16.4.2020
Του Περίανδρου Ανδρουτσόπουλου
Γουρλομάτης, θυμίζει Κάφκα, όμοιος Σεφαραδίτης απ’ τους Εβραίους της Ισπανίας. Παρά ταύτα, είναι, λέγει, Έλλην. Ακούγονται διάφορα δια υποτιθέμενη καταγωγή της οικογενείας του από κάποιους Ιουδαίους εν Πελοποννήσω, μα δεν τα πιστεύουμε. Όπως, και ότι παλαιότερα στα Χανιά, ένας εντόπιος ραββίνος έφερε το επώνυμό του. Μάλλον συμπτωματικώς…
Αυτό, όμως, που μετά βεβαιότητος γνωρίζουμε, είναι πως μετέχει της ευήθους λέσχης Μπίλντερμπεργκ. Ότι αρέσκεται να φορή εις την κεφαλήν το ραββινικό σκιάδιο, το κιπά, όπως και ο αείμνηστος πατήρ του άλλοτε, καμαρωτός στην συναγωγή Αθηνών. Ότι ο ίδιος αυτός γονεύς του ανεγνώρισε, ως πρωθυπουργός, το κράτος του Ισραήλ, όταν κυβέρνησε μετά τον εκ μητρός – Μινέικο – Εβραίο Ανδρέα Παπανδρέου. Εν πάση περιπτώσει, ecce homo – ιδού ο άνθρωπος! – αγαπητοί «ελεύθεροι πολιορκημένοι»… ο δημοφιλής πρωθυπουργός μας!
Κι ας εξώντωσε τους στίχους του εθνικού ποιητού, δεν πειράζει. Φθάνει που με τον γνωστό κυνισμό του φιλελευθέρου μηδενισμού – το μέτρον της απουσίας κάθε πίστεως, κατά τον Νίτσε – παρεδέχθη ωμά πως, παρ’ ότι ελεύθεροι να κοινωνούμε ηλεκτρονικώς, πολιορκούμεθα. Ωστόσο, δεν προσδιώρισε τον πολιορκητή. Τις καραβιές των σκοτεινοχρώμων αλλοφύλων που κρύβδην ξεφορτώνονται απ’ το ανατολικό Αιγαίο στην ενδοχώρα; Τους Λιβύους που βάσει του σχεδίου «Ειρήνη» καταφθάνουν, όσο παραμένουμε εσώκλειστοι; Την επικείμενη πενία μας; Ή μήπως, κι εδώ το αποκαλυπτικό μαίευμα, τον συγκεντρωτικό μας έλεγχο από έναν Άγνωστο Θεό, στον οποίο θα υποχρεούμεθα, από τούδε και στο εξής, να λογοδοτούμε επιστημονικώς;
Η περιρρέουσα συνωμοσιολογία δεν επιτρέπει ασάφεια. Η φιλοσοφία – όρος ελληνικός – παράγει σκέψη πολιτική. Αναλαμβάνουμε την ευθύνη της καταγωγής μας, να καταδαμάσουμε το χάος της πληροφορήσεως με γνώση.
Ας ρίξουμε, επομένως, μια κοφτερή ματιά στην μεταφυσική των φίλων του πρωθυπουργού – όρα Ρόζενσταϊν. Μήπως, άραγε, ταιριάζει με τα μέτρα της πολιτικής του;
Υπάρχει ένας μόνον Θεός, ο Γιαχβέ. Παντοδύναμος στην κυριολεξία, κατέχει τον λαό του δια των απορροών του. Πρόκειται περί του πνεύματος Ρουάχ, που εν τοιαύτη περιπτώσει, λειτουργεί ως εμμενής πνευματική κατάληψη όχι απλώς ενός ανθρώπου, μα ενός ολοκλήρου έθνους. Σαν κάτι ξένο και υψηλό, κατά τον Σπέγγλερ, που αποκλείει την δυνατότητα αυτονόμου Εγώ.
Εν προκειμένω, κατ’ αντίθεσιν με το «Συν Αθηνά και χείρα κίνει!» των αρχαίων μας προγόνων, ο Γιαχβέ του στερεί πλήρως την ατομική βούληση και τον χειραγωγεί. Τούτος ο μεταφυσικός ντετερμινισμός επιβάλλεται, ώστε ο εκλεκτός λαός να εκπληρώση την αποστολή του απαρέγκλιτα: Την επικράτηση του Λόγου – Ρουάχ επί γης. Η ηνιόχηση των Ιουδαίων, όμως, επιτελείται ασφαλέστερα, απ’ το ότι η ουσία που εκπορεύεται απ’ τον Θεό είναι, κατά την ραββινική πίστη, ιδιαιτέρας ποιότητος. Σαν παχυλή ύλη που τους δεσμεύει, κάτι σαν το εκτόπλασμα της παραψυχολογίας.
Αναλόγως στην Καμπάλα, ειδικώς στην Sefer-ha-bahir, οι θεϊκές δυνάμεις δεν είναι ιδιότητες ή ιδέες αφηρημένες. Είναι υποστάσεις του Θεού αναπόσπαστες από τον ίδιο, ιεραρχικώς διαρθρωμένες σε κλίμακα. Στην βάση αυτής ευρίσκεται η τελευταία εκείνη δύναμη που έχει και την ευθύνη της ειδικής εποπτείας του ορατού κόσμου. Αυτή η ύστατη οντότης εκπροσωπεί την «θεία παρουσία» - την Σεκινά – και είναι η σύζυγος του Θεού, αυτή καθ’ αυτήν η κοινότης του Ισραήλ. Το μυστικό σώμα που επέλεξε ο Θεός δια την πλήρωση της αποστολής του.
Είναι τόσο έντονος ο εν λόγω μυστικισμός, που οι Χασσιδιστές εκπρόσωποί του στις Η.Π.Α. αντιμετωπίζουν με επιφύλαξη έως εχθρότητα τον πολιτικό σιωνισμό του κράτους του Ισραήλ. Ο απροκάλυπτος, προκλητικός, πλην όμως πολεμικός πατριωτισμός του έρχεται σε αντίθεση με τα αδιόρατα σχέδια της άλλης σχολής. Εκείνη θέλει να ελέγξη τον γήινο κόσμο δια της μυστικής. Πόσω μάλλον όταν σήμερα η μυστική διδασκαλία ενδύεται τον επιστημονισμό…
Εν πάση περιπτώσει, το πρότυπο του επιστημονισμού τούτου ανευρίσκεται στο ίδιο το Ταλμούδ. Η επιθυμία της Microsoft σε συνεργασία με το ινστιτούτο Ροκφέλερ να παρασκευάσουν το δισκίο ID2020, ως ψηφιακή πανανθρώπινη ταυτότητα, προέρχεται απ’ την θρησκευτική φιλοσοφία της ομωνύμου οικογενείας.
Αρχικώς, βεβαίως, το σχέδιο ήταν να εισχωρήση το δισκίο – τσιπάκι στο υποδόριον των μεταναστών της οικουμένης, ώστε να λειτουργήση με ανθρωπιά: Καταγραφή τους δια ευκολότερη συμμετοχή σε εργασία, σπουδές, κοινωνικές δραστηριότητες. Και σταδιακώς, να εξαπλωθή στην λοιπή ανθρωπότητα ως χρηστή λειτουργία. Με την διαφορά ότι ο φημιστός ιός της γρίπης δίδει, πλέον, την τελεία αφορμή δια την συνεργασία του ινστιτούτου με τον παγκόσμιο οργανισμό υγείας. Η ψηφιακή ταυτότης προκρίνει τον δήθεν αναγκαίο εμβολιασμό. Η προπαγάνδα πιέζει. Ο ανεμβολίαστος, ο μη–κάτοχος θα θεωρήται «αποσυνάγωγος». Ο κάτοχος – στην πράξη, ωστόσο, ο κατειλημμένος – θα ελέγχεται παντού και πάντα δια το καλό του.
Από πού πηγάζουν τα κρατικά μας, πλέον, μέτρα της διαρκούς λογοδοσίας, δια τα οποία καμαρώνει ο πρωθυπουργός; Απολύτως σχετική διαφαίνεται η ιδεοληψία του μωσαϊκού νόμου. Η πιστή σύζυγος του Γιαχβέ, κοινότης του Ισραήλ, ελέγχεται ανά πάσα στιγμή απ’ τον κύριόν της. Βάσει προσυμφωνημένου συμβολαίου, υποχρεούται σε συνεχείς προσευχές και καθημερινές πρακτικές καθαγιασμού της ατομικής υπάρξεως.
Το Ταλμούδ απαιτεί: Ευλογίες του πιστού δια το πρωινό ξύπνημα. Μετά, ευχαριστία δια επάνοδο στην συνειδητή ζωή. Ευχή μόλις λαλήση ο πετεινός, σαν επαφή με τον έξω κόσμο. Χίλιες δυο ευλογίες δια το άνοιγμα των ματιών, το τάνυσμα, την έγερση, την ένδυση, την στάση, το βάδισμα, ακόμα και το δέσιμο των υποδημάτων κ.ο.κ.
Τώρα, όμως, η έως αυτισμού εμμονή του Ταλμούδ στον θεϊκό έλεγχο γίνεται η συντακτική αρχή της επιστημονικής κυβερνήσεως. Εμφανώς, επίσης, αναβαθμίζεται και ο διαχειριστής της. Οι εκπρόσωποι του Γιαχβέ επί γης ολοκληρώνουν την αποστολή τους, καθώς ανεβαίνουν στην ιεραρχική κλίμακα. Ως μεσίτες του Θεού, αποτελούν από κοινού τον αρχιραββίνο της ανθρωπότητος, των Γκοΐμ – χοίρων. Είναι ο επιστήμων – ιερεύς του παγκοσμίου κοινωνικού αυτοματισμού.
Ο πλανήτης μετατρέπεται σε τεραστία συναγωγή. Οι Γκοΐμ καταλαμβάνονται απ’ το πνεύμα – Ρουάχ του Αγνώστου Θεού, που πλέον εκκοσμικεύεται με κατάληξη στο τσιπάκι. Ασυνείδητα, λογοδοτούν κάθε τους πράξη και παρουσία. Ο θεϊκός Λόγος μεταβάλλεται σε επιστημονικό λόγο των 5G. Οι απορροές του εκτοπλάσματος του «πανταχού παρόντος» Γιαχβέ, πλέον ως η πανταχού παρούσα συχνότης, πυκνώνουν τον αόρατο χώρο. Δεν θα υπάρχη κενός χώρος στον αέρα, είχε προβλέψει ο Χάιντεγγερ. Ευλόγως, οι ηλεκτρονικές εντολές του Γιαχβέ εισέρχονται στο πνεύμα των «χοίρων» εν πλήρη κατοκωχήν. Γραπτές στην αρχή, όπως οι δέκα εντολές στον Μωυσή, κωδικοποιημένες, συντόμως, στο δισκίο μας…
Βεβαίως, υπήρξε προετοιμασία. Η διαρκής ταλμουδική προσευχή, έχει ήδη υποκατασταθή απ’ την εμμένεια της ακατάπαυστης ηλεκτρονικής αναφοράς του συγχρόνου ανθρώπου στους υπολογιστές. Η αλόγιστη χρήση των facebook, instagram κ.λ.π. εδώ και καιρό προπαιδεύει στον ελεγκτικό αυτισμό. Απλώς, τώρα, τα μέσα παρακάμπτονται, ο έλεγχος ευθειάζεται. Η μυστική του Θεϊκού Λόγου επιβραβεύεται. Η μαγική του ουσία διαπερνά την τεχνική.
Ωστόσο, πώς η μυστική δοξασία μετηλλάχθη σε επιστημονική; Σαφώς, δεν υπήρξε άλμα. Τούτο επετεύχθη δια της ιστορίας της σκέψεως και επικεντρούται στην ιδία την φύση του ιδιομόρφου Αγνώστου Θεού και την επωνυμία του. Καθώς, η επιστημονική κυβέρνηση οφείλει να μην είναι γνωστή, απτή, αιρετή, κρινόμενη και προπαντός ορατή. Ας σταθούμε σ’ αυτό.
Στην σχετική παράδοση ο Ηλίας καλύπτει το πρόσωπό του στο βουνό, δια να μην αντικρύση τον μυστικό Θεό. Ο Ησαΐας τρομοκρατείται όταν τον κοιτά με μάτια γυμνά, ενώ ο Σαούλ δια τον ίδιο λόγο τυφλούται στην οδό της Δαμασκού. Μα κι ο ραββίνος Συμεών μπεν Αζάι μόλις βλέπει τον παράδεισο, ευθύς αποθνήσκει… Οι Έλληνες, επομένως, θα πρέπει να λησμονήσουν την μεγαλοφυή τους συνάντηση με τους Θεούς κατά την μεγασθενή δημιουργία των τεχνών. Ο αγλαός πολιτισμός του Ωραίου θα παραχωρήση την θέση του στην ανεικονική ιδεοληψία. Η ψυχή της ερήμου απαιτεί τον Θεό αόρατο, άμορφο, άγνωστο.
Έτσι εκκινεί η «μάχη των κόσμων» που σημαδεύει τον Άρειο Πάγο μετά την ρωμαϊκή κατάκτηση. Με την στρέβλωση και την αυταπάτη. Αρκτικώς, όταν ο Ιουδαίος Σαούλ – απόστολος Παύλος διακηρύττει με πονηρία, ότι οι Έλληνες έχουν τάχα αναζητήσει τον αόρατο Γιαχβέ. Τεκμήριό του ο βωμός «τω αγνώστω Θεώ» κάτω απ’ την ακρόπολη των Αθηνών.
Βεβαίως, τέτοιοι βωμοί υπήρχαν πολλοί, οι περισσότεροι στους λιμένες δια τους ξένους που ήθελαν να λατρεύσουν τους αγνώστους στους Έλληνες θεούς τους. Παρά ταύτα, στην Αθήνα ήσαν οι βωμοί δια τις λησμονημένες εντόπιες θεότητες, των οποίων η λατρεία είχε απωλεσθή. Ιερουργώντας εκεί ο Επιμενίδης μετά το κυλώνειον άγος, τους επανασυνιστά με την επιγραφή «Στον άγνωστο Θεό».
Αλλά, ο Σαούλ που διακονεί την πίστη του στις εβραϊκές κοινότητες της ρωμαιο-κατοχικής Ελλάδος, προπαγανδίζει. Η επωνυμία Άγνωστος Θεός αρμόζει στην πατριωτική του συνείδηση. Γι’ αυτό, άλλωστε, μέχρι τον μεσαίωνα ο λαός της διασποράς την τηρεί ευλαβικώς. Οι καμπαλιστές της Ζοχάρ κηρύττουν ότι η ύπαρξη αναδύεται απ’ το βάθος του «θεϊκού μηδενός». Η σχολή της Χερόνα στην Καταλωνία είναι ομοίως αμείλικτη: Η ασύλληπτη θεότης που κινητοποιεί τον ορατό κόσμο είναι «τίποτα», «μηδέν»! Καθώς άπειρη, αποτελεί πληρότητα υπάρξεως παντελώς απρόσιτη στην ανθρώπινη γνώση.
Έκτοτε, ο ιουδαϊκός μηδενισμός εισχωρεί ως βάκιλλος στην ευρωπαϊκή καλλιέργεια. Ο Εβραίος Μαϊμονίδης επιχειρηματολογεί δια το άγνωστον του Θεού και εισάγει τον αγνωστικισμό. Ο χριστιανός Αυγουστίνος τον υιοθετεί στην αποφατική Θεολογία: Ο Θεός ως απρόσιτος, δεν περιγράφεται με αυτό που είναι, αλλά με αποφάσεις – αρνήσεις. Η πίστη στην απόδειξή του ισοδυναμεί με αμαρτία.
Αργότερα, η μανία δια την μη-αποδεικτική αλήθεια του Γιαχβέ γιγαντώνεται απ’ τον εξίσου Ιουδαίο Σπινόζα. Προετοιμάζοντας το τερατούργημα του Διαφωτισμού, απογειώνει την αγάπη δια τον Άγνωστο Θεό. Την θέση, τώρα, των εκτοπλασματικών του απορροών καταλαμβάνει ο μαθηματικός του πανθεϊσμός. Διευκολύνεται ο θετικισμός των εγκυκλοπαιδιστών: Καθώς ο Θεός είναι απρόσιτος στην γνώση μας, λαμβάνουμε την ευθύνη να οδηγηθούμε στην γνώση με τις μαθηματικές επιστήμες.
Συνεπώς, η επιστήμη αποκτά θεϊκή υπόσταση. Εξ ου και ο ντεϊσμός της Γαλλικής Επαναστάσεως. Η μανία δια το αφηρημένο. Η πολεμική κατά των εθνικών εθών και της ξεχωριστής παραδόσεως κάθε λαού, ως εχθρών της παγκοσμίας ειρήνης, την οποία θα επιφέρη η επιστημονική καθοδήγηση.
Αλήθεια, πού εδράζεται ο βομβαρδισμός μας απ’ την δικτατορία των Μ.Μ.Ε. με επιστήμονες που θα μας σώσουν από κάθε δεινό; Ο Άγνωστος Θεός του νέου «Διευθυντηρίου», υπεράνω εθνικής κυβερνήσεως και πίστεως, αποτελουμένου από τεχνοκράτες πολίτες του κόσμου.
Ας μην υποτιμάται αναλόγως η στρέβλωση της ευγενούς ιατρικής και της βιολογίας. Ο Διαφωτισμός αναπαράγει την εβραϊκή «διαλεκτική». Αρχικώς, ο περιούσιος λαός εκκινεί, ως απόρροια του «θεϊκού μηδενός», σ’ έναν κόσμο που κατεσκευάσθη «ex nihilo – απ’ το μηδέν» και εξελίσσεται στην ιστορία. Ως ότου θριαμβεύση. Όπως, όμως, μετά και το προλεταριάτο στην διαλεκτική του Μαρξ, όπως και η καπιταλιστική τάξη στην ωφελιμιστική διαλεκτική του Μάλθους, όπως και ο ρομποτικός άνθρωπος στην διαλεκτική της φυσικής επιλογής του Δαρβίνου…
Καθ’ οδόν, λοιπόν, προς την κυνική ουτοπία του μωσαϊκού μελλοντισμού. Όπως την υιοθέτησαν οι αιτιοκράτες κατασκευαστές ενός νέου κόσμου εκ του μηδενός: Μαρξιστές και φιλελεύθεροι, αγνωστικιστές και μηδενιστές υλιστές. Άλλωστε, ο εισηγητής του όρου «αγνωστικισμός» ήταν ο Χάξλεϋ, ο φανατικότερος μαθητής του Δαρβίνου. Στον τελευταίο αφιέρωσε και ο Ιουδαίος Μαρξ, που λάτρευε το υλιστικό σύμπαν του Σπινόζα, το οποίο διοικείται απ’ τον Άγνωστο Θεό. Και την ιδία απρόσωπη θεότητα ύμνησε ο συμπατριώτης του, Αϊνστάιν, που συνέβαλε τα μέγιστα δια την επιβολή του λόμπι της επί της γης με το κυριολεκτικώς «εκρηκτικό» τέλος της ιστορίας.
Στο οριακό προχώρημα της «μάχης των κόσμων» ο Άγνωστος Θεός ετοιμάζεται να παγιώση την κυριαρχία του. Η επιμειξία της ανθρωπότητος πλησιάζει. Το διακύβευμά της θεσμοθετείται, κατωχυρωμένο απ’ τον Γιαχβέ. «… εποίησε τε εξ αίματος ενός παν έθνος ανθρώπων», όπως εδήλωσε, τότε, ο Σαούλ στον Άρειο Πάγο.
Μόνο που εκεί, κάτωθεν του ιερού αυτού βράχου της Αρείας Αθηνάς, καιροφυλακτούν πάντα στο μαντικό τους σπήλαιο οι Αρές Εριννύες. Φυλάττουν τον προγονικό τόπο της δικαιοσύνης, ως δείκτες της γεωπολιτικής μας αναφοράς και της μεγάλης μας αντεπιθέσεως.
Τούτες, δια όσους δεν το γνωρίζουν, είναι η προσωποποίηση της φυλετικής ψυχής των Ελλήνων. Οι προστάτιδες του ομαίμου γένους, ευρισκόμενες στο νυκτέριον βάθος του εθνικού μας πνεύματος. Τρομώδεις και λυσσαλέες, αυτές θα είναι και οι μακάβριοι οδηγοί μας στον ύστατο αγώνα δια πατρίδα και ελευθερία. Αυτές, διότι τώρα ο αγών προβλέπεται τραγικός ∙ οι Ελληνίδες Βαλκυρίες, οι φρικώδεις θεότητες του φυλετικού μένους. Οι αναγκαίες δια να μας βγάλουν απ’ το σκότος της υποτελείας στο φως των ηρώων της υπεροχής μας, ωσότου γίνουν Ευμενίδες.
Σε κατεύθυνση αντίθετη προς το τέλος της ιστορίας, που δεν θα επέλθη ποτέ, κάποιοι θα επιστρέφουμε κύκλια και αενάως στην Ελληνική Πολιτεία· στο αΐδιον σύμπαν των Ολυμπίων, όπου η απουσία του μηδενός λαμπρύνεται απ’ την Χρυσή Εποχή. Η διευθέτηση της εθνικής εμπειρίας με τους καρτεσιανούς νόμους της οικουμενικότητος, επομένως, δεν θα επιτευχθή. Απ’ τα εσωτερικά μέτρα του Ηρακλειτείου Λόγου έως την εντοπιότητα του κβαντικού γίγνεσθαι θα θεμελιούται πάντα η ιδιαιτερότης του πολιτισμού μας. Στην ελεγκτική τυραννία της τεχνικής, μόνον η αυτονομία του ελληνικού πνεύματος μπορεί να αντιταχθή.
Αυτό, ας το λάβουν σοβαρώς υπ’ όψιν τους οι ιουδαΐζοντες υπηρέτες του Αγνώστου Θεού στο κοινοβούλιο. Όσο «πολιορκημένοι» κι αν είμαστε απ’ αυτούς, κάποιοι από μας, ως σύγχρονη κλεφτουριά, παραμένουμε πάντοτε «ελεύθεροι»!