* την απόπειρα εξισλαμισμού της Θράκης!
* τον ρόλο του τουρκικού προξενείου Κομοτηνής!
* τους αλεβίτες και τους σουνίτες!
* το έργο της Κιβωτού της Δόμνας Βιζβίζη...
26.2.2014
Συνέντευξη στον Ησαΐα Κωνσταντινίδη
Για τη Χαρά Νικοπούλου, τη μεγάλη Δασκάλα του Γένους, έχουμε αναφερθεί και στο παρελθόν. Συγγράψαμε σχετικά άρθρα και αναλύσεις και την υπερασπιστήκαμε δημόσια στις ηρωικές της διαμάχες με κάποιους εθνοπροδότες, που ως στόχο τους έθεσαν τη διάλυση της ελληνικής παιδείας και τον αφελληνισμό της Θράκης! Δεν χρειάζεται να ειπωθεί τίποτε περισσότερο για τη σύγχρονη Μπουμπουλίνα του ελληνισμού!...
Ο σύζυγός της, ο εξαιρετικός γεωπολιτικός αναλυτής Ιωάννης Φριτζαλάς, είναι επίσης συμπαραστάτης σ’ αυτό τον ωραίο αγώνα! Με σκέψη εκλεκτική, με θαυμάσιες ιδέες και (πάνω απ’ όλα) με σπουδαίο έργο υπέρ του ελληνισμού και του ανθρωπισμού, είναι μία πολυσύνθετη προσωπικότητα που θα περάσει μετά βεβαιότητος στην ελληνική ιστορία!... Διότι, είμαστε απολύτως σίγουροι, αυτό το έργο θα αφήσει τη «σφραγίδα» του στις εποχές της κρίσης και της μετάβασης που ζούμε!
Είναι ασφαλώς λίγο ό,τι και να πει κανείς για δύο τέτοιες μορφές! Εμείς, με όλη την ταπεινότητά μας έναντι του έργου τους στην ακριτική Θράκη, σεβόμαστε και αγαπάμε βαθύτατα τόσο τη Χαρά Νικοπούλου όσο και τον Ιωάννη Φριτζαλά! Και αποτελεί τιμή για εμάς η συζήτηση που κάναμε μαζί τους...
Είσθε, κυρία Νικοπούλου, υπεύθυνη του παιδαγωγικού προγράμματος της Κιβωτού της Δόμνας Βιζβίζη. Με έδρα τη Θράκη. Θα ήθελα να μας πείτε δυο λόγια για το έργο σας...
Χαρά Νικοπούλου (Χ.Ν.): Η Κιβωτός της Δόμνας Βιζβίζη είναι ένα πνευματικό κέντρο, που γεννήθηκε από τα βιώματα που είχαμε τόσο εγώ όσο και ο σύζυγός μου, ο κ. Ιωάννης Φριτζαλάς, στη Θράκη τα προηγούμενα χρόνια. Θέλαμε οργανωμένα, σε καθημερινή βάση, όχι απλά να προσφέρουμε, αλλά κάτι πολύ περισσότερο. Να αντιμετωπίσουμε τη «Λερναία Ύδρα» που υπάρχει και δρα στη Θράκη! Έχει πολλά κεφάλια... Και δεν εννοώ μόνο το τουρκικό προξενείο. Είναι και ο νεοοθωμανισμός, είναι το ίδρυμα του Φετουλάχ Γκιουλέν, είναι επίσης ο ραγιαδισμός...
Εάν μάλιστα σε αυτά προσθέσουμε και την αρωγή του ελληνικού κράτους προς τη «Λερναία Ύδρα» (διότι δεν είναι απλά αδιαφορία του κράτους!), τότε ήταν πραγματικά επιβεβλημένη η δημιουργία της Κιβωτού της Δόμνας Βιζβίζη! Σκεφτήκαμε να ξεκινήσουμε από τον χώρο της παιδείας, διότι όλα από την παιδεία ξεκινούν. Η Κιβωτός εξυπηρετεί πρώτα απ’ όλα τις καθημερινές ζωτικές ανάγκες, γιατί – κακά τα ψέματα – αν ένα παιδί δεν έχει να φάει, δεν μπορεί να διαβάσει... Από εκεί και πέρα, φυσικά, εξυπηρετεί και τις πνευματικές ανάγκες αυτών των παιδιών. Όμως, επειδή τα παιδιά πρέπει να λειτουργούν και με τους γονείς τους, δεχόμαστε στην Κιβωτό και ενήλικες.
Από το 2012 λοιπόν έχουμε την καθημερινή σίτιση των παιδιών, καθώς και μαθήματα της σχετικής διδασκαλίας του σχολείου. Η καινοτομία μας είναι το μάθημα της πατριδογνωσίας, όπου τα παιδιά μαθαίνουν τα αρχαία ελληνικά, με βασικό στόχο να κατανοήσουν τη φιλοσοφία του ελληνικού πολιτισμού, να βιώσουν τον ελληνισμό! Η ελληνική γλώσσα είναι το πολιτιστικό μας DNA, οπότε αν δεν το βιώσουμε δεν έχει νόημα! Τα παιδιά μαθαίνουν επίσης ιστορία, αλλά και ανάλυση προσευχών. Σ’ αυτά έχουμε και την αρωγή της Εκκλησίας, που μας την παρέχει απλόχερα...
Έρχονται μουσουλμάνοι στην Κιβωτό;
Χ.Ν.: Από φέτος λειτουργεί ειδικό τμήμα εκμάθησης ελληνικών για μουσουλμάνους και η ανταπόκριση είναι τόσο μεγάλη, που δεν την περιμέναμε! Κι αυτό, διότι – όπως καταλαβαίνετε – υπάρχει εδώ και το θρησκευτικό στοιχείο... Όμως αυτοί οι άνθρωποι είδαν ότι σεβόμαστε τη θρησκεία τους, ότι δεν τους επηρεάζουμε θρησκευτικά, αλλά ασχολούμαστε μόνο με την ελληνομάθειά τους.
Εσείς, κύριε Φριτζαλά, τι ρόλο έχετε στην Κιβωτό;
Ιωάννης Φριτζαλάς (Ι.Φ.): Είμαι γεωπολιτικός και ιστορικός αναλυτής και υπεύθυνος της Κιβωτού της Δόμνας Βιζβίζη, ως διευθυντής της. Κοιτάξτε, αυτό που χρειάζονται οι νέοι της Θράκης είναι πνευματική τροφή περισσότερο! Γι’ αυτό και τα μαθήματα είναι δωρεάν για όλα τα παιδιά της περιοχής, από το δημοτικό, το γυμνάσιο και το λύκειο.
Βέβαια όλα όσα κάνουμε δεν προέρχονται μόνο από δαπάνες της Κιβωτού. Έχει αναπτυχθεί ένα δίκτυο πανελληνίως, από ενορίες και απλούς πολίτες μέχρι κοινωνικές και φοιτητικές ομάδες, που αποστέλλουν διάφορα πράγματα, π.χ. ρουχισμό, τρόφιμα κτλ. Και θέλουμε εδώ να ευχαριστήσουμε και το ΚΤΕΛ Ροδόπης, που τα πάντα μας τα προσφέρουνε δωρεάν και όλα φτάνουν αυθημερόν σε εμάς!
Ποιος ο ρόλος της Κιβωτού συγκεκριμένα στο εθνικό θέμα της Θράκης;...
Ι.Φ.: Ένας πάρα πολύ σημαντικός πυλώνας της Κιβωτού είναι οι δραστηριότητες ενισχύσεως της φυσικής παρουσίας στη Θράκη. Ξέρετε, η Θράκη είναι τόσο εγκαταλελειμμένη, ώστε έχουμε πραγματικά το χρέος, οφείλουμε να επιστρέψουμε σ’ αυτή με όλες μας τις δυνάμεις! Και με συγκινεί πολύ που υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι που ήρθαν και μας είπαν «από εδώ και πέρα από τα χρήματα που βγάζω το μεγαλύτερο μέρος εξ αυτών θα το ξοδεύουμε για τη Θράκη»!...
Θα σας πω και κάτι, που το λέμε για πρώτη φορά δημοσίως! Μας δημιουργεί, ξέρετε, πολύ μεγάλη ασφάλεια το ότι έχει προχωρήσει πάρα πολύ το ζήτημα της ενισχύσεως της φυσικής παρουσίας στη Θράκη. Με τις ομάδες συνεργατών μας έχουμε επισκεφθεί πάρα πολλά μουσουλμανικά χωριά, στα οποία διαβιώνουν αρκετές οικογένειες Χριστιανών. Σ’ αυτά προσπαθούμε, με δραστηριότητες παιδαγωγικές και ψυχαγωγικές, να βοηθήσουμε και να στηρίξουμε πολυποίκιλα αυτούς τους ανθρώπους. Π.χ. τα Χριστούγεννα πηγαίνουμε εκεί, λέμε τα Κάλαντα...
Και πώς νιώθετε, κυρία Νικοπούλου, εκεί τις στιγμές αυτές;
- Χ.Ν.: Νιώθουμε μια φοβερή ανακούφιση γι’ αυτούς τους Χριστιανούς, γιατί είναι «χαμένοι» μέσα σε κοινωνίες εξισλαμισμένες! Πολλά από τα παιδιά τους, τα χριστιανόπουλα, έχουν εγκαταλείψει την περιοχή, ρίχνοντας μαύρη πέτρα πίσω τους... Όταν πήγαμε εκεί, στην έδρα της δράσης του τουρκικού προξενείου, για να πούμε τα Κάλαντα, αυτοί οι άνθρωποι ήταν τόσο συγκινημένοι, ώστε έστησαν χορό! Και όταν τους ρωτήσαμε «γιατί έτσι;», μας έλεγαν «χαιρόμαστε γι’ αυτό που κάνετε, διότι περιμένουν οι άλλοι να φύγουμε και να μας πάρουν όλο το χωριό»!!! Αυτές είναι οι καταστάσεις που αντιμετωπίζει κάποιος στα χωριά της Θράκης... Και δόξα τω Θεώ που δημιουργήθηκε αυτό το δίκτυο και επισκεπτόμαστε αυτά τα μέρη, χωρίς ακρότητες, αλλά πάντα με ψυχαγωγική προσέγγιση! Γιατί, ξέρετε, αυτοί οι άνθρωποι, οι Έλληνες Χριστιανοί, ζούνε εκεί υπό κατοχή... Σε μια ιδιότυπη κατοχική ζώνη!
Να σας ρωτήσω και για το φαινόμενο του αλεβισμού, που υπάρχει στην περιοχή της Θράκης...
Χ.Ν.: Είναι γνωστό ότι κοντά στο Μεγάλο Δέρειο υπάρχει ο μεγαλύτερος τεκές αλεβιτών στα Βαλκάνια! Και θα σας πω τα βιώματά μου από το Μεγάλο Δέρειο. Το χωριό αυτό είναι χωρισμένο στον κάτω μαχαλά, όπως τον αποκαλούν, και στον πάνω μαχαλά, σε σουνίτες και αλεβίτες. Οι σουνίτες πήγαιναν στη μεριά των αλεβιτών, στον πάνω μαχαλά, γιατί είχαν το πάνω χέρι. Όμως οι αλεβίτες... δεν ήξεραν καν πώς είναι ο κάτω μαχαλάς, γιατί ήταν γι’ αυτούς μια κοινωνία στην οποία δεν επιτρεπόταν να εισχωρήσουν! Μάλιστα τα παιδιά των αλεβιτών φοβόντουσαν να δηλώσουν πως είναι αλεβίτες, γιατί υπήρχε αυτός ο εκφοβισμός.
Ο αλεβισμός στη Θράκη είναι μία πραγματικότητα και αυτό το αποδεικνύουν οι τεκέδες, τα λατρευτικά τους δηλ. κέντρα. Όσο και αν προσπαθεί το τουρκικό προξενείο να εκφοβίζει τους αλεβίτες, αυτοί οι τελευταίοι ξέρουν πολύ καλά τι συμβαίνει! Και αυτό το παιχνίδι των εντυπώσεων οι Τούρκοι δεν μπορούν να το κερδίσουν, διότι η πίστη αυτών των ανθρώπων είναι κάτι πολύ δυνατό, δεν αλλάζει! Οι αλεβίτες ανάβουν κεριά, έχουν εικόνες Χριστιανών Αγίων!... Δεν μπορούν λοιπόν να προσεγγιστούν από τους σουνίτες, που ούτε καν διανοούνται βέβαια να απεικονίσουν τον Αλλάχ ή οποιονδήποτε άλλον!
Ο αλεβισμός είναι πλέον ένα μεγάλο κύμα στην Τουρκία και δεν μπορεί τίποτα να τον σταματήσει! Και πρέπει εμείς οι Έλληνες να αφήσουμε αυτό το κύμα να λειτουργήσει! Είναι προς όφελός μας...
Κύριε Φριτζαλά, έχετε να προσθέσετε κάτι πάνω σ’ αυτά;
Ι.Φ.: Ναι, θα ήθελα να προσθέσω πως στο θέμα του αλεβισμού θα μπορούσαν να υιοθετηθούν εθνικές στρατηγικές, πολύτιμες για τον ελληνισμό! Είναι ένα ζήτημα που κυριολεκτικά «καίει» την Άγκυρα! Και αν είχαμε μία ενιαία εθνική στρατηγική, θα μπορούσαμε να το αξιοποιήσουμε.
Οι αλεβίτες στη Θράκη είναι όντως μία πραγματικότητα. Υπάρχουν πάρα πολλά αλεβιτοχώρια. Αυτά τα χωριά είχαν μείνει για αιώνες ολόκληρους αλώβητα, λόγω της ιδιαίτερης φύσεως της περιοχής, που ήταν δυσπρόσιτη. Ουσιαστικά μόνο από τη δεκαετία του 1980 και μετά άρχισαν να επικοινωνούν με τον υπόλοιπο νομό!
Τι κάνει η Τουρκία σε σχέση με τους αλεβίτες, αλλά και τους Πομάκους;
Ι.Φ.: Η Τουρκία τώρα πέρασε σε ένα άλλο τέχνασμα. Επειδή βλέπει ότι αυτοί οι άνθρωποι, και οι αλεβίτες και οι Πομάκοι, δεν αλλάζουν την ταυτότητά τους, προσπαθεί πλέον να τους εντάξει στη λεγόμενη «οθωμανική κληρονομιά»! Υπάρχει μία ολόκληρη επιχείρηση εκσουνιτισμού και εκτουρκισμού τους, σε βαθμό που ο ψευδομουφτής της περιοχής – μαζί μάλιστα με τον Τούρκο πρόξενο! – βρέθηκε σε έναν τεκέ των αλεβιτών και έκανε ένα εντυπωσιακό άνοιγμα προς τους αλεβίτες! Ότι είναι «αδέλφια τους», ότι είναι «το ίδιο πράγμα», ότι κάποιοι «θέλουν να τους διχάσουν» και άλλα τέτοια... Προσπαθούν σιγά-σιγά να τους απομακρύνουν από την πίστη τους, να τους κάνουν σουνίτες, όπως είχε κάποτε συμβεί με τους αλεβίτες του νομού Ξάνθης.
Εγώ και η Χαρά, ευρύτερα η Κιβωτός της Δόμνας Βιζβίζη, αντιμετωπίζουμε αυτούς τους ανθρώπους – είτε είναι αλεβίτες, είτε είναι σουνίτες – με χριστιανική αγάπη! Διότι έχουμε χρέος όλους αυτούς τους ανθρώπους να τους αντιμετωπίζουμε ως εν Χριστώ αδελφούς μας!