30.12.2004
Του Ησαΐα Κωνσταντινίδη
«Ήμασταν και πάλι εδώ». Αυτή είναι τελικά η κεντρική φράση κάθε προφητείας, κάθε οράματος που μπορεί να προδεί το μέλλον. Διότι στην αφηρημένη έννοια του χρόνου το χάρισμα του ανθρώπου που μπορεί και ορά τον γενικό χρόνο από πάνω, «αφ’ υψηλού» (σαν μια βέργα με αρχή και τέλος), δηλ. η προφητεία, δεν είναι παρά η «επιστροφή στο μέλλον», το ιδείν αυτού που έχει πια προϋπάρξει, κάτι του γνώριμου και του οικείου, πολύ οικείου… Ο πλατωνικός κόσμος των ιδεών, που ακόμη και κατά σύγχρονους ερευνητές και μάλιστα θετικούς επιστήμονες, όπως π.χ. ο Roger Penrose (στο κλασικό του πια έργο «The emperor’s new mind»), είναι ο μόνος που μπορεί και αντανακλά την πραγματική αλήθεια του σύμπαντος κόσμου, την αληθινή ουσία των πραγμάτων που βρίσκονται «πέραν του ουρανού», δεν σηματοδοτεί παρά μια τέτοια ακριβώς πραγματικότητα. Ο κόσμος των ιδεών του Πλάτωνα συντίθεται από άϋλες «φυσαλίδες»-ιδέες, που διαχέονται στον δικό μας κόσμο μέσω των ανθρωπίνων νοήσεων. Οι ιδέες αυτές πράγματι «ενσαρκώνουν» μια άλλη παράλληλη αλήθεια και ο κόσμος του διαδικτύου λίγο απέχει από το να αποκτήσει νοηματικά μια τέτοια έννοια (οι νόες του κυβερνοχώρου). Όταν κάποτε ο Προφήτης, ευρισκόμενος στο μέσο της ερήμου, έπεσε σε κατάσταση επιληπτικής κρίσης, ερχόμενος έτσι σε άμεση επαφή με τον κόσμο των αγγέλων, άρχισε να σπαρταράει και να φωνάζει λόγους ακαταλαβίστικους στον αμύητο, που ο «βέβηλος» της γνώσης αδυνατούσε να συλλάβει. Τότε, στην αποκορύφωση του παραληρήματός Του, μια φωνή ακούστηκε να λέει: «Αφήστε Τον, αφήστε Τον να ολοκληρώσει και μην τον βοηθάτε! Καταγράψτε μόνο τα λόγια Του»! Και ο Προφήτης ολοκλήρωσε τα λόγια Του, τα οποία και καταγράφτηκαν από τον πιστό μαθητή του. Και τα λόγια του εκείνα, που πρωτακούστηκαν καταμεσής της έρημης γης, αποτέλεσαν έκτοτε το Βιβλίο… Σ’ αυτή τη «ζώνη του λυκόφωτος» («twilight zone»), στην επαφή και αφομοίωση της αλήθειας, του φωτός της γνώσης, «καταβυθίστηκαν» και άλλοι τινές πνευματικοί και λαϊκοί ηγέτες. Αυτός είναι ο δρόμος της αυτογνωσίας: διότι τους άλλους μπορεί κάποιος να τους κοροϊδέψει, ακόμη και για πάντα, τον εαυτό του όμως ποτέ… Αυτός είναι κι ο δρόμος της αυτοθυσίας, επειδή ο έχων το «γνώθι σ’ αυτόν» μπορεί να συγχωρά τους πάντες, είναι όμως αυστηρός κριτής κι αμείλικτος έναντι του εαυτού του! Την ιστορία γεννά ο τρόμος. Επειδή «ο πόλεμος πατήρ των πάντων εστί» και «η βία είναι η μαμή της ιστορίας». Και η προφητεία είναι η προαναγγελία της Νίκης που έρχεται, της επιστροφής του ανθρώπου στην φυσική του κατάσταση, της νέας Δημιουργίας, του περάσματος του κύκλου σε μια νέα φάση «ανακυκλώσεώς» του. Και κάθε τέτοια ολική Αλλαγή διέρχεται υποχρεωτικά μέσα από το Ολοκαύτωμα ή τον Κατακλυσμό, γεννήματα και τα δυο της ίδιας Μήτρας. *γαλλ.: εκ νέου βιωθέν