- τα Μνημόνια! - τη μασονία και τους Εβραίους!
28.2.2014
Συνέντευξη στον Ησαΐα Κωνσταντινίδη
Πάντοτε είχαμε ιδιαίτερη εκτίμηση στο πρόσωπο του καθηγητή Χρίστου Γούδη. Ο Χρίστος Γούδης είναι ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Έλληνες διανοούμενους! Με πολυποίκιλη δραστηριότητα, είναι συνάμα καθηγητής αστροφυσικής, ποιητής, ιστορικός ερευνητής, αλλά και πολιτικός που αυτοπροσδιορίζεται ως «αναρχοδεξιός»!... Το έργο του σπουδαίο, περιλαμβάνει τίτλους βιβλίων όπως «Η κουλτούρα της Δεξιάς», «Η ανατομία της Δεξιάς», «Αλλού και κάπως», «Οδός Ελλήνων», «Νέος Πατριωτισμός», «Βαϊμάρης και Θούλης (Α)γωνία», «Εζρα Πάουντ: Οι ιδέες, η ζωή και τα ποιήματα», «Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα: Ποιήματα της Ανδαλουσίας και Ποιητής στη Νέα Υόρκη», και πολλές ακόμη έρευνες, μελέτες, ποιητικές συλλογές και πολλά άλλα. Γι’ αυτόν τον λόγο κάθε συζήτηση μαζί του πάνω σε καίρια ζητήματα των καιρών μας έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον...
- Παρατηρούμε τα τελευταία χρόνια το φαινόμενο της Χρυσής Αυγής. Μιας οργάνωσης που από το «ναδίρ» έχει φτάσει στο «ζενίθ» της δράσης της και αποτελεί το επίκεντρο του πολιτικού ενδιαφέροντος. Η άποψή σας για αυτό το φαινόμενο και ιδίως για τη σύλληψη των ηγετικών μελών της;
- Αναφορικά με τη συμπεριφορά της δικαιοσύνης στα πρόσφατα γεγονότα, παρατηρούμε ότι μία σειρά από ανθρώπους, τους οποίους το κρατικό κατεστημένο ονομάζει «τρομοκράτες», και οι οποίοι βρίσκονται στις φυλακές, αφήνονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ελεύθεροι...
Συγχρόνως έχουμε ένα ολόκληρο κόμμα, από τον αρχηγό μέχρι βουλευτές και απλά μέλη, να μπαίνει στη φυλακή. Και το ερώτημα είναι, τι ακριβώς γίνεται με την δικαιοσύνη; Εμένα η αίσθησή μου είναι ότι η δικαιοσύνη έχει μία φοβία απέναντι σε αυτούς που θεωρούνται «τρομοκράτες» επειδή η Αριστερά έχει στο παρελθόν αποδεδειγμένα, μέσω των αόρατων οργανώσεών της ασκήσει εμπράκτως βία και κατά δικαστικών! Και έτσι, από φόβο, είναι φοβερά επιεικής απέναντί τους...
Ενώ αυτό το εθνικιστικό κίνημα που εκφράζεται ως Χρυσή Αυγή, επειδή κατά βάση είναι απλά θορυβώδες και δεν έχει κανέναν υπόγειο μοχλό ώστε να απειλεί την ζωή των άλλων, είναι εύκολος στόχος για να σταλεί στις φυλακές, γιατί το πολιτικό κατεστημένο δεν μπορεί να τους αντιμετωπίσει ως ανερχομένη πολιτική αντισυστημική δύναμη! Και επειδή ακριβώς είναι εύκολος στόχος τους τύλιξε σε μία κόλλα χαρτί και τους πακετάρισε, το πολιτικό κατεστημένο... Ο υπουργός δικαιοσύνης μάζεψε όλες τις δικογραφίες και ζήτησε από τη δικαιοσύνη να τις αντιμετωπίσει αθροιστικά, να εφαρμόσουν δηλαδή κάτι σαν αυτό που λέγαμε παλιά στις αλάνες όταν παίζαμε μπάλα: «τρία κόρνερ ίσον ένα πέναλτι»! Δηλαδή κάνεις τρεις μικρότερες παραβάσεις, τρία πταίσματα και τις αθροίζουνε και τις βγάζουνε κακούργημα!... Τρία πταίσματα γίνονται ένα κακούργημα...
Αυτή την αίσθηση έχω εγώ, όχι ότι δεν θα ήθελα να βλέπω ένα εθνικιστικό κίνημα να είναι πιο ευγενικό... Κάθε άλλο, εγώ πιστεύω ότι μπορεί να είσαι ιδιαίτερα σκληρός στις πολιτικές σου θέσεις, αλλά να τις εκπέμπεις κατά τρόπο ευγενή. Η Χρυσή Αυγή εκφράζει μία λαϊκή οργή με τρόπο, να το πω έτσι, «παιδικό», δηλαδή βγάζουνε την οργή τους όπως την βγάζουνε οι έφηβοι στα σχολεία!
- Ποια είναι η εναλλακτική λύση στα σημερινά προβλήματα (οικονομικά, πολιτικά, κοινωνικά κτλ.);
- Εγώ διαφωνώ στο να επικεντρώνεται η συζήτηση γύρω από το Μνημόνιο! Ενδεχομένως αυτό να είναι μονόδρομος, είναι ένα μεγάλο θέμα, όχι ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση, αλλά θα απαιτούσε να κάναμε πολύ περισσότερα πράγματα... περισσότερο εθνικό παλμό, που δεν τον βλέπω...
Αν υποτεθεί λοιπόν ότι δεχόμαστε σαν κοινωνία αυτή την «μνημονιακή» λύση, εκείνο το οποίο θα ήθελα να δω, είναι να δω το παράδειγμα της πτώχευσης από αυτούς οι οποίοι είναι οι ταγοί, οι οποίοι μας έφεραν σ’ αυτό το σημείο! Πτώχευσαν το κράτος, μας πτωχεύουν όλους μας, μας «στραγγίζουν», ενώ οι ίδιοι παραμένουνε με τους υψηλούς μισθούς τους και τα προνόμια τους! Δεν θέλουνε να δείξουν με το δικό τους παράδειγμα ότι όντως πτωχεύσαμε... Τότε θα τους ακολουθούσε ο λαός ευκολότερα, τώρα φροντίζουν οι ίδιοι με την ιδιοτελή συμπεριφορά τους να τους απορρίπτει.
- Πολλά και διάφορα λέγονται για τον ρόλο του Αντώνη Σαμαρά... στο θέμα της Χρυσής Αυγής. Θα είχε ενδιαφέρον να ακούσουμε και τη δική σας θέση!...
- Κοιτάξτε, θεωρώ υποκριτική την άποψη ότι η Χρυσή Αυγή είναι το «φασιστικό» κόμμα και η Νέα Δημοκρατία είναι το «δημοκρατικό» κόμμα! Επειδή έχω ζήσει τον ευρύτερο χώρο της Δεξιάς, θα έλεγα ότι είναι ένας «αχταρμάς» αυτή η λεγόμενη παράταξη!... Δηλαδή στοιχεία, τα οποία πρεσβεύουνε «ακραίες» αντιλήψεις βρίσκονται και στη Νέα Δημοκρατία, όπως βρίσκονται και στους Ανεξάρτητους Έλληνες, στον καινούργιο σχηματισμό του Βύρωνα Πολύδωρα, στον ΛΑΟΣ κτλ.
Θεωρώ πως η κρίση έδρασε σαν «σφυρί» και διέλυσε αυτή την παράταξη σε διάφορα κομματάκια, διότι υπήρξε εξ αρχής σύγχυση και ως προς την τακτική και ως προς την στρατηγική που θα έπρεπε να ακολουθηθεί. Ήτανε μοιραίο λοιπόν να φτάσουμε σε μια «θρυμματισμένη» παράταξη... Και εκ των πραγμάτων κάτι άλλο θα προέκυπτε ή θα προκύψει σε λίγο, δηλαδή είναι νομοτελειακό αυτό.
Κάποτε βρέθηκα και στην Πολιτική Άνοιξη, όπου συνέβαλα καθοριστικά στην σύνταξη του προγράμματος παιδείας του Σαμαρά. Ο Σαμαράς εθεωρείτο πως πάντα εξέφραζε απόψεις εθνικές! Και είχε το πλεονέκτημα ότι τέθηκε για πολλά χρόνια εκτός πολιτικής σκηνής. Έτσι δεν είναι «στιγματισμένος» σε σχέση με ορισμένους άλλους πολιτικούς... Έμεινε άφθαρτος και αυτό είναι και το μεγάλο «συν» του. Σαν άτομο δεν έχω εγώ κάτι να ψέξω τον Σαμαρά τον ίδιο, αλλά ξέρω ότι, όταν μπεις μέσα στην Νέα Δημοκρατία και ηγείσαι της Νέας Δημοκρατίας, αυτόματα υπόκεισαι σε διάφορες δεσμεύσεις! Δεν γίνεται αλλιώς, αν θέλεις να το «χαλιναγωγήσεις» το πράγμα. Αναγκάζεσαι να κρατάς ισορροπίες. Χάνεις την δική σου αυτονομία, την δική σου ιδεολογία και τα δικά σου πιστεύω, συμβιβάζεσαι...
Τώρα τι κάνει ο Σαμαράς... Το προσπαθεί το πράγμα, αλλά το προσπαθεί λογιστικά και ψυχρά! Και εκ των πραγμάτων ανακύπτει μια αντινομία. Ένα κοινοβουλευτικό καθεστώς που ενώ θα έπρεπε να εκφράζει τον λαό, πρακτικά είναι αποκομμένο από την αγωνία, από τις δυσκολίες και την εξαθλίωση που περνάει ο λαός!
- Και ο ΣΥΡΙΖΑ; Η Αριστερά τι κάνει σε όλα αυτά;...
- Τα ίδια και με τον ΣΥΡΙΖΑ! Εγώ βλέπω έναν ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος δεν έχει διαφορές από όλο αυτό το σύστημα. Το βλέπεις αυτό στα στελέχη του, στους εκπροσώπους του που εκφράζουν την οικονομική του πολιτική, στον πρότερο βίο τους όπως δημοσιοποιείται, την μεγάλη τους δηλαδή προσωπική οικονομική επιφάνεια, το βλέπεις επίσης και στις διάφορες λαϊκιστικές κορώνες και στις εύκολες μεταπλάσεις και μεταλλάξεις των πολιτικών του θέσεων, στις επισκέψεις σε διεθνείς παράγοντες και όλα αυτά…
Επίσης, επειδή εγώ πιστεύω τελικά ότι το πρόβλημα της Ελλάδος είναι βασικά πρόβλημα αισθητικής, διότι κάτω από την αισθητική υποκρύπτονται όλα τα ουσιώδη πολιτικά, οικονομικά και πολιτιστικά μας προβλήματα, διακρίνω ακόμα και απ’ τον τρόπο με τον οποίο ντύνονται οι Συριζαίοι, τον τρόπο που προβάλλονται, που μιλάνε, αλλά και τον τρόπο που ακκίζονται τα θήλεα μέλη του, ότι δεν υπάρχει κάποια ουσιαστική διαφορά! Ότι είναι κι αυτό ένα αστικό εξουσιαστικό σύμπλεγμα... Και αυτό γίνεται υπό τον μανδύα κάποιας «Αριστεράς», που κανείς δεν ξέρει μάλιστα πώς την ορίζουν αυτή την «Αριστερά». Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει απλώς να καταλάβει την εξουσία και υποθέτω ότι και η δημοσκοπική του άνοδος επιβεβαιώνει ότι στην ουσία δεν είναι παρά ένα ΠΑΣΟΚ-2!
Όποιοι το ψηφίζουν, αυτοί και το ορίζουν! Είναι ένα νέο ΠΑΣΟΚ, το οποίο αναμένει τι; Μία νέα κρατικιστική αντίληψη, περισσότερη φορολογία για το λαό, έτσι ώστε να μαζευτούν χρήματα και να αποδοθούν σε ένα νέο κράτος, το οποίο θα αποτελείται από ήδη διορισμένους και νεοδιορισμένους οπαδούς του! Πουλάει δηλαδή «ελπίδα» στους παλιούς κρατικιστές Πασόκους ότι «παιδιά, ελάτε εδώ, εσάς θα σας βολέψουμε, φορολογώντας τους... άλλους»!...
Εγώ πιστεύω ότι την Αριστερά σήμερα την εκφράζει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και βεβαίως και κάποια άλλα στοιχεία, τα οποία δεν είναι και τόσο εμφανή και σαφή, του στυλ της «17 Νοέμβρη» ας πούμε. Μάλιστα είχα κάποτε αρθρογραφήσει για να δοθεί αμνηστία στη 17Ν, όπως και στους χουντικούς, με την έννοια ότι η 17Ν ξεκίνησε ως αντίδραση κατά της χούντας και τότε που ήταν ισχυρή η δημοκρατία θα έπρεπε να είχε φανεί μεγαλόψυχη για να εξομαλύνει τα πράγματα…
- Ακούμε πολλά και για την «εβραιομασονία», βασικά από τον εθνικιστικό χώρο... Εσείς τι λέτε για όλα αυτά;
- Το θέμα με τον τεκτονισμό είναι πράγματι ένα μεγάλο ζήτημα! Ο τεκτονισμός ελέγχεται και «χρωματίζεται» πάντα με βάση εθνικά κριτήρια, για παράδειγμα ο τεκτονισμός της Αγγλίας είναι «δεξιός», ο τεκτονισμός της Γαλλίας είναι «αριστερός» κτλ. Υπάρχει επιπλέον η αντίφαση, ότι τα πρότυπα του εθνικιστικού χώρου καθυβρίζονται ως... «Εβραιομασόνοι»! Ποιοι; Ο Παύλος Μελάς, ο Ιωάννης Μεταξάς, ο Στυλιανός Παττακός; Είναι αυτοί όλοι «Εβραιομασόνοι»;...
Αυτές οι αντιφάσεις θα πρέπει να επιλυθούν και να ξεπεραστούν. Όταν από τον εθνικιστικό χώρο προβάλλεται, ας πούμε, ο Παύλος Μελάς, όταν προβάλλεται ο Ιωάννης Μεταξάς, όταν προβάλλεται ακόμη και ο Στυλιανός Παττακός, την στιγμή μάλιστα που είναι όλοι τους αυτοί αποδεδειγμένα τέκτονες, τότε κάπου πάει λάθος το πράγμα! Δηλαδή όλοι αυτοί υποστήριζαν τα συμφέροντα των εβραίων;...
- Και για το θέμα του σιωνισμού; Κάποιοι το συγκρίνουν ως φαινόμενο με τον ίδιο τον ναζισμό...
- Έχουν την ίδια ιδεολογική προέλευση. Τον «υπεράνθρωπο» του Νίτσε. Το Γκολέμ της Πράγας και το Τέρας του Φράνκενστάϊν… Σ’ αυτή τη «σύγκρουση» μεταξύ σιωνισμού και ναζισμού, οι εβραίοι, παρά τις απώλειες σε ανθρώπινες ζωές, νίκησαν τους ναζί στις πολεμικές επιστήμες και τέχνες! Τους υποτιμούσαν τους εβραίους ως «υπανθρώπους» σε σχέση με την «Αρία Φυλή»... Δαβίδ και Γολιάθ. Παρά τα όσα πιστεύονται από τον πολύ κόσμο, ο Δαβίδ ήταν ο δυνατότερος, είχε το υπερόπλο του μεγάλου βεληνεκούς. Τη σφεντόνα του… Οι Εβραίοι επιστήμονες είναι εκείνοι που έφτιαξαν την ατομική βόμβα και την έριξαν μετά... κατάκέφαλα! Όλοι αυτοί, οι οποίοι ήταν οι κύριοι συντελεστές στο πρόγραμμα «Μανχάταν» για την κατασκευή της ατομικής βόμβας, ο Αϊνστάιν, ο Οπενχάιμερ, ο Ζίλαρντ, ο Βίγνερ, ο Τέλερ, ο Νιλς Μπορ, η Λίζα Μάϊτνερ, ο Ότο Φρις, ο Ότο Στερν, ο φον Νόϋμαν, ο Φέρμι επηρεαζόμενος από την εβραία γυναίκα του… όλο αυτό το μεγάλο επιτελείο που κατόρθωσε να φτιάξει πρώτο την ατομική βόμβα, όλοι αυτοί οι διωγμένοι από τους ναζί επιστήμονες που πήγαν στις ΗΠΑ και την έφτιαξαν, από αγανάκτηση βεβαίως και οργή και εκδικητικότητα, γιατί είχαν καταδιωχθεί από τον Χίτλερ, ήταν εβραίοι ! Και τελικά σ’ αυτήν την «κούρσα» του ποιος θα φτιάξει πρώτος την ατομική βόμβα, διότι ήταν και η Γερμανία στο παιχνίδι με τον Χαιζενμπεργκ και πολλούς άλλους Γερμανούς φυσικούς, νίκησαν οι εβραίοι... «Οφθαλμόν αντί οφθαλμού» έτσι λειτουργούσαν πάντα…
Δηλαδή τι θέλω να πω; Πως από τη στιγμή που προσπαθούμε να δώσουμε ερμηνείες για το «εβραϊκό πρόβλημα», δεν θέλουμε προφανώς να σκεφτούμε κάτι το πολύ απλό: «Ρε παιδιά, μπας και είναι ικανότεροι και δεν είναι όλα τα άλλα τα οποία λένε»; Ικανότεροι ακόμα και στη «βιομηχανία θανάτου»; Πέραν του καλού και του κακού, όπως θα έλεγε και ο δάσκαλός όλων τους, ο Νίτσε;