Μαρτυρία! Το “Βαθύ Λαρύγγι” της Μεταπολίτευσης

για τον Ανδρέα Παπανδρέου, τον Κώστα Σημίτη και τον Αντώνη Σαμαρά

Φθινόπωρο 2014

Του Ησαΐα Κωνσταντινίδη Τον ονομάσαμε «Βαθύ Λαρύγγι» της Μεταπολίτευσης! Είναι ένας άνθρωπος, που πρωταγωνίστησε στην κεντρική ελληνική πολιτική σκηνή μετά το 1974 και το όνομά του ακούστηκε πολλές φορές, για πολλά και διάφορα... Βρέθηκε στο επίκεντρο των δραματικών γεγονότων των τελευταίων δεκαετιών, έζησε από μέσα όλες τις καταστάσεις, βίωσε όλες τις μεγάλες αλλαγές στη χώρα μας (και όχι μόνο). Ξέρει, αν όχι τα πάντα, σίγουρα πολλά! Πάρα πολλά... Αυτός ο άνθρωπος δέχτηκε να μας μιλήσει για ΟΛΑ! Να αποκαλύψει στον γράφοντα και σε αποκλειστικότητα ΤΑ ΠΑΝΤΑ γύρω από τα ερωτήματα που του θέτουμε!... Ερωτήματα και απαντήσεις, που φωτίζουν άγνωστες πτυχές και σκοτεινές καταστάσεις της νεώτερης πολιτικής ιστορίας της Ελλάδας. Από τα πολλά, πάρα πολλά, θέματα που θίξαμε, θίγουμε και θα θίξουμε με το «Βαθύ Λαρύγγι» της Μεταπολίτευσης, ανοίγουμε τον κύκλο αυτό των αποκαλυπτικών μας δημοσιευμάτων με στοιχεία και γεγονότα γύρω από ένα πολύ μοιραίο (όσο και θλιβερό) πρόσωπο της πολιτικής μας σκηνής: τον πρωθυπουργό της οκταετίας 1996-2004, τον «εκσυγχρονιστή» Κώστα Σημίτη! Οι αποφάσεις του οποίου υπήρξαν πράγματι μοιραίες για το παρόν και το μέλλον του ελληνικού έθνους... Ησαΐας Κωνσταντινίδης (Η.Κ.): Θέλω κατ’ αρχάς να σας ευχαριστήσω για δύο πράγματα. Πρώτον, που έχετε το θάρρος και τον πατριωτισμό να πείτε ολόκληρη την αλήθεια για τις καταστάσεις εκείνες που ζήσατε ο ίδιος τόσα χρόνια, όντας στον «σκληρό πυρήνα» της πολιτικής ζωής του τόπου μας! Και, δεύτερον, που εμπιστευτήκατε προσωπικά εμένα, προκειμένου να βγάλουμε επιτέλους στη δημοσιότητα όλα αυτά που συνέβησαν στην πατρίδα μας από το 1974 και μετά... «Βαθύ Λαρύγγι» («Β.Λ.»): Αγαπητέ κύριε Κωνσταντινίδη. Σας γνωρίζω και παρακολουθώ το έργο σας και, όντως, η εμπιστοσύνη μου, όπως και η εκτίμησή μου, απέναντί σας είναι τεράστιες! Έφθασε πράγματι η ώρα να πούμε αλήθειες και να τις δημοσιοποιήσουμε! Η αλήθεια και η δικαιοσύνη είναι, όπως κι εσείς πολύ καλά γνωρίζετε, οι υπέρτατες αξίες του ανθρώπου!... Η.Κ.: Σας ευχαριστώ. Θέλω να ξεκινήσουμε με ένα θέμα, που και εμένα προσωπικά με απασχόλησε, τόσο σε πολιτικό όσο και σε ερευνητικό επίπεδο. Πρόκειται για τη δράση, τον βίο και την πολιτεία, του πρώην πρωθυπουργού της Ελλάδας, του Κώστα Σημίτη. Καρπός του προσωπικού μου ενδιαφέροντος είναι, όπως ξέρετε, το βιβλίο μου «Οκταετία Σημίτη (1996-2004), η υπονόμευση της Ελλάδας». Πολλά βέβαια ακούγονται σήμερα για τα πεπραγμένα του Σημίτη. Εγώ θα ήθελα να εστιάσουμε στο πώς ανέβηκε αυτός ο άνθρωπος στην εξουσία... «Β.Λ.»: Έχετε απόλυτο δίκιο, που θέτετε το ζήτημα σ’ αυτή τη βάση! Έχει πράγματι ξεχωριστή αξία το πώς ανήλθε ο Κώστας Σημίτης στην εξουσία, ο τρόπος εάν θέλετε που κατόρθωσε και έγινε πρωθυπουργός της χώρας μας. Κοιτάξτε, ο Σημίτης δεν ήταν ποτέ ιδιαίτερα αρεστός ούτε στο περιβάλλον του Ανδρέα του Παπανδρέου, ούτε και γενικότερα ταίριαζε με το ύφος του ΠΑΣΟΚ. Ο Ανδρέας τον ανεχόταν, περιέργως, πολιτικά εννοώ, διότι σαν άνθρωποι οι δυο τους δεν είχαν καθόλου σχέσεις. Είναι γνωστό σε εσάς, κύριε Κωνσταντινίδη, πως συνομιλούσα πολύ με τον μακαρίτη τον Ανδρέα. Πιστεύω πως κάποιο πολύ ισχυρό λόμπι ευρίσκετο τόσα χρόνια, και από την αρχή της πολιτικής του καριέρας, πίσω από τον Κώστα Σημίτη! Αυτό το λόμπι τον προωθούσε στην πολιτική... Η.Κ.: Θέλετε να πείτε ότι ο Σημίτης ήταν εξαιρετικά αντιδημοφιλής μεν, με ισχυρά στηρίγματα δε... «Β.Λ.»: Πολύ ισχυρά στηρίγματα! Είναι η κατάλληλη φράση. Να σημειώσετε πως στη δεκαετία του 1970, στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, ήταν αποξενωμένος από τα κεντρικά όργανα του κόμματος, ακόμα και την περίοδο που ήταν στο εκτελεστικό γραφείο. Οι «σύντροφοι» της εποχής με τα μούσια και τα μουστάκια τον αποκαλούσαν περιπαικτικά «επιστήμονα», λόγω της εμμονής του με τους αριθμούς, και «Ποκοπίκο», γιατί υπήρχε η φήμη πως τον βάπτισε η βασιλική οικογένεια... Η.Κ.: Πάντως ο Σημίτης περιελήφθη στην πρώτη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, το 1981... «Β.Λ.»: Ναι, ακριβώς. Κι αυτό, παρά το σκάνδαλο που είχε ξεσπάσει τον Σεπτέμβριο του 1981, δηλ. ένα μήνα πριν τις εκλογές. Ο Ανδρέας είχε βγάλει την τελευταία στιγμή τον Σημίτη από τον κατάλογο των υποψηφίων, γιατί δεν τον εμπιστευόταν καθόλου, και ο Σημίτης τον έβρισε δημόσια και πήγε μάλιστα να τον χτυπήσει! Υπήρχε όμως το πανίσχυρο λόμπι που σας έλεγα, που επέβαλλε τον Σημίτη για υπουργό γεωργίας το φθινόπωρο του 1981... Η.Κ.: Ήταν τυχαίο που ο Σημίτης επελέγη για το υπουργείο γεωργίας και όχι για κάποιο άλλο; «Β.Λ.»: Φυσικά όχι! Ο Ανδρέας δεν τον ήθελε για βουλευτή, θα τον ήθελε για υπουργό, και μάλιστα γεωργίας; Όμως πριν από τις εκλογές του 1981 αναγκάστηκε να κάνει κάποιους συμβιβασμούς, ξέρετε από αυτούς που γίνονται όταν ένα κόμμα πλησιάζει στην εξουσία. Παρά τη θέλησή του να απομονώσει τον Σημίτη, ο Ανδρέας αναγκάστηκε τότε να τον δεχτεί. Στο υπουργείο γεωργίας πήγε, γιατί ήταν η εποχή των μεγάλων «πακέτων» με τα ολοκληρωμένα μεσογειακά προγράμματα. Ο Σημίτης πιο πριν, τη δεκαετία του 1970, είχε γνώση του τι ερχόταν για την ελληνική γεωργία στην περίπτωση που η Ελλάδα έμπαινε στην ΕΟΚ. Κατά κάποιο τρόπο, θα έλεγα, τον ετοίμαζαν για υπουργό γεωργίας ήδη από τότε... Η.Κ.: Θέλετε να πείτε ότι τον ετοίμαζαν για καταστροφέα της ελληνικής αγροτιάς, αυτό δεν είναι; «Β.Λ.»: Κάτι τέτοιο! Ξέρετε βέβαια πώς λειτουργούν αυτά τα συστήματα. Προώθηση, εκβιασμοί, απειλές... Κάποιοι είχαν συμφέρον από μια αδυνατισμένη ελληνική γεωργία και επέλεξαν γι’ αυτό τον Σημίτη! Δείτε μόνο πού ήταν η ελληνική γεωργία το 1981 και πού έφτασε το 1985. Οι αγρότες μας εκφυλίστηκαν, έχασαν τον πατριωτισμό τους! Ποιος άλλος θα μπορούσε να είναι υπεύθυνος, αγαπητέ κύριε Κωνσταντινίδη, πλην του αρμόδιου υπουργού;... Η.Κ.: Και μετά το 1985 η καταστροφή ολοκληρώθηκε με την υπονόμευση της ελληνικής οικονομίας... Έτσι δεν είναι; «Β.Λ.»: Ακριβώς! Ο Σημίτης, αφού «περιποιήθηκε» καλά την ελληνική γεωργία, πήρε μετά τα ηνία της ελληνικής οικονομίας. Και της άλλαξε τα «φώτα»! Ξέρετε για το «σταθεροποιητικό πρόγραμμα» του 1985, τη «λιτότητα»... Ίσως όμως ο ελληνικός λαός δεν ξέρει ποιοι ήταν, μεταξύ άλλων, οι βοηθοί του Σημίτη σ’ αυτή την καταστροφή, που διόγκωσε το χρέος της Ελλάδας. Θα σας πω τρία ονόματα και βγάλτε τα συμπεράσματά σας. Τάσος Γιαννίτσης, Λουκάς Παπαδήμος, Γιάννης Στουρνάρας!... Αποτέλεσμα της πολιτικής Σημίτη που κράτησε δυο χρόνια ήταν η κατά πολύ επιδείνωση της οικονομίας μας, που το 1987 βρέθηκε στο σημείο-«μηδέν». Η.Κ.: Τότε ήταν που διώχτηκε από το υπουργείο οικονομίας ο Σημίτης... «Β.Λ.»: Ναι, διώχτηκε, επειδή ο Ανδρέας κατάλαβε το λάθος του και χτύπησε το χέρι στο τραπέζι! Είπε το «φτάνει πια». Και άρχισε να μπαίνει στο στόχαστρο. Η.Κ.: Στο στόχαστρο ποίου; «Β.Λ.»: Στο στόχαστρο του εβραϊκού λόμπι των ΗΠΑ! Οργανώθηκε ολόκληρο σχέδιο δολοφονίας του, που προβλεπόταν να γίνει μέσα στο 1987!... Ματαιώθηκε, γιατί ο Ανδρέας Παπανδρέου το έμαθε την ύστατη ώρα. Το εβραϊκό λόμπι των ΗΠΑ, οι Ελληνοεβραίοι που ζουν εδώ και το κράτος του Ισραήλ ήθελαν από τον Ανδρέα να βγάλει το θρήσκευμα από τις ταυτότητες και να τις αντικαταστήσει με νέου τύπου ταυτότητες, σαν πιστωτικές κάρτες. Ήθελαν να αναγνωρίσει και το κράτος του Ισραήλ. Αυτός αρνήθηκε... Η.Κ.: Και τι έγινε τότε; «Β.Λ.»: Τότε τα έδωσαν όλα υπέρ του Σημίτη! Από το 1987 τουλάχιστον τον ετοίμαζαν για διάδοχο. Το ξέρετε πως οι Εβραίοι των ΗΠΑ έβγαλαν το σκάνδαλο Κοσκωτά; Με αυτό χτύπησαν την τότε κυβέρνηση. Έτσι οργανώθηκε το «βρώμικο ’89». Για δύο ολόκληρα χρόνια, μέχρι τις εκλογές του 1989, χτύπησαν αλύπητα προσωπικά τον ίδιο τον Ανδρέα Παπανδρέου. Άφηναν στο απυρόβλητο τον Σημίτη, που μάλιστα τον παρουσίαζαν σαν «σοβαρό», για να πάρει μετά εκείνος την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Αλλά ήρθαν αλλιώς τα πράγματα... Η.Κ.: Δηλαδή; «Β.Λ.»: Δηλαδή μόνο εν μέρει τους βγήκε το σχέδιο. Με τις συκοφαντίες τους έριξαν το ποσοστό του ΠΑΣΟΚ, αλλά όχι τόσο που να το διαλύσουν! Ήθελαν να το φτάσουν σε ένα 25%-30%, αλλά το ΠΑΣΟΚ πήρε 40%. Έτσι δεν διαλύθηκε και ο Σημίτης έχασε τον «πρώτο γύρο»... Η.Κ.: Λέτε πράγματα που αλλάζουν τη σύγχρονη ελληνική πολιτική ιστορία! «Β.Λ.»: Έτσι όμως έγιναν! Θα σας πω και λεπτομέρειες. Αλλά πρώτα θα σας πω κάτι άλλο. Πως την άνοιξη του 1989 κάποια επιφανή μέλη του ΠΑΣΟΚ με εβραϊκές διασυνδέσεις μεσολάβησαν στον Ανδρέα και του πρότειναν κάτι από το εβραϊκό λόμπι των ΗΠΑ. Αυτό, για να σταματήσουν οι επιθέσεις εναντίον του από τα διάφορα εβραϊκά μέσα ενημέρωσης. Για αντάλλαγμα οι Εβραίοι ζητούσαν την άμεση αναγνώριση του Ισραήλ, παράλληλα με την PLO των Παλαιστίνιων. Ο Ανδρέας Παπανδρέου τούς είπε «δεν μπορώ να το κάνω αυτό το πράγμα». Και τότε αυτοί πήγαν καθαρά με το μέρος του Σημίτη... [Εδώ, αξίζει να παραθέσουμε ένα ενδιαφέρον απόσπασμα από το βιβλίο της Δήμητρας Παπανδρέου «10 χρόνια και 54 μέρες» (Αθήνα, 1997), σελ. 157: «Λίγο πριν από τις εκλογές του ’89, δύο στελέχη του ΠΑΣΟΚ μετέφεραν στον Ανδρέα την πρόταση να συναντηθεί με έναν επιφανή, διεθνή παράγοντα, επικεφαλής ενός εκ των εβραϊκών λόμπι. Ρώτησε προς τι η συνάντηση και του είπαν ότι θα του μεταφερόταν η εξής πρόταση: να προχωρήσει σε αναγνώριση του Ισραήλ και σε αντάλλαγμα τα διεθνή ΜΜΕ, που ελέγχονταν από εβραϊκά κεφάλαια, θα σταματούσαν αμέσως τις επιθέσεις εναντίον του».] Η.Κ.: Αντιλαμβάνεστε βέβαια ότι τα όσα μας είπατε για τον βίο και την πολιτεία του πρώην πρωθυπουργού, Κώστα Σημίτη, είναι συγκλονιστικά! Πείτε μου, εσείς πόσο κοντά ήσασταν στον Ανδρέα τον Παπανδρέου; «Β.Λ.»: Κύριε Κωνσταντινίδη, γνωρίζετε τη σχέση μου με τον Ανδρέα Παπανδρέου! Τα έχουμε πει και άλλοτε. Θα σας πω εδώ, πως ο αείμνηστος Ανδρέας, παρά τα λάθη που έκανε, ήταν ένας λεβέντης άνθρωπος και στο στενό μου περιβάλλον!... Τον ενοχλούσε που δεν μπορούσε να κάνει ριζικές αλλαγές. Και δεν τον ήθελε τον Σημίτη, όπως σας είπα. Όχι μόνο μετά, αλλά από την πρώτη στιγμή. Εμείς ήμασταν πολύ κοντά, είχαμε πολλές επαφές με τον Ανδρέα. Έκανε λάθη. Αλλά για τον Σημίτη, σας διαβεβαιώ και το ξέρετε, δεν τον ήθελε ούτε να τον βλέπει!... Η.Κ.: Μου αναφέρατε για κάποια στελέχη του ΠΑΣΟΚ, που την άνοιξη του 1989 πρότειναν στον Ανδρέα Παπανδρέου μία «συναλλαγή» με το εβραϊκό λόμπι των ΗΠΑ. Ο Ανδρέας Παπανδρέου και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ όφειλαν να αναγνωρίσουν άμεσα το κράτος του Ισραήλ (πριν από τις εκλογές) και ως αντάλλαγμα τα ελεγχόμενα από εβραϊκά συμφέροντα διεθνή ΜΜΕ θα σταματούσαν αμέσως τις εναντίον Παπανδρέου-ΠΑΣΟΚ επιθέσεις. Πείτε μου, με το χέρι στην καρδιά, ποια ήταν αυτά τα πρόσωπα που μεσολάβησαν μεταξύ Ανδρέα Παπανδρέου και Εβραίων των ΗΠΑ; «Β.Λ.»: Σας είπα, αγαπητέ μου κύριε Κωνσταντινίδη, εδώ θα βγάλουμε αλήθειες! Τα πρόσωπα αυτά ήταν δύο. Η Μελίνα Μερκούρη και ο Δημήτριος Τσάτσος!... Αυτοί ζήτησαν από τον Ανδρέα να αναγνωρίσει το κράτος του Ισραήλ και να τα βρει με το εβραϊκό λόμπι των ΗΠΑ... Η.Κ.: Καταλαβαίνετε ότι σε πολλούς αυτό θα φαίνεται μάλλον ως απίστευτο ή υπερβολικό... «Β.Λ.»: Κι όμως έτσι έγινε! Ξέρετε, η αείμνηστη Μελίνα αγαπούσε πολύ τον Ανδρέα, κι αυτός το ίδιο. Δεν αμφιβάλλω, πως το έκανε από ειλικρινές ενδιαφέρον για τον ίδιο. Μέσω του άντρα της, του Ζυλ Ντασέν που ήταν Εβραίος, η Μελίνα είχε πολύ καλές σχέσεις με την εβραϊκή κοινότητα των ΗΠΑ. Μετά την άρνηση του Ανδρέα, πέρασε στο μέρος του Σημίτη. Όσο για τον Δημήτρη Τσάτσο, στο ΠΑΣΟΚ ήταν γνωστός, εκτός από «πατενταρισμένος» συνεργάτης της χούντας, και ως Εβραίος στο θρήσκευμα!... Η.Κ.: Εντυπωσιακά τα παραπάνω για τον μέσο άνθρωπο! Όμως αυτά συνέβησαν, όπως μας είπατε, την άνοιξη του 1989. Τι είχε προηγηθεί πιο πριν, σε ό,τι αφορά τουλάχιστον τους εκβιασμούς και τις απειλές των Εβραίων έναντι του Ανδρέα Παπανδρέου; «Β.Λ.»: Μα ήδη σας είπα πως από το 1987 είχαν βγάλει την απόφαση να τον σκοτώσουν! Σαν διάδοχό του ήθελαν τον Κώστα Σημίτη, ήταν ας το πούμε ο «εκλεκτός» τους. Ο φορέας της πολιτικής τους. Αυτό βέβαια το γνώριζαν από τη δεκαετία του 1970, αν όχι και από πιο πριν. Όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου αρνήθηκε να βγάλει το θρήσκευμα από τις ταυτότητες και να αναγνωρίσει το κράτος του Ισραήλ... άρχισε το κακό! Η.Κ.: Ποιο κακό, δηλαδή; «Β.Λ.»: Το πρώτο, το σχέδιο δολοφονίας του. Με μια σφαίρα στο μέτωπο. Σαν τον Τζον Κένεντι. Αυτά, το 1987. Τότε, κάποιος φίλος του από το ΝΑΤΟ ενημέρωσε τον Ανδρέα και ο τελευταίος το έβγαλε στον τύπο. Έτσι σώθηκε! Αλλά αυτό δεν πτόησε καθόλου τους επίδοξους δολοφόνους του. Είδαν πως θα ήταν πια τραβηγμένο να τον δολοφονήσουν κοινή θέα. Ήταν πολύ ριψοκίνδυνο, γιατί ίσως φαινόταν ο ρόλος τους. Είχαν και άλλες λύσεις... Η.Κ.: Όπως, για παράδειγμα; «Β.Λ.»: Αυτό που πήγαν και έκαναν μετά! Μια ολόκληρη εκστρατεία κατά του Ανδρέα και του ΠΑΣΟΚ, προβάλλοντας βέβαια παράλληλα τον άνθρωπό τους, τον Σημίτη, για να πάρει εκείνος το κόμμα και την εξουσία. Έστησαν το σκάνδαλο Κοσκωτά, πρώτα απ’ όλα. Γελοίο σκάνδαλο, σε ό,τι αφορά τα οικονομικά μεγέθη. Να σας πω εδώ πως το σκάνδαλο των προβληματικών επιχειρήσεων επί ΝΔ, τη δεκαετία του 1970, ήταν εκατοντάδες φορές πιο ασύμφορο για την Ελλάδα από το σκάνδαλο Κοσκωτά! Σπίλωσαν εντελώς και τη σχέση του με τη Δήμητρα. Τον εξεφτέλισαν! Εδώ βέβαια έβαλε το δακτυλάκι της και η Μάργκαρετ... Η.Κ.: Τι έκανε δηλαδή η Μάργκαρετ; «Β.Λ.»: Ζήλευε πολύ τη Δήμητρα! Αυτό θα μπορούσα να το καταλάβω. Αλλά υπήρχε και άλλος λόγος. Η Μάργκαρετ φοβόταν ότι ο Ανδρέας θα προωθούσε τη Δήμητρα για την εξουσία και όχι τον Γιώργο! Γι’ αυτό και το 1988-1989 έστρεψε τα παιδιά της εναντίον του πατέρα τους... Η.Κ.: Θα μου πείτε και για όλα αυτά, που είναι εντυπωσιακά και εσείς τα ξέρετε από μέσα. Ας επανέλθουμε όμως στην πολεμική της περιόδου 1988-1989 κατά του Ανδρέα Παπανδρέου, που και ο ίδιος τότε κατήγγειλε σαν δράση «ξένων κέντρων» εναντίον του... «Β.Λ.»: Ναι, να επανέλθουμε! Εκτός από το σκάνδαλο Κοσκωτά και τον πόλεμό τους κατά της Δήμητρας, οι Εβραίοι των ΗΠΑ σκέφτηκαν και κάτι άλλο. Τη βιολογική εξόντωση του Ανδρέα Παπανδρέου! Να τον βγάλουν από τη μέση και να τελειώνουν. Με το σκεπτικό, η ΝΔ είναι δική μας, ο Σημίτης δικός μας, άρα θα ελέγχουμε όλο την ελληνική πολιτική μ’ αυτούς!... Η.Κ.: Και τι έκαναν; «Β.Λ.»: Αφού δεν μπόρεσαν να τον σκοτώσουν το 1987 με ελεύθερο σκοπευτή, πέρασαν σε μια άλλη μέθοδο. Να τον... δηλητηριάσουν! Εσείς τι λέτε, κύριε Κωνσταντινίδη; Πως ήταν τυχαία η ασθένειά του το 1988; Σκεφτείτε τον Χριστόδουλο... Τον Τάσσο Παπαδόπουλο... Τον Τσάβεζ... Και τόσους άλλους ηγέτες, που κόλλησαν ξαφνικά καρκίνο, ενώ ήταν εχθροί των ΗΠΑ και των Εβραίων!... Η.Κ.: Τι είδους καρκίνο «κόλλησαν» στον Ανδρέα τον Παπανδρέου; «Β.Λ.»: Καρκίνο της καρδιάς!!! Πολύ επικίνδυνο καρκίνο, που χτυπάει αμέσως στα κεντρικά όργανα. Ερυθηματώδης λύκος. Αυτό έγινε κάπου στα τέλη του 1987 ή τις αρχές του 1988. Την άνοιξη του 1988 άρχισαν τα πρώτα συμπτώματα, όλα τους άκρως ανησυχητικά. Και το καλοκαίρι που ακολούθησε ήρθε η κατάρρευση... Η.Κ.: Θα σας κάνω όμως και την κεντρική ερώτηση. Ποιος θα ήθελε να τον «ξεκάνει» τότε τον Ανδρέα, και γιατί; «Β.Λ.»: Εξυπακούεται από όσα σας λέω! Μία ήταν η δύναμη τον καιρό εκείνο, που θα είχε συμφέρον, αλλά και θα μπορούσε, να εξοντώσει τον Ανδρέα τον Παπανδρέου. Η ισραηλινή MOSSAD, η μυστική υπηρεσία ασφαλείας! Η MOSSAD δεν είχε στείλει λίγο καιρό πριν ο Ανδρέας μπει στο Χέρφιλντ πράκτορές της, για να αιματοκυλίσουν το “City of Poros”; Τέλος του Ανδρέα, προώθηση του Σημίτη, αυτό ήταν το σχέδιο... Η.Κ.: Είστε πολύ έμπειρος άνθρωπος, έχετε αναλάβει μεγάλα αξιώματα στη ζωή σας... Σίγουρα συνειδητοποιείτε ότι όλα αυτά που μου λέτε είναι όχι απλά ανατρεπτικά, αλλά συνταρακτικά, αλλάζουν (όπως σας είπα και πάλι) ολόκληρες τις παραστάσεις που μέχρι στιγμής έχει ο λαός μας για τη σύγχρονη πολιτική ιστορία της Ελλάδας!... «Β.Λ.»: Ναι, έτσι είναι! Δεν διαφωνώ με αυτή σας την εκτίμηση, κύριε Κωνσταντινίδη. Εσείς έχετε φθάσει πάνω-κάτω στα ίδια συμπεράσματα. Με μια ανεξάρτητη έρευνα που κάνατε και χωρίς να έχετε προηγουμένως μιλήσει μαζί μου. Γράψατε το βιβλίο σας για τον Σημίτη, όπου και εσείς αναφέρεσθε στο μίσος που είχε για τον Ανδρέα Παπανδρέου και τις συνωμοσίες που έκανε... Ξέρετε κι εσείς πως ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν εμπόδιο. Ε, έπρεπε να βγει από τη μέση. Δεν βγήκε όμως τόσο γρήγορα! Η.Κ.: Γιατί, τι έγινε; «Β.Λ.»: Κοιτάξτε. Ήθελαν να τον τελειώνουν πριν από τις εκλογές του 1989, το πολύ τη βραδιά των εκλογών. Δεν μπόρεσαν. Του «κόλλησαν» την αρρώστια, αυτός επέζησε, έστω και για μερικά χρόνια ακόμα! Τον πολέμησαν λόγω Δήμητρας, αλλά αυτός την νυμφεύθηκε και ο κόσμος το αποδέχτηκε. Τα σκάνδαλα, είδατε κι αυτά τι τύχη είχαν... Τελικά, ενώ ξεσηκώθηκαν όλοι στον κόσμο εναντίον του, ουσιαστικά υπέρ του Σημίτη, ο Ανδρέας κατάφερε και έμεινε όρθιος. Το 1989 έχασε αξιοπρεπώς και μετά ήρθε και πάλι αυτοδύναμος στην κυβέρνηση! Ήταν μια μεγάλη ήττα για τον Σημίτη και το λόμπι που τον στήριζε. Έπρεπε να περιμένει. Μέχρι την επόμενη μεγάλη στιγμή... Η.Κ.: Μου το είπατε ευθέως. Τον Ανδρέα Παπανδρέου τον μόλυνε με «καρκίνο της καρδιάς» η μυστική υπηρεσία του Ισραήλ, η περίφημη MOSSAD! Αυτό από μόνο του είναι κάτι το συγκλονιστικό. Μου είπατε ακόμη ότι πίσω από την προώθηση του Κώστα Σημίτη στην πρωθυπουργία και την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ ήταν οι Εβραίοι των ΗΠΑ. Τελικά τι υπήρξε ο Κώστας Σημίτης; Είναι εβραϊκής καταγωγής ο πρώην πρωθυπουργός; «Β.Λ.»: Με ρωτάτε ρητορικά φαντάζομαι, κύριε Κωνσταντινίδη, διότι γνωρίζετε πολύ καλά την αλήθεια! Τα δημοσιεύσατε και εσείς ο ίδιος, τόσο στο βιβλίο σας για τον Σημίτη, όσο και σε άρθρα σας στον Τύπο. Ε λοιπόν, ναι, είναι εβραϊκής καταγωγής ο Κώστας Σημίτης! Και να σας το πω, με εντυπωσίασε πολύ όταν κάνατε το πρωτοσέλιδο θέμα στον Τύπο, για Σημίτη Αρχιραββίνο... Οι πληροφορίες σας πρέπει να είναι άριστες. Η.Κ.: Έχουμε και εμείς τις «πηγές» μας, βλέπετε... «Β.Λ.»: Τέλος πάντων. Καλά κάνατε και βγάλατε αυτά τα στοιχεία και τα ντοκουμέντα, γιατί είναι αλήθεια! Η.Κ.: Το έκανα πρωτοσέλιδο, στις 6 Ιουλίου 2013. Τίτλος του πρωτοσέλιδου: «Ραββίνος ο Κώστας Σημίτης (Ααρών Αβούρι)»! Φυσικά, ο πρώην πρωθυπουργός δεν απάντησε. Τηρεί σιγή ιχθύος. «Β.Λ.»: Τώρα... τι να πει κιόλας; Ο Σημίτης είναι εβραϊκής καταγωγής, αν και πάντα το έκρυβε μεθοδευμένα. Ξέρετε, πάντρεψε και την κόρη του σε συναγωγή! Στο ΠΑΣΟΚ όλοι τον ήξεραν ως εξής. Παρίστανε τον άθεο ή μάλλον τον θρησκευτικά αδιάφορο, τον ψυχρό τεχνοκράτη. Αργότερα κατάλαβα πως το έκανε για να κρύψει την πραγματική του καταγωγή... Η.Κ.: Είναι κακό να είναι κάποιος Εβραίος στο θρήσκευμα ή στην καταγωγή; «Β.Λ.»: Ασφαλώς όχι! Κύριε Κωνσταντινίδη, δεν είμαστε ρατσιστές! Δεν έπρεπε όμως να το κάνει γνωστό αυτό το πράγμα; Ξέρετε ποιος είμαι και τις αντιλήψεις μου. Ήμουν πάντα της γνώμης πως ο λαός οφείλει να γνωρίζει τα πάντα για τους υποψηφίους βουλευτές, υπουργούς κλπ.! «Καθαρό γυαλί»! Γιατί κάποιος να κρύβει την καταγωγή του; Γιατί; Η.Κ.: Θα μπορούσε να σας απαντήσει ο Σημίτης ότι είναι δικαίωμά του να γνωστοποιήσει την καταγωγή του και το θρήσκευμά του ή όχι... «Β.Λ.»: Δεν θα συμφωνούσα πάνω σ’ αυτό! Γιατί εδώ, ξέρετε, δεν έχουμε πολιτικό κουτσομπολιό. Εδώ έχουμε διεθνείς σχέσεις, έχουμε ανατροπή της πολιτικής κατάστασης και ανάμειξη ξένων στα πολιτικά μας πράγματα! Δεν ανακατεύτηκε το εβραϊκό λόμπι των ΗΠΑ στις πολιτικές μας εξελίξεις; Σας το είπα ήδη, και το ξέρετε και εσείς, ανακατεύτηκε! Με άγαρμπο μάλλον τρόπο. Μόνο που πίεζαν αφόρητα τον Ανδρέα Παπανδρέου να εγκαταλείψει τους Παλαιστίνιους και να αναγνωρίσει το Ισραήλ... Να βγάλει το θρήσκευμα από τις ταυτότητες... Και όταν δεν τους έκανε τη χάρη, τον δηλητηρίασαν και έβαλαν στη θέση του τον Σημίτη!... Η.Κ.: Εννοείτε δηλαδή ότι η πραγματική καταγωγή του Σημίτη έπαιξε ρόλο στο να αλλάξει η σύγχρονη πολιτική ιστορία... Τι έγινε ακριβώς; Εσείς τα ζήσατε τα γεγονότα από πολύ μέσα και πολύ πιο κοντά από εμένα, που όπως ξέρετε τότε ήμουν πολύ μικρός ηλικιακά και άλλωστε δεν ζούσα στην Ελλάδα... «Β.Λ.»: Δεν τα ζήσατε, όπως σίγουρα εγώ, αλλά πάντως οι πληροφορίες σας είναι σωστές και τα στοιχεία που βγάζετε είναι ιστορικά ακριβή! Κοιτάξτε, η ήττα του ΠΑΣΟΚ το 1989 συνέπεσε με τις μεγάλες αλλαγές στην Ευρώπη και τη Ρωσία. Ο κόσμος άλλαξε απότομα και ξαφνικά. Ο κομμουνισμός έπεσε και η άλλη πλευρά ήθελε να πάρει στη σφαίρα επιρροής της, χωρίς μεγάλο κόστος, τις πρώην κομμουνιστικές χώρες. Βουλγαρία, Ρουμανία, Πολωνία, Ουγγαρία, Αλβανία. Για τη Ρωσία ήταν δύσκολο. Αλλά τις μικρότερες χώρες μπορούσε να τις ελέγξει. Και στήθηκε ο μηχανισμός. Η.Κ.: Ποιος μηχανισμός; «Β.Λ.»: Αυτά που ήδη σας έχω πει. Ανατροπή του Ανδρέα Παπανδρέου, προσωρινή άνοδος της ΝΔ, προώθηση του Σημίτη... Η.Κ.: Μισό λεπτό! Είπατε για προσωρινή άνοδο της ΝΔ... «Β.Λ.»: Οι Αμερικάνοι ήθελαν νέα γενιά πολιτικών στην Ελλάδα! Σημίτη από αριστερά, Έβερτ από δεξιά! Και, στην επόμενη «φουρνιά», Γιωργάκη στο ΠΑΣΟΚ και Σαμαρά στη ΝΔ!... Η.Κ.: Θα έρθουμε και σ’ αυτά... Συνεχίστε όμως το σκεπτικό σας. «Β.Λ.»: Πιστεύετε εσείς, κύριε Κωνσταντινίδη, πως θα άφηναν ποτέ τον Μητσοτάκη να κυβερνήσει επί μακρόν; Ήταν μια προσωρινή όντως μετάβαση εξουσίας, ίσα για να βοηθήσει μια δεξιά κυβέρνηση στην Ελλάδα τις αντιρωσικές δυνάμεις στα Βαλκάνια! Δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς τότε η ΝΔ. Ιστορικά δικαιώθηκε, έπεσε το σιδηρούν παραπέτασμα. Γι’ αυτό υποστήριξε στα Βαλκάνια, με αμερικάνικο χρήμα, όλες τις αντικομμουνιστικές δυνάμεις για να πάρουν την εξουσία. Η.Κ.: Δυνάμεις όμως, που αποδείχτηκαν έντονα ανθελληνικές! «Β.Λ.»: Τι άλλο θα μπορούσαν να είναι; Αφού δεν ταίριαζαν, ας το πω έτσι, τα ελληνικά συμφέροντα με εκείνα της Αμερικής. Έκανε ο Μητσοτάκης τη δουλειά του και μετά τον έριξαν. Μέσω του Σαμαρά. Ήρθε ο Έβερτ στην ηγεσία της ΝΔ και ο Σαμαράς πήγε στο «ψυγείο». Λέτε να μην ήξερε ότι θα έρθει κι η δικιά του η ώρα; Η.Κ.: Θα τα πούμε κι αυτά. Πάμε όμως ξανά στον Σημίτη... «Β.Λ.»: Ε, ο μηχανισμός που σας έλεγα τα έκανε όλα όπως του άρμοζε! Έριξε τον Ανδρέα το 1989, τον έστειλε στο ειδικό δικαστήριο και έφερε προσωρινά τη ΝΔ στην εξουσία. Αλλά δεν έπιασε, σας το ξαναείπα αυτό, το σχέδιο απολύτως! Πρώτα-πρώτα το ΠΑΣΟΚ δεν διαλύθηκε, για να το ξαναφτιάξει μετά ο Σημίτης. Πήρε 40%, ποσοστό μεγάλο. Αλλά και το ειδικό δικαστήριο ήταν «φούσκα». Είδατε τι έγινε. Αθώωση του Ανδρέα Παπανδρέου! Αφήστε που τελικά ο Ανδρέας επέζησε, έστω δύσκολα, με τον «καρκίνο της καρδιάς» που του κόλλησαν... Η.Κ.: Δεν τα έκαναν δηλαδή τόσο καλά αυτά που σχεδίαζαν; «Β.Λ.»: Είχαν ατυχίες, θα μπορούσαμε να πούμε... Όμως τα κατάφεραν τελικά, έστω και κάπως καθυστερημένα! Δείτε ποιοι ήταν αντίπαλοι στις εκλογές του 1996. Σημίτης και Έβερτ! Τέλος Παπανδρέου, τέλος Μητσοτάκης... Και ακολουθούσε από πίσω η άλλη «φουρνιά» που έλεγα. Για να μπούμε μετά στα Μνημόνια, με Γιωργάκη και με Αντωνάκη... Ήταν προγραμματισμένα. Όλα! Η.Κ.: Δηλαδή ό,τι δεν μπόρεσαν, στο σύνολό του τουλάχιστον, το 1989, το κατάφεραν το 1996; «Β.Λ.»: Ναι, θα έλεγα κάπως έτσι! Από την ώρα που το ΠΑΣΟΚ με Ανδρέα ήταν στο 40% δεν μπορούσαν να το διαλύσουν. Έγιναν βέβαια πολλά και όταν το ΠΑΣΟΚ ήταν στην αντιπολίτευση, το «Πεντελικό» και πολλά άλλα. Όμως τούς ήταν πια πολύ δύσκολο. Έψαχναν να βρουν την πρώτη ευκαιρία. Παράλληλα γινόταν αυτό που σας είπα. Προώθηση του Σημίτη. Η.Κ.: Και το 1993 γύρισε το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία... «Β.Λ.»: Ναι, αλλά με Ανδρέα Παπανδρέου! Αυτό δεν το ήθελαν. Περίμεναν, τι άλλο να κάνουν; «Κατάπιαν» το εμπάργκο στα Σκόπια... Όσα είπε ο Ανδρέας στις Κάννες κατά του «Διευθυντηρίου», εννοώντας τη λέσχη Μπίλντερμπεργκ, όπου συμμετείχε και ο γιος του... Και μετά ήρθε η ευκαιρία που σας έλεγα. Το «Ωνάσειο»! Η.Κ.: Το φθινόπωρο του 1995. «Β.Λ.»: Ναι, τότε! Αλλά, να σας το πω, φαινόταν από το καλοκαίρι εκείνο, να μην πω πιο πριν και φανώ υπερβολικός, πως ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν βγάζει την τετραετία. Και τότε η προώθηση του Σημίτη έγινε πολύ πιο γρήγορη. Τού είπαν να φύγει απ’ την κυβέρνηση. Και έφυγε, λίγο πριν ο Ανδρέας μπει στο «Ωνάσειο»... Η.Κ.: Ναι, για την υπόθεση των ναυπηγείων Σκαραμαγκά, όπου ο Σημίτης κατηγορήθηκε ότι ευνοούσε... τα εβραϊκά συμφέροντα! Σύμπτωση ή όχι; Τι λέτε; «Β.Λ.»: Όχι, όχι, για όνομα του Θεού, καθόλου σύμπτωση! Το καταλαβαίνετε... Καταλαβαίνετε τι έγινε. Και όταν μπήκε ο Ανδρέας στο «Ωνάσειο», ο Σημίτης έφυγε εσπευσμένα για ΗΠΑ. Ξέρετε ποιον είδε εκεί; Αποκλειστικά και μόνο το εβραϊκό λόμπι! Την ηγεσία του δηλαδή. Η.Κ.: Τι δηλαδή; Να πάρει το «χρίσμα»; «Β.Λ.»: Ε ναι, αφού κι εσείς τα ξέρετε! Πώς γίνονται δηλαδή αυτά τα πράγματα. Σου έλεγαν, ο Ανδρέας Παπανδρέου πεθαίνει και πρέπει να είναι όλα έτοιμα! Και εκεί ο Σημίτης έδωσε τα πάντα στο εβραϊκό λόμπι! Ταυτότητες, ενεργειακά, τράπεζες... Έτσι δεν έγιναν μετά, όταν έγινε πια πρωθυπουργός; Δεν δίστασε να τα βάλει και με την Εκκλησία! Άλλη ιστορία βέβαια ο Χριστόδουλος... Η.Κ.: Ομοιοπαθών κι αυτός του Ανδρέα; «Β.Λ.»: Ναι, ναι... ομοιοπαθών! Έξυπνη έκφραση. Ξέρω τι εννοείτε. Τότε, τέλη του 1995, αποφασίστηκε η διαδοχή πρωθυπουργού στην Ελλάδα. Ούτε επί Παπάγου δεν έγιναν αυτά τα πράγματα! Ξέρετε το 1955 και τη διαδοχή του Παπάγου. Άλλη περίεργη υπόθεση εκείνη. Αλλά με τον Σημίτη τα πράγματα ήταν ακόμη χειρότερα!... Η.Κ.: «Όμορφος κόσμος, αγγελικά πλασμένος»... «Β.Λ.»: Πολύ βρωμιά, αγαπητέ μου! Πολύ βρωμιά. Και υπάρχουν και ακόμη χειρότερα... Η.Κ.: Μας είπατε συγκλονιστικά πράγματα για τον βίο και πολιτεία του Κώστα Σημίτη, πρωθυπουργού της οκταετίας 1996-2004. Τις συνωμοσίες και τις μηχανορραφίες που «έστηνε» επί σειρά δεκαετιών κατά του αρχηγού του, κατά του κόμματός του, αλλά (πάνω απ’ όλα) κατά του ελληνικού έθνους! Έχει όμως και έναν όμοιό του από την αντίπερα «όχθη»... τον Αντώνη Σαμαρά! Ή δεν είναι έτσι; «Β.Λ.»: Είναι ακριβώς όπως τα λέτε, κύριε Κωνσταντινίδη! Έχετε 100% δίκιο σε όλα! Ο Αντώνης Σαμαράς είναι κάτι σαν τον Σημίτη! Απ’ τα «αριστερά» ο ένας, απ’ τα «δεξιά» ο άλλος... Αλλά είναι το ίδιο αυτοί οι δύο! Και σε συμπεριφορά, και σε χαρακτήρα. Η.Κ.: Και ο Σαμαράς δεν πούλησε τον αρχηγό του, την παράταξή του και την πατρίδα του; «Β.Λ.»: Έτσι, έτσι... Ακριβώς! Ποιος να ξεχάσει το 1993; Και αυτός, όπως έκανε ο Σημίτης κατά του Ανδρέα Παπανδρέου, υπέσκαπτε τον λάκκο του Μητσοτάκη! Τον γνωρίζω πολύ καλά τον Σαμαρά, πάρα πολύ καλά... Η.Κ.: Ναι, το ξέρω. Τι είδους άνθρωπος είναι; Εσείς πότε τον πρωτογνωρίσατε; «Β.Λ.»: Είναι... παλιάνθρωπος! Βάλτε το όπως σας το λέω! Τον γνώρισα πρώτη φορά το 1977, στην προεκλογική τότε περίοδο. Η.Κ.: Βαριά κουβέντα... Και πώς έφτασε μέχρι εδώ που έφτασε; Ξέρετε, έχω ασχοληθεί και μ’ αυτόν. Έγραψα και ένα σχετικό βιβλίο, «Ανατροπή 1993», που το έβγαλα σε εντελώς ανύποπτο χρόνο. Το 2011, όταν ήταν ακόμη «αντιμνημονιακός»... «Β.Λ.»: Μα ο Σαμαράς δεν είναι τίποτε! Ούτε «μνημονιακός» είναι ούτε «αντιμνημονιακός»! Δεν έχει καμία απολύτως ιδεολογία, δεν πιστεύει σε τίποτε... Μόνος του αυτοσκοπός ήταν και είναι η εξουσία. Και η καλοπέρασή του... Η.Κ.: Ας βάλουμε τα πράγματα σε μία σειρά. Τον ξέρετε, είπατε, από το 1977... «Β.Λ.»: Ναι, από τις εκλογές τότε. Ήταν για πρώτη φορά υποψήφιος και βγήκε αμέσως. Έριξε πολύ χρήμα. Τον στήριξε και η τοπική της ΝΔ Καλαμάτας. Έλεγαν ότι ήταν του Αβέρωφ. Δεν το πολυπιστεύω αυτό... Τέλος πάντων. Ήταν ένα πλουσιόπαιδο, είχε μόλις τελειώσει πολυτελείς σπουδές στην Αμερική. Φάνηκε πως τον προόριζαν για κάτι. Ξέρετε δεν βγαίνεις και τόσο εύκολα πρώτη φορά βουλευτής στην επαρχία, κάτω από τα 30 σου, τόσο ήταν τότε ο Σαμαράς... Η.Κ.: Ωραία, εκτέθηκε ως υποψήφιος και εξελέγη. Τι έγινε μετά; «Β.Λ.»: Μα... το τίποτα, που σας έλεγα! Στη βουλή ήταν κάτω του μετρίου. Εξυπηρετούσε όμως πολύ κόσμο. Από τότε. Αυτή ήταν η μεγάλη του δύναμη. Και έβγαινε παμψηφεί... Η.Κ.: Αυτά μας «έφαγαν»... «Β.Λ.»: Ναι, ναι, αυτά! Και τα κάναμε όλοι μας, μην λέμε τώρα ψέματα! Είπαμε, αλήθειες θα λέμε! Ακούστηκε και μια φήμη γι’ αυτόν... Δεν μπορώ να το επιβεβαιώσω, αλλά θα σας την πω. Πως ο παππούς του, από τους Μπενάκηδες, ήταν... Εβραίος τοκογλύφος στην δυτική Πελοπόννησο!!! Η.Κ.: Μισό λεπτό! Ήταν Εβραίοι και οι Μπενάκηδες; Παντού Εβραίους θα βρίσκουμε; Ξέρετε, εγώ δεν συμφωνώ καθόλου με τον αντισημιτισμό ή, να το πω καλύτερα, με τον αντιεβραϊσμό... «Β.Λ.»: Μα δεν κάνουμε αντιεβραϊσμό! Σας λέω τι ειπώθηκε από τότε, από παλιά. Για τους Μπενάκηδες λεγότανε πως ήταν Μπεναχίμ, από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Τώρα, τι να σας πω... Όταν, κύριε Κωνσταντινίδη, υπάρχουν τέτοιες φήμες και δεν τις διαψεύδουν οι ίδιοι... Τι ήταν για τον Σαμαρά να βγει και να πει κατηγορηματικά πως αυτά είναι ψεύδη και φαντασιώσεις; Και για τον Σημίτη τα ίδια... Τόσες φορές τον κατηγόρησαν για Εβραίο... Θα ήταν εύκολο να βγει και να «καθαρίσει» με μια δήλωση. Δεν το έκανε όμως... Ούτε ο ένας, ούτε ο άλλος! Η.Κ.: Ναι, αλλά τώρα ο Σαμαράς είναι «Χριστιανός»! Βάζει το κόμμα του, ό,τι έχει απομείνει από τη ΝΔ σε τελική ανάλυση, να κατηγορούν τον Τσίπρα ως άθεο... «Β.Λ.»: Άλλη «μορφή» κι ο Τσίπρας! Θα τον ζήσει κι αυτόν ο λαός μας στο «πετσί» του και θα καταλάβει... Τώρα για τον Σαμαρά. Τι «Χριστιανός», ψηφοθηρικά κόλπα όλα! Ο Σαμαράς είναι άθεος! Τα ίδια ακριβώς με τον Τσίπρα δηλαδή... Άθεοι μας κυβερνούν, αγαπητέ μου! Άθεοι... Η.Κ.: Κι εσείς ήσαστε χρόνια σ’ αυτό το σύστημα... «Β.Λ.»: Ναι, δεν το παραβλέπω! Αλλά, ξέρετε κάτι... Αλλιώς ξεκίνησαν τα πράγματα το 1974, μετά από τη χούντα, και με τον καιρό ξέπεσαν πολύ! Εντελώς! Όσο περνούσε ο χρόνος, τόσο και χειρότερα... Η.Κ.: Ήταν ηθικό ένας προδότης της παράταξής του να βάλει υποψηφιότητα για αρχηγός της το 2009; Και ήταν λογικό να τον ψηφίσει το 50% αυτής της παράταξης για αρχηγό της;... «Β.Λ.»: Όχι! Ασφαλώς όχι! Αυτό δείχνει πόσο γρήγορα και εύκολα ξεχνάει ο ελληνικός λαός... Εδώ, ξέρετε, έγιναν τέρατα και σημεία το 1993 με τον Σαμαρά! Πράγματα και καταστάσεις, που ο λαός τα αγνοεί!... Η.Κ.: Τα γράφω με λεπτομέρειες στην «Ανατροπή 1993». Κανείς σαμαρικός βέβαια δεν απάντησε ποτέ σ’ αυτό το έργο μου... Εσείς τι ξέρετε για το 1993; «Β.Λ.»: Πολλά! Αλλά αυτό που έγινε το 1993 ξεκίνησε πιο πριν... Η.Κ.: Δηλαδή; «Β.Λ.»: Κοιτάξτε, τον Σαμαρά άρχισαν να τον προβάλλουν σιγά-σιγά από το 1988-1989. Ήταν τότε φανερό πως η ΝΔ πάει για κυβέρνηση, με όλα αυτά που γίνονταν στο ΠΑΣΟΚ. Αλλά, σας το είπα αυτό, προσωρινή κυβέρνηση! Τον Σαμαρά τον πήγαιναν για μεγάλο πόστο. Ήταν νέος ηλικιακά και έδειχνε την εικόνα μιας ανανέωσης. Πήρε τελικά τα καλύτερα υπουργεία. Πρώτα το οικονομικών και αμέσως μετά το εξωτερικών. Η.Κ.: Πότε έγιναν αυτά; «Β.Λ.»: Το 1989 έγινε η κυβέρνηση ΝΔ-Αριστεράς, με τον Τζαννετάκη. Τότε πήγαν τον Σαμαρά για το υπουργείο οικονομικών. Και πριν από τις εκλογές του 1989 τον προόριζαν για μεγάλο πόστο, όπως σας είπα... Η.Κ.: Ποιοι τον προόριζαν; Δεν τον ήθελε ο Μητσοτάκης; «Β.Λ.»: Κοιτάξτε τώρα... Ο Μητσοτάκης τον συμπαθούσε τότε τον Σαμαρά! Δεν υπήρχε δηλαδή εδώ πέρα η σχέση Παπανδρέου-Σημίτη, εχθρική σχέση... Ήταν απέναντι στον Σαμαρά φιλικός, πώς να το πω, «προστατευτικός». Αλλά έπεσε σε παγίδα ο Μητσοτάκης! Η.Κ.: Δηλαδή ο Μητσοτάκης τον πρότεινε για υπουργό... «Β.Λ.»: Να σας πω. Μιλάμε για το 1989, πριν τις εκλογές. Με τα τότε δεδομένα ο Σαμαράς ήταν, μετά τον Έβερτ, η νέα δύναμη της ΝΔ! Δηλαδή φαινόταν ο Έβερτ να έχει τον πρώτο λόγο στη μετά Μητσοτάκη εποχή, τον έλεγαν «Μπουλντόζα» και άλλα τέτοια. Είχε βγει και δήμαρχος στην Αθήνα το 1986, «σπάζοντας» τη συμμαχία ΠΑΣΟΚ-ΚΚΕ... Η.Κ.: Για να καταλάβω. Δεν είχε γίνει ακόμα πρωθυπουργός ο Μητσοτάκης και σχεδίαζαν τη διαδοχή του; Πριν από τις εκλογές του 1989; «Β.Λ.»: Πολύ πιο πριν! Δεν ξέρετε, κύριε Κωνσταντινίδη, πως αυτά τα πράγματα, διαδοχές κλπ., γίνονται σε βάθος χρόνου; Αλλά με ρωτήσατε ποιος προωθούσε τον Σαμαρά, αν δεν κάνω λάθος... Η.Κ.: Ναι, ποιος τον προωθούσε; Από πότε; Και γιατί; «Β.Λ.»: Κοιτάξτε, απάντηση δίνει η ίδια η εξέλιξη των πραγμάτων! Πήγε κρυφά στη λέσχη Μπίλντερμπεργκ το 1991, τον Μάιο. Μόνο εσείς το βγάλατε αυτό το πράγμα δημόσια, με στοιχεία, και σας συγχαίρω! Δεν ξέρω βέβαια ποιος σας το είπε... Η.Κ.: Αυτό είναι δικό μου θέμα! Είχα την πληροφορία αυτή και θεώρησα ότι έπρεπε να τη βγάλω δημόσια. Αλλά συνεχίστε, παρακαλώ, το σκεπτικό σας... «Β.Λ.»: Ναι, τον προωθούσαν από πριν. Πολύ πριν το 1989. Και τον προωθούσαν για την «επόμενη μέρα» στην Ελλάδα, στο πολιτικό σύστημα! Αυτή που ζούμε τώρα δηλαδή... Η.Κ.: Τον προωθούσαν για να διαλύσει τη ΝΔ; «Β.Λ.»: Ναι, ναι! Για να διαλύσει τη ΝΔ! Δεν βλέπετε τι έκανε; Πάει η ΝΔ, την τελείωσε από το 2009 που έγινε αρχηγός!... Η.Κ.: Εδώ τελειώνει και την ίδια την Ελλάδα... Όχι μόνο τη ΝΔ. «Β.Λ.»: Σωστά, σωστά... Πολύ σωστά λέτε! Τον «πήγαιναν» τον Σαμαρά πολύ, κυρίως οι Αμερικάνοι! Οι Γερμανοί τότε, όχι τόσο. Φαίνεται πως στην πορεία τα «βρήκε» και μαζί τους... Η.Κ.: Και πώς έκανε την Πολιτική Άνοιξη το 1993; Ήταν μεγάλο ρίσκο για τον ίδιο να φύγει τότε από τη ΝΔ... «Β.Λ.»: Λέτε να μην ήξερε τι έκανε; Τι πώς την έκανε; Με... εκβιασμούς την έκανε!!! Εκβίαζε επιχειρηματίες! Η.Κ.: Τι μου λέτε!... «Β.Λ.»: Ναι, αυτό που σας λέω... Και έχω να σας πω ακόμα πολλά! Η.Κ.: Συνταρακτικά τα όσα μας λέτε για το πρόσωπο του ιδρυτή της Πολιτικής Άνοιξης, Αντώνη Σαμαρά! Του ατόμου που τον Σεπτέμβριο του 1993 δεν δίστασε να ρίξει ύπουλα την εκλεγμένη από το 47% του ελληνικού λαού κυβέρνηση της ΝΔ... «Β.Λ.»: Κι όμως, κύριέ μου, σας λέω την αλήθεια! Όσο λυπηρή και αν ακούγεται... Η.Κ.: Ωραία. Αποκαλέσατε τον Αντώνη Σαμαρά «εκβιαστή». Εκτός από άθεο, που σίγουρα είναι (και εδώ θα συμφωνήσω απόλυτα με εσάς). Τι έγινε ακριβώς, με εκβιασμούς έστησε την Πολιτική Άνοιξη το 1993; «Β.Λ.»: Μάλιστα, με εκβιασμούς! Θα σας πω. Θα σας δώσω ορισμένα στοιχεία, που ελάχιστοι τα γνωρίζουν. Ας πάμε λίγο πιο πίσω. Ο Σαμαράς, το ξέρετε αυτό, ήταν υπουργός εξωτερικών. Από το 1989 ως το 1992, που τον έδιωξε ο Μητσοτάκης από την κυβέρνηση. Ισχυρό υπουργείο, θα έλεγα το σημαντικότερο. Σ’ αυτό το υπουργείο, με ελάχιστη φθορά και με παγκόσμια δωρεάν προβολή, μπορείς να «χτίσεις» το πολιτικό σου μέλλον... Η.Κ.: Τι έκανε ο Σαμαράς όταν ήταν στο υπουργείο των εξωτερικών; «Β.Λ.»: Ο Σαμαράς είχε μέσα στο μυαλό του ένα σχέδιο. Φιλόδοξο σχέδιο. Να γίνει αρχηγός κόμματος και να διεκδικήσει την πρωθυπουργία! Έτσι άρχισε να στήνει τον δικό του, τον ολόδικό του, μηχανισμό, χρησιμοποιώντας γι’ αυτόν τον σκοπό τα κονδύλια του υπουργείου εξωτερικών!!! Ξέρετε τι έκανε; Άρχισε από τότε, σας λέω από το 1990-1991, να «λαδώνει» άτομα που θα του ήταν, όπως πίστευε, χρήσιμα στην μετέπειτα φάση της καριέρας του, όταν δηλαδή θα γινόταν αρχηγός κόμματος! Η.Κ.: Ένα λεπτό... Ήξερε δηλαδή ότι θα γίνει μετά από λίγο καιρό αρχηγός κόμματος; «Β.Λ.»: Μα ναι, αυτό σας λέω! Το είχε σχέδιο. Έπιανε έτσι ανθρώπους-κλειδιά στον κρατικό μηχανισμό, βασικά στο υπουργείο εξωτερικών, και τους έκανε «δωράκια», για να τον υποστηρίξουν μετά, για να γίνουν δικοί του αφοσιωμένοι άνθρωποι, πώς να σας το πω; Και έτσι έγινε, γι’ αυτό και όλοι αυτοί πήγαν μαζί του όταν έκανε την Πολιτική Άνοιξη! Δείτε ποιοι πήγαν μαζί του και θα καταλάβετε. Ήταν η «ραχοκοκαλιά» του κόμματός του... Η.Κ.: Για πού προορίζονταν τα κονδύλια του υπουργείου εξωτερικών, που «έκοβε» ο Σαμαράς και τα έδινε σε δικούς του; «Β.Λ.»: Για διάφορα θέματα. Πρώτα, για την ενίσχυση των Βορειοηπειρωτών! Ύστερα, για το θέμα της Κύπρου. Και, επίσης, για την προβολή της ελληνικότητας της Μακεδονίας... Η.Κ.: Μα αυτός παρίστανε τότε τον «εθνικόφρονα»! «Β.Λ.»: Ψέματα έλεγε! Όλα ήταν ψέματα!... Δεν πιστεύει σε «έθνος» και σε «πατρίδα» ο Σαμαράς! Η.Κ.: Ήταν δηλαδή πατριδοκάπηλος; «Β.Λ.»: Εντελώς! Αλλά σκεφτείτε πόσο δήθεν πίστευε σε όλα αυτά τα εθνικά θέματα. Είναι ο άνθρωπος που πέρυσι, σαν πρωθυπουργός πια, έκοψε τις συντάξεις των Βορειοηπειρωτών και τους «στραγγάλισε»! Τώρα «θάβει» και το Κυπριακό, αφού εξισώνει το Κυπριακό κράτος με το ψευδοκράτος, μιλώντας για «δύο κοινότητες»... Όσο για το Μακεδονικό, πουλάει και το όνομα της Μακεδονίας, μαζί με τον Βενιζέλο!... Η.Κ.: Είναι καταστροφέας, αναμφίβολα! Αλλά συνεχίστε, παρακαλώ, το σκεπτικό σας... «Β.Λ.»: Μάλιστα. «Έτρωγε» λοιπόν τα κονδύλια του υπουργείου εξωτερικών, αυτά που δίνει ο Έλληνας φορολογούμενος για τα εθνικά μας θέματα... Τα έπαιρνε για να τα δίνει σε δικούς του ανθρώπους, έτσι ώστε να κάνει το δικό του κόμμα! Η.Κ.: Τι άλλο έκανε; Όταν ίδρυσε την Πολιτική Άνοιξη είχε κάνει μία φοβερά ακριβή καμπάνια για να την διαφημίσει. Και στην προεκλογική εκστρατεία του 1993 ξόδεψε τα πιο πολλά λεφτά απ’ όλους. Πού τα βρήκε; «Β.Λ.»: Εδώ σας θέλω! Έτσι ακριβώς είναι. Είχε τα πιο πολυτελή προεκλογικά φυλλάδια, με χαρτί «λουξ», έγχρωμα, κλπ. Ακούστηκε πολύ τότε, ισότιμα με τους ΝΔ και ΠΑΣΟΚ! Αυτό δεν σας κάνει εντύπωση; Η.Κ.: Αν ρωτάτε εμένα, όχι, δεν μου κάνει, διότι γνωρίζω... «Β.Λ.»: Λοιπόν... Τα λεφτά τα βρήκε με πολλούς, διάφορους, τρόπους. Πρώτα έτρεχε σε μεγάλους βιομήχανους και ζητούσε ενίσχυση για το κόμμα του... Έκοβε μάλιστα και «ταρίφα», ανάλογα σε ποιον πήγαινε, φτάνοντας μέχρι και το εξωφρενικό ποσό των 500 εκατομμυρίων δραχμών! Ποσό τεράστιο για τα χρόνια εκείνα. Κι όταν τον ρώτησαν από πού βρίσκει χρήματα για έναν τόσο δύσκολο και πανάκριβο προεκλογικό αγώνα, αυτός απαντούσε πως δεν λέει, για να μην εκθέσει τους υποστηρικτές του! Η.Κ.: Και τι υποσχόταν στους σπόνσορές του, ως αντάλλαγμα, ο αρχηγός της «υπέρβασης»; «Β.Λ.»: Πολλά! Πολλά και διάφορα. Πως όταν έρθει στα πράγματα θα τους βοηθήσει σε ό,τι χρειαστούν, γιατί το κόμμα του θα παίξει (έτσι έλεγε) ρυθμιστικό ρόλο στα πολιτικά πράγματα της χώρας... Η.Κ.: Πότε γίνονταν αυτά; «Β.Λ.»: Το διάστημα κυρίως Ιουλίου-Αυγούστου 1993. Και φαίνεται πως έκανε καλές συμφωνίες, γιατί όταν ένιωσε έτοιμος, κάπου αρχές Σεπτεμβρίου του 1993, ανέτρεψε την κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη... Η.Κ.: Και πόσο κόστισε, εάν ξέρετε, η δυναμική εκστρατεία της Πολιτικής Άνοιξης το 1993; «Β.Λ.»: Πολλά δις δραχμές! Τεράστιο ποσό... Ξέρετε, κανένας βουλευτής, υπουργός κλπ., όσα λεφτά και να έχει, δεν θα έμπαινε στον κόπο και στο ρίσκο να ξοδέψει τόσα πολλά χρήματα για έναν αμφιβόλου αποτελέσματος προεκλογικό αγώνα. Αλλά ο Σαμαράς το έκανε! Δεν διάστασε. Και, ακούστε με. Μιλάμε για ένα κόμμα μικρό, την Πολιτική Άνοιξη, χωρίς το παρελθόν, τις ρίζες, τις διασυνδέσεις κλπ. της ΝΔ ή του ΠΑΣΟΚ. Και όμως, τους ανταγωνίστηκε ως ίσος προς ίσο. Παρά που ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ήταν πάνω από το 40% και αυτός με το κόμμα του μόλις στο 5%... Η.Κ.: Καλά, κι όλοι αυτοί που τον ενίσχυαν ριψοκινδύνεψαν έτσι απλά τα χρήματά τους; «Β.Λ.»: Μην τους έχετε για κορόιδα! Έβλεπαν πως ο Σαμαράς θα έχει μέλλον. Ήξεραν για τη στήριξη προς το πρόσωπό του των Αμερικάνων. Για τη λέσχη Μπίλντερμπεργκ. Κανένας βιομήχανος, γενικά μεγαλοεπιχειρηματίας, δεν δίνει έτσι ελαφρά τη καρδία τα χρήματά του... Εδώ ο Σαμαράς «έπαιξε» τότε και με το λαθρεμπόριο πετρελαίου! Η.Κ.: Λαθρεμπόριο πετρελαίου; «Β.Λ.»: Ναι, ναι... Λαθρεμπόριο! Ξέρετε για το εμπάργκο που επιβλήθηκε τότε στη Σερβία και μετά στα Σκόπια. Τότε πολλοί πλούτισαν, εξάγοντας κυρίως πετρέλαιο από το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, παράνομα βέβαια, προς την πρώην Γιουγκοσλαβία. Ένας από αυτούς ενίσχυσε σίγουρα τον Σαμαρά! Η.Κ.: Καλά... Και πώς περνούσε έτσι απλά το πετρέλαιο, λαθραία, από το λιμάνι της Θεσσαλονίκης; «Β.Λ.»: Το βάφτιζαν «πίσσα», που τάχα πάει για να γίνουν δρόμοι, και το περνούσαν άνετα! Ασφαλώς, κύριε Κωνσταντινίδη, δεν λέω πως μόνο ο Σαμαράς ενισχύθηκε οικονομικά από λαθρεμπόρους πετρελαίου. Αλλά το 1993 ενισχύθηκε, τουλάχιστον από έναν από αυτούς, και έβαλε τα λεφτά στην Πολιτική Άνοιξη!... Η.Κ.: Γιατί να μην τα βάλει; Μήπως τα είχε δουλέψει;... Δεν είχε ιδρώσει για να τα αποκτήσει... «Β.Λ.»: Ε ναι, βέβαια! Έτσι είναι. Και βέβαια αυτή την τακτική, με εκβιασμούς και παρασκηνιακά παιχνίδια, την συνέχισε ο Αντώνης Σαμαράς και μετά τις εκλογές του 1993... Η.Κ.: Μου είπατε φοβερά και τρομερά, ομολογουμένως, πράγματα για το πρόσωπο του Αντώνη του Σαμαρά και για το πώς το 1993 «έστησε» το δικό του προσωπικό κόμμα, την Πολιτική Άνοιξη (ΠΟΛΑΝ). Κάνατε λόγο για σαμαρικούς εκβιασμούς προς επιχειρηματίες, ακόμη και για «κομπίνες» του με λαθρεμπόρους πετρελαίου. Όλοι αυτοί χρηματοδότησαν την ΠΟΛΑΝ, έτσι ώστε ο Σαμαράς να διεξάγει έναν πανάκριβο για τα δεδομένα της εποχής προεκλογικό αγώνα... Τι συνέβη κατόπιν; «Β.Λ.»: Κατόπιν, ξέρετε ότι η Άνοιξη μπήκε στη βουλή. Έζησα από κοντά σχετικά τα γεγονότα. Αλλά, θαρρώ, ο Αντώνης Σαμαράς δεν ήταν ευχαριστημένος από το αποτέλεσμα των εκλογών του 1993! Πήρε με το ζόρι το 5% των ψήφων... Κι αυτό δεν του «κάθισε» καθόλου καλά στο «στομάχι». Η.Κ.: Υπήρχε και κλίμα φοβερής πόλωσης, βέβαια, που αντικειμενικά δεν τον ευνοούσε... «Β.Λ.»: Ναι, σε αυτό δεν έχετε άδικο. Η ΝΔ κατόρθωσε τις τελευταίες 2-3 εβδομάδες προ των εκλογών να συσπειρωθεί πολύ! Γι’ αυτό και έφτασε σχεδόν στο 40%. Όμως, από την άλλη, και ο Σαμαράς πίστευε τότε πως ήταν η ώρα του. «Πετούσε» στα σύννεφα! Δεν ήταν προσγειωμένος. Καθόλου προσγειωμένος! Νόμιζε πως θα άλλαζε από τότε το πολιτικό σύστημα και αυτός θα γινόταν κάτι, πώς να σας το πω, σαν ο ηγέτης που θα έμπαινε μπροστά για να κυβερνήσει τον τόπο!... Αλλά δεν τα κατάφερε. Προσγειώθηκε πολύ ανώμαλα... Η.Κ.: Ήταν δηλαδή, κατά τη γνώμη σας, λίγο το 5% περίπου που πήρε; «Β.Λ.»: Θεωρώ, πως ναι! Ήταν λίγο. Δείτε τι ξόδεψε και θα καταλάβετε. Ξόδεψε ίσα, ίσως και πιο πολλά, με τους ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και πήρε το ένα όγδοο-ένα ένατο από αυτούς σε ψήφους! Περίμενε να πάρει πολύ παραπάνω, αυτό είναι σίγουρο. Αλλά δεν του βγήκε. Ήταν η πρώτη του βαριά ήττα... Η.Κ.: Δεν πέτυχε δηλαδή τον στρατηγικό του στόχο, να «σπάσει» τον δικομματισμό από τότε... Λέω «από τότε», διότι τον έχει «σπάσει» τώρα, αφού έχει κάνει συντρίμμια και θρύψαλα τη ΝΔ, ενώ και το ΠΑΣΟΚ είναι πια ανύπαρκτο!!! «Β.Λ.»: Ναι, ναι, σωστά λέτε! Σωστά... Κύριε Κωνσταντινίδη, ο Σαμαράς έπαιξε όλα του τα «λεφτά» στις εκλογές του 1993. Και δεν του βγήκε! Πήρε κάποιους βουλευτές και στελέχη από τη ΝΔ, αλλά... μέχρι εκεί!... Και ο Κωστής Στεφανόπουλος είχε πάρει βουλευτές και στελέχη το 1985, αλλά είδατε πού κατέληξε. Είμαι σίγουρος ότι τη βραδιά των εκλογών του 1993 το πρώτο πράγμα που θα σκέφτηκε ο Σαμαράς θα ήταν ο Κωστής Στεφανόπουλος... Η.Κ.: Όμως τελικά και ο Στεφανόπουλος έγινε μετά πρόεδρος της δημοκρατίας, αλλά και ο Σαμαράς πρωθυπουργός! Δεν τους βγήκε σε κακό η εκλογική τους αποτυχία... Ωραία, απέτυχε λέτε ο Σαμαράς το 1993. Δεν διέλυσε τον δικομματισμό, αν και (μεταξύ μας) από το ΠΑΣΟΚ τότε αντικειμενικά λίγα περίμενε. Ο στόχος του ήταν η συρρίκνωση της ΝΔ! Και το πέτυχε τελικά είκοσι χρόνια αργότερα... «Β.Λ.»: Το πέτυχε, από όσο δείχνουν τα πράγματα. Πάντως, αγαπητέ μου κύριε Κωνσταντινίδη, όταν πρωτοεμφανιζόμενο κόμμα παίρνει στις εκλογές μόλις το 5% το πιο πιθανό είναι να μην έχει μέλλον... Η.Κ.: Καλά όλα αυτά. Και τι έγινε μετά τις εκλογές; «Β.Λ.»: Ε, αφού τα ξέρετε! Τα γράψατε και στο βιβλίο σας... Η.Κ.: Λέτε για το βιβλίο μου «Ανατροπή 1993. Πώς έπεσε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας τον Σεπτέμβριο του 1993». Ξέρετε, το έβγαλα το 2011... Ναι, ασφαλώς τα ξέρω. Θέλω όμως να μου πείτε τώρα κι εσείς! «Β.Λ.»: Ήσασταν διορατικός σ’ αυτό το βιβλίο σας! Ε, ο Σαμαράς μετά τις εκλογές του 1993 δεν είχε πια άλλη επιλογή. Έπρεπε ή να συμμαχήσει με τη ΝΔ κατά της κυβέρνησης του Ανδρέα Παπανδρέου ή να στηρίξει το ΠΑΣΟΚ! Προτίμησε το δεύτερο... Η.Κ.: Γιατί νομίζετε ότι στήριξε το ΠΑΣΟΚ τότε; «Β.Λ.»: Όχι μόνο γιατί σύγκλιναν τα συμφέροντά τους! Όχι μόνο γι’ αυτό, που είναι βέβαιο πως τα συμφέροντα του Σαμαρά σύγκλιναν με εκείνα του Παπανδρέου και όχι της ΝΔ!... Π.χ. ήθελε μακροημέρευση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, για να αποφύγει τυχόν πρόωρες εκλογές και να σωθεί έτσι από ενδεχόμενη συντριβή του! Η.Κ.: Και γι’ αυτόν τον λόγο το 1995 έβγαλαν μαζί με το ΠΑΣΟΚ τον... Κωστή Στεφανόπουλο για πρόεδρο της δημοκρατίας! «Β.Λ.»: Σωστά, σωστά! Πολύ σωστά!... Το 1995 το ΠΑΣΟΚ είχε πια κουράσει, ο Ανδρέας δεν μπορούσε να κυβερνήσει και η ΝΔ θα έκανε περίπατο στις εκλογές! Ήταν πια μπροστά από το ΠΑΣΟΚ σε όλες τις δημοσκοπήσεις και στις νομαρχιακές και δημοτικές εκλογές του 1994 είχε νικήσει καθαρά το ΠΑΣΟΚ!... Έτσι βόλευε τον Σαμαρά, αλλά και το ΠΑΣΟΚ, να μην γίνουν πρόωρες εκλογές την άνοιξη του 1995. Αν γίνονταν εκλογές ο πρώτος δεν θα έμπαινε στη βουλή και το ΠΑΣΟΚ θα έχανε την εξουσία! Έβγαλαν λοιπόν τον Στεφανόπουλο πρόεδρο με το ζόρι, οριακά, και... ανάσαναν!!! Η.Κ.: Ποιος άλλος λόγος υπήρχε για τη σύγκλιση αυτή που είπατε μεταξύ Σαμαρά και ΠΑΣΟΚ; «Β.Λ.»: Η γενικότερη αντίληψή τους! Είχαν κοινά στρατηγικά συμφέροντα, πώς να το πω;... Υπηρετούσαν την ίδια πολιτική! Το ΠΑΣΟΚ τότε, μην το ξεχνάτε αυτό, ήρθε στην εξουσία σαν όργανο της Αμερικής για να επιβάλλει μια Νέα Τάξη στην περιοχή μας!... Καμία σχέση δεν είχε με το ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του 1980. Ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν ήλεγχε πια το κόμμα όπως πριν. Φυσικά και ο Σαμαράς ήταν άνθρωπος των ίδιων συμφερόντων. Αντίθετα, οι Αμερικάνοι φοβόντουσαν τότε τον Έβερτ, μήπως και τους κάνει καμιά «στραβοτιμονιά» αν κυβερνούσε! Σου λέει, ας πάμε με τους σίγουρους, αυτούς που έχουμε μαζί μας, το ΠΑΣΟΚ και τον Σαμαρά! Η.Κ.: Ναι, αλλά τα πράγματα άλλαξαν με το τέλος του Ανδρέα Παπανδρέου. Διαδοχή του από τον Σημίτη, θάνατός του και πρόωρες εκλογές το 1996... «Β.Λ.»: Ναι, ναι, ασφαλώς! Έτσι γίνεται στην πολιτική, κύριε Κωνσταντινίδη, το ξέρετε πολύ καλά αυτό... Αλλά, το ξέρετε και αυτό, τον Σαμαρά τον κράτησαν μετά στο «ψυγείο». Εννοώ, μετά την ήττα του στις εκλογές του 1996... Η.Κ.: Που ήταν και πάλι πρόωρες. Τις έκανε τότε ξαφνικά ο Σημίτης, που κέρδισε μάλλον με άνεση τον Έβερτ... Καλά, ο Σαμαράς δεν αιφνιδιάστηκε; «Β.Λ.»: Ε, το έβλεπε ο Σαμαράς πως η Άνοιξη δεν είχε μέλλον... Είχαν ατονήσει και οι οργανώσεις του, πανελλαδικώς. Δεν είχε καθόλου δυναμισμό, όπως είχε το 1993! Αλλά και τότε πήρε με χίλια ζόρια ένα 5%. Ήταν σίγουρο πως θα έπεφτε και άλλο... Η.Κ.: Όπως και έπεσε... «Υπέρβαση γιοκ» είναι, γνωρίζετε, ο τίτλος ενός σχετικού κεφαλαίου μου στο βιβλίο μου για τον Σαμαρά και την ΠΟΛΑΝ που προαναφέραμε! Εκεί τα λέω όλα... «Β.Λ.»: Ναι, το διάβασα το βιβλίο σας. Τα λέτε με το «νι» και με το «σίγμα»... Αλλά τελικά, αν το δούμε μέσα στον χρόνο, ο Σαμαράς πάντα ήταν σύμμαχος του ΠΑΣΟΚ! Και τότε, και τώρα!... Του δίνει πάντα «το φιλί της ζωής»! Όχι μόνο το 1995, όταν έσωσε το ΠΑΣΟΚ από βέβαιη ήττα. Τώρα, δεν βλέπετε και τώρα τι γίνεται; Παντού «βολεμένοι» οι άνθρωποι του ΠΑΣΟΚ! Που πήρε ισχνά ποσοστά στις τελευταίες εκλογές μάλιστα... Η.Κ.: Τι ισχνά... τώρα μπαίνει-δεν μπαίνει στη βουλή, σύμφωνα με τις αληθινές δημοσκοπήσεις! Μακάρι να ήταν ακόμη στα ποσοστά του, του 2012!... «Β.Λ.»: Έχετε δίκιο! Κύριε Κωνσταντινίδη, ξέρετε πολλά και έχετε δίκιο σε όλα!... Δεν μπορώ να πω ή να συμπληρώσω κάτι άλλο. Για τον Σαμαρά σας τα είπα... Σας τον περιέγραψα, νομίζω, αρκετά. Σαν άνθρωπος που τον ξέρω από το 1977, όπως σας είπα... Η.Κ.: Αλίμονο στην Ελλάδα! Αυτό έχω μόνο να πω εγώ... «Β.Λ.»: Αλίμονο! Αλίμονο και... τρις αλίμονο!!! Τραγικά πράγματα έχουν γίνει, κύριέ μου... Τραγικά! Και σε πολλούς τομείς... Αυτά μας έριξαν έξω! Και έφεραν τη χώρα στην τωρινή της θέση, της σαπίλας και της βρωμιάς!...