1.9.2020
Του Ησαΐα Κωνσταντινίδη
Το ζήτημα της χαμένης Ατλαντίδας εξακολουθεί να παραμένει ακόμη και σήμερα, για τους ερευνητές, ένα μεγάλο μυστήριο... Ποια ήταν η Ατλαντίδα; Σύμφωνα με τις αρχαίες πηγές, επρόκειτο για μία πολύ προηγμένη χώρα της προϊστορικής περιόδου, της οποίας ο λαός ήταν πλούσιος, ευτυχισμένος και πολιτισμένος. Κάποτε όμως, λόγω του ότι περιφρόνησαν τον προστάτη θεό τους -τον Ποσειδώνα-, αντιμετώπισαν την οργή των θεών, οι οποίοι κατέστρεψαν την Ατλαντίδα και τον πολιτισμό της...
Οι θεωρίες για το πού βρισκόταν η Ατλαντίδα είναι πολλές. Υπάρχει βέβαια η πανάρχαια αναφορά, στα έργα του Πλάτωνα “Τίμαιος” και “Κριτίας”, ότι ήταν “πέρα από τις Ηράκλειες Στήλες [Γιβραλτάρ]”. Από εκεί και πέρα, οι θεωρίες κυμαίνονται. Η πλέον γνωστή κάνει λόγο, πως η Ατλαντίδα βρίσκεται βυθισμένη στα βάθη του Ατλαντικού ωκεανού, μεταξύ ευρωπαϊκής και αμερικανικής ηπείρου. Άλλοι λένε ότι είναι κάτω από το περίφημο “Τρίγωνο των Βερμούδων”, έξω απ' τις ΗΠΑ. Ενώ υφίσταται και η αντίληψη ότι είναι θαμμένη κάτω απ' τους πάγους της Ανταρκτικής! Ακόμα και στη Μαύρη Θάλασσα, τον Εύξεινο Πόντο των Ελλήνων, την έχουν τοποθετήσει. Ελληνικού δε, ενδιαφέροντος αποτελεί η εκδοχή ότι πρόκειται για τη σημερινή Θήρα (Σαντορίνη), η οποία δεν είναι παρά απομεινάρι της άλλοτε πανίσχυρης Ατλαντίδας... Υπάρχει, τέλος, και μια άλλη θεωρία: ότι η Ατλαντίδα... δεν υπήρξε ποτέ! Ότι είναι δηλαδή προϊόν μυθοπλασιών...
Κι όμως, η Ατλαντίδα υπάρχει ακόμη και σήμερα, και είναι κυριολεκτικά μπροστά στα μάτια μας! Αρκεί κανείς να κάνει χρήση της διαδικτυακής υπηρεσίας “Google Earth” και να εστιάσει σε μια περιοχή της νότιας Ισπανίας, λίγο μετά το Γιβραλτάρ, εκεί όπου χύνονται τα νερά του ποταμού Γουαδαλκιβίρ. Εάν λοιπόν παρατηρήσει κανείς τη φωτογραφία της περιοχής, όπως την καταγράφει ο δορυφόρος, θα ανακαλύψει ότι... πρόκειται για τον τόπο που περιέγραψε άλλοτε (πριν από χιλιάδες χρόνια) ο Πλάτωνας! Δηλαδή, μία πολιτεία έγκλειστη μέσα σε θαλάσσιο κόλπο, που αποτελείται από τρεις διαδοχικούς δακτυλίους γης: πρόκειται για τα τρία λιμάνια της Ατλαντίδας, το “εσωτερικό”, το “μέσο” και το “εξωτερικό”.
Υπερβολές; Καθόλου. Αρκεί να συγκρίνει κανείς τον σημερινό χάρτη της περιοχής -από το “Google Earth” του διαδικτύου, επαναλαμβάνουμε- με την απεικόνιση της περιγραφής του Πλάτωνα. Ε λοιπόν, οι δυο εικόνες ταυτίζονται εκπληκτικά μεταξύ τους! Χιλιάδες χρόνια μετά, η Ατλαντίδα (ή μάλλον τα υπολείμματά της, ό,τι απέμεινε απ' αυτή) είναι ακόμη εδώ, να μας θυμίζει ένα υπέρλαμπρο παρελθόν μιας μυθικής περισσότερο -παρά ιστορικής- εποχής...
Τι ακριβώς συμβαίνει; Ο γρίφος λύνεται (όπως ο γράφων απέδειξε στο έργο του “Πλοηγός Οδύσσεια”), εάν συνδυαστεί με το τεράστιο έπος του Ομήρου, την “Οδύσσεια”. Ο τυφλός αοιδός κάνει εκεί λόγο για τη λήξη των περιπετειών του Οδυσσέα, με τελευταίο σταθμό του συναρπαστικού ταξιδιού του μια μυστηριώδη χώρα, τη Σχερία, όπου ζούσε ένας προηγμένος τεχνολογικά λαός, οι Φαίακες. Κακώς πιστεύεται από πολλούς ότι η χώρα των Φαιάκων είναι η σημερινή Κέρκυρα. Κι αυτό, διότι ο Όμηρος ΔΕΝ κάνει λόγο για νησί, αλλά για “γη των Φαιάκων”. Είναι γνωστό ότι ο δημιουργός της “Οδύσσειας” όταν ήθελε να κάνει διαφοροποίηση ενός νησιού από τη στεριά, μιλούσε για “νήσο”. Στην περίπτωση της Σχερίας όμως πουθενά δεν υπάρχει τέτοια αναφορά, αλλά το ακριβώς αντίθετο.
Η Σχερία-Ατλαντίδα τοποθετείται λοιπόν στην αρχαία περιοχή της Ταρτησσού (νότια Ισπανία), μία περιοχή όπου στα πανάρχαια-προϊστορικά χρόνια αναπτύχθηκε ένας παράξενος και προωθημένος πολιτισμός, μείγμα μεσογειακής και μιας άλλης, άγνωστης, τεχνοτροπίας. Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα στο άγαλμα της περίφημης “Κυρίας του Έλτσε” (αρχαίας Ελίκης), η οποία πράγματι αποτελεί συνδυασμό αρχαιοελληνικών και “αλλότριων” στοιχείων. Να μην ξεχνάμε δε, ότι η Ισπανία ετυμολογικά αναλύεται ως “γη αφιερωμένη στον θεό Πάνα” (Es-Paña).
Σημειώνεται, ότι η αρχαία παράλια πόλη της Ταρτησσού, στη νότια Ιβηρική (περιοχή Σεβίλης), δίπλα στις εκβολές του ποταμού Γουαδαλκιβίρ, αποτελούσε επί σειρά αιώνων σπουδαίο βασίλειο, το οποίο ανέφεραν αρχαίοι συγγραφείς, όπως ο Ηρόδοτος και ο Παυσανίας. Όλοι την περιέγραφαν πάντοτε με θαυμασμό για τον πλούτο και την ευημερία των κατοίκων της, καθώς και για τα οικονομικά, τεχνολογικά κτλ. κατορθώματά τους. Κι αυτές οι μαρτυρίες συνιστούν άλλη μία απόδειξη ότι αρχαία Ταρτησσός και Ατλαντίδα ταυτίζονται...