10.3.2022
Του Λευτέρη Πανούση
Πιθανολογώ ότι τα καθεστωτικά κανάλια [όλα τα πανελλαδικής εμβέλειας κανάλια είναι καθεστωτικά] θα συμμετείχαν σε πλειοδοσία για το ποιο θα έπαιρνε τα δικαιώματα της Ουκρανικής σατυρικής τηλεσειράς: "Ο υπηρέτης του λαού", στην οποία πρωταγωνιστεί ο νυν Πρόεδρος της Ουκρανίας [αν και σύντομα μπορεί να γίνει τέως] Βολοντίμιρ Ζελένσκι...
Κι επειδή στον θαυμαστό καπιταλιστικό κόσμο μας, ο νικητής τα παίρνει όλα, τελικά τα δικαιώματα τα εξασφάλισε ένα από τα μεγαλύτερα ιδιωτικά κανάλια και ξεκίνησε ήδη η προβολή του, με ελληνικούς υπότιτλους.
Το πρόβλημα είναι ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση και παρότι η Ισλαμογρεκία είναι ημικαπιταλιστική χώρα, το κανάλι μπορεί να κέρδισε τη δόξα του πλειοδότη, δεν κέρδισε όμως την αναμενόμενη επιτυχία, από την μετάδοση των ημίωρων επεισοδίων.
Αντιθέτως η σειρά πάτωσε, αφήνοντας στον πλειοδοτήσαντα καναλάρχη [ή καναλάρχισα] μόνον τη δόξα ότι "κέρδισε" τις εντυπώσεις...
Φυσικά κάποιες κακές γλώσσες ψιθυρίζουν ότι το κανάλι θα τα βγάλει από αλλού, εφόσον ο κ. Ζελένσκι είναι αυτή τη στιγμή το αγαπημένο παιδί των Παγκόσμιων Νονών και ασφαλώς οι εγχώριοι εργολάβοι της Πλανητικής Πανεξουσίας, δεν θα αφήσουν έτσι τους υπεργολάβους της μαζικής τηλεχειραγώγησης, να κλαίνε τα λεφτά τους...
Καποιες κρατικές ή ημικρατικές διαφημίσεις θα δοθούν ώστε να σκαντζάρει η ζημιά.
Εδώ συντηρούν τόσα και τόσα τοπικά κανάλια, μόνο με "κατευθυνόμενες" διαφημίσεις - εκεί θα κολλήσουνε;
Μην ξεχναμε και τα σποτάκια για τον εμβολιασμό – ναι;
Εν πάση περιπτώσει, το θέμα μου εμένα δεν είναι κατά πόσον θα έχει επιτυχία μια σειρά γυρισμένη από Ουκρανούς, που απευθύνεται καθαρά στο Ουκρανικό κοινό, με ένα είδος χιούμορ, που μάλλον δεν συναρπάζει το μεσογειακό ταμπεραμέντο ούτε του Αλβανού, ούτε του Ρωμιού.
Προσωπικώς μάλιστα, αν ρωτούσατε τη γνώμη μου, θα σας έλεγα ότι είναι καταδικασμένη να αποτύχει, λόγω αναντιστοιχίας, με τα συνήθη τηλεοπτικά πρότυπα του αλβανέλληνα [εκτός και αν μεταγλωττιστεί, ώστε να μπορούν να την παρακολουθήσουν και οι Πακιστανοί - αν και τότε θα πρέπει να εμβολιασθεί με ολίγο bolywood, για να έχει επιτυχία...]
Όχι! Ο λόγος που απασχολεί εμένα ειδικά αυτή η τηλεσειρά, είναι οι συγκρίσεις που μπορούν να γίνουν με τα ισχύοντα σήμερα στον λαϊκό τηλεοπτικό ορίζοντα της Ισλαμογρεκίας...
Συγκρίσεις που γεννούν κατήφεια, θλίψη και πεσιμισμό...
Ο "Υπηρέτης του Λαού" λοιπόν, είναι μια τηλεοπτική πολιτική σάτυρα.
Φαίνεται ότι στην Ουκρανία είχε ιδιαίτερη επιτυχία, ανάλογη ή ίσως και μεγαλύτερη από την επιτυχία της περίφημης βρετανικής σειράς: "Μάλιστα κ. Υπουργέ", που έκαμε διάσημους τους Μόντυ Πάυθονς σε όλους τους Ευρωπαίους, με δυνατότητες κατανόησης του βρετανικού χιούμορ...
Η τηλεοπτική επιτυχία δε του κ. Ζελένσκι του άνοιξε και την πόρτα για να διεκδικήσει [με επιτυχία] την Προεδρία της χώρας του, εφόσον το κόμμα του, με τίτλο: "Ο υπηρέτης του λαού" έσκισε στις εκλογές...
Νομίζω δε ότι δεν πρέπει να έχει ξανασυμβεί στην Ευρώπη, ένας σατυρικός ηθοποιός να κερδίσει σε εκλογές και να χριστεί Πρόεδρος στη χώρα του. Υπάρχουν βεβαίως τα προηγούμενα του Ρόναλντ Ρήγκαν και του Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ, που κέρδισαν αντίστοιχα την Προεδρία των ΗΠΑ και την κυβέρνηση της πολιτείας της Καλιφόρνιας, ωστόσο αυτά συνέβησαν στις ΗΠΑ και το κυριότερο - τόσο ο Ρήγκαν όσο και ο Σβαρτσενέγκερ υποδύονταν φαντασιακούς ήρωες.
Δεν σατύριζαν την πολιτική κατάσταση της χώρας τους, μέσα από τον χαρακτήρα ενός αντι-ήρωα, όπως ο Βασίλι Πέτροβιτς Χολομπόροντκο [το πρόσωπο που υποδύεται ο Ζελένσκυ στη σειρά]
Βλέποντας λοιπόν την επιτυχία που είχε στο Ουκρανικό κοινό μια τηλεοπτική πολιτική σάτυρα [όχι κινηματογραφική ταινία, αν και αργότερα κυκλοφόρησε και μια κινηματογραφική εκδοχή της σειράς] αυτομάτως τίθεται το ερώτημα, σε εμάς εδώ τους Ρωμιούς...
- Υπάρχει τα τελευταία χρόνια έστω και μία πολιτική σάτυρα, που να ξεσήκωσε τον κοσμάκη και να παίχτηκε με επιτυχία στην ελληνόφωνη τηλεόραση;
Μην βιαστείτε να μου απαντήσετε ναι, εννοώντας τις σειρές του κ. Λαζόπουλου...
Ο κ. Λαζόπουλος δεν έκαμε πολιτική σάτυρα. Έκαμε πολιτική προπαγάνδα, υπέρ της αριστεράς. Γι' αυτό και όταν ξεβρακώθηκε η αριστερά μετά την 4ετία διακυβέρνησης, το πόπολο δεν άδειαζε ούτε να τον χέσει [τα ίδια και για τον θανόντα Χάρυ Κλυν]
Δυστυχώς, κυρία Ελληνοπούλου μου, και παρότι η παλιά Ελλάδα είναι πέραν πάσης αμφιβολίας ο τόπος όπου γεννήθηκε η πολιτική σάτυρα [από τον Αριστοφάνη μέχρι τον Μαυρογυαλούρο] σήμερα εν Ισλαμογρεκία, δεν μπορείς να βρεις ούτε μία τηλεοπτική σειρά πολιτικής σάτυρας!
Μα, ούτε μία [εξαιρούνται είπαμε οι προπαγανδόροι της αριστεράς...]
Κι όμως...
Δεν έχουν περάσει και πολλά χρόνια, από τότε που τα θέατρα δονούνταν από τα γέλια των θεατών, όταν παρακολουθούσαν τις γνωστές επιθεωρήσεις πολιτικής σάτυρας, παρότι υποτίθεται ότι ο έλεγχος που ασκούσε η εξουσία ήταν πολύ πιο αυστηρός.
Ένα θα σας πω...
Πολιτική σάτυρα ήκμασε ακόμα και στα χρόνια της χούντας! Να μην πούμε για τη δεκαετία του '60, που ήταν και η χρυσή δεκαετία της σατυρικής επιθεώρησης...
Κι όμως, σ' αυτόν τον τόπο που γεννήθηκε η σάτυρα [ακόμα και η λέξη είναι ελληνική] σήμερα δεν παίζεται στις οθόνες των λαϊκών νοικοκυριών ούτε μία ελληνική πολιτική σατυρική σειρά!
Ο "Υπηρέτης του Λαού" ίσως είναι η πρώτη τέτοια σειρά, μετά τις αποσπασματικές προβολές ορισμένων σατυρικών επεισοδίων των Μόντυ Πάϋθονς...
Τελειώνοντας να πω και κάτι ακόμα πιο θλιβερό...
Δεν πιστεύω ότι αιτία που πέθανε η πολιτική σάτυρα στην Ισλαμογρεκία είναι ο απόλυτος έλεγχος που επέβαλαν οι μεταανδρεοπαπανδρεϊκές κυβερνήσεις στην τηλεόραση.
Αντιθέτως, το πιθανότερο είναι ότι το τηλεοπτικό κοινό των ελληνόφωνων μαζών [μπολιασμένο με μπόλικο αλβανοαφροασιατικό αίμα], δεν έχει πλέον την αναγκαία καλλιέργεια και την κατάλληλη αίσθηση του χιούμορ, ώστε να παρακολουθήσει πολιτικές σατυρικές εκπομπές.
Μέχρι σαρβάϊβορς, σασμούς και μάστερσεφς είναι ικανές να φτάσουν οι τηλεμάζες των μεταλλαγμένων νεορωμιών.
Σιγά μην διαθέτουμε πια το κατάλληλο αισθητικό ή διανοητικό υπόβαθρο, ώστε να αναδείξουμε έναν νέο Σακελλάριο, έναν νέο Ψαθά, έναν νέο Κωνσταντάρα ή μια νέα Βλαχοπούλου.
Απόδειξις η αγαλλίαση με την οποία παρακολουθεί ξανά και ξανά ο νεορωμιός, τις χιλιοπαιγμένες παλιές ελληνικές κωμωδίες...
Κάποτε ανθούσε και στην Ελλάδα η πολιτική σάτυρα...
Και πολύ καλύτερη μάλιστα από την άνευρη και χλιαρή σειρά του κ. Ζελένσκι...
Φαίνεται όμως ότι η μιγαδική αλβανοασιατική ράτσα, που αντικατέστησε τον Έλληνα, δεν μπορεί να φτάσει ούτε σε επίπεδα Λαζόπουλου, πλέον...