και βαρεία), η περισπωμένη, η ψιλή και η δασεία, όπως επίσης και η υπογεγραμμένη. Τα τέσσερα κύρια στοιχεία του πολυτονικού συστήματος (οξύς ή βαρύς τόνος, περισπωμένη, ψιλή και δασεία) σημαίνουν κάτι πολύ περισσότερο από απλά σημεία στίξης. Είναι ΠΝΕΥΜΑΤΑ! Δίνουν άλλη διάσταση στην άλλοτε προσωδιακή (μουσική) ελληνική γλώσσα. Πρόκειται περί στοιχείων θείας εμπνεύσεως, γι’ αυτό και η κατάργησή τους από μερικούς κοιμώμενους βουλευτές το 1982 (μετρημένοι στα δάχτυλα ήταν όσοι ψήφισαν την κατάργησή τους τότε στη βουλή, εν μέσω νυκτός!) αποτελεί απίστευτη εθνική τραγωδία:
αποτελεί ακρωτηριασμό της ελληνικής γλώσσας…
Εάν όμως δει κανείς πιο προσεκτικά τα ΠΝΕΥΜΑΤΑ του πολυτονικού, αυτά… σχηματίζουν το προαιώνιο σύμβολο του ελληνισμού! Δηλ. το Διπλό (ή Δελφικό) Έψιλον!!! Πράγματι, ας προσπαθήσουμε να συνδυάσουμε μεταξύ τους τα ΠΝΕΥΜΑΤΑ.
Ο τόνος είναι η ευθεία γραμμή, που τέμνει καθέτως τα δύο σχηματιζόμενα «Έψιλον», σαν να πρόκειται για κάτοπτρο μέσα στο οποίο αυτά αντανακλώνται.
Η περισπωμένη είναι η οριζόντια γραμμή, που τέμνεται με την κάθετη γραμμή (τον τόνο) και έτσι αμφότερα μαζί διαμορφώνουν έναν σταυρό.
Όσο για την ψιλή και τη δασεία; Μα, αυτά τα στοιχεία είναι που σχηματίζουν τελικώς τα δύο «Έψιλον», ευρισκόμενα από τις δύο αντίθετες πλευρές του όλου σχήματος! Δεν είναι πράγματι εκπληκτικό;
Τι κατάφεραν λοιπόν οι πράσινες ακρίδες του ΠΑΣΟΚ, που κατήργησαν το 1982 τα ΠΝΕΥΜΑΤΑ των Ελλήνων; Μα, αποπνευματικοποίησαν τον ελληνικό λαό!!! Τον κατέστησαν αγράμματο, αμόρφωτο, αστοιχείωτο! Διότι είχε αποδειχθεί ότι όταν τα Ελληνόπουλα μάθαιναν από μικρά τα ΠΝΕΥΜΑΤΑ, ο εγκέφαλός τους λειτουργούσε σε πολύ μεγαλύτερη συχνότητα από το σύνηθες. Ίσως αυτός να είναι ένας από τους κύριους λόγους που οι παλαιότερες γενιές Ελλήνων, αν και μεγαλωμένες στη φτώχεια και την ανέχεια, είχαν ιδιαίτερα υψηλό δείκτη νοημοσύνης (IQ) και διέπρεπαν σε κάθε τομέα, έχοντας πολύ μεγάλο επίπεδο ευρεσιτεχνίας, εφευρετικότητας κτλ. Ήρθε όμως ο άθλιος νόμος του 1982, επί ΠΑΣΟΚ, να σταματήσει αυτή την πορεία…
Βέβαια, η «μεταρρύθμιση» (προς… τα πίσω!) του ΠΑΣΟΚ δεν ήταν παρά συνέχεια μίας άλλης αθλιότητας, εκείνης που έγινε το 1976, με υπουργό παιδείας τον Γεώργιο Ράλλη. Τότε ο Ράλλης κατήργησε την καθαρεύουσα -που ήταν ο συνδετικός κρίκος του παρόντος των Ελλήνων με το παρελθόν τους- και θεσμοθέτησε την απλή δημοτική: ό,τι πιο χυδαίο έβγαλε ποτέ αυτός ο λαός! Έτσι, σταδιακά, απαλείφθηκε το τόσο σημαντικό για την οξυγόνωση του εγκεφάλου μας καταληκτικό σύμφωνο «ν», το οποίο (ευτυχώς) διεσώθη στον ελληνισμό της Κύπρου. Κατάρα λοιπόν τόσο στο ΠΑΣΟΚ, όσο και στη Νέα Δημοκρατία, για τις «μεταρρυθμίσεις» (ΑΠΟΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ, θα έπρεπε να τις λένε!!!) που έκαναν στη γλώσσα μας! Το 1976 με τη θέσπιση της δημοτικής καταστράφηκε η ελληνική γλώσσα, ενώ το 1982 με την κατάργηση των πνευμάτων έγιναν οι Έλληνες… δίποδα ζωντόβολα!