26.4.2014
Συνέντευξη του καθηγητή Χρίστου Γούδη στον Ησαΐα Κωνσταντινίδη
Πολύ πρόσφατα («Ε.Ω.», Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2014) δημοσιεύσαμε μία πάρα πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη με τον γνωστό διανοούμενο της Δεξιάς και του «πατριωτικού χώρου», τον καθηγητή Χρίστο Γούδη. Ο ίδιος ανέκαθεν αυτοπροσδιοριζόταν ως «αναρχοδεξιός» και οι θέσεις του προκαλούσαν πολλές και ποικίλες συζητήσεις. Το ίδιο και η ως άνω συνέντευξη, που προξένησε και αυτή διάφορα σχόλια γύρω από τα ζητήματα που έθετε ο γνωστός καθηγητής. Επειδή λοιπόν πάντοτε μία συζήτηση μαζί του παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, συναντηθήκαμε ξανά μαζί του, προκειμένου να μας μιλήσει για τις τελευταίες πολιτικές (και όχι μόνο) εξελίξεις, αλλά και για το φιλόδοξο πράγματι σχέδιό του να ενοποιήσει σε ιδεολογική βάση τον «εθνικό χώρο» της Ελλάδας, μέσω μιας πλατφόρμας διαλόγου που ετοιμάζει στο διαδίκτυο (σχετικό βιβλίο του διανέμεται αύριο μαζί με την «Ε.Ω.» της Κυριακής 27 Απριλίου 2014). Επίσης, είναι γνωστό ότι ο καθηγητής Γούδης κατέρχεται στις εκλογές της 18ης Μαΐου ως υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος Αθηναίων με τον συνδυασμό «Ελληνική Αυγή για την Αθήνα», υπό τον υποψήφιο δήμαρχο Ηλία Κασιδιάρη...
Κατεβαίνετε στις ερχόμενες δημοτικές εκλογές ως υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος Αθηναίων με τον συνδυασμό της «Ελληνικής Αυγής για την Αθήνα». Μία κίνηση που προκάλεσε σε αρκετό κόσμο εντύπωση...
Στον συνδυασμό της «Ελληνικής Αυγής για την Αθήνα» προσεκλήθην από τον Ηλία τον Κασιδιάρη, τον οποίο μέχρι πρόσφατα δεν γνώριζα, γνώριζα όμως την οικογένειά του. Τον πατέρα του, γνωστό γιατρό με μεγάλο κοινωνικό έργο στον Πειραιά, αλλά και τη μητέρα του, φιλόλογο στο Αιγάλεω. Τον ίδιο τον γνώριζα, όπως όλοι μας, από τη δράση του, όπως αυτή αντανακλάται στην τηλεόραση και στον Τύπο.
Στην πρόσκληση του Ηλία Κασιδιάρη ήμουν θετικός. Αφ’ ενός διότι πιστεύω στον ελληνικό εθνικισμό και πάντα κινούμαι πολιτικά, πολιτισμικά, και κοινωνικά, μέσα σε αυτά τα πλαίσια, αφ’ ετέρου δε διότι θεώρησα υποχρέωσή μου να βοηθήσω έναν νέο άνθρωπο που επί πλέον βιώνει και εκφράζει τον παλμό του έθνους. Κάτι που έκανα σε όλη μου τη σταδιοδρομία, διότι δεν θέλω οι νέοι άνθρωποι να υποστούν όλα αυτά τα αρνητικά που βίωσα εγώ ως νέος! Γνωρίζοντας σε βάθος την αντιπαράθεση γενεών και τη γεροντοκρατία που υπάρχει στην Ελλάδα, ξέρω πολύ καλά ότι ένας νέος άνθρωπος μπορεί να συνθλιβεί στην αρχή κιόλας της σταδιοδρομίας του... Πολλοί ήταν άλλωστε οι ταλαντούχοι νέοι άνθρωποι που τελικά δεν κατάφεραν να επιβιώσουν κάτω από τις πιέσεις ενός τέτοιου συστήματος.
Επειδή λοιπόν τον Ηλία τον Κασιδιάρη τον θεωρώ ικανό και συγκροτημένο ως άτομο, και παράλληλα συνεπή αγωνιστή υπέρ των αρχών και αξιών του ελληνικού εθνικισμού, μαχητικό και ασυμβίβαστο, και επειδή η εποχή μας είναι εποχή ρήξεων, στέκομαι στο πλευρό του για να τον βοηθήσω στον αγώνα του! Θεωρώ ότι η δυναμική της χώρας πρέπει πλέον να εκφραστεί από τη νέα γενιά. Πρέπει δηλαδή να υπάρξει αλλαγή γενεών. Και αυτό, ένθεν κακείθεν του πολιτικού φάσματος. Όλοι εμείς οι πρεσβύτεροι οφείλουμε να βοηθήσουμε τους νέους στον δρόμο τους...
Γνωρίζω βέβαια ότι κι εσείς έχετε σημαντική εμπειρία από τον χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης, με αξιόλογο έργο που επιδείξατε κατά το παρελθόν…
Πράγματι, αν και θα ήθελα να αποφύγω τις περιαυτολογίες, η εμπειρία μου από την τοπική αυτοδιοίκηση είναι μακρά και ανάγεται από την εποχή της δημαρχίας του Ανδρέα Ανδριανόπουλου στον δήμο του Πειραιά. Τότε, επί τρία συναπτά έτη, από το 1987 έως το 1989, ίδρυσα και διηύθυνα το Ελεύθερο Δημοτικό Πανεπιστήμιο Πειραιά, το ΕΛΔΗΠΑ, το οποίο επιτύχαμε μάλιστα να χρηματοδοτηθεί και από την Ευρωπαϊκή Ένωση, την τότε ΕΟΚ. Στα πλαίσια αυτής της προσπάθειας στοχεύσαμε στην καταπολέμηση της ανεργίας των νέων, όπως για παράδειγμα συνέβη μέσω της εισαγωγής πρωτοποριακών προγραμμάτων πάνω στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές (που ήταν τότε σε μεγάλη ζήτηση). Φτάσαμε λοιπόν στο σημείο να έρχεται τόσος πολύς κόσμος για να εγγραφεί, ώστε σχηματίζονταν ολόκληρες ουρές! Με δυο λόγια, δεν επρόκειτο απλώς για διαλέξεις, αλλά ήταν κάτι πολύ πιο συγκροτημένο, πάνω στα βρετανικά πρότυπα, με στόχο τόσο την διάχυση της γνώσης, επιστημονικής, ανθρωπιστικής και πολιτισμικής, όσο και την εξεύρεση εργασίας.
Δεν σας κρύβω πως κάτι ανάλογο θα ήθελα να δημιουργήσω και τώρα, στον δήμο Αθηναίων αυτή τη φορά, σε περίπτωση εκλογικής επιτυχίας του συνδυασμού στον οποίο μετέχω και ανάληψης της δημαρχίας από τον Ηλία Κασιδιάρη. Είναι κάτι που πράγματι μπορεί να υλοποιηθεί αρκετά εύκολα. Και βέβαια, σε εποχές κρίσης, ο βασικός στόχος θα είναι να συνδεθεί αυτό το πρόγραμμα με την αγορά εργασίας. Κάτι που αντιλαμβάνεστε πόσο χρήσιμο θα είναι...
Πείτε μας για τον συνδυασμό της «Ελληνικής Αυγής για την Αθήνα». Πώς βλέπετε την προσπάθεια του Ηλία Κασιδιάρη να ανέλθει στον δημαρχιακό θώκο του δήμου Αθηναίων;
Κοιτάξτε, η όλη προσπάθεια της «Ελληνικής Αυγής» είναι ο επανελληνισμός της Αθήνας! Το μείζον πρόβλημα της Αθήνας αυτή τη στιγμή είναι ότι αποτελεί μία πολυφυλετική και αντιπολιτισμική «χαβούζα», κάτι που δεν μπορεί πια να συνεχιστεί!... Το Ισλαμαμπάντ, η Καμπούλ και το Μογκαντίσιου έχουν τη θέση τους και την ιστορία τους στα δικά τους περιβάλλοντα και στις δικές τους χώρες. Όχι στην Αθήνα! Η Αθήνα πρέπει να είναι φάρος του ελληνικού πνεύματος! Αυτή είναι η όλη προσπάθεια της «Ελληνικής Αυγής».
Και βέβαια εδώ υπεισέρχεται το θέμα όχι μόνο της εθνολογικής-δημογραφικής αλλοίωσης του δήμου των Αθηναίων, αλλά και το μεγάλο πρόβλημα της εγκληματικότητας. Η Χρυσή Αυγή έχει κατηγορηθεί επανειλημμένως ότι έχει προβεί σε βίαιες ενέργειες και αντιποίηση αρχής με το να αναποδογυρίζει τους πάγκους των λαθρομεταναστών, να ελέγχει τα χαρτιά τους και με τις συναφείς δράσεις των υποστηρικτών της. Γιατί όμως όλα αυτά; Μα διότι δεν ήταν παρούσα η αρμόδια Αρχή, η οποία όφειλε, αυτή πρώτη, να ελέγχει την παράνομη ή μη παρουσία και το παραεμπόριο των λαθρομεταναστών! Ποια είναι η αντιποίηση αρχής, λοιπόν, όταν η θεσμική αρχή είναι απούσα στην εκπλήρωση των καθηκόντων της; Ποιός θα ελέγξει την παρανομία και την παραβατικότητα, και ποιός θα τιμωρήσει την ολιγωρία των ταγών και των υπαλλήλων τους;
Από τη στιγμή πάντως που μια εθνικιστική παράταξη κατορθώσει να αναλάβει τον δήμο, θα έχει πλέον θεσμικό ρόλο και θα μπορέσει, θεσμικά πάντα, να πιέσει την πολιτεία, να την θέσει προ των ευθυνών της, να την αναγκάσει να κάνει όλα τα παραπάνω, το καθήκον της δηλαδή. Φερ’ ειπείν όπου υπάρχει αυξημένη εγκληματικότητα η δημοτική αρχή θα μπορεί να συγκροτεί Μονάδες Δημοτικής Περιφρούρησης (ΜΟΔΗΠΕ), μια δημοτική υπηρεσία άμεσης παρέμβασης, δηλαδή άτομα άοπλα που να κινούνται με τα αυτοκίνητά τους και να ελέγχουν την κατάσταση. Έτσι, σε περιπτώσεις που η αστυνομία δεν ανταποκρίνεται, θα ανταποκρίνεται η δημοτική Αρχή, προσφέροντας άμεσα την αρωγή της στους δοκιμαζόμενους πολίτες, και παράλληλα εξασκώντας θεσμική πίεση στην ηγεσία των οργάνων της τάξεως, έτσι ώστε να ανταποκρίνονται στο καθήκον τους.
Ας μην αυταπατώμεθα, ο δήμος της Αθήνας είναι η «αιχμή του δόρατος» μιας πολιτικής, την οποία πρεσβεύει και ευαγγελίζεται η Χρυσή Αυγή. Και η όλη προσπάθεια, επειδή ο κόσμος πιέζεται και έχει σοβαρά προβλήματα, είναι να έρθει θεσμικά στην εξουσία και, σε τελική ανάλυση, να δώσει και την απάντηση στο κρίσιμο ερώτημα, αν δηλαδή μπορεί να κάνει όλα όσα λέει ή όχι! Το θέμα λοιπόν του δήμου της Αθήνας είναι μείζον, θεώμενο και από την ευρύτερη πολιτική σκοπιά...
Άλλες εμπειρίες σας από τον χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης;
Υπήρξα ιδρυτής και διευθυντής του γραφείου επικοινωνίας του δήμου Πατρέων επί δημαρχίας Ευάγγελου Φλωράτου, καθώς και μέλος του διοικητικού συμβουλίου του δημοτικού περιφερειακού θεάτρου, του ΔΗΠΕΘΕ της Πάτρας, κατά την περίοδο 1999 έως 2002. Πέραν αυτών, είναι βέβαια γνωστό ότι τώρα είμαι περιφερειακός σύμβουλος Αττικής με τον συνδυασμό «Αττική Οδός», εκλεγμένος στις περιφερειακές εκλογές του 2011. Τελικά, απ’ ότι φαίνεται, όλες οι «οδοί», όλοι οι δρόμοι, και από τον Πειραιά, και από την Πάτρα, και από την Αττική οδηγούν στην Αθήνα!!!
Επειδή είναι γνωστές οι ευαισθησίες σας στον χώρο του πολιτισμού, με την ευρύτερη έννοια, φαντάζομαι ότι θα έχετε κατά νου ορισμένες καινοτομίες και σ’ αυτόν τον τομέα, σε περίπτωση που ο συνδυασμός στον οποίο μετέχετε κατορθώσει να εκλεγεί στην Αρχή...
Δεν είναι απλά και μόνον ιδέες, είναι και εύκολα πραγματοποιήσιμες. Δεν είναι δύσκολο, για παράδειγμα, να διακοσμήσουμε την οδό Φιλελλήνων, που διατρέχει το κέντρο της πρωτεύουσας, απ’ όπου περνούν καθημερινά χιλιάδες Έλληνες αλλά και ξένοι τουρίστες, με προτομές μεγάλων Φιλελλήνων του παρελθόντος! Ενός Πούσκιν, ενός Γκαίτε, ενός Σίλλερ, ενός Βίκτωρος Ουγκώ, ενός Ντελακρουά, Σατωβριάνδου, Λαμαρτίνου, Μιστράλ, ενός Λόρδου Βύρωνα, ενός Σέλλεϋ, ενός Τζέφφερσον, ενός Μονρόε... Και στις προτομές αυτές να αναγράφεται κάποιο χαρακτηριστικό απόφθεγμά τους, από τα τόσα και τόσα που είχαν πει για την Ελλάδα, δοξάζοντας τον ελληνισμό! Με τον τρόπο αυτό επιτυγχάνεται και μία ζεύξη της νεώτερης Ελλάδας με την σύγχρονη Ευρώπη και Αμερική, με βάση το οικουμενικό πνεύμα του ελληνισμού και το αγωνιστικό φρόνημα του λαού της.
Κάτι ανάλογο μπορεί να γίνει και στον χώρο γύρω από την Ακρόπολη. Υπάρχουν εκεί δρόμοι με ονομασίες από τους ήρωες της Ελληνικής Επανάστασης, τους Σουλιώτες και τους Αθηναίους που έπεσαν στην πολιορκία της Ακρόπολης το 1826-1827. Λάμπρος Βέϊκος, Γεώργιος Δράκος, Γεώργιος Τζαβέλας, Τούσιας (Θανάσης) Μπότσαρης, Ιωάννης Νοταράς, Χαράλαμπος Ιγγλέσης, Συμεών Ζαχαρίτσας. Θα μπορούσαμε λοιπόν να τους «δούμε» όλους αυτούς, σαν μορφές, με τις προτομές τους, κι έτσι να νιώσουμε και τη σχέση που αυτοί έχουν με την Ακρόπολη και την περιοχή της, όλοι αυτοί που πολέμησαν γύρω απ’ την Ακρόπολη με τους Τούρκους του Κιουταχή για τη λευτεριά αυτού του τόπου! Το ίδιο και με όλους εκείνους που αγωνίσθηκαν προηγουμένως για την απελευθέρωση των Αθηνών, τους Ρουμελιώτες, τους Φιλλλήνες, και τους Μανιάτες, τον Οδυσσέα Ανδρούτσο, τον Γιάνη Γκούρα και τη γυναίκα του, την Ασήμω Λιδωρίκη, τον Φαβιέρο, και φυσικά τον αγγελόμορφο και ανιδιοτελή Ηλία Μαυρομιχάλη. Έτσι θα τονιστεί η συνέχεια της ελληνικής μας παράδοσης, από την αρχαιότητα (που εκφράζουν τα αρχαία μνημεία) έως και τη σύγχρονη εποχή, μέσω του αγώνα αυτών των ανθρώπων κατά του Οθωμανού κατακτητή.
Στον ίδιο χώρο έχει θέση φυσικά, επιτέλους θα έλεγα, και το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο οποίος, μετά την πρώτη μεγάλη νίκη του στον Γρανικό, την πρώτη ελληνική πόλη που τίμησε ήταν η Αθήνα, με το να αποστείλει ως αναθήματα στον ναό της προστάτιδας της πόλεως θεάς Αθηνάς, στον Παρθενώνα, με την αφιέρωση «Αλέξανδρος ο Φιλίππου και οι Έλληνες, πλην Λακεδαιμονίων, από των βαρβάρων των την Ασίαν κατοικούντων». Ο Αλέξανδρος, κρατούσε βέβαια κακία στους Δωριείς Σπαρτιάτες γιατί δεν δέχτηκαν να εκστρατεύσουν στην Ασία υπό την ηγεσία του, θεωρώντας τους εαυτούς τους ως φυσικούς ηγήτορες των Ελλήνων. Και όχι απλά στρατιωτικούς ηγήτορες, αν σκεφθεί κανείς ότι ο αρχιτεκτονικός ρυθμός του θαύματος που λέγεται Παρθενώνας είναι δωρικός, σπαρτιάτικος δηλαδή, και όχι ιωνικός. Αυτό ακριβώς ήταν και το μεγαλείο της Αρχαίας Αθήνας, συνέθετε με τα μνημεία της την ελληνικότητα στο σύνολό της, πέραν και έξω από τοπικές ιδιαιτερότητες.
Αλλά και στη σύγχρονη ιστορία μας της Αθήνας υπήρξαν μορφές που θα πρέπει να τιμηθούν με τα αγάλματά τους ή τις προτομές τους. Ο εθνικός μας ιεράρχης, αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χριστόδουλος είναι μία χαρακτηριστική περίπτωση, ο αδικοχαμένος φιλόσοφος της δημοκρατικής ευρωπαϊκής Αριστεράς Νίκος Πουλαντζάς, που έφυγε πρόωρα, είναι μια άλλη, ο Μανωλης Γλέζος, έστω κι αν είναι ακόμα στη ζωή, και ο Λάκης Σάντας, παραδείγματα της αυθεντικής και ανιδιοτελούς νεανικής εθνικής αντίστασης είναι μια τρίτη περίπτωση. Εμείς θα τιμήσουμε όλους όσοι πρέπει να τιμηθούν, στο όνομα της εθνικής μας ενότητας, και ανεξάρτητα από τις όποιες σημερινές πολιτικές διαφορές μας.
Η παράταξή σας είναι γνωστό ότι έχει ιδιαίτερες ευαισθησίες με την αρχαιότητα, σκέπτεστε κάτι και σε αυτόν τον τομέα;
Φυσικά. Υπό την αιγίδα και με πρωτοβουλία του δήμου θα ιδρύσουμε σχολή διδασκαλίας του Αρχαίου Ελληνικού Δράματος, τραγωδίας και κωμωδίας, με οδηγό το έργο του μεγάλου μας θεατράνθρωπου Δημήτρη Ροντήρη, του οποίου το αρχείο θα μας παραχωρήσει η κόρη του η Κωστούλα… έχω την τιμή να την γνωρίζω προσωπικά. Το θέατρο του Διονύσου θα επανενεργοποιηθεί με την διοργάνωση διεθνούς φεστιβάλ αρχαίου δράματος. Θα κάνουμε πράξη το όνειρο του Ροντήρη. Ανάλογη είναι και η περίπτωση του άλλο μεγάλου θεατράνθρωπου Κωστή Μπαστιά, στο σύγχρονο δραματικό και λυρικό θέατρο. Κι εδώ θα πράξουμε τα ανάλογα. Η δημαρχία Κασιδιάρη, παρά την στρεβλή εικόνα που προσπαθούν να περάσουν τα καθεστωτικά μέσα μαζικής ενημέρωσης για το πρόσωπό του, θα σημάνει την «Χρυσή Αυγή του Αρχαίου και Νεώτερου Ελληνικού Πολιτισμού» μας. Η πολιτισμική διάσταση είναι το Α και το Ω του ελληνικού εθνικισμού, μία διάσταση οικουμενικής εμβέλειας.
Όλα αυτά είναι όντως και εξόχως ωφέλιμα και ενδιαφέροντα! Θα αντιστρέψω όμως το θέμα. Ακούγονται πολλά περί ξενοφοβίας, περί ρατσισμού της Χρυσής Αυγής...
Κοιτάξτε, δεν τίθεται θέμα ξενοφοβίας! Υπάρχει φυσικά σε εξέλιξη ένας παράνομος, και τονίζω τη λέξη, εποικισμός του ελληνικού χώρου από αλλοεθνείς, κάτι που δημιουργεί ολοένα και αυξανόμενες εντάσεις, και, αν δεν αντιμετωπισθεί, σύντομα θα πυροδοτήσει ανεξέλεγκτες αντιδράσεις από την λαϊκή βάση, όχι από το όποιο κομματικό επιστέγασμα. Αυτό είναι μία αναμφισβήτητη πραγματικότητα... Εκείνο που τίθεται επί τάπητος είναι το θέμα του μείζονος αριθμού των λαθρομεταναστών. Και μάλιστα κατά το μαρξιστικό πρότυπο! Διότι ο ίδιος ο Μαρξ ήταν εκείνος που είχε διαγνώσει ότι από ένα κρίσιμο σημείο και μετά, η αύξηση του αριθμού, από θέμα βαθμού γίνεται θέμα είδους. Δηλαδή, όταν ο αριθμός φτάνει κάποτε σε ένα κρίσιμο σημείο, δημιουργεί ένα κυριολεκτικά άλλο γεγονός από το προϋπάρχον! Και για να σας δώσω ένα εκλαϊκευμένο παράδειγμα. Χαμηλώνοντας διαρκώς τη θερμοκρασία του νερού, το νερό από ένα σημείο και μετά μετατρέπεται πια σε πάγο... Καταλαβαίνεται ότι... άλλο είναι να φας ένα ποτήρι με νερό στα μούτρα και άλλο να σε χτυπήσουν μ’ ένα κομμάτι πάγου!!! Αντίστροφα, άμα ανεβεί η θερμοκρασία του νερού, από ένα σημείο και μετά αυτό εξατμίζεται, γίνεται αέρας και διαχέεται στο περιβάλλον... Αυτή την «μετατροπή φάσεως» λοιπόν είναι που παρατηρούμε να συμβαίνει τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Ειδάλλως εμείς οι Έλληνες δεν φοβόμαστε τους μικρούς αριθμούς, διότι πάντα το ελληνικό έθνος υπήρξε αφομοιωτικό. Ο ελληνισμός δίνει προτεραιότητα στην πολιτισμική του διάσταση και λιγότερο στη φυλετική. Όχι βέβαια ότι δεν υπάρχει φυλετική βάση. Θα ήμασταν υποκριτές εάν ισχυριζόμασταν το αντίθετο...
Αυτά όλα, όμως, δεν είναι ρατσισμός. Ρατσισμός είναι να βλέπεις τον άλλο εχθρικά, με απέχθεια, να θέλεις να τον εξοντώσεις όπως κάνεις με τις κατσαρίδες! Ξενοφοβία υπάρχει στην Ευρώπη, όχι στην Ελλάδα. Ενώ εμείς υφιστάμεθα όλα αυτά με την εισβολή των λαθρομεταναστών και των λαθρεποίκων, οι Ευρωπαίοι έχουν υψώσει τείχη απέναντί τους! Δεν έχουν κανένα δικαίωμα να κατηγορούν την Ελλάδα, που υφίσταται ξένο και ενδεχομένως μεθοδευμένο εποικισμό, για ρατσισμό! Εάν οι Ευρωπαίοι δεν είναι ξενοφοβικοί και ρατσιστές, όπως ισχυρίζονται, ας ανοίξουν τις πύλες των πόλεών τους στους λαθρομετανάστες! Και να σας πω... Σε περίπτωση που αναλάβουμε τον δήμο θα κάνουμε μια εκστρατεία, καλώντας όλους αυτούς τους λαθρεποίκους να δηλώσουν σε ποια ευρωπαϊκή πόλη θέλει να πάει ο καθένας τους! Θα έρθουμε τότε σε επαφή με τους αντίστοιχους δημάρχους αυτών των ευρωπαϊκών πόλεων, για να δούμε πόσοι άραγε από αυτούς θα θελήσουν να ανοίξουν τις πύλες τους, ώστε να μπορέσουν να πραγματοποιήσουν τις πραγματικές επιθυμίες αυτών των ανθρώπων!...
Παράλληλα με όλα τα παραπάνω, ακούω ότι καταβάλετε προσπάθειες για την συσπείρωση των πνευματικών δυνάμεων του λεγόμενου «πατριωτικού ή εθνικού χώρου»... Πείτε μας δυο λόγια για την προσπάθειά σας αυτή.
Η Χρυσή Αυγή σήμερα εκφράζει αναμφισβήτητα τον εθνικό χώρο και τον λαϊκό εθνικισμό. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι επιδιώκει και το μονοπώλιο αυτής της έκφρασης. Εγώ επειδή μετέχω σε έναν κύκλο πνευματικών, να το πούμε έτσι, ανθρώπων, αλλά και ανθρώπων της πολιτικής δράσης υπό την ευρεία έννοια του όρου και όχι την κομματική, μετέχω σε μία προσπάθεια για να δημιουργηθεί ένα ηλεκτρονικό think tank, μία ηλεκτρονική «δεξαμενή σκέψεως» με επίκεντρο τον εθνικιστικό ή, όπερ το αυτό, τον πατριωτικό χώρο. Το ονομάζουμε «Πατριωτική Λαϊκή Θέληση» και δεν έχει καμία σχέση με κομματικούς προσανατολισμούς.
Στόχος της Πατριωτικής Λαϊκής Θέλησης είναι να συσπειρώσει όλους εκείνους τους ανθρώπους, οι οποίοι πιστεύουν στο ελληνικό έθνος, προκειμένου αυτοί να καταθέσουν τις απόψεις τους, τους ιδεολογικούς προβληματισμούς τους, όπως επίσης, και ίσως το πιο σημαντικό, να εισηγηθούν, ο καθένας σύμφωνα με την εξειδίκευση που έχει, συγκεκριμένα προγράμματα πρακτικής φύσεως για την ανάταξη και ανάταση της χώρας μας! Είναι μία προσπάθεια στην οποία βοηθά και η εφημερίδα σας, η «Ελεύθερη Ώρα», με την έκδοση ενός έργου μου με τον ίδιο τίτλο: «Πατριωτική Λαϊκή Θέληση», μέσα στο οποίο υπάρχει και η διακήρυξή μας, και οι λεπτομερείς σκοποί και στόχοι μας, καθώς και κάποια πρόσφατα δοκίμιά μου γύρω από τον ελληνικό εθνικισμό.
Καλούμε λοιπόν όλους εκείνους που έχουν την αίσθηση του επείγοντος για τη διάσωση της ελληνικότητας και του ελληνικού έθνους να συμμετάσχουν ηλεκτρονικά σ’ αυτή την προσπάθεια! Να μπουν στην ιστοσελίδα μας, η οποία αναφέρεται εμφανώς στην τελευταία σελίδα του πονήματός μου στο οποίο προαναφέρθηκα, να δηλώσουν τη στήριξή τους και να μετάσχουν με τις ιδέες, τις θέσεις και την εμπειρία τους, σ’ αυτή την ανιδιοτελή προσπάθεια! Και να κλείσω λέγοντας, ότι οι επιδιώξεις μας είναι καθαρά ιδεολογικές και εθνικές και ουδεμία απολύτως σχέση έχουν με κομματικούς χώρους και δρώμενα. Ο καθένας που θα συμμετάσχει μπορεί να ανήκει σε όποιο κόμμα επιθυμεί, ως στέλεχος ή ως υποστηρικτής, ή να μην ανήκει πουθενά. Ο αγώνας γίνεται για την επιβίωση του έθνους των Ελλήνων, και χωρίς άλλες υφέρπουσες, λανθάνουσες ή απόκρυφες σκέψεις.