20.2.2018
Του Ησαΐα Κωνσταντινίδη
Θλιβερό, όσο και ξαφνικό, το νέο που μας ήρθε την Τετάρτη 14 Φεβρουαρίου 2018: βρέθηκε νεκρός εντός του φαρμακείου του, ο μεγάλος αγωνιστής της πατρίδας και του λαού Μάνος Μανωλάκος! Ο γνωστός για την προσφορά του και τους εθνικούς του αγώνες αντιπρόεδρος της ΟΝΝΕΔ (Οργάνωσης Νέων της Νέας Δημοκρατίας), στη «χρυσή εποχή» της μεταξύ 1981-84: όταν επί Ευάγγελου Αβέρωφ στην ηγεσία της παράταξης, και με αρχηγό νεολαίας τον Βασίλη Μιχαλολιάκο, η ΟΝΝΕΔ κατέστη υπερδύναμη στον χώρο της νεολαίας, αντιμετωπίζοντας με τους «Rangers» και τους «Κενταύρους» αποτελεσματικά την ΥΠΟΥΛΗ ΒΙΑ της Αριστεράς, σε πανεπιστήμια και όχι μόνο!
Όμως ο Μάνος ο Μανωλάκος ήταν, πέρα και πάνω απ’ όλα, έντιμος ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ! Και είχε την τόλμη, σε κρίσιμες στιγμές για την Ελλάδα και την παράταξη, να υψώσει το ανάστημά του και να πει τα κακώς κείμενα όπως έχουν, δικαιωμένος αργότερα, σε βάθος χρόνου! Γι’ αυτόν τον λόγο διαγράφηκε από τη ΝΔ τόσο επί Κωνσταντίνου Μητσοτάκη (μετά το 1984) όσο και επί Κώστα Καραμανλή, στη δεύτερη περίπτωση επειδή… παρέστη στην κηδεία του Γεωργίου Παπαδόπουλου, το καλοκαίρι του 1999!!! Δεν «λέρωσε» λοιπόν το όνομα και την τιμή του ο Μάνος Μανωλάκος, όπως (δυστυχώς) έκαναν άλλοι, που συμβιβάστηκαν, «νοθεύοντας» τη ΝΔ με μπόλικο «προοδευτιλίκι» και φτάνοντας την Ελλάδα εδώ που την έφτασαν…
Ο γράφων αγαπούσε πάρα πολύ τον Μάνο Μανωλάκο, διότι ο άξιος αυτός Έλλην δεν ζήτησε ποτέ του απολύτως τίποτα, παρά μόνο προσέφερε ό,τι μπορούσε στους Συνέλληνες και τους συνανθρώπους του! Και δεν έκανε ποτέ πίσω, αν και το φαρμακείο του είχε γίνει αρκετές φορές στόχος από τους άνανδρους αλήτες της «Αριστεράς και της προόδου». Μακάρι όλοι οι Έλληνες να ήταν σαν τον Μάνο τον Μανωλάκο! Τότε τα πράγματα στην πατρίδα μας θα ήταν σήμερα τελείως διαφορετικά…
«Σε κλαίει ο λαός. Πάντα χλωρό να σειέται το χορτάρι στον τόπο, που σε πλάγιασε το βόλι, ω παλληκάρι. Πανάλαφρος ο ύπνος σου, του Απρίλη τα πουλιά - Σαν του σπιτιού σου να τ’ ακούς λογάκια και φιλιά, Και να σου φτάνουν του χειμώνα οι καταρράχτες, Σαν τουφεκιού αστραπόβροντα και σαν πολέμου κράχτες. Πλατειά του ονείρου μας η γη και απόμακρη. Και γέρνεις Εκεί και σβεις γοργά. Ιερή στιγμή. Σαν πιο πλατειά τη δείχνεις, και τη φέρνεις - Σαν πιο κοντά». (Κωστής Παλαμάς, «Πολιτεία και Μοναξιά»)
(*) R.I.P. (Rest in Peace, αγγλικά: Αναπαύσου εν Ειρήνη)