2.4.2021
Του Λευτέρη Πανούση
"Το διαδικτυακό σεξ κυριαρχεί σε μεγάλα ποσοστά όλη αυτή την περίοδο της πανδημίας και μάλιστα αυτό αποτυπώνεται και στη μείωση των γεννήσεων.
Σύμφωνα με σχετική έρευνα, σημειώθηκε αύξηση της τάξης του 65% στο διαδικτυακό σεξ, ενώ στις πραγματικές, ζωντανές επαφές καταγράφηκε πτώση της τάξης του 45%.
Είμαι 36 χρόνια γιατρός, πρώτη φορά έδωσα τόσα πολλά υπνωτικά φάρμακα και ηρεμιστικά
σε ανθρώπους, στην προσπάθειά τους να κοιμηθούν..."
(Θάνος Ασκητής [in.gr])
Θα υπέθετε κανείς ότι ο εξαναγκαστικός εγκλεισμός των λευκών γηγενών Ευρωπαίων [διότι μόνον αυτούς αφορούν οι απαγορεύσεις] θα προκαλούσε μία έκρηξη στις συζυγικές ερωτικές σχέσεις και συνακόλουθα μια έκρηξη κυήσεων ή γεννήσεων.
Συνέβη ακριβώς το αντίθετο!
Το σεξ της συζυγικής κρεβατοκάμαρας μειώθηκε περίπου στο μισό(!) απο την αρχή της καραντίνας, ενώ το εξωσυζυγικό σεξ, ουσιαστικά τείνει να μηδενιστεί και να αντικατασταθεί από τον διαδικτυακό αυνανισμό.
Προσωπικώς δεν εκπλήττομαι διόλου!
Αλλωστε, χωρίς να έχω στατιστικά στοιχεία στα χέρια μου, έχω γράψει ήδη πολλές φορές ότι, η πανδημία θα φέρει και το τέλος του έρωτα όπως τον γνωρίζαμε, σπρώχνοντας τον λευκό άνθρωπο ακόμα πιο βαθιά στην κινούμενη άμμο στην οποία τον έριξαν [με τη θέλησή του].
Στην πραγματικότητα, ο έρωτας μεταξύ λευκών αλλοφύλων ατόμων, είχε ήδη αρχίσει να ψιλοεξαφανίζεται, πριν την έλευση του κορωνοϊού. Το κυβερνοσέξ στο διαδίκτυο, η εύκολη και φτηνή πρόσβαση στις υπηρεσίες της λαθροεισαγόμενης πορνείας, η κατάρρευση της οικογένειας, οι παθογένειες των συζυγικών σχέσεων στο μοντέλο του μικροαστικού ζεύγους - εγκλωβισμένου σε ένα άχρουν, άοσμον και άγευστον διαμερισματάκι - αλλά προπάντων η καταστροφική εκδοχή του χύδην φεμινισμού και η υπερφόρτωση της γυναίκας, με υποχρεώσεις πολλαπλής φύσεως, πέραν του οίκου της, ουσιαστικά διέλυσαν το πλέγμα του "μυστικού" ερωτισμού, που στήριζε άλλοτε τις συζυγικές σχέσεις.
Οι απαγορεύσεις κυκλοφορίας, το κλείσιμο των μαγαζιών που παραδοσιακά χρησιμοποιούνταν για την επαφή μεταξύ ετερόφυλων ατόμων, το φλερτ και τη γνωριμία [μπαρ, καφέ κ.λπ.] αλλά και ο φόβος της μεταδοσης του ιού, ανάγκασαν τους λευκούς Ευρωπαίους, να στραφούν στην ασφάλεια του κυβερνοσέξ, που ωστόσο δεν μπορεί να αντικαταστήσει τον έρωτα.
Ωστόσο δεν δημιούργησε η πανδημία την ερωτική μετάλλαξη του λευκού Ευρωπαίου, μετατρέποντάς τον σε έναν κυβερνοαυνάνα, που "διεισδύει" με το ποντίκι του υπολογιστή! Αυτή η μετάλλαξη είχε ήδη δρομολογηθεί και οι καραντίνες την αποτελείωσαν.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η σουηδική κοινωνία, στην οποία το σεξ μεταξύ ετεροφύλων, έχει μεταφερθεί προ πολλού σε ισλαμοκαυλικές και μεταναστολαγνικές φαντασιώσεις, παρότι στη Σουηδία οι κορωνοαπαγορεύσεις γενικώς ήσαν ελάχιστες.
Ακόμα και στη δεκαετία του '80, όπου οι λιμασμένες Σκανδιναυές, ερχόντουσαν στη Μεσόγειο για να καμακωθούν από άντρες, που δεν είχαν ακόμα μεταλλαχτεί εντελώς σε φεμινιστές ημιανίκανους, η σουηδική κοινωνία όδευε ολοταχώς σε μια κοινωνία αυνάνων, χωρίς να υπάρχει φυσικά κορωνοϊός.
Δεν αποτελεί συνεπώς έκπληξη το γεγονός ότι η σουηδική κοινωνία ήταν η πρώτη που αλώθηκε σχεδόν ολοκληρωτικά από αφροασιάτες επιβήτορες, τους οποίους πλέον δεν χρειάζονταν να ταξιδέψουν τόσο μακριά οι Σκανδιναυές κυρίες [και των δύο φύλων] για να τους βρουν.
Η κατάρρευση λοιπόν του έρωτα, όπως τον γνωρίζαμε στην Ευρώπη, είχε ήδη συντελεσθεί προτοό ξαμολυθεί ο κινεζικός ιός από τα εργαστήρια των πάσης φύσεως "κινέζων".
Η μετατροπή του φλερτ σε "σεξουαλική παρενόχληση", είναι μόνο ένα από τα δείγματα του παραλογισμού, που άρχισε να διασπείρεται στις κοινωνίες των λευκών ανθρώπων, όταν ο έρωτας έχασε τις παραδοσιακές σημασίες του και μετατράπηκε σε φεμινιστικό "φόβητρο", για τον κίνδυνο της δήθεν αρσενικής "εξουσίας" πάνω στο τάχα μου "ανυπεράσπιστο" θηλυκό [ένα σόφισμα, τόσο ανιστόρητο, όσο και το ότι δεν υπάρχουν βιολογικά φύλα!].
Δυστυχώς, οι ευρωπαϊκές κοινωνίες ήσαν έτοιμες για να δεχτούν μια κατάσταση πολιορκίας συνεχούς εγκλωβισμού, γι' αυτό και στο ξεκίνημα της μαζικής επιβολής απαγορεύσεων, οι λευκοί δεν αντέδρασαν διόλου.
Τώρα όμως και με δεδομένο ότι τελικά ο ιός δεν εξολοθρεύεται με καραντίνες [όπως δεν εξολοθρεύτηκε και η πανούκλα με τα λαζαρέτα και τα σπόρκα] φαίνεται να ξεκινάει μία δειλή αντίδραση του λευκού ανθρώπου, σε κάποιες ευρωπαϊκές χώρες [και δεν είναι τυχαίο ότι πρόκειται ακριβώς για χώρες που έχουν πήξει κυριολεκτικώς στη φυλετική μαυρίλα, όπως η Βρετανία ή η Δανία ή η Γαλλία].
Αυτό πάντως που γεννάει κάποιες ελπίδες [όχι φυσικά για την ολοκληρωτικά μεταλλαγμένη κοινωνία της Ισλαμογρεκίας] είναι το ότι ο Έρωτας, ήταν πάντα ο πρώτος στόχος των ολοκληρωτισμών, σε όλη τη διάρκεια της Ευρωπαϊκής ιστορίας.
Ο Όργουελ και ο Άλντους Χάξλεϋ το επιβεβαιώνουν...
Αν ο λευκός άνθρωπος συνειδητοποιήσει πού τον οδηγεί αυτή η κατάρρευση του Έρωτα [και του σεξ] και η μετάλλαξή τους σε έναν μοναχικό αυνανισμό, ενδεχομένως ο πολιτισμός ημών των λευκών Ευρωπαίων, να έχει ακόμα μία προοπτική...