18.5.2016
Του Ησαΐα Κωνσταντινίδη
Η οργουελική γλώσσα του Τσίπρα
Την περίφημη «διπλή γλώσσα» του Τζορτζ Όργουελ (από το κλασικό έργο «1984» του μεγάλου Άγγλου συγγραφέα) την χρησιμοποίησε για πρώτη φορά στην ελληνική πολιτική σκηνή, σε μαζική κλίμακα, ο Ανδρέας Παπανδρέου. Τόσο στην πρώιμη φάση του ΠΑΣΟΚ (1974-1981), όσο και μετά την ανάληψη της εξουσίας, ο ιδρυτής του πράσινου «κινήματος» άλλα έλεγε και άλλα… εννοούσε! Άλλα υποσχόταν και άλλα -τα εντελώς αντίθετα, πολλές φορές- εφάρμοζε! Άλλα έλεγε στο εσωτερικό του κόμματός του και άλλα πήγαινε και έλεγε, για παράδειγμα, στην ΕΟΚ… Και ούτω καθ’ εξής.
Γνωστό είναι βέβαια ότι ο Αλέξης Τσίπρας μιμήθηκε το δημαγωγικό αυτό στυλ. Χωρίς όμως να διαθέτει ούτε κατ’ ελάχιστο την προσωπικότητα και το εκτόπισμα ενός Ανδρέα Παπανδρέου! Παρ’ όλα αυτά, την εξουσία την πήρε, θριαμβευτικά μάλιστα. Έγινε πρωθυπουργός της Ελλάδας, ως η μεγαλύτερη έκπληξη από το… 1821 και ύστερα! Πήρε ένα κόμμα, κατακερματισμένο σε δεκάδες συνιστώσες (όπου ο καθένας έλεγε το… «κοντό» του και το «μακρύ» του!), ένα κόμμα του 3% και του 4%, και το έφθασε στο 36% των ψήφων!!! Δεκαπλασίασε σχεδόν τη δύναμή του. Κι αυτό πρέπει να του αναγνωριστεί ως τεράστια επιτυχία, ασύλληπτη σχεδόν για τα ευρωπαϊκά δεδομένα.
Είπε όμως και φοβερά ΨΕΜΑΤΑ! Είναι ένας καταστροφέας, αλλά και ΨΕΥΤΗΣ πρωθυπουργός!... Όλες οι βασικές υποσχέσεις, προεκλογικά, του Αλέξη Τσίπρα, δυστυχώς στην πορεία αποδείχθηκαν ΨΕΜΑΤΑ! Και όπως ο Αντώνης Σαμαράς προηγουμένως εξευτέλισε και απαξίωσε πλήρως την παράταξη της ΝΔ, έτσι και τώρα ο Τσίπρας απαξιώνει και διασύρει κάθε έννοια «Αριστεράς». Θα καταφέρει, τελικά, ο Τσίπρας, ο ίδιος μεν να μετακυλήσει πλήρως προς τη σοσιαλδημοκρατία (το «ευγενές προσωπείο» των διεθνών τοκογλύφων), την ώρα που οι Έλληνες δεν θα θέλουν να ακούν τη λέξη «Αριστερά» για τις επόμενες 4-5 γενιές!...
Βλέπει λοιπόν κανείς τις προεκλογικές «δεσμεύσεις» του Τσίπρα και χαμογελά ειρωνικά… Τελικά, είναι όλα αυτά ανεδαφικά, ανεφάρμοστα; Μήπως είναι ουτοπία μία καλύτερη κοινωνία; Ή, απλά, έχουμε μπλέξει με απίθανους τύπους, με φοβερούς πολιτικούς απατεώνες, που δεν διστάζουν να κοιτάξουν τον λαό στα μάτια και να τον κοροϊδέψουν χωρίς αιδώ, χωρίς ντροπή; Πιάσαμε πάτο με τους Τσιπροκαμμένους; Αναμφίβολα.
Αριστερό «New Speak»
«Ο πόλεμος είναι ειρήνη… Η ελευθερία είναι σκλαβιά… Η άγνοια είναι δύναμη»… Φράσεις κομβικής σημασίας, από το πασίγνωστο δυστοπικό μυθιστόρημα «1984» του Τζορτζ Όργουελ. Όπου και η περίφημη «διπλή γλώσσα», το «New Speak» («Νέα Ομιλία»), με την πλήρη αντιστροφή των εννοιών και της ίδιας της πραγματικότητας. Ένα παιχνίδι της τυραννικής εξουσίας με τον ανθρώπινο Λόγο, προκειμένου να διαστρεβλώνει πράγματα και καταστάσεις και να πραγματοποιεί πλύση εγκεφάλου στους πολίτες.
Τη λεγόμενη «οργουελική γλώσσα» την γνωρίσαμε έντονα για πρώτη φορά τη δεκαετία του 1980, με το ΠΑΣΟΚ. Έλεγαν προεκλογικά οι πράσινες ακρίδες που απομύζησαν τον τόπο μας «έξω απ’ την ΕΟΚ»· μετεκλογικά το έκαναν «μέσα στην ΕΟΚ με ευνοϊκότερους όρους». Υπέγραψαν το 1983 τη συμφωνία για τις αμερικανικές βάσεις, αλλά είχαν το θράσος να βγάλουν πανό με το σύνθημα… «Οι βάσεις φεύγουν»! Υποσχέθηκαν το 1985 «ακόμη καλύτερες μέρες» και, αφού πήραν τις εκλογές, εξήγγειλαν λιτότητα με «έκτακτα μέτρα διάσωσης της οικονομίας»… Πολιτική απάτη του ΠΑΣΟΚ, με τη χρήση της οργουελικής γλώσσας, που συνεχίστηκε και μετά, επί Σημίτη, κτλ.
Τα ίδια κάνουν τώρα και οι πολιτικοί τους επίγονοι, οι του ΣΥΡΙΖΑ. Ενάμιση χρόνο στην εξουσία και θαρρείς κι έχεις απέναντί σου το «σύστημα ΠΑΣΟΚ». Τι είπαν τον Ιανουάριο του 2015; Ότι «θα καταργήσουν το Μνημόνιο με ένα και μόνο άρθρο»· μόλις λίγους μήνες μετά, μας έφεραν νέο, σκληρότερο απ’ το προηγούμενο, Μνημόνιο! Τι είχαν πει για την Τρόικα; Ότι «θα την διώξουν με τις κλωτσιές»· μέσα σε χρόνο-ρεκόρ, όχι μόνο δεν την έδιωξαν, αλλά… την αύξησαν κιόλας, κάνοντάς την Κουαρτέτο, το οποίο οργουελικά βάφτισαν «οι Θεσμοί». Τέλος, έκαναν το γνωστό δημοψήφισμα, το καλοκαίρι του 2015, όπου ο λαός με 62% αποφάνθηκε «Όχι» στη νέα συμφωνία [Μνημόνιο]. Όμως οι Συριζαίοι, την άλλη κιόλας μέρα, το ερμήνευσαν ως… «Ναι» και υπέγραψαν τη νέα συμφωνία!!!
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, έχασε ο Αλέξης Τσίπρας την τεράστια ευκαιρία που δίδεται μία μόνο φορά στη ζωή, να γράψει δηλ. λαμπρή ιστορία. Θα μπορούσε, με εντελώς διαφορετικούς χειρισμούς, εντός του 2015, να έχει φέρει τα πάνω-κάτω. Αρκούσε και μόνο να πει στους Ευρωπαίους ότι ψηφίστηκε στις εκλογές για να εφαρμόσει το προεκλογικό του πρόγραμμα. Όπως αρκούσε να επικαλεστεί το «Όχι» του δημοψηφίσματος και να μας βγάλει πολιτισμένα και συντεταγμένα από το κολαστήριο της Ευρωζώνης. Δεν το έκανε όμως. Προτίμησε να κινηθεί οργουελικά και… πασοκικά! Γι’ αυτό και το τέλος του θα είναι δραματικά εφιαλτικό…