Είμαστε Μακεδόνες άρα Έλληνες»…
6.3.2011
Του Ησαΐα Κωνσταντινίδη
Είναι εμφανές πια σε όλους ότι η ευρύτερη περιοχή μας (Βαλκάνια, Βόρεια Αφρική, Μέση Ανατολή, Κεντρική Ασία, Υπερκαυκασία...) κυριολεκτικά «βράζει» και είναι έτοιμη να εκραγεί με ανυπολόγιστες συνέπειες για το μέλλον των λαών της! Λαϊκές αντικαθεστωτικές εξεγέρσεις, πρωτοφανής – για τη γενιά μας – οικονομική κρίση, υποβόσκουσες εθνοτικές συγκρούσεις είναι μερικά μόνο από τα αρνητικά φαινόμενα που παρατηρούνται παντού στον γεωγραφικό αυτό χώρο και δίνουν την εικόνα μιας γενικότερης «αναμπουμπούλας» που έρχεται...
Από την κατάσταση αυτή δεν θα μπορούσε να λείπει το κρατίδιο της FYROM, που μάλιστα καταλαμβάνει στον χάρτη την κεντρική θέση της βαλκανικής ενδοχώρας. Πραγματικά, το – κατά πολλούς «τεχνητό» – κράτος των Σκοπίων είναι παράλληλα «αξονικός» γεωπολιτικός χώρος, χρήσιμος σαν υποϊμπεριαλιστικός σταθμός για κάθε πλανητική υπερδύναμη, αλλά και κρίσιμης σημασίας πέρασμα στην βορείως της Ελλάδας γεωοικονομική οδό (αγωγοί πετρελαίου και αερίου κτλ.), που ξεκινά απ’ το Μπακού και απολήγει στην Αδριατική θάλασσα. Άρα για την Ελλάδα ο έλεγχος των εξελίξεων σ’ αυτό το κρατικό μόρφωμα είναι νευραλγικής σπουδαιότητας, αφού – σε περίπτωση σχηματισμού ανθελληνικού άξονα βορείως των συνόρων – η Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας κρίνει ουσιαστικά το ελληνικό μέλλον...
Δεν θα επεκταθούμε εδώ στις ανεξάντλητες παραμέτρους του όλου ζητήματος, ούτε και στα τραγικά λάθη της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής ως προς τα Σκόπια (που οδήγησαν στην ήττα στο θέμα του ονόματος «Μακεδονία», εφόσον όλες οι μεγάλες δυνάμεις, αλλά και η πλειονότητα των κρατών-μελών του ΟΗΕ, αποκαλούν πλέον τη FYROM μ’ αυτόν τον τρόπο...). Στο παρόν κείμενο θα περιοριστούμε να δούμε ό,τι νεώτερο προέκυψε στα παρασκήνια των ελληνοσκοπιανών σχέσεων.
Στο πλαίσιο λοιπόν των επαφών διαφόρων παραγόντων των δύο χωρών (και πάντοτε “off camera”) έχουν λεχθεί τον τελευταίο καιρό άκρως ενδιαφέροντα πράγματα. Μια έντονη κινητοποίηση παρατηρείται σε διπλωματικούς, εμπορικούς και άλλους κύκλους, που έχει να κάνει αφενός με τις γενικότερες δραματικές εξελίξεις στη «γειτονιά» μας, αλλά και με τις ανανεωμένες απόπειρες να βρεθεί επιτέλους μία βιώσιμη και κοινά αποδεκτή λύση στο θέμα του ονόματος του κράτους αυτού, για να μην δεσμεύονται έτσι οι διακρατικές σχέσεις και να αναπτυχθεί μία άλλου είδους, ανώτερη, συνεργασία ανάμεσα σε Αθήνα και Σκόπια.
Ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 οι αρμόδιοι Έλληνες περί τα ελληνοσκοπιανά (στο υπουργείο εξωτερικών και την ΕΥΠ) είχαν στρέψει τα βλέμματά τους σε μια πολυδιάστατη και άκρως ενδιαφέρουσα πολιτική φιγούρα της κεντρικής κυβερνητικής σκηνής των Σκοπίων: τον Βασίλ Τοπουρκόφσκι, που εκτός από πολιτικός είναι και ακαδημαϊκός- αναγνωρισμένος επιστήμονας, ενώ έχει διατελέσει και πρόεδρος της Ολυμπιακής Επιτροπής της Π.Γ.Δ.Μ., αλλά και ιδρυτής-αρχηγός του κόμματος της Δημοκρατικής Αλτερνατίβας. 60 ετών σήμερα, η αξία του στα κοινωνικά πράγματα φαίνεται και από το γεγονός ότι κατά τη δεκαετία του 1980, επί ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, υπήρξε πρόεδρος της Ένωσης Σοσιαλιστικών Νεολαιών της ομοσπονδιακής αυτής χώρας! Να σημειωθεί ότι ο εν λόγω φορέας υπήρξε για δεκαετίες ολόκληρες το «φυτώριο» καλλιέργειας και εξαγωγής των σημαντικότερων στελεχών της γιουγκοσλαβικής πολιτικής ελίτ...
Οι ιδέες του Τοπουρκόφσκι ήταν ανέκαθεν «παράδοξες», πλην όμως πρωτοποριακές. Όταν η FYROM ανακήρυξε την ανεξαρτησία της τον Σεπτέμβριο του 1991, ο τότε πρόεδρος της χώρας Κίρο Γκλιγκόροφ παραγκώνισε εντελώς απότομα τον Τοπουρκόφσκι, αν και όλοι θεωρούσαν ότι ο τελευταίος θα ήταν ο βέβαιος πρωθυπουργός του νεότευκτου «μακεδονικού» κράτους! Στη θέση του Τοπουρκόφκσι ο Γκλιγκόροφ, αυτή η «γριά αλεπού» των Βαλκανίων, προώθησε έναν άλλον νέο πολιτικό, τον μετέπειτα πρωθυπουργό και πρόεδρο της FYROM, τον Μπράνκο Τσερβένκοφσκι, που ήδη το 1991 έγινε αρχηγός των σοσιαλιστών. Στην απέναντι πλευρά οι εθνικιστικοί κύκλοι της χώρας πρόβαλλαν σαν ηγέτη τους και πρόεδρο του ΒΜΡΟ τον Λιούμπτσο Γκεοργκίεφσκι, ο οποίος τα χρόνια εκείνα ορκιζόταν να πραγματοποιήσει το επόμενο συνέδριο του κόμματός του στη... Θεσσαλονίκη και να καρφώσει πάνω στον Λευκό Πύργο την κόκκινη σημαία με τον κίτρινο δεκαεξάκτινο αστέρα της Βεργίνας!...
Ξεκίνησε έτσι η επταετής πολιτική απομόνωση του Τοπουρκόφσκι. Μέχρι το 1998 όμως, όταν και – ως πρόεδρος της Δημοκρατικής Αλτερνατίβας – κατόρθωσε να συμμετάσχει στην κυβέρνηση συνασπισμού με επικεφαλής τον άλλοτε υπερεθνικιστή Γκεοργκίεφσκι! Έγινε μάλιστα και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, κατορθώνοντας να εφαρμόσει το μεγαλύτερο μέρος του προγράμματος του κόμματός του, σε σημείο που οι σύντροφοι του Γκεοργκίεφσκι στο ΒΜΡΟ να γκρινιάζουν ότι επρόκειτο ουσιαστικά για κυβέρνηση της... Αλτερνατίβας! Να σημειωθεί ότι βασικός στόχος του Τοπουρκόφσκι ήταν η βελτίωση των σχέσεων των Σκοπίων με την Αθήνα και (γιατί όχι;) ακόμα και η πλήρης διάνοιξη των συνόρων και ο σχηματισμός άτυπου άξονα ανάμεσα στα δύο αλληλοσυμπληρούμενα κράτη!!! Φυσικά οι φανατικοί εθνικιστές των Σκοπίων κατηγόρησαν δημόσια τον Τοπουρκόφσκι ως πράκτορα των ελληνικών μυστικών υπηρεσιών...
Αλλά η εντυπωσιακότερη ενέργειά του, που δείχνει άνθρωπο με πλανητική σκέψη, ήταν η απόφαση της κυβέρνησης να αναγνωρίσει δημόσια την Ταϊβάν (δηλ. την Εθνικιστική Κίνα, την άλλοτε Φορμόζα), κάτι που για το επίσημο Πεκίνο είναι πραγματικό “casus belli”, εφόσον θεωρεί το εν λόγω νησί κινεζική επαρχία, που απλά κυβερνάται εδώ και χρόνια από «αποστάτες» της μητέρας-πατρίδας Κίνας... Τότε το Πεκίνο εξαπέλυσε φοβερή επίθεση κατά των Σκοπίων και μάλιστα κάποιοι αναλυτές θεωρούν ότι η εξέγερση των Αλβανών της FYROM το 2001 έγινε με κινεζική υποκίνηση. Τελικά η κυβέρνηση Γκεοργκίεφσκι κάθε άλλο παρά εθνικιστική και ανθελληνική αποδείχτηκε, αφού επί των ημερών της πραγματοποιήθηκε το «λιώσιμο των πάγων» στις ελληνοσκοπιανές σχέσεις, με την Ελλάδα να γίνεται η Νο 1 επενδυτική δύναμη στη χώρα και να ελέγχει σε μεγάλο βαθμό την οικονομία της! Αλλά και ο πρώην εξτρεμιστής μακεδονιστής Γκεοργκίεφσκι... βουλγαροποιήθηκε και κατέληξε να γίνει διπλωμάτης της Σόφιας!!! Γι’ αυτό και το σύγχρονο ΒΜΡΟ του Γκρούεφσκι τον έχει απορρίψει και στείλει στο «ανάθεμα» της ιστορίας...
Να σημειωθεί εδώ ότι ο Βασίλ Τοπουρκόφσκι ήταν ο πρώτος μεσολαβητής για την επίλυση του ονόματος των Σκοπίων με την Ελλάδα, διαπιστευμένος στον ΟΗΕ, την περίοδο 1991-92 (μέχρι την απομάκρυνσή του από τον Γκλιγκόροφ), ενώ πολύ αργότερα κατηγορήθηκε για ατασθαλίες και υπεξαιρέσεις, ακόμα και για «ξέπλυμα βρώμικου χρήματος» και καταδικάσθηκε μάλιστα και σε τριετή φυλάκιση με αναστολή. Όμως τον Δεκέμβριο του 2009 όλες οι εναντίον του κατηγορίες καταρρίφθηκαν στις δικαστικές αίθουσες και δικαιώθηκε πανηγυρικά!
Ιδού τώρα κάποιες απόψεις του τέως αντιπροέδρου της σλαβομακεδονικής κυβέρνησης, που αφορούν τα μέλλοντα να συμβούν στην τόσο βασανισμένη περιοχή μας. Είπε λοιπόν ότι: «Ανοίγει μια νέα περίοδος στις σχέσεις μας. Τίποτα το ριζοσπαστικό δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί μέσα σε μία νύκτα, άρα θα πρέπει να έχουμε υπομονή για τις εξελίξεις. Η Ελλάδα είναι η έξοδός μας στη θάλασσα και ζωτική για την οικονομία μας, λόγω του λιμανιού της Θεσσαλονίκης. Δεν υπάρχουν ανθελληνικά αισθήματα στη χώρα μας, αφού οι δεσμοί των δύο λαών μας είναι προαιώνιοι».
Εντυπωσιακές είναι οι εκτιμήσεις ενός ανθρώπου του πλέον «σκληρού» πυρήνα του συστήματος των Σκοπίων για τις ευρύτερες γεωστρατηγικές ανακατατάξεις στα Βαλκάνια: «Η Τουρκία παίζει τον ρόλο του ηγεμόνα στην περιοχή! Παντού υποβοηθά τα ισλαμικά κινήματα, για να διαμορφώσει αντιορθόδοξο τόξο, ενώ βρίσκεται πίσω από τις επεκτατικές βλέψεις της Βοσνίας και του Κοσσυφοπεδίου, αλλά και πίσω από το όραμα της Μεγάλης Αλβανίας! Αυτοί πάνε να μας διαλύσουν και να δημιουργήσουν ένα ισχυρό Κόσοβο... Φοβάμαι ότι θα δράσουν στο έδαφος όλων των ορθόδοξων λαών της περιοχής μας. Γι’ αυτό και θα πρέπει να είμαστε ενωμένοι, διότι μόνο έτσι μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τον κοινό αντίπαλο». Τέλος, η φωνή που ακούγεται – έστω και υπόκωφα, σήμερα – από τα Σκόπια βροντά ακόμα στα αυτιά μας: «Δεν υποχωρούμε στο όνομα της Μακεδονίας, αφού είμαστε Μακεδόνες, συνεπώς ανήκουμε στον ελληνικό πολιτισμό!!! Με την Ελλάδα επιθυμούμε τις καλύτερες σχέσεις από οποιαδήποτε άλλη χώρα στον κόσμο! Ενωμένοι είμαστε πανίσχυροι και δεν φοβόμαστε κανέναν εχθρό»!...
Σχόλιο: εδώ μιλάει η δύναμη του πνεύματος και όχι του αίματος, αφού καμία βιολογική πραγματικότητα δεν μπορεί να αντικαταστήσει το πολιτισμικό μεγαλείο του ελληνισμού! Οι εξελίξεις των επόμενων 15 μηνών αναμένονται ραγδαίες και συγκλονιστικές. Καταφτάνει πραγματική «μετάλλαξη» του πολιτικού μας συστήματος, με τις πατριωτικές δυνάμεις να διαδραματίζουν επιτέλους κεντρικό ρόλο στην ελληνική πολιτική σκηνή. Ο θάνατος της Μεταπολίτευσης θα συνοδεύεται από μεγάλες αλλαγές στη χερσόνησο του Αίμου, που θα είναι σε όφελος των ελληνικών συμφερόντων, αποκαθιστώντας κάθε ιστορική αδικία του παρελθόντος. Με το πνεύμα και με τη δύναμη θα χτιστεί ο πανελληνισμός, που θα συντρίψει κάθε προαιώνιο εχθρό που έβλαψε το έθνος και την πατρίδα!...