24.10.2006
Του Ησαΐα Κωνσταντινίδη
Χθες, Δευτέρα 23 Οκτωβρίου 2006, απεβίωσε σε ηλικία 89 ετών ο αγωνιστής της δημοκρατίας και της Ορθοδοξίας Νικόλαος Ψαρουδάκης. Δύο ημέρες μετά έγινε η κηδεία του στην ιδιαίτερη πατρίδα του, την Κρήτη, εν μέσω του πένθους των οικείων και των πατριωτών του. Έκλεισε έτσι ένα τεράστιο κεφάλαιο αγώνα για την πρόοδο του ελληνισμού και του ανθρωπισμού που είχε ανοίξει δημόσια τουλάχιστον από τα μέσα της δεκαετίας του 1950...
Είθισται βέβαια σε ανάλογες περιπτώσεις θανάτου ή μνημοσύνων δημοσίων προσώπων να λέγονται φοβερές υπερβολές από λαλίστατους «δημοσιογράφους», έστω και αν ο αποθανών υπήρξε στη ζωή του παλιάνθρωπος και δεν είχε κάνει τίποτα για τους συνανθρώπους και την πατρίδα του. Στην περίπτωση όμως του Ψαρουδάκη δεν ισχύουν τα νεκρολόγια που – δυστυχώς – συχνά γίνονται για πλείστους όσους αποτυχημένους ή κακούς. Και δεν ισχύουν, διότι ο Ψαρουδάκης υπήρξε στη ζωή του υπόδειγμα ανθρώπου και αγωνιστή!
Ο Ψαρουδάκης υπήρξε ο ιδρυτής και για πάνω από τέσσερεις δεκαετίες ηγέτης της κίνησης της Χριστιανικής Δημοκρατίας, η ουσία της οποίας συμπυκνώνονταν στην υπέρβαση της Δεξιάς και της Αριστεράς και την προώθηση εναλλακτικού ριζοσπαστικού προγράμματος υπέρ του λαού και της χώρας. Ενώ όμως οι στόχοι της Χ.Δ. υπήρξαν ευγενείς, η εκλογική της επιρροή πάντοτε ήταν εξαιρετικά περιορισμένη (αντίθετα, κάπως αργότερα, το ΠΑΣΟΚ με το ίδιο περίπου πρόγραμμα έτυχε ευρείας λαϊκής αναγνώρισης).
Κατά τη διάρκεια της χούντας, και ενώ πρώην πρωθυπουργοί της δημοκρατίας λούφαζαν στο εξωτερικό λαμβάνοντας κανονικά τη σύνταξή τους από τους δικτάτορες, ο Ψαρουδάκης υπήρξε από τους ελάχιστους πραγματικούς αντιστασιακούς: με άρθρα του προκάλεσε τον θυμό των συνταγματαρχών, οι οποίοι τον έκλεισαν κάποιους μήνες στη φυλακή και απαγόρευσαν την κυκλοφορία των βιβλίων του (ενώ την ίδια ώρα κυκλοφορούσαν παντελώς ελεύθερα τα πολιτικά βιβλία άλλων δημοκρατών!). Αν ακολουθούσαν κι άλλοι την τακτική και την πολεμική του Ψαρουδάκη τα χρόνια εκείνα είμαστε απολύτως βέβαιοι πως δεν θα είχε συμβεί ποτέ η τραγωδία της Κύπρου...
Το συγγραφικό έργο του Ψαρουδάκη είναι ογκωδέστατο και θα παραμείνει για τις επόμενες γενιές πολύτιμη παρακαταθήκη, ιδιαίτερα μάλιστα στους δύσκολους καιρούς που καταφτάνουν. Περιλαμβάνει κυρίως έργα θρησκευτικής, πολιτικο-οικονομικής και διπλωματικής φύσης. Στα βιβλία του ο άλλοτε αρχηγός της Χ.Δ. δεν μασάει τα λόγια του, ούτε και το παίζει καθωσπρέπει ελιτίστας: αντίθετα, διαβλέποντας μελλοντικές τραγωδίες και δύσκολες στιγμές, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, προσπαθώντας να αφυπνίσει όσο περισσότερους συνανθρώπους του μπορεί. Λέει τα πράγματα με το όνομά τους και χτυπάει τόσο τον καπιταλισμό, όσο και τον κομμουνισμό, τους οποίους θεωρεί ως τις δύο όψεις του ιδίου νομίσματος, ως δύο «αδερφά όργανα», που εξυπηρετούν τα συμφέροντα του ίδιου σκοτεινού αφέντη...
Κυρίως στρέφεται κατά του διεθνούς σιωνισμού, θεωρώντας τον πηγή ανωμαλίας όχι μόνο στην περιοχή της πολύπαθης Μέσης Ανατολής, αλλά και γενικότερα αιτία συμφορών πάνω σε ολόκληρο τον πλανήτη. Πίσω από το ευγενές προσωπείο των πολυεθνικών και πολλών δημοκρατών πολιτικών ο Ψαρουδάκης βλέπει ξεκάθαρα τη μορφή του Σατανά... Και δεν σιωπά, αλλά καταγγέλλει την πλάνη και την παγίδα, αγνοώντας τις προειδοποιήσεις των δειλών να μην μιλήσει: όχι μόνο μιλάει, αλλά γενναία πορεύεται εκδίδοντας συνεχώς βιβλία κατά της Νέας Εποχής, της μασονίας και του σατανισμού!
Η πολυεπίπεδη σκέψη του τον οδήγησε σε διαρκές «ψάξιμο» του πολιτικού του στίγματος. Έτσι το 1977 η Χ.Δ. υπήρξε ένα εκ των πέντε συστατικών στοιχείων της αριστερής Συμμαχίας των προοδευτικών και δημοκρατικών δυνάμεων (προάγγελο του σημερινού Συνασπισμού, με κινητήρια δύναμη το ΚΚΕ Εσ. του Κύρκου). Το 1981 προτίμησε αυτόνομη κάθοδο στις εκλογές (με πενιχρά αποτελέσματα), ενώ το 1985 συνεργάστηκε με το ΠΑΣΟΚ, οπότε και ο Ψαρουδάκης εξελέγη για πρώτη και τελευταία φορά βουλευτής. Στη διάρκεια της θητείας του στη βουλή ξεσκέπασε τους πραγματικούς ενόχους της κυπριακής τραγωδίας (αυτός καθώς και οι επίσης αείμνηστοι Γιάννης Ζίγδης της ΕΔΗΚ και Κώστας Κάππος που τότε ήταν ακόμη στο ΚΚΕ). Τον Ιούνιο του 1989 η Χ.Δ. κατέρχεται και πάλι αυτόνομα στις εκλογές, αποτυχαίνοντας, και λίγο μετά ο Ψαρουδάκης κάνει το – κατά πολλούς – «μεγαλύτερο λάθος» της ζωής του: αποφασίζει συνεργασία με τη ΝΔ του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, με αποτέλεσμα η Χ.Δ. να καθαιρέσει ομόφωνα τον αρχηγό της!
Μετά την αποτυχία του να επανεκλεγεί βουλευτής το Νοέμβριο του 1989 ο Ψαρουδάκης αποφασίζει να ιδιωτεύσει, παραμένοντας εκτός πολιτικής. Συνεχίζει μόνος του τον αγώνα, με αρθρογραφία στον Τύπο και την έκδοση καινούριων βιβλίων. Αυτός ήταν ο Ψαρουδάκης: αγωνιστής της ζωής, με πολλά θετικά και με λιγότερα λάθη. Άνθρωπος που ήξερε τι σημαίνει ΕΡΓΑΣΙΑ! Και, κατά τον συχωρεμένο τυπογράφο και Δάσκαλο, Δημήτρη Καρακουλίδη, υπήρξε «το μεγαλύτερο μυαλό της πολιτικής ζωής του τόπου»!...