“Σπορά Ιδεών”: το βιβλίο του Αλέξανδρου Θ. Καρρά ως σπορά του ελληνικού μέλλοντος

14.12.2020

Του Ησαΐα Κωνσταντινίδη

Δεν χωράει καμία απολύτως αμφιβολία, ότι στην Ελλάδα ο λεγόμενος “πατριωτικός χώρος” πάσχει βαρύτατα· οι βασικοί του εκφραστές, είτε με τη μορφή πολιτικών “αρχηγών” (ηγετίσκων) είτε ως απλοί διανοητές-ιδεολόγοι, αλλά της κακιάς ώρας, δεν έχουν την παραμικρή επαφή με το περιβάλλον της σύγχρονης πραγματικότητας. Ζουν μονίμως στο παρελθόν, πιθηκίζοντας ξένα και ξεπερασμένα πρότυπα, μην έχοντας ούτε μία σοβαρή πρόταση να αντιτάξουν στον ισοπεδωτικό λόγο της διεθνιστικής παγκοσμιοποίησης. Ως αποτέλεσμα, προξενούν την αποστροφή των απλών Ελλήνων και τη θλίψη σε κάθε αγνό Έλληνα πατριώτη που θα ήθελε να προσφέρει στην εθνική παράταξη και την πατρίδα του...

Αυτή τη μίζερη, πλην όμως πέρα για πέρα αληθινή, κατάσταση έρχεται να φωτίσει με το βιβλίο του “Σπορά Ιδεών” ο νέος συγγραφέας Αλέξανδρος Θ. Καρράς. Κι όχι μόνο αυτό: ο κύριος Καρράς καταθέτει συγκεκριμένες προτάσεις και τρόπους για το πώς θα έπρεπε να κινείται ο σύγχρονος ελληνικός εθνικισμός, όχι μόνο ως ιδεολογικό ρεύμα εντός της σύγχρονης κοινωνίας μας, αλλά και ως μία μελλοντική κυβερνώσα παράταξη σε προοπτική. Χρησιμοποιώντας πολύ σωστά την ελληνική γλώσσα, εκλαϊκευμένα και χωρίς περιττά φληναφήματα, ο συγγραφέας του βιβλίου δίνει χειροπιαστά παραδείγματα για το πώς ο πατριωτισμός των Ελλήνων δύναται να βγει από το τωρινό του περιθώριο και να καταστεί κυρίαρχη δύναμη στο ελληνικό πολιτικό μέλλον.

Ιδού τι γράφει, ενδεικτικά, στον Πρόλογό του, με μία ασυνήθιστη αμεσότητα: “Όταν ξεκινούσα το 2016 την ιστοσελίδα «Εθνικόν Κράτος», ο στόχος μου ήταν να ξανακάνω ελληνικό τον Εθνικισμό. Στόχος μου ήταν να χτυπήσω τη γερμανολατρεία και να δείξω στους Έλληνες Εθνικιστές, ότι έχουμε μια τεράστια παράδοση και κουλτούρα εθνικιστική κι ότι δε χρειαζόμαστε το πρότυπο του Γ΄ Ράιχ”.

Πράγματι, όπως εξ αρχής επισημαίνει ο συγγραφέας, μεγάλο ποσοτικά μέρος των Ελλήνων εθνικοφρόνων κινείται σε μία μη ελληνική ιδεολογική τροχιά· όχι μόνο η χαρακτηρισθείσα υπό της δήθεν “ανεξάρτητης” ελληνικής Δικαιοσύνης ως “εγκληματική οργάνωση” Χρυσή Αυγή, που εισήγαγε από τη δεκαετία του 1980 στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα τον (διαστρεβλωμένο και ψευδεπίγραφο) νεοναζισμό γραικύλικου τύπου, αλλά και σημαντικό κομμάτι Νεοελλήνων στοχαστών του “χώρου” δηλώνουν εθνικοσοσιαλιστές, ως διαστροφή όμως του χιτλερισμού των δεκαετιών 1920-1940. Κατ' αυτό τον τρόπο, ουσιαστικώς αντιστρέφουν την τακτική του Αδόλφου Χίτλερ, να αγαπά και να θαυμάζει τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό, μέσα όμως από τους παραμορφωτικούς φακούς της δυτικότροπης -αρρωστημένης- σκέψης.

Ορθά, λοιπόν, ο κ. Καρράς αναγράφει, στη σελίδα 12 του βιβλίου του, ότι στόχος του είναι “η απογερμανοποίηση του χώρου των Εθνικιστών”. Συμπληρώνοντας τη θεμελιώδη αυτή θέση του, με την αντίληψη ότι ο ελληνικός πατριωτισμός οφείλει να είναι παράλληλα χριστιανικός. Διαβάζουμε (σελίδες 83-84) χαρακτηριστικά τα εξής: “Γεννήθηκες Έλληνας σημαίνει ότι κληρονόμησες μια σύνδεση και μια κληρονομιά ιστορική, που κρατά από την Ελληνοχριστιανική Αυτοκρατορία, την οποία οι ιστορικοί ονόμασαν Βυζάντιο. Αν σήμερα είσαι χριστιανός Ορθόδοξος, το οφείλεις στην Πατρίδα που γεννήθηκες, στη μητέρα σου που σε πήγε στην εκκλησία να βαφτιστείς, να λειτουργηθείς, να κοινωνήσεις, να κάνεις Ανάσταση. Η θρησκεία είναι το δεύτερο πιο σημαντικό κομμάτι ενός Έθνους μετά την γη του. Η θρησκεία αποτελεί την σύνδεση εκείνη των ανθρώπων γύρω από κοινά ήθη κι έθιμα, είναι οι παραδόσεις που συνδέουν τους ανθρώπους, οι οποίοι αποτελούν έναν λαό, που αναπτύσσεται και υπάρχει για χιλιετίες επάνω σε μια γη, η οποία έχει μέσα της τα κόκκαλα των περασμένων γενεών. «Υπέρ βωμών και εστιών» και «Υπέρ Πίστεως και Πατρίδος» από την αρχαιότητα ως την Εθνεγερσία είναι τα συνθήματα των Ελλήνων”.

“Οι Έλληνες δε γράφουν πλέον ιστορία”... Έτσι τιτλοφορείται ένα άρθρο-κεφάλαιο του πονήματος του κυρίου Καρρά, που δεν αποτελεί παρά πόνο ψυχής για το Σήμερα και κραυγή αγωνίας για το Αύριο του ένδοξου ελληνικού έθνους· ενός έθνους, που ύστερα από πολυχιλιετή λαμπρή παρουσία πάνω στον πλανήτη τον οποίο εκπολίτισε και εξανθρώπισε, κινδυνεύει πλέον να εξαλειφθεί μέσα σε ένα μιξοβάρβαρο κράμα πολυπολιτισμικής (εφιαλτικής) πραγματικότητας. Βασική αιτία αυτής της τόσο επικίνδυνης για την ελληνική εθνική οντότητα παρακμής, αυτό που ο συγγραφέας αποκαλεί “ιστορική στειρότητα”. Διαβάζουμε σχετικά, τα ακόλουθα:

“Το έθνος των Ελλήνων ζει στιγμές ιστορικής στειρότητας. Στη σύγχρονη εποχή, μετά τους Βαλκανικούς και το έπος του '40, την 4η Αυγούστου και την 21η Απριλίου, μετά από την Επανάσταση του 1821 και τους ποιητές που αναδείχθηκαν εμπνεόμενοι από τον μεγάλο αγώνα, δεν έχει τίποτα σημαντικό να επιδείξει. [...] ο σκλαβωμένος οικονομικά και πολιτικά ελληνικός λαός παρατηρεί σαν θεατής την αγωνία του. Καμία αντίδραση. Η κατάθλιψη κι ο φόβος απέναντι στις δυνάμεις καταστολής του κοινοβουλευτικού κράτους, που ψηφίζει και ληστεύει τον λαό αποσυνθέτοντας το Έθνος, είναι μια κυρίαρχη κατάσταση στην ψυχή της ελληνικής φυλής”.

Αλήθεια, έτσι όπως περιγράφει ο κύριος Καρράς δεν έχει η σύγχρονη νεοελλαδική αθλιότητα; Πρόκειται για ένα διαρκές μνημόσυνο του σύμπαντος ελληνισμού, που συρρικνώνει το έθνος και ευτελίζει κάθε έννοια Ελλάδας. Για μία κηδεία της ελληνικής ιδέας, η οποία από αυτοκρατορικές διαστάσεις κατήντησε σήμερα να ασφυκτιά μέσα στο στενό πλαίσιο ενός άχρηστου κρατιδίου-απόφυση της Βαλκανικής (Ελληνικής, άλλοτε...) χερσονήσου. Αντί η Ελλάς να απορροφήσει τη βαλκανική ενδοχώρα, στις μετα-νεωτερικές συνθήκες που άρχισαν να αναδύονται μετά την πτώση του “σιδηρού παραπετάσματος”, εν τέλει το αισχρό κράτος του “Μπουζουκιστάν” είναι που συγχωνεύεται μέσα στη βάρβαρη νεο-βαλκανική πραγματικότητα μιας μελλοντικής ανασυσταθείσας Οθωμανίας. Ποια πρωτότυπη ιδέα έχει να επιδείξει το σύγχρονο ελληνικό πνεύμα; Καμία απολύτως. Όποιος άξιος Έλλην ξεπετάγεται -στην επιστήμη, την πολιτική, τις τέχνες-, σπεύδει ο Κρόνος της Νέας Εποχής να τον εξεφανίσει... Όντως, Ελλάς εάλω.

Το πολιτικό πρόβλημα της Ελλάδας και του “πατριωτικού χώρου” είναι, λοιπόν, βαθύτατα υπαρξιακό. Είναι ο εκφυλισμένος εθνικισμός, όπως τον ονομάζει ο κ. Καρράς στο ομώνυμο κεφάλαιο του βιβλίου του. Από αυτόν ακριβώς τον τύπο υποτυπώδους εθνικισμού ξεπήδησε το σύγχρονο έκτρωμα του χρυσαυγιτισμού, ενός στενού κύκλου αντιχρίστων σατανο-παγανιστών σε ευθυγράμμιση με μια πλέμπα ούγκανων και χουλιγκάνων των γηπέδων· ένα μόρφωμα, δηλαδή, χειρίστου είδους, που έκανε τεράστια ζημία στο έθνος και τον λαό μας. Είναι γεγονός, ιστορικά καταγεγραμμένο πλέον, ότι αυτός ο παρακμιακός εσμός κλήθηκε να διαχειριστεί -σαν από κακό πεπρωμένο του ελληνισμού- τις τύχες του “πατριωτικού χώρου”, τη στιγμή ακριβώς που το ανθελληνικό σύστημα της Μεταπολίτευσης κατέρρεε με πάταγο. Τότε ήταν (2012), που αντί τη θέση του ανιδεολόγητου πατριδοκάπηλου Καρατζαφέρη να την πάρει ένα υγιές πατριωτικό κίνημα, την πήρε εν τέλει ό,τι πιο αρρωστημένο είχε να επιδείξει η σύγχρονη αντι-συστημική δεξαμενή εναλλακτικών λύσεων. Τελικό αποτέλεσμα: εξ αιτίας του εκφυλισμένου εθνικισμού, στο πρόσωπο της Χρυσής Αυγής, το σάπιο κατεστημένο νεκραναστήθηκε και επανήλθε απειλητικό μετά το τέλος της μνημονιακής περιόδου...

Ο λόγος στον κύριο Αλέξανδρο Θ. Καρρά, ο οποίος γράφει τα κάτωθι: “Εκφυλισμένος εθνικισμός είναι μια διαστροφή των ιδεών του εθνικισμού, στον οποίο έχουν εισχωρήσει ξενικά στοιχεία και άνθρωποι με ποταπά ψυχικά χαρακτηριστικά. Τον εκφυλισμένο εθνικισμό στις ημέρες μας τον απαρτίζουν άνθρωποι που μάχονται τον πνευματικό πλούτο του Ελληνικού Εθνικισμού, επιχειρώντας να γκρεμίσουν τα είδωλα των Ελλήνων εθνικιστών [...] Ο εκφυλισμένος εθνικισμός προωθεί μια νέα Εικονομαχία. Η αποκαθήλωση των εικόνων του Ελληνικού εθνικισμού, ενός εθνικισμού που είναι απόλυτα ταιριαστός με την ψυχοσύνθεση του Έλληνα, επιχειρείται με σκοπό την αντικατάστασή τους από εικόνες ξένων μορφών. [...] Οι εκφυλισμένοι εθνικιστές δεν είναι εθνικιστές. Δεν αναγνωρίζουν το έθνος τους και μιλούν για μια λευκή φυλή απλώς. Όποιος δε συμφωνεί μαζί τους είναι προδότης της «ράτσας» τους. Προδότης της ράτσας όμως – της φυλής ελληνιστί – είναι αυτός που έχει απωλέσει την εθνικότητά του και την αντιμάχεται καθημερινώς, επιχειρώντας να την απογυμνώσει από τους εθνικιστές που την εμπνέουν και την οδηγούν στο μέλλον. Προδότης είναι αυτός που προσπαθεί να πλήξει τις προσωπικότητες των αγνών εθνικιστών – όσοι είναι πλέον αγνοί στον χώρο αυτό – με συκοφαντίες, σάτιρες, ειρωνείες και λεξιλόγιο, όχι του πεζοδρομίου απλώς, αλλά της πλατείας Βάθης και της Τρούμπας”.

“Ο Νεογενιτσαρισμός του σύγχρονου εθνικισμού”... Είναι ένα ακόμη βασικό χαρακτηριστικό στοιχείο, το επόμενο στάδιο, του εκφυλισμένου εθνικισμού. Στο ομώνυμο κεφάλαιο του έργου του, ο κ. Καρράς αναφέρεται στον νεογενιτσαρισμό αυτό, ως τρίτο παιδομάζωμα του ελληνικού έθνους, μετά από εκείνο που πραγματοποίησαν οι Οθωμανοί στον μεσαίωνα και πιο πρόσφατα, στη δεκαετία του 1940, οι κομμουνιστές. Ο γενιτσαρισμός των Γραικύλων της Νέας Εποχής απαρνείται τα ίδια τα θεμέλια του ελληνισμού, λειτουργώντας ως “ριζοσπάστης” (σπάζει τις ρίζες) και δήμιος, ο οποίος ακρωτηριάζει το ελληνικό σώμα αιώνων. Είναι φανατικά κατά του χριστιανισμού, λες και ο ελληνισμός δεν έχει εδώ και 2.000 χρόνια ενσωματώσει την πίστη του Χριστού, ακολουθώντας έκτοτε μία κοινή πορεία ως Ελληνορθοδοξία. Είναι, ακόμη, ενάντιος σε θρυλικές μορφές του ελληνισμού, όπως υπήρξε αναμφίβολα ο εθνάρχης Ιωάννης Μεταξάς, τον οποίο κατηγορεί ως... “προδότη”, επειδή είπε “ΟΧΙ” στους Ιταλούς, εκείνη την 28η Οκτωβρίου του 1940! Και, τέλος, απαρνείται κατ' ουσίαν αυτή την ίδια την ελληνική εθνοσύσταση, ως Γένος, κάνοντας λόγο περί μίας αφηρημένης “λευκής φυλής”, όπου όμως οι Έλληνες θεωρούνται μιγάδες της νοτιοανατολικής Ευρώπης και υποδεέστεροι των βόρειων (νορδικών) λαών...

“«Συναγωνιστές» και σύντροφοι”... Μία ενότητα-άρθρο από το βιβλίο “Σπορά Ιδεών”, που φανερώνει με τρόπο εύστοχο όλη την παθογένεια των ατόμων που συνιστούν τον εν Ελλάδι σημερινό “πατριωτικό χώρο”. Ουδείς σοβαρός άνθρωπος, που έχει επίγνωση του τι συμβαίνει στον πολύπαθο “χώρο”, δεν μπορεί να διαφωνήσει με τα παρακάτω γραφόμενα υπό του Αλέξανδρου Θ. Καρρά: “Ο χώρος μας λοιπόν πάσχει από τον ανταγωνισμό. Συναγωνισμός δεν υφίσταται. Μεταξύ μας βρίσκονται άνθρωποι που έχουν αναγάγει τα προσωπικά τους συμπλέγματα και τις μεταξύ τους διαμάχες σε αντιπαραθέσεις που απασχολούν όλον τον χώρο μας, χωρίς όμως η συντριπτική πλειοψηφία να σχετίζεται με όλα αυτά”. Και ολοκληρώνει, πιο κάτω, το σκεπτικό του ο κ. Καρράς: “... πρέπει να προσέχουμε τον «συναγωνιστή» περισσότερο από τον αντιφασίστα. Ο εχθρός που παρουσιάζεται σαν φίλος μας, σαν άνθρωπος μας, είναι πολύ πιο επικίνδυνος από αυτόν που βρίσκεται απέναντί μας και ζητάει τον θάνατό μας σε μια κρεμάλα. Γιατί τον τελευταίο τον ξέρουμε. Ο συναγωνιστής τις περισσότερες φορές είναι ένας φθονερός ανταγωνιστής, που θέλει να σταματήσει και να εμποδίσει τον δικό μας αποδοτικό αγώνα, να μειώσει την δημοτικότητα μας. Μετά θα σου πει πως άλλο τι κάνουμε εκτός δρόμου και άλλο στον δρόμο. Όταν είσαι εχθρικός απέναντί μου, είσαι σε κάθε περίπτωση βλαβερός, όχι ανάλογα τη στιγμή. Ο ίδιος πιθανότατα να σου κάνει και μαθήματα ηθικής, ενώ έχει αποδείξει ήδη πόσο ανήθικος είναι”.

“Την ιστορία την γράφουν οι ποιητές”... Έτσι τιτλοφορείται ένα κεφάλαιο από το έργο αυτό, και πραγματικά το σύγγραμμα του κυρίου Καρρά είναι γεμάτο από θετικές αναφορές σε υποδείγματα υπέρλαμπρων ελληνικών μορφών του παρελθόντος, που φωταγωγούν τον δρόμο του μέλλοντος για τη χώρα. Διαβάζουμε, μεταξύ άλλων: “Οι μεγάλοι άνδρες, οι ήρωες των εθνών, τα αληθινά πρότυπα για τις μεταγενέστερες γενιές, τα πρότυπα εκείνα δηλαδή, από τα οποία σε κρίσιμες στιγμές θα πιαστούν οι απόγονοι για να διεξάγουν τον αγώνα της αυτοσυντήρησης, υμνούνται από τους άλλους ιστοριογράφους, τους ποιητές”. Και πιο κάτω: “Ο πόλεμος είναι ο πατήρ των πάντων κι αυτό ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει εδώ και χιλιάδες χρόνια. Όπου μάχες, αίμα και θυσία για την Πατρίδα και την Φυλή, εκεί γεννιέται και η τέχνη της ποίησης. Εκεί, πάνω από νεκρούς και ζωντανούς, νικητές και ηττημένους, η Μούσα στέκει πάνω από τις συμφορές των σκλαβωμένων και των απελευθερωμένων και όσα είδε τα μεταφέρει στον ποιητή, για να τα αποτυπώσει στο χαρτί, διαθήκη στους απογόνους των ένδοξων προγόνων”.

Μορφές-φάροι του σύγχρονου ελληνισμού κυριαρχούν στις σελίδες της “Σποράς Ιδεών”, μέσα από πολύ ωραίες αναφορές. Όπως ο Περικλής Γιαννόπουλος, ο οποίος είχε γράψει για την ανάγκη μιας Ελληνικής Αναγέννησης μέσω μιας “πνευματικής και ηθικής επανάστασης”: “Και η Επανάστασις αυτή, ζητούσα ολόκληρον την Πνευματικήν Ηθικήν και Υλικήν Δύναμιν της φυλής προς τον Ωρισμένον και Μοναδικόν αυτόν Σκοπόν: της Αναγεννήσεως Ελλάδος και Ελληνισμού, πρέπει να έχη ως Σύμβολον τελειωτικόν: Ή ΕΛΛΑΣ Ή ΤΕΦΡΑ!”. Και όπως ο Ίων Δραγούμης, που κατέγραψε κάποτε τις παρακάτω σκέψεις: “Όταν ένας του Γένους δεν θέλει να χαθεί το Γένος, πώς μπορεί το Γένος να χαθεί; Αφού εγώ δεν το θέλω, πώς μπορεί να χαθεί το Έθνος μου; Οι δικοί μας οι αντάρτες είμαστε εμείς, συ και εγώ, και ο άλλος, φθάνει να το θέλουμε. Η επιτυχία θα έλθει άμα δεν την συλλογίζεστε. Θα έλθει άμα συλλογίζεσθε πάντα το σκοπό: Μας φτάνουν πια οι μάρτυρες. Χρειάζονται ήρωες. Γενείτε ήρωες”.

Το εξαιρετικό έργο του κυρίου Αλέξανδρου Θ. Καρρά, “Σπορά Ιδεών”, κυκλοφόρησε, εμπλουτισμένο με πρωτότυπα και ενδιαφέροντα κείμενα, τον Νοέμβριο του 2020 από τις εκδόσεις “Έκτωρ” (τηλ.: 6945951077, ηλεκτρ. ταχυδρομείο: info@neageneabooks.gr). Ο διαδικτυακός τόπος των εκδόσεων αυτών, πατριωτικού περιεχομένου, είναι ο εξής: neageneabooks.gr. Εμείς, από την πλευρά μας, αισθανόμαστε την ανάγκη να συγχαρούμε τον νεαρό δημιουργό για τα κείμενα που απαρτίζουν το βιβλίο “Σπορά Ιδεών” και του ευχόμαστε να έχει την ανάλογη ποιοτική συνέχεια και στις μελλοντικές του προσπάθειες.