1.10.2020
Του Ησαΐα Κωνσταντινίδη
Η πρόσφατη πανδημία του νέου κοροναϊού έφερε ξανά στο προσκήνιο τα σενάρια για την καταστροφή του κόσμου μας. Ποιο άραγε θα είναι το τέλος του κόσμου ή, για να το πούμε καλύτερα, του πλανήτη Γη; Οι θεωρίες πολλές -από έναν θερμοπυρηνικό παγκόσμιο πόλεμο έως την περίφημη “τρύπα του όζοντος” και την τεχνολογική επανάσταση των μηχανών-, και σ' αυτές προστέθηκε τώρα ένας ακόμη κίνδυνος: η εξαφάνιση της ανθρωπότητας να προέλθει από έναν ιό, συγκεκριμένα τον COVID-19...
Δεν είναι όμως μόνο αυτά... Φαίνεται ότι το (δίσεκτο) έτος 2020 κρύβει πολλές -αρνητικές- εκπλήξεις ακόμη. Ήδη εδώ και αρκετές εβδομάδες η NASA ανακοίνωσε πως ένα διαστημικό αντικείμενο, ονόματι 2018VP1, πρόκειται να προσεγγίσει ανησυχητικά τη Γη στις 2 Νοεμβρίου 2020. Το αντικείμενο αυτό, που παρατηρήθηκε για πρώτη φορά από τα γήινα τηλεσκόπια πριν από δύο περίπου χρόνια, είναι ένας αστεροειδής, με διάμετρο -κατά τα επίσημα δεδομένα που δημοσιοποίησε η NASA- 0,002 χιλιόμετρα και πιθανότητες πρόσκρουσης πάνω στον πλανήτη μας 0,41%. Φυσικό ήταν, από την πρώτη κιόλας στιγμή της ανακοίνωσης, αυτή η εξωγήινη απειλή να προκαλέσει ακόμη μεγαλύτερο στρες στην παγκόσμια κοινότητα που αυτή την εποχή βιώνει το πρωτόγνωρο σοκ του κοροναϊού...
Το φαινόμενο αυτό αποκτά ευρύτερες παρασκηνιακές και γεωπολιτικές διαστάσεις, εάν λάβουμε υπ' όψη ότι την ακριβώς επόμενη ημέρα (3 Νοεμβρίου 2020) διεξάγονται στις ΗΠΑ οι προεδρικές εκλογές, όπου ο νυν “πλανητάρχης” Ντόναλντ Τραμπ διεκδικεί μία δεύτερη προεδρική θητεία. Και εδώ είναι που μπαίνουν στη μέση οι “συνωμοσιολόγοι”, οι οποίοι αναρωτιούνται: και τι θα συμβεί στις αμερικανικές εκλογές, εάν την προηγούμενη μόλις ημέρα η πιθανή πτώση του αστεροειδούς 2018VP1 προκαλέσει κάποια μεγάλη φυσική καταστροφή στον πλανήτη;
Έναν αρκετά καλό ορισμό των αστεροειδών έδωσε ο Μιχάλης Χαριτάκης, στο κείμενό του “Αστεροειδείς, κομήτες και αδηφάγες μαύρες τρύπες – Επίθεση απ' τον ουρανό”, που περιλαμβάνεται στο συλλογικό έργο “Τα 10 σενάρια καταστροφής του κόσμου” (2004):
“Οι αστεροειδείς είναι βραχώδους ή και μεταλλικής φύσης, ανώμαλου σχήματος (εκτός από τους μεγαλύτερους σφαιρικούς), και η πυκνότητά τους μπορεί να ποικίλλει κατά πολύ. Ενώ κάποιοι είναι διαπιστωμένα ανησυχητικά συμπαγείς, οι αστρονόμοι υποψιάζονται ότι κάποιοι άλλοι δεν είναι παρά ένα χαλαρό συνοθύλευμα από χαλίκια και βράχια που ακολουθούν την ίδια πορεία στο διαστημικό χώρο. Αντίθετα με ό,τι γενικά πιστεύεται, δεν βρίσκονται όλοι τους στην περίφημη ζώνη των αστεροειδών. Αν αυτό συνέβαινε, τότε δεν θα υπήρχε και πρόβλημα, καθώς θα περιστρέφονταν μόνιμα και καθησυχαστικά πολύ μακριά από την τροχιά της Γης. Το πρόβλημα με τους αστεροειδείς γενικά, είναι ότι υπάρχει μία ενδιάμεση τάξη μεγέθους από αυτούς αρκετά πολυάριθμη ώστε να μας προβληματίζει και μ' ένα δαιμονιώδες χαρακτηριστικό: αυτά τα ουράνια αντικείμενα είναι αρκετά μεγάλα για να προκαλέσουν τοπικές ή και παγκόσμιες καταστροφές και συνάμα αρκετά μικρά ώστε να μην εντοπίζονται εύκολα”.
Βέβαια, είναι αλήθεια ότι ο αστεροειδής που κατευθύνεται αυτές τις ώρες προς τη Γη έχει εξαιρετικά λίγες πιθανότητες να συγκρουστεί με τον πλανήτη μας στις 2 Νοεμβρίου. Οι επιστήμονες μας καθησυχάζουν, ότι μάλλον θα περάσει “ξυστά” από τη Γη, χωρίς άλλου είδους συνέπειες.
Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με έναν άλλο αστεροειδή, τον λεγόμενο 2020PG6 (που ανακαλύφθηκε μόλις φέτος από την ESA, την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος), τον οποίο οι αστρονόμοι θεωρούν ως μεγάλο κίνδυνο! Ο εν λόγω διαστημικός βράχος ταξιδεύει με 46.000 χλμ./ώρα και πολλοί ερευνητές πιστεύουν ότι η ενέργεια που εμπεριέχει ισοδυναμεί με περίπου 30 ατομικές βόμβες όπως εκείνες που έπεσαν στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι! Ο αστεροειδής 2020PG6, λοιπόν, διασταυρώθηκε πρόσφατα (31 Αυγούστου 2020) με την πορεία της Γης, για να ξαναφύγει για το αχανές διάστημα, αλλά αναμένεται σε λίγα χρόνια να επιστρέψει! Αυτό θα συμβεί, πάντα κατά τις εκτιμήσεις των ειδικών, το 2029, με αρκετά μεγάλες πιθανότητες μάλιστα να χτυπήσει τη Γη! Και πάντως, σημαντικά μεγαλύτερες από ό,τι ο αστεροειδής 2018VP1 που καταφτάνει σε έναν περίπου μήνα...
Ακριβώς εδώ είναι που υπεισέρχεται το εφιαλτικό “αποκαλυπτικό” σενάριο για το τέλος του κόσμου. Είναι βέβαιο ότι ο κόσμος μας δεν δέχεται για πρώτη φορά την απειλή ενός αστεροειδούς. Ενδεχομένως, πριν από χιλιάδες επί χιλιάδων χρόνια, ένας άλλος αστεροειδής είχε πέσει πάνω στη Γη, προκαλώντας τρομερές γεωλογικές κτλ. ανακατατάξεις, ακόμη και -κατά κάποιες γνώμες- οδηγώντας στην απόσπαση ενός τμήματος του πλανήτη μας και τον σχηματισμό της Σελήνης. Στην ουσία, η σύγχρονη μορφή του πλανήτη Γη είναι αποτέλεσμα εκείνης της σύγκρουσής του με τον αστεροειδή του απώτατου παρελθόντος...
Μάλιστα, κατά ένα σενάριο, εκείνη η κοσμογονική σύγκρουση είχε δημιουργήσει και έναν υδάτινο κλοιό (δακτύλιο) γύρω από τη Γη. Κι αυτό, διότι όλος ο τεράστιος όγκος υδάτων που απελευθερώθηκε από τη Γη μετά την πτώση του αστεροειδούς “κόλλησε” επί αιώνες ψηλά πάνω στην ατμόσφαιρα -ως ατμοί και αέρια-, και η Γη έμοιαζε έτσι εξωτερικά όπως είναι σήμερα ο πλανήτης Κρόνος του ηλιακού μας συστήματος. Κάποια στιγμή όμως, αυτά τα νερά κατέπεσαν με ορμή πάνω στον πλανήτη, ο δακτύλιος κατέρρευσε, και κατ' αυτό τον τρόπο προξενήθηκε το φοβερό γεγονός που οι μνήμες ανθρώπων και πολιτισμών αποκαλούν ακόμη και σήμερα ως “κατακλυσμό”...
Τώρα, με την απειλή των σύγχρονων αστεροειδών να γίνεται όλο και πιο ορατή, οι παλιές εκείνες σκηνές επανέρχονται στη ζωή του πλανήτη. Το ανατριχιαστικό σενάριο της πτώσης ενός αστεροειδούς πάνω στη Γη, θυμίζει έντονα την Αποκάλυψη του Ιωάννη, όπου στο κεφ. 8, παρ. 10 – 11, αναγράφονται τα εξής: “Καὶ ὁ τρίτος ἄγγελος ἐσάλπισε, καὶ ἔπεσεν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἀστὴρ μέγας καιόμενος ὡς λαμπάς, καὶ ἔπεσεν ἐπὶ τὸ τρίτον τῶν ποταμῶν καὶ ἐπὶ τὰς πηγὰς τῶν ὑδάτων. καὶ τὸ ὄνομα τοῦ ἀστέρος λέγεται ὁ ῎Αψινθος. καὶ ἐγένετο τὸ τρίτον τῶν ὑδάτων εἰς ἄψινθον, καὶ πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων ἀπέθανον ἐκ τῶν ὑδάτων, ὅτι ἐπικράνθησαν”.
Κατά μία εκδοχή, η πτώση ενός αστεροειδούς πάνω στην υδρόγειο σφαίρα θα μπορούσε να δημιουργήσει ακόμη και έναν “πυρηνικό χειμώνα”, δηλ. να σηκώσει τόσο μεγάλα σύννεφα σκόνης, τα οποία να μην επιτρέπουν για πολλά χρόνια να εισέρχονται οι ακτίνες του Ήλιου στην επιφάνεια της Γης. Κάτι τέτοιο θα προκαλέσει αναπόφευκτα ανυπέρβλητο κρύο, ενδεχομένως και μία νέα εποχή των παγετώνων... Κι ας μην εκφράσουν ορισμένοι την αντίρρηση, ότι ένα ουράνιο σώμα διαμέτρου λίγων μόνο δεκάδων μέτρων δεν μπορεί να προκαλέσει τέτοια ανυπολόγιστη καταστροφή· αρκούν αστεροειδείς, όπως οι προαναφερθέντες, για να φέρουν μεγάλα δεινά για την ανθρωπότητα, ενώ εάν έχουν διάμετρο που ξεπερνάει το χιλιόμετρο, τότε είναι μαθηματικώς βέβαιο ότι θα προκληθεί ο θάνατος όλων των έμβιων ειδών που κατοικούν πάνω σ' αυτό τον πλανήτη... Γενικά, η μέρα κατά την οποία ένας αστεροειδής θα πέσει πάνω στη Γη θα μοιάζει πραγματικά με “ημέρα της Κρίσεως”.
Ο Άνθιμος Δ. Προεστός, στο βιβλίο του “Ο αρραβώνας της Γης” (2007), περιγράφει με πολύ χαρακτηριστικό τρόπο τις τρομερές εικόνες που πρόκειται να σημειωθούν εκείνες τις έσχατες στιγμές, και οι οποίες είχαν προβλεφθεί με ακρίβεια στο ιερό βιβλίο της Αποκαλύψεως του Ιωάννη:
“Εκείνη η «ημέρα» είναι γνωστή μόνο στον Κύριο. Άρα για ποια «ημέρα» πρόκειται; Πρόκειται για την «ημέρα» της κρίσεως! Και εκείνη δεν θα έχει πάγο. Τι σχέση έχει εδώ ο πάγος; Είναι οι πάγοι στους πόλους που θα έχουν τηχθεί. Και τότε τα ύδατα των πάγων λόγω της περιστροφής της Γης θα ρεύσουν ελεύθερα προς τον Ισημερινό και θα προστεθούν στο ισημερινό εξόγκωμα του πλανήτη. Η μάζα αυτή που θα φύγει προς την περιφέρεια θα προσδώσει αδράνεια στον πλανήτη και η Γη θα επιβραδυνθεί λίγο ακόμη.
Είπαμε ότι ο δακτύλιος λειτουργεί ως σταθεροποιητής της Γης και εμποδίζει τη μετάπτωση. Η παρεμπόδιση αυτή γίνεται σε μια κρίσιμη φάση, όπου ο άξονας περιστροφής του πλανήτη βρίσκεται στη μέγιστη κλίση του και τώρα είναι η εποχή να αναστρέψει την πορεία του. Όμως ο δακτύλιος εμποδίζει την επάνοδο. Τώρα προστίθενται η μετατόπιση της μάζας του νερού των πάγων και η συνεπαγόμενη επιβράδυνση. Είναι σαν μία σβούρα που όταν χάνει στροφές, ταλαντεύεται ακανόνιστα, «παραπατάει ως μέθυσος». Ταλαντεύεται έντονα, «ως αιώρα», σαν κούνια, και τελικά χάνει την ισορροπία της και πέφτει κατά 90°. Κι επειδή στο διάστημα δεν υφίσταται η έννοια «άνω» και «κάτω», αυτό το «πέσιμο» της Γης θα είναι τελικά ένα ντελαπάρισμα αυτής!
Η ανατροπή θα γίνει από βορρά προς νότο, επειδή η κλίση κείται προς εκείνη την κατεύθυνση, ενώ οι 90° προκύπτουν από τα προφητικά αποτελέσματα. Αν η Γη ανατρεπόταν κατά 180°, τότε θα είχαμε αναστροφή της φαινομενικής κίνησης του ήλιου. Ο ήλιος θα ανέτελλε από τη δύση και θα έδυε στην ανατολή, αλλά τότε θα υπήρχε εναλλαγή ημέρας και νύχτας. Όμως εδώ δεν υφίσταται εναλλαγή. Η «ημέρα» εκείνη δεν θα είναι ούτε ημέρα, ούτε νύχτα, και προς την εσπέρα θα είναι φως. Θα υπάρχει δηλαδή ένα «απογευματινό» φως, ένα φως ερυθρωπό χαμηλά στον ορίζοντα και συνεχώς. Διότι η αυτοπεριστροφή του πλανήτη δεν θα προκαλεί πλέον στον υποτιθέμενο παρατηρητή αλλαγή της γωνίας φωτισμού, αλλά ο ήλιος θα βρίσκεται σταθερά και χαμηλά περιστρεφόμενος μόνο γύρω από τον ορίζοντα, όπως συμβαίνει σήμερα στους πόλους κατά τη διάρκεια της «πολικής ημέρας».
Η ανατροπή αυτή θα γίνει σχετικά γρήγορα, όπως «η συκή αποβάλλει τα άγουρα σύκα αυτής» που η «Αποκάλυψη» αναφέρει στην 6η σφραγίδα. Και ο άτυχος τότε παρατηρητής στο Ισραήλ, στην Ελλάδα, ή όπου αλλού θέλετε, στη βόρεια εύκρατη ζώνη, ενώ θα είναι μέρα μεσημέρι, ο ήλιος θα «γλιστρήσει» προς το βορρά και θα βυθιστεί βόρεια, και τότε θα φανούν τα άστρα του πολικού ορίζοντα. Καθώς η Γη θα ντελαπάρει, όλα τα άστρα θα φαίνονται να πέφτουν στη Γη. Όμως δεν θα πέφτουν αυτά, αλλά η Γη θα γέρνει. Γι' αυτό και κατά την παράδοξη αυτή κίνηση του πλανήτη όλα τα όρη και οι νήσοι θα κινηθούν προς την κατεύθυνση της πτώσης. Και ο ήλιος θα γίνει ως τρίχινος σάκος, δηλαδή «καφέ-γκρίζος» από την απώλεια του φωτός και τη στρέβλωση των ακτίνων του στην ατμόσφαιρα κατά την ανατροπή. Η ατμόσφαιρα θα στροβιλιστεί και το μαγνητικό πεδίο της Γης θα στρεβλωθεί, και τότε ένα τεράστιο πολικό σέλας θα εμφανιστεί παντού. Ίσως αυτό να περιγράφει και η 6η σφραγίδα λέγοντας ότι ο ουρανός θα αποχωριστεί ως βιβλίον ελισσόμενον, σαν βιβλίο που τυλίγεται. Κάπως έτσι φαίνεται να «τυλίγεται» και το πολικό σέλας όταν έχουμε έξαρση των ηλιακών κηλίδων. Και η σελήνη έγινε ως αίμα, φαίνεται κατακόκκινη, επειδή θα βρίσκεται πάντα χαμηλά, στρεφομένη κυκλικά στον ορίζοντα όπως και ο ήλιος.
Όμως αυτή η κατάσταση δεν θα διαρκέσει για πολύ. Οι άνθρωποι που θα έχουν απομείνει τότε θα φοβηθούν τόσο, που θα τρέξουν να μπουν σε σπηλιές και κάτω από πέτρες σαν τα τρομαγμένα ζώα. Αυτή η ανατροπή του πλανήτη θα στροβιλίσει έντονα το μάγμα, το οποίο θα ασκήσει τεράστιες τάσεις στο λεπτό φλοιό, με αποτέλεσμα αρχικά να προκληθούν σεισμοί ασύλληπτης έντασης και ηφαίστεια. Και τότε «η Γη θα σχιστεί στα δύο», ήτοι θα ανοίξει μέχρι τον πυρήνα, το μάγμα θα κατακαύσει τους πάντες και τα πάντα, η θάλασσα θα εξατμιστεί, και η «επιφάνεια της Γης θα αναστραφεί», φέρνοντας το πυρ προς τα έξω”...