10.12.2016
Του Ησαΐα Κωνσταντινίδη
Όραμα: «Οπτική αντίληψη που δημιουργείται στη συνείδηση χωρίς να υπάρχουν οι απαραίτητοι εξωτερικοί ερεθισμοί (οπτασία)». Μία από τις σημαντικότερες προφητικές φιγούρες των Εβραίων στην περίοδο των χρόνων της Παλαιάς Διαθήκης υπήρξε ο προφήτης Ιεζεκιήλ. Θεωρείται ένας από τους τέσσερις μεγάλους προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης και είναι ακόμη και σήμερα γνωστός κυρίως για το περίεργο όραμά του. Γεννήθηκε στη γη της Ιουδαίας, περί το έτος 620 π.Χ., και ήταν γιος ιερέα. Έζησε την περίοδο της κυριαρχίας του Ναβουχοδονόσορα και υπήρξε ιερέας στον ναό του Σολομώντα προτού ο λαός του Ισραήλ υποπέσει σε αιχμαλωσία. Ο ίδιος οδηγήθηκε αιχμάλωτος στη Βαβυλώνα, μετά την πρώτη κατάληψη της Ιερουσαλήμ (597 π.Χ.). Το 593 π.Χ. κλήθηκε στο προφητικό αξίωμα και άρχισε να υπηρετεί τον εξόριστο τότε λαό του. Στην εβραϊκή γλώσσα το όνομά του σημαίνει «εκείνος που ο Θεός καθιστά ισχυρό».
Το έργο του περιλαμβάνεται στα βιβλία της Αγίας Γραφής, στην Παλαιά Διαθήκη. Διαιρείται σε τρία μέρη: α) τα κεφάλαια α΄-κδ΄, στα οποία περιέχονται οι προειδοποιήσεις του προφήτη για τη βέβαιη καταστροφή της Ιερουσαλήμ· β) τα κεφάλαια κε΄-λβ΄, όπου περιέχονται προφητείες καταδίκης για διάφορα ειδωλολατρικά έθνη· γ) τα κεφάλαια λγ΄-μη΄, όπου και υπάρχουν γενικές προφητείες.
Το παράξενο όραμα του Ιεζεκιήλ, αυτό που εκτός από θεολόγους έχει απασχολήσει κατά καιρούς ακόμη και ερευνητές των ΑΤΙΑ και γενικά του μεταφυσικού, περιγράφεται στο πρώτο κιόλας κεφάλαιο του βιβλίου του. Το παραθέτουμε εδώ ολόκληρο (εδάφια από 1 έως και 28), σε επίσημη μετάφραση:
«Κατά το τριακοστόν έτος, την πέμπτην ημέραν του τετάρτου μηνός, καθώς ευρισκόμην μεταξύ των Ιουδαίων συναιχμαλώτων μου, πλησίον στον ποταμόν Χοβάρ, εκεί ηνοίχθησαν οι ουρανοί και είδον οράματα παρά Θεού. Κατά την πέμπτην ημέραν του προμνημονευθέντος μηνός και έτους (αυτό δε το έτος είναι το πέμπτον έτος της αιχμαλωσίας του βασιλέως Ιωακείμ), ήλθε λόγος παρά Κυρίου προς εμέ τον Ιεζεκιήλ, τον ιερέα, υιόν Βουζεί, παραμένοντα εις την χώραν των Χαλδαίων, πλησίον στον ποταμόν Χοβάρ.
Ήπλωσεν ο Κυριος το αποκαλυπτικόν του χέρι επάνω μου και παρετήρησα και είδα βίαιον ανεμοστρόβιλον, που εσάρωνε τα πάντα, να κατέρχεται από τον βορράν και μέσα εις αυτόν ήτο ένα μεγάλο νέφος. Γύρω από αυτό υπήρχεν ένα πυρ, που αστραποβολούσε, εις δε το κέντρον αυτού υπήρχε κάτι, που ωμοίαζε με ήλεκτρον ευρισκόμενον εντός του πυρός, το οποίον και εφεγγοβολούσεν. Εις το μέσον δε αυτού υπήρχον ωσάν ομοιώματα τεσσάρων ζώων, τα οποία είχαν την εξής εμφάνισιν·
Η μορφή των ήτο ωσάν μορφή ανθρώπων. Το καθένα από αυτά είχε τέσσερα πρόσωπα και τέσσαρας πτέρυγας. Τα πόδια των όρθια, όπως των ανθρώπων, ήσαν πτερωτά. Εσπινθηροβολούσαν, όπως ο απαστράπτων γυαλισμένος χαλκός, αι δε πτέρυγές των ήσαν ελαφραί και ταχυκίνητοι. Κάτω από τας πτέρυγάς των και εις τα τέσσερα μέρη είχαν χέρια όμοια προς τα χέρια του ανθρώπου, δύο εις κάθε ώμον. Τα πρόσωπά των ήσαν τέσσαρα και δεν εστρέφοντο καθώς εβάδιζαν, αλλά το καθένα εβάδιζε κατ’ ευθείαν εμπρός, κατά πρόσωπον. Ως προς δε την μορφήν των προσώπων των και τα τέσσαρα είχαν πρόσωπον ανθρώπου και πρόσωπον λέοντος εκ δεξιών, πρόσωπον μόσχου από τα αριστερά και πρόσωπον αετού όπισθεν. Δυο από τας πτέρυγάς των ήσαν απλωμέναι επάνω από τα τέσσερα έμψυχα αυτά ζώντα όντα, και ηνούντο μεταξύ των εις τα άκρα. Αι δε δύο άλλαι πτέρυγες εσκέπαζον το έμπροσθεν μέρος του σώματός των.
Καθένα από τα ζώντα όντα, προς οιανδήποτε κατεύθυνσιν και αν επορεύετο, επορεύετο πάντοτε κατά την κατεύθυνσιν ενός εκ των προσώπων του· όπου δε το πνεύμα επορεύετο, επορεύοντο και εκείνα, χωρίς να στρέφουν αριστερά η δεξιά. Ανάμεσα δε εις τα ζώα αυτά εφαίνετο κάτι σαν αναμμένοι άνθρακες, που εκαίοντο, ωσάν συστρεφόμεναι φλόγες ανάμεσα εις τα ζώα αυτά. Και το πυρ αυτό ακτινοβολούσε φως. Εξεπορεύετο από το πυρ λάμψις ζωηρά, ωσάν της αστραπής.
Και ιδού είδον, ότι πλησίον των τεσσάρων αυτών ανθρωπίνων ζώντων ομοιωμάτων υπήρχε και ένας τροχός στηριζόμενος στο έδαφος. Και η μορφή και η εμφάνισις των τροχών αυτών ήτο ωσάν από πολύτιμον λίθον θαρσείς. Οι τέσσαρες αυτοί τροχοί ήσαν όμοιοι μεταξύ των, η δε κατασκευή των ήτο τοιαύτη, ώστε ο ένας ο τροχός ήτο εντός του άλλου εις σχήμα σταυρού. Όταν επροχωρούσαν επορεύοντο προς τας τέσσαρας πλευράς των, χωρίς να στρέφουν καθώς προχωρούσαν. Και δεν έστρεφαν τα όντα αυτά καθώς προχωρούσαν ούτε τα σώματά των. Το ύψος δε αυτών ήτο πολύ μεγάλο. Παρετήρησα και είδα με έκπληξίν μου, ότι τα σώματα των τεσσάρων αυτών ανθρωπίνων ομοιωμάτων ήσαν κύκλω γεμάτα οφθαλμούς.
Ότε τα υπερφυσικά αυτά ζώντα όντα επορεύοντο στο έδαφος, έτρεχαν και οι τροχοί πλησίον αυτών. Όταν αυτά ανήρχοντο επάνω από την γην, ανέβαιναν μαζή των και οι τροχοί. Όπου κατηυθύνετο η νεφέλη, εκεί επορεύετο και το πνεύμα. Εκεί μαζή επορεύοντο τα ζώα και οι τροχοί, οι οποίοι και υψώνοντο μαζή των. Τούτο δε, διότι υπήρχε πνεύμα ζωής στους τροχούς, το οποίον και τους εκίνει. Όταν τα υπερφυσικά αυτά όντα επορεύοντο εις την γην, μαζή των επορεύοντο και οι τροχοί. Όταν αυτά ίσταντο, εσταματούσαν και εκείνοι. Όταν αυτά επετούσαν και ανέβαιναν επάνω από την γην, ανέβαιναν μαζή με αυτά και οι τροχοί, διότι υπήρχε πνεύμα ζωής στους τροχούς.
Επάνω δε από την κεφαλήν των υπερφυσικών και παραδόξων αυτών ζώντων όντων, υπήρχε κάτι, που ωμοίαζε με το στερέωμα του ουρανού. Κάτι διαφανές και λάμπον ωσάν κρύσταλλον, το οποίον ηπλώνετο επάνω από τας πτέρυγάς των. Έτσι δε κάτω από το ουράνιον αυτό στερέωμα υπήρχον απλωμέναι αι δύο πτέρυγες των ζώντων αυτών όντων, αι οποίαι ήγγιζον η μία την άλλην. Αι δε δύο άλλαι πτέρυγες ήσαν αναδιπλωμέναι και εκάλυπτον τα σώματα αυτών.
Καθώς δε εκείνα επορεύοντο, ήκουα την βοήν των πτερύγων των ωσάν ύδατα καταρράκτου, που πίπτουν μετά πατάγου. Όταν τα υπερφυσικά αυτά όντα εσταματούσαν, έπαυε και η βοή των πτερύγων των. Και ιδού, ηκούσθη φωνή, που προήρχετο από το στερέωμα, το επάνω από τας κεφαλάς των. Και επάνω στο ωσάν ουρανόν αυτό στερέωμα υπήρχε κάποιο πράγμα λαμπρόν, όπως ο σάπφειρος, εις σχήμα θρόνου και επάνω στο ομοίωμα αυτό του λαμπρού θρόνου εκάθητο κάποιος, που είχε μορφήν ανθρώπου. Και είδον και ιδού, η όψις αυτού, που εκάθητο επάνω στον θρόνον, από την μέσην και επάνω έλαμπεν ωσάν το ήλεκτρον και από την μέσην έως κάτω είχε την εμφάνισιν πυρός, που ακτινοβολούσε ολόγυρα. Όπως δε φαίνεται το ουράνιον τόξον εις τα νέφη κατά τας βροχεράς ημέρας, έτσι ήτο και η εμφάνισίς του φωτός, που ακτινοβολούσε ολόγυρα.
Αυτή ήτο η εμφάνισις του ομοιώματος της δόξης του Κυρίου. Είδα εγώ αυτά και κατεπλάγην, έπεσα κάτω με το πρόσωπον στο έδαφος και ήκουσα μίαν φωνήν, την φωνήν του Κυρίου, ο οποίος μου ωμιλούσε».
Αυτό είναι το όραμα που είδε ο Ιεζεκιήλ, όπως περιγράφεται στο πρώτο κεφάλαιο του ομωνύμου βιβλίου της Αγίας Γραφής. Μπορεί λοιπόν ο ίδιος ο προφήτης να το ερμηνεύει ως «εμφάνιση του ομοιώματος της δόξης του Κυρίου», όμως πολλοί ερευνητές του θέματος των ΑΤΙΑ [UFO] το θεωρούν σαν περιγραφή της άφιξης στον πλανήτη μας κάποιου εξωγήινου διαστημόπλοιου! Μάλιστα ο γνωστός Ελβετός συγγραφέας Έριχ φον Ντένικεν, στο βιβλίο του «Άρματα των θεών» (1968), θεώρησε ότι όντως επρόκειτο περί περιγραφής διαστημοπλοίου ή, τέλος πάντων, κάποιου εξωγήινου ιπταμένου αντικειμένου.
Μερικά χρόνια αργότερα, το 1973, ο Αυστριακός μηχανικός Γιόζεφ Μπλούμριχ (που συνεργάστηκε και με την αμερικανική NASA), εξέδωσε την εργασία του «Τα διαστημόπλοια του Ιεζεκιήλ», όπου και διαπίστωσε -μετά από αναλυτική έρευνα της περιγραφής του οράματος του προφήτη- ότι τα όσα περιέγραφε ο Ιεζεκιήλ ταίριαζαν με το σχήμα ενός σκάφους, το οποίο θα μπορούσε να προσγειωθεί μετά την απόσπασή του από ένα «μητρικό» σκάφος ψηλά στον αέρα. Μάλιστα, ο Μπλούμριχ έφτιαξε και σχετικό σχέδιο του σκάφους αυτού, βασισμένο πάντοτε στα όσα έγραψε ο προφήτης Ιεζεκιήλ στο βιβλίο του, και ανέφερε πως: τα τέσσερα ζωντανά πλάσματα πρέπει να ήταν τέσσερις συσκευές προσγείωσης του σκάφους και κάθε μία εξ αυτών είχε έναν τροχό για να ελίσσεται πάνω στο έδαφος. Όσο για τα φτερά, θα ήταν έλικες ελικοπτέρου που χρησίμευαν για την προσγείωση, ενώ μια μηχανή με πυραύλους στο κωνικό σώμα του σκάφους παρείχε την απαραίτητη ωστική δύναμη…
Αλλά σε όλα αυτά (τις θεωρήσεις των Ντένικεν και Μπλούμριχ) υπάρχει και ο αντίλογος… Έγραψε λοιπόν σχετικά, ανάμεσα σε άλλα, ο αείμνηστος Έλληνας ερευνητής Αλέξανδρος Λαγκαδάς τα κάτωθι στο πόνημά του «Η μυθολογία των ιπταμένων δίσκων» (2001):
«Άλλη επίσης, πολύ παλιά περιγραφή εμφανίσεως εξωγήινου μηχανισμού, είναι εκείνη του ιπταμένου άρματος, στο όραμα του ιερέως και προφήτου Ιεζεκιήλ, περί το τέλος της ανοίξεως του 613 π.Χ.
Επρόκειτο για ένα βίαιο άνεμο με νέφος και συστρεφομένη φωτιά. Από το άρμα αυτό έβγαιναν τέσσερα ζωντανά πλάσματα με φτερά και πρόσωπα, ενός ανθρώπου, ενός λέοντος, ενός μόσχου και ενός αετού. Το καθένα συνοδευόταν, σαν να πούμε, από ένα τροχό μέσα σε άλλο τροχό φοβερού ύψους, με στεφάνη γεμάτη μάτια.
Πολλοί για να εντυπωσιάσουν τους καλόπιστους ή αφελείς, προσπαθούν να εξηγήσουν με επιστημονικό τρόπο «το είδος του διαστημοπλοίου αυτού», αφού έφθασαν μέχρι του σημείου να θεωρούν το όραμα του Ιεζεκιήλ σαν εμφάνισιν ατομοκινήτου διαστημοπλοίου!
Σχετικώς ο μηχανικός της NASA Γιόζεφ Μπλούμριχ κατεσκεύασε, βάσει της περιγραφής της Βίβλου, ένα διαστημικόν όχημα που εδοκίμασε στο ειδικό τούνελ του Κέντρου Ερευνών της NASA, στο Λάνγκλεϋ, και έγραψε στο βιβλίο του πως «τα συμπεράσματα που βγάζουμε από τις μελέτες που κάναμε, δείχνουν ένα διαστημόπλοιο που όχι μόνον είναι αναμφισβήτητα πιθανόν, από τεχνικήν άποψιν, αλλά και που είναι πολύ λογικά διαρρυθμισμένο για τις λειτουργίες του και για την αποστολή του. Εκτός αυτού τα συμπεράσματά μας είναι πως χρησιμοποιήθηκε ένα διαστημόπλοιο που είχε επαφή με ένα αστρόπλοιο-μητέρα το οποίο βρισκόταν σε τροχιά γύρω στη Γη».
Όλα αυτά είναι εκτός σοβαρότητος. Όχι μόνο γιατί η περιγραφή του οράματος, «με τα φτερά και τις ρόδες και στεφάνη γεμάτη μάτια» δεν έχει καμμιά σχέσιν με την μορφή διαστημοπλοίου, που ούτε φτερά ούτε ρόδες του χρειάζονται για να ταξιδέψη στο διαστημικό χώρο, αλλά ακόμη και γιατί δεν είναι δυνατόν να πιστεύωμε πως υπήρξαν κατά γράμμα όσα περιγράφει ο Ιεζεκιήλ, επειδή αυτά, πρέπει να δεχθούμε, πως είναι συμβολικά.
Η Αγία Γραφή δεν είναι βιβλίο που έχει σκοπό να μας δώσει επιστημονικές γνώσεις. Θα ήταν μεγάλο λάθος μας να πιστεύουμε σε κάτι τέτοιο. Ο σκοπός της είναι καθαρά πνευματικός. Θέλει να βοηθήσει τον άνθρωπο πνευματικώς ώστε να τον ανεβάση από την Γη στον Ουρανό».