19.12.2015
Συνέντευξη στον Ησαΐα Κωνσταντινίδη
Ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια του διαχρονικού και «αποκρυφιστικού» -θα μπορούσε να πει κανείς- ελληνισμού εξακολουθεί να παραμένει το θέμα του περίφημου «Διπλού Έψιλον» (ή «Δελφικού Έψιλον»). Τι ακριβώς είναι; Τι αναπαριστά; Τι κρύβεται πίσω από την πρώτη εικόνα του; Ποιος ο βαθύτερός του συμβολισμός; Αυτά και πολλά άλλα ερωτήματα προκύπτουν, ενώ οι όποιες απαντήσεις έχουν δοθεί στο παρελθόν από ερευνητές (παλαιότερους και πιο πρόσφατους) δεν φαίνεται να υπεισέρχονται στην ουσία του πράγματος…
Στην πραγματικότητα, το όλο θέμα είναι αρκετά πιο πολύπλοκο. Στο άρθρο μας με τίτλο «Διπλό Έψιλον: πανάρχαιο πλανητικό σύμβολο του ελληνισμού!» (ένθετο «Απόκρυφη Γεωπολιτική» της «Ελεύθερης Ώρας», Σάββατο 16 Μαΐου 2015) υπενθυμίζουμε την παγκοσμιότητα του αναμφισβήτητα ελληνικού αυτού συμβόλου. Εκεί σημειώνουμε και τα εξής: «Τι θα μπορούσε όμως να σημαίνει το «διπλό έψιλον», με όρους Απόκρυφης Γεωπολιτικής; Όταν κάτι προστίθεται στον εαυτό του, τότε διπλασιάζεται αυτομάτως και η αξία του. Ε + Ε λοιπόν, άρα 5 + 5, μας κάνει τη Δεκάδα: τον ανώτατο πυθαγορικό αριθμό, σύμφωνα με το σύστημα του οποίου 1 + 2 + 3 + 4 = 10. Δηλ. τα τέσσερα σημεία της σύμπασας φύσης […] («γη, αήρ, ύδωρ, πυρ») προστιθέμενα βγάζουν ως άθροισμα τον θεϊκό αριθμό της Δεκάδος (το 10). Οπότε βγαίνει και το συμπέρασμα ότι ενώ το απλό «Ε» είναι ο «αιθήρ», η ανώτερη ουσία των πραγμάτων, τότε το «Ε» διπλασιαζόμενο είναι η ίδια η σκέψη του Θεού»…
Μία πολύ ενδιαφέρουσα άποψη για το θέμα καταθέτει ο γνωστός καθηγητής Χρίστος Γούδης σε μια ογκωδέστατη και πληρέστατη εργασία του, που τιτλοφορείται «Ενοπτικόν» (κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Τάλως Φ»). Πρόκειται για ένα δίτομο εκτενές και πολυδιάστατο έργο σχετικά με την ερμητική σημειολογία του «διπλού Έψιλον», προϊόν πολυετούς ενασχόλησης του καθηγητή με το θέμα. Άλλωστε, στον κ. Γούδη ανήκει η ιδέα του μετασχηματισμού της σβάστικας (αγκυλωτού σταυρού) σε διπλούν έψιλον, όπως αυτή δημοσιεύθηκε και στο ένθετο «Απόκρυφη Γεωπολιτική» της «Ελεύθερης Ώρας», το Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2015!
Κατά τον καθηγητή Γούδη, αυτό επιτυγχάνεται ως εξής: «Η σβάστικα ως ενιαίο όλον χαρακτηρίζεται από περιστροφική συμμετρία περί τον άξονα που διέρχεται από το κέντρο του σταυρού τον κάθετο επάνω στο επίπεδό της. Αν για παράδειγμα περιστραφεί ως συμπαγές σώμα, επάνω στο επίπεδο που βρίσκεται, κατά 90ο (ή ακέραιο πολλαπλάσιο των 90ο), θα προκύψει το ίδιο ακριβώς σχήμα και δεν θα δίδει την εντύπωση ότι περιεστράφη. Για τον μετασχηματισμό της σε «διπλούν έψιλον» στο ίδιο επίπεδο, ο κάθετος άξονάς της θα πρέπει να παραμείνει ακίνητος ενώ ο οριζόντιος άξονας θα πρέπει να περιστραφεί κατά 90ο έτσι ώστε να συμπέσει με τον κάθετο, αφού πρώτα τα κεκαμμένα τμήματα του κάθε άξονα περιστραφούν έτσι ώστε να σχηματίζουν από ένα Ε για τον κάθε άξονα του σταυρού (ένα Ε με πλάτη τον κάθετο και ένα Ε με πλάτη τον οριζόντιο άξονα)».
ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΣΒΑΣΤΙΚΑΣ ΣΕ ΔΙΠΛΟΥΝ ΕΨΙΛΟΝ
Τι ακριβώς είναι η εργασία «Ενοπτικόν», με την οποία ασχοληθήκατε επί τόσο καιρό και της οποίας τα συμπεράσματα κατατίθενται στο δίτομο αυτό πόνημα;
Το «Ενοπτικόν» είναι μια προσπάθεια προσέγγισης του Δελφικού Έψιλον τόσο από ποιητικής πλευράς όσο και από πλευράς χρησμών. Επί της ουσίας, είναι μία ερμηνευτική προσέγγιση μέσα από μία αυστηρώς «εψιλοντική» γλώσσα!
Τι εννοείτε με τον εντυπωσιακό αυτό συλλογισμό σας;
Η σύλληψή μου ουσιαστικά είναι μια σύλληψη χρησμών, μέσα από την οποία κατανέμονται όλα αυτά τα Διπλά Έψιλον, αυτή η προσέγγιση και η ερμηνεία τους, στους μήνες και τις μέρες κάθε χρόνου, έτσι ώστε ο καθένας να μπορεί να συμβουλευτεί το ΕΝΟΠΤΙΚΟΝ υπό μορφή δελφικών παραγγελμάτων, υπό μορφή χρησμών, υπό μορφή αν θέλετε αναζήτησης της καλής του τύχης: της ΕΥ-ΤΥΧΙΑΣ…
Πάντως, είναι ένα εκτενέστατο και, θα έλεγα, πολύ διεξοδικό έργο…
Είναι πράγματι ένα δίτομο, «βαρύ» έργο, μεγάλο με την έννοια ότι συμπεριλαμβάνει και την αναλυτική ερμηνεία όλων αυτών των χρησμών. Είναι κάτι ανάλογο με το « Ι-Τσινγκ», το κινεζικό «Βιβλίο των Αλλαγών», το οποίο κανείς επίσης συμβουλεύεται, για όποιον γνωρίζει και ασχολείται με θέματα μαντικής. Συμβαίνει πολλές φορές ο άνθρωπος σε κάποια συγκεκριμένη στιγμή να θέλει ένα είδος καθοδήγησης, συμβουλής, συζήτησης με τον εαυτό του -να το πούμε έτσι-, και είναι πολλοί που το κάνουν, ανοίγοντας ένα βιβλίο στην τύχη, ανοίγοντας για παράδειγμα την Αγία Γραφή. Αυτό το έργο λοιπόν, το ΕΝΟΠΤΙΚΟΝ, εξυπηρετεί αυτήν ακριβώς την ανθρώπινη ανάγκη, και είναι δομημένο επί τούτου, με βάση την εύκολη παροχή δελφικών παραγγελμάτων κατά περίπτωση, χρησμών δηλαδή που αφορούν αυτόν που το συμβουλεύεται τη στιγμή που το συμβουλεύεται.
Δύο λόγια για το μυστηριακό «Ε», που υπάρχει στον ναό του Απόλλωνα, στους Δελφούς, επειδή κατά καιρούς έχουν παρατηρηθεί αρκετές παρερμηνείες, ακούσιες ή εκούσιες…
Στην κορυφή του ανατολικού αετώματος του ναού του Απόλλωνος στους Δελφούς, στην είσοδό του, εμφανές σε όλους όσους προσήγγιζαν, ήταν τοποθετημένο ένα μυστηριακό σύμβολο, δίκην παντεπόπτη οφθαλμού, που δέσποζε των δύο Δελφικών παραγγελμάτων λακωνικής βραχυλογίας, τα οποία είχε παραδώσει στο Μαντείο ένας εκ των επτά σοφών, ο Χίλων (ή Χείλων) ο Λακεδαιμόνιος. Αυτά τα δύο βρίσκονταν το ένα στην κάτω αριστερή γωνία του τριγώνου του αετώματος και το άλλο στην κάτω δεξιά και αποτελούσαν τις κορυφαίες κατευθυντήριες γραμμές στη ζωή των Ελλήνων. «Δύο εστί των Δελφικών γραμμάτων τα μάλιστ’ αναγκαιότατα προς τον βίον, το “γνώθι σαυτόν” και το “μηδέν άγαν”. Εκ τούτων γαρ ήρτηται και τ’ άλλα πάντα», γράφει ο Πλούταρχος. Το «γνώθι σαυτόν» ήταν στην κάτω αριστερή γωνία του αετώματος ενώ το «μηδέν άγαν» στην κάτω δεξιά.
Τέτοια ήταν η σπουδαιότητά τους που ενώ «οι πολλοί Χείλωνος λέγουσιν είναι τα αποφθέγματα, Κλεόβουλος ο Λίνδιος υπό του Θεού λεχθήναι Χείλωνι» κατά τον Στοβαίο, ενώ δηλαδή όλοι έλεγαν ότι τα αποφθέγματα είναι του Χείλωνα, ο Κλεόβουλος ο Ρόδιος - ένας και αυτός από τους επτά σοφούς - έλεγε ότι ο Θεός τα είπε στον Χείλωνα.
Κάτω από αυτό το πνεύμα της λακωνικής βραχυλογίας, το μυστηριακό σύμβολο που δέσποζε στην κορυφή του τριγώνου του αετώματος στον ναό των Δελφών δεν θα μπορούσε να είναι λακωνικότερο. Ήταν ένα γράμμα, ένα «έψιλον» ( Є ) ή κατ’ άλλους ένα «διπλoύν έψιλον» ( ЭIЄ ), που προφέρονταν «εί».
Και ποια είναι η ακριβής ερμηνεία του;
Εσαεί ζητούμενον η ερμηνεία του. Γιατί το σύμβολο, το κάθε σύμβολο, φορτισμένο και εκρηκτικό από την φύση του, εκφράζει και συμπυκνώνει μια κεντρική ιδέα κατά τρόπο πολυκρυσταλλικό, πολυπρισματικό και πολύσημο. Απαιτεί πολυχρωματική φασματική ανάλυση και επιδέχεται πολλαπλών ερμηνειών και προσεγγίσεων. Σπόρος το ίδιο, καθίσταται σπορέας ιδεών που εκβλαστάνουν και αναρριχώνται, ανθίζουν και καρποφορούν δίκην πνευματικών δέντρων που δικτυώνονται, συνθέτουν και μορφοποιούν ένα πυκνόφυλλο δάσος γνώσης και άγνοιας, πεπερασμένο και ταυτόχρονα αδιαπέραστο, θεματοφύλακας αρχών και αξιών, ορατών τε και αοράτων, διαχρονικών και άχρονων. Αυτές τις ιδέες υπηρετεί το ΕΝΟΠΤΙΚΟΝ βασισμένο στις αρχαιοελληνικές ρίζες της γνώσης και της εσωτερικής έμπνευσης, οι οποίες στην πορεία του χρόνου βρήκαν το κατάλληλο έδαφος για να αποδώσουν τους καρπούς τους στον ευρωπαϊκό χώρο της επιστήμης και της τέχνης.