7.3.2017
Του Ησαΐα Κωνσταντινίδη
Ο 60χρονος Λαρς Φιζάντ (Lars Physant) είναι ένας πολύ γνωστός και ποιοτικός Δανός ζωγράφος, γεννηθείς το 1957 στην Κοπεγχάγη. Βασικά χαρακτηριστικά του έργου του: ο νατουραλισμός και ο ρεαλισμός, η απεικόνιση δηλ. των θεμάτων του όσο πιο κοντά γίνεται στη φυσική πραγματικότητα. Πρόκειται για μία σημαντική προσωπικότητα της σύγχρονης ευρωπαϊκής και παγκόσμιας τέχνης.
Ο Λαρς Φιζάντ λοιπόν φιλοτέχνησε πρόσφατα ένα πολύ όμορφο και συγκινητικό πορτρέτο, με τίτλο στα αγγλικά «The double Odyssey. The promise of the wind», δηλ. «Η διπλή Οδύσσεια. Η υπόσχεση του ανέμου». Θέμα του πίνακα, το βασιλικό ζεύγος της Ελλάδος, ο Βασιλεύς των Ελλήνων Κωνσταντίνος και η σύζυγός του, Βασίλισσα Άννα-Μαρία (γόνος της δανέζικης βασιλικής οικογένειας, χώρας καταγωγής του καλλιτέχνη Φιζάντ). Στον πίνακα βλέπουμε τον Βασιλέα Κωνσταντίνο και τη Βασίλισσα Άννα-Μαρία, στο Πόρτο Χέλι της Πελοποννήσου, όπου και η οικία τους (μετά την επιστροφή τους στην Ελλάδα για μόνιμη εγκατάσταση, το 2013), να στέκονται αγαπημένοι μπροστά από το πέλαγος. Ένα πλεούμενο αρμενίζει εκείνη την ώρα στα ύδατα, ενώ πίσω από την Άννα-Μαρία βρίσκεται μια ελιά· πίσω δε και απ’ την ελιά «κρύβεται» μια ελληνική σημαία…
Ασφαλώς ο συμβολισμός του πίνακα, αλλά και της ονομασίας του, δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να είναι τυχαίος. Το βασιλικό ζεύγος πράγματι ομοιάζει με το ταξίδι του Οδυσσέα, ο οποίος επέστρεψε στην πατρίδα του (το βασίλειό του), την Ιθάκη, έπειτα από περιπέτειες είκοσι ολόκληρων ετών: τα δέκα πρώτα χρόνια αποτυπώνονται στην ομηρική «Ιλιάδα» ως Τρωικός πόλεμος -«για ένα πουκάμισο αδειανό, για μια Ελένη»-, ενώ τα υπόλοιπα δέκα έτη αφορούν τις περιπλανήσεις του πολυμήχανου Έλληνος στον παγκόσμιο ωκεανό και περιγράφονται στην «Οδύσσεια» του Ομήρου. Έτσι και η ελληνική βασιλική οικογένεια επανήλθε στην πατρίδα, έπειτα από τη δική της «Οδύσσεια», που κράτησε πολύ παραπάνω από εκείνη των προϊστορικών καιρών του ελληνισμού…
Δεν είναι λοιπόν καθόλου, μα καθόλου, συμπτωματικός ο ζωγραφικός πίνακας του Δανού καλλιτέχνη, και μάλιστα στην παρούσα χρονική συγκυρία. Οι εξελίξεις στη χώρα μας, την περιοχή μας, την Ευρώπη, αλλά και σε ολόκληρη την υφήλιο δείχνουν ότι πλησιάζουμε στην Ώρα-Χ για την ανθρωπότητα, έπειτα από την οποία τίποτα απολύτως δεν θα είναι πια το ίδιο! Ο «ασκός του Αιόλου» -για να αναφερθούμε ξανά στην «Οδύσσεια» και τον πίνακα του Φιζάντ που μιλά αλληγορικά για «υπόσχεση του ανέμου»- έχει ανοίξει πια για τα καλά… Μετρήστε: Brexit τον Ιούνιο του 2016, εκλογή Τραμπ στις ΗΠΑ τον Νοέμβριο του 2016, «Όχι» στο ιταλικό δημοψήφισμα τον Δεκέμβριο του 2016 και τώρα έρχονται ΚΑΙ ΑΛΛΑ σπουδαία πράγματα και καταστάσεις, όπως η σχεδόν βέβαιη νίκη του Γκέερτ Βίλντερς στην Ολλανδία τον μήνα αυτό, αλλά και η πολύ πιθανή άνοδος στην προεδρία της Γαλλίας της Μαρίν Λεπέν την άνοιξη του φετινού έτους.
Έρχεται λοιπόν ξανά ο «Οδυσσέας» στη σύγχρονη «Ιθάκη» του ελληνισμού; Είναι πλέον παραπάνω από βέβαιο. Το παρόν πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα θεωρείται από τις μεγάλες δυνάμεις του πλανήτη ως τελείως ξοφλημένο. Οι υπερδυνάμεις αναδιαμορφώνουν την περιοχή μας, βασισμένοι πάνω σε μεγάλα και φιλόδοξα σχέδια, και χρειάζονται ανθρώπους ΙΚΑΝΟΥΣ και ΕΝΤΙΜΟΥΣ στην Ελλάδα, οι οποίοι να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να αναλάβουν να φέρουν εις πέρας το βασιλικό πρόγραμμα ανασυγκρότησης της χώρας μας που έρχεται. Ένα πρόγραμμα άκρως ευνοϊκό για τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα, αφού πέραν της οικονομικής σωτηρίας και ανόδου της χώρας επιτυγχάνεται και η Μεγάλη Ιδέα της σύγχρονης Ελλάδας, με επίκεντρο τον γεωγραφικό χώρο της Κωνσταντινούπολης.
Από το παρόν πολιτικό (πολιτικάντικο) σκηνικό ελάχιστα είναι τα πρόσωπα αυτά που εμπνέουν εμπιστοσύνη και σιγουριά στις μεγάλες δυνάμεις. Φυσικά, είναι εις γνώσιν μας ποια είναι τα πρόσωπα αυτά, τα οποία εξάλλου εγκρίνει και ο ίδιος ο Βασιλεύς-Οδυσσεύς του έθνους που έρχεται έφιππος και θριαμβευτής, έστω και μετά τη νέα ανείπωτη εθνική τραγωδία στην οποία μας οδηγούν οι σημερινοί άθλιοι γραικύλοι κυβερνώντες…
Ο Βασιλεύς είναι ανώτατος άρχων ΟΛΟΥ του ελληνικού έθνους! Όχι μόνο μίας παράταξης ή μίας πολιτικής δύναμης, όπως θεωρούν ορισμένοι ανόητοι. Και όταν λέμε «έθνος», δεν εννοούμε μόνο τον ελληνικό λαό, δηλ. τους Έλληνες πολίτες και υπηκόους που διαβιούν εντός του ελλαδικού κρατιδίου. Ως πολιτειολογική έννοια, «λαός» είναι οι γηγενείς κάτοικοι του κράτους (της πολιτειακής δομής), οι φέροντες την ιθαγένειά του. Πάλι με την ορολογία της πολιτικής επιστήμης, «έθνος» είναι κάτι ευρύτερο: το έθνος περιλαμβάνει ΚΑΙ τους ομοαίματους και ομόδοξους του εξωτερικού, είτε πρόκειται για άλλον λαό είτε πρόκειται για τη διασπορά σε τρίτες χώρες. Παράδειγμα: ελληνικός λαός είναι ο λαός του ελληνικού κράτους και κυπριακός λαός, ο λαός του κυπριακού κράτους, αμφότεροι όμως οι λαοί συναποτελούν το ελληνικό έθνος. Ο Βασιλεύς λοιπόν ΔΕΝ είναι απλώς βασιλεύς του λαού του (δηλ. των υπηκόων του κράτους), αλλά ΟΛΟΥ του έθνους, γι’ αυτό και λέγεται ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ και όχι απλώς «Βασιλεύς της Ελλάδος»…
Επίσης, επειδή ορισμένοι κακοί και κομπλεξικοί συνεχίζουν την άθλια «καραμέλα» περί «Γλύξμπουργκ», ας κάνουμε μια οριστική αποσαφήνιση. «Γλύξμπουργκ», ανόητοι, ΔΕΝ είναι επωνυμία οικογένειας, αλλά τοπωνύμιο! Πράγματι, οι ρίζες της σημερινής ελληνικής βασιλικής οικογένειας εντοπίζονται στον λεγόμενο «οίκο των Γλύξμπουργκ», του οποίου η πλήρης ονομασία είναι: Οίκος του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν-Σόντερμπουργκ-Γλύξμπουργκ. «Γλύξμπουργκ» δε, είναι μια πόλη, η οποία βρίσκεται στο βορειότερο άκρο της σημερινής Γερμανίας και από αυτόν τον βασιλικό οίκο προέρχονται οι βασιλικές οικογένειες όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά και της Δανίας, καθώς και της Νορβηγίας. Τι «Γλύξμπουργκ» λοιπόν μας λένε όλοι αυτοί, σχετικά με το επώνυμο του Βασιλέως; Όπως έχει αποδειχθεί με έγκυρες έρευνες, το πραγματικό οικογενειακό επώνυμο των Ελλήνων Βασιλέων είναι «Χριστιανός» («Christian»).
Βέβαια, η ιστορική νομοτέλεια του ελληνισμού θέλει την ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ να έρχεται αναπόφευκτα μέσα από τον πόνο, το δάκρυ, το αίμα! ΜΟΝΟ μετά από ένα σύγχρονο ολοκαύτωμα, μόνο τότε θα αναγεννηθεί ο ελληνισμός, ως φοίνιξ που αναγεννάται εκ της τέφρας του! Αυτά, για όσους ελπίζουν (άδικα όμως) ότι οι εξελίξεις μπορεί να είναι «ομαλές», «ειρηνικές» κτλ. Δυστυχώς, δεν θα είναι! Είναι θέλημα Θεού όσα βιώνουμε σήμερα, ως «παιδαγωγικά μέτρα» (δοκιμασίες) του Κυρίου. Κι επειδή οι Έλληνες ως λαός του Χριστού δεν έβαλαν μυαλό ούτε και από την επταετή δοκιμασία των Μνημονίων, έρχεται τώρα η σταύρωση! Και, μετά τη σταύρωση, η ανάσταση…