17.9.2014
Του Ησαΐα Κωνσταντινίδη
Πέρασε κιόλας ένας χρόνος από τότε που ο Γιώργος Ρουπακιάς, σημαίνον στέλεχος της Χρυσής Αυγής στην περιφέρεια της Β΄ Πειραιώς, δολοφόνησε τον Έλληνα μουσικό και γνωστό αντιφασίστα Παύλο Φύσσα. Ο Χρυσαυγίτης δολοφόνος χτύπησε τον 34χρονο Φύσσα με μαχαίρι, μπροστά στα μάτια της φίλης του τελευταίου, όντας επικεφαλής «τάγματος θανάτου» ομοϊδεατών του... Ο Φύσσας ξεψύχησε από το βάναυσο χτύπημα λίγη ώρα αργότερα, σχεδόν αβοήθητος.
Γεννημένος το 1979, ο Παύλος Φύσσας στράφηκε στη μουσική ραπ και έγινε σύντομα από τους γνωστότερους καλλιτέχνες στην Ελλάδα αυτού του είδους μουσικής. Το καλλιτεχνικό του όνομα ήταν Killah P, που σύμφωνα με δήλωση του ίδιου σήμαινε «Δολοφόνος του παρελθόντος». Συνεργάστηκε με γνωστούς μουσικούς, ενώ δραστηριοποιήθηκε πολιτικά στον χώρο της αντιφασιστικής-αντιναζιστικής Ακροαριστεράς, κάτι που τον στοχοποίησε στα μάτια των οπαδών της Χρυσής Αυγής...
Αμέσως μετά το φονικό του Φύσσα, ένα κόμμα της Αριστεράς, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δια του επικεφαλής της Πέτρου Κωνσταντίνου, κατήγγειλε δημόσια τη Χρυσή Αυγή ως υπεύθυνη για το συμβάν. Πράγματι, επενέβη η Ελληνική Αστυνομία και απεδείχθη ότι ο δολοφόνος Ρουπακιάς ήταν φανατικός οπαδός της Χρυσής Αυγής στη Νίκαια, ενώ εξετάστηκε το ενδεχόμενο να έδρασε κατόπιν εντολής της εκεί τοπικής της οργάνωσης. Σε τηλεοπτικό του διάγγελμα ο ίδιος ο Αντώνης Σαμαράς ανέφερε: «Είμαι αποφασισμένος να εμποδίσω τους επιγόνους των ναζί να δηλητηριάζουν την κοινωνική μας ζωή, να εγκληματούν, να τρομοκρατούν και να υποσκάπτουν τα θεμέλια της χώρας που γέννησε τη δημοκρατία».
Ήταν η εποχή που η Χρυσή Αυγή, «μεθυσμένη» από τη δημοσκοπική της άνοδο, έδερνε ανελέητα τους πάντες, ακόμα και Έλληνες πατριώτες, όπως π.χ. τον γνωστό αγωνιστή του έθνους Αστέριο Χάμο! Η ελληνική δικαιοσύνη χαρακτήρισε τη Χρυσή Αυγή ως «εγκληματική οργάνωση» και στις 28 Σεπτεμβρίου 2013 σύσσωμη η ηγεσία της οδηγήθηκε με χειροπέδες στη φυλακή... Η Χρυσή Αυγή... κατέρρευσε ως «τραπουλόχαρτο»! Καμία αντίσταση στις Αρχές, καμία αντίδραση στις συλλήψεις των ηγετικών της στελεχών... Έμειναν μόνο στα λόγια, τις θεατρικού τύπου «παρελάσεις», τα μαύρα μπλουζάκια και τις αρβύλες. Ο ελληνικός πατριωτισμός όμως σε τι τούς έφταιγε;