21.3.2015
Του Ησαΐα Κωνσταντινίδη
Η Σελήνη, ο δορυφόρος που κινείται σε τροχιά γύρω από τη Γη, πάντοτε ήταν κάτι παραπάνω από ένα απλό ουράνιο σώμα για την ανθρώπινη συνείδηση και ψυχισμό: ασκούσε στον μέσο άνθρωπο μία παράξενη έλξη και, από την αρχαιότητα ακόμη, το μυστήριο γύρω από το φεγγάρι υπήρξε έντονο. Η λογοτεχνία, η επιστήμη, ακόμη και αυτή η ίδια η καθημερινότητα της ανθρωπότητας επηρεάστηκε κατά τρόπο ανεξήγητο από τη Σελήνη, λες και “κάτι” το απροσδιόριστο συμβαίνει μ' αυτόν τον βραχώδη τόπο που φαίνεται σαν να αιωρείται αόριστα πάνω απ' τον πλανήτη μας...
Η μεγάλη σπουδαιότητα της Σελήνης στις ανθρώπινες δραστηριότητες φανερώνεται από το εξής απλό γεγονός: ο άνθρωπος οργάνωσε τη ζωή του (τις ενέργειες, τις εργασίες, τις ασχολίες του) με βάση... τη Σελήνη! Γιατί; Διότι χώρισε τον χρόνο του ανάλογα με τις κινήσεις – εμφανίσεις του φεγγαριού στον ουρανό. Πράγματι, λίγοι ακόμη και σήμερα έχουν συνειδητοποιήσει ότι ο μήνας (η λέξη “μήνας” σήμαινε πρωταρχικά... “Σελήνη”!), δηλ. η βασική μονάδα μέτρησης του έτους, βασίζεται εξ ολοκλήρου πάνω στις περίφημες τέσσερις φάσεις του φεγγαριού, κατά σειρά: νέα σελήνη, πρώτο τέταρτο, πανσέληνος, τρίτο τέταρτο...
Ανάλογα λοιπόν με τη θέση της Σελήνης στον ουρανό δημιουργήθηκε το ανθρώπινο ημερολόγιο δραστηριοτήτων. Και, στην πραγματικότητα, κάθε μία εβδομάδα αντιστοιχεί (συν-πλην) σε μία σεληνιακή φάση. Εκεί ακριβώς στηρίζεται και ο μυστηριώδης για πολλούς μηχανισμός της ψυχοϊστορίας. Κάθε 6-8 μέρες περικλείονται σε έναν κύκλο γεγονότων και κατόπιν, με τη νέα σεληνιακή φάση, ξεκινά άλλος κύκλος κ.ο.κ. Αυτός ο μηχανισμός, εάν τον διευρύνουμε χρονικά (και πάντα με βάση τις φάσεις της Σελήνης!), έχει αντανάκλαση και σε χρόνια, ακόμα και αιώνες κτλ.
Και, παρ' όλα αυτά, το μυστήριο γύρω από το φεγγάρι εξακολουθεί εδώ και χιλιετίες να απασχολεί τον άνθρωπο. Μπορεί μεν η ανθρωπότητα να ισχυρίζεται ότι πάτησε πάνω στη Σελήνη, αλλά τώρα τελευταία πολλές είναι οι φωνές που θεωρούν ότι... ποτέ δεν πήγε ο άνθρωπος στο φεγγάρι!!! Ότι όλα αυτά τα “θρυλικά” ταξίδια των Αμερικανών στη Σελήνη στην πραγματικότητα υπήρξαν ένα “θέατρο” και ότι οι φωτογραφήσεις των αστροναυτών κάθε άλλο παρά στην επιφάνεια του δορυφόρου της Γης έγιναν (αλλά σε ένα στούντιο στις ΗΠΑ)... Κι αυτό το θέμα, το αν δηλ. ο άνθρωπος πήγε ή όχι στη Σελήνη, είναι βέβαια από μόνο του ένα αίνιγμα.
Το μεγαλύτερο όμως αίνιγμα είναι το ίδιο το φεγγάρι! Ήδη ένας από τους μεγαλύτερους επιστήμονες του 20ού αιώνα, ο Ισαάκ Ασίμοφ, είχε φτάσει (μέσω των μαθηματικών, αυτής της αλάνθαστης συμπαντικής γλώσσας) στο συμπέρασμα ότι... “κάτι” δεν πήγαινε καλά με την όλη τροχιά της Σελήνης! Πράγματι, ο Ασίμοφ είχε παρατηρήσει ότι η δύναμη με την οποία έλκει ο Ήλιος τη Σελήνη είναι η διπλάσια από την αντίστοιχη της Γης. Κι αυτή ακριβώς η δυσαναλογία έλξης θα έπρεπε κανονικά να είχε αποσπάσει τη Σελήνη απο τη θέση της! Πράγμα το οποίο -για άγνωστους και ανεξήγητους λόγους- δεν συμβαίνει, ανατρέποντας όμως έτσι τους ίδιους τους νόμους της φυσικής... Το συμπέρασμα λοιπόν του Ασίμοφ ήταν ότι η Σελήνη ΔΕΝ είναι φυσιολογικός δορυφόρος της Γης, γιατί “κάτι” άλλο είναι που την κρατάει “καρφωμένη” στη θέση της!
Άλλωστε αυτή η παράξενη τροχιά που έχει η Σελήνη γύρω από τη Γη (και που είναι εντελώς ασυνήθης από άποψη επίσημης φυσικής επιστήμης) είναι που μας εμποδίζει να βλέπουμε από τον πλανήτη μας την περιβόητη “σκοτεινή πλευρά” της. Τη “σκοτεινή πλευρά”, γύρω από την οποία έχουν δημιουργηθεί κατά καιρούς αμέτρητοι θρύλοι και δοξασίες σε κάθε σχεδόν μήκος και πλάτος της Γης... Τι υπάρχει άραγε εκεί; Η ανθρώπινη φαντασία καλπάζει και σ' αυτό το θέμα. Είναι πάντως αλήθεια ότι οι διαστημικές αποστολές στη Σελήνη δεν έδωσαν καμία απολύτως απάντηση στο εν λόγω ζήτημα.
Οι θεωρίες “συνωμοσίας” γύρω από το φεγγάρι συνεχίζονται... Αυτή ακριβώς η ανεξήγητη με τη φυσική λογική τροχιά της είναι που δίνει λαβή να δημιουργηθούν πλήθος ιστοριών, αρκετές από τις οποίες αγγίζουν ακόμη και τα όρια του παραλόγου! Κι όμως υπάρχουν και δίνουν “τροφή” στην ανθρώπινη φαντασία, ώστε η τελευταία να πλάσει κάθε είδους αλλόκοτες μυθοπλασίες.
Ή μήπως... όχι και τόσο μυθοπλασίες τελικά; Όπως, για παράδειγμα, η θεωρία που θέλει το φεγγάρι να είναι όχι φυσικός δορυφόρος της Γης, αλλά τεχνητός! Με δυο λόγια, ένα διαστημόπλοιο που, υπό την κάλυψη του (δήθεν) “ουράνιου σώματος”, κινείται γύρω από τον πλανήτη μας, ορίζοντας ακόμη και τις ίδιες τις ζωές μας, παρατηρώντας και κατασκοπεύοντάς μας κτλ.
Όμως η Σελήνη δεν ορίζει μόνο το παρόν και το παρελθόν της ανθρωπότητας. Ορίζει και το ίδιο το μέλλον της Γης, την εσχατολογία των επερχόμενων δραματικών συμβάντων που θα αλλάξουν τα πάντα στον πλανήτη μας! Διότι με την κίνησή της ορίζεται η ίδια η ζωή μας και το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα στο εγγύς ή απώτερο μέλλον. Μία αρκετά ενδιαφέρουσα θεώρηση ανέπτυξε στο βιβλίο του “Κοίλη Γη” ο γνωστός Έλληνας ερευνητής Ιωάννης Γιαννόπουλος. Από το βιβλίο αυτό αντιγράφουμε ένα πολύ ενδεικτικό απόσπασμα:
“Ο πάγος και η φωτιά, η έλξη και η απώθηση παλεύουν αιώνια στο Σύμπαν. Αυτή η διαρκής πάλη καθορίζει τη ζωή, τη γέννηση, τον θάνατο και την αναδημιουργία του Σύμπαντος. Έτσι και το Φεγγάρι μας θα πέσει μία μέρα στη Γη! Για ένα χρονικό διάστημα μερικών χιλιετηρίδων η απόστασή τους φαίνεται σταθερή. Στην πραγματικότητα, όμως, μειώνεται ανεπαίσθητα. Σιγά-σιγά το Φεγγάρι πλησιάζει στη Γη, και όσο πλησιάζει τόσο η έλξη της Γης το τραβά περισσότερο. Και έτσι η όλη διαδικασία επιταχύνεται. Κάποτε το Φεγγάρι θα είναι τόσο κοντά στη Γη που οι ωκεανοί της θα ενωθούν σ' ένα τεράστιο παλιρροιακό κύμα που θα σκεπάσει τα πάντα, αφήνοντας ακάλυπτα μόνο τα πολύ ψηλά βουνά. Όλα τα ζωντανά όντα θα “ελευθερωθούν” μερικώς από το βάρος τους και θα αναπτυχτούν περισσότερο. Οι κοσμικές ακτίνες θα αποκτήσουν νέα δύναμη. Η επιρροή τους στα χρωμοσώματα θα προκαλέσει βιολογικές μεταβολές. Καινούριες ράτσες και φυλές θα εμφανιστούν – ζώα, φυτά και γιγάντειοι άνθρωποι. Να, λοιπόν, οι γίγαντες και οι Τιτάνες της μυθολογίας μας. Κάποτε όμως το Φεγγάρι θα εκραγεί και θα μετατραπεί σε έναν τεράστιο κρίκο από βράχους και πάγο που θα περιστρέφεται όλο και ταχύτερα γύρω από τη Γη. Μέχρι την ημέρα που και ο κρίκος αυτός θα πέσει στη Γη! Αυτή η ημέρα δεν είναι παρά η ημέρα της Πτώσης, ο Βασιλεύς του Τρόμου του Νοστράδαμου, η ημέρα της Αποκάλυψης που έχουν αναγγείλει οι προφήτες”.
Με δυο λόγια... Όπως όρισε ολόκληρη τη μοίρα της ανθρωπότητας πάνω στη Γη, όπως οδήγησε στη γέννηση και την εμφάνιση του ανθρώπου στον πλανήτη μας, έτσι η Σελήνη θα επιδράσει καταλυτικά και πάνω στο ίδιο μας το μέλλον! Με άξονα την ίδια τη Σελήνη θα λάβουν σάρκα και οστά όλες οι αναμενόμενες τραγικές εξελίξεις... Όλα τα φοβερά και τρομερά γεγονότα (τα “τέρατα” και τα “σημεία”) που έχουν εδώ και αιώνες ολόκληρους προφητευθεί. Και τότε μόνο, στη διάρκεια της Ημέρας-Χ, θα λυθεί το μεγάλο αίνιγμα της “σκοτεινής πλευράς” του φεγγαριού, που τόση “μαγεία” και δέος προκαλεί στο ανθρώπινο υποσυνείδητο...