15.5.2020
Του Ησαΐα Κωνσταντινίδη
Αναμφίβολα, η πρόσφατη πανδημία του COVID-19 (ή νέου κοροναϊού) προκάλεσε τεράστια αναστάτωση σε κάθε μήκος και πλάτος του πλανήτη. Οι πιο συγκρατημένοι έκαναν λόγο για μια δύσκολη και επίπονη “επόμενη μέρα” σε κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο, οι δε πιο ευφάνταστοι ανέπτυξαν ένα τεράστιο φάσμα ισχυρισμών που ξεκινά από τη σύνδεση του COVID-19 με το νέας γενιάς δίκτυο 5G και απολήγει στον παγκόσμιο ολοκληρωτικό έλεγχο. Όλοι όμως συμφωνούν σε ένα σημείο: ότι οι ζωές και η καθημερινότητά μας δεν θα είναι πλέον ίδιες μετά την εμπειρία της πανδημίας αυτής...
Εισήλθαμε λοιπόν σε μια καινούρια φάση εξέλιξης της ιστορίας του ανθρώπινου είδους, που το πιθανότερο είναι να ωθήσει την ανθρωπότητα σε μια περαιτέρω εσωστρέφειά της, με ό,τι αυτή μπορεί να συνεπάγεται σε κάθε πεδίο. Βέβαια, η εσωστρέφεια αυτή δεν είναι κάτι καινούριο· απλά, ο ιός επέτεινε αυτό που ήδη ήταν γεγονός εδώ και αρκετά χρόνια, και βασικά μετά τη δεκαετία του 1990 και τη ραγδαία εξάπλωση της κινητής τηλεφωνίας και του διαδικτύου. Η έξαρση της τεχνολογίας, τα τελευταία 20 και πλέον έτη, οδήγησε έτσι κι αλλιώς τις νεώτερες γενιές σε μια ψυχική τους αλλοτρίωση, σε μια απομάκρυνση του σύγχρονου ανθρώπου από πατροπαράδοτους θεσμούς, όπως η οικογένεια και η φιλία.
Στην πανδημική κρίση, εκείνο που τέθηκε εξ αρχής ως προτεραιότητα, από τοπικές κυβερνήσεις και διεθνείς οργανισμούς, ήταν η διαφύλαξη της δημόσιας υγείας. Οι αρμόδιοι φοβήθηκαν από την πρώτη στιγμή πως μία απότομη και κατακόρυφη αύξηση των κρουσμάτων του κοροναϊού θα μπορούσε να οδηγήσει σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις -σε ένα παγκόσμιο δράμα- με συνακόλουθη την κατάρρευση των εθνικών συστημάτων υγείας στις περισσότερες χώρες της υφηλίου. Κλίνες και μονάδες εντατικής θεραπείας, ακόμη και σε προηγμένα κράτη, κρίθηκαν είδος προς ανεπάρκεια, και αυτό ανάγκασε -όπως ήταν φυσικό- τις Αρχές να λάβουν αυστηρά περιοριστικά μέτρα (καραντίνα) για να αποτρέψουν την παραπέρα εξάπλωση του ιού. Σε κάποιες περιπτώσεις, όπως στη βόρεια Ιταλία και σε μεγάλο βαθμό την Ισπανία και τη Νέα Υόρκη στις ΗΠΑ, η κατάσταση ξέφυγε εν μέρει από τον έλεγχο, χωρίς τελικά να φτάσουμε σε πανανθρώπινη τραγωδία, με απώλεια εκατοντάδων εκατομμυρίων ζωών, όπως αρχικά φοβήθηκαν αρκετοί.
Παρ' όλα αυτά, κρίθηκε απαραίτητο (κάτι σαν “αναγκαίο κακό”) πολλά από τα μέτρα που ήρθαν στη διάρκεια της κρίσης της πανδημίας, να μείνουν και ύστερα, ως κάτι σχεδόν μόνιμο· τουλάχιστον για τα επόμενα χρόνια, υπό τον φόβο πάντα της επανεμφάνισης του ιού, τα περίφημα “υγειονομικά πρωτόκολλα”, με περιορισμούς στα ταξίδια και τις εν γένει μετακινήσεις, φαίνεται ότι θα αποτελέσουν βασικό στοιχείο ανάσχεσης μιας πιο επιθετικής μορφής κοροναϊού στο εγγύς ή το απώτερο μέλλον. Ασφαλώς, αυτό θα έχει τεράστιο (αρνητικό) αντίκτυπο σε τομείς όπως ο τουρισμός ή η εστίαση, οι οποίοι μάλλον θα καταντήσουν σταδιακά προνομιακοί τομείς για τους ολίγους. Αμέτρητοι εργαζόμενοι σ' αυτούς τους κλάδους θα θυσιαστούν, βορά στον βωμό του “κοινού καλού”, που δεν είναι παρά η δημόσια -παγκοσμιοποιημένη- υγεία.
Θα μπορούσαν όμως περιορισμοί όπως οι παραπάνω -που επιβάλλονται με την επίκληση αγαθών σκοπών- να θεωρηθούν ως μία “παγκόσμια συνωμοσία” που στοχεύει στην υποταγή της ανθρωπότητας κάτω από μία ενιαία πλανητική διοίκηση (υπερ-κυβέρνηση); Αυτό θα πρέπει να το εξετάσουμε υπό το πρίσμα της σύγχρονης γεωπολιτικής πραγματικότητας. Η οποία κάθε άλλο παρά ευνοϊκή είναι για την εμφάνιση, και πόσο μάλλον την επικράτηση, ενός και μοναδικού υπερεθνικού θεσμού, ο οποίος να αφορά το σύνολο του πληθυσμού του πλανήτη. Με δυο λόγια: η κατάσταση που επικρατεί διεθνώς στις ημέρες μας, καθόλου δεν προοιωνίζει τη λεγόμενη “παγκόσμια διακυβέρνηση”, είτε αυτή έχει θετικό είτε αρνητικό περιεχόμενο. Αντίθετα, η αμφισβήτηση της πλανηταρχίας των ΗΠΑ, σε συνδυασμό με την παρακμή της Ευρωπαϊκής Ένωσης (βλ. το πρόσφατο Brexit) και την άνοδο νέων περιφερειακών δυνάμεων -Κίνα, Ρωσία, Ινδία, Ιράν κτλ.-, συναρτούν έναν περίπλοκο και πολυσύνθετο κόσμο, που πολύ απέχει ακόμη από την ενοποίηση θεσμών και δραστηριοτήτων κάτω από ένα κεντρικό πλανητικό όργανο.
Μάλιστα, θα μπορούσε κάποιος να αντιστρέψει τα περί παγκόσμιας διακυβέρνησης σενάρια, λέγοντας ότι με τις παρούσες συνθήκες μία τέτοια προοπτική μοιάζει πολύ πιο απομακρυσμένη, απ' ό,τι για παράδειγμα τις προηγούμενες 2-3 δεκαετίες. Τότε, με την καθίζηση του ανατολικού συνασπισμού, το τέλος του Ψυχρού πολέμου και την ανάδειξη της “νέας παγκόσμιας τάξης” του πατέρα Μπους, το έδαφος ήταν πολύ πιο εύφορο για την καλλιέργεια παρόμοιων επιδιώξεων. Οι ΗΠΑ προβάλλονταν ως άτρωτες, η διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η σύγκλισή τους με τις αμερικανικές επιδιώξεις ήταν γεγονός, ενώ το άλλοτε κομμουνιστικό μπλοκ ήταν περιθωριοποιημένο από τις εξελίξεις· τίποτα δεν φαινόταν να συγκρατεί την άνοδο του “πλανητικού Θηρίου” στην παγκόσμια εξουσία. Τελικά, το “Θηρίο” ήταν κουτάβι χωρίς δόντια και το όραμα του “τέλους της ιστορίας” που έθεσε τόσο φιλόδοξα ο Φράνσις Φουκουγιάμα αποδείχθηκε απατηλό. Στο εγγύς μέλλον μόνο μία παγκόσμια καταστροφή, μία τραγωδία ασύλληπτων διαστάσεων, που ίσως ξεφεύγει από τα όρια του πλανήτη, θα μπορούσε να οδηγήσει απ' ευθείας σ' αυτό που καλείται “παγκόσμια δικτατορία”.
Από τις θεωρούμενες ως “συνωμοσιολογικές” θεωρίες, προέκυψε ένα ερώτημα που αφορά άμεσα την προέκταση των νέων τεχνολογιών: υπάρχει άραγε σύνδεση μεταξύ του κοροναϊού και του δικτύου 5G; Οι υποστηρικτές της θεωρίας αυτής ισχυρίζονται ότι το νέο δίκτυο κινητής τηλεφωνίας είναι ικανό να μεταδώσει τον κοροναϊό, επηρεάζοντας το ανοσιοποιητικό σύστημα του ανθρώπου ή ακόμα και μειώνοντας την ποσότητα του οξυγόνου στον αέρα, με συνέπεια την πρόκληση αναπνευστικών προβλημάτων! Μάλιστα, ειπώθηκε ότι ο κοροναϊός ξεπήδησε από την κινεζική μεγαλούπολη Ουχάν, επειδή υποτίθεται ότι αυτή ήταν η πρώτη πόλη όπου τέθηκε σε λειτουργία το 5G! Ειδικοί επιστήμονες είπαν ότι η θεωρία αυτή είναι αβάσιμη: δεν είναι δυνατή η προξένηση της γένεσης ιού από σήματα κινητών τηλεφώνων. Άρα -σύμφωνα με τους γιατρούς αυτούς- η νόσος του κοροναϊού δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το δίκτυο 5G.
Από εκεί και έπειτα, ουκ ολίγοι παρατήρησαν μία παράξενη σύμπτωση: το ιδιαίτερο ενδιαφέρον που επέδειξε, εδώ και μερικά χρόνια, ο ιδρυτής της “Microsoft” και μεγιστάνας του πλούτου, Αμερικανός μεγαλοεπιχειρηματίας Μπιλ Γκέιτς. Σε ομιλία του, ήδη από το 2015, αναφέρθηκε με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες στο ενδεχόμενο της εμφάνισης και εξάπλωσης ενός ιού, με ολόθριες συνέπειες για την ανθρωπότητα. Επίσης, το φθινόπωρο του 2019, το Ίδρυμα Γκέιτς διοργάνωσε συνέδριο προσομοίωσης μιας πανδημίας που προκλήθηκε εξαιτίας ενός καινούριου ιού· αυτό συνέβη λίγες μόλις εβδομάδες πριν το ξέσπασμα του κοροναϊού και την έξαρση της πανδημίας! Τέλος, ακραίες ομάδες κατηγορούν τον Γκέιτς ότι αυτός κρύβεται πίσω από τη δημιουργία του κοροναϊού (που δεν είναι παρά μεταλλαγμένος σε εργαστήριο θανατηφόρος ιός), έχοντας ως τελικό στόχο τον εμβολιασμό όλης της ανθρωπότητας. Όσο για το υποτιθέμενο εμβόλιο του Γκέιτς, οι γνώμες αυτών των ομάδων ποικίλουν: άλλοι αναφέρουν ότι σ' αυτό θα εμπεριέχεται εμφυτευμένο μικροτσίπ μέσω του οποίου θα ελέγχεται η προσωπική ζωή κάθε ανθρώπου, ενώ άλλοι λένε ότι δια του μαζικού εμβολιασμού θα εξοντωθεί η συντριπτική πλειοψηφία του παγκόσμιου πληθυσμού για να μειωθεί έτσι ο υπερπληθυσμός του πλανήτη...
Πάντως, ιδιαίτερα αυτή η τελευταία πτυχή που αφορά την πρόληψη μετάδοσης του ιού από άνθρωπο σε άνθρωπο, δηλ. ο υποχρεωτικός εμβολιασμός, προκάλεσε -πέραν των ιατρικών παραμέτρων- ενστάσεις από διάφορες πλευρές. Θεολογικοί κύκλοι ανά τον κόσμο πιστεύουν ότι ο Γκέιτς είναι κάτι σαν “προάγγελος του Αντιχρίστου”, δηλ. ότι επιβάλλει το “χάραγμα” (ή “σφράγισμα”) που περιγράφεται στην Αποκάλυψη του αγίου Ιωάννη για να προετοιμάσει το έδαφος υποδοχής του μελλοντικού παγκόσμιου “σατανικού” κυβερνήτη. Άρα -ισχυρίζονται όλοι οι παραπάνω- το εμβόλιο που θα μας φέρει ο Γκέιτς είναι ταυτόσημο με τον αριθμό χξς΄ (666) του αποκαλυπτικού Θηρίου. Τελικό τους συμπέρασμα: με ύπουλο τρόπο οι “δαιμονικές δυνάμεις” επεξεργάζονται την υποδούλωσή μας, παρουσιάζοντας το εμβόλιο-”χάραγμα” ως δήθεν λύτρωσή μας από τον θάνατο και το επερχόμενο Θηρίο της Αποκάλυψης ως “Σωτήρα” (“Μεσσία”) της ανθρωπότητας...
Ας κάνουμε όμως μία υπόθεση... Εάν το εμβόλιο που έρχεται κατά του κοροναϊού είναι όντως το “χάραγμα” της Αποκάλυψης, οδηγεί η αποδοχή του στην απώλεια της ψυχής του ανθρώπου; Προέκταση αυτού του ερωτήματος είναι το μέγα για τους πιστούς Χριστιανούς ζητούμενο: τελικά, πρέπει να λάβει κάποιος το εμβόλιο κατά του κοροναϊού ή, αντίθετα, οφείλει να κάνει τα πάντα για να το αρνηθεί; Είναι μέγιστο ηθικό ζήτημα. Το οποίο συνδέεται και με το άλλο παράλληλο ζήτημα, εκείνο της ηλεκτρονικής κάρτας του πολίτη με το “τσιπάκι”.
Οι γνήσιοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί απορρίπτουν κατηγορηματικά την πιθανότητα να κάνουν το εμβόλιο κατά του κοροναϊού και να λάβουν τον αριθμό του Θηρίου· δηλώνουν αποφασισμένοι να αρνηθούν τον εμβολιασμό-”χάραγμα”, έστω κι αν κηρυχθούν από το σύστημα ως “απόβλητοι της κοινωνίας” και χρειαστεί να καταφύγουν πάνω στα βουνά. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν εδώ και καιρό επιλέξει, ειδικά μετά την επέλαση της “νέας τάξης πραγμάτων”, να αντισταθούν στο παγκόσμιο καθεστώς που γεννιέται.
Από την άλλη, υπάρχουν οι συγκαταβατικοί, εκείνοι που σκέφτονται με λογικούς όρους και δεν θα έλεγαν “όχι” στην “ένωση των Εκκλησιών” και την υποταγή της Ορθοδοξίας στον Πάπα, κι ούτε ακόμη θα ήταν αντίθετοι με τη συγχώνευση των θρησκευτικών δογμάτων του κόσμου μέσα στο ενιαίο δόγμα της Πανθρησκείας. Αυτοί οι τελευταίοι θεωρούν ότι καμία ηλεκτρονική κάρτα του πολίτη και κανένα “χάραγμα” στο δεξί χέρι και το μέτωπο δεν συνιστά προσβολή της ανθρώπινης προσωπικότητας ως εικόνα Θεού. Η ψυχή του ανθρώπου δεν είναι δυνατόν να χαθεί με οποιοδήποτε εξωτερικό γνώρισμα του υλικού σώματος. Κι αυτό για έναν βασικό λόγο: διότι η ψυχή είναι αθάνατη, ενώ το σώμα φθαρτό. Συνεπώς, το όποιο εξωτερικό σημάδι της ύλης, όσο κακό και να σηματοδοτεί αυτό, δεν μπορεί να αποτελέσει θάνατο της ψυχής. Οπότε, όλοι αυτοί -η συντριπτική δηλαδή πλειονότητα των Χριστιανών- θα αποδεχτούν χωρίς διαμαρτυρία τον εμβολιασμό και το “χάραγμα”, όπως ακριβώς αποδέχτηκαν και τις “προτυπώσεις” του· τους αριθμούς του ΑΦΜ ή του ΑΜΚΑ, που αποτέλεσαν πρόδρομο της “αριθμοποίησης” του ατόμου και της μετατροπής του σε κουκίδα ενός ψηφιακού κόσμου στο πλαίσιο μιας Νέας Εποχής που γεννιέται.