ΤΑ ΑΙΜΑΤΟΒΑΜΜΕΝΑ ΘΕΜΕΛΙΑ ΤΗΣ Ε.Ε.
9.2.2019
Του Φώτιου Μπαμπάνη
Όλοι σήμερα πιστεύουν ότι η Ε.Ε., η πρώην ΕΟΚ, ήταν μία ιδεολογική σύλληψη του γνωστού και ενός εκ των κορυφαίων Ευρωπαίων πολιτικών, του καγκελάριου της μεταπολεμικής Γερμανίας, Κόνραντ Αντενάουερ. Υπενθυμίζουμε ότι η πρωταρχική σύλληψη της μετέπειτα ιδέας της ευρωπαϊκής ενοποίησης ξεκίνησε με τη συνθήκη Άνθρακα και Χάλυβα, στην οποία προσχώρησαν έξι κράτη, ήτοι: τα κράτη της Μπενελούξ (Βέλγιο, Ολλανδία, Λουξεμβούργο), η Γαλλία, η Δυτική (τότε) Γερμανία και η Ιταλία. Κατόπιν ακολούθησε η μετάλλαξη της ένωσης αυτής στη γνωστή ΕΟΚ (Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα), η οποία μετεξελίχθηκε σήμερα στην Ε.Ε. (Ευρωπαϊκή Ένωση). Όλοι λοιπόν αποδίδουν τα ανωτέρω κατά πρώτον στον Κ. Αντενάουερ και στον Ρομπέρ Σουμάν, πρωθυπουργό τότε της Γαλλίας. Η σκληρή πραγματικότητα όμως είναι εντελώς διαφορετική. Η ιδέα της ευρωπαϊκής ενοποίησης αποτελούσε βασική ιδεολογική αρχή του ναζιστικού κόμματος και βασική αντίληψη του οικονομικού «επιτεύγματος» του υπουργού οικονομικών Βάλτερ Φουνκ. Ο οποίος δεν περιορίστηκε μόνο στη θεωρητική σύλληψη και στο σχεδιασμό της ιδέας της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, αλλά έθεσε και τις βάσεις για τη μετέπειτα πρακτική εφαρμογή της. Ας δούμε λοιπόν ποιος ήταν ο περίφημος οικονομικών του Γ΄ Ράιχ, Βάλτερ Φουνκ. Ο Βάλτερ Φουνκ (18 Αυγούστου 1890 – 31 Μαΐου 1960) υπήρξε οικονομολόγος και εξέχων στέλεχος του γερμανικού εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος (NSDAP). Υπηρέτησε ως υπουργός οικονομικών υποθέσεων του Γ΄ Ράιχ από το 1938 ως το 1945 και αργότερα καταδικάστηκε με την κατηγορία του «εγκληματία πολέμου» από το Διεθνές Στρατιωτικό Δικαστήριο της Νυρεμβέργης. Ο Φουνκ γεννήθηκε σε οικογένεια εμπόρων το 1890 στο Danzkehmen (τη σημερινή Sosnowka της περιοχής του Καλίλινγκραντ, που ανήκει διοικητικά στη Ρωσία), κοντά στο Trakehnen της τότε Ανατολικής Πρωσσίας. Ήταν ο μοναδικός από όσους δικάστηκαν στη Νυρεμβέργη, που καταγόταν από τις πρώην ανατολικές επαρχίες της Γερμανίας. Ο πατέρας του ονομαζόταν Wiesenbaumeister Walther Funk και η μητέρα του Sophie (το γένος Urbschat). Σπούδασε νομικά, οικονομικά και φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο του Humboldt, στο Βερολίνο, καθώς και στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας. Στην διάρκεια του Α΄ παγκοσμίου πολέμου, υπηρέτησε στο Πεζικό, αλλά αποστρατεύτηκε πρόωρα το 1916. Το 1920, ο Φουνκ παντρεύτηκε με τη Luise Schmidt-Sieben. Αμέσως μετά το τέλος του Α΄ παγκοσμίου πολέμου, εργάστηκε ως δημοσιογράφος, ενώ το 1924 έγινε εκδότης της θεωρούμενης ως «κεντροδεξιάς» οικονομικής εφημερίδας «Berliner Bοrsenzeitung». Ο Φουνκ δεν έκρυψε ποτέ τις προσωπικές του ιδεολογικές αρχές: ήταν Εθνικιστής και αντικομμουνιστής, γι’ αυτό και το 1931 αναγκάστηκε να παραιτηθεί από την εφημερίδα για την οποία εργαζόταν και να προσχωρήσει στο NSDAP του Αδόλφου Χίτλερ. Στο κόμμα τον βοήθησε να μπει ο περίφημος Gregor Strasser, ο οποίος μάλιστα κανόνισε και την πρώτη προσωπική του συνάντηση με τον ίδιο τον Αδόλφο Χίτλερ. Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής στο Reichstag το 1932, ενώ στα πλαίσια του κόμματος, ανέλαβε επικεφαλής της Επιτροπής Οικονομικής Πολιτικής τον Δεκέμβριο του 1932. Ήταν ένα αξίωμα πάντως που δεν τον κράτησε για πολύ καιρό. Διότι όταν το 1933 το εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα ανέλαβε την εξουσία στην Γερμανία, ο Φουνκ εγκατέλειψε το κοινοβούλιο αι έγινε επικεφαλής του Γραφείου Τύπου του Γ΄ Ράιχ! Ήταν Μάρτιος του 1933, όταν ο Φουνκ διορίστηκε ως Υπουργός (Staatssekretar) Δημόσιας Διαφώτισης και Προπαγάνδας. Το 1938, έγινε Υπουργός Οικονομικών, αντικαθιστώντας τον Hjalmar Schacht. Σημειώνουμε εδώ ότι ο Schacht είχε έρθει σε σύγκρουση με τον ίδιο τον Χέρμαν Γκαίρινγκ, τον «Στρατάρχη» του Γ΄ Ράιχ, σχετικά με τον τετραετές οικονομικό πλάνο της Κυβέρνησης. Τον Ιανουάριο του 1939, ο Χίτλερ διόρισε τον Φουνκ ως Πρόεδρο της Reichsbank, της Τράπεζας του Γ΄ Ράιχ (σήμερα, είναι η περίφημη Γερμανική κεντρική Τράπεζα, η Deutsche Bank). Παρέμεινε εκεί έως τον Σεπτέμβριο του 1943. Και εδώ αρχίζουν τα (πολύ) ενδιαφέροντα… Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, το Ναζιστικό κόμμα στη Γερμανία επεξεργάστηκε ένα σχέδιο για την ενοποίηση της Ευρώπης, έτσι ώστε να μπορεί να ελέγχει τους πόρους της Γηραιάς ηπείρου! Εμπνευστής του προγράμματος, ήταν ο ίδιος ο υπουργός οικονομικών του Χίτλερ, ο Βάλτερ Φουνκ που δημοσίευσε το 1942 τη σχετική μελέτη του, με τον τίτλο «Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα» («Europaische Wirtschaftsgemeinschaft»)! Τι Μονέ και Αντενάουερ μου λέτε; Ο Χίτλερ και το ναζιστικό κόμμα ήταν οι πρώτοι εμπνευστές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που δεν κατάφεραν όμως να πραγματοποιήσουν το όνειρό τους λόγω της ήττας τους στον πόλεμο το 1945… Και υποτίθεται πως το σχέδιο της Ενωμένης Ευρώπης που υλοποιήθηκε είναι αυτό των γνωστών «οραματιστών» για την -υποτίθεται- «Ευρώπη των λαών». Ύστερα από το βίο και την πολιτεία του Β. Φουνκ, που είδαμε λοιπόν προηγουμένως, σας αποκαλύπτουμε το κάτωθι συγκλονιστικό γεγονός, που ειδικά στις μέρες μας που βρίσκονται σε εξέλιξη οι διαπραγματεύσεις με την Τρόικα για την εκταμίευση της επόμενης δόσης, είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Ειδικότερα, στα τέλη του 1943, μετά τη συντριβή της Στρατιάς του Ρόμμελ στη Β. Αφρική και τη συμμαχική απόβαση στη Σικελία, ολόκληρη η ομάδα των κορυφαίων Γερμανών επιχειρηματιών που στήριζαν οικονομικά το Γ΄ Ράιχ, συναντήθηκαν μυστικά και εν αγνοία του Αδόλφου Χίτλερ, με τον Β. Φουνκ και συνεφώνησαν τα κάτωθι: α) ότι ο πόλεμος έχει ήδη χαθεί, συνεπώς η Γερμανία απέτυχε για δεύτερη φορά να κυριαρχήσει στρατιωτικά στην Ευρώπη. β) ότι το Γ΄ Ράιχ απέτυχε οριστικά και αμετάκλητα. γ) ότι το Δ΄ Ράιχ, που θα διαδεχόταν το εκπεσών Γ΄ Ράιχ, θα έπρεπε να επιδιώξει την γερμανική κυριαρχία επί της Ευρώπης με οικονομικά μέσα πλέον, και όχι με στρατιωτικά. δ) γι' αυτό ακριβώς τον λόγο θα έπρεπε οι γερμανικές βιομηχανίες-οικονομικοί κολοσσοί, όπως Siemens, Wolkswagen, Roventa, να εξακολουθήσουν και μετά τον πόλεμο να λειτουργούν και να αποτελέσουν τους οικονομικούς πολιορκητικούς κριούς, για να "αλώσουν" την Ευρώπη. ε) Για να επιτευχθεί ο παραπάνω στόχος, θα ήταν απαραίτητοι οπωσδήποτε τεράστιοι οικονομικοί πόροι, οι οποίοι θα προέρχονταν από τον περίφημο "κατασχεμένο χρυσό" των Εβραίων και άλλα τιμαλφή και περιουσιακά στοιχεία των κατακτημένων λαών της Ευρώπης. στ) Γι' αυτό λοιπόν θα έπρεπε να επιδιωχθεί άμεση συμφωνία με τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπερ και εγένετο, διαρκούντος του Β΄ παγκοσμίου πολέμου, προκειμένου να αντιμετωπιστεί ο κοινός εχθρός που δεν ήταν άλλος από την Σοβ. Ένωση. Στα πλαίσια αυτής της συμφωνίας, ο κυριότερος σύμμαχος των ΗΠΑ στην Ευρώπη θα ήτο η ενοποιημένη Γερμανία, η οποία όμως πέρα από την υπεράσπιση των αμερικανικών συμφερόντων στην ευρωπαϊκή ήπειρο θα επέβαλλε και τις δικές της πολιτικές στοχεύσεις. Στο πλαίσιο όλων των ανωτέρω, οι Γερμανοί ενημέρωσαν αμέσως μετά τη λήξη του πολέμου τις αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις σχετικά με τα γεωγραφικά σημεία όπου είχαν κρύψει τεράστιες ποσότητες χρυσού των Εβραίων. Κλασικό παράδειγμα στη βαυαρική Αυστρία, όπου καθ' υπόδειξη των ναζί Αμερικανός υπολοχαγός αφού μαζί με τους άνδρες του ανεκάλυψε τεράστιες ποσότητες χρυσού αξίας πολλών δις ευρώ, τις παρέδωσε στην Υπηρεσία Στρατηγικών Ερευνών (OSS), τη γνωστή μετέπειτα CIA. Από αυτές τις ποσότητες χρυσού χρηματοδοτήθηκε μεταπολεμικά το περιβόητο σχέδιο Μάρσαλ. Ύστερα απ' όλα αυτά, αντιλαμβανόμαστε όλοι το τι βιώσαμε και το τι βιώνουμε μέχρι σήμερα. Τον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας και τα επαχθή Μνημόνια που προκαλούν μέχρι και σήμερα τη γενοκτονία και την εξόντωση του λαού μας, γιατί πρέπει να υποστούμε εμείς οι νεώτεροι την τιμωρία του Δ΄ οικονομικού Ράιχ, επειδή τολμήσαμε να αντισταθούμε στο Γ΄ Ράιχ. Έτσι εξηγούνται όλα. Ο Β. Φουνκ είναι πάντα εδώ και κανονίζει κι αυτός αποφασίζει για τις ζωές και τις τύχες όλων μας!