“- Να ποιος θα μπορούσε να συγκρατήσει την Ελλάδα στο χείλος του γκρεμού!
- 100 χρόνια μετά, ιδού οι υπεύθυνοι της Μικρασιατικής καταστροφής!
- Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, ο μόνος αληθινός Μαρμαρωμένος Βασιλιάς!
- Τι σχέση έχουν με τον Χριστό οι επισκοπικές μίτρες και τα λουσάτα των αρχιερέων;
- ...Βρισκόμαστε στα πρόθυρα της Δευτέρας Παρουσίας!”
20.6.2022
Συνέντευξη στον Ησαΐα Κωνσταντινίδη
Δάσκαλος για εμάς τους νεώτερους, ο κύριος Κώστας Μπαρμπής, είναι συγγραφέας αμέτρητων ιστορικών συγγραμμάτων πάνω σε καίρια για τον ελληνισμό θέματα. Μία πολυσχιδής, πραγματικά, προσωπικότητα, αφού εκτός από σπουδαίος ιστορικός ερευνητής υπήρξε ταυτόχρονα καθηγητής Ευρωπαϊκού Παραρτήματος Αμερικανικού Πανεπιστημίου, διατέλεσε Γενικός Διευθυντής του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών, ενώ παράλληλα επέδειξε και αξιόλογη φίλαθλη δραστηριότητα: μέλος επί σειρά δεκαετιών του Διοικητικού Συμβουλίου του “Θρύλου” του Πειραιά, Ολυμπιακού, καθώς επίσης και πρόεδρος της Π.Ε.Φ.Ο. (Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Φιλάθλων Ολυμπιακού). Ακολουθεί η σύντομη συζήτηση που είχαμε μαζί του, στον Κορυδαλλό, όπου αναπτύχθηκαν σημαντικά ιστορικά και σύγχρονα ζητήματα που απασχολούν όλους μας...
Ησαΐας Κωνσταντινίδης (Η.Κ.): Κύριε Μπαρμπή, είναι γεγονός οτι ζούμε σε μια εποχή παρακμής και -κατά πολλούς- κατάπτωσης του πολιτικού συστήματος! Εσείς τι πιστεύετε, θα μπορούσε η βασιλεία να αποτελέσει αντίβαρο του παρόντος πολιτικού συστήματος; Είναι αυτό εφικτό στην εποχή μας;
Κώστας Μπαρμπής (Κ.Μπ.): Είμαι πραγματικά της άποψης, ότι εάν -και γιατί να μη μπορεί- βρισκόταν κάποιος στο στυλ του “Λεωνίδα” της Θεσσαλονίκης Γεωργίου του Α΄, του στρατηλάτη, ο οποίος διπλασίασε την Ελλάδα σε έκταση και πληθυσμό (και εμείς τον εξορίσαμε δύο φορές!), τότε ναι, γιατί όχι; Εάν ακόμη βρισκόταν κάποιος σαν τον Γεώργιο τον Β΄, ο οποίος ήταν ο πρώτος που φιλοξενήθηκε στο αμερικανικό Κογκρέσο (αλλά τώρα το ξέχασαν αυτό...) και ο πρώτος που στη συνέχεια πήγε στο Γουέστ Πόιντ, δηλαδή στη Σχολή Ευελπίδων της Αμερικής, και πάλι γιατί όχι; Ή, τέλος, εάν βρισκόταν κάποιος σαν τον Παύλο της καλοσύνης -όπως τον αποκαλώ εγώ- και τη Φριδερίκη των έργων, αλλά και ένας βασιλιάς Ολυμπιονίκης, όπως ήταν ο Κωνσταντίνος στα 20 χρόνια του, τότε ναι, η επαναφορά του θεσμού είμαι απόλυτα βέβαιος ότι θα μπορούσε να συγκρατήσει την Ελλάδα έστω και στο χείλος του γκρεμού!
Η.Κ.: Παρ' όλα αυτά ο ίδιος ο Κωνσταντίνος, όπως έχει πει πολλάκις, δεν θέλει να αναμειχθεί στην ενεργό πολιτική ζωή... Συγκεκριμένα έχει αναφέρει πολλές φορές στο παρελθόν ότι το πολιτειακό ζήτημα έχει λήξει με το δημοψήφισμα του 1974. Εσείς τι έχετε να πείτε κύριε Μπαρμπή πάνω σ' αυτό;
Κ.Μπ.: Είμαι βέβαιος ότι αυτά που είπε, τα είπε υπό την πίεση κάποιων όρων οι οποίοι αποτέλεσαν τις προϋποθέσεις για να βρίσκεται στην Ελλάδα και, βεβαιότατα, δεν έχουν καμία ανταπόκριση προς την αλήθεια! Αυτό που έγινε τον Δεκέμβριο του 1974, όχι μόνο δημοψήφισμα δεν ήταν, αλλά αν ήταν, τότε πρόκειται για εντός εισαγωγικών “δημοψήφισμα”... Και αυτό το λένε άνθρωποι, διαπρεπέστατοι νομικοί, οι οποίοι συνέπεσε να είναι αντιπρόσωποι τότε σε διάφορες περιοχές της χώρας. Απλά όλα όσα συνέβησαν την εποχή εκείνη απέβλεπαν στο να γίνει μελλοντικός πρόεδρος της διαβόητης Ελληνικής Δημοκρατίας ο υπ' αριθόν Β΄ -μετά τον Ελευθέριο Βενιζέλο- “Εθνάρχης” Κωνσταντίνος Καραμανλής!
Η.Κ.: Πάμε σε κάτι πιο επίκαιρο... Ζούμε φέτος (το 2022) τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική καταστροφή. Εσείς έχετε γράψει γι' αυτά τα θέματα πάρα πολύ σπουδαία έργα, θα έλεγα. Θέλω να σας ρωτήσω ένα πράγμα πάρα πολύ σημαντικό, που εμένα με βασανίζει εδώ και χρόνια. Ποιος ήταν τελικά ο μέγας υπαίτιος της τραγωδίας που έζησε ο ελληνισμός πριν από έναν αιώνα;
Κ.Μπ.: Οι υπεύθυνοι ήταν δύο. Από τη μια πλευρά ο Μπενί Σελόν [“Βενιζέλος”], ο οποίος είχε στείλει δύο συντάγματα ελληνικής μεραρχίας στην Ουκρανία για να εισπράξουν, παρακαλώ, οι Γάλλοι απ' τους μπολσεβίκους τα δάνεια που είχαν χορηγήσει σε τσαρικές κυβερνήσεις! Οι δεύτεροι υπαίτιοι ήταν εκείνοι που κάλεσαν την τρίτη μεραρχία αυτού του σώματος στρατού να μεταβεί στη Σμύρνη, γιατί όμως; Διότι μία από τις τότε δυνάμεις της Αντάντ, η Ιταλία, αφού κατέλαβε την Αττάλεια προέλαυνε προς τη Σμύρνη! Εκάλεσαν, λοιπόν, δίκην χωροφύλακος τους Έλληνες χωρίς να τους δίνουν καμία υπόσχεση και ανατρέποντας αυτά που ο Μπενί Σελόν άλλοτε υποστήριζε, περί “σπονδυλικής στήλης” της Ελλάδος! Ποια “σπονδυλική στήλη” θα μπορούσε να έχει η Ελλάδα, όταν ένα μέρος της θα βρισκόταν στην απέναντι πλευρά του Αιγαίου Πελάγους, τη Μικρά Ασία; Και όταν έγιναν οι εκλογές του Νοεμβρίου του 1920, τις οποίες τις διεξήγαγε για να τις χάσει, φτάνοντας μετά στο Παρίσι -που είναι φαίνεται η... ευνοούμενη πόλη των “εθναρχών”!- εδήλωσε πως “οιαδήποτε πολιτική διάφορος της δικής μου, θα είναι πράξης εθνικής προδοσίας”! Εξηνάγκαζε δηλαδή τους διαδόχους του να συνεχίσουν τη δική του πολιτική, διότι αλλιώς θα κηρύσσονταν εθνικοί προδότες!...
Η.Κ.: Πάνω σ' αυτά... τελικά όλα όσα λένε οι παραδόσεις κι οι προφητείες για την Κωνσταντινούπολη, τον Ιωάννη Βατάτζη ή τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο τον Μαρμαρωμένο, την Κόκκινη Μηλιά κλπ., είναι άραγε εφικτό να γίνουν πραγματικότητα ή μήπως είναι παραμύθια τα οποία λένε ορισμένοι για να αποκοιμίζουν τον λαό;
Κ.Μπ.: Τα περί Βατάτζη ειλικρινά δεν τα αναγνωρίζω, διότι μπορεί μεν να υπήρξε σπουδαίος αυτοκράτορας, αλλά δεν υπήρξε αυτοκράτορας της Βυζαντινής αυτοκρατορίας! Ήταν βασιλεύς της Νικαίας! Επομένως, εκείνος που πραγματικά φέρει τον τίτλο του Μαρμαρωμένου Βασιλιά ήταν ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος-Δραγάσης. Το επώνυμο Δραγάσης προέρχεται από το σερβικό Δραγάς, ήταν το επώνυμο της Σερβίδος μητέρας του, η οποία τελικά πέθανε σ' ένα μοναστήρι κι αυτός πρόσθεσε στο πατρικό του και εκείνο της μητέρας του. Αυτός ήταν αληθινός αυτοκράτορας, που σκοτώθηκε στις επάλξεις του Βυζαντίου και σ' αυτόν ανήκει δικαιωματικά ο τίτλος του Μαρμαρωμένου Βασιλιά!
Η.Κ.: Ένα τελευταίο ερώτημα. Ζούμε σε μία εποχή παράξενη... Κορονοϊός, ενεργειακή κρίση, πόλεμος στην Ουκρανία και άλλα πολλά δεινά που έρχονται... Θα σας κάνω, λοιπόν, μία ερώτηση κάπως ωμή, πιστεύετε ότι μπήκαμε σ' αυτό που η Εκκλησία αποκαλεί “έσχατα χρόνια”;
Κ.Μπ.: Έχω την εντύπωση, και το έχω ήδη υποστηρίξει εδώ και αρκετό καιρό, ότι βρισκόμαστε στα πρόθυρα της Δευτέρας Παρουσίας! Αυτή είναι η προσωπική μου αντίληψη, να πέφτω έξω... δεν το νομίζω, διότι όλα δείχνουν προς αυτή την κατεύθυνση. Δηλαδή, με όλα αυτά που συμβαίνουν, η ανθρωπότητα δεν μπορεί πια παρά να είναι στην εσχατιά του βίου της! Τουλάχιστον η ανθρωπότητα όπως την ξερουμε, αυτού του πλανήτη... Και δεν μπορεί αυτό παρά -κατά την ταπεινή μου άποψη- να είναι η εισαγωγή στη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, ο οποίος θα κρίνει νεκρούς και ζώντας με τον τρόπο που εκείνος ξέρει. Ας μην ξεχνούμε, ότι η μοναδική θρησκεία η οποία επί αιώνες αποτέλεσε αντικείμενο διωγμών, και συνεχίζει και σήμερα να είναι αντικείμενο διωγμού, είναι η χριστιανική θρησκεία! Η θρησκεία της αγάπης, της ανθρωπιάς, της κατανόησης, της συγνώμης... Αυτά διακύρηξε Εκείνος και ειλικρινά ποτέ δεν κατάλαβα -και ας με πούνε αιρετικό, δεν με απασχολεί- τι σχέση έχουν με τον χριστιανισμό οι επισκοπικές μίτρες, τι σχέση έχουν τα λουσάτα των αρχιερέων, όταν ο Χριστός μας έλεγε “ὁ ἔχων δύο χιτῶνας μεταδότω τῷ μὴ ἔχοντι”, δηλ. “αυτός που έχει δύο χιτώνες να δίνει τον έναν σ' αυτόν που δεν έχει”!